B IJ VOEGSEL catarrh en maj de eerstvolgende dagen niet optreden. Men hoopt echte!-, dat zij met de Paasclidagen geheel hersteld zal zijn en weer zal* kunnen optreden. B. cn W. van Haarlem hebben be sloten aldaar geen bioscoop-vertooningen toe te laten op Goeden Vrijdag, eersten Paaschdiag, eersten Pinksterdag en eer sten Kerstdag. Woensdag 4 April 1928 No. 81 Kunst en Wetenschappen Vrijdag j.l. tradi in de Winter club te Domburg op mej. J. J. van der "Feen, met het onderwerp; „Des Steen der Wijr zen'\ door Anker Larsen. Dit werk acht spreekster daarom zoo belangrijk, omdat de hoofdgedachten brandende kwesties van onzen tijd ra ken, in de eerste plaats de verhouding van den modernen mensclx tot de gods dienstige stroomingen en tot zijn eigen zieleleven. De hoofdpersonen ziin meest zoekers die, los geworden van de kerk waarin ze zijn opgegroeid, „den Steen der Wijzen" d. w. z. inncrlijken vrede zoeken langs zeer verschillende, soms wonderlijke we gen. Spreekster schelste verscheidene der karakters uitvoerig, vooral die van Hol- ger, Christian Barnes en Jens Dahl. Deze zijn alle one zoekers; cteoefde laatsten echter vormen in hun moderne verstandelijkheid een scherpe tegen stelling met den eersten. Doch ook Chris tian en Jens, op vele punten verwant, staan in een belangrijk opzicht tegen over elkaar. Christian is ondanks zijn eeuwig-ontledenden geest, ondanks zijn afdwalingen, zijn materialisme, een ster ke, eerlijke persoonlijkheid pn hij Weet üich op dén duur te herstellen; Jens Dahl gaat ten onder. Want deze jonge man wiens ontwikkeling zeer uitvoerig door den schrijver wordt gegeven, is wel op recht in zijn drang naar het religieuse, eerlijk in zijn aangeboren mastiek, doch hij is een moreele zwakkeling, een ver fijnd egoist. Dit blijkt niet slechts in zjjn verhouding tot de vrouwen waarmede hij in aanraking komt, doch evenzeer in zijn godsdienstig zoeken; zijn excessen doorgevoerd streven naar het iboveniiatuurljjke, waarin hij niet anders zoekt dan zichzelf en dat hemi tot zelf vernietiging leidt. Hoiger staat tegenover deze modierne zoekers als d|e arme van geest, traag •Van deuken, weerloos tegenover eigen drift, maar fijn en zuiver van geivoel Boetend voor de misdaad, die hij1 beging, leidt liem de diepte van zijn schuldbesef, tot een volloomen religieuse overgave, tot een zelf-overwinning, die hem een diepen innerlijken vrede brengl. Niet slechts persoonlijkheden zijn in deze figuren geschetst in hun strijd en ontwikkeling, doch tevens geeslesstroo- mingen, in de eerste plaats de religi euse draug die in onzen tijd op zoo Verschillende wijze tot uiting Icomt. Ter wijl Anker Larsen die eerlijkheid der re ligieuse behoefte erkent oolc in de nieu we stroomingen welke tegenwoordig in West-Europa zooveel aanhangers vinden, zoo is zijn werk toch een ernstjge waar schuwing liegen excessen in deze richting, en is daarin de overtuiging neergelegd dal niet in zulk een, sterk met Ooster- sche elementen vermengd) geloof, doch in de uitspraken van het Evangelie „den Steen der Wijzen" te vinden is, ook voor den modernen Europeeschen mensch De spreekster verlevendigde door ver schillende citaten haar belangwekkende voordracht, die de aanwezigen zeer had welen le boeien en waarvoor de presi dent, de heer L. J. van Yoorthuijsen haar vriendelijk dank bracht. Naar de -Telg. verneemt is mevrouw Annie van dier Lugt Meiseri—van Ees Zondagavond ziek geworden en moet liet bed houden. Zij lijdt aan een luolrlpijp- Tentoonstelli ng „Ie de Steenrot se". Op de bovenvoorzaal der Steenrot se a 1 h i e r zijn thans een aantal werken geëxposeerd van mevr. Voorstad1— Car- sten, meer bekend als Mies Carslen. (Ook naar wij meenen, hier in 'Midc- d el burg uit haar meisjesjaren bij sommi gen bekend). Men staal hier voor werk dat sterk den invloed! onderging van die moderne, oorspronkelijk Fransche richting welke haar heil zoekt in een vereenvoudiging, door weglating van dptaiL-nuanceeriing, zoodat