TWEEDE BLAD
VAN DE
VAN
Dinsdag 17 Dec. 1820 No. 297
HAAGSCHE BRIEVEN.
FEUILLETQN
HET VONNIS
KERKNIEUWS
KUNST EN WETENSCHAP
NIEUWJAARSWENSCHEN
Middeiburgsche Courant,
RECHTZAKEN
Kerkvoogden der Ned. Herv. Gem
te S c h o o n d ij k e, hebben besloten met
den Raad van Beheer in bespreking te
treden over het betalen van den aan
deze gemeente opgelegden aanslag.
At
vinden zich zeven mannen, die destijds
deel uitmaakten van de tragische expedi
tie van Scott.
dLÜLl-—I
De wethouderscrisis opge
lost. - „Veel leven om
niets". De verwildering der
zeden", door het (jroot aan
tal echtscheidingen, - Den
Haag toch ook centrum en
zetel van geestelijke stroo
mingen. - Coterie-geest, an
dere naam voor „onder ons",
Veleden week is de wethouderscrisis
opgelost en wel op deze zeer eenvou
dige wijze, dat het viertal, dat zoo os
tentatief en min of meer dramatisch ont
slag had genomen, opnieuw in functie is
getreden, zoodat het oude college is
hersteld en alles wederom is zooals het
was. Om overwegend practische rede
nen is men tot de conclusie gekomen, dat
het in het belang onzer stad noodzakelijk
was, als men den toestand, gebaseerd op
practische samenwerking, liet voortbe
staan en voor die overwegingen is men
gezwicht. Maar een politiek-vrij-mensch,
die buiten alle kronkelwegen van partij
strijd en wat daarmee samenhangt staat
en die de zaken met een ietwat heel
naïef oog bekijkt, is toch geneigd zich af
te vragen: hadden ze dat dan niet eerder
kunnen bedenken en waarvoor is al die
herrie nu eigenlijk noodig geweest? En
hij zal, als hij litterair is aangelegd, waar
schijnlijk even denken als Shakespeare:
„Veel leven om Niets."
Hoe het zij, wij hebben nu ten minste
weer een behoorlijk wethouderscollege,
en er behoeft geen vertraging meer te
zijn in de afdoening van die zaken, welke
nu eenmaal geipn uitstel gedoogen en
daarbij behoort ook de behandeling van
onze gemeentebegrooting. Achtereenvol
gens komen nu de verschillende hoofd
stukken daarvan onder den hamer en
dan za'len er nog wel eens warme oogen-
blikk^n in de raadszaal doorleefd wor
den, maar voor het oogenblik is alles
pais en vree.
De gemeentebegrooting is voor liefheb
bers van cijfers een smulpartij. Ze kun
nen dan hun hart ophalen, zooals ze ook
hebben kunnen doen bij het verschijnen
van het gemeenteraadsverslag <?n zooals
ze kunnen doen bij alle publicaties van
statistieken, Statistieken zijn zonderlinge
dingen. Je kunt er altijd mee bewijzen
wat je wilt. En onomstootelijk, omdat je
je bewijs nog altijd versterken kunt met
de apodictische bewering, dat cijfers niet
liegen, iets waarvan ik overigens nog niet
zoo volkomen zeker-ben. Maar ik heb
ge^-n verstand van cijfers en ben er ook
geen liefhebber van.
Statistisch is enkele weken geleden
uitgemaakt, dat in Den Haag het groot
ste aantal echtscheidingen voorkomt en
verscheidene zedelijkheidsapostelen heb
ben daaruit maar al te gaarne de conclu
sie getrokken, dat Den Haag nu ook de
lichtzinnigste i?n meest wufte stad is van
ons gansche land. Verdedigers van de re-
sidentieele reputatie hebben er ter ver
dediging op gewezen, dat in Den Haag,
dat nu eenmaal de stad is van het corps
diplomatique, ook alle huwelijken wor
den ontbonden, die in het buitenland ge
sloten zijn, zoodat het cijfer hier wel ab
normaal hoog lijken moet. Maar dat neemt
niet weg, dat er toch dadelijk e?n stuk
of wat Savonarolaatjes zijn opgestaan
groote hebben we niet om hun stem
te laten hooren en op te komen tegen de
toenemende verwildering der zeden, wel
door mevrouw Belloc Lowndes.
