Ohun^daF, n BEVORDERT |)EH» EETLUST (Ingez. Med.) omdat „de Kroon" Hageoaarster is. Nu, schoon heel wat menschen er hun goede de gemeentebegrooting onzer stad kwam geldje bij verliezen. Toch geen aanzien- juist een bagatel te kort een slordig I lijke sommen gelukkig. Deze mislukking half millioentje, en het gevolg is, dat de bewijst opnieuw dat reclame niet alles belasting nu niet zal worden verhoogd, j kan doen om een onderneming te 'doen Begon ik niet met te zeggen, dat de af- j slagen er moet eeu goed product bij ko- geloopen week in meer dan één op- men. DeD Haag bezit Iwee grool-sleed- zicht iets feestelijks voor ons heeft ge- sche bioscopen: „Asta" en „Cily", be had'? Het meevallertje is zelfs grooter dan ons tekort. Én dit. terwijl niemand, en zelfs burgemeester Patijn niet, er op had durven rekenen. De vroegere be halve nog een vrij groot pan tal tweede soorts gelegenheden. „Asta" en „Cily" geven beurt om beurt het beste wal er op filmgebied worut gemaakt, en er leek majesteit zal uitrijden door de twee Voor houten. reeds door Gonslanlyn Huyghens bezongen legen dat uur, als de kanon nen op hel Malieveld beginnen te bonken dan breekt de zonneschijn door Immers >V»j zijn daarop geabonneerd Ik kan mij niet herinneren, dat er een „derde Dins dag in September" geweest is zonder zonneschijn, in den middag althans. Dit alles is dan voor de Hagenaars hel eigenlijk-feestelijke, dal wij zoovele wel kome menschen van buiten de stad om ons heen zien, lot wier uitgaan 's (midklags ook een bezoek behoort aan de „Gevan genpoort' met haar gruwelkamer. Zij be zoeken eerst de ..Ridderzaal", doch de gruwelkamer in de „Gevangenpoort" hoort lot hun uitgaan. De rij wachtende menschen dAür is 's zomers wel steeds lang. als het weer goed is. Doch op dezen dag geeft zij toch te denken, dat de jnett- sclien wel heel veel geduld hebbfen om in de gelegenheid te worden gesteld le griezelen Dit neemt niet weg, dat zij zich straks opgewekt door de stad ver spreiden Ben vaderlijke stadsregeering en hoe vadicrlijk en bezorgd kan die in Den Haag wezen, de Hagenaars gaan er haast ondier gebukt' - zorgt er wel voor. dal wij en onze gasten ons op dien dag niet le buiten gaan, als wij het ooit doen Want de dag van de opening der Kamers is in de koffiehuizen héélemaal „droog" „Do klerk van het weer" zorgt wel voor een drogen namiddag, mèl zon neschijn. doch h^t vaderlijk" stadsbe stuur zorgt er voor. dat die _geheele dag „droog" is Doch neemt geen enkele ver antwoordelijkheid op zich voor eenigen zonneschijn Hoe zou het9! Het is toch zeker niet steeds met dat onvolprezen stadsbestuur van I)en Haag en zijn burgemeester Patijn, die zoozeer de kunst verstaat om met den gehecten gemeenteraad overhoop te liggen, niet steeds „kriek met 'u betrokken lucht," Hot heeft deze week ecu builcnkansjp gehad, dat zeer ons ten goede komt. De telegraaf heeft u zeker al meegedeeld, dat er oen geding gaande was tusschen onze stad en Rotterdam over de ver deeling van de opcenten op de dividend en tantièmobclasting. Voornamelijk het dividend van de Koninklijke Pet role um- maatschappij", in verband met de vraag of zij te Botterdam een bedrijf in den zin der wet uitocienl? Rotterdam zei ja en trok naar zich toe. en Den Haag zei „neen" en trok oojo. Gij weel, dat het dividend van „de Koninklijke" een vette brok is Den Haag heeft van „de Kroon" gelijk gekregen. Ik denk niet, dat