TWEEDE BLAD Tl» Zaterdag 21 Juli 1928 No. 171. VOOR DE VROUWEN PltELUDJCJU. Dien Julimorgen stond zij om klokke zes met een vaart op, óndanks het rustig- afraüend advies van haar man, die proef ondervindelijk beducht was geworden voor een dergelijke energieontplooiiug beter gezegd: explosie in de honderd- deelige machinerie, waarvan men ge wend is als „huishouding" te spreken. ,;Een rustig begin van den dag is nuttig voor de zenuwen", remde hij haar nog voorzichtig, toen ze Item als verrassing om zeven uur een dankbaar aanvaard va- canlie-kopje thee met beschuitje, waar op een gruyère kaasplakje geurde, Dracht, en een steric .verhoogde blos en opgestroopte schortmouwen van een he vig aangedraafde activiteit getuigden Het resultaat was tol dusver een ris schoon gewasschen jongensbroeKjes en kieltjes en kluchtige miniatuur pofmouw jurkjes, behoorende aan liet blonde drie tal dal roze frisch en koel vlan veel stroor inend water onbewust verbaasd zoet ach ter hun bordjes pap zaten en met groote oogen moeder volgden die krachtig hel plectisch strijkijzer deed voortsnellenen iMioogelijke, kreukelige natheid tot glan zende gladheid omtooverdei. De strooharige gedienstige, flinke, „meisje voor alles", enthousiast gestemd in het vooruitzicht van de aanstaande vérre treinreis en het Noordwijiksche séjour, werd meegetrokken in dezen stroom van arbeidsvermogen, die hls den waterval van Schaffhaüse», het vreed zame leeraarsgezin doorbruisclite,.Om half negen verscheen eenigszins ongewoon be deesd de nu volkomen uitgeslapen, va- cantie beginnende echtgenoot op nieuwe zacht leeren slippers en gehuld in een glinsterd blauw lus Ier jasje, w'aarvoor hij ztjn vrouws aandacht en bewondering opeisclite, die hem maar matig ten deel vielen; het blonde hoofd gebogen over het te repareeren enorm groote kousen gat, bracht zij het niet verder dan een vaag. „O,, netjes hoor mlaar voor Jiièr ongeschikt. Aan liet strand zie je veel geks". Hij zuchtte lichtelijk teleurge steld, trok zijn grijsblauw dasje recht, schonk zelf Wrang geworden thee in en verschanchte zich achter „de Rot terdammer tèch nog optimistisch ge stemd door zijn pas veroverde vrijheid, die hij proefde en voe-lde al,s een geurenden donzigen perzik - Stil letjes 'voor zichzelf genoot hij zijn lang zaam aandachtig lempo, de ongespan- nenheid van dit dag beginnen als uiterst contrast mei de doorjaagde maanden die achter hem lagen en weer komen zou denin, de verre toekomst, over zes weken! En in zijn zacht filosofische stemming noodde hij vader lij k-kalf meerend „Ontbijt ook nog een stukje mee. kind, je ziet zoo warm,maar of haar heimelijk geirrileerd zijn over zijn rjjupelloozen vrede een woord wachtte, sprong haar gespannen stemming van de ketting met een bits „Je denkt zeker dat we vanzelf op reis komen!" Dal dacht hij waarachtig niet en dus vouwde hij de krant netjes ,op en steeg naar de gLoeiend-warme zoj.der om als ver rassing, den kaffer dien ze niet mee moesten nemen, alvast naar de slaapka mer te sleepen en vol le stoppen met shirts, sokken eti zomersche pantalons die helaas niet als onderste vulling wen- schelijk zijn. in de huiskamer was 'de ontbijttafel in een oogwenk afgepeild en de twee jongetjes met huu. kleine zusje door Hinke in de straud-groole zand bak neergeptant mei de opdracht room- taarljes te bakken en zoet Le zijn, wat voorloopig lukte,. Binnen bloeide hel wasch, strijk, naai en slopbedrijf weelderig en wellicht zou de dag geurig en fleurig verloopen zijn, wanneer