JiilSNDmDLADÏÏ, TWEEDE BLAD VAN DB Zaterdag 12 Mei 1828 to. 113 VOOR DE VROUWEN FEESTEN. Gesteld dat je kousen met onmoge lijk groote gaten, zit te stoppen, gesteld dat je een enormen voorraad spinazie, vol met van die lamme stekelzaadjes uit moet zoeken, gesteld dat je een regi ment aangekleefde eierdopjes en jam bordjes staat af te wasscen, in te lauw water om 's ochtends half tien, ge stelddat dan een naar den laalsten mode-eisch uitgedoschte voorjaarslelie binnen wiegt, zich in den gemakkelijk- sten stoel nestelt (o, Charivarius, ver beeldt je een zich nestelende lelie!) en een enthousiast verhaal afdraait (een af draaiende, zich nestelende lelie 't is om zoo te zeggen nu volkomen redde loos en radeloos)over een kleur rijk dansfestijn, wel dan krijg je primi- tief-'Hottentotsche jalouzieneigingen om kousen, spinazie en eierdopjes in de rich ting te keilen van voornoemde lelie. Theoretisch meegenieten 's ochtends voor elf uur als de oogen nog wat dof staan en de pantoffels met melancholie ke krultoonen klepperen, is zoowat het zelfde als de hooge C moeten zingen, terwijl een griepaanval door je heen da vert. Je hebt warempel menschen die zingen als zij zich 's ochtends toilettee- ren, die fluiten als een voorjaarsmerel, terwijl zij zich schuimend inzeepen. He mel, wat een gezegende creaturen! Laatst kwinkeleerde een meneer door den muur heen om 7 uur „Freude, scho ner Götterïunken. het is ongepast, maar ja, het was een meneer en een muur in Pomona te Utrecht en het vege tarisme schijnt dus niet alleen donzig te stemmen, maar tevens onbehoorlijk- vroolijk. Er is intusschen een middel om in den ochtendstond, mei hel beken de goud, een kwieke stemming aan te kweeken. Ten eerste door wakker te worden in Brunnen en te bedenken dal je straks voortgedragen door cLfi" Zwit- sersche, weldadige ozonlucht, de bergen inzweeft of het wondere meer van Teil gaat doorklieven en ten tweede, de te- rugstap is inderdaad enorm daar je slaperige voeten niet in sloome pantof fels, maar direct zonder overgang in kou sen en rijglaarzen te steken, om zoo te zeggen: te harnassen, 't Is werkelijk geen eigen verzinsel, maar een wijze raad van een oude dame, die véél zag, dacht en meemaakte en tot de eindconclusie kwam dat energie de ruggegraat van het leven is en. een pantoffel een uitvin ding des duivels. Maar ja, in hard lee- ren laarzen kan de jalouzie toch óók nog als een tijger in het hart opspringen en het zal wel door alle tijden heen, waar blijven, dat mee lamenleeren, mee tra nen vergieten, een gemakkelijke bezig heid is, vergeleken bij de kunst van wer kelijk meejuichen en objectief genieten. „O, het vérs, het vérs is allerliefst"?- zei venijnig mevrouw van Naslaan na Hiiaebrand's declamatie. zouden man nen even snel door jalouzie gegrepen en geknepen worden als het vrouwvolk. Aardig, als je daar nu eens een ant woord op kreeg „Eifersucht ist eine Leidenschal'ft, die mit Eifer suclil was Leiden schaft l Vooruit.... Schwamm drüber.... Het is tè mooi'weer, hoewel 's avonds koud, hier op Texel, waar ik een scha penfarm heb opgericht (in navolging van een miljoenenneef uit Chili) en groene kaas ga maken en verkoopen. Behagelijk zou hier een electrisch straalkacheltje aandoen, maar dat is hier een dure grap, niet 't gemoedelijk zonnetje, maar de stroom. Als de reislustige menschen nu maar via Dr. Thijssen en het mooie boek van Verkade, Texel gaan overstroomen, wordt de stroom goedkooper (daar zit bij nauwlettend lezen een grapje in, maar wie leest dit rubriekje nauwkeurig??!!) Feesten is de titel, welnu Texel is ons arbeidsveld en ons feest in deze geu