dit is paling der Wet op de Dividend- en Tan- j allerminst behoefte te bestaan om van tièmebelasting was, dat de gemeente, het bekende „Scala", dat in de laatste waarin het hoofdverblijf eener onderne- jaren niet zooveel trekt als het voor- ming is gevestigd, van de voorgeschre- heen deed, een bioscoop te maken. Maar ven onverdeelde 48 opcenten er acht- een onderneming, welke als eclit-Ameri- ticn mocht houden terwijl de dertigkaansch werd aangekondigd, zou dan j overige verdeeld werden over de jje- j „Scala"', heette het, maken tot een echt- t meenten, welke er voor in aanmerking Amerikaansche onderneming, en wilde kwamen naar gelang der salarissen door men de reclame gelooven, dan zouden de onderneming uitgekeerd. De nieuwe alle Iiaagsche monden wijd open gaan wet heeft de eerstbedoelde achttien op centen doen vervallen en bepaald, dal alle 18 opcenten gelijkelijk moeten wor den verdeeld in verhouding tot de sa- van het ongeziene, dat er afgerold zou worden. Lang te voren kon men abonne mentsboekjes krijgen, waaraan zelfs een soort verzekering verbonden was. Ben larissen. Deze regeling bracht voor onze j zeker aantal menschen ging er op in. Den openingsavond, waarvoor heel het Corps diplomatique"' werd genoodigd, en alle andere grootc Hanzen" en Den Haag heeft er heel wat, '„gnoote Hanzen"! dien openingsavond werd de groote trom dusdanig geroerd dat hooren i stad ernstig nadeel, dat thans door „de Kroon" is opgeheven. Gij kent de Ha genaars als „kroonlievend" Gelukkig, dat wij geen uationaal geldstuk bezitten, dat een „kroon" wordt genoemd An ders zou deze bewering lijken op een dubbelzinnigheid. Neen, de Hagenaars en zien er bij verging. Zóó, dat niemand j houden van „de Kroon". Dat „de Kroon" j eigenlijk opmerkte, dal de vertoonde film nu gemaakt heeft, dat onze belasting niet Amerikaansch, 't is waar, heel wat min- wordt verhoogd, verteedert ons gemoed.der belangrijk was dan die welke wij ge- 1 woon zijn te zien. Die eerste avond was Bijna evenveel werden wij verleederd, Scala,. da„ <|oor recUmc vol De i doe op andeer wijs, door do mede- dere avon(U,„ wa5 ScIa„ dB deeling, dat Arnold Spoel bluft Arnold ,rom gcsplolen. Nu heelt Louis (Spoel ,s in Den Hang de kon,eg, haast BolnvmMS,«er j dic d| dire(.,eur u zou ,k zemen „de a god van omen van Scla„ N do ,a Mar MJ M Volkszang Den Haag lelt geluktag vele 0-m Sc mcnschf,„ in Sca|a>. „-„j Ooc, P,°PUla"'e,a^ "°aar U s. te doen lachen. Voor zooveel er hun als Arnold Spoel is er niemand. Wat w^s dal een ontroering, toen wij hoor den dat Arnold Spoel voor de laatste maal gedirigeerd had bij een concert van „Volkszang". Wat men noemt ,,'n donderslag uit helderen hemel". Wat was er in den „boezem" eu „volkszang" komt uit een „vollen boezem", hoe kon hot anders9 wat was er in dien „boezem" gebeurd'' Verschil tusschen. Ar nold Spoel en het bestuur, en Arnold Spoel zou „weg" moeten? „Nee. nee1", antwoordden de Hagenaars, zelfs zij die nooit „uit vollen boezem'" hadden mee gezongen, doch wier „boezem" toch was „gezwollen" bij het aanhooren van zoo veel lieflijk-beklankten zang. „nee, nee. gekl bij verliezen, staal hun hoofd al lerminst naar den lach, Doch „Nap" ver staat de kunst om then te doen lachen, pif zij willen of niet. AD INTEERIM. VOOR DF. HUISVROUW. Herstellingsoord de Leidsche Buitenschool. Te Katwijk waar de wilde baren O Rijn, U wachten in haar schoot, Daar ligt in