niet een doordringende ventersroep „l Ben- ne de laatste ze bennet so zoete", Elly op hel noodlottig idéé gebracht had, deze laatste kilo's Betuwsche weelde te verduurzamen voor grieperige winter maanden Eén onvoorzichtige daad kan tot een keteu van ejlendesckakcls groeien, een blozende, berstend-rij'pe kers kan een vacantie tegemoet strevend ge zin lot wanhoop voeren,- Voor lieu fles- schen: kersen ontpitten wasschten, sui keren, steriliseere», kachel stoken enz. '1 klinkt praktisch nuchter; liet bleek in den stijgenden dag, die steeds meer warmte aanvoerde, een romantische roe keloosheid, die den bekend scherpen rim- pel hoven Elly's rechte neupje groefde, reden waarom de weer neergedaalde Echtgenoot meteen zonder waag naar elf-uur koffie, geruischlpos de voordeur, uitslipte, na haar antwoord zonder voor afgaande vraag: „neen, je kunt me met niets helpen." Om 1 uur aan de schraal voorziene koffietafel daagde hij weer monter op met 'een enorme, vreed zame meloen, die wel in den koffer ge- Ipakt inroest, wilde zij ooit ópkomen- De zongeblakerde, hongerige kinderen juich ten, leefden op; Elly juichte niet. leefde ook niel op. verwerkte traag het bordje klonterig-zure hangop, beslist door kleine Ina afgewezen. Juist, als zij zwijgend toestemde ,„Ja, ik zul wat gaan liggen, even, als de kinderen slapen.," rinkelde een van de moderne zeuuwverniel'ers de telefoon en kondigde een blijmoedige slem aan. „dat ze vanmiddag onder een kopje thee, afscheid kwam neihen voor naar Algiers met vacantie te vertrekken". „Ach ja, zoo n 'alleene schooljuffrouw, zei Elly afhakend en anders vol harle- 9 lijke waardeering voor de vriendin des huizes „heeft het toch maar gemakke lijk" 1 „Geef haar maar kersen of Ran ja, thee is zoo kokend", adviseerde hij weinig ter zake t Idee kersen deed haar meteen naar de keuken stuiven Waar Ilinke de onbegrepen, Duitsche thermometer gestadig afveegde en de kwikkolom gestegen was lot een hoogte goed voor medische inslrumenlendesin- fectie doch kersenvitaminen verdelgend. Maar Ilinke had, en dal is verstandlig maling aan modern gedoe en ..hoe heeler, hoe beter" leek haar de eêiiige weg om bacteriën een kopje kleiner ie maken Met klein Inaatje en de van Perry bezorgde moltenzak in de hand, wilde EIlv juist moeizaam de trap opstij gen, als een voortvarend man aanbelde en haar met woordenliwines het nul van zomerantraciet aanprees; 't Woord anlraciel gaf haar alleen een ge" voel van nog grooter warmtetoevoer en dus kwakte de meneer de deur nijdig toe en zat zij op de onderste tree, staar de, onnoozel herhalend ...Wal doe je nil mei antraciet?" - Boven op de slaap kamer, waar de marquise juist eeu uur le laai was neergeklapt, hing een warm te, stil en zwaar, maar klein Inaatje, koel, blank kindje voelde zien als overal behagelijk en bleef bewegelijk en UraaL- erig uit het witte bedje tegen Elly bewe ren, die haar rustbelofle totaal vergaten den fouten koffer terugsleepte, den ander naar beneden balanceerde, begon te la den in meer logische volgorde. De op gewonden mededeeling „Mefrau. d r is een flesch knaöpt'maakte haar noch driftig, noch verdrietig: de wereld begon er zachtjes aan grijs-negatief vrij ho peloos uit .