ifelwpÉ (ent
60 ct. per t pond
FEUILLETON.
BIGGELAAR '5
TWEEDE BLAD
TAN DB
Zaterdag 3 Sept. 1927 No. 207.
Abonnementsprijs per kwartaal:
op de buitenwegen om Middelburg,
en voor de andere gemeenten per post
f 2.50
voor Middelburg en agentschap .Vlis-
wngen f2.30
weekabonnementen in Middelburg 18
«ent per week.
Advertentiën worden berekend
per regel plaatsruimte, met inbegrip van
omranding.
Gewone advertentiën: 30 ct.
per regel.
Ingezonden MededeBlingeB
10 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen
van t—7 regels f 2.10, elke regel meer
BO* cent.
Kleine advertentiën niet groo-
ïer dan vijf regels druis en waarbij is
aangegeven, dat zij in deze rubriek moe
ten geplaatst worden, 85 cent bij voor-
Uitbetaling.
Advertentiën onder brieven of bevra
gen bureau dezer courant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent per stuk.
Advertentiën moeten, willen, ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
fcxfERRAGS uiterlijk HALF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
Postohèque- en Gironummer 43255.
BINNENLAND.
HAAGSCHE BRIEVEN.
(Nadruk verboden).
Eind Augustus, eind van de vrijheid,
de heerlijke onbezorgdheid en ongebon
denheid van de zomervacantie. Einde ook
van het verblijf /buiten", al is dat buiten
vaak veel minder buiten dan de perma
nente woonplaats. Ziet men niet inwo
ners van Laren en andere plaatsen in het
Gooi, van Wassenaar, Kijkduin, Voor
schoten en Voorburg hun woningen ver
huren, gemeubileerd en met zóó en zóó
veel bedden, om heen te trekken naar
andere oorden, waarbij Den Haag en
Scheveningen een geliefd verblijf zijn! En
ziet men de Hagenaars zich niet in groo-
te drommen naar de stations begeven om
zich te gaan verpoozen.nu ja, na
tuurlijk in het buitenland. Een goed Ha
genaar gaat nooit anders dan naar het
buitenland, zelfs al komt hij niet verder
dan Bilthoven of daaromtrent.
En nu de vacanties ten einde zijn ziet
men weer de massa-verplaatsing in om-
gekeerde richting. Ieder keert terug naar
zijn eigene woonplaats. Door de stad rij
den auto's beladen met koffers, kinder
wagens, wiegen, badjes, boxen en wat er
verder tot een degelijke familie-uitrus
ting behooren mag, terwijl binnenin va
der, moeder en „juf" zitten, ieder met
een kind op schoot en dan misschien een
van de grootsten nog naast den chauf
feur.
'De pensiongasten trekken weg en de
pensioenhouders maken hun rekening op
en zuchten. Beide partijen zijn ontevre
WIE IS EDMUND GRAY?
Geautoriseerde vertaling naar hót
BBngelsch, van WALTER BESANT,
door Mej. E. HOOGEWERF.
46).
,,/k zou zeggen van neen, althans geen
vrienden, die djaar bij hem komen. Ik
heb nooit iemand op zijn kamers gezien,
of gehoord. Het is dan ook een uiterst
kalm medebewoner. Je merkt hem haast
niet."
„Hoe ziet hij er uit?"
„Een knappe man, van een zeventig,
met een heel vriendelijk gezicht, 'lang en
nog kaarsrecht, draagt een gekleede jas.
Maar dit is nu ook al, wat ik van hem
weet."' -
j,Is dat al, wat u mij vertellen kunt?"
„Ja, mr. Oheckley. Alleen dan nog,
dat hij een heel merkwaardigen brief
heeft geschreven in de „Times" van v-qtv
ochtend."
„Als dat alles is, d,an is het niet veel
voor uw grog, dat moet ik zeggen!"
De pleitbezorger stond op en wierp de
rest van den inhoud van "zijn glas weg.
„Laat ik dan ook vooral niet méén
drinken, dan mijn inlichting waard was!'
sprak hij hooghartig.
Heel de gelagkamer stond versteld en
mr. Oheckley was ontzet.
HOOFDSTUK XVI.
De stem vhn den Plicht.
