RINCE
Mavrides'
B IJ VOEGSEL
VAN DB
Donderdag II Oct. 1928 Ho. 241
1)12 OPENING VAN DE TIIOQLLSCHE
BRUG.
(Van onzen eigen verslaggever.)
Nu wij ons neerzellen voor het ma,-
dere verslag over de feesten te Tholen,
willen wij nog eerst eens uitvoeriger stil
staan bij de versiering, die aldaar was
aangebracht in de meeste Straten en die
met de vele vlaggen van openbare en
bijzondere gebouwen, aan de stad zulk
een .vroolijk aanzien gaf. Ileel Tholen
stond in het teeken van het. zoo gewiohi-
tige feit, dc vasite verbinding met den vasj-
ten wal, waarover zoo vele tientallen
jaren is gedaan, alvorens de droom van
eertijds werkelijkheid was geworden
Wij kwamen ongeveer 9 uur aan het
veer aan en worden nog met den pont
overgezet. De brug was nog voor het pu
bliek een verboden derado, alleen liep
een rijksveldwachter in het volle gevoel
van zijn macht op en neer om te voor,-
Jcomen, dat iemand voor de officiceliq
opening zou passeeren.
Tegen 10 uur reed een stoomtram
bestaande uit een aantal der beste wa-
wagens der Maatschappij en gelrokken
door een keurig versierd,e locomotief
van Bergen op Zoom met dc autoriteiten
naar de feeststad.
Hier .werd direct naar het gemeen
tehuis .gewandeld, waar allen zich ven-
eenigden in de bij deze gelegenheid veel
te kleine raadszaal .die door planten
en bloemen ook al weer een feestelijk
aanzien bood.
Zooals wij gisteren reeds meldden, was
het de burgemeester ,mr. A. J. van der
Hoeven die liet eerst het woord voerde
en de gisteren vermelde rade hield.
De tweede spreker was de Commissaris
der Koningin van Zeeland, de hoer jhr.
mr. J W. Quarles van Ufford, die onge
veer ,als volgt sprak.
Mede .namens het provinciaal bestuur
van Zeeland wensch ik op dezen feestdag
de gelukwenschen met de totstandkoming
der zoo lang verbeide overbrugging van
de Eendracht aan te bieden aan allen,
die aan dc voorbereiding en de uitvoering
der plannen deel hebben gehad, atsmede
aan allen ,die van deze nieuwe commit
nicatie gebruik zulleu maken.
Het groote belaag der brugverbinding
blijkt reeds uit het feit dat 11. M. dc Ko{-
ningin het heeft goedgevonden ziohl, bij
deze feestelijkheid te doen vertegenwo or»-
digen door Haren Kamerheer i.b.d in
Zeeland, voor welk bewijs van belangstel
ling een ieder zeer erkentelijk zal zijn,
alsmede uit de omstandigheid, dat Z.E. de
Miuissler van Waterstaat, wien ik ook
hierbij mijnerzijds een hartelijk welkom
toeroep ,zich bereid heeft verklaard per
soonlijk het openingswoord te willen uit
spreken.
Maar ook de groote schare van gc-
noodigden en belangstellenden, alsmede
de wijze waarop de stad Tholen en
'hare omgeving zich in een feestkleed
hebben ges token wij zen er op, dat de
beteekenis is, in het bijzonder voor den
dag van heden van zeer buitengewone
landstreek ,die thans met den vasten wal
verbonden is.
Voor de ontwikkeling van elke land
streek is een nauw contact met de an
dere doelen van het vaderland en met
Ihet buitenland een eerste vereischte.
Landbouw en tuinbouw, handel en nij-
v erheid en alle andere middelen van be<-
FEUILLETON
Langs Glibberige Wegen.
62).
DOOR R. L. DE W,
0
Hem tenminste zou 't wel een beetje
aan zijn liarl gaan, hij
„Ja sir ik zal opstaan."
