RINCE Mavrides' B IJ VOEGSEL VAN DB Donderdag II Oct. 1928 Ho. 241 1)12 OPENING VAN DE TIIOQLLSCHE BRUG. (Van onzen eigen verslaggever.) Nu wij ons neerzellen voor het ma,- dere verslag over de feesten te Tholen, willen wij nog eerst eens uitvoeriger stil staan bij de versiering, die aldaar was aangebracht in de meeste Straten en die met de vele vlaggen van openbare en bijzondere gebouwen, aan de stad zulk een .vroolijk aanzien gaf. Ileel Tholen stond in het teeken van het. zoo gewiohi- tige feit, dc vasite verbinding met den vasj- ten wal, waarover zoo vele tientallen jaren is gedaan, alvorens de droom van eertijds werkelijkheid was geworden Wij kwamen ongeveer 9 uur aan het veer aan en worden nog met den pont overgezet. De brug was nog voor het pu bliek een verboden derado, alleen liep een rijksveldwachter in het volle gevoel van zijn macht op en neer om te voor,- Jcomen, dat iemand voor de officiceliq opening zou passeeren. Tegen 10 uur reed een stoomtram bestaande uit een aantal der beste wa- wagens der Maatschappij en gelrokken door een keurig versierd,e locomotief van Bergen op Zoom met dc autoriteiten naar de feeststad. Hier .werd direct naar het gemeen tehuis .gewandeld, waar allen zich ven- eenigden in de bij deze gelegenheid veel te kleine raadszaal .die door planten en bloemen ook al weer een feestelijk aanzien bood. Zooals wij gisteren reeds meldden, was het de burgemeester ,mr. A. J. van der Hoeven die liet eerst het woord voerde en de gisteren vermelde rade hield. De tweede spreker was de Commissaris der Koningin van Zeeland, de hoer jhr. mr. J W. Quarles van Ufford, die onge veer ,als volgt sprak. Mede .namens het provinciaal bestuur van Zeeland wensch ik op dezen feestdag de gelukwenschen met de totstandkoming der zoo lang verbeide overbrugging van de Eendracht aan te bieden aan allen, die aan dc voorbereiding en de uitvoering der plannen deel hebben gehad, atsmede aan allen ,die van deze nieuwe commit nicatie gebruik zulleu maken. Het groote belaag der brugverbinding blijkt reeds uit het feit dat 11. M. dc Ko{- ningin het heeft goedgevonden ziohl, bij deze feestelijkheid te doen vertegenwo or»- digen door Haren Kamerheer i.b.d in Zeeland, voor welk bewijs van belangstel ling een ieder zeer erkentelijk zal zijn, alsmede uit de omstandigheid, dat Z.E. de Miuissler van Waterstaat, wien ik ook hierbij mijnerzijds een hartelijk welkom toeroep ,zich bereid heeft verklaard per soonlijk het openingswoord te willen uit spreken. Maar ook de groote schare van gc- noodigden en belangstellenden, alsmede de wijze waarop de stad Tholen en 'hare omgeving zich in een feestkleed hebben ges token wij zen er op, dat de beteekenis is, in het bijzonder voor den dag van heden van zeer buitengewone landstreek ,die thans met den vasten wal verbonden is. Voor de ontwikkeling van elke land streek is een nauw contact met de an dere doelen van het vaderland en met Ihet buitenland een eerste vereischte. Landbouw en tuinbouw, handel en nij- v erheid en alle andere middelen van be<- FEUILLETON Langs Glibberige Wegen. 62). DOOR R. L. DE W, 0 Hem tenminste zou 't wel een beetje aan zijn liarl gaan, hij „Ja sir ik zal opstaan." BeresEoird struikelde ongeveer over een hoopje lompen, dal op een stoep lag KveggedoJcen „Hier, hpudt je hand, eens op", riep hij, gevolg gevend aan een plotselingen inval. Zijn hand in zijn zak stekend, lvaaDde hij er al hel losse zilver en kopergeld uil en deed, het in de vuile, beveirige hand, die hem werd toegestoken. Toen liep hij door, terwijl een regen van be dankjes hem nagezond,en werd. Hij was niet de eenige die in de misère zat Wat zou 'Lola \vel denken? Zou 't h'aür spijten; zou ze Hij knanselande Dal was altijd hel gevaarlijke punt geweest. IedeT joogenblik dpcM hij aan haar en hij had