rende, wuivende Meimaand, in deze overvolle maand, overvol van leven en vreugde om het bestaan. Weg baantje, weg gareel, weg stad, weg dierbare kennissen en leuterige thee visites, we gaan naar de goudbeslerde weiden, waar de droomerige schapen met hun dartele speelgoed lammetjes die op leutige, witte pootjes rondhuppen, we gaan naar en door de natuur en we be leven ons lentefeest.O, in feesten is de verscheidenheid duizelingwekkend, maar legio zijn de festijnen waar de Vreugde wel genood werd maar toeven bleef op den drempel en ten slotte be droefd op trage voeten huiswaarts keer de. Op zoo een draraafeesl pleegt veel lawaai, veel alcohol, veel gebraad te cir- culeeren, maar het geheel is en blijft een luchtballon die fier op diende te stijgen in het blauw azuur, maar bij vergissing met zand werd gevuld en aan de aarde gekluisterd bleef. O, een zoogenaamd feest met geest- looze menschen, een sprinkhanenplaag is er een kleinigheid bij. Die jourkaiender is zoo aardig 1 weet wel „Aus eincr groszen gesel!- j schaft heraus, ging einst ein stiller ge- lehrte nach Ilaus. „Man fvagt. Se id lhr zufrieden gewesen?" „Wahr's Bücher I Ich hat te sie nie gelesen." Maar een slagend feest waar de vreug- de zingt en gaat op lichte, fijne voeten, waar de humor zich wiegt op grond van ernst, waar de geest jolig en behendig j jongleer!, ja, zoo'n feest is een glan- zend geschenk en een geluk. En voor dat we naar de schaapjes en de kaas ^gingen, naar Texel, beleefden we zoo' een feslijn, waar t was hoe, en wal, cn I waarom mag ik niet vermelden. Maar wel één ding Vrouwen, niets dan mm- wen, maar een stemming, een geest- drift, een vreugde die steeg en glansde als de zee overstraald door zomersche zon. En ze dronken geen alcohol, ze rookten den boel niet blauw en benauwd, ze zongen van Piet Hein (met andere, toepasselijke woorden) en het was een heerlijk l-eest met een hoof died ter En dat dansbacchanaal van reeds vermelde modelelie, verschrompelde erhij tol een zielig vodje. (Ingez. Med,.). vereen. voor ZIEKEMll'lSver pleging voor znrr- en n oohd-bevl' lan i). t it Goes en verschillende omliggende dorpen ware» Donderdagavond lal van personen in hei Schuttershof (e Goes sa mengekomen teneinde op te richten een vereeniging voor zickenhuisvcrpleging voor Zuid- en Noord-Beveland. De voorzitter van het voorloopig co- uiilé, de hoer mr. Mes, burger nee sier van Heinkcnszand, verwelkomde de aan- wezigen, dankte de pers voor de dui- delijke en sympathieke wijze, waarop zij het doel der vereeniging heeft uiteen- J gezet, bracht hulde aan de medici spc- ciaal aan de heeren Planfeydt, Snoek en Griep), die hel initiatief in dezen hadnen genomen en aan den voorberei- denden arbeid zulk een belangrijk aan deel hadden, en dankte ten slótte die instellingen n corporaties, die reeds een bijdrage in de oprichtingskosten hadden verleend, terwijl hij de hoop uitsprak dat nog meerdere vereenigingen. diaco- nién en armbesturen dit voorbeeld zou den navolgen Hierna werd behandeld het ontwerp statuten, zooals dat door het comité was gedacht Wijzigingen van beleekenis wer den niet aangenomen, zoodat de vast stelling een vlöt verloop had Na de vaststelling concludeerde de voorzitter, dat de vereeniging hiermede is opgericht Hij sprak de beste wen- schen uit voor haren bloei. Besloten werd lol aansluiting hij dc federatie van vereenigingen voor zie- kenhuisverpleging in Nederland De bij deze federalie aangesloten vereenigingen nemen bij verhuizing eikaars leden direct trekkend over. Daarna volgde vaststelling van hel huishoudelijk reglement Op onderge schikte punlen werd het concept van