se®!»
J£ïr»CAFZ
automobielen
AMSTERDAM
RAI
RAI
cm&monwm pekeu,
DE OUDE THOMAê3
MOTOR RIJ WIE LEN s
Tweede bled
van do
PROVINCIALE ZEEUWSCHE
van
Vrijdag 31 Jan. 1330 No. 26.
HAAGSCHE BRIEVEN.
Het eenzaam huisje aan 't
Scheveningsche strand. -
Schietoefeningen. - Spoe-
dig uit! - Tamelijk druk.
Marlot. - De zachte win
ter.
BINNENLAND
DE Z.G UTRECHTSCHE
DOCUMENTEN.
BOND VAN JONGE LIBERALEN.
ANTWERPEN EN HET
SCHELDEVRAAGSTUK.
SLUITING ZONDAG 5 uur n.m.
tur n.i
MIDDELBURG.
Centraal Genootschap voor Kinder-
herstellings- en Vacantiekolonies.
Op 't Scheveningsche strand, een eind
voorbij het begin van den boulevard,
waar het eigenlijke badstrand is opge
houden en het eenzaam is, staat een al
lergrappigst huisje op palen. Het ziet er
echt uit als een woning van inlanders op
een eiland van onze koloniale bezittin
gen of top een half-voorwereldlijk e paal
woning. Maar dat is het pjet. Het -is
heelemaal geen woning en het staat er
ook alleen maar 's winters. -Het Is -.eten
bergplaats voor de benoodigdheden voor
de schietoefeningen, die op geregelde tij
den aan het strand1 gehouden worden.
De wijde uitgestrektheid van het bree-
de vlakke strand bij eb is een ideaal ter
rein voor schietoefeningen, veel mooier
nog dan de duinen en de Waalsdorpsche
vlakte en wie houdt van lange wande
lingen langs het strand of van tochtjes
met de fiets of de motor of .te paard,
strand onveilig is. Je vindt geregeld in
de krant, net zoo goed als wanneer er
een straat opgebroken is, een klein be
richtje „dan en dan onveilig strand".
Bovendien wordt dit nog eens extra aan
gegeven door roode vlaggen aan het be
gin der paden, die van uit de «.duinen
naar het strand leiden en dan staat 'er
bij het huisje op de dagen dat eer ge
scholen zal worden nog iemand om te
waarschuwen.
Ongelukken zullen er dus niet licht
gebeuren. Maar het is voor de Hagenaars
die ook wel eens willen profiteeren- op
de dagen, dat de vloed hun den ganschen
dag ongeveer het strand vrijlaat, wel
bijzonder onprettig om dan door de
Schietoefeningen gedwarsboomd te wor
den. Het komt wel eens voor, dat een
heele week lang de tijden van hoog
Water zoo vallen, dat het strand een
groot deel van den dag in den t meest
idealen toestand is, breed en vlak en
hard en veerkrachtig onder de luchtban
den van rijwiel en molorfiets en onder de
hoeven der paarden. Maar dan kan je
er ook zeker van zijn, dat het .iegelijk*
in een blijkbaar eveneens idealen toe
stand is voor schietoefeningen. Want dan
is het dag in dag uit onveilig .en je
hebt het aankijken.
Djaar wordt zoo nu en dan kracht da-clig
over gemopperd. Maar dezer dagen klwam
iemand met de optimistische veronder
stelling, dat het misschien wel gauw uit
zou zijn met de schietoefeninjgen, want
dat het nieuwe veldgeschut, waarmee
geoefend zou moeten worden, een veel
grootere uitgestrektheid nog vereischt,
een afstand van ongeveer 20 K.M. dat
is zoowat van Scheveningen Lot Noord-
wijk. En het strand over dien afstand- kan
daarvoor nooit gebruikt worden, omdat
Katwijk er tusschen lig.t. Het strandge-
deelte v,an Noordwijk, lot Zandvoort zou
bruikbaar zijn, maar dal wil Rijnland niet
ter beschikking stellen.
Het was een oud-militair, die deze
hoopvolle woorden uitsprak' en ze wer
den begroet als de woord-en van( een
profeet. Zoodat, wie graag van het strand
door: ANNY VON PANHUYS.
11
„Had ik dat geweien professor, dan
zou ik u met mijn gepraat werkelijk
niet hebben lastig gevallen; daarom neem
ik dadelijk van u afscheid." Hij reikte
Berner de hand en zijn hoed afnemend,
ging hij in tegengestelde richting.
