Ohun^daF,
n
BEVORDERT |)EH» EETLUST
(Ingez. Med.)
omdat „de Kroon" Hageoaarster is. Nu, schoon heel wat menschen er hun goede
de gemeentebegrooting onzer stad kwam geldje bij verliezen. Toch geen aanzien-
juist een bagatel te kort een slordig I lijke sommen gelukkig. Deze mislukking
half millioentje, en het gevolg is, dat de bewijst opnieuw dat reclame niet alles
belasting nu niet zal worden verhoogd, j kan doen om een onderneming te 'doen
Begon ik niet met te zeggen, dat de af- j slagen er moet eeu goed product bij ko-
geloopen week in meer dan één op- men. DeD Haag bezit Iwee grool-sleed-
zicht iets feestelijks voor ons heeft ge- sche bioscopen: „Asta" en „Cily", be
had'? Het meevallertje is zelfs grooter
dan ons tekort. Én dit. terwijl niemand,
en zelfs burgemeester Patijn niet, er op
had durven rekenen. De vroegere be
halve nog een vrij groot pan tal tweede
soorts gelegenheden. „Asta" en „Cily"
geven beurt om beurt het beste wal er
op filmgebied worut gemaakt, en er leek
majesteit zal uitrijden door de twee Voor
houten. reeds door Gonslanlyn Huyghens
bezongen legen dat uur, als de kanon
nen op hel Malieveld beginnen te bonken
dan breekt de zonneschijn door Immers
>V»j zijn daarop geabonneerd Ik kan mij
niet herinneren, dat er een „derde Dins
dag in September" geweest is zonder
zonneschijn, in den middag althans.
Dit alles is dan voor de Hagenaars hel
eigenlijk-feestelijke, dal wij zoovele wel
kome menschen van buiten de stad om
ons heen zien, lot wier uitgaan 's (midklags
ook een bezoek behoort aan de „Gevan
genpoort' met haar gruwelkamer. Zij be
zoeken eerst de ..Ridderzaal", doch de
gruwelkamer in de „Gevangenpoort"
hoort lot hun uitgaan. De rij wachtende
menschen dAür is 's zomers wel steeds
lang. als het weer goed is. Doch op dezen
dag geeft zij toch te denken, dat de jnett-
sclien wel heel veel geduld hebbfen om
in de gelegenheid te worden gesteld le
griezelen Dit neemt niet weg, dat zij
zich straks opgewekt door de stad ver
spreiden Ben vaderlijke stadsregeering
en hoe vadicrlijk en bezorgd kan die
in Den Haag wezen, de Hagenaars gaan
er haast ondier gebukt' - zorgt er wel
voor. dal wij en onze gasten ons op dien
dag niet le buiten gaan, als wij het ooit
doen Want de dag van de opening der
Kamers is in de koffiehuizen héélemaal
„droog" „Do klerk van het weer" zorgt
wel voor een drogen namiddag, mèl zon
neschijn. doch h^t vaderlijk" stadsbe
stuur zorgt er voor. dat die _geheele dag
„droog" is Doch neemt geen enkele ver
antwoordelijkheid op zich voor eenigen
zonneschijn Hoe zou het9!
