v[h. Q. ENGLEBEUT FiLS CIE
Knagende pijnen
Sasiaplrin-tabletten
FEUILLETON,
den :Heer;j. SLAGER
BIJVOEGSEt
Donderdag 14 April 1927 No. 88
VEHEEMCINC VOOR VOLKENBOND
EN VREDE.
Gisterenavond vergaderde de afdeeling
Middelburg van bovenstaande ver-
eeniging ouder voorzitterschap van den
heer mr. J. F. van Deinse,' die de geringe
opkomst der leden betreurde. Er is zi
zeker wat te bereiken, als men vervuld
is vaö de gedachte er iets te bereiken is.
Spr. heette in het bijzonder welkom de
dames Nouhebel en Kuiler en den heer
dr. v. d. Kamp, die bereid zijn gevonden
hunne medewerking aan dezen avond
te geven. Spr. deel'de daarop mede, dal
hij in enkele plaatsen de komst van den
propagandist der vereeniging heeft voor
bereid en deze is opgetreden te Aarden-
burg, Sluis, Oostburg, Terneuzen en Zie-
rikzee, terwijl nog vergaderingen te Vlis-
singen en te Domburg in voorbereiding
zijn Spr, wees ten slotte nog op het
goede werk dat de Joiigereu-vredesactie,
in do richting van het doel der vereeni
ging verricht.
Hierna las de voorzitter, bij ontsten
tenis van den secretaris, mr. v. d. Veur,
het jaarverslag voor, waaruit blijkt, dat
hel bestuur er dezen winter nietjn ge
slaagd is tot nu toe een spreekbeurt te
doen vervullen. Het ledental dei'- af
deeling bleef staLionnair, ongeveer 100.
Door den penningmeester, den heer
Ch. Eoasson werd het financieel ver
slag uitgebracht, waaruil blijkt dalt er/ een
batig saldo was op 1 Januari j 1 van
f 39.73.
Aan de beurt van aftreding als bestuurs
lid waren de dames mevr. Schluter en
mevi'. Stutterheim en de heer mr. v cl
iVeur. Zij waren niet herkiesbaar en de
voorzitter bracht hen dank voor de aan
gename samenwerking en hoopte hen
nog weer eens in het bestuur te zullen
terugzien. Tot bestuursleden werden ge
kozen mevrouw Bloasson-Sanders, mej.
M. De Cleijn Brem en de heer dr L. A
J. Burgers-dijk. De eerste eii laatste wa
ren ter vergadering aanwezig en namen
de benoeming aan.
Hierna deed mevr. Kuil|er-Xonhebel
hgogen Aria der Susanna aus Figaro'js
Hochzeit van "Mozart en Der Gartner van
Hugo Walf
De heer dr. v. d Kamp volgde met
„De Boomen zwijgen" van G. S. Adema
van Scheltema op muziek van mevr. L.
iWapvan Pesch en Hen- Oluf van Her
der op muziek van Loc wc. Zoowel mevr.
Kuiler als de heer v. d. Kamp zijn te
goede bekenden op dit gebied onih/et nog
noodig te doen zijn hel gebode
prijzen Dal mevrouw Nonhebei—Faro
liet accompagnement op uitstekende wij
ze verzorgde spreekt eveneens van zelf.
Ook 'na de hierna te noemen rede
vergastten het drietal de aanwezigen no^
op een viertal nummers, ditmaal duo's
Gegeven werden „Grön isl der Jasmincu-
slrauch van Chr. Sinding; Schön ist das
fesl des Lenzes, van denzelfdcn, Pasta-
raie van St Lacus en'het Duetto des
liirondelles uil den Mignon.
De voorzitter hield eene rede
over
„IJ c beperking' der bewapening
,eu de vrede,"
Spr. wees er op hoe het vraagstuk
der beperking der bewapening door de
behandeling bij een Volkenbondscommis
sie de laatste werken in het centrum der
belangstelling stond, voor zoover die uil-
- gaat naar Volkenbond zaken.
Zoowei de regeeringen der - gröot-mo-
Stormachtige Hoogten.
Naai' het Engelscli van EMILY BRONTE.
Door A. G, VAN STRIEN.
77).
„Maar Mr. Heathcliff was heel har
telijk, papa" merkje Catharina op, die
volsterkt niet overtuigd was, „en hij
maakte er geen bezwaar tegen dal we
elkander zagen; hij zei dal ik; naar zijn
huis kon - kpmen als ik wou, alleen
ik mocht het u niet vertellen, omdat
u met hem getwist had en hem niet
wou vergeven dal hij taille Isabella ge
trouwd had. En ddt wil u ook niet u
bent het die hier schuld heeft hij
is bereid om tenminste ons vrienden
te laten zijn. Linton en mij, eu u niet."