Elsie Was op haar atelier aan 't werk
den, de gasten, omdat ze veel geld heb
ben uitgegeven, meer waarschijnlijk dan
precies voor het vacantiereisje was uit
getrokken, want op reis vallen alle din
gen altijd tegen, en feitelijk weinig genot
hebben gehad van hun verblijf aan zee
of waar dan ook door al het natte en
koude weer, en de pensionhouders, om
dat ze gedurende het hoogtepunt van het
seizoen niet „vol" zijn geweest, daar vele
naar vacantie en buitenlucht verlangen
den het met den ongunstigen zomer niet
hebben aangedurfd.
Het is in alle opzichten een slecht sei
zoen geweest. Ook Scheveningen heeft
geleden onder de omstandigheden, die
maar niet mee wilden werken. Voor de
groote inrichtingen is dat zoo erg niet,
die maken dikwijls nog veel goed door
een congres, zooals de internationale
vliegerconferentie, die van 1 tot 10 Sep
tember op Scheveningen gehouden
wordt, door een feestavond van een
groote corporatie als de Middenstands
bond, die verleden week haar vijf-en-
twintig-jarig bestaan vierde en waarbij
op het programma van het te dier ge
legenheid te houden congres een feest
avond op Scheveningen niet mocht ont
breken. Die feestavond echter is ook al
weer ten deele in het water gevallen.
Want het vuurwerk, dat ter eere van
den jubelenden bond zou worden afge
stoken en dat tevens het laatste van het
seizoen zou zijn de maatschappij had
gelijk er maar meteen een eind aan te
willen maken, want 't'is zonde de kostba
re stukken te zien natregenen en in rook
in plaats van in schittering te zien op
gaan moest worden afgelast wegens
het slechte weer. Het werd toen uitge
steld tot Donderdags, den gewonen vuur
werkavond, maar toen was het ook al
weer misère.
iMaar toch, niettegenstaande al die te
genslagen, kunnen de groote inrichtin
gen met bun dancings en vele attracties
het nog wel eenigszins bolwerken, ook
al is het slecht weer. Want juist bij kou
en regen zoeken zoowel badgasten als
Hagenaars daar hun troost, de badgas
ten, omdat ze toch ergens heen moeten
en niet den heelen middag en avond op
hun kamer of in de conversatiezaal kun
nen zitten en de Hagenaars, omdat je
nu eenmaal 's zomers naar Scheveningen
gaat om je vertier te zoeken, daar er
meestal in Den Haag weinig te doen is.
Intusschen, een slechte zomer is toch ook
wel ergens goed voor, hebben in Den
Haag ditmaal de schouwburgen vrijwel
den heelen zomer hun deuren open ge
houden, nu eens voor dit troepje, dat
enkele gastvoorstellingen kwam geven,
dan weer voor 'n ander. En Fritz Hirsch
heeft in den Princesse-schouwburg met
succes Wiener operettes gespeeld in
plaats van in Seinpost en van die ver
andering van tooneel in den meest strik
ten zin zal hij waarschijnlijk geen spijt
hebben. Ook is bet een gelukkige in
val van hem geweest om te breken met
de moderne zoogenaamd, Schwank-ope-
rettes, vaak niet meer dan muzikale
clowneries zonder veel aantrekkelijk
heid, om weer met de operettes te ko
men, die ons een jaar of tien, vijftien
geleden zoo hebben bekoord. De Wal-
zertraum, Der Fidele Bauer, Fledermaus,
Dollarprinzessin en andere oude lieve
lingen blijken hun attractie voor het uit
gaande publiek te hebben behouden en
de operette in den Princesseschouwburg
is wel een ernstige concurrente geweest
voor de vermakelijkheden op Scheve
ningen.
Toch zal Pisuisse met zijn cabaret in
de Kurhausbar dunkt me ook geen reden
tot ontevredenheid hebben, als hij na af
loop van het seizoen zijn balans eens
opmaakt. De keeren, dat ik er geweest
ben, en dat 'waren niet steeds de pre
mière-avonden, wanneer het er stamp
vol is, was het kleine zaaltje steeds goed
gevuld, zag men weinig gapingen van
leege stoelen. En dat niettegenstaande
en aan het genieten van de hervorming,
die zij had. aangebracht op het gelaat
van den ouden mr. Dering, alleen wildie
ze die nog wat nauwkeuriger uitwerken.