De professor had met geen enkel
woord getracht hem te weerhouden. Hij
voelde zich ellendig1 le .moede, alsof een
akelig brok in de keel hem zou doen
stikken en een belemmerende angst deed
zijn hart ineen krimpen. Maar hij moest
zich beheerschen, want de voorbijgangers
keken hem met nieuwsgierige blikken
aan. Men scheen zijn opwinding dus al
te 'bemerken. Hij ging recht op loapen,
opdat men niets bijzonders aan hem zou
zien en die oude Thomas moest Inog
maar wat wachleu. Voorloopig had hij
nog geen lijd om heen te gaan, het leven
was nog zoo mooi.
Hij veelde een pijnlijken druk op1 zijn
slapen, zwaar ging zijn adem en gretig
zoog hij de iïissche lucht naar binnen.
profiteert, nu maar hoopt op de betere
tijden, die zullen komen door het in
gebruik nemen van het -nieuwe geschut,
wat min of meer paradoxaal' kjinkt; maar
het is toch geen paradox.
In den zomer is het stran'd' ook wel
vaak min of meer militair terrein, maar
daar hebben we niet zoo'm last van.
Dan oefenen, de huzaren er, want daar
voor is het natuurlijk) bij eb ook een on
vergelijkelijk mooie gelegenheid.
Bij zonnige dagen, die er over onze
hoofden gestreken zijn4 hebben we mis
schien meer genóten van slrand en /ee
dan vaak in den zomer het geval (is.
In dezen tijd van- het jaar heeft de lucht
zulke prachtige zilverige en parelmoerige
tinten, hangt er zoo'n zacht waas over
de duinen en over den. horizon lijkt het
water van de vreemdrustige golven zoo
blauw, dat het aan de -klpst van de Mid-
dellandsche Zee niet mooier kan zijn. En
vooral 's morgens, als je er nog niet veel
menschen ontmoet, is het er van een
grootsche en weldadige rust.
De enkelen, die op de'vroege urep aan
den zeekant te vinden zijn, behooren zel
den tot de wat men hier pleegt te noe
men mondaine menschen, want daarvoor
is het veel te vroeg. Het zijn echte lief
hebbers van de natuur, zonder omgehan
gen fraaiigheden van amusementen en
conventie, het zijn ook, vaak sportieve ty
pes die er frisch en gezond op uit gaan,
met een hond of een paard als metgezel
En ze zijn net wat het breed,e strand
noodig heeft aan stoffeering, om- het
den indruk van eenzaamheid en verla
tenheid te ontnemen, maar ze storen
niet in het geheel, integendeel.
's Middags, en vooral op de middagen,
dat de scholen vrij hebnen, is het (,'bij
mooie dagen bepaald druk; aan het
strand, druk van spelende kinderen en
toeziende kinderjuffrouwen, ên wandelen
de mama's, die met onpractische hooge
hakken moeizaam door het mulle zand
ploeteren.
Op vrije middagen is het trouwens
overal! druk, waar maar een beetje na
tuur le genieten valt, zoolang het tenmin
ste binnen een gemakkelijk te bereiken
afstand is. Veel menschen, kpnien nooit
eerder, op hun eigen voelen; tenminste,
dan Zorgvliet en de boschjes en het
Ilaagsche Bosch en ook; wel Marlot,
omdat het laatste zoo buitengewoon een
voudig en gemakkelijk te bereiken is',
dat je er heelemaal geen moeite voor
hoeft te doen. Je gaat maar in lijn drie
zitten en die brengt je er vanzelf. Vlak
voor een der ingangen van het mooie
park stap je uit en daar galgje oip een
bankje zitten. Velen) vinden het een in
convenient, dat in Marlot geen gelegen
heid is om thee te drinken, maar - dat
hoeft ook ;al weer geen bezwaar le zijn,
want dan ga je een paar haltes verder
met de tram mee en je strijkt, ook
alweer vlak tegenover het punt van uit
stappen, neer ip de boerderij-theeschen-
kerij de Hooge Werf en je bent voor den
heet en verderen middag veilig opgebor
gen.
Voor oude menschen en- voor her
stellende zieken, die een-is van het zon
netje moeten geiyelem of voor moeders,
die. met heel kleine kinderen uitgaan,
is dit natuuurlijk een pracht-o-plossing.