haai- buitengesloten. Als hij liaar maar even binnenliet', begreep hij, dan was hij verloren, dat zou 't begin zijn van hel verkeerde eind,. Aan den in gang van zijn woning gekomen, draaidp hiji zich torn en, 'Waarom' jwist' hij zelf niet, maar eerst keek hij nog eens Jermvn Street van beide kanten in, Nu was hij locli blij, dat de pastilles 't niet gewon- uen 'hadden. staan, alle vragen goede verkeerswegen en met vreugde mag worden geconsta teerd dat rijk en provincie, gemeente, polders en waterschappen langzamerhand an het nut daarvan meer en meer door drongen worden en in de laatste jaren meer en meer de hand aan den ploeg gaan slaan. Een onderdeel der goede middelen van communicatie vormen ook de overgangen over onze rivieren, een vraagstuk voor Zeeland met zijn brcede stroomen van zoo uiterst groot gewicht.. Elke over brugging, waar technisch mogelijk, vo"mt de toegangsweg tot grootere welvaart en hooger bloei voor de betrokken land streek, die daardoor op snellere en meer veilige wijze dan voorheen bereikbaar wordt. Het heeft echter m i. geen zin op dezen dag het nul der brugverbinding te gaan bepleiten; van de voordeden daarvan zal een ieder wel overtuigd zijn Zooals door den Burgemeester in Aug j.l. bij aankomst van de brug-ss-n ook bo den is gememoreerd, zijn ae plannen tot overbrugging van de Eendracht reeds an ouden datum. Men m,ag wel zeggen, dat hel voor dezen stroom bijna eeuwen lang een vraagstuk is geweest. Gelukkig hij, die aan de definitieve oplossing daarvan heeft mogen medewerken. Alhoewel onze provincie aan dc uil voering der plannen geen werkzaam aan deel liqeft gehad en tenslotte ook niet bij de financieele regeling is betrokken, heeft zij toch een bescheiden rol ge speeld in de voorgeschiedenis der plan nen. Eenige malen heeft het Provinciaal Bestuur van Zeeland doen blijken van zijne belangstelling door toekenning eerst in 1920 van een renteloos voorschot aan de Spoorwegmaatschappij Tholen-Wcst- Brabant van een zesde der geraamde kosten lot een maximum van f 290.000 en daarna in 1923 van een renteloos voor schot aan de gemeente Tho'en van een derde der bouwkosten Lol een maximum van f 184.902 in beide gevallen voor den bouw eener brug, geschikt voor spoor weg-, voertuigen en personenverkeer. Het toenemend autoverkeer alsmede de weinige hoop; die het Thoolsche ge meentebestuur op grond der Staalsbe- grooling 1924 kon koesteren op een spoedige financieele medewerking van het Rijk, zullen wel oorzaak zijn geweest, dat het gemeentebestuur het heclft ge waagd om c(f te zien van den steun van Rijk en Provincie, waarbij het natuurlijk ook rekening hield, dat een matig brug geld de gemeente in slaat zou kunnen stellen de jaarlijks tcrugkeerende lasten te dekken. Bovendien werden dc plannen zoo omgewerkt, dal alleen bij de on derbouw met een toekomstig spoorweg verkeer werd rekening gehouden. Een tweede aandeel, dat mijne Pro vincie in de voorbereiding der .plannen lieert gehad, is hel werk der dooi- de Staten in 1921 ingestelde commissie, die een onderzoek zou hebben in le stellen ten opzichte van dc vraag, of aan af damming dan wel aan overbrugging der Eendracht de voorkeur zou moeten wor den gegeven. In haai- rapport, hetwelk zij 22 Juni 1923 uitbracht, kwam die commissie tol de conclusie, dat aan over brugging de voorkeur moest worden ge geven, al was dan ook eeue afd(ammiug hetzij met één hetzij met 2 dammen uit waterstaatkundig oogpunt mogelijk. In de eerste plaats zouden de kosten van over brugging lager zijn, terwijl voorts bij in damming aan de oester- en mosselcnl- turen te Tholen groot nadeel zou worden toegebracht Daarenboven zou bij over brugging ook de scheepvaart op de Eendracht kunnen blijven beslaan. Nu de brug eindelijk lot stand is ge komen, vraagt men zich onwillekeurig c4f, hoe hel