„Waarlijk,"^ sprak ze in zichzelven,
„zóó keek u, toen u mij mededeelde
van dat onverwachte fortuin, dat me
ten deel was gevallen, en ook, loe,n ,u
sprak van uw droom, van uw illusies, zóó
edelmoedig, zóó weldjadig en zóó verhe
ven van uitdrukking!"
Het was een warme Juli-middag, en,
ofschoon liet venster wijd open stond,,
was het binnen nog haast wel zoo warm
als huiten. .Op tafel lag een portret van
haar verloofde, hoven den schoorsteen
hing een pasLel van George, om haar
vinger droeg ze zijn ring, om haar hals
een ketting van hem, dus genoeg om
telkens aan hem herinnerd Lc worden,
ofschoon dit waarlijk nieL' no'odig zou
zijn. Het was Vrijdagmiddag vier dagen
na de grooLe ontdekking. Elsie had er
natuurlijk óók van gehoord, maar niefc
mand kan toch verwachten van een jong
meisje, die op hel punt van trouwen
staat, dat zij al te zeer ontsteld zal
wezen, doordat haar voogd, een rijk man,
tijdelijk een verlies lijdt van enkele aanj-
deelen.
Het liep tegen vijven. Elsie begon le
denken, dat ze nu genoeg gedaan had
en dat, na dp thee, een wandeling in de
Gardens wel heerlijk zou zijn, toen, zonl-
der eenige aankondiging, haar zuster
Hilda verscheen, en met vrouwelijke in
tuitie begreep Elsie dadelijk, dat dit .iets
slechts beleekende. Want vooreerst ging
de deur zoo bijzonder zachtjes open en
dan, bleef Hilda daar eenigen tijd staan
men, voor den aanvang van het seizoen,
de ruimte zoo voordeelig mogelijk is
gaan indeelen, zoodat er nu aanmerkelijk
meer, minder ruime, zitplaatsen zijn.
Maar, om op mijn schaapjes terug te
komen, wie er door het slechte seizoen
minder goed aan toe zijn, dat zijn de
pensioenhouders, die zich den heelen
zomer zelf opbergen in keuken en op
zolder, soms in een schuurtje in den tuin,
waar ze een zeer provisoire slaapplaats
inrichten, om al hun beschikbare woon
ruimte productief te maken, en dc eige
naars van de tentjes op „de plank". De
laatsten hebben het hard te verantwoor
den gehad, vooral omdat de hemel het
eenige malen zoo beschikte, dat het na
een paar matig mooie dagen, Zondags
regende en de plankmenschen moeten
het voornamelijk van de Zaterdagmid
dagen en de Zondagen hebben. De eige
naar van een ververscbingstent en die
zijn dan altijd nog weer een beetje beter
af dan de menschen van de schiet-, fruit-,
foto-, gebak- en andere tentjes ver
telde me op een middag, dat de regen
neerplaste op het gegalvaniseerde dak
en ik er met mijn dochtertje, dat, weer
of geen weer, dagelijks naar het strand
moet, was binnengevlucht, dat hij zelfs
bij een goed naseizoen, nog geld op toe
moest leggen en dat er van zijn plank-
genooten waren, die „stonden te wag
gelen", waarmee hij niet hun verregen
de tenten, maar hun financieelen toe
stand bedoelde.
Als het naseizoen nu nog wat mooi
weer mocht brengen wil en dan voor
de plankmenschen bij voorkeur op
Woensdag, Zaterdag en Zondag, dan kun
nen ze nog wel iets goed maken, hoe
wel ze van nu tot den derden Dinsdag
in September, als na de opening der Sta-
ten-Generaal nog eens alles wat provin
ciaal en dagjesmensch heet naar Scheve
ningen trekt, toch niet meer zullen dek
ken, wat ze in het hoogseizoen (wie geeft
een beter woord voor dit afschuwelijk
germanisme?) aan winstderving hebben
ingeboet. Want de pacht van de plank
is vrij hoog.