BeresEoird struikelde ongeveer over een
hoopje lompen, dal op een stoep lag
KveggedoJcen
„Hier, hpudt je hand, eens op", riep
hij, gevolg gevend aan een plotselingen
inval. Zijn hand in zijn zak stekend, lvaaDde
hij er al hel losse zilver en kopergeld
uil en deed, het in de vuile, beveirige
hand, die hem werd toegestoken. Toen
liep hij door, terwijl een regen van be
dankjes hem nagezond,en werd. Hij
was niet de eenige die in de misère zat
Wat zou 'Lola \vel denken? Zou 't h'aür
spijten; zou ze Hij knanselande Dal
was altijd hel gevaarlijke punt geweest.
IedeT joogenblik dpcM hij aan haar en hij
had haai- buitengesloten. Als hij liaar
maar even binnenliet', begreep hij, dan
was hij verloren, dat zou 't begin zijn
van hel verkeerde eind,. Aan den in
gang van zijn woning gekomen, draaidp
hiji zich torn en, 'Waarom' jwist' hij zelf niet,
maar eerst keek hij nog eens Jermvn
Street van beide kanten in, Nu was hij
locli blij, dat de pastilles 't niet gewon-
uen 'hadden.
staan, alle vragen goede verkeerswegen
en met vreugde mag worden geconsta
teerd dat rijk en provincie, gemeente,
polders en waterschappen langzamerhand
an het nut daarvan meer en meer door
drongen worden en in de laatste jaren
meer en meer de hand aan den ploeg
gaan slaan.
Een onderdeel der goede middelen van
communicatie vormen ook de overgangen
over onze rivieren, een vraagstuk voor
Zeeland met zijn brcede stroomen van
zoo uiterst groot gewicht.. Elke over
brugging, waar technisch mogelijk, vo"mt
de toegangsweg tot grootere welvaart en
hooger bloei voor de betrokken land
streek, die daardoor op snellere en meer
veilige wijze dan voorheen bereikbaar
wordt. Het heeft echter m i. geen zin
op dezen dag het nul der brugverbinding
te gaan bepleiten; van de voordeden
daarvan zal een ieder wel overtuigd zijn
Zooals door den Burgemeester in Aug
j.l. bij aankomst van de brug-ss-n ook bo
den is gememoreerd, zijn ae plannen tot
overbrugging van de Eendracht reeds
an ouden datum. Men m,ag wel zeggen,
dat hel voor dezen stroom bijna eeuwen
lang een vraagstuk is geweest. Gelukkig
hij, die aan de definitieve oplossing
daarvan heeft mogen medewerken.
Alhoewel onze provincie aan dc uil
voering der plannen geen werkzaam aan
deel liqeft gehad en tenslotte ook niet bij
de financieele regeling is betrokken,
heeft zij toch een bescheiden rol ge
speeld in de voorgeschiedenis der plan
nen. Eenige malen heeft het Provinciaal
Bestuur van Zeeland doen blijken van
zijne belangstelling door toekenning eerst
in 1920 van een renteloos voorschot aan
de Spoorwegmaatschappij Tholen-Wcst-
Brabant van een zesde der geraamde
kosten lot een maximum van f 290.000 en
daarna in 1923 van een renteloos voor
schot aan de gemeente Tho'en van een
derde der bouwkosten Lol een maximum
van f 184.902 in beide gevallen voor den
bouw eener brug, geschikt voor spoor
weg-, voertuigen en personenverkeer.
Het toenemend autoverkeer alsmede
de weinige hoop; die het Thoolsche ge
meentebestuur op grond der Staalsbe-
grooling 1924 kon koesteren op een
spoedige financieele medewerking van
het Rijk, zullen wel oorzaak zijn geweest,
dat het gemeentebestuur het heclft ge
waagd om c(f te zien van den steun van
Rijk en Provincie, waarbij het natuurlijk
ook rekening hield, dat een matig brug
geld de gemeente in slaat zou kunnen
stellen de jaarlijks tcrugkeerende lasten
te dekken. Bovendien werden dc plannen
zoo omgewerkt, dal alleen bij de on
derbouw met een toekomstig spoorweg
verkeer werd rekening gehouden.