mogelijk is, dat een zoo nuttig werk zoovele jaren op zich lieert laten wachten, maar aan den anderen kant be zielen ons de oprechte gevoelens van hulde, dankbaarheid en erkentelijkheid ten opzichte van hen, die hebben welen door te zeilen en daarvoor moeite noch inspanning hebben ontzien en bieden wij onze hartelijke gelukwenschen aan aan lien, die lot de uitvoering van het groot- Hij slotte de deur open. „Fr is een dame voor u, sir." Ongemerkt was de concierge naderbij gekomen. Beresrord keek stom verbaasd naar zijn effen gezicht. Een oogenblik was hij totaal verward. „Ik heb haar boven gelaten, sir. Hier kon ze niet wachten „Haar hoven gelaten, waar-?" vroeg Beresford, Hij merkle den vreemden klonk in zijn slem. waar verbazing en nieuwsgierigheid in doorstraalde. „In uw zitkamer, sir. Ze is lUer al zoo- wal twee uur". Werktuigelijk bewoog de man zich in de richting van de lift en Beresford volgde. „Zij wilde haar naam niet zeggen, sir", verleide hij nog, loen do lift met een stoot stil liield. Een dame om hem le spreken. Na tuurlijk was het een slomine vergissing van den concierge, of hij droomde Da mes bezitten geen - De concierge open de het hek. Beresford ging naar de deur van zijn flat. Een dame in zijn zitkamer. Had Drewilh niet verteld van een rhinoceros in Ipla's badkamer? Opeens klopte zijn hart hem de keel uit. Lolal Zou hetMet bevende vin gers haalde hij zijn sleutels te voorschijn en peuterde zenuwachtig om zijn deur open 'te krijgen. Waarom deed hij zoo onhandig, hij, die een oogenblik le voren de kalmte in persoon was. Zou die verdraaide sleutel dan nooit in het slot komen en de deur opengaan? Hè, einde Eens op een dag vroeg Sultan Omar O, zeg rnij, Moorkop Mahomed, Is 't werk'iijk waar, of zei je 't zoo maar, Was dit de laatste sigaret? De doos is leeg, o, groote Heer, U hebt er nu geen enk'le meer. Waarom ook Uw zin op één merk toch gezet? Probeert nu nog eens zoo'n and're sigaret. Doch Omar sprak: Neen, Moor, geenszins, Er is slechts één Mavrides' PRINCE! EGYPTIAI .CIGAR ETTES Met 1 Coupon bij 10 Sigaretten (Ingez. Med.) sche werk hebben besloten en aan hen, die daaraan hebben medegewerkt. Na mens liet Provinciaal Bestuur daarom al lereerst de hartelijke gelukwenschen aan den Raad van Tholen. welk college den moed lieeiït gehad het groote werk voor rekening zijner kleine gemeente ten uit voer te doen brengen. Dit wijs besluit, zal den raad, van Tho len lot in lengte van jaren tot cere strek ken, terwijl hel den raad; van menige an dere gemeente ten voorbeeld, moge strek ken om niet al te schroomvallig le zijn, wanneer het de voteering van geldpn voo.r productieve werken, die het alge meen belang beoogen, betreft. Zooals vanzelf spreekt, richten de pro vinciale gelukwenschen zich in bijzon dere male lot hel volijverig Co'lege van Burgemeester en Wethouders, dfil jaren lang met zoo groote toewijding en dóór- laslcndheid voor de totstandkoming van hel brugplan heeft^geijverd. Evenals een klein vo'lc groot kan zijn door zijne dad,en, zoo kan ook somwijlen eene klei ne gemeente uitblinken door energie en en durf, al bicdjen als regel de plaat selijke omstandigheden der besluurde- lijk. Vlug de deur sluitend deed hij drie passen, opende de deur der zitkamer en aaar ÏTet was Lola. Hij staarde haar aan, onmachtig te begrijpen, onbewust, dat hij zijn hoed nog op had. Zij stond op uit deu grooten stoet, waarin ze gezelen had Wat zag ze er bleek en leer uil. Hij zag, dat ze in haar rechterhand een brief had. Ja, hij zag dat ze dezelfde zwarte japon aan had, die ze ook in Folkestone had gedragen én ja, ook roode rozen. Ook zag hij dal haar mantel met een soort amber- kleur gevoerd was. of was hel oranje' Toen opeens kreeg hij zijn positieven weer bij elkaar Met een vlugge bewe-1 ging wierp hij hoed. slok