BÉUmrpÉ H
iESTEVAER
S)e roohep eischt:
TWEEDE BLAD
UrciNDERDLADÏÏ
G van de d
MIDDELDVnC2C-HE
COVyWHANT
Met Moeder naar de stad.
ZIEK BROERTJE
Zaterdag 22 Jon! 1929 No. 145
BINNENLAND
Komt aan deze eischen tegemoet
UIT STAD EN PROVINCIE.
F! VAM DB
VAN
DE WIJZIGING DER INVALIDITEITS
WET.
Men schrijft ons:
10 Juni j.l. is een wijziging der Invali
diteitswet in werking getreden, die in
hoofdzaak neerkomt op het volgende:
Tot op heden werd iemand, die in
loondienst ging werken tegen een loon
van meer dan 1200,— 's jaars, niet in
de invaliditeitsverzekering opgenomen.
Het bedrag,van f1200 is nu gewijzigd
in f2000.
Degenen die dus geen rentekaart heb
ben gevraagd of gekregen, uitsluitend
omdat zij een loon verdienden gelegen
tusschen f 1200 en f 2000 's jaars, behoo-
ren deze nog vóór 10 Juli 1929 aan te
vragen bij den Raad van Arbeid.
Zij, die wellicht ondertusschen om an
dere reden niet meer verzekeringsplich-
tig zijn, doch uitsluitend vanwege hun
loon tusschen f 1200 en f 2000 niet in de
verzekering werden opgenomen, kunnen
toch nog, n.l. indien zij vóór 10 Juni van
het volgend jaar in loondienst zijn, om
een rentekaart vragen.
„Aangenomen werk" gaf tot heden ook
herhaaldelijk aanleiding tot twijfel of
daarvoor zegels moesten worden geplakt.
Door deze wijziging der Invaliditeits
wet is echter uitdrukkelijk bepaald, dat
dit behoort te geschieden door dengene,
die het werk uitgeeft, wanneer dit werk
persoonlijk wordt verricht door iemand,
die zelf geen werkgever is voor de on
gevallenwet of land- en tuinbouwonge-
vallenwet.
Ook voor de helpers bij dezen arbeid
moet worden geplakt.
Bij werkverschaffing moest, bij het na
gaan of zegels behoorden te worden ge
plakt, o.m. worden uitgemaakt, of het
verrichte werk productief was of niet.
Hierover liepen natuurlijk de meeningen
nogal eens uiteen en dat gaf dan aanlei
ding tot moeilijkheden. Deze moeilijkhe
den zullen zich niet meer voordoen, want
kort en goed is nu in de wet bepaald,
dat degene, die bij wijze van werkver
schaffing te werk is gesteld en daarvoor
een geldelijke uitkeering geniet, be
schouwd wordt als te zijn in loondienst
van dengene, die het werk verschaft.
Ook kwam het somtijds voor, dat b.v.
een kellner geen loon van zijn patroon
ontving, doch zijn belooning uitsluitend
bestond in de fooien, welke hij van de
bezoekers kreeg Aan den meermalen
geopperden twijfel, of in dergelijke ge
vallen zegels moesten worden geplakt,
is nu eveneens een einde gemaakt. Ook
voor dit soort arbeid moeten zegels wor
den geplakt.
Voorts wordt aan een toestand, die tot
gegronde klachten wel aanleiding gaf een
eind gemaakt door het vervallen der ar
tikelen 67 en 68 der Invaliditeitswet vol
gens welke in bijzondere omstandigheden
een zegel van lager waarde dan normaal
mocht worden geplakt.
Deze artikelen, die bepaalden, dat in
sommige omstandigheden volgens het
loon moest worden geplakt, maakten fei
telijk controle van het van week tot
week betaalde loon noodig en muntten
bovendien niet uit door duidelijkheid.
Geen wonder dat telkens verschil van
inzicht ontstond en de toepassing ook
niet overal precies gelijk was.
Hieraan is nu een eind gemaakt door
het schrappen dezer artikelen uit de wet.
Plakken volgens den leeftijd wordt.'nu,
enkele uitzonderingen als b.v. voor mi-
litieplichtigen door de militaire overheid
daargelaten, de algemeene regel.
Indien de Raad van Arbeid wegens het
niet of te weinig plakken van zegels of
wegens het plakken van zegels van te
lage waarde moet navorderen, wordt het
verschuldigde bedrag met 10 pet. ver
hoogd. Men drage dus zorg, dat de kaar
ten op tijd en goed beplakt worden inge
leverd.