Een tweede aandeel, dat mijne Pro
vincie in de voorbereiding der .plannen
lieert gehad, is hel werk der dooi- de
Staten in 1921 ingestelde commissie, die
een onderzoek zou hebben in le stellen
ten opzichte van dc vraag, of aan af
damming dan wel aan overbrugging der
Eendracht de voorkeur zou moeten wor
den gegeven. In haai- rapport, hetwelk
zij 22 Juni 1923 uitbracht, kwam die
commissie tol de conclusie, dat aan over
brugging de voorkeur moest worden ge
geven, al was dan ook eeue afd(ammiug
hetzij met één hetzij met 2 dammen uit
waterstaatkundig oogpunt mogelijk. In de
eerste plaats zouden de kosten van over
brugging lager zijn, terwijl voorts bij in
damming aan de oester- en mosselcnl-
turen te Tholen groot nadeel zou worden
toegebracht Daarenboven zou bij over
brugging ook de scheepvaart op de
Eendracht kunnen blijven beslaan.
Nu de brug eindelijk lot stand is ge
komen, vraagt men zich onwillekeurig c4f,
hoe hel mogelijk is, dat een zoo nuttig
werk zoovele jaren op zich lieert laten
wachten, maar aan den anderen kant be
zielen ons de oprechte gevoelens van
hulde, dankbaarheid en erkentelijkheid
ten opzichte van hen, die hebben welen
door te zeilen en daarvoor moeite noch
inspanning hebben ontzien en bieden wij
onze hartelijke gelukwenschen aan aan
lien, die lot de uitvoering van het groot-
Hij slotte de deur open.
„Fr is een dame voor u, sir."
Ongemerkt was de concierge naderbij
gekomen. Beresrord keek stom verbaasd
naar zijn effen gezicht. Een oogenblik
was hij totaal verward.
„Ik heb haar boven gelaten, sir. Hier
kon ze niet wachten
„Haar hoven gelaten, waar-?" vroeg
Beresford, Hij merkle den vreemden
klonk in zijn slem. waar verbazing en
nieuwsgierigheid in doorstraalde.
„In uw zitkamer, sir. Ze is lUer al zoo-
wal twee uur". Werktuigelijk bewoog de
man zich in de richting van de lift en
Beresford volgde. „Zij wilde haar naam
niet zeggen, sir", verleide hij nog, loen
do lift met een stoot stil liield.
Een dame om hem le spreken. Na
tuurlijk was het een slomine vergissing
van den concierge, of hij droomde Da
mes bezitten geen - De concierge open
de het hek.
Beresford ging naar de deur van zijn
flat. Een dame in zijn zitkamer. Had
Drewilh niet verteld van een rhinoceros
in Ipla's badkamer? Opeens klopte zijn
hart hem de keel uit.
Lolal Zou hetMet bevende vin
gers haalde hij zijn sleutels te voorschijn
en peuterde zenuwachtig om zijn deur
open 'te krijgen. Waarom deed hij zoo
onhandig, hij, die een oogenblik le voren
de kalmte in persoon was. Zou die
verdraaide sleutel dan nooit in het slot
komen en de deur opengaan? Hè, einde
Eens op een dag vroeg Sultan Omar
O, zeg rnij, Moorkop Mahomed,
Is 't werk'iijk waar, of zei je 't zoo maar,
Was dit de laatste sigaret?
De doos is leeg, o, groote Heer,
U hebt er nu geen enk'le meer.
Waarom ook Uw zin op één merk toch gezet?
Probeert nu nog eens zoo'n and're sigaret.