-te zien. hoewel de zon daar buiten straalde en de menschen met lichte, waaiende zomerkleeven fietsten en eeu verrukkelijk, groot draaiorgel in de straat, de voetjes vin Ina in vreugdige trippeling bracht. Om 'vier uur zal zjj op gloei-wanne kousenvoeten in een verkreukte onder- j'urk naast den half vollen koffer en voel de dat zij den zomer haalte cn op reis gaan de grootste onzin was, waar zij zich nota bene eeu winter lang op ver heugd had- Om half vijf kwam Ilinke met een nieuw bulletin dat een tweede flesch bezweken was en achter haar volgde de vriendin-Jeerares. koel als een bergmeer in de vroegte, omwuifd door een mouwlooze, roomkleurige, gebloem de, crêpe georgette gewaadje. wit-zijden gekousl en geschoeid, een zon beschut tende, fialleuse Liberlyhocd op. een le vende reclame: „Hoe men den zomer en vacantie geniet En Ellv voelde zich opeens dubbel moe. dubbel' warm, dubbel overslelpl van groote. nietighe den En de „wei'kcndc vrouw" die ren tenierde keek eens naar hot' witte le- dikanlje waar eindelijk een kleine ge daante lag en zalig sliep met een gar naalvingertje in den mond. cn zei zacht: „Meisje, we gaan wat toeren', en ze hielp Elly van den linoleum grond op, en in een aardige slank-makende zo mer japon en ze gingen gearmd, de trap af, maar Elly zei „de koffer!' en het vlugge weerwoord: „Vanavond, samen' - En toen wipte Elly meteen luchtig de huiskamer in Lcx. ga je mee?" En hij ging inee in zijn luster jasje, want in een auto zie je óók veel geks rond rijden En zij. de leerares zeile zich aan liet stuur van de glanzende, behagelijk veerende Citroen en dan zoemden ze de smoor wanne straal uit. de wijde blijde wereld in - En Elly legde haar hand in die vavn den verguisden echtvriend, sloot de oogen, voelde de koelte langs haar Vermoeide leden en zuchtte: ..Dit is vacantie.'' De leeraares bestemd voor de luxeboót naar Algiers, wist dat zij lijd zou vinden om morgen het heele boefje, den koffer incluis naar Noordwijk te rijden, Inaatje achterin, de twee blonde jongetjes naasft jhaar. En zij wist óók t Werd misschien haar mooiste vacanliedag- STUKKEN VOOR REN GEMEENTERAAD VAN MIDDELBURG Uitbreiding openbare Zwemge.legenheid. Met liet reeds vermelde (foorstel in zake uitbreiding van dc openbare zwe'm1- gelegonheid kan dé meerderheid van dè commissie van financiën zich wel ver- ecinigen al ontbreek 1 er hel leeren zwemmvtn aan. Ook zelfs Ujj den hui- digen toesland der gemeentefinanciën acht zij het tot stand brengen in 't be lang van de volksgezondheid zeer ge won scbl. Deze meerderheid stelt voor zwemmers (sters) boven en beneden, de 16 jaar 5 resp 2'/a c. per keer le vragen en 60 en resp 30 cent per maand Een lid der meerderheid wil ook op Zondag van 7 lot 10 bijv. gelegenheid tol zwem men geven Het andere lid der meerder heid wil zekerheid hebben voor de vei ligheid en geen kindereu heneden 18 jaar toelaten zonder schriftelijk bewijs b v van den. zwemmeester der bestaande school. Vorder wciischt dit lid. dal al- lijd een boot aanwezig is en er aparte uren voor ito uwen en meisjes worden vastgesteld en het op b.v. een afstand van 100 M voorbij de inrichting ver boden is zich te water te begeven Dit üci knjeent, dal bij do begrooting de inkomsten wal lieog en de uitgaven laag geraamd zijn De minderheid der com missie .die zich met hel oog op de gemeentefinanciën niel met hel voor stel kan vei-cenigen, meent, dal de „volksgezondheid' - - oen woord waar tóede nog al eens gésold wordt - ge wis niet in 1 godrang komt. als ge wacht wordt tot de financiën er beter voorslaan Zij is oolc van ineening, dat de inkomsten te hoog en de uitgaven le laag zijn geraamd en kan zicli in geen geval met openstelling op Zondag vereen igen Ook de meerderheid van de Commis sie van* Fabricage vorecnigt zich met het voorstel. De