srhe Kerk te Utrecht. Jeugddagviering.
8.00 Persber. en sportuitslagen. 8.10
Symphonieconcerl door het orkest van
de Haarlerasche Orkeslvcrceniging o. 1.
A v. "Ed. v Beinum. Mia Peltenburg, so
praan.
Huizen, 1950 M.
8.30—9.30 N O.R.V. Morgenwijding door;
Ds. Jhr. J. L. Martens van Sevenhoven,
Herv. Pred. te Utrecht De liederen zul
len gezongen worden door het Chr. Ra
dio Koor o. 1. v. den Heer J. II. Smit
Duyzendkunst. 10.00 K.R.O. Uitzending
van den Hoogdiensl uit de St. Michaels-
kerk, Nieuv/islraat, Zwolle, m. m. v. het
zangkoor der kerk o. 1. v. den Heer
Cor. Ponten, Organist. «12 30— 1.30L,unch-
muziek door het Trio Winkels. 1.30—
2.15 Godsdienstonderricht voor ouderen,
door den Heer D. Bont, pr. leeraar Se
minarie Ilageveld, Heemstede. (K.R.O.).
2.30—4.00 Artis Programma. 4.00—5.00
Ziekenuurtje door den Heer A. Scheer-
makers, pr. van het Seminarie Ypelaar.
(K.R.O.5.20 N.C.Rjy., Kerkdienst uil
de Geref. Kerk H. V te Haarlem. Voor
ganger: Ds. P. A. E. Sillevis Smit, Ger.
Predikant H. V. aldaar. 7.30—8.00 K.
R.O. Bijbel-exegese door Prof. Dr. R.
Jansen, O. P. van.de Keizer Karei Uni
versiteit te Nijmegen. 8.00 Concertavond
m. m. v. Mejuffrouw Louise Wijngaar
den, viool; Mejuffrouw Frouwe Boom
gaard, piano, en het K.R.O. Orkest o L
v. Martin van de Ende. Spr. Dr. A.
G. A. Hofman uit Gouda. Onderwerp-
De genezingen van Christus, zooals in
de II. Evangeliën verhaald. 10 30 K.R.O.
Persberichten. 10.45 K.R.O. Epiloog o. 1.
v. den Heer Jos. II. Pickkers.
D a ven try, 1600 M.
3.50 Concert. Orkest en R. Morton,
sopraan. R. Burnetl,' bariton. 5.40—5.50
Vertellingen u. h. Oude Testament. 8.20
Studio-Kerkdienst. 9.05 Liefdadigheidsop-
roep. 9.10 Nieuwsberichten. 9.25 Albert
Sandler en z'n orkest. O. Kavann, alt.
10.50 Epiloog.
Parijs ,')Radio-Paris", 1750 M.
12.20 Religieuse muziek. Koorzang en
preek. 1.05 Orkeslconcert. 4.50—5.50 De
Homonyme Jazz. 8.35 Circus. 9.05—11.20
Dansmuziek.
L angenberg, 469 M.
8.20—9.20 Morgenwijding. 12.20 1.50
Orkestconcert. 3.20—3.50 Piano-sonaten
van Beethoven. 4.50—5.20 Vocaal kwar
tet en cithermuzïek. 7.00—7.25 Dansles.
7.35 Richard Wagner-avond. Daarna lot
11.20 Dansmuziek.
Königswusterhausen. 1250 M.
(Zeesen).
8.20 "Morgenwijding. 10.50 „Typogra-
phia"-koorconcerl. 4.50—5.20 Orkestcon-r
eert. 7.50 Vroolijke operamuziek. OrkesF
en C. Bronsgeest, bariton. 9.50—11.50
Dansmuziek.
Hamburg, 395 M.
8.35 Morgenwijding. 10.50 Orkestcon
cert. 12.25 Concert. 1.35 Orkestconcert.
4.50 Orkest- en solistenconcert. 7.20
„Lieder ohne Worte". Orkest en so
listen. Daarna tot 11.50 Dansmuziek.
Brussel, 509 M.
3.20—5.20 Concert. Strijkkwartet. 8.35
10.35 Orkestconcert.
Maandag 30 Januari
Hilversum, 1060 M.
12.00 Politieber. 12.35—2.00 Lunchmu-
ziek. 4.40—5.50 Kinderuurtje o. I. v.