het zacnle zand bedolven,, Mijn kostbaar offer aan den dood. Was het Staring, die deze regelen rijm- ats één van de twee „weg" moet, dan j de een andere poëet uil den tijd dat het bestuur Arnold Snoei blijft". En het j cn dictionnaire lol den Olympus lied, gevarieerd, brak spontaan uit de i voerden en inspiratie onnoodig was en kelen Wij willen Spoel behouden' Pj|s ccn bezwaarlijke uilvinding van de Fn Spoel „blijft". De oud-go u ver nêur-ge- j Nieuwe Gidsers? Was Staring een tijd- neraal mr. D. Fock, eere-vooteitter der 8eno°l van den drie onderkinnen tor- Ilaagsche afdceling der Nederlandschc j seilden despoot Coornveldt en van Mie- Vereeniging voor den Volkszang, en de de bekoorlijke feministe 'met haar waarnemende burgemeester, de wethou- melancoliekc kanarietje en wiegenden der v. d. Meuten, hebben het geschil op voor beide partijen bevredigende wijs weten bij te leggen- Spoel „blijft". Ook al een reden van blijdschap in deze leestelijke week. Wij hebben wel eens weicen geitend dat ons hart mfnder licht was dan in de algeloopene. Zoo kunnen wij ook onmogelijk on'der den indriiK Romen van het feit, dat de zoogenaamde „Scala-bioscoop"" al na een paar weken „op öen ïlacon" is gegaan, rokkenkoepel en dus ook van den domi nee Nicolaas Beets, van wien wc als Hildebrand houden? Het is vervaagd. Doodjammer als schoolkennis in nevelen vervliedt en zelfs in de meest geliefdje vakken groote scheuren en gaten vallen, die de zich fronsende memorie niet meer kan toerijgen. Zal de moderne onder wijsmethode ook hierin-verandering bren gen Of worden geboren de bevoorrechten met het stalen geheugen, die de hoofd rollen loebedeeJd krijgen, en de duizen den anderen toegerust met het „memo- I rie van een garnaal" (zou dat beestje oordat hij roze gekookt wordt, werkelijk zoo vergeetachtig zijn?) cn dic bij de figuratie geschaard worden in het groote drama, dat leven heet? Een verstrooi de professor is nu eenmaal Fliegende Blatter reputatie, maar is groot intellect wel denkbaar zonder sterk geheugen, waar het gaat om essenliëele gegevens? "Nu, enlin, als het Staring niet is, die den Rijn doet rollen in dat allerlu- guberst gekanaliseerde laatste stuk bij Katwijk, waar de goudgcloklc, verrader lijke Lorelei van klappertandt, dan hoop ik op een corrigeerend briefje, want wie is niet verblijd met een plonsje in de bus of modern-slordig op de vloer mat, zoolang geen belastingdocument doorschemert? In sommige Vineri- kaansche bladen bestaal de genoegelijke gewoonte, dal de schrijvers en lezers in schriftelijk contact kunnen lcomen eu de eersten dus met lof of blaam over stelpt worden, of zoo ereis uitgencvodigd voor 'n diner of boottocht en verrast met oesters en bloemen!! Het is aar dig en navolgenswaard. Als tegenwoordig op de lagere school gevra. gd wordt: „Wel kinderen, wie weet een bekende badplaats le noemen'" galmt de schare verheugd: „Katwijk!" daarbij allerminst denkend aan Staring eu den Rijn, maar meer aan het jonge- meisje, dat vrij gemaakt is van straffe conventie en ceremonieel' ons prinsesje. Wat moet het voor dat blonde, levens krachtige meisje een genot zijn tijdelijk een van de velen te mogen zijn, een freuletje dat meelacht, comediespeell en straks studeert en op de rij in de collegebanken zit, om daarna door te I waaien langs hel slrand en op de duinen I van Katwijk, dat zij zoo best kent van een vroeger verblijf met haar