Het is toch zeker niet steeds met dat
onvolprezen stadsbestuur van I)en Haag
en zijn burgemeester Patijn, die zoozeer
de kunst verstaat om met den gehecten
gemeenteraad overhoop te liggen, niet
steeds „kriek met 'u betrokken lucht,"
Hot heeft deze week ecu builcnkansjp
gehad, dat zeer ons ten goede komt. De
telegraaf heeft u zeker al meegedeeld,
dat er oen geding gaande was tusschen
onze stad en Rotterdam over de ver
deeling van de opcenten op de dividend
en tantièmobclasting. Voornamelijk het
dividend van de Koninklijke Pet role um-
maatschappij", in verband met de vraag
of zij te Botterdam een bedrijf in den
zin der wet uitocienl? Rotterdam zei ja
en trok naar zich toe. en Den Haag
zei „neen" en trok oojo. Gij weel, dat het
dividend van „de Koninklijke" een vette
brok is Den Haag heeft van „de Kroon"
gelijk gekregen. Ik denk niet, dat dit is
paling der Wet op de Dividend- en Tan- j allerminst behoefte te bestaan om van
tièmebelasting was, dat de gemeente, het bekende „Scala", dat in de laatste
waarin het hoofdverblijf eener onderne- jaren niet zooveel trekt als het voor-
ming is gevestigd, van de voorgeschre- heen deed, een bioscoop te maken. Maar
ven onverdeelde 48 opcenten er acht- een onderneming, welke als eclit-Ameri-
ticn mocht houden terwijl de dertigkaansch werd aangekondigd, zou dan
j overige verdeeld werden over de jje- j „Scala"', heette het, maken tot een echt-
t meenten, welke er voor in aanmerking Amerikaansche onderneming, en wilde
kwamen naar gelang der salarissen door men de reclame gelooven, dan zouden
de onderneming uitgekeerd. De nieuwe alle Iiaagsche monden wijd open gaan
wet heeft de eerstbedoelde achttien op
centen doen vervallen en bepaald, dal
alle 18 opcenten gelijkelijk moeten wor
den verdeeld in verhouding tot de sa-
van het ongeziene, dat er afgerold zou
worden. Lang te voren kon men abonne
mentsboekjes krijgen, waaraan zelfs een
soort verzekering verbonden was. Ben
larissen. Deze regeling bracht voor onze j zeker aantal menschen ging er op in.
Den openingsavond, waarvoor heel het
Corps diplomatique"' werd genoodigd,
en alle andere grootc Hanzen" en
Den Haag heeft er heel wat, '„gnoote
Hanzen"! dien openingsavond werd de
groote trom dusdanig geroerd dat hooren
i stad ernstig nadeel, dat thans door „de
Kroon" is opgeheven. Gij kent de Ha
genaars als „kroonlievend" Gelukkig,
dat wij geen uationaal geldstuk bezitten,
dat een „kroon" wordt genoemd An
ders zou deze bewering lijken op een
dubbelzinnigheid. Neen, de Hagenaars en zien er bij verging. Zóó, dat niemand
j houden van „de Kroon". Dat „de Kroon" j eigenlijk opmerkte, dal de vertoonde film
nu gemaakt heeft, dat onze belasting niet Amerikaansch, 't is waar, heel wat min-
wordt verhoogd, verteedert ons gemoed.der belangrijk was dan die welke wij ge-
1 woon zijn te zien. Die eerste avond was
Bijna evenveel werden wij verleederd, Scala,. da„ <|oor recUmc vol De
i doe op andeer wijs, door do mede- dere avon(U,„ wa5 ScIa„ dB
deeling, dat Arnold Spoel bluft Arnold ,rom gcsplolen. Nu heelt Louis
(Spoel ,s in Den Hang de kon,eg, haast BolnvmMS,«er j dic d| dire(.,eur u
zou ,k zemen „de a god van omen van Scla„ N do ,a Mar MJ M
Volkszang Den Haag lelt geluktag vele 0-m Sc mcnschf,„ in Sca|a>. „-„j Ooc,
P,°PUla"'e,a^ "°aar U s. te doen lachen. Voor zooveel er hun
als Arnold Spoel is er niemand. Wat
w^s dal een ontroering, toen wij hoor
den dat Arnold Spoel voor de laatste
maal gedirigeerd had bij een concert
van „Volkszang". Wat men noemt ,,'n
donderslag uit helderen hemel". Wat was
er in den „boezem" eu „volkszang"
komt uit een „vollen boezem", hoe kon
hot anders9 wat was er in dien
„boezem" gebeurd'' Verschil tusschen. Ar
nold Spoel en het bestuur, en Arnold
Spoel zou „weg" moeten? „Nee. nee1",
antwoordden de Hagenaars, zelfs zij die
nooit „uit vollen boezem'" hadden mee
gezongen, doch wier „boezem" toch was
„gezwollen" bij het aanhooren van zoo
veel lieflijk-beklankten zang. „nee, nee.
gekl bij verliezen, staal hun hoofd al
lerminst naar den lach, Doch „Nap" ver
staat de kunst om then te doen lachen, pif
zij willen of niet.
AD INTEERIM.
VOOR DF. HUISVROUW.
Herstellingsoord de Leidsche
Buitenschool.
