„ASPHALT".
De Kroonjuweelen.
Zaterdag 7 September iffBH
172* Jaargang
Volledige liquidatie van
den wereldoorlog
Electro-Bioscoop, Markt.
MG. 211
Dit nummer bestaat uit
Twee bladen.
EERSTE BLAD.
FEUILLETON
(The crinkled Crown).
BINNENLAND
DE SLUITING VAN DE ZITTING DER
STATEN-GENERAAL.
NEDERLAND EN BELGIE.
TWEEDE KAMER- j
DE ALASTRIM.
DE AANLEG EN DE VERBETERING
DER RIJKSBINNENWEGEN,
DRANKBESTRIJDING,
HANDELSVERDRAG MET
TURKIJE.
MIDDELBURGSCHE COURANT
"De abonnementsprijs bedraagt, voor Middelburg en 't agentschap Vlissingen,
2,30, elders 2.50 per kwartaal, Week-abonnementen in Middelburg
18 cent per week, De advertentieprijs is, voor de gewone advertentiën,
30 cent per regel v^?r ingezonden mededeelingen 60 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager. Men vrage daarvoor de tarieven.
UITGAVE N.V. MIDDELBURGSCHE COURANT
Lange St. Pieterstraat, Middelburg
Telefoonnummers
Redactie 269 Administratie 139 v
Postcheque- en Girorekening 43255
Familieberichten en dankbetuigingen: van 17 regels ƒ2.10, elke regel
meer 30 cent. In de rubriek „Kleine Advertentiën" worden, mits uit*
drukkelijk daarvoor opgegeven, advertentiën, tot niet meer dan 5 regel»*
opgenomen a 85 cent bij vooruitbetaling. Advertentiën onder „Brieven" of
„Bevragen bureau dezer courant" 10 cent extra. Bewijsnummers 5 cent<
Men kan de dingen ook te nuchter
zien.
Wij Noord-Nederlanders moeten al
heel weinig en misschien wel te weinig
hebben van de rhetorica en pathos der
meer Zuidelijk van ons in Europa wo
nende mede-blanken.
Waneer Mussolini de vonken zijner
welsprekendheid laat spetten in het rond
en met vurige oogen banbliksems naar
rechts en links slingert, dan denken wij
„altemaal verlakkerij" en vergeten
daarbij, dat het Zuidelijk temperament
dezen man echt doet zijn, als hij zoo
spreekt. Dat Mussolini tevens een zeer
groot man, een figuur der eeuwen is,
vergeten we heelemaal, omdat we hem
nog niet in het licht der wereldgeschie
denis kunnen zien.
En zoo moet de Nederlander óók al
heel weinig hebben van den schitteren
den Franschen rhetoricus, orator en im
provisator, Aristide Briand. Wanneer
deze alle registers zijner welsprekendheid
openzet en op alle klavieren des men-
schelijken gemoeds speelt, dan denkt de
nuchtere Nederlander alweer: „hard
gaat-ie, maar 't is allemaal koeke-
bak"....
Dat is verkeerd gezien, totaal ver
keerd.
Men mag nu eenmaal niet den Zuider
ling meten met de andere maten des
Noorderlings. Men moet daarentegen
oordeelen naar de grondslagen waarop
alles berust, naar de eerlijke bedoelingen
van den spreker, de gemoedsaandoenin
gen en beweegredenen, die hem drijven
te spreken, zooals hij doet. Weet men
eenmaal, dat, om haar in onzen denkaard
te transponeeren, zulk een redevoering
cum grano salis genoten moet worden
wel, dan geniet men haar eenvoudig mèt
een weinigje zout. Overigens: doen wij
altoos alles precies zoo, als we het be
loven?
Aristide Briand is een man, die in
latere jaren met eere genoemd zal wor
sen als de liquidateur van den wereld
oorlog. Met Stresemann en Mac Donald
hebben ze dat in Nederlands residentie
stad klaar gespeeld en het oordeel der
geschiedenis zal over het werk dezer
drie mannen gunstig luiden.