het comité hier en daar gewijzigd, maar in hoofdzaak werd het onveranderd aan genomen Besloten werd het boekjaar le doen loopen van 1 Januari tol en met 31 December cn jaarlijks in April een a\- gemeene vergadering te honden. Op die vergadering wordt dan lelkenjare vast gesteld, wat men aan de leden kan vergoeden. Besloten werd voor het halve boek jaar 1928 (1 Juli31 Dec te vergoe den bij noodzakelijke ziekenhuisopname 2ö verpleegdagen 3 f2 30 Nadrukkelijk werd echter verzekerd, dat ieder jaar zooveel, als de financiën maar loelaten, z?l worden vergoed Hel is een ver eeniging. die uitsluitend in het belang der leden werkt. Besloten werd verder de Koninklijke goedkeuring op dc statuien aan te vra gen. lol bestuursleden werden gekozen dc heeren mr. Mes Ie Ileinkenszand M Schede te lerseke. A M. Overhoff, A. de I.ange, A M Simons en J. S Bedet, Riten te Goes J. H Klooster le Elle- woutsdijk die voorloopig belangeloos het penningmeesterschap op zich wil ne men', D. W. Lindenbergli te 's Heer Arend skerke en Yermue le 's Gra venpolder. Tot leden der controlecommissie wer den benoemd de heeren Eyken Sluyters te Ellewoutsdijk, J. Donner Jr. en J. v. d Voort te Goes Nader zal bekend worden gemaakt, waar en wanneer men zich als lid kan aanmelden Het is de bedoeling, dc ver eeniging met 1 Juli in werking te doen treden Zij, die zich voor dien datum als lid opgeven, treden direct in alle rechten Zij, die zich later aanmelden, moeten, volgens het reglement, drie maanden gecontribueerd hebben, alvo rens uitkeearing te kunnen ontvangen Vóórdat de vergadering werd gesloten, bracht de heer Simons den voorzitter dank voor de krachtige en prettige lei ding dezer langdurige vergadering Kunst eo Wetenschappen Vereniging voor D i a 1 c k l d e r- zoek. We ontvingen het volgende ter plaat- j sing in vereenvoudigde spelling De laatste jaren hebben wij gezien hoe i in verschillende plaatsen in Zeeland ver enigingen werden opgericht die zich de j studie van tie Zeeuwse geschiedenis ten doel stelden Voor deze lak van welen- scliap beslaat in ons gewest nu vrijwel een algemene belangstellinger wordt goed werk verricht, roals kortgeleden weer bleek uit bel verschijnen van het Stïfcv--' raGHTCKCBBEffl J ^jj[) VAN DE £3^ fjkr\IBDELBVRC3c=ME COVÓWRANTF ilit Logeeien door AMBER. Als Ilans dal jaar overging was hem beloofdd mocht hij in de. groote vacantie drie weken bij oom Karei en tante Jo gaan logeeren. Dat wa'sl in Maart al afgesproken, toen oom, die dok ter op een dorp in Gelderland! was, een paar dagen bij de ouders van Hans gelogeerd had. Als h,ij uiu maar overging! Dat zou hij er met vlag en wimpel door was en hij holde naar huis, om zoo gauw moge lijk hel goede nieuws te kunnen vertel len „Zoo, kerel, je bent geslaagd, zie ik," zei zijn vader, die al voor het raam naar hgm had staan uitkijken. „Ja, hoor vader, ik ben over. En ik mag dus van den zomer naar oom Ka- rel en tante Jo," zei Hans opgelucht. Maar toen vroeg hij opeens. „Hoe wist u eigenlijk, dat liet in orde was?" „Wel, jongen," zei vader, en hij hield daarbij zijn ernstigste gezicht maar Moeder schoot in den lach „ik heb natuurlijk weihij was "tenminste tot 1 zoo het idee, dat je een heel klein dusver altijd overgegaan en hij had ook j beetje langzamer zou, hebben geloopen, dit laatste jaar altijd goede rapportenwanneer je ons nu eens had moeien ko- gehad, maar je kon het toch maar nooit, men vertellen, dat je was blijven zitten.", welen! Verleden jaar was Frits van DijkJa, dat was waar Dom ,vond Hans, 'toch oofk blijven ztiten en die had vast dat hij daar zelf niet aan gedacht had. gedacht, dat hij er nog wel komen zou! Maar dat had je met Vader nu altijd: Maar <lat was eigenlijk een raar voor- (lie zei steeds dingen, die doodeenvoudig beeld ,want alle andere jongens in de waren als je ze maar eenmaal wist, klas waren overtuigd geweest, dat Frits of het maar eenraaaj begrepen had. het niet zou halen. „Reuze-kerel, die vader van mij," dacht Nee, daar stond hij, Hans, er tochHans. „Zou niet graag met één van de wel beier voor. Maar met dat al wou hij andere jongens willen ruilen!" 