Te Katwijk waar de wilde baren
O Rijn, U wachten in haar schoot,
Daar ligt in het zacnle zand bedolven,,
Mijn kostbaar offer aan den dood.
Was het Staring, die deze regelen rijm-
ats één van de twee „weg" moet, dan j de een andere poëet uil den tijd dat
het bestuur Arnold Snoei blijft". En het j cn dictionnaire lol den Olympus
lied, gevarieerd, brak spontaan uit de i voerden en inspiratie onnoodig was en
kelen Wij willen Spoel behouden' Pj|s ccn bezwaarlijke uilvinding van de
Fn Spoel „blijft". De oud-go u ver nêur-ge- j Nieuwe Gidsers? Was Staring een tijd-
neraal mr. D. Fock, eere-vooteitter der 8eno°l van den drie onderkinnen tor-
Ilaagsche afdceling der Nederlandschc j seilden despoot Coornveldt en van Mie-
Vereeniging voor den Volkszang, en de de bekoorlijke feministe 'met haar
waarnemende burgemeester, de wethou- melancoliekc kanarietje en wiegenden
der v. d. Meuten, hebben het geschil op
voor beide partijen bevredigende wijs
weten bij te leggen- Spoel „blijft". Ook
al een reden van blijdschap in deze
leestelijke week. Wij hebben wel eens
weicen geitend dat ons hart mfnder licht
was dan in de algeloopene.
Zoo kunnen wij ook onmogelijk on'der
den indriiK Romen van het feit, dat de
zoogenaamde „Scala-bioscoop"" al na een
paar weken „op öen ïlacon" is gegaan,
rokkenkoepel en dus ook van den domi
nee Nicolaas Beets, van wien wc als
Hildebrand houden? Het is vervaagd.
Doodjammer als schoolkennis in nevelen
vervliedt en zelfs in de meest geliefdje
vakken groote scheuren en gaten vallen,
die de zich fronsende memorie niet meer
kan toerijgen. Zal de moderne onder
wijsmethode ook hierin-verandering bren
gen Of worden geboren de bevoorrechten
met het stalen geheugen, die de hoofd
rollen loebedeeJd krijgen, en de duizen
den anderen toegerust met het „memo- I
rie van een garnaal" (zou dat beestje
oordat hij roze gekookt wordt, werkelijk
zoo vergeetachtig zijn?) cn dic bij de
figuratie geschaard worden in het groote
drama, dat leven heet? Een verstrooi
de professor is nu eenmaal Fliegende
Blatter reputatie, maar is groot intellect
wel denkbaar zonder sterk geheugen,
waar het gaat om essenliëele gegevens?
"Nu, enlin, als het Staring niet is,
die den Rijn doet rollen in dat allerlu-
guberst gekanaliseerde laatste stuk bij
Katwijk, waar de goudgcloklc, verrader
lijke Lorelei van klappertandt, dan hoop
ik op een corrigeerend briefje, want
wie is niet verblijd met een plonsje in
de bus of modern-slordig op de vloer
mat, zoolang geen belastingdocument
doorschemert? In sommige Vineri-
kaansche bladen bestaal de genoegelijke
gewoonte, dal de schrijvers en lezers
in schriftelijk contact kunnen lcomen eu
de eersten dus met lof of blaam over
stelpt worden, of zoo ereis uitgencvodigd
voor 'n diner of boottocht en verrast
met oesters en bloemen!! Het is aar
dig en navolgenswaard.
Als tegenwoordig op de lagere school
gevra. gd wordt: „Wel kinderen, wie weet
een bekende badplaats le noemen'"
galmt de schare verheugd: „Katwijk!"
daarbij allerminst denkend aan Staring
eu den Rijn, maar meer aan het jonge-
meisje, dat vrij gemaakt is van straffe
conventie en ceremonieel' ons prinsesje.
Wat moet het voor dat blonde, levens
krachtige meisje een genot zijn tijdelijk
een van de velen te mogen zijn, een
freuletje dat meelacht, comediespeell en
straks studeert en op de rij in de
collegebanken zit, om daarna door te
I waaien langs hel slrand en op de duinen
I van Katwijk, dat zij zoo best kent van
een vroeger verblijf met haar Moeder
Sn Huize Duintust. Daar zijn we met-
een bij bel beoogde doel aangeland.
