TWEEDE BLAD
Zaterdag 7 April 1928 No. 84
dan ■waren er twee buslijnen, die de
ibewoners van verschillende wijken, wel
ke niet zoo heel gunstig lagen ten oJ>-
zichte van de tramlijnen, verbazend veel
gemak verschaften Toen liet gemengd
be*Lnjf met een grooten veeg alle parti
culiere ondernemingen van de baan
veg&de, kwam In plaats vau die twee
particuliere lijnen één groole autobus,
die heel ongeriefelijk en onplezierig was
J onu in Ie zitten en die alle tmeuschen, die
gewend waren gebruik te maken van
de beide particuliere lijnen, moest te
vreden stellen Dat was lijn IC. Lijn KL
bedient de zoogenaamde Iloutrust- en
Vogelwijk, het Boomen-en Bloemenkwar-
lier, den Loosduinschen wegen svat daar
mee samenhangt en brengt allen die
daar wezen moeten naar het liartje van
de stad. Door de omstandigheid, dat die
bus zooveel moet afrijden, maakt hij na
tuurlijk wel een grooten omweg en je
bent er niet zooi heel gauw* mee
je wezen moet, maar je komt er toch.
Bovendien hebben de passagiers, die van
deze bus gebruik maken, nie.t Zoo ver
bluffend veel keus ten aanzien van de
wijze, waarop ze zich sftadwaarts wen-
schen te begeven, dius ze doen het ei-
mee, niet alleen, maar ze zijn zelfs blij,
dat die bus er is, al zit je er heelemaal
niet voor je plezier in,, want de zitplaat
sen zijn heel smal en ongemakkelijk, in
het midden iff" een aller vervelendste
verhooging in den vloer, waarover al
velen geslruikcldi zijn, en hijl ziet er uit
als een soort gevangeniswagen of een
vuilnisauto vau de gemeente
Nu vond het gemengd bedrijf het in
eens wenschelijkom die liju op te lieffcu,
de bewoners vau de verschillende wij
ken, die van de opheffing de dlupe wor
den, kwamen min of meer in opstand
bij de gedachte, dat ze liet midftlel van
vervoer, waar ze slecht buiten kunnen,
zouden moeten missen, een der raads
leden kondigde een interpellatie aan en
de poppen waren aan hel dansen, zoo le
vendig als iemand maar verlangen kon.
Zooals bij dergelijke gelegenheden ge
woonlijk liet geval is, kwamf er ,van al
lerlei bij te pas, dat iiu' niet direct met
BINNENLAND
HAAGSCHE BRIEVEN.
(Nadruk verboden).
Het heeft gestormd in jde laatste raads
vergadering en niet zoo'n klein beetje
ook. Burgemeester Patijn was niet aan
wezig, omdat hij griep had en de raakfl
werd geleid door dr Van der Me uien,
maar bleek, toen de discussies over een
bepaald: onderwerp goed aan d(en gang
waren, alles behalve leidzaam. Dit on
derwerp, waarover de raadsleden zich
zooi warm hebben gemaakt en waarover
een groot deel van de bevolking, wie
het direct aangaat, zich eveneens warm
maakt, betrof liet al of niet opheffen
van een autobuslijn lijn K. Daarover
is al eenigen lijd heel wat stof opge
jaagd' en de jongste raadsvergadering,
waar tot de opheffing besloten werd,
was een stoort slot-apotheosc van dit
autobusdrama.