Zoo gaan we den winter weer tege
moet. In de stad is het weer veel druk
ker dan in de vacantiedagen. De winkel
straten worden onveilig gemaakt dit
alleen in het overdrachtelijke, want de
kinderen gedragen zich werkelijk heel
behoorlijk door heele benden jongens
en meisjes, die hun boekhandelaar ko
men aanvuren, om te zorgen, dat ze hun
niewe boeken, benoodigd voor een hoo-
gere klasse of voor de eerste klas van
gymnasium of H.B.S. tijdig thuis krijgen,
Enkele winkels, die zich speciaal op den
handel in schoolboeken toeleggen en ze
zoowel nieuw als tweehandsch verkoo-
pen, worden eenvoudig bestormd. Daar
staan de discipelen der wijsheid in files,
trappelend van ongeduld, maar ik geloof,
dat hun verlangen meer uitgaat naar hei
bezit der boeken en vooral van de
mooie, gewichtige uitziende agenda, die
voor de aanstaande eerste klassers een
interessant bezit is, dan naar de in die
boeken vervatte wijsheid. Tenminste
tot die conclusie zou je komen, als je
na 'n paar maanden, al 't gezucht hoort
van in hun kroost teleurgestelde ouders,
bij het inzien van de voorloopige rap
porten.
En zelfs voor de voorloopige rappor
ten komen, zullen heel wat ouders zuch
ten, omdat hun jongen of meisje, dat
toch overigens geen domoor en geen
stuntel is, zoo'n moeite heeft met Fransch
op de middelbare school. Geen wonder.
Dat Fransch is een bron van ellende.
Het Fransch op de lagere scholen is im
mers officieel afgeschaft en van de leer
aren op H.B.S. en gymnasium wordt nu
verwacht, dat ze, met het begin begin
nende, toch een bepaalde hoeveelheid
leerstof zullen verwerken, wat practiscb
nu al eenige jaren achtereen een onmo
gelijkheid is gebleken. Wat is nu het ge
val? Dat de leeraren zich instellen op
in artisliekdroeve houding, met het hoofd
wat naar links gebogen en de oogleden
half-gesloten.
Nu is het vrouwen gegeven, maar dan
ook alleen, zoo lang ze nog slank en
schoon zijn, om in haar houding alle
gevoelens uit te drukken.
„Kom binnen.. Hilda.." noodde Elsie
„Ik hen zeker, dat je mij iets droevigs
hebt te vertellen."
Hilda kuste haar het voorhoofd.:
„Arni kind." preveldjp zij. „Had het
je toch maar door iemand anders kunnen
verteld zijn!"
„Is het dan zoo verschrikkelijk?
„Cf; ik zie er vree sel ijk tegen op, het
je to vertellen. Maar je moet hek weten."
„Hoe gauwer je er dan mee voor den
dag komt hoe heler!"
„Het is van George."
„O," zei Elsie, met vlammende kleur.
„Ik heb al zooveel ellende over George
gehad, d,at ik nu meendp, dat het wel
genoeg was geweest!"
„Maar lieve kind, dje eerste tegenstand
was immers geheel opgeheven. Dit is
iets anders. Yeel erger1"
„In 's hemelsnaam, spreek toch uit
Hilda
„Hij heeft je verteld van den vreesie:-
lijken diefstal? Natuurlijk heb je over
niets anders gepradt, sinds dat gebeur
de? Ik vond moeder er geheel van veiv
vuJd."
„Ja. George heeft het onderzoek op
zich genomen. Hij zegt, dat alles wel onh-
dekt zal Worden en dat mr. Dering tea
slotte geen andere schade er door zal
hebben dan de onaangenaamheid van het
geval."
de kinderen, die reeds Fransche privaat
les hebben genoten, terwijl zij nog op
de lagere school waren, voor den vorm
en omdat het nu eenmaal moet, de eerste
lessen met hen doorvliegen en dan rus
tig verder gaan van het punt af, waar ze
ook zouden zijn begonnen als hun leer
lingen officieel eenige jaren Fransch ach
ter den rug hadden gehad. Want anders
komen ze niet klaar.
Nu zijn er in iedere klas wel altijd
een paar leerlingen, wier ouders naïef
genoeg zijn om te denken, dat, als het
Fransch nu voor de toelating niet ver-
eischt wordt, men bij den aanvang van
den cursus ook niet zal verlangen, dat
de kinderen er iets van weten. Maar
voor kinderen, die nog nooit een letter
van die taal hebben geleerd is het tem
po, waarop bijv. op het gymnasium door
de eerste beginselen wordt heengevlo-
gen, eenvoudig niet bij te houden. Met
het gevolg, dat er óf een soort stoom
cursus met privaatles voor hen moet
worden ingesteld, óf een slecht cijfer op
het rapport.