Duinlust, wit, kloek cn gastvrij open
naar alle kanten, troonend op lage dui
nen, nog een behoorlijk eind van zee
af, herbergt de laatste jaren een hygië
nisch instituut van allereerslen rang- de
Leidsche Buitenschool.
Een fluwceloorige herdershond be
waakt met schranderen ernst het troepje
kinderen, dat verzorgd, geleid en ge
leerd door een klein aantal volkomen
toegewijden, weerbaar gemaakt worden
naar lichaam en geest.
In ons' ellendige klimaat, een "buiten
school; het klinkt fanlasliscli-ongerijmd
en toch, wie zich daadwerkelijk over
tuigen wil, fielse van Leiden op een stil
len, knuidigen najaarsochlend naar Kat
wijk of neme de vroege ochteudtram,
waar hij een troepje jongens en meis
jes van 6—11 jaar zal aantreffen, gewa
pend met hun abonnement (kost deVer-
eeniging jaarlijks pl.m. f 13.000'\ op weg
naar hun school, de beschutte duin-
kom, een eindje achter het huis, waar
harsgeurendc dennen de starre school-
kaarten vervangen, ruwe wind kalmeert
en zich neervleit. Bij aankomst krijgt
het jonge goedje een ontbijt van boter
hammen cn een grooten beker uitste
kende modelstalmeil,, terwijl de bedoe
ling is, dat v"5ór bet vertrek thuis een
paar boterhammen werden geniuttigd, Een
genummerde tandenborstel maant ieder
kind tot gebitonderhoud na iederen
maaltijd, zooals ook op handen wasschen
na W. C. bezoek streng gelet wordt,
een maatregel, die andere scholfin (en
gezinnen) weieens ter harte mochten
nemen.
Nu strijkt het vijftigtal jongens en
meisjes neer in de schoolbanken, die
over zichzelf verwonderd, houterig en
onaandoenlijk in hel zachte zand staan.
Een onderwijzer onderricht de drie hoog
ste klassen, een onderwijzeres dfi laag
ste. 'I Moet een allesbehalve gemakke
lijke taak zijn, deze vogels van diverse
pluimage knapper te maken in klassi
kaal verband geen taak dus voor
groentjes in het vak; wèl voor gerouti
neerde n en met idealisme betzieldjen
Hoewel een school is het idéc Herstel
lingsoord „Leitmotiv" en vinden hier
slechts kinderen plaatsing voor korteren
ol' langeren tijd (van 1/2—2>/a jaar), uitge
zocht door het consultatiebureau van
de Vereenigiug lol bestrijding der tu
berculose te Leiden, terwijl ook steeds
plaatsen door zwakke Katwijkertjes wor
den ingenomen. Van afgeleid worden
tijdens de lessen blijkt niets; een Kool
witje, trillend neergewiekt op het on
bewegelijk gehouden potlood, geeft een
schoonheidsemotie en een fluweel-bruine
bij, gonzend over de vlijtige hoofdjes,
herinnert aan den naar hei geurenden
honing van de ocblendboterham. Na
de lessen, die wanneer de regen n,eer-
striemt, gehouden worden in ruime,
houten hallen, waar schermen beschut-
ten, volgt de warme maaltijd, die uitmunt
door voedzamen eenvoud en afwisse
ling, zoodat de kieskauwers haast aften
in korten tijd worden lol stevige eters
met rouae gezichtjes en oogen, waarin
weer een lichtje gaal dansen. Ieder ser
vet in een keurig, waschbaar eigen zakje,
de tafelmanieren wat gepolijst en tot
slot de hulpvaardige groep die afwascht
en het boeltje opbergt. En nu komt
voor een bezoeker het meest bekoren
de: de groote rustpauze; ieder kiud uit
gestrekt op een linnen ligstoel, licht
veerend cn breed, lekker wollig ingepakt
als de atmosfeer dit eischl, maai- als de
gouden hemellamp wil schijnen, groo-
tendeeis ontbloot, zoodat de zon al die
tengere kinderlichamen vindt en mïld
koesterend het bloed verrijkt en hun
slapend geneest. Wat een wijde stille
nu in beide hallen, één voor de jongens,
één voor de meisjes.