minderheid heeft finan- cicelc bezwaren Dc meerderheid maakt (Ingez. Med.) ttikelc opmerkingen Een lid zegl dat het voorslel hem niet geheel kan bevre digen, omdat het leeren zwemmen blijft beperkt tot de beslaande particuliere inrichting Dit lid ariit ook 5 cent per keer of 25 cent per week le hoog en zou b v een gulden oor hel zomersei zoen voldoende achten Het beste vindt hij hel groote plan van liet bestuur der zweminrichting, maar wil zich, zij liet uiet con a more- met het voorstel ver- •nigen Het tweede lid der nieerdér- heid is niet voidaaai, omdat het zw©m- onderricht ontbreekt, maar meent men bier reeds goed werk d|pet in hel belang van de publieke eerbaarheid, liet is n^isF, dat de tarieven de kosten moet dekken en als hel juist is, dat de belangstelling voor de watersport toe- neemb dan kan ten minste een zeer belangrijk deel uit de ontvangsten ge vonden worden, o.a. is dit te bevorderen door hel zwemmen op andere plaatsen in hel kanaal te verbieden Spr. meent dat kinderen goedkooper moeten kunnen zwemmen, vraagt hoe men met lagen waterstand het water behoorlijk kan be reiken en hij heeft geen post voor red- dingsmaterialeen gevojiden. Spr. verzet zich zeker tegen openstelling 'geduren de oen geheéien Zondag en vraagt of dc opzichter gemeenteambtenaar zal zijn met al de rechten daaraan verbonden 'j. en W. antwoorden o dat zij de fiuancieele gevo'gen niet te Ucgg ach ten. dal zij het tarief van de meerder heid van financiën overnemen Dan is f 300 per jaar voor ontvangst niet te hoog geraamd. De inkomsten zullen de uitgaven voor toezicht on schoonmaak dekken en dan mogen de geringe kosten voor rente cn aflossing niet afschrikken Alt. men ook het loeien zwemmen wil invoeren, zal dit de gemeente voor be- langi-ijk hoogero uitgaven doen komen le staan B en W wcnschcn 16 jaar le bepalen als leeftijd waar beneden men een bewijs van zwemmer te zijn moet kunnen toonen B. cai W. zullen trach ten aan den wensch om een boot te Vol doen. Thans ontbreekt alle toezicht cn cILL verandert Verder willen Burg., en Welh ndet' gaan. waar de verant woordelijkheid voor hel zwemmen in open kanaal-water komt voor rekening van den betrokkene, l it hel crediel van JMUtWYXY» ,GrflNDEf\DLADÏÏ, E£N NICHTJE UIT INDIË „Ik heb je al vooruit gezegd, dal! ize vervelend zou zijbl" zéji H,ain. on efr Jfllonk iets als triomf ia zijn stem); terwijl hij zijn beide beenen buil,en de liang- tmat bungelen liet. Elsje, zijn tweelingzusje, dat voorover op het grasveld lag met de beide han den ojKier het hoofd, keek even op van hel boek. waarin ze verdiept was en zed: „Ja, 't is natuurlijk erg vervelend, de heeje vacantie opgescheept te zitten met een nichtje, dat we niet lceunen en dat altijd in Indië gewoond heeft, maal ais ze nou leuk en aardig was en niét zoo vervelend 1" ,,'t Is de meest onuitstaanbare nuf, die je maar denken kunt," zei baar broertje weer. „Ze is bang vopr alles: voor kikkers, spinnen, zelfs voor miui- zen „Och. dat kan mé nou eigenlijk niét zooveel schelen," zei Elsje weer. „Als ze maar niet zoo'n saai kind en altijd zco braaf was! Gisteravond heb ik één van die leuke vaasjes, die op Juf's kastje staan, gebroken. Ik heb er Wiesje mei opzet niets van gezegd, ómdat ze niet ophouden zou met zeuren, dat ilc een nieuw van mijn zakgeld koopen moest En il» heb toog maar één dubbeltje! Ik héb 't vaasje daarom' maar ou der in mijn kast verslopl om het van daag te lijmen. 