Doch Omar sprak: Neen, Moor, geenszins,
Er is slechts één Mavrides' PRINCE!
EGYPTIAI
.CIGAR ETTES
Met 1 Coupon bij 10 Sigaretten
(Ingez. Med.)
sche werk hebben besloten en aan hen,
die daaraan hebben medegewerkt. Na
mens liet Provinciaal Bestuur daarom al
lereerst de hartelijke gelukwenschen aan
den Raad van Tholen. welk college den
moed lieeiït gehad het groote werk voor
rekening zijner kleine gemeente ten uit
voer te doen brengen.
Dit wijs besluit, zal den raad, van Tho
len lot in lengte van jaren tot cere strek
ken, terwijl hel den raad; van menige an
dere gemeente ten voorbeeld, moge strek
ken om niet al te schroomvallig le zijn,
wanneer het de voteering van geldpn
voo.r productieve werken, die het alge
meen belang beoogen, betreft.
Zooals vanzelf spreekt, richten de pro
vinciale gelukwenschen zich in bijzon
dere male lot hel volijverig Co'lege van
Burgemeester en Wethouders, dfil jaren
lang met zoo groote toewijding en dóór-
laslcndheid voor de totstandkoming van
hel brugplan heeft^geijverd. Evenals een
klein vo'lc groot kan zijn door zijne
dad,en, zoo kan ook somwijlen eene klei
ne gemeente uitblinken door energie en
en durf, al bicdjen als regel de plaat
selijke omstandigheden der besluurde-
lijk. Vlug de deur sluitend deed hij drie
passen, opende de deur der zitkamer en
aaar
ÏTet was Lola.
Hij staarde haar aan, onmachtig te
begrijpen, onbewust, dat hij zijn hoed
nog op had.
Zij stond op uit deu grooten stoet,
waarin ze gezelen had Wat zag ze er
bleek en leer uil. Hij zag, dat ze in haar
rechterhand een brief had. Ja, hij zag
dat ze dezelfde zwarte japon aan had,
die ze ook in Folkestone had gedragen
én ja, ook roode rozen. Ook zag hij
dal haar mantel met een soort amber-
kleur gevoerd was. of was hel oranje'
Toen opeens kreeg hij zijn positieven
weer bij elkaar Met een vlugge bewe-1
ging wierp hij hoed. slok en hand-
schoenen op een stoel.
„Lolal" Hel was eerder een snik dan
'een begroeting.
Opeens weer stond hel hein klaar
oor oogen wat hij had willen doen. Hij
was' in dcnzelfden toestand als iemand,
die pas let de ontdekking is gekomen,
dat hij aan een groot gevaar ontkomen
is. ITel was de reactie. Het was de on
verzettelijke wil om le leven, en weg
gaan zou dood beteekend hebben. Waar
had liij dal eerder gehoord? O ja, nu
wist hij '1 al. Dat had Tallis voorspeld.
„Lola!" t
Bij dien kreet had zij hem alleen een
brief voorgehouden. Werktuigelijk nam
hij hem aan. Hel was dezelfde, die hij
ren eener zoodanige gemeente slechts
zelden gelegenheid, om zich boven an
deren le onderscheiden. Hulde daarom
aan hel driemanschap, d^it als Dagc-
lijkscli Bestuur dezer gemeente het liccft
aangedurfd lot den bouw der brug op
kosten der gemeente het voorstel le
doen, d,at met de uilvoering van het
raadsbesluit was belast en dal ondanks
talrijke zorgen en moei'ijkheden, welke
er vóór en Jijdens do uitvoering rezen,
er in geslaagd is, het uiteindelijk doel,
waarnaar reeds zoovele jaren was uit
gezien te bereiken.