De verzorgsters, jonge, moederlijke
vrouwen, houden de wacht en hun zacht
vriendelijke blik gaat heen over de blon
de cn donkere hoofdjes, tot alle oogen
op hel bevel „oogen toe" geloken blij
ven.
Na de rust weer schooluren, waarin
natuurlijk handenai-bcid en tuinieren
(ieder kind heeft zijn eigen lapje) niet
zijn vergeten.
En lol slot vóór den aftocht de roomL
rijke modelslalmelk en boterhammen en
het opgeweKte vertreK nu naar de dicht
langs glijdende tram opgewekt, om-
dal ze morgen Terugkomen en iedere bui
tendag rijk is aan ontdekkingen.
Tweemaal in de week eeu sproeibad
de granilo-sleenen badkamer verdeeld in
doucliehokjes in ieder hokje een
frisch overspoeld kind, dat watervrees
verleert en reinheid als natuurlijk genot
beleeft. „Ze m'oeslen hier leunnen
blijven" denk en zeg je tegen de Direc-
trice-medica, een ideaal combinatie voor
de Vereeuiging, daar hier medische con
trole en onderzoek, hoogtezon toepas
sing 's winters, en adminislrahef-huis-
op enzagen Mina in de gang, vlak
voor de trap liggen.
..Mina! Mi na' Mien IMientje," rie
pen zij.
Geen antwoord,-
t Was, of Jan on Karei plotseling lood
m hun schoenen hadden en zij de trap,
die zij anders in een ommezien afrenden
slechts langzaam, heel langzaam konden
alloopen. Eindelijk; waren zij beneden,
liepen opnieuw: „Mina!" maar kregen
nog altijd geen antwoord.
Zij stonden duizend angsten uit en de
vijf minuten die er verliepen, vóór Mina
de oogen opsloeg, leken hun een eeuwig
heid waarin zij ziclizelvcm de vreeselijk-
ste verwijten deden dat ze sMina zóó
hadden laten schrikken,
„Mina! 't Is niets! Wij zijn het Jan en
Karei!" zei de laatste,
..Mina! Heb je je pijn gedaan?" vroeg
Jan.
Nog steeds geen antwoord De jongens
waren ten einde raad en zouden er hun
geheelen spaarpot voor over gehad héb-
ben. als Mina eenig teeken van léven
gegeven had
„Zou ze zou ze d dood zijn?"
waagde Karei bet eindelijk ontsteld te
fluisteren.
„Zou ze iets gebroken hebben?"
dacht Jan hardop.
Eindelijk daar sloeg Mina de oogen
op. O, de jongens hadden haar wel een
zoen willen geven uit louter dankbaar
heid, maar ze durïden niet. Mina zou
Nvel heel, heel boos op hen zijn.
„Wwaar ben ik? Wat wat is er
gebeurd?" stamelde Mina even later.
„N niets, niets Mien, er is niets!"
Met deze woorden trachtte Jan haar
Ie kalmeeren.
„Maar hoe lig ik dan zoo op eens
hier?" vroeg Mina weer.
„Dat zullen wij je 'later wol eens
vertellen", was Karei zoo verstandig te
antwoorden „Sta nu eerst maar eens
op. Waar heb je pijn?"
„Overal! O. ik kan niet opslaan, 't
gaat niet'" jammerde Mina.
Daar werd plotseling gebeld,
t Was Oom Guus, die eens kwam kij
ken. of de jongens in bed lagen en niet
weinig verbaasd was, tóen Jan hem,
half uitgekleed, opendeed.
„Wat is hier te doen?" vroeg hij ver
wonderd en Jan vertelde idu zonder om
wegen, hoe Mina do"ör hun toedoen van
de trap was gevallen.
Oom Guus, die dokter was, stuurde
de jongens naar boven en onderzocht
Mina.
Op den rand van luin bed zaten Jan
en Karei elkaar angstig aan te kijkenl
Wat zou Oom Guus zeggen? Hij was zoo
I knap. Zou hij Mina beter kunnen ma
ken"' Zij vonden, dat er geen einde aan
hot onderzoek kwam.
Maar eindelijk, eindelijk toch, kwam
Oom Guus boven en zei hij:
„Gelukkig heeft Mina niets gebroken;
j alleen zal zij verscheiden blauwe plekken
krijgen. 'I Is nog goed afgeloopen, jon
gens Maar wat hadden jullie op je ge-
I weten kunnen hebben' Beloof me nu
plechtig, dat je haar nooit weer zult
laten scl\rikken."