Maar je zoudt je stadgenooten, die ge
zond en jong en behoorlijk, ter been zijn,
toch wel eens in vriendelijke overweging
willen geven het wat verder weg te
zoeken en dan liefst op een andere
manier dan in een goed gestolen aulo.
Wie het er voor over heeft kan juist
in dezen tijd zoo veel' genielen. Met een
zachten winter als we 'tot nu 'toe gehad
hebben, zijn er builen tal' van ontijdige
en voorbarige lenteboden te ontdekken.
Wjnleraconieteu, die fel-gee! bloeien,
struiken, die geen groene knoppuutjes,
terwijl zijn voeten zich sneller bewogen
naarmate hij dichter bij huis kwam.
In net voortuintje begroette hem zijn
dochter, die al naar hem stond uit tei kij
ken. Wat heerlijk, vader, dat u een dag
eerder weer hij ons komt", jubelde ze
en bij den aanblik van het frissche
meisje werd hel den man lichter om het
hart. Tegenover zooveel bloeiende, lach
ende .jeugd moesten wel alle duistere
voorgevoelens van den dood óp de vlucht
slaan.
Mevrouw Berner wachtte op haar man
in haar kamer. „De reis schijnt je slecht
te zijn 'bekomen constateerde zij da
delijk, '„want je ziet er niet goed uil". Ze
zette een stoel voor hem klaar en -schóól'
een andere daarnaast. Toen zij beiden
zaten, vroeg ze snel: „Je brengt zeker
iets Ueel bijzonders voor het schilderij
museum mee."
De professor, wiens hersens weer be
zig waren met bet gesprek, dat hij zoo
even met Von Weiden had, keek verward
op. „Waarc-m zou ik iets heel bijzonders
hebben meegebracht?"
„Fn je ging toch naar Berlijn -om een
schilderij te koopen?" Mevrouw Ber-
ner's oogen konden zoó spotziek lichten
„O ja, dat is waar ook" stootte de
professor er haastig uit „ja zeker, ik
wilde daar een stuk voor ons museum
koopen, maar de tip, dien ik kreeg,
was verkeerd. Wat ik vond, was niets
voor ons."
„Wie heeft je eigenlijk zoo Verkeerd in-
m-aar kleine blaadjes vertoonen, katjes
die op openspringen staan.
Maar het is merkwaardig zoo spora
disch weinig menschen je tegienkioimt,
zo-odra je wat verder kpm't dan de ge
wone conventioneele wandelingetjes.
Het is waar, dat in de duinen •niet
meer vrij overal gewandeld mag worden.
Maar daar staat tegenover, dat het bijna
geen moeite kost om wandelkaarlen) te
verkrijgen voor de duinterreinen, zoowel
van de waterleiding als van de militaire
auloriteiten. Die k,aarten moeten aan'liet
begin van het jaar vernieuwd worden.
Die van de waterleiding mogen schrifte
lijk besteld worden, mits de verplichte
gulden er bij wordt gevoegd*; voor de
militaire terreinen gaat men- persoonlijk;.
Die kjaart is nog goedkooper ön kost
twee kwartjes, zoodat je zoudt mogen
verwachten, dat de wachtkamer stampvol
zou zijn.
Maar neen. Een paar pikeurs van ver
schillende manéges, een paar leiders van
paövinderstroepen en schooljongensclubs-,
een enkele r uiter en daarmee is het
afgeloopen. Het is bijna onbegrijpelijk:,
vooral omdat de duinen juist voor bezit
ters van auto's tegenwoordig zoo bijzon
der gemak.kelijk te bereiken zijn. Je gaat
met je wiagen tot Meijendel en maakt
van deze uitspanning uit een stevige wan-
aeiing door de omringenide duinen, die
juist daar in den omtrek, zoo buitenge
woon mooi zijn. Dan; drink' je thee in de
ruime serre met het wijde uïtzicli met
het groote, groote stuk blauwen hemel er
boven en je kpert op de allergemakke
lijkste manier, per auto, naar huis terug,
op die wijze de verveling en vermoeienis'
van het laatste eind stadwaarts vermij
dend, die vroeger tot de noodzakelijke
onaangenaamheden van een groote wan
deling behoorden.