Maar Briand wil meer nog.
En dat niet zonder reden.
Een zaak kan failliet gaan of geliqui
deerd worden. Maar als het een nood
zakelijk bedrijf is, dan wordt het weer
opgezet, en op beteren grondslag.
De wereldoorlog was een catastrofe,
die leidde tot het faillissement, moreel en
materieel, van heel Europa en een deel
or&autoriseerde vertaling uit het Engelsch,
van William Le Queux, door Mej. E. H.
5S)
Zij had haar zwakheid overwonnen en
stond tegenover hem, met droge oogen
Maar zij was met taeer geheel de vijan
dige en wraakzuchtige Pauline van een
©ogenblik te voren. Het geduld en de
nederigheid van den man, misschien de
bewustheid van zijn trouwe liefde, had
haar zachter gestemd, eenig toegrip üi
haar gewekt van het ïngjewikkelde van
zijn karakter.
,JMaar ik kan u niet vergevenEens
als d e tijd deze (bittere dingen wat meer
op den achtergrond heeft geschoven, zal
ik hel over mij kunnen verkrijgen, om
n te vergeven. Goeden dag."
verliet hem, nadat izjij slechts even
zijn hand had aangeraakt. En, toen zij
weg was', zonk Lenoir in een stoel en
keek droevig het vertrek rond, dat nog
ééns zoo somher leek, nu zij toet haar
toevallige tegenwoordigheid ontbrak'. Spij
tig keek hij naar de lekkernijen, die
der buitenklanten kreeg zijn aandeel nog
mede van de narigheid. De wantoestan
den, die na het faillissement waren in
getreden of blijven bestaah (Rijnlands
bezetting, Saargebied, Duitschlands las
ten, om er maar enkele te noemen) heeft
men geliquideerd of gaat men althans
met ernst aanpakken; nu moet, na fail
lissement en liquidatie, de reconstructie
ter hand genomen worden.
Waarop moet de blik gericht worden?
Op welvaart, vrede en verzoening.
Het materieele noemen wij 't eerst,
schoon we 't niet het hoogst aanslaan:
we achten het echter gemakkelijker be
reikbaar dan het ideeële dat daarom
echter met des te meer kracht nage
streefd moet worden.
Als voorbeeld (voor zoover dit dan die
welvaart betreft, en ook niet verder)
kunnen wij ons Amerika voor oogen stel
len.
Wat is de reden van de groote wel
vaart daar te lande? Het zijn er meer
dan één, maar een voorname reden is
er toch wel, dat binnen het enorme
uitgestrekte gebied van de Vereenigde
Staten van Noord-Amerika geen tolmu
ren bestaan. Zeker rondom trok men
hooge en lastig te forceeren muren op
voor ons: helaas! maar binnen dat
gebied, een werelddeel op zichzelf,
heerscht vrijhandel. Daaraan is, naast an
dere factoren, die thans niet aan de orde
zijn, de Amerikaansche welvaart voor
een groot deel te danken.
Briand heeft te Genève men kon
't gisteren nog in ons blad lezen van
zijn voornemen doen blijken, de Ver
eenigde Staten van Europa op te rich
ten.
Dat zal, na het negatieve, zijn positief
werk wezen, dat de liquidatie van den
wereldoorlog volledig moet maken.
Het denkbeeld is niet nieuw: behalve
een Deen, Herreford, heeft graaf Couden-
hove-Kalergi, een Oostenrijker, er al lang
voor geijverd, boeken er over geschre
ven, lezingen gehouden, in krantenarti
kelen propaganda gemaakt voor zijn
Pan-Europa idee.
Het plannetje is voor den weltfrem-
den idealist kostelijk,': broederlijke sa
menwerking in plaats van onderlinge te
genwerking, vrede in plaats van oor
log.... het is haast te mooi om waar
te zijn.
