JiilSNDmDLADÏÏ,
TWEEDE BLAD
VAN DB
Zaterdag 12 Mei 1828 to. 113
VOOR DE VROUWEN
FEESTEN.
Gesteld dat je kousen met onmoge
lijk groote gaten, zit te stoppen, gesteld
dat je een enormen voorraad spinazie, vol
met van die lamme stekelzaadjes uit
moet zoeken, gesteld dat je een regi
ment aangekleefde eierdopjes en jam
bordjes staat af te wasscen, in te lauw
water om 's ochtends half tien, ge
stelddat dan een naar den laalsten
mode-eisch uitgedoschte voorjaarslelie
binnen wiegt, zich in den gemakkelijk-
sten stoel nestelt (o, Charivarius, ver
beeldt je een zich nestelende lelie!) en
een enthousiast verhaal afdraait (een af
draaiende, zich nestelende lelie 't is
om zoo te zeggen nu volkomen redde
loos en radeloos)over een kleur
rijk dansfestijn, wel dan krijg je primi-
tief-'Hottentotsche jalouzieneigingen om
kousen, spinazie en eierdopjes in de rich
ting te keilen van voornoemde lelie.
Theoretisch meegenieten 's ochtends
voor elf uur als de oogen nog wat dof
staan en de pantoffels met melancholie
ke krultoonen klepperen, is zoowat het
zelfde als de hooge C moeten zingen,
terwijl een griepaanval door je heen da
vert. Je hebt warempel menschen die
zingen als zij zich 's ochtends toilettee-
ren, die fluiten als een voorjaarsmerel,
terwijl zij zich schuimend inzeepen. He
mel, wat een gezegende creaturen!
Laatst kwinkeleerde een meneer door
den muur heen om 7 uur „Freude, scho
ner Götterïunken. het is ongepast,
maar ja, het was een meneer en een
muur in Pomona te Utrecht en het vege
tarisme schijnt dus niet alleen donzig te
stemmen, maar tevens onbehoorlijk-
vroolijk. Er is intusschen een middel
om in den ochtendstond, mei hel beken
de goud, een kwieke stemming aan te
kweeken. Ten eerste door wakker te
worden in Brunnen en te bedenken dal
je straks voortgedragen door cLfi" Zwit-
sersche, weldadige ozonlucht, de bergen
inzweeft of het wondere meer van Teil
gaat doorklieven en ten tweede, de te-
rugstap is inderdaad enorm daar je
slaperige voeten niet in sloome pantof
fels, maar direct zonder overgang in kou
sen en rijglaarzen te steken, om zoo te
zeggen: te harnassen, 't Is werkelijk geen
eigen verzinsel, maar een wijze raad van
een oude dame, die véél zag, dacht en
meemaakte en tot de eindconclusie
kwam dat energie de ruggegraat van het
leven is en. een pantoffel een uitvin
ding des duivels. Maar ja, in hard lee-
ren laarzen kan de jalouzie toch óók nog
als een tijger in het hart opspringen en
het zal wel door alle tijden heen, waar
blijven, dat mee lamenleeren, mee tra
nen vergieten, een gemakkelijke bezig
heid is, vergeleken bij de kunst van wer
kelijk meejuichen en objectief genieten.
„O, het vérs, het vérs is allerliefst"?-
zei venijnig mevrouw van Naslaan na
Hiiaebrand's declamatie. zouden man
nen even snel door jalouzie gegrepen en
geknepen worden als het vrouwvolk.
Aardig, als je daar nu eens een ant
woord op kreeg
„Eifersucht ist eine Leidenschal'ft, die
mit Eifer suclil was Leiden schaft l
Vooruit.... Schwamm drüber....
Het is tè mooi'weer, hoewel 's avonds
koud, hier op Texel, waar ik een scha
penfarm heb opgericht (in navolging van
een miljoenenneef uit Chili) en groene
kaas ga maken en verkoopen. Behagelijk
zou hier een electrisch straalkacheltje
aandoen, maar dat is hier een dure grap,
niet 't gemoedelijk zonnetje, maar de
stroom. Als de reislustige menschen nu
maar via Dr. Thijssen en het mooie boek
van Verkade, Texel gaan overstroomen,
wordt de stroom goedkooper (daar zit
bij nauwlettend lezen een grapje in, maar
wie leest dit rubriekje nauwkeurig??!!)
