TWEEDE BLAD
Tl»
Zaterdag 21 Juli 1928 No. 171.
VOOR DE VROUWEN
PltELUDJCJU.
Dien Julimorgen stond zij om klokke
zes met een vaart op, óndanks het rustig-
afraüend advies van haar man, die proef
ondervindelijk beducht was geworden
voor een dergelijke energieontplooiiug
beter gezegd: explosie in de honderd-
deelige machinerie, waarvan men ge
wend is als „huishouding" te spreken.
,;Een rustig begin van den dag is nuttig
voor de zenuwen", remde hij haar nog
voorzichtig, toen ze Item als verrassing
om zeven uur een dankbaar aanvaard va-
canlie-kopje thee met beschuitje, waar
op een gruyère kaasplakje geurde,
Dracht, en een steric .verhoogde blos en
opgestroopte schortmouwen van een he
vig aangedraafde activiteit getuigden
Het resultaat was tol dusver een ris
schoon gewasschen jongensbroeKjes en
kieltjes en kluchtige miniatuur pofmouw
jurkjes, behoorende aan liet blonde drie
tal dal roze frisch en koel vlan veel stroor
inend water onbewust verbaasd zoet ach
ter hun bordjes pap zaten en met groote
oogen moeder volgden die krachtig hel
plectisch strijkijzer deed voortsnellenen
iMioogelijke, kreukelige natheid tot glan
zende gladheid omtooverdei.
De strooharige gedienstige, flinke,
„meisje voor alles", enthousiast gestemd
in het vooruitzicht van de aanstaande
vérre treinreis en het Noordwijiksche
séjour, werd meegetrokken in dezen
stroom van arbeidsvermogen, die hls den
waterval van Schaffhaüse», het vreed
zame leeraarsgezin doorbruisclite,.Om half
negen verscheen eenigszins ongewoon be
deesd de nu volkomen uitgeslapen, va-
cantie beginnende echtgenoot op nieuwe
zacht leeren slippers en gehuld in een
glinsterd blauw lus Ier jasje, w'aarvoor hij
ztjn vrouws aandacht en bewondering
opeisclite, die hem maar matig ten deel
vielen; het blonde hoofd gebogen over
het te repareeren enorm groote kousen
gat, bracht zij het niet verder dan een
vaag. „O,, netjes hoor mlaar voor Jiièr
ongeschikt. Aan liet strand zie je veel
geks". Hij zuchtte lichtelijk teleurge
steld, trok zijn grijsblauw dasje recht,
schonk zelf Wrang geworden thee in
en verschanchte zich achter „de Rot
terdammer tèch nog optimistisch ge
stemd door zijn pas veroverde vrijheid,
die hij proefde en voe-lde al,s een
geurenden donzigen perzik - Stil
letjes 'voor zichzelf genoot hij zijn lang
zaam aandachtig lempo, de ongespan-
nenheid van dit dag beginnen als uiterst
contrast mei de doorjaagde maanden die
achter hem lagen en weer komen zou
denin, de verre toekomst, over zes
weken! En in zijn zacht filosofische
stemming noodde hij vader lij k-kalf
meerend „Ontbijt ook nog een stukje
mee. kind, je ziet zoo warm,maar of
haar heimelijk geirrileerd zijn over zijn
rjjupelloozen vrede een woord wachtte,
sprong haar gespannen stemming van
de ketting met een bits „Je denkt zeker
dat we vanzelf op reis komen!" Dal
dacht hij waarachtig niet en dus vouwde
hij de krant netjes ,op en steeg naar
de gLoeiend-warme zoj.der om als ver
rassing, den kaffer dien ze niet mee
moesten nemen, alvast naar de slaapka
mer te sleepen en vol le stoppen met
shirts, sokken eti zomersche pantalons
die helaas niet als onderste vulling wen-
schelijk zijn. in de huiskamer was 'de
ontbijttafel in een oogwenk afgepeild en
de twee jongetjes met huu. kleine zusje
door Hinke in de straud-groole zand
bak neergeptant mei de opdracht room-
taarljes te bakken en zoet Le zijn, wat
voorloopig lukte,. Binnen bloeide
hel wasch, strijk, naai en slopbedrijf
weelderig en wellicht zou de dag geurig
en fleurig verloopen zijn, wanneer niet
een doordringende ventersroep „l Ben-
ne de laatste ze bennet so zoete",
Elly op hel noodlottig idéé gebracht had,
deze laatste kilo's Betuwsche weelde te
verduurzamen voor grieperige winter
maanden Eén onvoorzichtige daad
kan tot een keteu van ejlendesckakcls
groeien, een blozende, berstend-rij'pe kers
kan een vacantie tegemoet strevend ge
zin lot wanhoop voeren,- Voor lieu fles-
schen: kersen ontpitten wasschten, sui
keren, steriliseere», kachel stoken enz.