Nog eens, het is onbegrijpelijk,. Te
meer nog, omdat de Hagenaar, die bij
alles wat hij doet toch altijd' een 'likje
snob is, zich zou kunnen, spiegelen iaan
het koninklijke voorbeeld. Veelvuldig kan
men de koninklijke auto langs den weg
in de buurt van Meijenidel zien staan,
terwijl de vorstelijke familie geniet van
het schoon onzer duinen. En als dat
voldoende bekend wordt, zal het ook wel
bon ton worden v,an de natuur te houden
en desgelijks te doen. v. T.
fcgMHr
aan uw
I n
HET AUTOVERKEER
BELGIE-NEDERLAND.
Binnen enkele dagen wordt naar de
Brusiselsche correspondent via-n- de N.
llott. Ort. meldt, tot de aanbesteding
overgegaan van belangrijke reparatie- en
verbeteriugswerk,en aan den gr ooien weg
welkje Antwerpen met Nederland' ver
bindt, tusschen Antwerpen—Qa-p-pellen
Esschen.en Antwerpen—Westwe, el (rich
ting Breda). De berijdbare breedte wordt
gebracht op 5 M.
Daar, op Nederlandsch grondgebied:,
eveneens, daarbij aansluitende werken
worden voorzien, welke van- groot belang
zijn voor de verbetering van, het autover
keer tusschen Antwerpen;, Rgtlerdam' en
Amsterdam en ongetwijfeld cenig over
leg gewenscht moet worden geacht, had
de Nederlandsche consul-generaal le
Antwerpen, de heer Ruys, deze week,
daaromtrent een onderhoud met den di
recteur van bruggen en, wegen (Water
staat) te Antwerpen, ingenieur De Heem.
gelicht?" vroeg zij, alsof ze op 'de loer
lag.
„Wat kan je dat nu schelen?" was
de wedervraag, op een toon, alsof hij
een einde aan het gesprek wilde ma
ken. „Ik erger ine al genoeg -over cle
vergeefsche reis."
Maar zoo gauw liet zij niet los: „Toch
zou 't mij zeer interesse-eren den naam
van den betrokken persoon te weten."
Hij wist niet wat bij daarop moest
zeggen en om- aan het gevraag een teinde
te maken, zei hij losjjesi: „Dien* weet ik
'niet precies meer.'
„Zoo, weet je dien niet precies
meer?" Met een ruk stond ze op. „Zoo
iels weet men anders' wel precies en als
je me voor een domoor hóudt, dan ben
ije 't mis. Die heele reis heeft iets' my
sterieus, dat zei ik gister Else a! en wan
neer ik tot n n toe in twijfel was', dan- i's
die nu heelemaal verdwenen. Je optreden
verraadt je. Wil ik je eens waf zeggen i.
Nu dan: je bent volstrekt niet wegens
een schilderij naar Berlijn geweest."
„Als je me niet wilt gelooven, Magda
hij brak af.
„Ik kan je gewoon niet gelooven, hóe
graag ik het ook zou doen." Mevrouw
Berner's slem kreeg, toen die luider
werd een onaangenamen klank.
„Maar Magda,, wind je om zoo'n klei
nigheid toch niet zoo op". Hij glim
lachte, hoewel hij daarvoor volstrekt niel
in de stemming was. Opwinding is scha
delijk voor je teint overigens, dat
In de Belgische Kamer is Donderdag
middag gestemd over de motie van ver
trouwen in de regeering, ingediend door
Vandervelde (socialist), Eieullien (katho
liek) en AmeloL (liberaal), in antwoord
op de motie van Ward Hermans der
Vlaamsche nationalisten, eischende me-
dedeeling van de administratieve enquête
een jaar geleden door de regeering be
volen naar aanleiding van de publicatie
in hel Utrechlsche Dagblad van een do
cument betreffende het Fransch-Relgisch
•geheim militair verdrag. Bij slaan en
zitten werd de ihotie van vertrouwen
aangenomen. Alleen de Ylaamsch natio-
nalen stemden tegen. Door dit votum
verviel automatisch de stemming over
de motie van Ward" Hermans.
Het hoofdbestuur van den Bond van
Jonge Liberalen voor 1930 heeft de a'ge
in een e vergadering te Amsterdam, Zon
dag j.l„ als volgt samengesteld mr. dr.
F. Hollander, voorzitter (Den Haag); A.
J. Tom, secretaris (Arnhem); B. Gobits,
(Amsterdam), mr. A. B. Adrian, (Utrecht)
en A van der Winfdt (Vlaai-dingen).
De aftredende voorzitter, mr. dr. N.
J. 0. M. Kappeyne van de CpppeLLo, werd
van verschillende zijden gehuldigd voor
den -baanbrekenden arbeid Voor den
Bond verricht en met algemrene stem
men tot eerelid benoemd'.