Mevr. Ant. v. Dijk. 6.00—7.15 Dinermu-
ziek. 7.15—7.45 Engelsche les voor be
ginners. 7.45 Politieber. 8.00 „De Brui
loft van Jeannette", opera-comique in 1
bedr. van Massé. In de pauze lezing
door E. L. Müsquetaire: De groote vluch
ten.in 1927. Daarna „De Klompenpolka",
opera-comique in 1 bedr. van Varney.
Daarna persberichten.
Huizen, 1840 M. Na 6 uur 1950 M.
12.30—1.30 N.C.R.V. Orgelconcert, C.
Ruiter. '4.00-5.00 N.C.R.V. "Ziekenuur
tje, Ds. G. Laarman. 6.15—7.00 N.C.R.V,
Vijfde causerie van Ds. Jac. van Nes,
over: „Geestelijke stroomingen onder de
Joden." 7.00-7.30" N.C.R.V. N.D.O. Cur
sus Engelsche conversatie voor gevor
derden. 7.30—8.00 N.C.R.V. J. H. G.
Bley, rede. „De zang der Gemeente."
8.00 N.C.R.V. Concert. Rede K. Kraak
Steeman, over „Het autobusbedrijf in
ons land." Muzikale medewerking.
Da ven try, 1600 M.
10.35 Kerkdienst. 11.20 Daventrykwar-
tet. 1.20—2.20 Orgelconcert. 2.50 Cau
serie. 3.20 Concert. 3.25 Voorlezing. 3.40
Concert. 3.50 W. S. Bryan, bariton met
piano. 4.20 Orkestconcert. 5.20 Huis-
houdpraatje. 5.35 Kinderuurtje. 6.20
Dansmuziek. G.50 Nieuwsber. 7.05 Dans
muziek. 7.20 i.iter. eritiek. 7.35 Moderne
Fransche pianomuziek. 7.45 Fransche
causerie. 8.05 F. Holding, sopraan. 8.20
Een debat. 9.20 Nieuwsber. 9.10 „The
Lilac Domino", operette in 3 acten. Or
kest, koor en soli. 11.20—12.20 Dans
muziek.
Parijs, „Radio-Paris", 1750 M.
12.50—2.10 Orkestconcert. 4.00—5.00
Literaire en muziic. matinee, 8.50—11.20
Selectie van „Mlle Nitouche", van Hervé.
L angenberg, 469 M.
12.25—1.50 Orkestconcert. 5.20—6.20
Kamermuziek. 7.35 „Martha", opera van
Flotcw. Daarna tot 11.20 Dansmuziek.
Königswusterhausen, 1250 M.
(Zeesen).
11.20—7.05 Lezingen en lessen. 7.50
Concert. Orkest, koor en J. Plaut, de-
clamatie. 9.50-11.50 Dansmuziek. Ka-
pelle Meinhardt.
Hamburg, 395 M.
5.15 Vroolijii concert. 6.20 Orkestcon
cert. 8.20 Kamermuziek. Het Hamburger
strijkkwartet. 10.50 Sluiten.
Brussel, 509 M.
5.20—6.20 Trio-concert. S.35 Vocaal
concert. 8.50—11.35 Orkestconcerl.
BUITENLAND.
DE RUE DE LA PAIX.
De rue de la Paix was niet altijd de
rue de Ia Paix. Oorspronkelijk heette ze
rue Napoléon.
Keizer Napoleon I was lief, die op het
idéé kwam om een groote breede straat
te laten aanleggen dwars door een ver
warde massa van allemaal kleine straat
jes heen. En Ier eere van haar ontwer
per werd ze dan ook gedurende den
glorietijd van den Veroveraar met diens
naam genoemd rue Napoléon. Toen ech
ter de glorie van den machtigen kei
zer aan hel tanen ging, werd ze uit
reaclie-gees! legen al diens oorlogen en
de gevolgen daarvan omgedoopt en be
giftigd met een precies tegenovergestel-
den naam rue de la Paix, Vrcdes-
straat. Van alle straten van Parijs biedt
zij wel een van de mooiste perspectie
ven, en van haar oorsprong af ze
steeds gewijd geweest aan den groolen
luxe-handel en tot op den huidigen dag
is zc dat gebleven, is haar naam daar
zelfs het symbool van geworden.