Feesten is de titel, welnu Texel is ons
arbeidsveld en ons feest in deze geu
rende, wuivende Meimaand, in deze
overvolle maand, overvol van leven en
vreugde om het bestaan.
Weg baantje, weg gareel, weg stad,
weg dierbare kennissen en leuterige thee
visites, we gaan naar de goudbeslerde
weiden, waar de droomerige schapen met
hun dartele speelgoed lammetjes die op
leutige, witte pootjes rondhuppen, we
gaan naar en door de natuur en we be
leven ons lentefeest.O, in feesten is
de verscheidenheid duizelingwekkend,
maar legio zijn de festijnen waar de
Vreugde wel genood werd maar toeven
bleef op den drempel en ten slotte be
droefd op trage voeten huiswaarts keer
de. Op zoo een draraafeesl pleegt veel
lawaai, veel alcohol, veel gebraad te cir-
culeeren, maar het geheel is en blijft een
luchtballon die fier op diende te stijgen
in het blauw azuur, maar bij vergissing
met zand werd gevuld en aan de aarde
gekluisterd bleef.
O, een zoogenaamd feest met geest-
looze menschen, een sprinkhanenplaag is
er een kleinigheid bij.
Die jourkaiender is zoo aardig 1
weet wel „Aus eincr groszen gesel!- j
schaft heraus, ging einst ein stiller ge-
lehrte nach Ilaus. „Man fvagt. Se id lhr
zufrieden gewesen?" „Wahr's Bücher I
Ich hat te sie nie gelesen."
Maar een slagend feest waar de vreug-
de zingt en gaat op lichte, fijne voeten,
waar de humor zich wiegt op grond van
ernst, waar de geest jolig en behendig j
jongleer!, ja, zoo'n feest is een glan-
zend geschenk en een geluk. En voor
dat we naar de schaapjes en de kaas
^gingen, naar Texel, beleefden we zoo'
een feslijn, waar t was hoe, en wal, cn I
waarom mag ik niet vermelden. Maar
wel één ding Vrouwen, niets dan mm-
wen, maar een stemming, een geest-
drift, een vreugde die steeg en glansde
als de zee overstraald door zomersche
zon. En ze dronken geen alcohol, ze
rookten den boel niet blauw en benauwd,
ze zongen van Piet Hein (met andere,
toepasselijke woorden) en het was een
heerlijk l-eest met een hoof died ter En
dat dansbacchanaal van reeds vermelde
modelelie, verschrompelde erhij tol een
zielig vodje.
(Ingez. Med,.).
vereen. voor ZIEKEMll'lSver
pleging voor znrr- en
n oohd-bevl' lan i).
t it Goes en verschillende omliggende
dorpen ware» Donderdagavond lal van
personen in hei Schuttershof (e Goes sa
mengekomen teneinde op te richten een
vereeniging voor zickenhuisvcrpleging
voor Zuid- en Noord-Beveland.
De voorzitter van het voorloopig co-
uiilé, de hoer mr. Mes, burger nee sier
van Heinkcnszand, verwelkomde de aan-
wezigen, dankte de pers voor de dui-
delijke en sympathieke wijze, waarop zij
het doel der vereeniging heeft uiteen- J
gezet, bracht hulde aan de medici spc-
ciaal aan de heeren Planfeydt, Snoek
en Griep), die hel initiatief in dezen
hadnen genomen en aan den voorberei-
denden arbeid zulk een belangrijk aan
deel hadden, en dankte ten slótte die
instellingen n corporaties, die reeds een
bijdrage in de oprichtingskosten hadden
verleend, terwijl hij de hoop uitsprak
dat nog meerdere vereenigingen. diaco-
nién en armbesturen dit voorbeeld zou
den navolgen
Hierna werd behandeld het ontwerp
statuten, zooals dat door het comité was
gedacht Wijzigingen van beleekenis wer
den niet aangenomen, zoodat de vast
stelling een vlöt verloop had
Na de vaststelling concludeerde de
voorzitter, dat de vereeniging hiermede
is opgericht Hij sprak de beste wen-
schen uit voor haren bloei.
Besloten werd lol aansluiting hij dc
federatie van vereenigingen voor zie-
kenhuisverpleging in Nederland De bij
deze federalie aangesloten vereenigingen
nemen bij verhuizing eikaars leden direct
trekkend over.