en hand- schoenen op een stoel. „Lolal" Hel was eerder een snik dan 'een begroeting. Opeens weer stond hel hein klaar oor oogen wat hij had willen doen. Hij was' in dcnzelfden toestand als iemand, die pas let de ontdekking is gekomen, dat hij aan een groot gevaar ontkomen is. ITel was de reactie. Het was de on verzettelijke wil om le leven, en weg gaan zou dood beteekend hebben. Waar had liij dal eerder gehoord? O ja, nu wist hij '1 al. Dat had Tallis voorspeld. „Lola!" t Bij dien kreet had zij hem alleen een brief voorgehouden. Werktuigelijk nam hij hem aan. Hel was dezelfde, die hij ren eener zoodanige gemeente slechts zelden gelegenheid, om zich boven an deren le onderscheiden. Hulde daarom aan hel driemanschap, d^it als Dagc- lijkscli Bestuur dezer gemeente het liccft aangedurfd lot den bouw der brug op kosten der gemeente het voorstel le doen, d,at met de uilvoering van het raadsbesluit was belast en dal ondanks talrijke zorgen en moei'ijkheden, welke er vóór en Jijdens do uitvoering rezen, er in geslaagd is, het uiteindelijk doel, waarnaar reeds zoovele jaren was uit gezien te bereiken. De hartelijke, gelukwenschen o,ok aan de ingezetenen dezer gemeente. Moge de brug in de eerste plaats voor hen een toegangspoort van voorspoed en welvaart vormen Echter niet alleen voor de stad. Tholen maar voor gansch hel eiland van dien innam is de dag van heden van zeeb groote beteekenis. Door haar isolement slond toch deze landstreek, die overigens dank zij h.a,reu Lodpm zulke rijke vruch ten kan voortbrengen, ten achter hij vele andere dee'.en van ons vaderland. Van nu af echter zullen landbouw en straks wellicht tuinbouw en ooftteelt en ook handel en industrie een toevoer en een a/voerweg over deze brug vin den, 4'e het mogelijk zal maken op meer gelijkwaardige wijze don eervollen con currentiestrijd aan te binden Mijne hartelijke gelukwenschen voorts nan al'cn die van de brug gebruik zul len maken hetzij dat zij bewoners van dit eiland zijn hetzij, dal zij van elders Komen De jammerklachten over koude, ■egen en stormvlagen, over lang wach ten enz. zullen nu ophouden en d,nar en gedachlig zal hel publiek er wel iet legen opzien om zonder le grooten tegenzin zijn penningske als bruggeld te offeren Ik zeidc zooevcn, dflt hel heden een dag van feestvreugd^ is. Dit neemt celu ier niet weg, dal we toch ook heden een oogenblik met weemoed terugden ken aan den zoo ernstigen ramp welke voor eenige jaren bij den overtocht van hel veer lieefl plaats geiiad Met diepe smarl gedenken wij nog die arme slacht offers, die toen in de golven den dood hebben gevonden en deernis en mede lijden vervult ons nog steeds als wij denken aan do nagelalen betrekkingen va li wie toenmaals een zoo zwaar offer is gevraagd net spreekt vanzelf, dat liet gemeente bestuur hij de opening dezer brug ook heeft uitgenoodigd, den Voorzitter an liet Provinciaal Bestuur van onze zus- Ierprovincie Noord-Brabant Ook ik roep hem hier op Zeeuwsche bodem hel hartelijk welkom toe Van oudsher heb ben er sleeds zulke, aangename betrek kingen lussclien onze beide provinciale besturen bestaan en ik ben er van over tuigd, hooggeachte ambtgenoot, dal i» navolging van Uwen onvergele1 ijken en cminenlen voorganger, ook in de toe komst onder Uxve en mijne leiding die goede samenwerking bestendigd zal blij ven Gaarne doe ik U dp toezegging dat zulks steeds mijn oprecht streven zal zijn Thans is er een nieuwe vaste scha kel ge'cgd lussclien onze beij,e provin cies, de derde vaste communicatie lus- schen onze gewesten is tot stand ge bracht Moge onze wedcrzijd,sehe gewes ten van deze nieuwe verbindjng in rijke male de vruchten plukken Mijne liccrcu Ik eindig met den wensch. dal eene nieuwe periode van welvaart cn bloei, van geluk en voor spoed, moge aanbreken, voor hel eiland