In werkelijkheid begint ze eigenlijk
reeds op de place Vendömc en de rue
Casligllone zijn eenvoudig een verlenging
van de rue de la Paix en vormen
daar één geheel mee.
Wanneer men uil de rue de Rivoli
komt, en do rue de Castiglione inslaat,
dan ziel men met eenige verwondering,
dat hier midden in het hartje van Pa
rijs Franscne namen en opschriften nog
maar zeer zeldzaam zijn. Van alle kan
ten ziet ge de Engelsche taal om u heen;
en niet alleen ziet ge die, maar ge
hóórt ze ook. Want in de rue de la
Paix wemelt, het altijd van rijke Engel
sche en Amerikaansche toeristen. In de
enkele Fransche hotels, die er zich nog
bevinden, treft men geen andere Fran-
schen aan, dan die van het hotel-person
neel al de gasten zijn vreemdelingen.
Alle huizen van de rue Casliglionc zijn
aan den voorkant op arcaden gebouwd,
die zoo ue heele straat langs een over
dekte wandelgang vormen, waaronder de
voorbijganger steeds beveiligd is tegen
elke onaangename weersgesteldheid, te
gen teveel zon zoowel als tegen regen.
En lijnen lang kan men er zich aange
naam bezig houden met het bekijken
van de étalages, die alle wonderen van
uilstalkunst te zien geven, waarmede ze
de laags-wandelenden lokken en vast
houden.
De Engelsche opschriften duiden al
geuoeg aan, dat al die wonderen geens
zins bestemd zijn voor gewone sterve
lingen, doch voor de clientèle der na
burige liötels, d. w. z. voor dollars- en
ponnen-koningen.
Zelfs dewijnhandel op den hoek
tracht slechts klanten te trekken door
aankondiging van buitenlandsche wijnen,
likeuren en Anglo-Saksische mengsels.
Op de place de Vendöme aangeko
men voelt men plotseling een soort be
klemming over zich komen. Het is een
van de grootste, wijdste pleinen van
Parijs, bijna geheel cirkelvormig en rond
om bezet met vrijwel gelijkvormige ver
scheiden étages hooge huizen, die van 'n
strengen majestueusen bouw zijn. Als
er niet ook cenige opschriften van be
kende kleermakers en juweliers te zien
waren, zou men kunnen denken zich te
bevinden op een plaats, die enkel ge
wijd is aan de gebouwen der hooge ad
ministratie, of zelfs aan het ministerie
van oorlog.
Doch het ministerie van justitie, dat
zich daar inderdaad bevindt aan een
der zijkanten, is juist veel minder in
drukwekkend van bouw dan de huizen
daartegenover, waar achter getraliede,
vensters een juwelier van naam zijn
edelsteenen tot prijzen van duizeling
wekkende waarden tentoonstelt.
Verder ziet men in de rondte slechts
hotels met wereldvermaardheid, namen
van beroemde kleermakers en parfu
meurs, fabrikanten van de zoetste en
betooverendsle geuren in sierlijke fla
cons, die bestemd zijn de boudoirs van
koninginnen en haar bijna-gelijken met
verrukking en bedwelming te vervullen.
Een heel kleine tea-room (met een En
gelsen opschrift alweer!) heeft zich een
plaatsje veroverd onder de hooge koets
poort van een dier sombere paleizen:
een heel kleine tea-room die werke
lijk over heel wat moed beschikt moet
hebben, om zich daar te installeèren.
en te verwachten, dat haar clientèle
aan kopjes thee met toast en gebakjes
de fantastische som zal inbrengen, die
noodig is alleen al om haar huur daar
te betalen
Midden op het plein verheft zich de
beroemde colonne Vendöme, bekroond
met hel standbeeld van Napoleon, dat
voorloopig daar weer rustig staat in zijn
hooge eenzaamheid, na al het gesol, dal
het arme keizersbeeld heeft moeten ver
duren in de zoozeer door troebelen ver-
I onlruste 19de eeuw.
Zoodra men de rue de la Paix zelf
I ingaat, ziet men het decor veranderen.
Daar geen strengheid, geen majes-
itueusheid meer. De geparfumeerde fri
voliteit regeert hier als heerscheres. Hier
begint eerst het werkelijke mode-rijk
te komen.
Hier geen hotels meer, zelfs bijna
geen bankgebouwen meer, maar vrijwel
onafgebroken aaneengerijd staan hier
groote luxe zaken, alle uitsluitend gewijd
aan den roem en de glorie van Vrou
wen-Schoonheid.