Daarna volgde vaststelling van hel
huishoudelijk reglement Op onderge
schikte punlen werd het concept van
het comité hier en daar gewijzigd, maar
in hoofdzaak werd het onveranderd aan
genomen
Besloten werd het boekjaar le doen
loopen van 1 Januari tol en met 31
December cn jaarlijks in April een a\-
gemeene vergadering te honden. Op die
vergadering wordt dan lelkenjare vast
gesteld, wat men aan de leden kan
vergoeden.
Besloten werd voor het halve boek
jaar 1928 (1 Juli31 Dec te vergoe
den bij noodzakelijke ziekenhuisopname
2ö verpleegdagen 3 f2 30 Nadrukkelijk
werd echter verzekerd, dat ieder jaar
zooveel, als de financiën maar loelaten,
z?l worden vergoed Hel is een ver
eeniging. die uitsluitend in het belang
der leden werkt.
Besloten werd verder de Koninklijke
goedkeuring op dc statuien aan te vra
gen.
lol bestuursleden werden gekozen dc
heeren mr. Mes Ie Ileinkenszand M
Schede te lerseke. A M. Overhoff, A.
de I.ange, A M Simons en J. S Bedet,
Riten te Goes J. H Klooster le Elle-
woutsdijk die voorloopig belangeloos het
penningmeesterschap op zich wil ne
men', D. W. Lindenbergli te 's Heer
Arend skerke en Yermue le 's Gra
venpolder.
Tot leden der controlecommissie wer
den benoemd de heeren Eyken Sluyters
te Ellewoutsdijk, J. Donner Jr. en J. v.
d Voort te Goes
Nader zal bekend worden gemaakt,
waar en wanneer men zich als lid kan
aanmelden Het is de bedoeling, dc ver
eeniging met 1 Juli in werking te doen
treden Zij, die zich voor dien datum
als lid opgeven, treden direct in alle
rechten Zij, die zich later aanmelden,
moeten, volgens het reglement, drie
maanden gecontribueerd hebben, alvo
rens uitkeearing te kunnen ontvangen
Vóórdat de vergadering werd gesloten,
bracht de heer Simons den voorzitter
dank voor de krachtige en prettige lei
ding dezer langdurige vergadering
Kunst eo Wetenschappen
Vereniging voor D i a 1 c k l d e r-
zoek.
We ontvingen het volgende ter plaat-
j sing in vereenvoudigde spelling
De laatste jaren hebben wij gezien hoe
i in verschillende plaatsen in Zeeland ver
enigingen werden opgericht die zich de
j studie van tie Zeeuwse geschiedenis ten
doel stelden Voor deze lak van welen-
scliap beslaat in ons gewest nu vrijwel
een algemene belangstellinger wordt
goed werk verricht, roals kortgeleden
weer bleek uit bel verschijnen van het
Stïfcv--'
raGHTCKCBBEffl J
^jj[) VAN DE £3^
fjkr\IBDELBVRC3c=ME
COVÓWRANTF
ilit Logeeien
door
AMBER.
Als Ilans dal jaar overging was
hem beloofdd mocht hij in de. groote
vacantie drie weken bij oom Karei en
tante Jo gaan logeeren. Dat wa'sl in
Maart al afgesproken, toen oom, die dok
ter op een dorp in Gelderland! was,
een paar dagen bij de ouders van Hans
gelogeerd had.
Als h,ij uiu maar overging! Dat zou
hij er met vlag en wimpel door was en
hij holde naar huis, om zoo gauw moge
lijk hel goede nieuws te kunnen vertel
len
„Zoo, kerel, je bent geslaagd, zie
ik," zei zijn vader, die al voor het raam
naar hgm had staan uitkijken.
„Ja, hoor vader, ik ben over. En ik
mag dus van den zomer naar oom Ka-
rel en tante Jo," zei Hans opgelucht.
Maar toen vroeg hij opeens. „Hoe wist
u eigenlijk, dat liet in orde was?"
„Wel, jongen," zei vader, en hij hield
daarbij zijn ernstigste gezicht maar
Moeder schoot in den lach „ik heb
natuurlijk weihij was "tenminste tot 1 zoo het idee, dat je een heel klein
dusver altijd overgegaan en hij had ook j beetje langzamer zou, hebben geloopen,
dit laatste jaar altijd goede rapportenwanneer je ons nu eens had moeien ko-
gehad, maar je kon het toch maar nooit, men vertellen, dat je was blijven zitten.",
welen! Verleden jaar was Frits van DijkJa, dat was waar Dom ,vond Hans,
'toch oofk blijven ztiten en die had vast dat hij daar zelf niet aan gedacht had.