De correspcndent van de N. Rolt.
Crt. te Brussel meldt:
In den „Cercle Union et Travail" vaar
oud-minister Carton de Wiart, hét ge
wezen Kamerlid Brifaut en senator Paul
Crockaert achtereenvolgens reeds het
woord voerden over onderwerpen .ver
hand houdend met het eeuwfeest dér
Belgische revolutie, heeft ook, de anti-
Nederlandschgezinde advocaat mr. Hervy
Couisin, een paar dagen geleden, een
spreekibeurt vervuld.
Deze liep over liet Scheldevraagsituk
waarvan Hervy-Cou-sin. die het vorig
jaar tot een duidelijker inzicht der wer
kelijkheid 'bleek te zijn gekomen, weer
een sterk gefantaseerde voorstelling gaf.
Spreker aarzelde niet te beweren dat
Nederland het op het bestaan van de
Antwerpsche haven heeft gelniUnt. „La
Hollande veut tuer l'Escaut!" riep hij
uit.
Vq.ji- Nederland is de Schelde niels.
Voer België is zij alles. Ingevolge hét
verdrag 'van 1839 is Nederland tot het
onderhoud der rivier, op zijn .grondge
bied verplicht, maar Nederland komt
deze verplichting niet na. Ergter nog,
door het uitvoeren van zekere werken
veroorzaakt dit land de verzanding der
vaargeulen. Heeft het trouwens geen
nieuwe polders noodig voor zijn be
volking?
Nog meer onzin van dien aard werd
door mr. Harvy-Gousin ten gerieve der
leden van „Union et Travail" verkondigd
'die, naar de courant Le Vingtièmie Sièc
le w-eet te meieren, ten prooi aan -eo"
Onbeschrijfelijke ontroering, den voor
drachtgever een ovatie brachten toen hij
gijn b-etorg besloot met de worden „geen
jB-elg, tot welke partij hij ook behoore,
mag dulden, dat de deur dicht ge
grendeld wordt die ons toegang ver
leent tot de zee en on-s toelaat te leven
ZEELAND
bh
GEOPEND VAN
IOVM.-5N.W, 6NM.-I0N.M.I
(Ingez. Med.)
In de Woensdagavond onder voorzit
ter shap van dr. C. Orkaan gehouiden-
vergadering van de afdeeling Middel
burg van bovengenoemd genootschap,
waren alleen de bestuursleden, behal
ve mejuffrouw de Liefde, die bericht
is waar ook, moei ik je de groeien over
brengen van Pohl, dien ik toevallig ont
moette. Daar hij in de komende week
toch voor zaken in Schneiditz moet zijn,
(heb ik hem voor liet jubileumfeest ge-
inviteerd".
..Dat is aardig van je." Mevrouw Ber
ner plukte aan de kanten garneering ba
rer blouse en niet verder -op het on
derwerp willende ingaan, zei ze: „Wan
neer wordt je portret naar het schi'derij-
museum gebracht?"
„Ik denk morgen''* antwoordde haai
man en stond op, „ik ga me nu Iverklee-
den en in dien tijd zorg- jij wel Ivoor
een koptje thee, wil je?"
Mevrouw Berner keek naar de ver
moeide trekken van haar man en een
plotseling medelijden vervulde haar. Het
speet, haar nu zoo, dat ze zich zoo even
zoo weinig had weten le beheerschen.
Wlaarolm zon hij niet naar Berlijn zijn
gereisd om- een stuk te koopen; eigenlijk
bestond er geen steekhoudende rec'en om
aan zijn woorden te twijfelen, want hij
had hem' nog nooit zelfs op 't kleinste
leugentje betrapt. Die geschiedenis met
Else had haar geënerveerd, zoodat ze
zich dingen verbeeldde, die heelemaal
niet bestonden. Wat zag haar man er
moe uit en wat een diepe- plooien had
den zich oimi zijn mond gegroefd. Den
drang van haar toenemend' medelijden
volgend, legde zij haar armen om zijn
hals en zei: „Arme vent, wat heb ik' §e
met mijn wantrouwen geplaagd- Ik heb
van ei hindering li d. ez<. nden, a; nve ig.
De aftredende bestuursleden, mevrouw
den Bouwmeester de Jonge en me
juffrouw M. de Cleijn Brem werden her
kozen.
Door den penningmeester, den lieer P.