Inderdaad: dat is het ook. Idealisten
zijn er noodig, als voortstuwers, maar de
real-politicus moet de rem aanzetten en
met beide beenen stevig op den beganen
grond gaan staan, om werkelijk iets te
bereiken van datgene, wat de idealist
nastreeft.... om het nooit te bereiken!
Zoo zullen we dan van de Pan-Europa-
idee slechts dit zeggen: de menschen zijn
geen engeltjes en de Europeanen dus ook
niet; de verschillen van ras en geaard
heid, gewoonten, denkrichtingen en bo
venal van taal, zullen het ontstaan van
één Europeeschen superstaat, waarin de
staten van Europa broederlijk samenwo
nen, verhinderen of deze weer snel doen
ineenstorten. Dat kan nu eenmaal niet
hier in Europa, zelfs niet als we allemaal
Esperanto zouden spreken als de beste.
zij niet had willen aanroeren, omdat
zij den gever zoozeer verachtte. HÜj
had met zulk' een vreugde de 'bijeenkomst
tegemoet gezien en dit was hu het drjoevig
resultaat. De vrouw, die hij had lief
gehad van kind af, had hem verlaten
en beschouwde hem als haar erlgsten
vijand.
En wat deed Pauline, nadat zij hem
zoo koud had vaarwel gezegd? Zeging
naar Ryderstreet, en kéék op naar het
huis, waar Easterbee had gewoond. Ver
scheidene malen liep zij op en neer, zich
weer voor den geest halend de enkele
ontmoetingen, die daar hadden plaats
gehad; zuchtend over de teedere her
inneringen van dagen, die voorbij waren
en die nooit zouden weerkeer en.
Dien volgenden dag ging zij terug naar
Parijs, naar den Bohémienkring, d|en
Stéphanie Dubois: om z|oh heen ver
zameld had, naar den vrij eentonigen
sleur van haar ambtsbezigheden, in de
gelegenheid van monsieur Benoit.
HOOFDSTUK XVI.
Op haar terugreis' besloot Paulinfe, om
aan Stéphanie te vertellen, dat er een
vriendsfchapsbreuk had plaats gehad tujs«
sjchen haai* en Lenoir. Zij wist, dat pom
en nichtje elkaar van tijd bot tijd $chre
ven, en, als Stéphanie h|et dus niet van
En dus: maar op 't oude koepaadje j
voortsukkelen?
Neen, dat zeker ook niet!
Het met vuur en verve door de idea
listen geschilderde ideaal moet door de
mannen van de praktijk, die van goeden
wille zijn, nauwkeurig bekeken en 'be
oordeeld worden; alles wat niet voor
practische verwezenlijking vatbaar is,
dat banne men naar den idealistischen
rommelzolder wilt ge liever: voor
raadschuur en het anno 1930 bruik
bare worde aanbevolen, gepropageerd
en, zoodra het kan, gerealiseerd!
Al dra zal dan blijken, dat vooral op
het gebied van handel en industrie
dus merkwaardigerwijze daar, waar na
de volslagen uitbanning van den volke-
renoorlog de strijd dezer volkeren voort-
gestreden zal worden nu al heel wat
te bereiken valt.
Wees niet de secretaris-generaal van
Utrechts Jaarbeurs er nog op, hoe snel
de Foire de Lyon en de Leipziger Messe
elkaar wisten te vinden, zoo, dat Neder
land als neutraal rendez-vous voor den
internationalen handel niet noodig was?