1 toch, dat de uilslag van de verhoogin- J gen al bekend was 2eker was in ieder Het goede nieuws werd natuurlijk gevat zeker! Igauw naar oom Karei en tanle Jo ge- Maar stel je n*v eens even voor, dat schreven en den dag daarop kwam er al hij zakken zou' Hans wist zelf niet, wat een brief, of Hans dan den volgenden hij dan het akeligste zou vinden dat Zaterdag soms wou komen; hij zou hij niet bij oom Karei zou mogen gaan van harte welkom zijn." logeeren, of dat hij dan nog een jaar „Soms is goed", zei Hans, toen Moe- in dezelfde klas moest-blijven, bij vreem- der hem den brief had voorgelezen. „Stel de, kleinere jongens Nee, dat laatste je voor, dat je zoo iets niet zoju doen'" zou toch liet ergste zijn Dan was je En hoewel het pas Donderdag was, he- voorgocd van je oude klasgenooten af-gon hij' meteen zijn koffer maar vast geraakt. In het begin sprak je mekaar te pakken Moeder hield daarbij echter nog wel eens, muur drt band werd al - een oogje in 't zeil, want 1-Ians pnobeer- heel gauw steeds losser cn op het laatst de altijd zooveel mogelijk leesboeken en sprak je elkaar haast heelemaal niet j zoo weinig mogelijk kleeren mee le no- meer. Dat had je nan Frits van Dijk men. gezien j „Wat wil je toclh met al die boe- Zoo piekerde Hans, al hoefde hij zichken?" vroeg Moeder „Als je eenmaal heusch niet ongerust te maken, want buiten bent, komt er immers toch niet hij had het hecle jaar flink gewerkt enveel van lezen." een goed verstaDcl bovendien En zulke „Nee, misschien wel niet." moest jongens blijven gelukkig niet zitlen. j Hans toegeven, maar hij was een secuur Toen dan ook de dag van den over- baasje cn liet er op volgen In ieder gang was aangebroken, hoorde Hans, dat "geval sjouw ik liever een paar boeken ■te veel mee. dan dat ik op een oogenblik zonder iets te lezen zoju. zitten „Die redeneering is nog zoo gok niet," vond zijn moeder, glimlachend. Maar laten wij er niu eens een rekensomme tje van maken Je gaal voor drie we ken weg en als je nu iedere week twtee boeken leest, kun je er toch nooit meer dan zes uit krijgen in dien lijd En waarom zou je er dan twaalf meenemen, zooals je van plan scheen te zijn?" „I" hebt gelijk, /ei Hans, die graag zijn ongelijke toegaf, als hij dat eenmaal inzag Ik denk, dat ik zooveel boeken mee wou nemen, omdat drie weken zoo'n langen lijdd is, als je er nog tegen aan kijkt Maar als je er eenmaal aan begonnen bent, is het gauw genoeg om!" liet onze jeugdige wijsgeer er peinzend op volgen. Maar wat niet gauw omging, waren die Donderdag en Vrijdag, die Loch nog doorgebracht moesten worden, voor «le langverbeide Zalerdag aanbrak Doch al duurde het dan ook lang, het werd toch eindelijk Vrijdagavond en precies op zijn tijd ging Hans naai' bed, want hij had al eens eerder opgemerkt, dat de tijd nooit gauwer voorbij gaal dan wan neer je slaapt. En, ja hoor! Zoodra hij in bed lag, deed hij zijn oogen dicht, sliep in, droom de van een trein naar Gelderland, die zonder hem wou wegrijden en dien hij dus achterna moest hollen, werd wak ker, en zag dal de zon al weer in zijn kamertje scheen. Het was warempel al Zalerdag, de dag dal liij