Ook hier echter geldt: „lest best".
Immers de geheele invaliditeitswet
heeft tot doel ter bestemder tijd te doen
genieen, hetzij door de arbeiders, de in-
validiteits- of ouderdomsrente, hetzij
door de weduwenen weezen, de wedu
wen- en weezenrente.
Volgens den algemeenen regel is die
rente meer of minder, naar mate er meer
of minder waarde aan zegels is geplakt
(ouderdoms- of invaliditeitsrente hoog
stens pl.m. f 6 per week, weduwen- en
weezenrente samen hoogstens pl.m. f 6
per week).
Voor de oudere verzekerden is de
ouderdomsrente echter vast f 3 (gehuw
den samen f 5) mits zij voldoende zegels
hadden, n.l. 47 per jaar voor het 60e jaar
en daarna 39 per jaar.
De weekzegels, die deze verzekerden
zelf plakten om het vereischte aantal te
bereiken, moesten minstens zijn van 25
cent.
Niet altijd was echter bij het bereiken
van den 65-jarigen leeftijd het aantal ze
gels voldoende gewoonlijk was dit een
gevolg van ziekte en gebrek aan werk.
Wanneer dit nu het geval is geweest,
terwijl er toch ook zegels zijn geplakt
van b.v. 50 of 60 cent, zooals de werk
gevers voor vrouwen of mannen plak
ken dan bogen deze zegels van hoogere
waarde worden omgerekend in zegels
van 25 cent. Voor zoover noodig mogen
de hierdoor verkregen meerdere zegels
worden beschouwd als te zijn geplakt
over weken van ziekte en gebrek aatt
werk. Niet dus over weken, waarin men
voor zich zelf heeft gewerkt.
Om een voorbeeld te geven. Iemand
moest voor ouderdomsrente op zijn 65e
jaar 480 zegels hebben. Hij heeft er 200
van 60 cent en 100 van 25 cent en is
gedurende 150 weken ziek en werkeloos
geweest.
De 200 zegels van 60 cent zijn in
waarde gelijk aan 480 zegels van 25 ct.,
Hat is dus 280 meer. Van deze meerdere
mogen er nu 150 worden beschouwd als
geplakt over de weken van ziekte en
van gebrek aan werk.
Hierdoor wordt het bereikte, in re
kening te brengen aantal 200 -j-
100 f— 150 450. De 65-jarige komt er
dus nog 30 tekort en daarom moet hij
nog 30 weken zelf doorplakken om zijn
rente te bekomen. Het voorbeeld doet
zien, van hoeveel belang de wetswijzi
ging is, maar meer nog, van hoeveel be
lang het is om niet nalatig te zijn in het
plakken van zegels.
Av.o.61QQELAARimndVR00SENDAAL
1 ^^per^pond^J^ 42
{Ingez., Med.;
i 111 in ibwii'11 h'i 1 Ai iii ■nii—aaa—a»
Uit Vlissingen.
Aan den diiiktoren op liet terrein
voor de baden te V1 i s s i 11 g e n 'is een
Verbetering aangebracht.
De badcommissie is" er in geslaagd
een paar veérehde duik planken mach
tig te worden, welke met de Olympiade
in Amsterdam zijn gebruikt en speciaal
voor dit doel in Amerika zijn aange
kocht.
Van een duikplank mag altijd maar
één persoon tegelijk afspringen of dui
ken
Uit Walcheren.
Onder voorzitterschap van d,en bur
gemeester van 'O. en W. Sounurg
jhr. H. A. var» Doorn, is deze week een.
commissie samengesteld, die zich zal be
lasten, aan de huizen namen en adres
sen jte verzamelen van personen, die
zich bij eventueele electriciteitsvoorzie-
ïiing, hierbij wenschen aan te sluiten.
Zij, die zich hiervoor opgeven, verbin
den zich tot niets. Het doel is een over
zicht te verkrijgen, hoevelen Zich in be
ginsel voor electriciteit verklaren
0
Uit Zuld-Bevelaud.
Verschenen is Staatsblad no. 248
bevattende de wet vin 18 Mei tot over
neming van wegsgedeèlten in beheer en
pnoerliouia "tjij de gemeenten Krab-
benctijke en Rilland-Bath en het wa
terschap „De Reigersbergsche Polder"
in beheer en onderhoud bij het rijk.
0
Ze e u w sch-V 1 a a n <t er e n O. D.