Een bloeiende handel en industrie op
Europa's vasteland zullen tot de ver
broedering der volkeren heel wat kun
nen bijdragen en wanneer de Vereenigde
Staten van Europa voorloopig eens en
kel als tolverbond voor Europa des
noods zónder Engeland en Rusland
verwezenlijkt konden worden, dan ge-
looven wij, dat daarmede inderdaad al
een heele stap in de richting van de vol
ledige liquidatie van den wereldoorlog
gedaan zou zijn. En tevens een schrede
op den weg naar voorkoming van een
nieuwen oorlog.
i
In de Groene Amsterdammer van ver
leden week wijdt de heer A. C. Jose-
phus Jitta een beschouwing aan hetzelf
de onderwerp: hij ziet hier gevaar, voor
Europa en voor ons vaderland in het bij
zonder. De schrijver verwacht, in plaats
van onderlinge trriefmuurtjes, nu één
enorme tariefmuur a la Amerika, tegen
de landen die buiten een Europeesch
tolverbond staan: „men zal de niet bij
zonder hooge tariefmuren te Roosendaal
en te Zevenaar neerhalen, om hooge ta
riefmuren te IJmuiden en Hoek van Hol
land op te houwen." Met onze Neder-
landsche vrijhandelspolitiek zal het dan
gedaan wezen, zoo meent schrijver.
Het wil ons voorkomen, dat deze be
zwaren niet zóó zwaar wegen, omdat het
niet zoon vaart loopen zal daarmee. Bij
de staatslieden van Genève toch in
wezen allen voorstanders van de vrij
handelspolitiek zal niet voorzitten het
denkbeeld door een soort statenkongsie
voldoende kracht te vinden, om geza
menlijk Engeland en Amerika te gaan be-
tarievenoorlogen: bevordering van 's we
relds en Europa's welvaart zal immers
hun drijfveer wezen? En dan: in zooda
nig staten-tolverbond zullen óók wij toch
zeker een woordje hebben mee te spre
ken, zoo goed als Parijs, Berlijn, Rome,
Madrid, Boekarest en Luxemburg?
Met nuchterheid en bezonnenheid zul
len o.i. de leidende staatslieden wel een
vorm voor het Europeesch tolverbond
weten te vinden zoo, dat de zegeningen
daarvan maximaal zullen zijn.
En of dan het tijdperk van den dui
zendjarigen vrede zal zijn aangebroken?
Neen, dat niet, althans niet enkel door
zulk een Europeesch tolverbond of een
Europeeschen statenbond. Daartoe is
veel meer van noode: een revolutie des
geestes, een totale ommeker van denken
in onze moede en wat warre hoofden!
Wat nu nog mooi en idealistisch in het
Pact van den ouden braven Kellogg ge
formuleerd staat, dat moet levende wer
kelijkheid in ons aller hoofden en har
ten worden: de oorlog is geen
menschwaardig middel meer
ter beslechting van geschil-
1 e n. Dan, maar ook niet eerder, zal het
vrede zijn
De tegenwoordige zitting der Staten-
Generaal zal worden gesloten op Zater
dag 14 September, des namiddags te
drie uren.
Verwacht binnen twee weken
de Film
(Ingez, Med;)
Naar aanleiding van het bericht van.
de Tijd, dal wij 'gister overnamen en dat
betrekking had op de onderhandelingen,
welke de Belgische ministers Jasp.ar en
Hijmans te s-Gravenhage zouden heb
ben- gevoerd met hun Nederljaindsche
collega's Ruys de Beerenbrouck en Bee
laerts van Blokland welke besprekingen,
te Genève zo uden worden hervat, seint
Beiga uit Brussel, dat volgens door dit
bureau ingewonnen informaties de Vol
komen officieuze onderhandelingen zic!h
zouden hebben beperkt tot besprekingen
van zeer algemeenen aard allies' 'betrek
king hebnende op de mogelijkheid om
de (officieele) Nederl andsdh-Bielgische be
spre tin gen in min of meer verwijderde
toekomst weder op te vatten.