'1 klinkt praktisch nuchter; liet bleek in
den stijgenden dag, die steeds meer
warmte aanvoerde, een romantische roe
keloosheid, die den bekend scherpen rim-
pel hoven Elly's rechte neupje groefde,
reden waarom de weer neergedaalde
Echtgenoot meteen zonder waag naar
elf-uur koffie, geruischlpos de voordeur,
uitslipte, na haar antwoord zonder voor
afgaande vraag: „neen, je kunt me met
niets helpen." Om 1 uur aan de
schraal voorziene koffietafel daagde hij
weer monter op met 'een enorme, vreed
zame meloen, die wel in den koffer ge-
Ipakt inroest, wilde zij ooit ópkomen- De
zongeblakerde, hongerige kinderen juich
ten, leefden op; Elly juichte niet. leefde
ook niel op. verwerkte traag het bordje
klonterig-zure hangop, beslist door kleine
Ina afgewezen. Juist, als zij zwijgend
toestemde ,„Ja, ik zul wat gaan liggen,
even, als de kinderen slapen.," rinkelde
een van de moderne zeuuwverniel'ers
de telefoon en kondigde een blijmoedige
slem aan. „dat ze vanmiddag onder een
kopje thee, afscheid kwam neihen voor
naar Algiers met vacantie te vertrekken".
„Ach ja, zoo n 'alleene schooljuffrouw,
zei Elly afhakend en anders vol harle-
9
lijke waardeering voor de vriendin des
huizes „heeft het toch maar gemakke
lijk" 1 „Geef haar maar kersen of Ran
ja, thee is zoo kokend", adviseerde hij
weinig ter zake t Idee kersen deed
haar meteen naar de keuken stuiven
Waar Ilinke de onbegrepen, Duitsche
thermometer gestadig afveegde en de
kwikkolom gestegen was lot een hoogte
goed voor medische inslrumenlendesin-
fectie doch kersenvitaminen verdelgend.
Maar Ilinke had, en dal is verstandlig
maling aan modern gedoe en ..hoe
heeler, hoe beter" leek haar de eêiiige
weg om bacteriën een kopje kleiner ie
maken Met klein Inaatje en de van
Perry bezorgde moltenzak in de hand,
wilde EIlv juist moeizaam de trap opstij
gen, als een voortvarend man aanbelde
en haar met woordenliwines het nul
van zomerantraciet aanprees; 't
Woord anlraciel gaf haar alleen een ge"
voel van nog grooter warmtetoevoer en
dus kwakte de meneer de deur nijdig
toe en zat zij op de onderste tree, staar
de, onnoozel herhalend ...Wal doe je
nil mei antraciet?" - Boven op de slaap
kamer, waar de marquise juist eeu uur
le laai was neergeklapt, hing een warm
te, stil en zwaar, maar klein Inaatje,
koel, blank kindje voelde zien als overal
behagelijk en bleef bewegelijk en UraaL-
erig uit het witte bedje tegen Elly bewe
ren, die haar rustbelofle totaal vergaten
den fouten koffer terugsleepte, den ander
naar beneden balanceerde, begon te la
den in meer logische volgorde. De op
gewonden mededeeling „Mefrau. d r is
een flesch knaöpt'maakte haar noch
driftig, noch verdrietig: de wereld begon
er zachtjes aan grijs-negatief vrij ho
peloos uit .-te zien. hoewel de zon daar
buiten straalde en de menschen met
lichte, waaiende zomerkleeven fietsten en
eeu verrukkelijk, groot draaiorgel in de
straat, de voetjes vin Ina in vreugdige
trippeling bracht.