57).
Toen hij haar öe band reikte, sprak
zij, in een sterke jopjwelling: „U weet
niet, en U zult pok' nooit weten), hoe
dankbaar niet alleen Eva U is, maar
ook ik U ben dokter! Ik weetniet, wat wij
hadden moeten doen, als U vanochtend
niet zoo hartelijk' en goed was geweest.
En, ioi, u hebt taij nu zoo op mijn gemak
gebracht! Ijk hoop', dat U ons' morgen
ochtend weer 'komt bezoeken? Tiet is
heusdh niet gemakkelijk, nu 'met die
arme Eva ooi te springen."
Hij was zeer getroffen door den die
pen ernst in haar toon.
^Misschien zou U het best doen, me
vrouw Strain, om haar zooveel mogelijk
te ontlasten van de beslommeringen die
haar nu te wachten staan. Maar ik' rafid
U ook, haar nu dadelijk te vertellen,, wat
U en ik' het beste vinden ik bedoel t
wat de regeling van de begrafenis betreft.
Die oude mevrouw Raydon lijkt mij een
stokebrand en ook een erg koppige dame
toe." i
ke dan speciaal in Den Haag zou zijn
waar le nemen.
Nu weet ik niet, of het in Den Haag
met die i erwildering werkelijk zooveel
erger is dan :n andere plaatsen, al is het
waar, dat er hier wel factoren aanwezig
zijn om de ondeugd in de hand ie wer
ken, Immers, men vertrouwt nog altijd
op de waarheid van het oude spreek
woord, dat ledigheid des duivels oorkus
sen is of, om het iets begrijpelijker uit te
drukken, dat ledigheid de bron is van
alle kwaad. En nu is het een feit, dat
onze residentie niet is de stad bij uitne
mendheid waar hard gewerkt wordt.
Den Haag is een stad van ambtena
ren, van diplomaten, van gepi?nsionneer-
den en van renteniers, die er nog immer
heentrekken uit gewoonte, uit traditie,
want vroeger in den goeden ouden tijd
van vóór den oorlog heette D^n Haag
goedkoop te zijn, wat prijzen van wonin
gen en bedragen van belasting betreft.
Dat is langzamerhand een mythe gewor
den, maar de reputatie is gebleven. Bo
vendien hebben we onze schoone om
streken als attractie voor degenen, die
een onbekommerden levensavond willen
slijten, we hebben onze inrichtingen van
onderwijs, waar de jongelui zich in aller
lei richtingen kunnen ontwikkelen, maar
we hebben ge^n handel, geen industrie,
die de moeite waard mag heeten en als
het spreekwoord, dat tijd geld is waar
heid bevat, is iedere Hagenaar min of
meer millionair, want tijd heeft hij im
mer.
Daarbij is de residentie ex luxestad, al
gaat de bewering, dat je de laatste mo
des en nieuwigheidjes op mondain ge
bied alleen maar in Den Haag vinden kunt
ook al niet meer heelemaal op, want ver
scheidene van onze grootste en meest
luxueuse magazijnen zijn óf zelf filialen
van Amsterdamsche zaken óf hebben hun
filialen in Amsterdam, De Hagenaar weet
alleen met grootere verfijning, met meer
raffinement zijn luxe te dragen en te
étaleeren, hij is door zijn omgeving zelf
meer luxeproduct ook al zijn zijn le
vensomstandigheden nog zoo eenvoudig
dan anderen, die in het drukke leven
van een handelsstad werden grootge
bracht, die van hun vroegste jeugd niets
ander om zich heen zagen dan werken
en zwoegen. De Hagenaar neemt ,het
leven met een zekere zwier luchtig en
gemakkelijk op, leeft een beetje aan den'
buitenkant, een beetje aan de opper
vlakte, leeft vooral ook in zekere mate
voor de galerij, heeft het gevoel en besef,
dat hij in een glazen huis woont, zoodat
al zijn daden overtog,?n zijn van een
zekere élegance, onverschillig of hij werkt
of luiert of flaneert, luncht, dineert of
naar den schouwburg gaat.