De hartelijke, gelukwenschen o,ok aan
de ingezetenen dezer gemeente. Moge
de brug in de eerste plaats voor hen
een toegangspoort van voorspoed en
welvaart vormen
Echter niet alleen voor de stad. Tholen
maar voor gansch hel eiland van dien
innam is de dag van heden van zeeb
groote beteekenis. Door haar isolement
slond toch deze landstreek, die overigens
dank zij h.a,reu Lodpm zulke rijke vruch
ten kan voortbrengen, ten achter hij
vele andere dee'.en van ons vaderland.
Van nu af echter zullen landbouw en
straks wellicht tuinbouw en ooftteelt en
ook handel en industrie een toevoer
en een a/voerweg over deze brug vin
den, 4'e het mogelijk zal maken op meer
gelijkwaardige wijze don eervollen con
currentiestrijd aan te binden
Mijne hartelijke gelukwenschen voorts
nan al'cn die van de brug gebruik zul
len maken hetzij dat zij bewoners van
dit eiland zijn hetzij, dal zij van elders
Komen De jammerklachten over koude,
■egen en stormvlagen, over lang wach
ten enz. zullen nu ophouden en d,nar
en gedachlig zal hel publiek er wel
iet legen opzien om zonder le grooten
tegenzin zijn penningske als bruggeld te
offeren
Ik zeidc zooevcn, dflt hel heden een
dag van feestvreugd^ is. Dit neemt celu
ier niet weg, dal we toch ook heden
een oogenblik met weemoed terugden
ken aan den zoo ernstigen ramp welke
voor eenige jaren bij den overtocht van
hel veer lieefl plaats geiiad Met diepe
smarl gedenken wij nog die arme slacht
offers, die toen in de golven den dood
hebben gevonden en deernis en mede
lijden vervult ons nog steeds als wij
denken aan do nagelalen betrekkingen
va li wie toenmaals een zoo zwaar offer
is gevraagd
net spreekt vanzelf, dat liet gemeente
bestuur hij de opening dezer brug ook
heeft uitgenoodigd, den Voorzitter an
liet Provinciaal Bestuur van onze zus-
Ierprovincie Noord-Brabant Ook ik roep
hem hier op Zeeuwsche bodem hel
hartelijk welkom toe Van oudsher heb
ben er sleeds zulke, aangename betrek
kingen lussclien onze beide provinciale
besturen bestaan en ik ben er van over
tuigd, hooggeachte ambtgenoot, dal i»
navolging van Uwen onvergele1 ijken en
cminenlen voorganger, ook in de toe
komst onder Uxve en mijne leiding die
goede samenwerking bestendigd zal blij
ven Gaarne doe ik U dp toezegging dat
zulks steeds mijn oprecht streven zal
zijn Thans is er een nieuwe vaste scha
kel ge'cgd lussclien onze beij,e provin
cies, de derde vaste communicatie lus-
schen onze gewesten is tot stand ge
bracht Moge onze wedcrzijd,sehe gewes
ten van deze nieuwe verbindjng in rijke
male de vruchten plukken
Mijne liccrcu Ik eindig met den
wensch. dal eene nieuwe periode van
welvaart cn bloei, van geluk en voor
spoed, moge aanbreken, voor hel eiland
Tholen en voor allen, voor wie de
overbrugging van belang kan zijn cn ik
.meen ook zonder twijfel in den geest
van de overgroote meerderheid der
Zeeuwsche bevolking te handelen, wan
neer ik ten slotte de bede uilsprec|k.
dat God's zegen op dit nieuwe bouwwerk
zal'mogen rusten.
De Commissaris der Koniiigiu in X -
fBrabant. mr dr. A 'B G. M. v a n
R ij ck e orscl. wenschte, namens,
het provinciaal bestuur dier piovincie
het gemeentebestuur van Tholen geluk
met hel doorzettingsvermogen en energie,
waardoor ten slotte hot groote werk al
leen door de gemende, zonder luilp van
anderen is tol stand gebracht Noord-
Brabant heeft verschillende redenen om
hel toe le juichen, dit dp banden met
den nabuur nauwer worden toegehaald.