gedacht, dat hij er nog wel komen zou! Maar dat had je met Vader nu altijd:
Maar <lat was eigenlijk een raar voor- (lie zei steeds dingen, die doodeenvoudig
beeld ,want alle andere jongens in de waren als je ze maar eenmaal wist,
klas waren overtuigd geweest, dat Frits of het maar eenraaaj begrepen had.
het niet zou halen. „Reuze-kerel, die vader van mij," dacht
Nee, daar stond hij, Hans, er tochHans. „Zou niet graag met één van de
wel beier voor. Maar met dat al wou hij andere jongens willen ruilen!" 1
toch, dat de uilslag van de verhoogin- J
gen al bekend was 2eker was in ieder Het goede nieuws werd natuurlijk
gevat zeker! Igauw naar oom Karei en tanle Jo ge-
Maar stel je n*v eens even voor, dat schreven en den dag daarop kwam er al
hij zakken zou' Hans wist zelf niet, wat een brief, of Hans dan den volgenden
hij dan het akeligste zou vinden dat Zaterdag soms wou komen; hij zou
hij niet bij oom Karei zou mogen gaan van harte welkom zijn."
logeeren, of dat hij dan nog een jaar „Soms is goed", zei Hans, toen Moe-
in dezelfde klas moest-blijven, bij vreem- der hem den brief had voorgelezen. „Stel
de, kleinere jongens Nee, dat laatste je voor, dat je zoo iets niet zoju doen'"
zou toch liet ergste zijn Dan was je En hoewel het pas Donderdag was, he-
voorgocd van je oude klasgenooten af-gon hij' meteen zijn koffer maar vast
geraakt. In het begin sprak je mekaar te pakken Moeder hield daarbij echter
nog wel eens, muur drt band werd al - een oogje in 't zeil, want 1-Ians pnobeer-
heel gauw steeds losser cn op het laatst de altijd zooveel mogelijk leesboeken en
sprak je elkaar haast heelemaal niet j zoo weinig mogelijk kleeren mee le no-
meer. Dat had je nan Frits van Dijk men.
gezien j „Wat wil je toclh met al die boe-
Zoo piekerde Hans, al hoefde hij zichken?" vroeg Moeder „Als je eenmaal
heusch niet ongerust te maken, want buiten bent, komt er immers toch niet
hij had het hecle jaar flink gewerkt enveel van lezen."
een goed verstaDcl bovendien En zulke „Nee, misschien wel niet." moest
jongens blijven gelukkig niet zitlen. j Hans toegeven, maar hij was een secuur
Toen dan ook de dag van den over- baasje cn liet er op volgen In ieder
gang was aangebroken, hoorde Hans, dat "geval sjouw ik liever een paar boeken
■te veel mee. dan dat ik op een oogenblik
zonder iets te lezen zoju. zitten
„Die redeneering is nog zoo gok niet,"
vond zijn moeder, glimlachend. Maar
laten wij er niu eens een rekensomme
tje van maken Je gaal voor drie we
ken weg en als je nu iedere week twtee
boeken leest, kun je er toch nooit meer
dan zes uit krijgen in dien lijd En
waarom zou je er dan twaalf meenemen,
zooals je van plan scheen te zijn?"
„I" hebt gelijk, /ei Hans, die graag
zijn ongelijke toegaf, als hij dat eenmaal
inzag Ik denk, dat ik zooveel boeken
mee wou nemen, omdat drie weken
zoo'n langen lijdd is, als je er nog tegen
aan kijkt Maar als je er eenmaal aan
begonnen bent, is het gauw genoeg om!"
liet onze jeugdige wijsgeer er peinzend
op volgen.
Maar wat niet gauw omging, waren
die Donderdag en Vrijdag, die Loch nog
doorgebracht moesten worden, voor «le
langverbeide Zalerdag aanbrak Doch al
duurde het dan ook lang, het werd
toch eindelijk Vrijdagavond en precies
op zijn tijd ging Hans naai' bed, want hij
had al eens eerder opgemerkt, dat de
tijd nooit gauwer voorbij gaal dan wan
neer je slaapt.
En, ja hoor! Zoodra hij in bed lag,
deed hij zijn oogen dicht, sliep in, droom
de van een trein naar Gelderland, die
zonder hem wou wegrijden en dien hij
dus achterna moest hollen, werd wak
ker, en zag dal de zon al weer in zijn
kamertje scheen. Het was warempel al
Zalerdag, de dag dal liij naar tante Jo
en oom Karei zou gaan.