Het trambedrijf, dat iu 1927 gemengd
bedrijf werd vandaar, dat de zaak
zoo in details in den raad kwam is
altijd tamelijk willekeurig te werk gegaan
in zijn besluiten en bepalingen en maat
regelen, zoodat een zeer groot deel van
<Je gemeentenaren leeft onder de on-
scliokbare overtuiging dat dit bedrijf
meer aan zijn eigen voordeel, dan aan
het gemak en profijt van de burglerij
denkt. En in liet besluit oral de buslijn d-e zaak te maken had cn de, deels zeer
K <lie velen Hagenaars na aan lief*hart geanimeerde en heftige debatten munt-
ligt, op te beffen, verkiezen velen op- ten niet steeds uit door beknoptheid
nieuw een maatregel te zien, waarbij eu helderheid. Maar de verdediging van
nut en genoegen van hsenf, die van die wethouder de Wilde, die den maalrc-
bus gebruik maken, slechts in de twee- moest goed pralen kwam' ongeveer
de of misschien wel in de derde plaats hierop neer:
komen. I Kijk eens, wc hebben eigenlijk busSsen
Het lijn K-drama komt ongeveer hied te weinig, we zouden er een stuk of
op neer, In den tijd, dat er nog particu- wat bij moeien koopeu, maar dat is een
liere autobussen mochten rijden in den dure geschiedenis en dat doen wc eigen-
Haag het begin van hel verhaal klinkt lijk liever niet. Daarom moeien de be
min of meer als een sprookje, maar wooers van de Vogel- en andere wijf"
dat kan ik niet helpen in dien tijfel ken, die nu een tijdje bun bus hebben
gehad cu daar blij om mpgen wezen,
die nu maar eens missen len behoeve
van de bewoners van een andere wijk,
die van Waalsdorp Die hebben ook geen
belioorlijke verbinding mei de stad, die
klagen ook, dus die gaan we nu helpen
en als daardoor bewoners van andere
wjjken gedupeerd worden, dan spijt ons
dat voor ze en dan willen we ze wel
een beelje tegemoet komen maar ze
moeten zicli daar maar in schikken Je
kunt nu eenmaal niet alles hebben,zoo-
als je graag zoudt willen.
De compensatie, door den wethouder
als verdediger van den Baad. van Beheer
in uitzicht gesteld, bestaal in de voor-
genomen splitsing van een paar tramlij
nen, zoodat een lijn, die eigenlijk niet
naar de stad loopt, beurtelings gedeelte
lijk over een andere lijn rijdft, dip wel
naar de sftad gaal en in liet verstrekken
van overstapjes - voor het zelfde geld
van de eene hjfi op de andere, zoo
lang die splitsing nog geen voldongen
feft is.
I Maar daar waren de tegenstanders al
lerminst mee tevreden cn de heer Dujy s
die een der voornaamste woordvoerders
was, met den heer Buurman, die de zaak
fcoo'n beelje aau het rellen had ge
bracht, resumeerde de kwestie door te
zeggen, dat het probleem verkeerd ge
steld werd en dat de lieeie kwestie
eigeulijk hierop neerkwam, koop er een
paai" bussen bij, dan behoeven de ver
schillende wijken niet jaloersch op. el
kaar te zijn
j Verschillende sprekers deden uitko
men dat de wijken, welke door den
maatregel 't meest .gedupeerd worden.,
de Bloemenbuurt cn de Vogelwijk liet
'stiefkind van de.gemeente zijn. Zij heb-
ben geen rechtstreeksche verbinding met
de stad en kunnen lijn K1 niet missen
j Wethouder de Wilde verklaarde op de
I telkens hernieuwde prolesten der legen-
standers, dat het besluit tol opheffing
van lijn K, door den Raad van Beheer
j met algemecne stemmen genomen was,
dus dat men in dien raad( wel degjelijk
•weet wal men wil. En oim de ontevre
denen zoel le houden, liet hij telkens
'opnieuw de nieuwe routes van een paar
I tramlijnen en hel beloofde overstapje
i voor hun oogen wapperen
aTs men hedenkjt, dal de ten cljooide
opgeschreven lijn K dagelijks ruim 6000
personen vervoert, dan kan men zich
voorstellen dat de opwinding over de
opheffing 'niet overdreven is
De lieeren in den raad zijn Iiejl niet
eens kunnen worden. Een paar commu
nisten cn sociaal-democraten vonden de
gelegenheid schoon om eens over hel
trambedrijf in het algemeen uit te pak-
ken on de gematigde elèmenlen die
door verstandige woorden, de gemoede
ren tot bedaren wilden brengen, kon
den zich ten slotte bijna niet meer ver
staanbaar maken De voorzitter raakte
min of meer zijn gezag kwijl en te mid
den van het tumult was zijn stem als
die van een roependen in de woestijn
Nadat de vergadering goed! en wel
gesloten was. bleken dte^hoeren nog niet
van plan le zwijgen over Wal' hun zoo
lioog op hel hart lag cn, d<e comtnunisl
de Visser kraaide tegen den heer Duys
in cn .toen db een voor de ander na
gebrek aan adem kreeg en even moest
zwijgen om lucht te Scheppen, bedaarde
het rumoer langzaam aan. d<e reeds ge
sloten "vergadering kon onmogelijk nog
eens gesloten woixlien cn «le vroedp
vaderen trokken met roode koppen cn
vol opwinding nafoeterend af
i Eigenlijk een onwaardBge verlooniug
voor dén Haagschen raad 'I*.
i In aansluiting niet mijn vorigen Brief
nloel ik nog vermeldlen dat cjo muziek-
i •verzameling Scheurleer niet 's Woens
dags en Vrijdags, maar 's Woensdags en
Zaterdags van 2 4 geopend is.