De gemeenteraad van T e, r N e u-
zen kwam j.l. Donderdag bijeen voor
het afwerken van een lijvige agenda, met
als laatste punt de waterleidingskwestie.
Omtrent dit laatste kan aanstonds ge
meld worden dat de behandeling djaarvan
is verschoven tot de eerstvolgende ver
gadering.
Onder de ingekomen stukken was een
adres van een aantal automobielrijders,
om, nu het perceel van den heer J.
van der Bent op den hoek van de Markt
bij de De Jongestraat, wordt afgebroken,
maatregelen te treffen dat de voorgevel
daarvan eenige meters achteruit zou
worden opgebouwd waardoor de nauwe
ingang van de straat, met een gevaar
lijke bocht zou worden weggenomen. Na
aan jde orde stelling hiervan ging de
vergadering over in comité-generaal. Na
heropening deelde de voorzitter mede,
«fat eenige verbreeding van den rijweg
van af de "Marktzijde links op f 15.000
a f 16.000 zou komen te staan. Eene
verbreeding zooals die eigenlijk zou be-
hooren te zijn wordt geraamd o,p f 50.000
a f 75.000. B. en W:. adviseerden daar
toe niet over te gaan. Zij zouden de
wegsverbetering ook liever aanbrengen
aan de rechtsche zijde, doch aangezien in
dien zin geen onderhandelingen zijn ge
voerd, konden zij omtrent de eventueele
kosten niets mëdedeelen. Als zulks te
gelegeneretijd mogelijk mocht zijn, zullen
zij deswege een voorstel doen. Daarmede
was hel adres afgehandeld.
Een voorstel van den heer C'olsen omi
aan de bewoners van den Koedijk een
bijdrage te verleenen tot een maximum
van f 40 per jaar voor electriciteit der
buurt, werd verworpen met 11 stemmen
tegen 1. De meerderheid van den raad
had eenerzijds daartegen principieele be
zwaren, meende anderzijds dat het voor
de gemeente met het oog op onderhan
delingen met de P. Z. E. M. in de toe
komst nu reeds voor enkele deelen
financieele verplichtingen op zich te ne
men verkeerd is, terwijl voorts, aangeziei
men van oordeel is dat de belanghebben
den voor een liooger bedrag aan stroom
zullen gebruiken dan waarvoor zij zich
schriftelijk hebben verbonden, de P.Z.
E.M. koopanan genoeg zou belmoren te
zijn om de risico voor die f 40 zelf te
dragen.
Omtrent een voorstel van B. en W.
om afwijzend te beschikken op een ver
zoek van verschillende vergunninghou
ders tot verlaging van hun verhoogden
aanslag wegens vergunningsrecht staak
ten de stemmen.
Aangenomen werd een voorstel van
Burg. en Weth., naar aanleicftng van ter
zake ingekomen adressen, om het slui
tingsuur ter gelegenheid van <je kermis
gelijk te stellen met dat, geldend voor
de kom, nl. te 2 uur, ea da^t voor dfe
z.g. kermis in de buurtschap Driewegen
te bepalen op 12 in plaats van 11 uur,
met 8 tegen 4 stemmen. De heeren Van
Cadsand. Scheele, Van Aken en Bedet
hadden liever gezien dat Burg. en Weth.
voor gelijkstelling van Sluiskil met de
kom, het sluitingsuur voor de kom ver
vroegd hadden, in plaats van dat voor
Sluiskil later te stellen. De Voorzitter
betoogde, dal men onder de tegenwoor
dige omstandigheden een dergelijk voor
stel niet van het college had kunniein
verwachten. De heer Colsen meende, op
grond van de feiten er op te mogten'
wijzen, dat juist de omstandigheid, dat
men in deze gemeente op het gebied
van kermissen enz. wat vrijgeviger is,,
aanleiding zijn, dat de bevolking daar
van een gepast gebruik maakt, in tegen
stelling met hetgeen gebeurt in gemeen
ten waar men alles wil beletten, en
waar, bij het minste wat er gebeurt)
vechtpartijen en dronkenschap schering
en inslag zijn.
Achter de Javastraat werd een per
ceeltje grond van 13 vierkante Meter
aan den openbaren dienst onttrokken
en dit voolr f 2 per vierk. M^ter vtelr-
kocht aan den aanvrager P. Oppeneer.