De beweging om bet Fransch op de
lagere school weer ingevoerd te krijgen
is hier in Den Haag buitengewoon sterk,
zoowel van de zijde der leeraren als van
die der ouders, daar er jaarlijks een per
centage kinderen is, die dupe worden
van dezen eigenaardigen toestand.
Intusschen wordt er aan kinderen, die
over een of twee jaar voor een inrich
ting van middelbaar onderwijs in aan
merking komen en wier ouders inzien,
dat ze dan maar on-officieel moeten lee-
ren, wat op school niet wordt onderwe
zen en wat ze toch moeten weten, heel
wat uurtjes privaatles besteed, evenals
aan hen, van wie na eenige weken blijkt,
dat ze bijgewerkt moeten worden. De
leeraren zelf mogen dat niet doen, er
zijn buitenstaanders voor noodig en over
een paar weken kan men de kranten
zien wemelen van advertenties, waarin
Fransche lessen worden aangeboden,
soms voor twee kwartjes per les. Als ik
kiezen moest, nee, dat zou ik toch niet
erg vertrouwen, geloof ik. v. T.
VOOR DE HUISVROUW.
September.
Kleine kleuters blank en blij,
Stappen in een lange rij
Nu beleven we weer den tijd van het
„voor 't eerst naar school gaan", een
emotie zoowel voor de moeder als voor
de kleuter, die van min of meer ver
troetelde baby, levend in de heerlijke
veiligheid van huiskamer en beschutten
tuin, plotseling gepromoveerd wordt tot
maatschappelijk menschje; die van zeer
waardevol wezentje daalt tot onverschil
lige spaak in het groote wiel, waarin we
allen wentelen, wei-tevreden of tegen
strevend, wat toch niet baat
Als nu de moeder haar kleine wereld
reiziger maar toegerust heeft met die
twee niet te ontfutselen schatten: zelf
beheersching en altruisme dan mar
cheert het alles wel in kalm opgewekt
tempo. „Wat een zware woorden in be
trekking met een zesjarige", zal wellicht
iemand denken, maar inderdaad zijn het
geen holle klanken, doch fundamenteele
gegevens. Hoe moeilijk is dikwijls hei
schoolleven van een „eenigst" kind,
waarin egoïsme maar al te gemakkelijk
als roode draad loopt, bedervend het
gebeele weefsel. Wie niet al als baby de
vreugde leert kennen van uitdeden der
zoo vurig begeerde olienootjes en koek
jes, zal nooit opgroeien tot een waar
lijk geslaagde Lebenskünstler, waarvoor
we het passende Hollandsche woord mis
sen. En het kind, dat de tafel mag
ranselen waartegen hij zijn onhandig
kopje stootte, wordt de eerste kans tot
zelfbeheersching ontnomen, evenzeer als
de dreumes die dagelijks luidkeels mag
brullen als het uur van slapen of was-
schen is aangebroken. Zelfbeheersching
„Dat kan zijn, Elsie, ik durf het je
haast niet zeggen, maafr er is een aan
wijzing, die Oheckley heeft gevond,en en
die hij sir Samuel heeft meegedeeld. O,
't is verschrikkelijk als ik daaraan
denk!"
„Betreft die aanwijzing mij?" vroeg
Elsje met een gebaar van ongeduld,.
„Ik heb op mij genomen, moeder en
jou de geschiedenis te vertellen. Luister
dus kind. I
Herinner je je wel nu acht jaar geg
leden die ellendige zaak van onzen on'-
i'aardigen broer?'
„Ik herinner het mij. Maar niet min
waardige" „ongelukkigen" broer! Vers
beeld je, ze hebben nu de banknoten
gevonden, die hij gestolen zou hebben.
Precies op den dag toen zo die andere,
ontdekking deden. Hebben ze je dat niet
verteld?"
Oheckley heeft het sir Samuel vers
teld. Hij herinnert zich nu ook, dat hij
Alhelstan het bundeltje in do safe heeft
zien leggen."
„O! Durft hij dat zeggen?... Als hij
dal daar gezien heeft, waarom hjeeft hij
er dan, acht jai*en lang, het stilzwijgen
over bewaard?"
Hilda schudfle droevig het hoofd:
„Ik wees", zei ze, „hoewel toch niet
kunnen aannemen, dat onze broer ons
schuldig was. Athelstan werd; ten laste
gelegd, d<at hij het handschrift van mi\
Dering had nagebootst. En dezelfde ver-
valsching heeft nu weer plaats gehad."