men de tegenstelling krijgt van groole kleurvlakken. Dat zoo iets ont stond in Frankrijk, speciaal in het Zui den met zijn hel zonlicht, is te begrijpen, In onze grijze atmosfeer, en zeiïs in ons helder licht is te veel differentiatie voor dlè vereenvoudiging. Hef werk Mat hier hangt is trouwens meest uit Frankrijk of Italië. En daarin, heeft deze schilderes In derdaad mooie effecten bereikt. Want liet gevaar van hardheid dat door die groote, scherp begrensde kleurvlakken zoo licht dreigt, lieeft ze bezworen, door groote zorgvuldigheid, in het behouden van den harmonischen „toon". Daardoor zit er stemming in het beeld van de gevels van Florence aan de Arno, in de oeverger zichten bij de muren van Ville Close, (op één ervan even onderbroken door het te fel-witte van de letters op de boot). Mooi is vooral het gezicht op Concar- meau. Maar daarentegen is het pleintje van Ville Close een voorbeéld Van tè fel contrast door de zonVlelc, waardoor de eenheid verbroken werdt, zooals ook bij het breiende vrouwtje het wit van de muts te fel afsteekt tegen <fe fluïsgevels. En de bloeiende appelboom is er een voorbeeld van hoe moeilijk het is om dat vereenvoudigingsprocédé op alles toe te passen. Van de teekeningen noemen we vooral het dakenspel van Bormes, meT zijn heel bijzondere lichtwerking. Zooals altijd hangen ook deze schil derijen in een smaakvol aangekleede om geving, waarin Kinheimtapijten, Sluische kant, aardewerk Van Lannooy, en de mooie vogel beelden van Jan Trapman een lust voor de oogen zijn. RECHTZAKEN De II ulster se he gasdireclc voor de reentbank. Dinsdagmiddag werd voor de rechtbank te Middelburg de zaak voortgezet tegen II. C. V., vroeger dirrecleur, thans chef gasmeester van de gasfabriek Le Hulst, verdacht van het aannemen van gelden van verschillende firma's. Thans werd het eerst als getuige ge hoord Wilson, directeur der firma Wil son in den Haag, die verklaarde dat hij gelden aan verdachte liet geven, hel gold geen bepaald percentage van het gelever de, doch hing wel af van het besteede be drag van de leverantie aan de gemeen ten. Verdachte hield ook wel toezicht op getuige's personeel bij het leg van buizen De giften hadden geen in vloed op de aan de gemeente berekende prijzen. Nimmer is de directeuren in het algemeen geld aangeboden, de wenk om wat te ontvangen kwam altijd van hun zijde. De president wees er op dal hel hier dus een algemeen misbruik geldt, of al thans een gebruik. Hij meent dat de con currenten moesten afspreken met die giften op te houden, want als de een meer geeft moet de ander het ook doen. Op eenvraag van den officier van justitie zegt getuige, dat nooit is afge sproken, dal verdachle iets voor hel toe zicht houden zou krijgen, maar dit is later wel gegeven. Op een vraag door het stil houden van de giften niet reeds FEUILLETON De verdwenen Noodmunten. Door J. S. FLETCHER. Geautoriseerde vertaling uit het Engelsch 15). door Mr. G. KELLER. L „Wat is dan daarmede uw gewoon te?" vroeg Slevenege. „Ik bedjoeï: schrijft u uw brieven eigenhandig of worden zij voor u getypf?" ..Doorgaans laat ik al mijn brieven ijy- pen", antwoordde Bransdale. „Wal heeft u gedaan met uW brieven terwijl u in liet Savoy Ifolel logeerde?" vroeg Stevenege verder. Bransdale keek hem eens aan, nlvoi- rens le antwoorden en Stevenege zag, dat bij een eenigszins anderen kijk op het gebeurde begon te krijgen. Hij knik te, alsof hij wilde zeggen, dat hij lie groep waar de detective op aanstuurde. „Nu", antwoordde hij wat gerekl. „Iaat ik u dat eens uitleggen He was daar gewoon, dat eiken moirgcn na' 't ontbijt als ik door mijn jiosl heen was, een be- roepslypiste hij me kwam. Deze typiste nam stenografisch de door mij gedic teerde brieven op, ging clan weer naar blijkt, dat men voelde het niet in orde was, zegt getuige, dat het zonder meer werd overhandigd uit gewoonte. De tweede en laatste getuige van de zen middag, Kenens, vertegenwoordiger der firma