naar tante Jo en oom Karei zou gaan. Hij keek eens gauw op zijn horloge, dal naast hem op het nachtkastje lag kwart vóór ze en. Over een kwart: mocht hij al opslaan Jammer, dat zijn trèin pas na de koffie ging Vanmorgen! zou hij maar wat gaan lezen, dan schoot de lijd het vlugste op. Maar dc ochtend had de eigenaardig heid van alle ochtenden hij ging ten i slotte voorbij, al scheen dal ditmaal wat j langzamer te gaan dan anders En toen) moest Hans gauw koffiedrinken, want om 13 uur 1G - om 14 minuten voorj half 11, zooals zijn vader het noem-f de ging de trein al Hij moest in Arn-j hem overstappen en zo|u op de plaats van zijn bestemming worden afgehaald. i Zijn moeder bracht hem naar den trein en huilde warempel even, toen die be gon le rijden. „Ik kom weer gauw terug, hoor!" riep Hans, zijn hoofd uit het openstaande raampje stekend. En toon lachte zij al weer en zwaaide met haar Voor de Kleintjes. 6GEIEN MORSEN Goeien morgen, aardig hondje! Zoek je soms je kleinen baas? Zai ik even voor je beliep? Hier woont Adriaan de Haas. C E. d L. H. zakdoek, en Hans wuifde terug met zijn hand In Arnhcfm was liet even opletten, dal hij niet in eón verkeerden (rein stapte, maar gelukkig stonden overal bordjes met aanwijzingen en als je dan geen „hopelooze eend in aardrijkskunde" was,' dacht Hans bij zichzelf, kon je het mak kelijk genoeg vinden. Hij zat nu: in een lokaalfreinlje en keek, toen ze weer reden, voortdurend zijn spoorwegboekje. Nu nog drie stations nu nog twee nu nog één nu hel volgende, rekende hij uit. En toen hij zoo ver was. haalde hij vast zijn koffertje uil hel rek, zette zijn pet op en nam zijn j'as over zijn arm. Daar ging de trein al langzamer rijden, je hoorde de remmen knarsen en schuren, en eindelijk slond hij stil. Vlug stapte Hans uit en zag dadelijk oom Karet, met zijn grappige puntbaard je, op het perron staan. Je kon toch duidelijk zien. dal het een broer van zijn vader was, al zou hij ook zoo gauw hiel hebben kunnen zeggen, waanton je dat n|ir precies kon zien. „Zoo, jongmensch," begroette zijn gastheer hem, „ben je daar' Dat is goed hoor." En Hans moest al dadelijk lachen om dat plechtige „jongmensch". Dat zou zijn vader nel zoo hebben kun-i nen zeggen, bedacht hij „Dag oom Karei," zei hij locn .Pret tig, dat ik bij F mag komen logeeren!" „Dat zul je nog moeten afwachten, jongetje, of je het hier prettig vindt.' plaagde oom en hij pakte Ilans in zijn hals en duwde hem, met een knipoogje tegen den stationschef, die de kaartjes in ontvangst nam, door de controle Jieea. „Hé, wat ruikt het hier lekker'" snoof Hans, toen ze op den straatweg .liepen; „toch licel wal anders dan bij ons." „Zoo. merk je dat toch op, stads- muscb' plaagde oom weer. ..Snuif die Jckkere lucht dan maar eens goed op, deze drie weken, dat zal je goed doen." En toen sloegen zij oen zijweg in, en waren al gauw aan het huis van den dokter, waar tante Jo op haar beurt den 'jeugdigen gast hartelijk verwelkomde Spoedig daarop gingen zij aan tafel en na het eten liepen oom en tante met Ilans hel dorp eens rond Vooral op het dorpsplein, mei zijn lindeboomen en de oude, grijze pomp in hel midden was het gezellig In groepjes stonden de men schen er le praten en ze groei ten alle maal even vriendelijk „mijnheer dokter" en zijn vrouw. Thuis kreeg Hans nog een kopje thee ..nét als een mensck" plaagde oom - en loen wees lante hem zijn slaap kamertje, waar hel raam lekker wijd open stond en dat uitzag op een koren veld „Zoodra hij1 in bed lag besloot hij, om nog eens op zijn gemak net le gaan

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1928 | | pagina 5