Wat dat betreft, zijn er dus factoren
genoeg aanwezig om Den Haag werkelijk
te maken tot een stad van wuftheid en
lichtzinnigheid, die het hooge cijfer van
echtscheidingen volkomen zou verdienen,
als er niet ook nog e^n keerzijde was.
Want naast al het bovengenoemde is
ook Den Haag de zetel en het centrum
van tal van geestelijke stroomingen, is
het de stad bij uitnemendheid, waar al
lerlei vormen van cultuur en religie plaats
vinden om wortel te schieten. We heb
ben in Den Haag een kerk van de aan
hangers der Christian Science, zoo mooi
als er geen tweede in ons gansche land
te vinden is. Het groote gebouw der an-
throposofen, de Rudolf Steinerkliniek,
werd in de Scheveningsche duinterreinen
gesticht, de Vrije School, eveneens eipn
instelling der anthroposofen, heeft even
buiten de stad een prachtgebouw kun
nen zetten, allerlei religieuse secten heb
ben hun relatief grootste aantal aanhan
gers in Den Haag, hier maken we ons
warm voor tal van vraagstukken op cul
tureel gebied, hier werd de conferentie
gehouden van de Vereeniging ter be
hartiging van de belangen van het Kind,
hier wordt geconfereerd en beslist over
tal van kwesties, het onmaterieele deel
van den levensstrijd rakende.
Waar d:t alles mogelijk is, moet ook
een voldoende tegenhanger en tegenwicht
zijn tegen alle gevaren, welke er schui
len in wat ik hierboven aanhaalde.
Nadat Adelaide den dokter bad zien
wegrijden, 'begon zij naar bet huis terug
te wandelen; maar daar liet gekraak van
haar schoenen opi het Igrint, haar aan
den vorigen avond herinnerde, liep' zij
het grasperk op.
Daar stcnd zij een öogen'blik' stil. Zij
gevoelde zich weer onpasselijk, len een
fiauwte nabij, terwijl! zij in gedachten op
nieuw doorleefde wat den avond te vo
ren was gebeurd, toen zij naar buiten
was gegaan, juist olpi {dit gedeelte van het
grasperk en zich afvroeg, of er nog
tijd was, nrn ongedaan te maken, wat zij
juist begaan had.
Wat was 't, dat haar hand had vasjt-
gehonden? En in een razend tempo kwam
alles nu weer opi haar instormen. Wat
op dat oogenblik' den doorslag vöor de
eindbeslissing had gegeven, was zoo iets
nietigs, onbeduidends geweest de be
kende klanken van Raydon in de stille
heele lucht, toen zij iets zei over het
boolhuis, op denzelfden hatelijken toon
waarop hij een paar minuten te voren
over den 'kleinen Gilly Strain had gespro
ken. Ja, dat was het, althans zij drong
zichzelven die overtuiging op, wat hem
in een afgrijselijken d|rod had gpdrevön
en wat haar veroordeelde jtot een ver
schrikkelijke marteling, van altijd, altijd.
Eindelijk' ging zij' na,ar binnen en ver
Intusschen zou ik ook weer niet graag
willen beweren, dat Den Haag de meest
deugdzame van alle Hollandsche stedipn
is. Daarmede zou ik trouwens plus roya-
liste que le roi zijn, want naast zijn
vele andere beminnelijke eigenschappen,
heeft de Hagenaar ook nog deze, dat hij
graag coquetteert met dezen schijn van
lichtzinnigheid, welke hem wordt aan
gewreven en die hij al zijn best doet om
zoo duidelijk mogelijk te doen uitkomen.
Hij lijkt veel liever op den Parijzfnaar
en den Weener, dan bijvoorbeeld op den
stoeren Hamburger of Bremer.