Moeder Sn Huize Duintust. Daar zijn we met- een bij bel beoogde doel aangeland. Duinlust, wit, kloek cn gastvrij open naar alle kanten, troonend op lage dui nen, nog een behoorlijk eind van zee af, herbergt de laatste jaren een hygië nisch instituut van allereerslen rang- de Leidsche Buitenschool. Een fluwceloorige herdershond be waakt met schranderen ernst het troepje kinderen, dat verzorgd, geleid en ge leerd door een klein aantal volkomen toegewijden, weerbaar gemaakt worden naar lichaam en geest. In ons' ellendige klimaat, een "buiten school; het klinkt fanlasliscli-ongerijmd en toch, wie zich daadwerkelijk over tuigen wil, fielse van Leiden op een stil len, knuidigen najaarsochlend naar Kat wijk of neme de vroege ochteudtram, waar hij een troepje jongens en meis jes van 6—11 jaar zal aantreffen, gewa pend met hun abonnement (kost deVer- eeniging jaarlijks pl.m. f 13.000'\ op weg naar hun school, de beschutte duin- kom, een eindje achter het huis, waar harsgeurendc dennen de starre school- kaarten vervangen, ruwe wind kalmeert en zich neervleit. Bij aankomst krijgt het jonge goedje een ontbijt van boter hammen cn een grooten beker uitste kende modelstalmeil,, terwijl de bedoe ling is, dat v"5ór bet vertrek thuis een paar boterhammen werden geniuttigd, Een genummerde tandenborstel maant ieder kind tot gebitonderhoud na iederen maaltijd, zooals ook op handen wasschen na W. C. bezoek streng gelet wordt, een maatregel, die andere scholfin (en gezinnen) weieens ter harte mochten nemen. Nu strijkt het vijftigtal jongens en meisjes neer in de schoolbanken, die over zichzelf verwonderd, houterig en onaandoenlijk in hel zachte zand staan. Een onderwijzer onderricht de drie hoog ste klassen, een onderwijzeres dfi laag ste. 'I Moet een allesbehalve gemakke lijke taak zijn, deze vogels van diverse pluimage knapper te maken in klassi kaal verband geen taak dus voor groentjes in het vak; wèl voor gerouti neerde n en met idealisme betzieldjen Hoewel een school is het idéc Herstel lingsoord „Leitmotiv" en vinden hier slechts kinderen plaatsing voor korteren ol' langeren tijd (van 1/2—2>/a jaar), uitge zocht door het consultatiebureau van de Vereenigiug lol bestrijding der tu berculose te Leiden, terwijl ook steeds plaatsen door zwakke Katwijkertjes wor den ingenomen. Van afgeleid worden tijdens de lessen blijkt niets; een Kool witje, trillend neergewiekt op het on bewegelijk gehouden potlood, geeft een schoonheidsemotie en een fluweel-bruine bij, gonzend over de vlijtige hoofdjes, herinnert aan den naar hei geurenden honing van de ocblendboterham. Na de lessen, die wanneer de regen n,eer- striemt, gehouden worden in ruime, houten hallen, waar schermen beschut- ten, volgt de warme maaltijd, die uitmunt door voedzamen eenvoud en afwisse ling, zoodat de kieskauwers haast aften in korten tijd worden lol stevige eters met rouae gezichtjes en oogen, waarin weer een lichtje gaal dansen. Ieder ser vet in een keurig, waschbaar eigen zakje, de tafelmanieren wat gepolijst en tot slot de hulpvaardige groep die afwascht en het boeltje opbergt. En nu komt voor een bezoeker het meest bekoren de: de groote rustpauze; ieder kiud uit gestrekt op een linnen ligstoel, licht veerend cn breed, lekker wollig ingepakt als de atmosfeer dit eischl, maai- als de gouden hemellamp wil schijnen, groo- tendeeis ontbloot, zoodat de zon al die tengere kinderlichamen