De meest beroemde kleermakers ter
wereld (dames-kleermakers natuurlijk!)
hebben hier, zooal niet hun ateliers, dan
toch hun tentoonstelling-salons en hun
expositie-zalen.
Zoo van builenaf beschouwd bieden
die gebouwen weinig opmerkelijks, maar
van binnen zijn het bijna tempels, de
tempels der mode, waar elke koningin
zich Thuis zou voelen en de omgeving
werkelijk niel beneden zich zal achten.
Weelderige trappen, dik belegd met'
de kostbaarste tapijlen geven u toegang
tot de salons, die in niets voor ko
ninklijke paleizen behoeven onder Ie
doen. En in die salons staat een heeLe
garde zéér gedistingeerd personeel tot
uw beschikking, om u met raad en daad
voor te lichten, behulpzaam le zijn in
uw keuze mannen en vrouwen, wier
heele gedachte, wier geheele intelligfen-
lie en smaak gericht is op één enkel
doel de vormen, kleuren en versie
ring der dameskleeding.
Elk stuk werk, dat die huizen uilgaal,
is voorzien van de handleekening der
firma, blijft haar arlistiek eigendom
en wee dengene, die het wagen zou
zoo'n kleedingstuk na te maken'.... de
justitie waakt en met onverbiddelijke
strengheid straft ze zwaar den over
treder.
Elk van die mode-huizen is een waar
koninkrijk, met een heele hiërarchie.
Ieder huis heeft zijn staatshoofd, zijn
ministers, zijn gouverneurs, zijn ambte
naren, zijn beambten en zijn lagere werk
krachten, en zelfs zijn eigen politie!!
Vanuit die huizen worden de mode
decreten over de wereld verspreid, en
als wet neergeschreven aan het heele
vrouwelijke menschdom van alle be
schaafde natiën. In die huizen aan de
ruc de la Paix wordt beslist, wat „men"
dragen „moet", dezen winter, dezen zo
mer, wat niet en wat wèl geoorloofd',
wat niet en wat wèl elegant zal worden
geacht, welke vorm aan hoed, welk mo
del mantel vereischt zullen worden.
De meest beroemde van die mode
huizen, 'zooals Doucet, Worth, Paquin,
en nog eenige andere, zijn regeerende
dynastieën gelijk, die van geslacht op
geslacht het heft in handen houden
en voor de ncele wereld m hun directe
erfgenamen en opvolgers als wetgevers
erkend worden.
En precies hetzelfde is het geval met
de groote parfumeurs en juweliers.
Wat de prijzen betrefthet kleinste
flacontje parfum betaalt menmet de
waarde van een juweel, en de prijs
van een japon overschrijdt soms dio
van een brillanten diadeem.
Is het dus te verwonderen, dat men
op sommige uren van den dag in de rue
de la Paix voor een schitterende éta
lage of in de entree van een mode-huis
werkelijke, authentieke koninginnen ziet,
die daar persoonlijk haar inkoopen gaan
doen kort geleden nog kon men daar
de koningin van Spanje zien met haar
beide dochters of wel overzeesche
geld-koninginnen, vrouwen van Ameri
kaansche milliardSirs, die „regeeren"
over een rijk van honderdduizenden ar-
beiders en ambtenaren, en van wie het
lot van een heel land afhankelijk is.
Alles wal de wereld telt aan rijk
dom, aan distinctie en aan macht, komt
daar in de rue de Ia Paix bij elkaar,
ontmoet daar elkaar, wisselt glimlachjes
uit en soms even efen indruk over altijd
en altijd dat ééne en zelfde onderwerp
de mode.
Aan het eind van de rue de la Paix
gekomen, staat ge op de place d© l'Opé-
ra, terwijl links en rechts van u de
groote boulevards zich uitstrekken
M DE ROVANNO.
Parijs, 14 Jan. '28.
NAAR CHINA.
(Van een medewerker.)
Shanghai.
Het Soviet-Consulaat. De
tiende verjaardag van de Pro
letarische Revolutie. Roode
provocatie. De aanval der
Witten. Dooden en gewonden.