Luteijn, werd, de rekening overgelegd,
wseruit blijkt dat werd ontvangen aan
contributies gewone leden i' 446; idem
vereenigingsleden 1' 27.50; gemeentelijk
subsidie 1' 300; opbrengst soiree de
Vries-Qaro f 185.95; schenkingen en ox-
trrgiften f 89.14; opbrengst zilverpapier
en capcules f 16.52; en depositorente
f 2.72. totaal f 1189.58. De uitgaven
waren nadeelig saldo 1928 1' 210.94;
drukwerk- en adverlenliékoslen f 10.10
bodeloon f 31.25; zaalhuutrj f 2.50; ver-
pleging-skostch plus contributie f 737.97;
reisgeld en vracht 1'82.91; kleeding, re-
peratie schoenen en wasch f 15 08; en
jin kajs 1' 98.83 or le samen pokif 1189.58.
Dit batig saldo is een gevolg van het
feit, dal in bet afgeloopen jaar door
plaatsgebrek in het kolnniehuis voor geen
der kinderen verlenging aangevraagd
werd. De rekening werd do-or mevrouw
den Bouwmeester en den heer de Bje.au-
fort nagezien en in orde bevonden en
daarna imel dank aan den i enningmeaster
goedgekeurd.
Door oneij. de Cleijn Brein werd als
secretaresse hel 22ste jaarvcrlag uitge
bracht. Het jaar 1929* was! een saai en
onbewogen jaar voor de afdeeling. Wtei-
nig Igeld, bij gevolg weinig'-Hilzendingen
1928 sloot met een tekort van f 210 en
de penmngirfeestar verzochl de grootste
zuinigheid le betrachten.
Er werd besloten maar 10 kin-cleren
na,ar Oostvaome te zenden en deze zijn
daar geweest van 24 Mei tot 27 Juni.
Later werd doen- twee doktoren plaats-
-gevraagd voor twee patiënten in liet
Boschhuis te Xunsjveet en deze kinderen
zijn daar v'an 1 Juli tot 31 Auigulsl'-us
-geweest. Deze concessie kon gedaan wor
den, -a-aar voor een kind alles betaald
werd door Kinderzórg- en voor hel an
dere gaven de ouders een kleine bijdra
ge. Op de voorloopige lijst voor uitzen
ding kwamen 59 namen voor. Gelukkig
konden verschillende dier kinderen oen
plaalsjc op W-eslhóve krijgen, andere
werden uitgezonden door andere ver-
eenigingen. liet resultaat der uitzending
mag over het algemeen goed genoemd
worden. De gewichtslijslen werden eerst
5 maanden na thuiskomst opgevraagd op
Sverzoek van mevrouw Weijl. De ge-
wichtstoename Loopt van 0.6 tot 2.8 Kg.
of gemiddeld 1.8 Kg. Teder kind kostte
gemiddeld f 11.48. Onder de inkomsten
wordt ïiog, genoemd f 13.75 als opbrengst
van entreegeld op een verknoping bij den
heer de Groot. Het ledental verminderde
mei 4 door vertrek en 5 door bedanken.
er veel spijt van; ik heb- 't heus-ch' niet
zoo kwaad bedoeld."
In de moede oog-en van den professor
glom eeen vimkjje, dat als een licht was
Zacht antwoordde hij: ...Dat weet ik wel
Magda", en kuste de hand Van zijn (no-g
altijd 'mooie vrouw. Gansch zijn groote
liefde, die deze vrouw altijd had gegol
den en nog steeds' gold. legde hij in' de
zen teeaeren handkus.
Mevrouw Berner bleef alleen. Zij her
innerde zich. dat nog onlangs de dokter
had gezegd, dat liet zenuwgestel van
haar man in de hoogste mate .geprikkeld
was, dat ergernis, verdriet of schrik een
verlamming der aangedane organen te
weeg zouden brengen, dat diezelfde oor
zaken zijn hartkwaal zouden kunnen ver
ergeren en zelfs aanleiding konden zijn
van een hartverlamming. Waarschuwend
had dokter Muring haar dat gezegd. Ai
had hij dit dan ook op voorzichtige wijze
gedaan, zijn diagnose was' er niet minder
bedroevend om. Fn nu had zij zich -laten
verleiden zelf haar man te prikkelen.
Een gevoel van schaamte maakle zich
van haar meester, want slecht was zij
niet, maar te oppervlakkig en mateloos
verwend.
(Wordt vervolgd v