De affuitloods, thans overgegaan in
eigendom aan de gemeente, wferd vöor
f 400 per jaar verhuurd aan den heejJ
P. J. Visser, tot ultimo December a.s. op
dezelfde voorwaarden waarop deze die
thans van den Staat heeft gehuurd, be
houdens ondergeschikte wijzigingen.
Met 9 stemmen werd benoemd tot
onderwijzer aan de openbare school te
Sluiskil, de heer E. Clemniinck van Ter-
neuzen. thans te Eindhoven. Op no. 1
der voordracht, TI. H. de Lozanne te
Axel, waren 3 stemmen ifitgebracht.
Aan de Vereeniging voor Christelijk
Volksonderwijs werden gelden beschik
baar gesteld voor de aanschaffing van
schoolbanken, Wegens het in gebruik
nemen eener 6e klasse.
Afwijzend werd beschikt up bet adres
van het Hoofdbestuur van den Alge-
tneenen Bond van Politiepersoneel in
Nederland om subsidie.
Goedgekeurd werd de rekening van
het Burgerlijk Armbestuur over 1928.
De ontvangsten hebben bedragen
f 28.532,37 en de uitgaven f 28.472,99.
ue reKemng aer Gezondheidscommis
sie le Terneuzen over 1928 werd goed
gekeurd in ontvangsten op f 1869.12, in
uitgaven op "f 1180.65.
Aan den heer V. F. Schelleman Te
Sluiskil werd een jaarlijksche retributie
van i*I0 toegekend voor het hebben
van een voetpad over Zijn grond bij' het
station in de Coegorspolder te Sluiskil.
Bij de omvraag sprak de heer 'Ha
melink zijn afkeuring uit, dat B. en W.
door hét plaatsen van boompjes en
fiéesters naast den weg naar de be
graafplaats een overigens gesidiikt speel
terrein, daardoor zooveel hebben ver-
E3
In hel kleine dorpje, waar Anneke
irnet Vader en Moeder woonde en Va
der burgemeester was, waren maar
twee winkels, die van den bakker, waar
je brood, beschuit, koekjes en zuurtjes
koopen kon en het winkeltje van juf
frouw Drupsteen, maar je alle andere
dingen krijgen kon.
Zoo leek het Anneke ten minste, want
juffrouw Drupsteen verkocht zoowel be
zems als groene spaarpotvarkens, veters',
klompen, drop, bloemvaasjes, zeep, wol
len kousen, sokken en ander ondergoed,
prentbriefkaarten, gekleurde zakdoeken,
ja, in den winter zelfs zuurkool en siiij-
boonen.
Toch ging Moeder nog wel eens naai
de stad om inkoopen te doen en Anneke
kon zich geen grooter feest voorstellen
dan mee le mogen gaan. Zooveel winkels
als daar ook waren en zulke mooie! Je
kon onmogelijk onthouden, wat er alle
maal te koop was. Maar 't allermooiste
vond Anneke het toch wel bij „de Kin
dervriend", een prachtigen speelgoedwin
kel, waar teddyberen, aapjes en hondjes
in schommels, auto's en vliegende-hollan-
ders zaten, ballen van allerlei grootte,
kleur en teekening voor het raam lagen
en een „eenige" poppenverzameling was
met alles wat poppen en kleine meis
jes mooi vinden.
Vandaag was de tocht naar „de Kin
dervriend", want Oma had ter eere van
Anneke's verjaardag een postwissel ge
stuurd, waarvoor zij met Moeder koofpen
mocht, wat zij het allerliefst had. En na
tuurlijk was het „de Kindervriend,"
waarheen Moeder en Anneke gingen.
„Eerst eens voor het ramen kijken,"
zei Moeder en Anneke vond dat een
prachtig plan. Er lagen daar weer een
massa mooie dingen, waarvan Anneke
onmogelijk had kunnen zeggen, wat zij
nu het aller allermooist vond, tot zij
plotseling een snoezige poppenbad-
kamer zag. De kamer was met friscli
wit-en-blauw-geruit papier behangen: net
tegels. Ook de vloer zag er zoo uit.
De badkuip was natuurlijk heelemaal wit
en er waren zelfs een warm- en een
koud-water-kraan boven, net als bij de
vaste waschtafel in den hoek.
Anneke kon er de oogen maar niet
afhouden, trok Moeder eens aan een
mouw en vroeg:
„Zou zou die badkamer niet le
duur zijn, Moes?"
„We zullen eens naar bbinnen gaan
en 't vragen," antwoordde Moeder.