vindt en mïld koesterend het bloed verrijkt en hun slapend geneest. Wat een wijde stille nu in beide hallen, één voor de jongens, één voor de meisjes. De verzorgsters, jonge, moederlijke vrouwen, houden de wacht en hun zacht vriendelijke blik gaat heen over de blon de cn donkere hoofdjes, tot alle oogen op hel bevel „oogen toe" geloken blij ven. Na de rust weer schooluren, waarin natuurlijk handenai-bcid en tuinieren (ieder kind heeft zijn eigen lapje) niet zijn vergeten. En lol slot vóór den aftocht de roomL rijke modelslalmelk en boterhammen en het opgeweKte vertreK nu naar de dicht langs glijdende tram opgewekt, om- dal ze morgen Terugkomen en iedere bui tendag rijk is aan ontdekkingen. Tweemaal in de week eeu sproeibad de granilo-sleenen badkamer verdeeld in doucliehokjes in ieder hokje een frisch overspoeld kind, dat watervrees verleert en reinheid als natuurlijk genot beleeft. „Ze m'oeslen hier leunnen blijven" denk en zeg je tegen de Direc- trice-medica, een ideaal combinatie voor de Vereeuiging, daar hier medische con trole en onderzoek, hoogtezon toepas sing 's winters, en adminislrahef-huis- op enzagen Mina in de gang, vlak voor de trap liggen. ..Mina! Mi na' Mien IMientje," rie pen zij. Geen antwoord,- t Was, of Jan on Karei plotseling lood m hun schoenen hadden en zij de trap, die zij anders in een ommezien afrenden slechts langzaam, heel langzaam konden alloopen. Eindelijk; waren zij beneden, liepen opnieuw: „Mina!" maar kregen nog altijd geen antwoord. Zij stonden duizend angsten uit en de vijf minuten die er verliepen, vóór Mina de oogen opsloeg, leken hun een eeuwig heid waarin zij ziclizelvcm de vreeselijk- ste verwijten deden dat ze sMina zóó hadden laten schrikken, „Mina! 't Is niets! Wij zijn het Jan en Karei!" zei de laatste, ..Mina! Heb je je pijn gedaan?" vroeg Jan. Nog steeds geen antwoord De jongens waren ten einde raad en zouden er hun geheelen spaarpot voor over gehad héb- ben. als Mina eenig teeken van léven gegeven had „Zou ze zou ze d dood zijn?" waagde Karei bet eindelijk ontsteld te fluisteren. „Zou ze iets gebroken hebben?" dacht Jan hardop. Eindelijk daar sloeg Mina de oogen op. O, de jongens hadden haar wel een zoen willen geven uit louter dankbaar heid, maar ze durïden niet. Mina zou Nvel heel, heel boos op hen zijn. „Wwaar ben ik? Wat wat is er gebeurd?" stamelde Mina even later. „N niets, niets Mien, er is niets!" Met deze woorden trachtte Jan haar Ie kalmeeren. „Maar hoe lig ik dan zoo op eens hier?" vroeg Mina weer. „Dat zullen wij je 'later wol eens vertellen", was Karei zoo verstandig te antwoorden „Sta nu eerst maar eens op. Waar heb je pijn?" „Overal! O. ik kan niet opslaan, 't gaat niet'" jammerde Mina. Daar werd plotseling gebeld, t Was Oom Guus, die eens kwam kij ken. of de jongens in bed lagen en niet weinig verbaasd was, tóen Jan hem, half uitgekleed, opendeed. „Wat is hier te doen?" vroeg hij ver wonderd en Jan vertelde idu zonder om wegen, hoe Mina do"ör hun toedoen van de trap was gevallen. Oom Guus, die dokter was, stuurde de jongens naar boven en onderzocht Mina. Op den rand van luin bed zaten Jan en Karei elkaar angstig aan te kijkenl Wat zou Oom Guus zeggen? Hij was zoo I knap. Zou hij Mina beter kunnen ma ken"' Zij vonden, dat er geen einde aan hot onderzoek kwam. Maar eindelijk, eindelijk toch, kwam Oom Guus boven en zei hij: „Gelukkig heeft Mina niets gebroken; j alleen zal zij verscheiden blauwe plekken krijgen. 