Wilson, heeft meermalen aan verdachte de giften ter hand gesteld, de ze heeft nooit gevraagd waarom hij het geld kreeg. Met de instructies der direc teuren heeft getuige zich nimmer inge laten. Wel heeft hij directeuren ontmoet die de gelden weigerden aan te nemen. Hierna werd verdachte door den pre sident ondervraagd en zeide niet te kun nen verzekeren of alle genoemde bedra gen geheel juist zijn. Hij meende de in- (?e)|ad structie voor chef-gasmeester niet meer van toepassing was toen hij directeur werd. De president meent, dal liet hier sleclits»jjen verandering van titel gold. Verdachte meende als directeur zelf standig te staan Hij geeft toe ook toe zicht op het leggen van gasbuizen te hebben gehouden met toestemming van den vroegeren burgemeester. Verdachte zegt nooit om giften te hebben gevraagd, maar toen ze gegeven werden te hebben aangenomen zonder te vragen waarom hij ze kreeg, oolc niet toen hij nog geen directeur was. Op een vraag van rechter inr, Bybau, of verdachte de ontvangen giften noteer de, antwoordde deze ontkennend, en op een vraag van den president, mr. Jolles, zegt hij nimmer met andere directeuren over die giften te hebben gesproken, wel heeft hij dit eens gedaan met den \Toegeren burgemeester, die hem zei- de dal het niet mocht. Hij heeft meerma len op een instructie en verordening als directeur aangedrongeg. Naaat de verdediger" en de rechtbank tegen eene wijziging in de dagvaarding geen bezwaar bleken te hebben, werd het woord gegeven aan den officier van justi tie, mr. baron van der Feltz, voor het houden van zijn Requisitoir Spr begon mét er op te wijzen, dat dit de eerste i; van meerdere zaken op dit gebied, het is een proefbailontje om zoo le zeggen Dit is tevens tejen dei- sterk ste zaken, omdat het een bedrag van on geveer f 5000 geldt en er wel degelijk voor dezen persoon een instructie be staat. Spr. wil eerst het bewijs aantooneu en dan vragen hoe zwaar het gebeurde vernachte moet worden aangerekend. De eerste vraag is of verdachte werkelijk ambtenaar was. Volgens de oude lit teratuur en de oude juris prudentie is niet bepaald te zeggen dat een gasdirec- teur een ambtenaar is. Spr. meent echter dat dit uu wel vast staat, en bijna allje deze bedrijven overheidsbedrijven zijn en in 1925 in alle instanties is uitgemaakt dat een gasdirecleur een ambtenaar Het woord „wetende"' moet zoo op gevat worden., en dit ook volgens een uitspraak van den hoogen raad, dat de betrokkene iets „begrijpt en moet be grijpen". Men vergete niet, dat verdach te door zijn betrekking in cle gelegenheid was de levering door de betrokken fir ma's te bevorderen. Men gaf het geid wel degelijk met het doel om door V iets gedaan te krijgen en dit valt onder art. 363 van het Wetboek van strafrecht, Vooral ook waar verdachte volgens zijn instructie niets mocht aannemen. Die in structie was vau krafht tot dat een an dere werd ingevoerd en niet zooals men hel wilt doen voorkomen tot dat dachte van chef-gasmeester tot directeur werd bevorderd. Ook het houden van toe zicht op hel buizenleggen valt onder art. 363, omdat het verdachte verboden een bezoldigde betrekking aan te nemen zonder toestemming van B. en W. Hoe moet men nu dit alles beschou wen9 De courantenberichten over de cor ruptie bleken juist te zijn Holland, dat altijd prat er op ging niet zoo slecht te zijn als andore landen, stond nu plotseling tegenover een groote categorie van ambtenaren, die wel zoo slecht ble ken te zijn. Dat de feiten ernstig zijn. blijkt reeds uit het stilzwijgen er over zoowel door de schenkers als de ont vangers der giften. Het is 'n slechte mo raal le zeggen, de usance wil het nu eenlmaal zoo en het Ts zéér verkeerd zich daarop te beroepen. Spr. acht het niet mogelijk, dat hier met een boete wordt volstaan, men zou dan wel f 5000 moeten vorderen, wat verdachte zeker heeft ontvangen, wat volgens het gewij zigde art. 23 zou kunnen. Spr vordert een gevangenisstraf van 3 maanden Pleidooi