Het spreekt vanzelf |aldus Belga
De benoemde Tweede Kamerleden jhr. j
mr. Ruys de Beerenbrouck en jhr. mr.dat de beide ministers van buitenland-
de Geer hebben hun geloofsbrieven niet|sche zaken der beide 'landen le Genève
binnen den bij de wet bepaalden termijn gelegenheid zullen vinden om zich met
ingediend. Thans zal de voorzitter van elkander te onderhouden,
het centraal stembureau in de plaat?1
van jhr. Ruys de Beerenbrouck tot lid
van de Tweede Kamer benoemd ver
klaren mr. Goseling te Amsterdam en in
de vacature-de Geer jhr. mr. Beelaerts
van Blokland.
Aangezien jhr. Beelaerts minister is,
zal ook deze zijn zetel niet innemen,
waarna dan benoemd 2al worden ver
klaard jhr. Rutgers van Rozenburg.
Sinds de vorige opgave hebben zich
te Rotterdam 5 nieuwe gevallen van
alastrim voorgedaan.
Op de vragen van het Eerste Kamfer-
ldi den heer Smeenge betreffende voor-
Deze week had le Haarlfem de 50e
Algemeene Vergadfcring plaats van de
Nat. Ohr. Geheel-Onthouders Vereeni-
ging, onder leiding van ds. P. Veen te
Utrecht.
Als leden van het Hoofdbestuur wer-
den herkozen prof. dr. J. R.. Slotemaker
ziemngen m het belang der voetgangers j? Henr- Ledel)oer Eerst_
bq den aanleg en de verbetering van;
Rijkswegen heeft den Minister van Wa-fnoemde deelde
terstaat geantwoord dat ook naar zijn!te aanvaarden, en de leidingder-Ver.
J, eenigma weer op zich te wallen nemen,
oordeel bij de wegenvierbetermg naast
de belangen van het snel- en rijwielver-1
keer die van de Voetgangfers in het oog
dienen te worden gehouden. BOND VAN GROOTHANDELAREN IN
Voor den aanleg en de verbeteringf MARGARINE,
van Rijkswegen zijn laatstelijk bij be- j Het Nederl. Weekblad voor Kruide-
schikking van 15 Aug. 1929, afd. Water- nierswaren meldt, dat de Nederl. Gros-
staat T, normale dwarsprofielen vast-siersbond het initiatief heeft genomen,
gesteld, waarbij ook is gerekend op den tot de oprichting van een bond van
aanleg van eenvoudige voetpaden, be- groothandelaren in margarine,
houdens voor die wegen, welkte uitslui
tend voor het verkeer mfet motorrijtuigen
en rijwielen zullen worden bestemd
Echter is het niet de bedoeling om,
waar in en nabij bebouwde kommen het
Het ministerie van buitenlandséhe za-
plaatselijk verkeer bijzondere voorzie f „vo~w
tongen reor de voetgangers eischt, deken maaJd ^kend, dat de Turksche
kosten van die bijzondere voorzieningen regeering met ingang van 30 Augustus
voor Rijksrekening ie „en*». Dpre wer-,^ «P 25
ken zullen in samenwerking tusschen be i J
langhebbenden en be, Rijk kennen io ^cepv—J8 toagggg»
werking treedt.
stand komen.
Pauline zelve hoorde, zou zij het toch
van den anderen kant te weten komen.
Het speet Stephanie zeer, toen zij de
vervreemding vernam:
„Oom Gustave heeft altijd in zulklei
vleiende bewoordingen over je gespro
ken; ik bén zeker,, dat hij dan 'wal iteer
op je gésteld was," bei zé. ,,,ïisi 'het een
ernstige oneenigbeli Of bestaat er kans',
dat je weer goede vrienden zult worden,
als je 'beiden wat kalmer gestemd bent?"
Pauline schudde het hoofd:
„Neen, ik zou het hem nooit kunnen
vergéven, hij heeft mij onherstelbaar
leed berokkend, dat van invloed is op
heel mijn verder leven."