Alleen, hij is graag „onder ons". Dat is
nog een overblijfsel uit den tijd, dat Den
Haag een kleine residentie was, e$-n knus,
en een deftig garnizoensplaatsje, waar
iedereen iedereen kende, waar de ver
schillende coterietjes angstvallig scherp
waren afgescheiden en waarbij het even
moeilijk was om die gnpns te overschrij
den als in den oorlog om van België door
de electrische draadversperring in Ne
derland te komen. Met alle uitbreiding,
met allen groei, met alle grootestadsal-
lures, die we zoo graag aannemen, kun
nen we den coteriegeest nog steeds niet
kwijt; die sluipt nog immer rond, in dui
zenderlei gedaanten, die vinden we op 't
voetbalveld pn in de balzaal, in restau
rants en dancings, die vinden we aan on
zen eigen huiselijken haard, in de kerk en
in de manége, in winkels en scholen en
tearooms, en die herbergen we nog steeds
met groote gastvrijheid, zonder er ons
volkomen rekenschap van te geven
soms, niet anders dan in de paar schijn
baar onbeteekenende, maar zoo heel veel
zeggende woorden: „onder ons."
v. T.
Ds. J. Runia, predikant bij dei Geref.
Kerk te Arnemuiden, herdenkt mor
gen zijne 25-jarige ambtsbediening.
Ds. Runia, geboren 3 April 1861, werd
in 1904 candidaat gestold en werd,, in dat
zelfde jaar, op 18 December te Coevor-
den in het ambt bevestigd. In 1910 werd
een beroep naar Westmaas aangenomen,
welke gemeente op 8 Augustus 1915
met Arnemuiden verwisseld werd.
In verband met zijn 25-jarig ambts^-
jubileum, hoopt hij des avonds te 7 uur
in de Geref. kerk een berde nkingsire.de
uit te spreken.
Zondag 15 Dec. werd de vacature
bij de Herv. Gem. te Ovezatnd-Drie-
wegen, ontstaan door het vertrek van
ds. J. Kalshoven naar Hien en Dode-
waardl, vervuld, 's Morgens werd ds. B.
S. Dijkstra, komende van Sloten (Fr.) te
Driewegen bevestigd door ds. ,D'. Lou-
werse van Wdissienk'erke met als tekst
Exiod. 4 vers 20, laatste gcd. Bij het
einde van den dienst werd ds. Dijkstra
toegezongen Ps. 121 vers 4.
's Middags liad de intrede plaats1 te
Ovezanu. De 'kerk was (stampvol. De
intreereae had als grondslag Rom. 1 vers
16. Na een toespraak Van den conisulen't
ds. W. H. Kelder van EllewioutsMijk!,.
zong de gemeente ds. Dijkstra toe Ge
zang 91 vers 3.
Als diaken der Ned. Herv. Kerk te
Stavenisse is herbenoemd de lieer
A. van Prooijen, doch deze heeft ge
meend. na die betrekking 15 jaar te
hebben vervuld, voor die herbenoeming
te moeten bedanken.
Als ouderling werd herbenoemd de
heer D. Stoutjesdijk, die deze benoe
ming heeft aangenomen.
Doqi- het kiescollege der Ned. Herv.
Kerk te Burgh zijn resp. herbenoemd
als ouderling en diaken de heer P. Lan-
degent en J. van Heukelen.
Te Burgh is een afdeeling opge
richt van de Ver. v. IVrijz. Hervormden
in Zeeland.
Gekozen als ouderling der Ned.
Herv. Kerk te Haamstede de neeren
C. M. Evertse, A. Hanse en G. Rouwen,
als diaken de heer M. Malipaard en her
kozen als diaken de heer C. den Boer.
Benoemd tot ouderling der Ned.
Herv. kerk le Poiortvliet de heer J.