Om 'vier uur zal zjj op gloei-wanne
kousenvoeten in een verkreukte onder-
j'urk naast den half vollen koffer en voel
de dat zij den zomer haalte cn op reis
gaan de grootste onzin was, waar zij
zich nota bene eeu winter lang op ver
heugd had- Om half vijf kwam Ilinke
met een nieuw bulletin dat een tweede
flesch bezweken was en achter haar
volgde de vriendin-Jeerares. koel als een
bergmeer in de vroegte, omwuifd door
een mouwlooze, roomkleurige, gebloem
de, crêpe georgette gewaadje. wit-zijden
gekousl en geschoeid, een zon beschut
tende, fialleuse Liberlyhocd op. een le
vende reclame: „Hoe men den zomer
en vacantie geniet En Ellv voelde zich
opeens dubbel moe. dubbel' warm,
dubbel overslelpl van groote. nietighe
den
En de „wei'kcndc vrouw" die ren
tenierde keek eens naar hot' witte le-
dikanlje waar eindelijk een kleine ge
daante lag en zalig sliep met een gar
naalvingertje in den mond. cn zei zacht:
„Meisje, we gaan wat toeren', en ze
hielp Elly van den linoleum grond op,
en in een aardige slank-makende zo
mer japon en ze gingen gearmd, de trap
af, maar Elly zei „de koffer!' en het
vlugge weerwoord: „Vanavond, samen'
- En toen wipte Elly meteen luchtig
de huiskamer in Lcx. ga je mee?" En
hij ging inee in zijn luster jasje, want
in een auto zie je óók veel geks rond
rijden
En zij. de leerares zeile zich aan liet
stuur van de glanzende, behagelijk
veerende Citroen en dan zoemden ze de
smoor wanne straal uit. de wijde blijde
wereld in - En Elly legde haar hand
in die vavn den verguisden echtvriend,
sloot de oogen, voelde de koelte langs
haar Vermoeide leden en zuchtte: ..Dit
is vacantie.''
De leeraares bestemd voor de luxeboót
naar Algiers, wist dat zij lijd zou vinden
om morgen het heele boefje, den koffer
incluis naar Noordwijk te rijden, Inaatje
achterin, de twee blonde jongetjes naasft
jhaar.
En zij wist óók t Werd misschien
haar mooiste vacanliedag-
STUKKEN VOOR REN
GEMEENTERAAD VAN MIDDELBURG
Uitbreiding openbare
Zwemge.legenheid.
Met liet reeds vermelde (foorstel in
zake uitbreiding van dc openbare zwe'm1-
gelegonheid kan dé meerderheid van dè
commissie van financiën zich wel ver-
ecinigen al ontbreek 1 er hel leeren
zwemmvtn aan. Ook zelfs Ujj den hui-
digen toesland der gemeentefinanciën
acht zij het tot stand brengen in 't be
lang van de volksgezondheid zeer ge
won scbl. Deze meerderheid stelt voor
zwemmers (sters) boven en beneden, de
16 jaar 5 resp 2'/a c. per keer le vragen en
60 en resp 30 cent per maand Een lid
der meerderheid wil ook op Zondag
van 7 lot 10 bijv. gelegenheid tol zwem
men geven Het andere lid der meerder
heid wil zekerheid hebben voor de vei
ligheid en geen kindereu heneden 18
jaar toelaten zonder schriftelijk bewijs
b v van den. zwemmeester der bestaande
school. Vorder wciischt dit lid. dal al-
lijd een boot aanwezig is en er aparte
uren voor ito uwen en meisjes worden
vastgesteld en het op b.v. een afstand
van 100 M voorbij de inrichting ver
boden is zich te water te begeven Dit
üci knjeent, dal bij do begrooting de
inkomsten wal lieog en de uitgaven laag
geraamd zijn De minderheid der com
missie .die zich met hel oog op de
gemeentefinanciën niel met hel voor
stel kan vei-cenigen, meent, dal de
„volksgezondheid' - - oen woord waar
tóede nog al eens gésold wordt - ge
wis niet in 1 godrang komt. als ge
wacht wordt tot de financiën er beter
voorslaan Zij is oolc van ineening, dat
de inkomsten te hoog en de uitgaven
le laag zijn geraamd en kan zicli in
geen geval met openstelling op Zondag
vereen igen
Ook de meerderheid van de Commis
sie van* Fabricage vorecnigt zich met het
voorstel. De minderheid heeft finan-
cicelc bezwaren Dc meerderheid maakt
(Ingez. Med.)