De Bund eindigt waar de Soochow
Creek mondt in de Whangpoo-rivier. Een
tiental bruggen over de Creek verbinden
Central- en Western-District van de
Settlement met Northern-Districh en met
Chapei, dat buiten de Settlement-boun
dary ligt. De eerste en voornaamste brug,
of schoon niet de fraaiste de bogen
doen te veel aan een spoorbrug denken
is de Garden Bridge aan het Noor
delijk einde van de Bund. De brug is
breed en er heeft een druk verkeer
over plaats van trams, auto's, ricksha's,
vrachtwagens en voetgangers. Vóór men
de brug opgaat, heeft men links het
Britsche Consulaat en rechts de Public
Garden, niet groot maar sierlijk en po
pulair. Direct over de brug zijn rechts,
aan Whangpoo-Road, de Russische, Duit-
sche en Amerikaansche Consulaten. De
vreemdelingen behoeven niet lang te
zoeken naar hun Consulaat. De vlaggen
boven op de hooge gebouwen, tenminste
voor zoover het groote-mogendheden
betreft, maken het vinden gemakkelijk.
Het Russische Consulaat (Consulaat-
Generaal van de Unie van Soviet Socia
listische Republieken), is gevestigd in
het eerste gebouw, rechts van de brug,
vlak tegenover het Astor-House-Hotel.
Toen wij jaren geleden Shanghai ver
lieten was men juist begonnen met den
bouw van het hotel en waar thans het
Russische Consulaat-gebouw staat, was
toen een plantsoen. Niemand die er toen
aan dacht, dat op die open plaats een
gebouw zou verrijzen dat later een voor
werp van haat en ergernis. En toch.
Daar staal het thans: een niet onfraai,
forsch, solied stuk architectuur, doch
alle ramen met blinden gesloten, de rui
ten van deuren en vensters verbrijzeld,
het geheel hel aanzien gevende van een
perceel dat een beleg of aanval heeft
doorstaan. Wat dan ook het geval is.
Wel is waar heeft er geen bombarde
ment plaats gehad door geregelde troe
pen, doch de aanval was er niet minder
bitter en heftig om.
Het ging van Wit tegen Rood.
Roode propaganda wordt hier niet ge
duld. en lieden die door woord of daad
uiting geven aan roode gevoelens wor
den, indien gevat, zwaar gestraft. Om
een voorbeeld te noemen: Een paar da
gen geleden, Donderdag 10 Nov., ver
schenen in de „Provisional Court" voor
de heeren Liang, rechter, en Bos Senior
Consul's Deputy (de heer Bos, is, tus-
schen twee haakjes, de tolk, verbonden
aan het Nederlandsche Consulaat), twee
Chineezen, die waren gearresteerd, ter
wijl zij bezig waren communistische pam
fletten aan te plakken in Manilla-Road.
Zooals gewoonlijk het geval is met dat
soort lieden, hadden ze, in het nauw
gebracht, geen moed om voor hun over
tuiging uit te komen en zochten allerlei
uitvluchten. Dat hielp hen echter bitter
weinig en zij werden veroordeeld, ieder
tot 4% jaar in de pot. Waren zij onder
de jurisdictie van den Generalissimo
Chang Tso-Lin, of in Nanking gepakt,
dan had het hun zeker het hoofd gekost.
In Shanghai wonen duizenden, men
zegt wel tienduizend, Russen. Of zij wit
of rood zijn kan men aan hun neuzen
niet zien. Men mag aannemen dat er
wel Soviet-agenten onder zijn. Hun taak
zal echter geen gemakkelijke zijn en
weinig benijdenswaard, want zij moeten
nü erg voorzichtig zijn. Ook is het waar
schijnlijk dat de Russen niet allen slacht
offers zijn van den oorlog, van de revo
lutie at-home, of van het Soviet-regime.
Er zullen er zijn die van de ongezochte
gelegenheid gebruik hebben gemaakt om
van het land waar zij misschien reeds
vóór den oorlog een armelijk bestaan
leidden, te verhuizen naar liet gastvrije
Shanghai, waar de sympathie van het
publiek groote beloften in hield van
meerdere welvaart. Een feit is dat het
aantal winkels met Russische opschrif
tten en gedreven door Russen, hier thans
legio is; vooral in het Northern District
en in French Settlement
Het zijn meest winkels die alles-en-
nog-wat verkoopen, waarbij levensmid
delen, dranken, kleeren en snuisterijen
de grootste rol spelen. Men vraagt zich
af waar zij hun winkelvoorraad allen
van daan gehaald hebben. Straat-arm is
de meerderheid der Russen hier zeker
niet; bedelen doet er geen. Velen zullen
wel een kleinigheid uit hun vaderland
meegebracht hebben en verder heeft de
steun van het publiek en onderlinge so
lidariteit veel tot stand gebracht doch
in hoofdzaak hebben zij hun betrekke
lijke welvaart te danken aan hun vlijt,
handelsgeest en sober leven. Er is één
wanklank, en dat is helaas een ernstige.