En zij meende dit ook vaist. Zi) was
te verstandig, om niet In te zien,, !dia|
Easterbee nooit, in den korten tijd,, dat
ze elkaar hadden -gekend, haar vurige
liefde had betoond. Maar deze terughou
ding kon ze zeer goed begrijpen en plaat
sen: Voor iemand van zijn opvoeding en
beginselen was haar ongunstige 'afkomlst
een zeer ernstige belemmering. Zij kon
ook niet van hem Verwachtéln, 'dat hij tot
een aanzoek bij haar zou overgaan, zon
der er eerst heel wat over nagedacht
te hebben. Ook was (zij er zekér van,
dat, als ze elkaar weergezien hadden
- wat het geval -zou zijn geweeist-, aj's
Lenoir niet tusschen beiden gekomen was
de liefde op het einde wel feverwon-
nen zou hebben en zij de gelukkigste
vrouw van de wereld zou zijn geworden. I
Toen Pauline haar vriendin zoo na-
drukkelijk betuigde, hoe Lenoir haar een
beleediging had aangedaan die nawerkte
op heel h aar verder leven, wasi Stépha-
nie wel heel nieuwsgierig. Zij was echter
te kiemh van- opvattingen, om eenigte
rechtstreeksche vraag te stellen; maar
•ze merkte wel op, dat het haar (onmoge
lijk was partij te kiezen, daar zij dé!
eigenlijke aanleiding tot de breuk niet
kende. Zij hield heel veel van haar (oom
Gustave, ofschoon nu al jaren lang huh
omgang zich 'bepaald had tot briefwis
seling. Zij hield ook veel van Pauline.
„Ondanks zijn geavanceerde opvat
tingen, is hij een taan van eefn hart
en een vriendelijke natuur," zei ze. „Ik
kan mij niet voorstellen, hoe hij iemand
moedwillig beleedigen- zpiu, en Üejs fce min
der nog iemand, voor wie hij voorgaf
zooveel genegenheid te voelen."
Pautina besloot haar op de hoogte te
brengen van alle bijzonderheden van
het droeve voorval. In Waarheid deed het
haar. na die lange periode van lijden
in stilte, goed, dat zij eindelijk eenjs ie
mand in haar vertrouwen kon nemtejn.
En zij 'kende de jonge Francaise als
een meisje mét een warm deelnemlend
hart. Ze vertelde de (geschiedenis geheel
van haar eerste ontmoeting met Easter
bee, dien- avond op de club te beginnen.
Stéphanie luisterde aandachtig, zooals
iedere vrouw luistert naar een liefdes
geschiedenis, of die nu ook gelukkig af
loopt, of niet. Een warme blos van
schaamte steeg haar naar het gelaat,
toen zjj hoorde van den leelajken streek
van Lenoir, tegenover het o-nergden-
kende jonge meisje, dat hem haar ver
trouwen had geschonken.
Er was geen onbeslistheid in haar
houding, toen Pauline klaar was met
haar verhaal, niet zonder dat zij eefa'paar
maal, door aandoening overmand, was
blijven steken; voornamelijk, toen zij
sprak van- haar gespannen wachten op
den brief uit Rusland, dien Lfenoir had
achtergehouden.
„Nu, ik begrijp ook, dat je het hem
nooit zult kunnen vergeven", zei ze met
naldruk. „Het is moeilijk, dm) zoo iets
te gelooven van oom Gustave,; die zoo
wel mijn moeder als ik, altijd beschouwd
hebben als een man van de fijnste ge
voelens in zijn particulier leven. Daaruit
leid ik af, dat hij zelve verliefd was op
je en dat zijn dwaze jalouzie hem zoo
zeer verblindde, dat hij overging tot d(e
vernedering van zichzelven. Maar dat is
geen verontschuldiging. Ik zal nu nooit
meer aan hem' kunnen denken, als eerst.
Mijn illusie is van hem af."
(Avordt vervolgd.)