ttikelc opmerkingen Een lid zegl dat
het voorslel hem niet geheel kan bevre
digen, omdat het leeren zwemmen blijft
beperkt tot de beslaande particuliere
inrichting Dit lid ariit ook 5 cent per
keer of 25 cent per week le hoog en
zou b v een gulden oor hel zomersei
zoen voldoende achten Het beste vindt
hij hel groote plan van liet bestuur der
zweminrichting, maar wil zich, zij liet
uiet con a more- met het voorstel ver-
•nigen Het tweede lid der nieerdér-
heid is niet voidaaai, omdat het zw©m-
onderricht ontbreekt, maar meent men
bier reeds goed werk d|pet in hel
belang van de publieke eerbaarheid,
liet is n^isF, dat de tarieven de kosten
moet dekken en als hel juist is, dat
de belangstelling voor de watersport toe-
neemb dan kan ten minste een zeer
belangrijk deel uit de ontvangsten ge
vonden worden, o.a. is dit te bevorderen
door hel zwemmen op andere plaatsen
in hel kanaal te verbieden Spr. meent
dat kinderen goedkooper moeten kunnen
zwemmen, vraagt hoe men met lagen
waterstand het water behoorlijk kan be
reiken en hij heeft geen post voor red-
dingsmaterialeen gevojiden. Spr. verzet
zich zeker tegen openstelling 'geduren
de oen geheéien Zondag en vraagt of dc
opzichter gemeenteambtenaar zal zijn
met al de rechten daaraan verbonden
'j. en W. antwoorden o dat zij
de fiuancieele gevo'gen niet te Ucgg ach
ten. dal zij het tarief van de meerder
heid van financiën overnemen Dan is
f 300 per jaar voor ontvangst niet te
hoog geraamd. De inkomsten zullen de
uitgaven voor toezicht on schoonmaak
dekken en dan mogen de geringe kosten
voor rente cn aflossing niet afschrikken
Alt. men ook het loeien zwemmen wil
invoeren, zal dit de gemeente voor be-
langi-ijk hoogero uitgaven doen komen le
staan B en W wcnschcn 16 jaar le
bepalen als leeftijd waar beneden men
een bewijs van zwemmer te zijn moet
kunnen toonen B. cai W. zullen trach
ten aan den wensch om een boot te Vol
doen. Thans ontbreekt alle toezicht cn
cILL verandert Verder willen Burg., en
Welh ndet' gaan. waar de verant
woordelijkheid voor hel zwemmen in
open kanaal-water komt voor rekening
van den betrokkene, l it hel crediel van
JMUtWYXY»
,GrflNDEf\DLADÏÏ,
E£N NICHTJE UIT INDIË
„Ik heb je al vooruit gezegd, dal!
ize vervelend zou zijbl" zéji H,ain. on efr
Jfllonk iets als triomf ia zijn stem); terwijl
hij zijn beide beenen buil,en de liang-
tmat bungelen liet.
Elsje, zijn tweelingzusje, dat voorover
op het grasveld lag met de beide han
den ojKier het hoofd, keek even op van
hel boek. waarin ze verdiept was en
zed:
„Ja, 't is natuurlijk erg vervelend, de
heeje vacantie opgescheept te zitten met
een nichtje, dat we niet lceunen en
dat altijd in Indië gewoond heeft, maal
ais ze nou leuk en aardig was en niét
zoo vervelend 1"
,,'t Is de meest onuitstaanbare nuf,
die je maar denken kunt," zei baar
broertje weer. „Ze is bang vopr alles:
voor kikkers, spinnen, zelfs voor miui-
zen
„Och. dat kan mé nou eigenlijk niét
zooveel schelen," zei Elsje weer. „Als
ze maar niet zoo'n saai kind en altijd
zco braaf was! Gisteravond heb ik één
van die leuke vaasjes, die op Juf's kastje
staan, gebroken. Ik heb er Wiesje mei
opzet niets van gezegd, ómdat ze niet
ophouden zou met zeuren, dat ilc een
nieuw van mijn zakgeld koopen moest
En il» heb toog maar één dubbeltje!
Ik héb 't vaasje daarom' maar ou
der in mijn kast verslopl om het van
daag te lijmen. 'kWas wit blij1, dat Juf
het nog niet gemist had. J.uist toen ik er
mee bezig was, kwam Wiesjë binnen. Ze
had een heele drukte, 'dat ilc 't njél
verzwijgen mocht en ik ben doodsbe
nauwd, dat ze 'l Juf zeggen zal, want
dan heb' je natuurlijk dc poppen aan
hel dausenl"
„Laat ze 't eens wagen!" riep Iian
pu strijdlustig uit. „Als zé 'L dpeit, öa'n
„Weet Jiuf het; de rest lcomt er niel
o,p aant" zei Elsje somber.