'kWas wit blij1, dat Juf het nog niet gemist had. J.uist toen ik er mee bezig was, kwam Wiesjë binnen. Ze had een heele drukte, 'dat ilc 't njél verzwijgen mocht en ik ben doodsbe nauwd, dat ze 'l Juf zeggen zal, want dan heb' je natuurlijk dc poppen aan hel dausenl" „Laat ze 't eens wagen!" riep Iian pu strijdlustig uit. „Als zé 'L dpeit, öa'n „Weet Jiuf het; de rest lcomt er niel o,p aant" zei Elsje somber. Daar moeten we dus voor waken," ging Han deftig voort. „Maar hoe?" En hij bleef peinzend Vóór zich. uil staren. „Ik weet het! Ik wéét hel!" juichte hij plotseling. „Eerst was ik woedend, c(m'dat ze gevraagd had met' Moeder mee naar de stad te rij denk in plaats vpn er eerlijk met ons drieën om le raden, maar nu lie'bbeln we een mooie gelegen heid om Elsje was één en al belangstelling. De beide kiuderen lagen nu zóó zacht samen in het gras te fluisteren, alsof ze bang waren, dat de kikvorschen, de mieren en de torren hun geheim ver klappen zouden. Ze keken eens om zich heen en lied duurde niet .lang, of ze hadden een dikken kikker gevangen. Ilau liield de viei punten van zijn zakdoek, waarin het dier zat, stijf vasit en Elsje liep er vlak naasl om' den kikker dadelij te pak ken, zoodra hij een poging tot ontsnap pen zou aanwenden. Zco vlug als zij dit met hun gevangene durfden doen, liepen zij nu naar huis Gélukkig kwamen zij niemand tegén in de gangen en op/ dc trap. Wiesje's ka mertje was op.de eerste verdieping. Be hoedzaam deed Elsje de balkondeur dicht, sloeg de dekens op daar zette Han den kikker in' het bed van hun'nichtje. Haastig liepen zij nu weer naar bui ten. Zc hadden, echter niet vergelen, de gangdeur van Wiesje's kamertje goed achter zich te sluiten. Zoo Icon de' kikker niet ontsnappen cn waren zflj ter zeker van, dat hun nichtje bij haar thuiskomst zij zóu vóór tafel,' natuurlijk wat opknappen een onaangename verras sing wachtte. De tweelingen popelden van onge duld O, wat duurde het laag, voójS Moeder en Wiesje terugkwamen, maar eindelijk, daar hoorden zij den auto toch, die even later vóór de villa slople. Het verwonderde moeder wel even, dat E lsje en Iian haar niet dadelijk kwa men verwelkomen, doch. zfij; kon daar niet lang over nadenken, daar zij uit de stad een klein meisje meegebracht had, dat zij bij het uitstappen hielp. Moeders vriendin, Tante Jenny, was plotseling ongesteld geworden en nu had Moeder aangeboden haai- dochtertje, An neke met zich mee le nemen. Ze kon dan blijven, tot haar moeder weer hee- lemaal beter was. Op het zien van Anneke kwamen Han e» Elsje naderbij Moeder. d,ie eenigc orders aan Rika, het dienstmeisje gaf, zag hun schuldigen gezichten niel. maar zei alleen „Dus dan kim jij zoolang bij Elsje sla pen, Wiesje. en Anneke jouw kamer krijgen naasL die van Oom en mij' „Ja, Tanlezei Wiesje. „Ik zal maar dadelijk even verhuizen'. Verschrikt hadden de tweelingen naar dit gesprek geluisterd Anneke zou dus op Wiesje's kamertje slapen, maar dc kikker Wiesje was echter al naar boven Zc konden den kikker dus niel ongemerkt weer weghalen Een kwartiertje later kwam Wiesje bij de anderen terqg. Zij zag wat bleek en haar mondhoeken trilden Han en Elsje verwachllen niet anders, of ze zou van den kikker vertellen cn hen daarbij leelijk verraden. Zc zou na- Luurlijk best begrijpen, dat die kikker niet vanzelf boven kwam en was nel een kind om te klikken, meenden zij, Moeder zou wel heel boos' zijn en ver diend was hel. maar Wiesje ging rustig in de breede ven sterbank zitten en zei niets. Toen Moeder even later met Anneke naar boven was gegaan, kon Elsje toch