Vóór den oorlog zag men geen Euro-
peesche vrouw op de straten, s avonds
wachtende.
Doch laten wij dit pijnlijk onderwerp
thans niet aanroeren.
De Russische mannen en vrouwen
hier zijn meest menschen in de kracht
van hun leven. Er zijn ook veel kinderen
en aankomende jongens en meisjes. Hun
nationaliteitsgevoel is levendig en hun
saamhoorigheidsgevoel wordt versterkt
door de toestanden in hun ongelukkig
vaderland. Hun positie in het buitenland
is anders dan die van andere nationali
teiten. Zij kunnen niet naar hun land
terugkeeren dan ten koste misschien
van hun vrijheid of van hun leven. Toch
hebben zij hun land lief en zouden het
vrij en gelukkig willen zien.
Het zijn deze menschen die, met de
oud-soldaten van den Czaar, én degenen
die zelf onder de Bolsheviks hebben ge
leden, of familieleden of vrienden door
de Russische Terreur hebben verloren,
die nu allen te zamen vormen de wrok
kende, idealiseerende, vastbesloten, aan
eengesloten, doch weinig-vermogende
partij der Wit-Russen.
Dat zij niet stil zitten dat zij steeds
peinzen op wegen en middelen om hun
doel te bereiken: omverwerping van de
Bolshevik-regeering, laat zich denken.
Doch daar zij vrijwel machteloos zijn,
dreigt voor de Soviet-regeering in Mos
kou geen groot gevaar. En als het So
viet-Consulaat hier niet door ostentatief
vertoon van veel rood onnoodige erger
nis had gegeven, zouden de ernstige ge
beurtenissen van Maandagavond 7 No
vember, waarschijnlijk niet hebben plaats
gehad.
Doch wat was het geval?
De Soviets moesten den tienden ver
jaardag vieren van de „Revolutie van
het Proletariaat" en, niet tevreden met
het houden van een receptie waar den
gasten, zeer bourgeois, champagne, sand
wiches en sigaren werden gepresenteerd,
moest bovendien het Consulaat-gebouw,
van buiten, van onder tot boven worden
bedekt met roode lappen en vlaggen en
moest 's avonds worden geïllumineerd.
De dag van feestvieren voor de Soviets
beteekende echter een dag van rouw
voor de Wit-Russen. Rouw vermengd
met haat. En er was werkelijk niet veel
toe noodig om die haat te doen oplaaien
en tot een uitbarsting te brengen. Al
dat rood op het Consulaat-gebouw was
een provocatie, een uitdaging, en op
het gezicht daarvan werden de Witten
woedend.
Reeds vroeg in den ochtend verzamel
den zich kleine groepen mannen en
vrouwen in de nabijheid van het Con
sulaat. Bedekte en openlijke bedreigingen
werden geuit tegen de „Bolsheviks". De
politie vroeg den Consul of bescherming
gewenscht werd tegen eventualiteiten,
doch die werd afgeslagen. „Men was wel
instaat om voor zich zelf te zorgen".
Toch weiden in den loop van den dag
verschillende extra posten ter bewaking
van het Consulaat geplaatst, hetgeen
intusschen niet verhinderde dat de
moedigste der demonstranten de roode
versieringen begonnen af te rukken,
voor zoover zij er bij konden komen.
Pogingen toen reeds aangewend om het
gebouw binnen te dringen hadden geen
succes.
In den loop van den ochtend hadden
eenige andere Witten een groote sampan
gehuurd en daarop een doodkist ge
plaatst, symboliseerende het overlijden
van het communisme, en twee levens-
groote poppen, voorstellende respectie
velijk het ideale communisme van tien
jaar geleden en dat zooals het er te
genwoordig uitziet. Ze bonden de
sampan vast vlak onder de ramen van
het Consulaat in de Soochow-Creek.
waarover de politie geen jurisdictie
heeft.