Daar moeten we dus voor waken,"
ging Han deftig voort. „Maar hoe?"
En hij bleef peinzend Vóór zich. uil
staren.
„Ik weet het! Ik wéét hel!" juichte
hij plotseling. „Eerst was ik woedend,
c(m'dat ze gevraagd had met' Moeder mee
naar de stad te rij denk in plaats vpn
er eerlijk met ons drieën om le raden,
maar nu lie'bbeln we een mooie gelegen
heid om
Elsje was één en al belangstelling.
De beide kiuderen lagen nu zóó zacht
samen in het gras te fluisteren, alsof
ze bang waren, dat de kikvorschen, de
mieren en de torren hun geheim ver
klappen zouden.
Ze keken eens om zich heen en lied
duurde niet .lang, of ze hadden een
dikken kikker gevangen. Ilau liield de
viei punten van zijn zakdoek, waarin
het dier zat, stijf vasit en Elsje liep er
vlak naasl om' den kikker dadelij te pak
ken, zoodra hij een poging tot ontsnap
pen zou aanwenden.
Zco vlug als zij dit met hun gevangene
durfden doen, liepen zij nu naar huis
Gélukkig kwamen zij niemand tegén in
de gangen en op/ dc trap. Wiesje's ka
mertje was op.de eerste verdieping. Be
hoedzaam deed Elsje de balkondeur
dicht, sloeg de dekens op daar
zette Han den kikker in' het bed van
hun'nichtje.
Haastig liepen zij nu weer naar bui
ten. Zc hadden, echter niet vergelen,
de gangdeur van Wiesje's kamertje goed
achter zich te sluiten. Zoo Icon de' kikker
niet ontsnappen cn waren zflj ter zeker
van, dat hun nichtje bij haar thuiskomst
zij zóu vóór tafel,' natuurlijk wat
opknappen een onaangename verras
sing wachtte.
De tweelingen popelden van onge
duld O, wat duurde het laag, voójS
Moeder en Wiesje terugkwamen, maar
eindelijk, daar hoorden zij den auto toch,
die even later vóór de villa slople.
Het verwonderde moeder wel even,
dat E lsje en Iian haar niet dadelijk kwa
men verwelkomen, doch. zfij; kon daar
niet lang over nadenken, daar zij uit
de stad een klein meisje meegebracht
had, dat zij bij het uitstappen hielp.
Moeders vriendin, Tante Jenny, was
plotseling ongesteld geworden en nu had
Moeder aangeboden haai- dochtertje, An
neke met zich mee le nemen. Ze kon
dan blijven, tot haar moeder weer hee-
lemaal beter was.
Op het zien van Anneke kwamen Han
e» Elsje naderbij Moeder. d,ie eenigc
orders aan Rika, het dienstmeisje gaf,
zag hun schuldigen gezichten niel. maar
zei alleen
„Dus dan kim jij zoolang bij Elsje sla
pen, Wiesje. en Anneke jouw kamer
krijgen naasL die van Oom en mij'
„Ja, Tanlezei Wiesje. „Ik zal maar
dadelijk even verhuizen'.
Verschrikt hadden de tweelingen naar
dit gesprek geluisterd Anneke zou dus
op Wiesje's kamertje slapen, maar
dc kikker
Wiesje was echter al naar boven Zc
konden den kikker dus niel ongemerkt
weer weghalen
Een kwartiertje later kwam Wiesje bij
de anderen terqg. Zij zag wat bleek en
haar mondhoeken trilden
Han en Elsje verwachllen niet anders,
of ze zou van den kikker vertellen cn
hen daarbij leelijk verraden. Zc zou na-
Luurlijk best begrijpen, dat die kikker
niet vanzelf boven kwam en was nel
een kind om te klikken, meenden zij,
Moeder zou wel heel boos' zijn en ver
diend was hel. maar
Wiesje ging rustig in de breede ven
sterbank zitten en zei niets.