Tholen en voor allen, voor wie de overbrugging van belang kan zijn cn ik .meen ook zonder twijfel in den geest van de overgroote meerderheid der Zeeuwsche bevolking te handelen, wan neer ik ten slotte de bede uilsprec|k. dat God's zegen op dit nieuwe bouwwerk zal'mogen rusten. De Commissaris der Koniiigiu in X - fBrabant. mr dr. A 'B G. M. v a n R ij ck e orscl. wenschte, namens, het provinciaal bestuur dier piovincie het gemeentebestuur van Tholen geluk met hel doorzettingsvermogen en energie, waardoor ten slotte hot groote werk al leen door de gemende, zonder luilp van anderen is tol stand gebracht Noord- Brabant heeft verschillende redenen om hel toe le juichen, dit dp banden met den nabuur nauwer worden toegehaald. Ook zijnerzijds zal N -Brabant alles doen om le komen lot bevordering vans heider bloei. Maar daarnaast is liet de eerste van een krans van bruggen die N -Bra-i bant verwacht, om betere verbinding met andere provincies le krijgen Spr hoopt dal minister v d Vegtc ook van dc totstandkoming van die andere bruggen zal mogen medewerken Spr ver zekert ook zijrerzijds gaarne dc goede samenwerking 'e zullen blijven bevor deren. De heer jhr J v V r e d e n b u c h, wenschte niet achter te blijven en wenschte ook zijnerzijds Tholen geluk Spr wees crop, dat men leeft iu een tijd van strijd legen tol cn veergelden omdat dit veelal een manier is van polders enz om veel geld te maken Ilier is hel ecl ter iets anders, omdat Tholen zelf hél geld gegeven heeft om de brug in de plaats 's middags geschreven en den concierge gegeven had om te posten „Hoe begon hij „Ik ik kwam onverwacht terug" Zij fluisterde bijna. „Ik voelde dat er iets Zij wankelde even. Wat zag zc doodsbleek. Zij was op het punt van flauwvallen. Met een snelle beweging klemde hij haar in zijn arinen „Mijn lieveling, mijn lieveling!,, Rui sierde hij hartstochtelijk; haar eenig antwoord waren snikken, die haar ge heelc lichaam schenen te scheuren en van één te rijten. „Maar waarom, waarom lieb je...?" Zij keek heiu aan, haar onderlip trilde „Dat was toch beter dan 't Veertig ste Artikel le worden'?vroeg hij schert send. Even vloog een glimlach over haar gezicht. Zij lag achterover in den groo ten. loeren fauleuil; Beresford knielde naast haar ,',Het was niet goed", zcide ze „Niet goed?" herhaalde hij'. „Ja, tegenover je vrienden; maar nu zal je toch niet?" Nog steeds lag angst in haar dogen „Laten we daar niet over praten", zei hij vastberaden. „Ja, daar inoefen we wel over pralen", hield zij aan „Dat moeten we. Je moet me beloven?" Hij zweeg. „Beloof '1 me", hield ze aan, voor over leunend cn een 'hand op zijn. schou der leggend „Geef nie je woord er op, dat je "t niet zult doen?" „Je begrij'pl 't niet.' „Ja, ja, ik begrij'p 't wel"', riep ze. „Je moet 'l me beloven, je moei Ik voelde dat er iels was Ik daarom •en ik terug gekomen. Je moei". Toen hel eerste oogenblik van span ning voorbij was, vroeg Beresford zich af, wat er gebeuren zou Opeens her innerde hij zicli den brief. „Hoe lieb je mij'n brief gekregen? Ik had gezegd hem op de post (e doen." „Hij is door iemand gebracht", ant woordde zc. Fen rrrt oj) den schoorsteenmantel deed hem omkijken. De pendule slond ofp slag van twaalf. „Lola. kijk eens op de klok Je moei hier niet langer blijven „Mijn reputatie is weg", zcide ze met een droef glimlachje „Ik zal je naar T hotel brengen.'' Zij schudde haar hoofd. „Lieveling, je begrijpt 't filet In zijn drift schudde hij haar. „Je kunt hier met blijven, het is twaalf uur." Dal weel ik wel", zeide ze bedaard. „Maar je begrijpt '1 niet", hield hij aan' „Ummm'zij schudde hel hoofd U „Toe, sla op en laat ik je je mantel omdoen, ik zal je wegbrengen Vastbesloten schudde zij haar hoofd. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1928 | | pagina 5