Hierna was het woord aan den verde diger, mr. Lambooy, die aanving met scherpe kritiek op de houding van den chanteur, een oud-directeur van een gas,- fabriek, die een jaar gevangenisstraf had toen eerst trachtte zijn oud collega's geld af te persen en hen, toen dit niet lukte, voor den strafrechter sleepte en hen tot den kop van jut maakte, voor alles dat meent het recht te hebben „anti-ambtenaar" te zijn. Zij zijn in de gemeenteraden meermalen bel slachtoffer van politiek en persoonlijke wraak. Deze menschen moeten daardoor vreeselijk hebben geleden, zooals alles hun als een 'halsmisdaad wordt aange rekend, hun levenspositie voor goed aan hen wordt ontnomen en zij voor goed worden aangewezen als een knoeier. h"et gebied van bestellingen. Het is niét bewezen, dat ooit iets werd gegeven met het oog op toekomstige bestellingen, en ook niet om verdachte gunstig te stemmen, want uit een overgelegde» sta pel correspondentie blijkt juist, aal ver dachte zich nooit heeft laten weerhou den van klachten en reclames, hij was zetts streng en lastig voor de leveran ciers. Mocht de rechtbank oudauks dit alles nog geloovon aan de schud! en de strafbaarheid van verdachte, dan dringt spr. aan op milde straf. Men dient in de eerste plaats te letten op de moreele verantwoordelijkheid van den verdachle. Deze is hier gering. Een enkeling, die inbreuk maakt op tte maatschappelijke rechtsorde en hieraan een ernstig letsel toebrengt, is voor de volle zwaarte van dat feit aansprakelijk. Maar dit .is hier niet het geval Spr. be schouwt de gemeenten, die de gasfabri- cage als monopoli beoefenen, als koop man. Dc functie van ambtenaar ver flauwt daardoor en een directeur wordt als een afdeelingschef in een particulier bedrijf En daar komt alom zoo iels voor, als verdjachte beeft gedaan, met namen hel aannemen van geschenken Daarbij wijst spr. op de weinige unifor- jn natura of geld. Maar ook bij ambtena- haar kantoor en bracht mij; des namid dags de getypte brieven terug, waarop ik ze natuurlijk teekende en ter post liet bezorgen. Zoo is mijn manier van wer ken geweest". „Precies," zei Stevenege, „en dat is juist de manier geweest, waarop het bericht omtrent uw bod, van tienduizend pond. voor de Alanschestersche nood munten uitgelekt is'" Maar Bransdale schudde ontkennend hel hoofdi, ..Dal geloof ik niet!" zei hij koppig. „Die fypiste is een d,ame, voor Wier dis cretie ik met mijn hoofdi borg zou wil len staan." „Hoe heet ze, mijnheer Bransdale?" vroeg Stevenege ..Haar naam is Skcel." antwoordde de Amerikaan: ..juffrouw Mary Skeel. Zij heeft een kantoor in Bedford Street. Strand". „Een jonge dame?" vroeg de detective „Neen, mijnheer, 't is een dame van wat ik zou willen noemen dicht bij den middelbaren leeftijd," antwoordde Brans dale. „Ik zou zoo zeggen om' en bjj die veertig jaar En naar ik heb kunnen ervaren, is zij bescheiden en voorzich tig, een eclile zakenvrouw, zeer nauw gezet in liaar gewoonten. Ik koester grooten eerbied voor baar op grond vpn rniteit bij de gemeenten te dezen opzich te. Het is funest geweest voor die men schen, die nu, of hel al niet erg genoeg is, nog aan een strafrechterlijke vervolging worden prijsgegeven. Spreker meent, dat men voortgaande op dezo wijze een razzia zou kunnen houden onder ambtenaren hoog en laag van alle soorten van bedrijven, zoowel gemeente lijke, provincie als rijks. Komende tot de dagvaarding, zegt spr., dat het kader daarvan is. dat ver dachte als ambtenaar giften heeft aange nomen en ontvangen, terwijl hij wist, althans moest weten en begrijpen, dat voornoemde giften hem gedaan worden teneinde hem te bewegen om in strijd met zijn plicht in zijn bediening iets te doen of na te laten Volgens pleiter heeft de strafwelgever nergens gesteld het althans moeten wetten en begrijpen en moet het O. M. ten deze niet ontvankelijk worden verklaard. Spr. acht vervolgens de dagvaarding ondui delijk, men weet niet meer wat men leest; er staat o. a., dat