Toen Moeder even later met Anneke
naar boven was gegaan, kon Elsje toch
niet langer zwijgen. Zij begon al spijt
te krijgen van haar onvriendelijke daad
Eigeniijk was zc nicls lief den laatstten
tijd Dat roet -Tufs vaasje was natuurlijk
ook heel onaardig, nee oneerlijk u-as 't
om het te verzwijgen Verbeeld je, dat
een ander b v Rilta nu eons de schulp
kreeg' Aan die mogelijkheid had ze
eigenlijk heelemaal nog niet gedacht. Zc
werd vuurrood eu zei eindelijk:
„Zeg, Wiesje, heb je op je ka
mertje
De woorden kwamen haar echter niet
verder over de lippen.
Han. die ook al onrustig geworden
was en spijl begon le krijgen, wilde zijn
tweelingzusje niet in den steek laten en
maakte den zin voor haar af door te
zeggen
Soms een kikker gezien?"
Ontsteld keek Wiesje de beide ande
ren aan Hoe wisten zij dal? Zouden
zc - 't misschien mot opzet gedaan
hebben? Maar nee. dal was onaardig
gedacht Tot zoo iels leelijks achtlle zij
Iian noch Elsje in staal, al waren zij
dao ook dikwijls heel onvriendelijk legen
haar
..Ja zei zc nu „Toen ik mijn nacht
zak van mijn bed nam(, zagl ik iets be
wegen 'l Was een kikker Ilc vond hel
wel wat griezelig, maar ik henv 'm toch
in mijn handdoek naar beneden gebracht
en in den tuin gezet Ik begrijp eigenlijk
niet goed, hoe bij in mijn slaapkamer
tje gekomen is de balcondeur was
zelfs dicht. Snappen jullie bet?
..Wij wij hebben het gedaan", be
kende Han nu eerlijk „Maar je moet
het niet aan Moeder vertellen, hoor'
Natuurlijk niel!" zei Wiesje en haar
stem klonk zóó verontwaardigd, dpt de
Iweelingen haar verwonderd aankeken
„Dal is lief van je", zei Elsje plotse
ling. ..Ik heb er nu zoo n spijl van.tmaar
ik was eigenlijk boos op je om dal
vaasje. Ik ik voelde wel. dat je gejijk
badt. maar wilde liet niet toegeven
.JEn ik was hoos, omdat je gevraagd
hadt met Moeder mee naar de stad te
rijden cn w'e er niet om geraden had
den". legde Han uil.
„O zei Wiesje, ..ik had bet gevraagd,
omdat ik een week geleden bij Polman
precies dezelfde vaasjes, als die Juf
heeft, had zien slaan Ik heb er eentje
voor je gekocht, Els. om aan Juf te
geven Aan Tante heb ik gezegd, dat
het een geheimpje was en Tante heeft
er gelukkig niet verder naar gewaagd
lk heb Hel op je kamer gezet'
„O Wiesje1" was alles wat Elsje zeg
gen kon. terwijl zij snikkend haar arm
om den hals van haar nichtje sloeg,
„'t Spijt me toch zoo vreeselijk1"
„Je bent een lief nichtje, hoor' zei
Han en hij voegde er welgemeend aan
hoe:
„Ik hoop, dal je nog heel lang bij ons
blijft"
„ük ook'" zei Elsje uil den grond van
haai- hartje
En Wiesje, hel nichtje uil Indië, dat
eerst zulke moeilijke dagen in haar
nieuwe omgeving gehad had. zonder
daarvan ook maar iets le laten merken,
mocht zicli vanaf dit oogenblik in de
oprechte vriendschap der tweelingen
verheugen
Elsje, die graag wilde, dut ..nu alles
heelemaal goed was verleide Juf eer
lijk van het vaasje Toen Juf het heele
verhaal gehpord had en haar een..flinke
meid" noemde, vond zij eigenfijk. dat
zij dien naam niet verdiende, doch deze
geheel aan Wiesje toekwam.
Wie voortaan niel heel lief legen
Wiesje was. kreeg mfet de Iweelingen
le doen
Opa, onze haan. kent ons
allen op zijn duimpje,
bij een Ieder bedelt hij
om een gr a antj of kruimpje.
Zie toch eens, boe trots hij stapt
naar ons kleine zusje,
die maai- strooit en aldoor roept:
„Opa's zoet; een kusje?'
Dan stapt hij weer deftig weg
naar zijn vrouw en kind'ren
en kijkt toe ja, streng is liij'
of z' elkaar ook hind'ren.
Ja, hij is verstandig, hoor'
Heb je wel geweten.