Ook zijnerzijds zal N -Brabant alles doen
om le komen lot bevordering vans heider
bloei. Maar daarnaast is liet de eerste
van een krans van bruggen die N -Bra-i
bant verwacht, om betere verbinding met
andere provincies le krijgen
Spr hoopt dal minister v d Vegtc ook
van dc totstandkoming van die andere
bruggen zal mogen medewerken Spr ver
zekert ook zijrerzijds gaarne dc goede
samenwerking 'e zullen blijven bevor
deren.
De heer jhr J v V r e d e n b u c h,
wenschte niet achter te blijven en
wenschte ook zijnerzijds Tholen geluk
Spr wees crop, dat men leeft iu een tijd
van strijd legen tol cn veergelden omdat
dit veelal een manier is van polders enz
om veel geld te maken Ilier is hel ecl ter
iets anders, omdat Tholen zelf hél geld
gegeven heeft om de brug in de plaats
's middags geschreven en den concierge
gegeven had om te posten
„Hoe begon hij
„Ik ik kwam onverwacht terug"
Zij fluisterde bijna. „Ik voelde dat er iets
Zij wankelde even. Wat zag zc
doodsbleek. Zij was op het punt van
flauwvallen.
Met een snelle beweging klemde hij
haar in zijn arinen
„Mijn lieveling, mijn lieveling!,, Rui
sierde hij hartstochtelijk; haar eenig
antwoord waren snikken, die haar ge
heelc lichaam schenen te scheuren en
van één te rijten.
„Maar waarom, waarom lieb je...?"
Zij keek heiu aan, haar onderlip trilde
„Dat was toch beter dan 't Veertig
ste Artikel le worden'?vroeg hij schert
send.
Even vloog een glimlach over haar
gezicht. Zij lag achterover in den groo
ten. loeren fauleuil; Beresford knielde
naast haar
,',Het was niet goed", zcide ze
„Niet goed?" herhaalde hij'.
„Ja, tegenover je vrienden; maar nu
zal je toch niet?" Nog steeds lag angst
in haar dogen
„Laten we daar niet over praten",
zei hij vastberaden.
„Ja, daar inoefen we wel over pralen",
hield zij aan „Dat moeten we. Je moet
me beloven?"
Hij zweeg.
„Beloof '1 me", hield ze aan, voor
over leunend cn een 'hand op zijn. schou
der leggend „Geef nie je woord er op,
dat je "t niet zult doen?"
„Je begrij'pl 't niet.'
„Ja, ja, ik begrij'p 't wel"', riep ze.
„Je moet 'l me beloven, je moei Ik
voelde dat er iels was Ik daarom
•en ik terug gekomen. Je moei".
Toen hel eerste oogenblik van span
ning voorbij was, vroeg Beresford zich
af, wat er gebeuren zou Opeens her
innerde hij zicli den brief.
„Hoe lieb je mij'n brief gekregen? Ik
had gezegd hem op de post (e doen."
„Hij is door iemand gebracht", ant
woordde zc.
Fen rrrt oj) den schoorsteenmantel
deed hem omkijken. De pendule slond
ofp slag van twaalf.
„Lola. kijk eens op de klok Je moei
hier niet langer blijven
„Mijn reputatie is weg", zcide ze met
een droef glimlachje
„Ik zal je naar T hotel brengen.''
Zij schudde haar hoofd.
„Lieveling, je begrijpt 't filet In zijn
drift schudde hij haar. „Je kunt hier
met blijven, het is twaalf uur."
Dal weel ik wel", zeide ze bedaard.
„Maar je begrijpt '1 niet", hield hij
aan'
„Ummm'zij schudde hel hoofd
U „Toe, sla op en laat ik je je mantel
omdoen, ik zal je wegbrengen
Vastbesloten schudde zij haar hoofd.
(Wordt vervolgd).