Anneke liep achter Moeder aan en
haar oog viel daarbij op een paar arme,
maar net-gekleede meisjes, die vol be
wondering keken naar een pop: een
badpop met een rood-en-wit-gestreept
badpakje aan.
„Mooi hè," zei de kleinste en de groot
ste voegde er aan toe:
„Zoo'n pop te hebben en in onze teil
te laten zwemmen! Maar en er kwam
een ouwelijke uitdrukking op haar ge
dichtje „dat 's voor ons toch niks!
Veel te duur!"
Meer hoorde Anneke niet. Zij stapte
den winkel binnen, maar de laatste
woorden van het arme meisje waren in
haar oor en blijven hangen.
Moeder vroeg de winkeljuffrouw naar
den prijs van de poppenbadkamer en An
neke keek Moeder vol spanning aan.
,,'t Zal net gaan," zei Moeder, „als
je ten minste dien rijksdaalder uit je
spaarpot welke je van Tante Jenny hebt,
er bij wilt leggen."
Nu, dat vond Anneke best.
De juffrouw haalde daarop de bad
kamer voorzichtig voor het raam weg
en op eens viel Anneke's oog weer op
de twee arme kinderen. Zouden die ook
wal krijgen? Nee, natuurlijk niet! 't Oud
ste meisje had immers gezegd, dat zoo
zoo iets niets voor hen was1, veel be duur!
En die badkamer zou nog veel duur
der zijn dan de pop.
„H hebt u niet een nummer klei
ner?" vroeg Anneke op eens, die Moeder
wel eens iets dergelijks in een winkel
had hooren vragen.
„Nee jongejuffrouw. We hebben ze
maar in één grootte!" luidde het ant
woord.
„Je mag deze wel hebben," zei Moe
der, die 't niet dadelijk begreep.
„Ja, maar Verder kwam Anneke
niet. maar ze "keek weer naar 'de twee
arme kinderen en Moeder begon op eens
iets te begrijpen.
„Hadt je die meisjes wat willen ge
ven?" vroeg Moeder.
Anneke knikte.
„En wat dan?" vroeg Moeder weer.
„Die badpop!" luidde het antwoord.
„Wat kost die?" vroeg Moeder nu aan
de juffrouw.
„Twee gulden, mevrouw! Ik heb ze
ook wél kleiner."
„Nee, nee; die is juist zoo leuk!"
haastte Anneke zich te zeggen.
„En wou je dan de badkamer niet
hebben?" vroeg Moeder weer.
Anneke aarzelde. De badkamer Was
zoo snoezig en zoo echt! Electrisch licht
ontbrak zelfs niet! Weer viel haar Mik
op de beide kinderen en op eens een
besluit nemend, zei ze:
„Laat mij dan wat anders uitkiezen.
Moeder."
Onze Janneman is ziek,
Ligt maar stil in 't bedje,
Dagen heeft dat al geduurd,
Ziek zijn is geen pretje.
Moeder loopt maar af en aan;
Telkens krijgt hij 'n drankje
Bitter is het uit die flescn,
Want hij zegt geen „dank je".
'k Wou maar, dat hij beter was.
O, wat schreit ons moesje.
'k Wil hem een pleziertje doen.
't Arme, zieke snoesje.
't Is in huis zoo aak?lig stil
Vroeger was 't vol leven.
Zou hij blij zijn met mijn pop?
Zal 'k die daad'lijk geven?
TRUUS VERDONER—
SALOMONS.
Moeder vond het goed en na eenig
zoeken en kijken werd besloten, dat An
neke een groote poppenbadkuip op
standaard nemen zou De. auto van _.,de
Kindervriend" zou die den volgenden
morgen thuis bezorgen.
„Geeft u de badpop maar mee!" zei
Anneke. „U hoeft 'm niet in te pajk-
ken."
Met de pop tegen zich aan geklemd
verliet Anneke nu, naast Moeder loo-
pend. den winkel. Haastig duwde zij het
oudste meisje de pop in de armen, ter
wijl ze zei:
„Voor jou en je zusje!"
't Kind begreep er niets van: zoo'n
mooie pop voor haar en Mientje en 't
was niet eens Sinterklaas of Kerstmis!
Maar toen Anneke's moeder liet twee
tal eens toeknikte en zei, dal ze de. pop
heusch mochten houden keken vier
oogjes Anneke en Moeder stralend aan.
Toen de auto van „de Kindervriend"
den volgenden morgen de badkuip lie-