KERKNIEUWS
Algemeen college van toe
zicht
Het algemeen college van toezicht op
het beheer der kerkelijke goederen en
fondsen van de Hervormde gemeenten
iu Nederland heeft iü zijn 5 April ge
houden voorjaarsvergadering in het ge
bouw der algemecne synode tc 's-Gra-
venhage lot voorzitter benoemd mr. A
A de Veer te Middelburg.
In het algemeen reglement werden
cenige wijzigingen aangebracht, die aan
de provinciale colleges zullen worden
toegezonden, waarna hel zg dubbel al
gemeen college ze geheel of gedeeltelijk
zal moeten vaststellen.
Kunst cn Wetenschappen
Het verbieden van de miss
Ca velJ-filfm
Zooals inen weel. is de uitspraak der
keuringscommissie, die op 22 Maart '28
«je film Miss Cavell voor openbare ver
tooning aan personen boven 18 jaar heeft
toegelaten, door de keuringscommissie
niet herhaald. Laatstgenoemde commissie
heeft beslist, dat de film niet voor open
bare vertooning zal worden toegelaten
Zij grondt haar beslissingen o a. >p de
volgende overwegingen
Dat deze film een anti-oorlogsfilm zou
(Ingez. Med
mogen hceleu en den strijd voor den
vrede zou kunnen bevorderen, wordt
weersproken door de omstaudigheid, dat
zij niet handelt over land X tegen land
Y of desnoods over gefingeerde personen
in bedachte situaties, doch over bepaalde
landen, die nog pas vrij kort geleden in
Oorlog met elkaar waren, een oorlog, die
de hartstochten langen tijd beeft opge
zweept en die nog niet geheel lot rust
zijn gekomen en over bepaalde perso
nen die in het Cavell-drama betrokken
waren, waarvan er velen nog in leven
zijn
Onjuist is ook. dat Miss Cavell voort
durend wordt voorgesteld als de vrouw
piet het goede hart die slechts jonge
mannen van den dood wilde redden Zij
wist zeer goed. dat deze mannen de
grens over gingen, om onmiddellijk weer
naar hel front te snellen, daar tegen de
Duitschers de wapenen op le nemen en
voor een groot deel een wissen dood te
gemoet te gaan
De voorstelling die de film omtrent
de hoofdpersoon suggereert is naar de
meening der commissie le onwaarach
tiger waar zij als Engelsche in een door
Duitschl'and bezel land zich beschermd
wist door haar verpJeogstersnmbl en haar
kleedij.
Of de Ier dood verlordceling van miss
gen, die de eieren verzamelde om ze
(daarna eerlijk onder de zes jongens te
verdeelen.
Anton van den burgemeester, 'een
eenige jongen, die wel wat verwend was,
vond, dal je eigenlijk houden mocht,
wat je vondt", maai" daarmede was de
veel jongere Jaap van den notaris, die
nooit erg gelukkig in zulke dingen was,
het toch niet eens.
Meneer en Mevrouw Donker vonden
het ook niet eerlijk tegenover de an-
het groote paasciiei.
door
C. E. DE LILLE IIOGERWAARD.
't Was Paaschmorgen.
Reeds in de vroegte hadden Vader
en Moeder in den grooten tuin van hun
villa Heuvelzicht, allerlei mooi gekleur
de eieren verstopt. Voor kleine Paultje
heette het natuurlijk, dat de Paaschlha-
zen, die in het groote Paaschhazenbosdh) j deren, als Hans, die natuurlijk de mool-
woonoen, de eiern daar voor de kinderenste verstoppfckjes kende, hield wat hij
neergelegd hadden. Maar Hans wist welvond en het sprak dus vanzei?, dat de
beter dat Vader en Moeder voor Paasch- opbrengst eerlijk verdeeld zou worden,
haas speelden. Geen der jongens zou er minder ijve-
Elken Paaschmorgen was het weerrig om zoeken, want allen stelden er
een nieuwe verrassing. Hans kende hun immers een eer in, zooveel eieren als
eigen tuin natuurlijk op een prikje, wist maar mogelijk was, te vinden. Zelfs klei
de mooiste plekjes, waai" eieren verstopt ne Paultje riep' verheugd uil „Ikke
konaen zijn en toch! wat had hij ver-i heeft er al zooveel. Moeder' Ikke rnjet
leden jaar lang moeten zoeken, vóór Vader
hij het laatste in den hollen boom gevon-1 Dertig bruin-, rood-, blauw -, geel- en
den had! -paars-gekléurde eieren waren er ver-
Maar dezen keer zou hij dal plekje stopt eu na lang zoeken hadden zij
stellig niet overslaan! zc allen te voorschijn gehaald.