'I Is nog goed afgeloopen, jon gens Maar wat hadden jullie op je ge- I weten kunnen hebben' Beloof me nu plechtig, dat je haar nooit weer zult laten scl\rikken." „Nee, Oom, wc zullen haar stellig nooit meer laten schrikken!" zei Jan. „Eigenlijk is 'i mijn schuld, want ik had het bedacht!" „Beloof jij het ook, Karei?" vroeg Oom Guus. „Natuurlijk. Oom!" was alles, wal Ka rei antwoordde Den volgenden dag had Mina een mas sa gevoelige en blauwe plekken, maar ze was toch niet boos. „1 Was een ongeluk, jongens", zei 2ïj, toen zij de boetvaardige bengeljï vóór zich Zag staan. En dat vonden ze zóó aardig van Mina, dat ze eigenlijk niet konden begrijpen, hoe ze zoo ondoordacht hadden kunnen zijn. Toen Vader en "Moeder thuis kwamen en alles gehoord hadden, gaven zij maar al te gaarne hun toestemming, dat de jongens hun spaarpotten aanspraken en daaruit een mooie zülveren broche koch ten voor Mina, die deze voortaan 's Zonj- dags op haar zwarte japon droeg. Dat zij woord gehouden en haar; nooit meer hebben laten schrikken, spreekt vanzelf. Om op ts lossan. (Oplossingen de volgende week). j Voor kleineren. 1. De aarde bezit mij tweemaal. Keer mij om en ge vindt mij aan een geweer. 2. Ladderraadsel. X 1° sport con boom X 2° een heel klein persoontje een knolviuchtje X 3' X 40 een groot roofdier X 5° de nttam eener maand een academiestad in ons land. een kruipend dier X 6" X 70 X 8° een knaagdier X 9U i» een verzameling Verborgen kleedingstukkeu. Ga je mee? Ja, Simon, ik ben klaar. Wil je Caro kunstjes leeren? Kwam u 't servies zelf bestellen of deed u dit per brief? Het antwoord zal Ko u straks komen brengen. 3. Mijn eerste is een rivier, die De woorden beslaan allen uit 5 let ters en de middelste letters vormten, van boven naar beneden gelezen, den naam van een koninkrijk in Europa. 3. Ik verspreid een sterke lucht en als ik gebruikt word, maak ik mijn om gekeerde gestalte dicht. 4. Wie kan een landlooper maken van: BEN VOD GA Voor greoteren. 1. Mijn geheel wordt met 8 letters ge schreven en noemt een dorp op de Veluwe. Sommige dieren maken een 1, 6, 4, 8. Je 3, 7, 2, 4 maakt deel .uit van je gezicht. Een 5, 2, 3. 8 is een leesteekfsn. Eeu 5, 6, 8 is een kleedingstuk. telijlc door ons land stroomt, mijn tweede is een stad in Zceuwsclï- Vlaauderen en mijn geheel een stad in Zuid-Holland. Als 1, 2, 3, 4 een wijnsoort is en 5, 6, 7 een bewoner van een Ko ninkrijk in Europa, wat voor een man is dan een 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7? 3at map niet. Zachtjes op zijn kousevoetjes gaat ons kind de kamer in, op zijn kleine kotisevoetjes o, hij heeft vandaag zoo'n zin in een lekker chocolaadjev en nij kreeg het niet van Maatje. 't Kind was stout: hij heeft geknepen Bennie, die hem nooit iets doet. Altijd speelt die leuke Bennie, houdt hij 't kleine broertje zoet; nu mag Beu niet met hem spelen en hij mofit zich maar vervelen. Op den divan klimt het ventje, met zijn duimpje in zijn mond ligt hij stilletjes te kijken heel de kamer in het rond; niemand zegt een aardig woordje, niemand, kleine plaaggeest, hoort je. Als je daar nu ligt te druilen en maar mokt om chocola, doeu we je als het te lang duurt allen nog veel harder na. Maar 't wordt stilwij kijken allen, Bertie is in slaap gevallen. TRUUS SALOMONS.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1927 | | pagina 6