J. v. d. Slikke en tot diaken (de heer Ch.
Krijger.
volgens naar 'boven, naar 'de kamer die
nu van Eva en van haar was.
iZij vond Eva wakker Jijgen en zoo
dra Adelaide gesptnoken had, kiep de jon
ge weduwe uit: I
„O ja Addie! De begrafenis moetmaar
zoo gauw mogelijk plaats hébben. Ik
weet, dat mijn lieve iBirtley niet z.ou
gewild hebben, dat mijn vreeseMjke* el
lende een dag langer 'dan strikt noodig
duurde."
Toen, in tranen uitbarstende, 'knikte
zij, terwijl zij: Adelaide iStrain's hand in
de hare nam„Je zal me toch niet ver
laten Addie! Je blijft toch bij me? Birt-
ley's dood heeft natuurlijk lalles veran
derd. Ik zo,u het niet kunnen dragen', dat
wegging. Ik' zal nooit vergeten, hoe goed
ein lief je in die verschrikkelijke uren
voor me bent gfeweest
HO'OFDiSTUK XX. I
„De verdere feiten..."
De twee dagen, een Donderdag eneén
Vrijdag, die op Birtley Raydon's' plot-
selingen dood volgden, werden doorzijn
weduwe en de huishoudster Van The Mill
House in volkomen rust doorgebracht.
Alles wa,s behoorlijk en keurig geregeld
met voornamen tact, die mevrouw Strain
zoo eigen was. Op iedereen, met wien
zij dien Woensdag in (aanraking was ge
weest, had zij een w;aardigen, tevenisl
Nehalennia.
De secretaris van Nehalennia schrijft
ons
Wa,aricm, zal menigeen vragen, schrijft
men in de courant over den herbouw
van het verbrande gedeelte Lange Delft?
Waarom is het noodig? W.aarom worden
de eigenaren niet vrij -gelaten uit de puin
hopen te doen verrijzen, wat z'iji willen?
Het antwoord op deze Vragen 'kan kort
zijn. Omdat de wil Van menig ontwerper
meestal beter is dan de resultaten, wel
ke gepresteerde arbeid ons toonde.
Men mag, de ontwerpers daarom niet
vercordeelen, wijl hun prestaties een ge
volg zijn van het feit, dat de eigenaren
hun opdrachten gaven, die hun krachten
te beven gingen, terwijl niet werd beseft
hce zij de omgeving ontsierden.
Het voorstel „centraile leiding te geven
hij tenminste de gevelarchitectuur, |d.w.z.
de reconstructie van het straatbeeld",
zooals aangegeven in het hoof dar like!!
van de Middelhurgsche Courant van 12
December 1929, heeft de sympathie van
de vereeniging Nehalennia,, evenals de
'beschouwing, dat de gevel van Verseput
een probleem op zich zelf is.
Wie is er nog niet ten volle overtuigd,
dat Middelburg als stad mei veel schoon
heid op architectonisch gebied tot ver
over onze grenzen bij velen bekend is?
Moet het dan voor ieder rechtgeaard
Middelburger geen reden zijn pm iets
■grcotsch, dat wij bezitten in eere le 'hou
den en niet te gediogen', dat die goede
naam voor een deel verloren kan gaan
door b.v. in de hoofdstraat van onze
mooie stad een rij van gevels tot stand
te brengen vol met architectonische fou
ten, zonder harmonie, zonder schoolh-
heid? j
Dient niet algemeen de wenschehjk-
heid beseft te worden, dat er bij den her
bouw van de gebouwen naar gestreefd
zal worden, dat deze aan de hoogst
mogelijke architectonische eischen zul
len voldoen?
Is het dan geen eisch voor de eige
naren, dat zij bij' hun plannen Voor
den herbouw zich hiervan rekenschap:
geven en hiernaar regelen de 'kéuze van
hun bouwmeester? Maar hierdoor rus|t
dan mede een zware plicht op onzle
plaatselijke overheid, die in deze wer
kelijk een roeping te vervullen heeft en
geen middelen ongebruikt mag laten zich
•op de Lest mogelijke wijze van dezen
plicht te kwijten.