„Nee, Oom, wc zullen haar stellig
nooit meer laten schrikken!" zei Jan.
„Eigenlijk is 'i mijn schuld, want ik had
het bedacht!"
„Beloof jij het ook, Karei?" vroeg Oom
Guus.
„Natuurlijk. Oom!" was alles, wal Ka
rei antwoordde
Den volgenden dag had Mina een mas
sa gevoelige en blauwe plekken, maar
ze was toch niet boos.
„1 Was een ongeluk, jongens", zei
2ïj, toen zij de boetvaardige bengeljï
vóór zich Zag staan.
En dat vonden ze zóó aardig van Mina,
dat ze eigenlijk niet konden begrijpen,
hoe ze zoo ondoordacht hadden kunnen
zijn.
Toen Vader en "Moeder thuis kwamen
en alles gehoord hadden, gaven zij maar
al te gaarne hun toestemming, dat de
jongens hun spaarpotten aanspraken en
daaruit een mooie zülveren broche koch
ten voor Mina, die deze voortaan 's Zonj-
dags op haar zwarte japon droeg.
Dat zij woord gehouden en haar; nooit
meer hebben laten schrikken, spreekt
vanzelf.
Om op ts lossan.
(Oplossingen de volgende week). j
Voor kleineren.
1. De aarde bezit mij tweemaal. Keer
mij om en ge vindt mij aan een
geweer.
2. Ladderraadsel.
X
1°
sport con boom
X
2°
een heel klein
persoontje
een knolviuchtje
X
3'
X
40
een groot roofdier
X
5°
de nttam eener
maand
een academiestad
in ons land.
een kruipend dier
X
6"
X
70
X
8°
een knaagdier
X
9U
i»
een verzameling
Verborgen kleedingstukkeu.
Ga je mee? Ja, Simon, ik ben klaar.
Wil je Caro kunstjes leeren?
Kwam u 't servies zelf bestellen of
deed u dit per brief?
Het antwoord zal Ko u straks komen
brengen.
3. Mijn eerste is een rivier, die
De woorden beslaan allen uit 5 let
ters en de middelste letters vormten,
van boven naar beneden gelezen,
den naam van een koninkrijk in
Europa.
3. Ik verspreid een sterke lucht en als
ik gebruikt word, maak ik mijn om
gekeerde gestalte dicht.
4. Wie kan een landlooper maken van:
BEN VOD GA
Voor greoteren.
1. Mijn geheel wordt met 8 letters ge
schreven en noemt een dorp op de
Veluwe.
Sommige dieren maken een 1, 6, 4, 8.
Je 3, 7, 2, 4 maakt deel .uit van je
gezicht.
Een 5, 2, 3. 8 is een leesteekfsn.
Eeu 5, 6, 8 is een kleedingstuk.
telijlc door ons land stroomt, mijn
tweede is een stad in Zceuwsclï-
Vlaauderen en mijn geheel een stad
in Zuid-Holland.
Als 1, 2, 3, 4 een wijnsoort is en
5, 6, 7 een bewoner van een Ko
ninkrijk in Europa, wat voor een
man is dan een 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7?
3at map niet.
Zachtjes op zijn kousevoetjes
gaat ons kind de kamer in,
op zijn kleine kotisevoetjes
o, hij heeft vandaag zoo'n zin
in een lekker chocolaadjev
en nij kreeg het niet van Maatje.
't Kind was stout: hij heeft geknepen
Bennie, die hem nooit iets doet.
Altijd speelt die leuke Bennie,
houdt hij 't kleine broertje zoet;
nu mag Beu niet met hem spelen
en hij mofit zich maar vervelen.
Op den divan klimt het ventje,
met zijn duimpje in zijn mond
ligt hij stilletjes te kijken
heel de kamer in het rond;
niemand zegt een aardig woordje,
niemand, kleine plaaggeest, hoort je.
Als je daar nu ligt te druilen
en maar mokt om chocola,
doeu we je als het te lang duurt
allen nog veel harder na.
Maar 't wordt stilwij kijken allen,
Bertie is in slaap gevallen.
TRUUS SALOMONS.