verdachte geld heeft aangenomen om geld aan te nemen. Verder wordt 'het verdachte o m. kwa lijk geuomen, dat werklieden eener maatschappij in Hulst komen werken voor de gasfabriek, waarvan hij direc teur is, en hij er toezicht op liioudt of het werk wel goed wordt uitgevoerd in het belang der gemeente Dat kan toch niet zijn in strijd met zijn plicht In art. 362 is niet strafbaar gesteld hel „al thans moeten weten en begrijpen." Spr. wijst dan op den eisch, die prof. Simons aan de toepasselijkheid van de artt. 362 en 363 stelt, namelijk, dat ook hij, die de giften geeft aan een ambte naar, die hem aanneemt, deze laatste handelt in strijd met zijn plicht. Spr. acht dit buitengewoon juist en onaan vechtbaar, Van het oogmerk van den schenker is absoluut niets bewezen beide artikelen zijn niet toepasselijk en moet verdachte van het primair ten laste gelegde worden vrijgesproken. Daarbij komt de vraag, of de verordening van de gemeente Hulst wel op verdachte van toepassing was. Men moet. daarvoor be wijzen, dat verdachte met de wijziging van de verordening en de toepassing oolc voor hem1 als directeur bekend was en dit staat absoluut niet vast. Er is tegen hem niet gesproken over liet van kracht blijven van de bepalingen voor den gasmeester. Herhaaldelijk heeft ver dachte om een verordening en een in structie gevraagd en loen zijn jaarwedde tot f'1000 werd verhoogd in 1921, scheen ook het dagel. bestuur der gemeente tc meenen, dat er geen instructie was, wan! in het desbetreffend schrijven aan verdachte staat „onder nader vast te stellen verordening en instructie Wat betreft de giften, zegt spr dat niet bewezen is, dat deze werden ge geven om „in zijn bediening iels tc doen of na te laten." De geldon werden gegeven voor bestellingen, die bezorgd waren, en verdachte heeft nooit ongemo tiveerd een firma bevoordeeld boven een andere, of iets ongeoorloofds gedaan op wal ik hel genoegen heb gehad, haar le zien." Stevenege kreeg het gevoel, dal dé Amerikaan misschien wel wal onder de bekoring van juffrouw Skeel was. Maar hij ging op de zaak door. ^,In ieder geval waren dus uw brieven en al wat er in stond gedurende eeni- ge uren buiten uw bezit en bereik. Zij lagen op het kantoor van juffrouw Skeel in Bedford Street." „Ik ben er volkomen zeker van, dat juffrouw Skeel er niets uit verklapt heeft. Zij is niet iemand, die misbruik van vertrouwen maakt."' „Maar ik twijfel er geen oogenblil, aan, of juffrouw Skeel is een hoogst fatsoenlijke dame," erkende de detec tive glimlachend. „Maar vermoedelijk heeft jjpffrouw Skeel personeel in haar dienst, bijvoordeeld een paar "jongeda mes als kantoorbedienden9" „Daar kan ik niets van zeggen.' ant woordde Bransdale. „Ik weet niet* or juf frouw Skeel er vrouwelijk of manne lijke kantoorbedienden op na houdt, of jongens in dienst heeft; ik hen nooit op haar kantoor geweest. Maar op grond van wat ik weet van haar en haar werk, acht ik 'L hoogst onwaarschijnlijk, dat de oorsprong van het bericht van dien kant is te zoeken. Tntusschen koester ik liet ren komt hel ook buiten het gasbedrijf voor, en het is wel eigenaardig, dat het hier geld'l de eerste maatschappijen die dus niets hnoreels er in zagen Vele chefs de bureau ziju agenten van boek handelaren, secretarissen van kleine ge meenten, schoolhoofden, leveren boeken en die weten dan vooraf nog welt dat zij provisie krijgen Maar ook als men liooger gaal treft men hetzelfde aan. Een vliegofficier, die een nieuw type of mo del vliegtuig invliegt, zal een geschenk krijgen niet om hem om te lcoopen maar alleen uit erkentelijkheid' Spr geeft nog mieer voorbeelden en wijst er dan op, dat in den handel gunst een factor is waarmede ernstig rekening moet wor- dten gehouden en lipt is te begrijpen men die tracht te verwerven' en te be houden. Dit is geen omkooperij maar vrijwillig afstand doen van een deel van dé winst Daarbij wijst pleiter er op, dal ook de gemeente-autoriteiten van Hulst dé