Wegens den ur,genten a,ard van het
geval en meer speciaal hij de voorbe
reiding van den houw Van het Grand
Hotel, meent Nehalennia erop- te 'kun
nen aandringen, dat géén hypermoderne
g'evel dezen 'bouw zal sieren, doch, hoe
verschillend men over dit probleem zal
denkeig dient er naar gestreefd te wor
den, dat de geldmiddelen ier 'komen, noo
dig' voor de restauratie van den mooien
gevel waarvoor bekwame handen 'te vin
den zijn, in staat de verloren schoonheid
te herstellen.
Laat ieder die van het vreemde 1 inge.n-
bezoek voor hun stad profijt hopen te
trekken, mogen bedenken, dat de wooh-
en winkelhuizen, zoo,als men ze- elders:
'gelijk of beter vindt, géén schare bezoe
kers zullen boeien en doen wederkee-
ren; slechts de aanschouwing van het
schoone vermag dit te doen.
prettijgen indruk' gemaakt. Zij was zeer
vriendelijk', zakelijk en, wat 'mevrouw
Raydon 'betreft, bijzonder fijngevoelig.
Birtley Raydon's compagnon die toe
vallig de oude mevrouw Raydon nooit
had kunnen uitstaan, was in zijn auto
een bezoek aan Eva komen breuigleh.
Zijn komst had de eentonigheid van den
droeven -dag, volgende opi haar mans
overlijden, géblroken. Zijn houding je
gens haar was niet alleen vol hartelijke
-deelneming, maar ook van een zekere
hartelijke deelneming, zoo als de ineeist©
mannen een mooi©, jonge vrouw ondier
zulke omstandigheden hetoonen.
Eva had ook den p'redikant van Swan-
rnere tweemaal ontvangen, en bij zijn'
tweede bezoek had hij haai* overgehaald
•om hem te vergezellen naar het vredige
-tlcrp'Skerkbof, waar zij de plek had uit
gekozen van het graf van haar man.
T,oen zij tegen het vallen v,an den
avond door de dorpsstraat in de rich
ting van 'de 'kerk wandelde*, kWainen man
nen en vrouwen haastig (naar hun deuren
geloopen, om het tengere, in 'tl zwart
gekleed© figuurtje te zien. De plotse
linge dood van Birtley Raydon had 'heel
wat opzien gebaard in den omtrek!, iets
dat Adelaide Strain allengs 'begon te
merken en dat haar sams met een on-
-besteinden angst vervulde.
Voor het op 31 December a.s. ver
schijnend nummer van ons blad, worden,
evenals vorige jaren, aangenomen
NIEUWJAARSWENSCHEN.
Bij advertenties van 14 regels 80 et.,
elke regel meer 20 cent.
In de
NAAMLIJST
per naam en per regel 15 cent. Alles bij
vooruitbetaling.
Opgaven worden zoo spoedig mogelijk,
in elk geval vóór of op 28 December a.s.,
ingewacht bij
DE ADMINISTRATIE.
Maandag zou het gerechtshof te
's-Gravenhage arrest wijzen in de pro
cedure tusschen den heer {M. Teerling
te Vlissingen en de Zeevaartschool al
daar. Bij de ojp 4 Nov. j.l. in deze z'aak
gehouden pleidooien was alsnog over
legging door 't schoolbestuur van eenige
ftukken gewaagd, welke aan het Iluf
zouden worden toegezonden.
's Morgens deelde de president van het
Hof mede dat deze stukken van de Zee
vaartschool eerst heden werden ontvan
gen, in verhand waarmede (de uils'praak'
4 weken werd' aangehouden.
De Raad voor de Scheepvaart deed
uitspraak inzake de aanvaring van de
Italiaansche s.s. „Atlantide" en „Barba-
na op den Nieuwen Rotterdamschen Wa
terweg. De Raad is van oordeel, dat de
aanleidende oorzaak van dit ongeval is
gelegen in dc manoeuvre van de „Atlan
tide om het Zuidelijk vaarwater te wil
len houden en aldus de „Barbana" stuur
boord op stuurboord te willen passee-
ren.