Ze zouden met hun zessen zijn om te „Ze zijn er alle dertig!" riep mevrouw
zoeken-. Piet van den dokter, Jaap van Donker uit.
den notaris, Willem van den dominee, „Kom Hans, waar zit je toch? Je
Anton van den burgemeester, hij zelf hoeft niet langer te zoeken, jongen! Ze
en zijn broertje Paultje, dat voor het zijn er'. Hk-Jmst"
eerst zoiu raeezoeken. Ilans lag geknield bij den hollen
Precies op het afgesproken uur boom, het mooie verstopplekje, dat hij
ze mochten vooral niet te vroeg komen,' van verleden jaar zoo goed onthouden
was er gezegd ging het tuinljek der had.
villa open en stormden de vier jon- Wat hij daar zag, was werkelijk bui-
gens met vroolijk lachende gezichten tengewoon! Een eil nee maar, zóó
„het Eierland", zooals ze den tuin van I groot! Geen kippen-, eenden- of ganzen-
Heuvelzicht op Paaschmorgen noemden, j ei, neen, veel grooler nog! 't Leek wel
binnen. 1 een struisvogelei, maar struisvogels wa-
Meneer en mevrouw Donker kwamen ren hier niet. D#.L kon 't dus niet zijn.
juist met Ilans en Paultje buiten en hetMet beide handen vatte Hans het won-
zoeken kon dus dadelijk beginnen. derci beet. Vooorzichtig maakte hij het
De jongens liepen nu allen een ver- J witte vloei, waarin het gewikkeld was,
schillenden kant uit, Paultje aan Vaders open, en wal hij toen zag, deed hem
hand. De kleine baas voelde zich daar- bijna een kreet van vreugde slaken.
door zoo heerlijk sterk en meende stel
lig, dat hiij alle eieren, die de Paasclil-
linasjes dien nacht in den tuin verstopt
hadden, zou kunnen vinden.
Zoodra één der jongens een ei vond,
Maar neen,, dan zouden de anderen hier
heen komen en hen kon Hans op
dit oogenblik niet gebruiken.
Voorzichtig maakte hij het met vroo-
lijke haasjes beschilderde ei, dat uit
moest hij dit aan mevrouw Donker Wen- twee kartonnen helften bestond, open
en daar zag hij - o, hij meende wel
honderd kleine Paascheitjes, chocolade
eitjes, witte suiker-eitjes cn rose suikert-
eitjes
Hans Icon de verleiding niel weer
staan en moest er ééntje proeven. Hm'
Fijn' Wal smaakte zoo'n chocola-eitje
heerlijk' Zou zoon rose suikerei ook
lekker zijn? Nou en öf! En een wil al
niet minder!
Hans liet de anderen maar zoeken.
Wat waren die gekleurde eieren bij
zijn vondst vergeleken?
Plotseling drong het echter lol hem
door, dat zij afgesproken hadden, al
les eerlijk le deelen Zou Moeder weten,
hoeveel eitjes er in het groote ei wa
ren? Och, wel nee. Moeder had hel veel
te druk gehad om ze le lelllen. Zou
Moeder er eigenlijk heelemaal wel iets
van afweten9
Hans herinnerde zich nu opeeus. dat
Oom Hans, Moeders jongste broer cn
zijn peetoom, gisteren met een geheim
zinnig lachje gezegd had dal Hans uiel
het zoeken den hollen boom vooral niet
moest overstaan Zou zou Oom Hans
het groole ei daar neergelegd hebben?
Maar dan wisten Vader en Moeder,
er misschien niets van en zou hij het
niet mei de anderen behoeven te deelen.
Voorzichtig deed hij hel ei weer dicht,
icgdc hel secuur in de boom holle, waar
stellig niemand hel vinden zou en holde
naar Vader, Moeder en de anderen te
rug.
Dat gaf een heelc drukte het ver
deelen der eieren Iedere jongen kon eén
rooo, een blauw, een geel, oen paars
en een bruin ei krijgen, t Kwam precies
uit'
Vader en Moeder schenen niel op
Hans te letten en zagen dus niet de
kleur op zijn gezicht en den blik in zijn
oogen, die niet zoo vrij en frank was,
als dit anders het geval placht te zijn,
Dat was een vreugde ieder vijf ver
schillend gekleurde eieren! Kleine Paul
tje stond le springen en le dansen van
plezier en ook do anderen waren blij
met hun schat en gingen dankbaar naar
huis.