verordeniug niet zoo heel ern stig bleken op te nemen, en ook op het groole gezin van verdachte. Op het be leid' en het werk van V. is nimmer ern stige aanmerking gemaakt, en hiv is reeds Jiard gestraft door de vermindering van zijn inkomsten. Spr. meent dan ook dat hier alle reden is voor een \oorwaarde- Kjke veroordeeliug. Mocht de rechtbank dit niet willen dan zegt spr. dat eeD vrijheidsstraf voor zijn cliënt funest zou 'rijn en verzoekt dan met toepassing van art. 23 bis. een geldboete op te leggen. Na re-en dupliek werd de uitspraak bepaald! op Vrijdag 13 April Moord). In hooger beroep stond voor het ge rechtshof te 's-Herlogenbosch terecht de mijnwerker Klaas dfe Vries uit Brunssium, wien de rechtbank le Maastricht had veroordeeld tot tien jaren gevangenis^ straf wegens moord, den 28ste u Aug. 1927 le Heerlen gepleegd op Leonard ïteimersdal. op wien hij zijn revolver afschoot, waardoor R. getroffen werd en na eenige weken overleed Bij het getuigenverhoor verklaardle de weduwe van den verslagene. dat verd. haar man haatte, omd[al deze geen toe slemming gaf tot verkeering met dé dochter, en hij had in twee jaar, dat de veele bestond, meermalen gedreigd. e advocaat-generaal concludeerde, dat het voornemen van verdachte om Iteimersdal to dooden vast slaat Meer malen heeft hij gezegdi: ..Hij zal niet in zijn bed sterven", en ook andere be dreigingen wierden gebezigd Spr is het niet eens roei dé straf in de qualificaüe an de rechttbank. Hij reqiiiriecrde ten slotte vernietiging van hel Maustricht- sclie vonnis en veroordeeling wegens moord tol twintig jaar gevangenis straf. le veivkediger pleitte clementie. plan de noodige stappen le doen om dat ,punl loL klaarheid te brengen." „Zou ik mogen weten, op welke wij ze, mijnheer Bransdale?" „Zeker, mijnheerl Ik ga zoo dadelijk naai- hel telegraafkantoor en stuur een telegram aan de dame," antwoordde de Amerikaan. „Als u de vriendelijkheid wil hebben mij den weg naar het kantoor te wijzen „Zeker," zeide, Stevenege, terwijl zij opstonden. „Het is vlak bij en ook is daar vlak bij het lijkenhuis, waarheen het lijk van den vermoorde is ge bracht. Het zou mij aangenaam zijn, als ik u bereid vond om mij daarheen tc vergezellen om het lijk te zien. „Nu, ik kan niet zeggen, dat ik daar bij zonder op gebrand ben, mijnheer Ste venege," antwoordde Bransdale hoofd schuddend. „Maar als u het noodig acht, ben ik er toe bereid. Maar wal is uw doel daarmee?" „Ik zou gaarne willen weten, of u den man wel een vroeger gezien heeft," zei de detective. „Dat is tocli mogelijk niet waar? Maai- nu wil ik u," ging hij voort, terwijl zij de kamer verlieten, „toch op een paar dingen wijzen, waar- san u blijkbaar niet heeft gedacht. Ik waag de onderstelling, dat, als juffrouw Skeel u uw getypte brieven in het hotel terugbracht, klaar om door u overgele zen en geteekend le worden u ze niet altijd onmiddellijk teekende „Ja, 't is volkomen waar, dat ik dat ntet altijd lieb gedaan. Ik wil zeifs er kennen, dat liet wel eens, misschien wel verscheidene malen voorgekomen is, dat ik het niet deed". „Welnu," ging Slevenege voort, „in een groot hotel als het uwe loopen al tijd een hoop menschen rond. niet en kel gasten maar ook personeel. U zou dan uw brieven op uw lessenaar hebben kunnen laten liggen, terwijl u uw kamer verliet. Dan zijn er misschien bedien den gekomen, terwijl zij daar open en bloot lagen, om uw kachel op te stoken, 'n pakje eeu boodschap, een telegram le brengen en zij hebben eens in uw' brie ven geneusd Ik opper enkel mogelijk heden. Nu kan de bewuste man een hotelbediende geweest zijn of wel een bediende kan hem verteld hebben dat er in dit ver afgelegen stadje iets le vinden was waarvoor een Amerikaan graag tienduizend pond in contanten neer wilde tellen! Dat is allemaal ébl- volslrekt niet onmogelijk mijnheer ^Jrans- dalc over de waarschijnlijkheid spreken wij niet!" £Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1928 | | pagina 5