Uit een en ander vloeit echter, naar
's Raads oordeel, niet voort, dat de „Bar
bana" vrij uitgaat. Immers, ook al heeft
de „Atlantide" niet correct gehandeld,
dit helt den plicht van de „Barbara" niet f
op, om rekening houdende met de feiten,
zooals zij deze waarnam, alles te doen
om de aanvaring te voorkom'en.
Resumeerende, komt de Raad' derhalve
tot de conclusie, dat hier van beide zij
den ernstige fouten zijn gemaakt.
Voor de Zutphensche Rechtbank
stond terecht een 41-jarige koopman uit
Deventer, wien ten laste is gelegd, dial
hij, ouder den invloed van sterken drank
verkeerend, te Apeldoorn een auto zoo
danig heeft bestuurd, dat hij een politic
agent aanreed, waarbij deze verwondin
gen opliep.
Volgens de agenten, was verdachte
vier uren na het gebeurde nog in ken-
nelijken slaat. Hij zelf beweerde, niet
te hebben geweten dat hij iemand' had
aangereden. De schade wilde hij gaarne
betalen.
De O. v. J. vorderde een maand ge
vangenisstraf. t,
io
Kantongerecht te Middel
burg.
De Kantonrechter te Middelburg heeft
in de zitting van 11 December veroor
deeld wegens:
met een rijwiel in een bocht niet rechts
houden: J. L, B. te Aagtekerke, vrij
spraak;
als voetganger aan e$>n rijwiel niet be
hoorlijk ruimte tot voorbijgaan laten: J.
M. S. te Middelburg, berisping;
met een niet ingeschreven motorrij
tuig rijden, terwijl de lading meer dan 2
M. buiten de achterzijde van het motor
rijtuig reikt: J. C. P. te Yerseke, ƒ10
b. s. 10 d. h.;
met een rijwiel zonder licht rijden: J.
P. te Nieuw- en St. Joosland, C. C. te
Goes, beiden ƒ5 b. s. 5 d, h.; D. de B„
De eenige, die dikwijls icip- The Mill
House kwam, was dokter Durham.
Werden zijn 'bezoeken al hoog op prijs
gesteld door de jonge weduwe, zij, die
met een bijna, pijnlijk' (verlangen zijn ge
ruststellende tegenwoordigheid legemoét
zag, was Adelaide Strain.
Immers, hij wa,s zoo volkomen over-
tuigd van de oorzaak' Van Birtley Ray- Jj
dons onverwacht overlijden, zóó zeker,
dat Adelaide bijna stellig geloofde 'dat rö
hij gelijk 'had en dat die uren van fol
terende pijn, waarop de dood volgde,
werkelijk veroorzaakt waren door het li
openbreken van een maagzweer. In zul
ke oogenblikken bleef zij met haar ge
dachten stilstaan, in een gevoel van vei-
ligheid, bij de kleine, hoewel onmisken-
baar ware, verschijnselen van lichame-
lijke ongesteldheid, die Raydon in de
laatste maanden niet had kunnen verber
gen. Zelfs trachtte zij zijn gebrek aan
vriendelijkheid en beleefdheid jegens ca
haar te vergoelijken en toe te scbrij-
ven aan de omstandigheid, dat hij 1P
wellicht onbewust ziekelijk was ge
weest.
Hoe verbaasd zou dokter Durham
zijn geweest, zoo hij maar even in dat
schijnbaar kalme, rustige vrouwenhart
had kunnen zien!
(Wordt vervolgd.)
Moderne w a 1 v i s c h v ,a a r d e r s.
Naar een Reuter-telegram uit Londen
bericht, is een speciaal daartoe gecon
strueerd nieuw zeilschip, de „Discovery
II", uil Londen uitgevaren om een reis
van drie jaren te maken, die lot doel
heeft het doen van onderzoekingen, be
treffende de walvischviangst en balein-in-
duslrie in het Zuidpoolgebied.
De bemanning v,an het schip bestaal
uit vijftig koppen, waaronder begrepen
is de wetenschappelijke deelnemers aan
de excursie. Onder dc opvarenden be-