Bij 't afscheid durfde Hans zijn vriend
jes niet goed aankijken 't Was alsof hij
zicli over iets schaamde, wat voor hen
verborg, maar de vroolijke jongens lel
len daar niet op Zij" hadden slechts
oog voor hun eieren cn hun zorgen gin
gen op dat oogenblik niel verder dan
deze veilig naar huis le brengen.
Aan de koffietafel was Ilans, wiens
mond gewoonlijk niet lang achter el
kaar stilstond, erg stil. Moeder keek]
hein eens onderzoekend aan, maar Hans
kon haai" blik niet verdragen en bukte
zich onder de tafel 0111 naar iets le
zoelccjL, dat hij eigenlijk heelemaal niet
had laten vallcu Met een vuurrooden bol
kwam hij eindelijk weer boven de tafel
uil.
„Zoo warm, Hans?" vroeg Vader
Ilans vond hel maar hel beste, net
te doen, alsof hij deze woorden niet
hoorde,
De gekleurde eieren en het krenten
brood, dat anders toch zoo lekker
smaakte, kon Ilans bijna niel naar bin
nen krijgen En toch deed hij al zijn
best, want als Vader en Moeder iets
merkten
'I Scheen als of ér nooit een eind aan
het koffiemaal zou komen, maar einde
lijk, eindelijk toch mocht hij opslaan.
's Middags ging litij met Vader en
Moeder en Paultje een wandeling door
de bosschen maken. Hans die dergelijke,
uitgangetjes anders altijd heerlijk vond,
kon cr nu niet recht van genie tem. Er
was iets, dat hem hinderde hem ge
ducht hinderde. Telkens gingen zijn ge
dachten weer naar den hollen boom in
'den tuin eu hel groote Paascliei. dat
daar verborgen lag en dat hij van plac
was 11a de wandeling stilletjes naar zijn
kamer le brengen 0111 hel daar achter in
zijn kast te stoppen
Niet, dat hij zicli ongerust inaaktc,
dat iemand hel in den hollen boom vin
den zou Ocl> 4Ce, dat zou zoo erg niet
zijn! Ja. Hans betrapte zich zelfs op
de gedachte, dal hij eigenlijk niets liever
wilde dan dal het ei maar spoorloos
verdwenen was Dan hoefde hij er niet
langer over 1e denken en zich verwijlen
1e doen. dat hij niet eerlijk handelde
door het ei voor zichzelf alleen te hou
den Hij wilde nu voor een 'ie!' diong, dat
hij het öf niet gevondeu. öf eerlijk aan
Moeder gebracht had om den inhoud
onder hun zessen te verdeelen
Maar daarvoor was het nu te laat De
jongens waren af lang weg en dus
„Is het werkelijk te laat9" dacht Hans
weer. ,.Of zou ik nog? -
„Nee, dat nooit! IU zou den jongens
geen van allen meer onder de oogen
durven korac;; als ze 'l wisten.
,.N u dan wel?
„Hè, vervelend, al die gedachten! An
ders liad hij zoo iels nooit Dan genoot
hij van een heerlijke wandeling, terwijl
nu
Neen. hij- wilde er niet langer aan
denken .Vis hij toch niet wou!
(Slot volgt:
VAN ALLES WAT
KUNSTJE.
de wonderdraad.
Neem twee even lange draden van
dezelfde kleur, rol één dezer draden
in elkaar en verberg hem tusschen den
duim en den wijsvinger van je linker
hand.
Daarna vertoon je den anderen draad
aan hel gezelschap en hoiujt hem in
de volle lcngle met heide handen vast.
Je vraagt nu iemand uit het gezelschap,
of hij den draad wil doorknippen, vouwt
de beide stukken samen, laat zc nog
maals* doorknippen cu ten slotte in de
vlam der kaars tot asch verteren.
Deze asch verzamel je zorgvuldig in
een papiertje, dat je nu goed dicht
vouwt Zonder dat iemand hel ziel. doe
je. dan den heelen draad, die nog altijd
in je hand verborgen was. in het pa
piertje Daarna geef je het aan één uit
het gezelschap om het te openen Hij,
die dit doel. kijkt dan hoogst verbaasd,
want hij is in de vaste veronderstelling,