niet langer zwijgen. Zij begon al spijt te krijgen van haar onvriendelijke daad Eigeniijk was zc nicls lief den laatstten tijd Dat roet -Tufs vaasje was natuurlijk ook heel onaardig, nee oneerlijk u-as 't om het te verzwijgen Verbeeld je, dat een ander b v Rilta nu eons de schulp kreeg' Aan die mogelijkheid had ze eigenlijk heelemaal nog niet gedacht. Zc werd vuurrood eu zei eindelijk: „Zeg, Wiesje, heb je op je ka mertje De woorden kwamen haar echter niet verder over de lippen. Han. die ook al onrustig geworden was en spijl begon le krijgen, wilde zijn tweelingzusje niet in den steek laten en maakte den zin voor haar af door te zeggen Soms een kikker gezien?" Ontsteld keek Wiesje de beide ande ren aan Hoe wisten zij dal? Zouden zc - 't misschien mot opzet gedaan hebben? Maar nee. dal was onaardig gedacht Tot zoo iels leelijks achtlle zij Iian noch Elsje in staal, al waren zij dao ook dikwijls heel onvriendelijk legen haar ..Ja zei zc nu „Toen ik mijn nacht zak van mijn bed nam(, zagl ik iets be wegen 'l Was een kikker Ilc vond hel wel wat griezelig, maar ik henv 'm toch in mijn handdoek naar beneden gebracht en in den tuin gezet Ik begrijp eigenlijk niet goed, hoe bij in mijn slaapkamer tje gekomen is de balcondeur was zelfs dicht. Snappen jullie bet? ..Wij wij hebben het gedaan", be kende Han nu eerlijk „Maar je moet het niet aan Moeder vertellen, hoor' Natuurlijk niel!" zei Wiesje en haar stem klonk zóó verontwaardigd, dpt de Iweelingen haar verwonderd aankeken „Dal is lief van je", zei Elsje plotse ling. ..Ik heb er nu zoo n spijl van.tmaar ik was eigenlijk boos op je om dal vaasje. Ik ik voelde wel. dat je gejijk badt. maar wilde liet niet toegeven .JEn ik was hoos, omdat je gevraagd hadt met Moeder mee naar de stad te rijden cn w'e er niet om geraden had den". legde Han uil. „O zei Wiesje, ..ik had bet gevraagd, omdat ik een week geleden bij Polman precies dezelfde vaasjes, als die Juf heeft, had zien slaan Ik heb er eentje voor je gekocht, Els. om aan Juf te geven Aan Tante heb ik gezegd, dat het een geheimpje was en Tante heeft er gelukkig niet verder naar gewaagd lk heb Hel op je kamer gezet' „O Wiesje1" was alles wat Elsje zeg gen kon. terwijl zij snikkend haar arm om den hals van haar nichtje sloeg, „'t Spijt me toch zoo vreeselijk1" „Je bent een lief nichtje, hoor' zei Han en hij voegde er welgemeend aan hoe: „Ik hoop, dal je nog heel lang bij ons blijft" „ük ook'" zei Elsje uil den grond van haai- hartje En Wiesje, hel nichtje uil Indië, dat eerst zulke moeilijke dagen in haar nieuwe omgeving gehad had. zonder daarvan ook maar iets le laten merken, mocht zicli vanaf dit oogenblik in de oprechte vriendschap der tweelingen verheugen Elsje, die graag wilde, dut ..nu alles heelemaal goed was verleide Juf eer lijk van het vaasje Toen Juf het heele verhaal gehpord had en haar een..flinke meid" noemde, vond zij eigenfijk. dat zij dien naam niet verdiende, doch deze geheel aan Wiesje toekwam. Wie voortaan niel heel lief legen Wiesje was. kreeg mfet de Iweelingen le doen Opa, onze haan. kent ons allen op zijn duimpje, bij een Ieder bedelt hij om een gr a antj of kruimpje. Zie toch eens, boe trots hij stapt naar ons kleine zusje, die maai- strooit en aldoor roept: „Opa's zoet; een kusje?' Dan stapt hij weer deftig weg naar zijn vrouw en kind'ren en kijkt toe ja, streng is liij' of z' elkaar ook hind'ren. Ja, hij is verstandig, hoor' Heb je wel geweten.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1928 | | pagina 5