Hij keek eens gauw op zijn horloge,
dal naast hem op het nachtkastje lag
kwart vóór ze en. Over een kwart:
mocht hij al opslaan Jammer, dat zijn
trèin pas na de koffie ging Vanmorgen!
zou hij maar wat gaan lezen, dan schoot
de lijd het vlugste op.
Maar dc ochtend had de eigenaardig
heid van alle ochtenden hij ging ten i
slotte voorbij, al scheen dal ditmaal wat j
langzamer te gaan dan anders En toen)
moest Hans gauw koffiedrinken, want
om 13 uur 1G - om 14 minuten voorj
half 11, zooals zijn vader het noem-f
de ging de trein al Hij moest in Arn-j
hem overstappen en zo|u op de plaats van
zijn bestemming worden afgehaald. i
Zijn moeder bracht hem naar den trein
en huilde warempel even, toen die be
gon le rijden. „Ik kom weer gauw terug,
hoor!" riep Hans, zijn hoofd uit het
openstaande raampje stekend. En toon
lachte zij al weer en zwaaide met haar
Voor de Kleintjes.
6GEIEN MORSEN
Goeien morgen, aardig hondje!
Zoek je soms je kleinen baas?
Zai ik even voor je beliep?
Hier woont Adriaan de Haas.
C E. d L. H.
zakdoek, en Hans wuifde terug met zijn
hand
In Arnhcfm was liet even opletten, dal
hij niet in eón verkeerden (rein stapte,
maar gelukkig stonden overal bordjes
met aanwijzingen en als je dan geen
„hopelooze eend in aardrijkskunde" was,'
dacht Hans bij zichzelf, kon je het mak
kelijk genoeg vinden.
Hij zat nu: in een lokaalfreinlje en
keek, toen ze weer reden, voortdurend
zijn spoorwegboekje. Nu nog
drie stations nu nog twee nu
nog één nu hel volgende, rekende
hij uit. En toen hij zoo ver was. haalde
hij vast zijn koffertje uil hel rek, zette
zijn pet op en nam zijn j'as over zijn
arm. Daar ging de trein al langzamer
rijden, je hoorde de remmen knarsen en
schuren, en eindelijk slond hij stil.
Vlug stapte Hans uit en zag dadelijk
oom Karet, met zijn grappige puntbaard
je, op het perron staan. Je kon toch
duidelijk zien. dal het een broer van
zijn vader was, al zou hij ook zoo gauw
hiel hebben kunnen zeggen, waanton je
dat n|ir precies kon zien.
„Zoo, jongmensch," begroette zijn
gastheer hem, „ben je daar' Dat is
goed hoor." En Hans moest al dadelijk
lachen om dat plechtige „jongmensch".
Dat zou zijn vader nel zoo hebben kun-i
nen zeggen, bedacht hij
„Dag oom Karei," zei hij locn .Pret
tig, dat ik bij F mag komen logeeren!"
„Dat zul je nog moeten afwachten,
jongetje, of je het hier prettig vindt.'
plaagde oom en hij pakte Ilans in zijn
hals en duwde hem, met een knipoogje
tegen den stationschef, die de kaartjes
in ontvangst nam, door de controle Jieea.
„Hé, wat ruikt het hier lekker'" snoof
Hans, toen ze op den straatweg .liepen;
„toch licel wal anders dan bij ons."
„Zoo. merk je dat toch op, stads-
muscb' plaagde oom weer. ..Snuif die
Jckkere lucht dan maar eens goed op,
deze drie weken, dat zal je goed doen."
En toen sloegen zij oen zijweg in,
en waren al gauw aan het huis van den
dokter, waar tante Jo op haar beurt den
'jeugdigen gast hartelijk verwelkomde
Spoedig daarop gingen zij aan tafel
en na het eten liepen oom en tante met
Ilans hel dorp eens rond Vooral op het
dorpsplein, mei zijn lindeboomen en de
oude, grijze pomp in hel midden was het
gezellig In groepjes stonden de men
schen er le praten en ze groei ten alle
maal even vriendelijk „mijnheer dokter"
en zijn vrouw.
Thuis kreeg Hans nog een kopje thee
..nét als een mensck" plaagde oom
- en loen wees lante hem zijn slaap
kamertje, waar hel raam lekker wijd
open stond en dat uitzag op een koren
veld
„Zoodra hij1 in bed lag besloot hij,
om nog eens op zijn gemak net le gaan