„Dan is het toch juist nog al duidelijk,
dat het Athelstan niet kon wezen?"
„Ja juist wel. Wanjt zie je, Athelstan
moet al dien tijd in Londen hebben geJ-
OIGGCLAAR 5 KOFFIE BOOtl VOOR Boon KWALITEIT
waapdeept
néme eens een proêfmët
KOFFIE^
<be Gouden jbom
A»v.|P^B'(5|Q ELAAP R0Q5EF1 DAAL
(Inger. Med.)
worde niet verward met sponfaniteif,
drift niet met openhartigheid. Een spon
taan kind is als een bruischende berg
beek, die zonnige bewegelijkheid en dar
telen overmoed verspreidt, tot verkwik
king van de ouderen, vermoeiden....
Er was een aardig Marietje, die in
Middelburg voor bet eerst naar school
ging en zij zat in de bank, plechtig van
ernst om dit groote gebeuren zij hield
de bloote armen roerloos gestrekt uit ge
stijfselde pofmouwtjes, precies zooals de
juffrouw aan al die dertig menschjes ge
leerd had.
Marietje had twee groote blauwe
oogen met tintellichtjes en twee blonde
vlechten, waaruit fijne krulhaartjes
sprongen, niettegenstaande moeder ze na
het borstelen, met haar vlakke hand
had gladgestreken. Marietje vond de juf
frouw, die een kleur had van inspanning
en toewijding ('t was een heel nieuw
bakken schoolgeleerdheid) o zoo lief, en
er kwam een moment dat Marietje de
bank uitstapte en de juffrouw een stevi-
gen zoen moest geven, zoo maar voor de
klasse en zeggen: ,,Ik vind je lief, ik hou
van je." Het jeugdig juffrouwtje werd
rood als een mooie roos en gaf haar ook'
een zoen en zei tegen een paar flauwe
kinders die elkaar aanstootten, dat ze
Marietje niet uit mochten lachen....
Datzelfde Marietje ging een jaar later
naar het hooge Noorden en woonde daar
in die koele gewesten op een heerlijk
buiten waar veel bloemen waren en de
boomen rustig ruischten. En Marietje
ging weer naar school in de naburige,
groote stad, waar ze alles van asfalt ma
ken en op de school was weer een aar
dige juffrouw die mooie verbalen voor
las. Marietje was wel een jaartje ouder
geworden, maar er was nog niet de klein
ste schaduw in haar hart en dus kwam
het er van dat ze ook deze juffrouw
wilde omhelzen maar.... heel effen
werd teruggewezen, omdat deze paeda-
woond, in Oamberwell, ecu noodlottig©
buurt, waar allemaal van die menschen
moeten wonen, die iets op het geweten
hebben. Nu pas is hij in Gray's Inn ge
zien blijkbaar onder zijn eigen naaint
doorgaande. Oheckley heeft hem gezien
en nog een ander ook!"
„Ben je me nu dus komen 'vertellen
dat Atheïsten van de nieuwe misdaad be
schuldigd werd
,.Dc vervalscher moet een 'medeplich
tige opliet kantoor hebbengehad, iemand
die in de safe kan komen, die de brieven
kan onderscheppen, dje bekend is met
de gewoonten van mr. Dering zoo een
als bij voorbeeld Oheckley, of de ander
die <l,an alleen nog overblijft, George!"
Hilda hield even op.
„O, maar dat is toch al te gek
Deuk je nu nog, dat George, mijn Geor
ge," herhaalde ze vol troljs, „djb bond
genoot was van Athelstan, of nu, van
een vervalscher?"
„Ze werden samen gezien. 55e werden
samen gezien in het huis, vanwaar uit
dc vervalscher zijn brieven verzendt-
Heeft Geoi'ge je verleid, dat hij al zoo
lang, wel acht jaren, heeft geweten, waar
Athelstan in Londen was?"
Let wel, hoe die enkele' opmerking
in de gelagkamer van dp „Salutation
Inn," dat Alhelstan zeker in Oamberwell
'had gescholen, nu tot een erkende daad
zaak was geworden, die dan nog uitge
werkt was tot een medeplichtigheid van
acht jaren!
Hilda twijfelde er in het minst niet
aan. Het was haar immers genoeg, dat
Oheckley dit zoo had [gezegd.
1 „Als George mij dit niet heeft veh-