In de onmiddellijke nabijheid van
het Consulaat-gebouw was het 's mid
dags rustig, zoodat geen verdere demon
stratie werd verwacht.
Maar tegen den avond kwamen de
Witten weer opzetten. Met auto s vol
werden zc van het Fransche Settlement
aangebracht en tegen zeven uur waren
er ruim driehonderd bij elkaar op de
brug en voor het Consulaat-gebouw.
Men zegt dat sommigen revolvers had
den. Als dat zoo is dan is in elk ge
val niet bewezen dat zij daarvan gebruik
hebben gemaakt. Niemand die buiten
een schot heeft zien lossen. De meesten
hadden steenen en andere projectielen.
De ijlings versterkte politie was niet
in staat de menigte in toom te houden
en op een gegeven oogenblik regende
het steenen enz. tegen de deuren en
vensters, waarvan er gevolgelijk bijna
geen enkele is heel gebleven Ook de
electrische licht-globes moesten het ont
gelden.
Toen kwam een fotograaf, een Ja
panner, op de gedachte om een flashlight -
opname te maken. De daarmede gepaard
gaande ontploffing bracht de menigte
in den waan dat er een bom was ge
barsten. Een paniek ontstond en een
paar menschen werden onder den v°ct
geloopen en weggebracht Toen men de
vergissing bemerkte herstelde men zich
spoedig. Sommigen zongen het vroegere
Russische Volkslied en uitroepen als
„Weg met de verraders van Rusland I
Weg°met de moordenaars van ons Volk!
werkten op de gemoederen van de me
nigte, dat naar het Consulaat-gebouw
opdrong en den ingang forceerde.
Een paar gasten van het Astor-House
Hotel, tegenover het Consulaat, die be
weren al het gebeurde gezien te-hebben
houden vol dat de hoofddeuren opzet
telijk van binnen werden ontsloten. Men
wil daaruit afleiden, dat het de bedoeling
van het Consulaat was den toegang
voor de Witten gemakkelijk te maken,
om ze, dus in den val gelokt, te kunnen
beschieten.
Hoe dan ook men drong binnen en
stormde de trap op naar de bovenver
dieping Zij hadden echter buiten den
waard gerekend De heeren van het
Consulaat, op zelfverdediging bedacht,
waren gewapend en begonnen te schie
ten, met het gevolg dat twee der aan
vallers zwaar en vier licht gewond
werden.
De nood-brigade van de politie, in
allerijl ontboden, kwam even te laat.
Haar restte de taak te zorgen voor de
gewonden.
Het schieten had z'n uitwerking in
tusschen niet gemist de menigte trok
zich terug van het Consulaat.
De beide zwaar gewonden zijn over
leden. De vier anderen zijn nog in het
hospitaal.
Ingezonden Stukken.
M. de R.
Namens onze afdeeüng wenschcn wij
langs dezen weg de aandacht van alle
vrienden van den Vrede nog eens
te vestigen op den Vredesbrief (initiatief
van Leeuwen en van der Venr), waar
voor lijsten ter onderleekeniug liggen aan
de in uw blad van 2 Januari vermelde
boekhandels- en sigarenmagazijnen.
Iedere poging tot behoud en 'bevesti
ging van den vrede- moet zijn nuttig ef
fect hebben en hoe algemeener do onder
tekening, des te werkdadiger zal die in
vloed zijn.
Nog korten lijd zullen de lijsten ter on-
derteekening liggen.
Laat ieder zich dus haasten!
J. F. VAN DEINSE,
Voorzitter.
D. KRUIJDER.
Secretaris der afdeeling Mid
delburg der Vereeniging voor
Volkenbond en Vrede.
Middelburg, 27 Januari 1928
VHERKOOPINGEN - VEKPAUH1 mUiL'
IN ZEELAND
Jan.
31 Oostkapelle, Hout, Blaupot t. Cal'.e.
31 Jan.- -4 Febr. Middelburg, Kleediug,
Notarishuis.
Middelburg, Hofsteedje, Struve.
Feb.
1 Vlïssingen, Afbraak, Blaupot t. Cate.
2 Middelburg, Huis en Land, Struve.
3 Oostkapelle, Kaphout, Blaupot t. Cate.
22 N. en St. Joosland, Inspan,
Blaupot ten Cate.