Mijn meesier die bemerkte dat ze wat
hij over het slechte ka raider van haar
oom gezegd had niet op zijn woord wou
gclooven, gaf een vluchtige schets van
/zijn gedrag jegens Isabella eu de wijze
waarop Wulliering Heights zijn eigen
dom geworden was. Hij kon niet goed
over dit onderwerp spreken; want hoe
wel hij er weinig van zei voelde hij
nog steeds denzelfden afschuw en wal
ging van zijn vroegeren vijand, die
steeds van af den dood van Mrs. Linton
in zijn hart geweest was. „Ze zou nog in
leven kunnen zijn, als hij er niet geweest
gendheden, de machtige potentaten dus,
als die der kleinere volken, overleggen
ccne regeling van beperking der oorlogs
toerustingen teneinde grenzen te stellen
aan den zinneloozen wedloop ia bewa
pening, die ook thans slechts weinig hef
tiger als voor den oorlog voortgaat. Men
moei de zaken zien zoo als zij zijn cn
geen schoouc luchtkasteclen bouwen of
sombere schrikbeelden fantasceren, maar
ook niet verbloemen, dat ook na 1918 en
ondanks Genève en Locarno, na den
vrede van Versailles eu ondanks den
Volkenbond, oorlogsgevaar is blijven be
staan. Maar ook moet men goed voor
oogen houden dat dank zij den Volken
bond het oneindig moeilijker is geworden
om oorlog te ontketenen, wat reeds
meermalen is gebleken en wat spr. ook
verwacht bij de spanning op den Balkan
en den wedijver tusschen Italië en Zuid-
Slavië. Inzake den chaos in China wijst
spr. met voldoening op de terughouding
omzichtigheid die door de mogend
heden wordt toegepast, niettegenstaande
leven en goed van hun onderdanen word
aangerand en er reden te over schijn!,
te "beslaan om volgens de oude begrippen
de geschonden nationale eer te handha-
en door represailles. De lust tot krijgs
daden is sterk verminderd en men durft
den krijgsgod niet wakker te schudden.
Dit is zeker reeds veel gewonnen Maar
moei .nog verder gaan en verder
werken naar het ideaal, dat bereikt kan
en zal worden de vrede ter wille van
haai' eigen belang, de vrede om der
wede willé.
Men kon ook uiet voldoening toezien
op de verslagen der Volkenhondscommis-
sie, die wide komen tot vermindering
der budgetten van oorlog en marine,
die railliarden verslinden, welke anders
voor nuttige cultureele doeleinden kon
den zijn gebruikt of in de zakken der
belastingbetalers konden zijn gebleven
en aldus tol grooter levensgeluk hadden
kunnen zijn. Spr? meent, dat als men
praal over regeling der oorlogsmiddelen,
de lust lot het gebruiken dier middelen
legen elkaar niet groot kan zijn. Reeds
is voor groofê schepen een overeenkomst
getroffen en wil men dit ook voor klei
nere schepen, luchtvloot en landmacht,
ahes natuurlijk alleen voor vredessterk-
ten. Spr. doet dan - uitkomen, dat het
met opgaat den oorlog te reglementee
ren. Men kan toch iets onmenschelijks
niet op humane wijze verrichten. Iedere
uitsluiting van het gebruik van gifgassen,
duikboolcn bacillenbommen is dan ook
onlogisch, hoe verschrikkelijk het ge
bruik dier middelen door allen ook moge
gevonden en veroordeeld worden. Spr.
meent juist, dat al deze middelen de
regeeringen zuilen afschrikken oorlog le
gaan voeren en zoo keeren de oorlogs
middelen door hun geweldigheid en
wreeaheïd den oorlog en wordt, zij het
dan ook op andere wijze, de Lalijnsche
spreuk bewaarheid: Ilij die den vrede
wil, bereide zich ten oorlog. Spr. ziel
in de beperking der bewapening geen
middel om den oorlog af le wenden.
Er zal wel iets gewonnen zijn, maar
niet veel. Men moei op andere wijze
den wereldvrede nastreven en dit doet
de Volkenbond ook. Spr. ging na wal in
de commissie werd behandeld en meent,
dal vooralsnog het hebben van een weer
macht moet worden gevoeld niet als een
reent, maar als een plicht, als een be
lasting. Bij elke nieuwe toetreding tol
den Volkenbond wordt de druk der be
wapening lichter, niet alleen doordat de
belasting over meerderen verdeeld wordt
doch levens doordat een mogelijke tegen
stander wegvalt. De basis in den Vol
kenbond moet zijn vertrouwen en geen
wantrouwen
Het groote probleem van voorkoming
van den oorlog ligt op ander terrein.
Vaderlandsliefde, nationaal gevoel, zijn.
prijzenswaardige eigenschappen, maar
daarmede behoeft niet gepaard te gaan
een soorl minachting voor andere volken
en landen, een soort vijandigheid, on
vriendelijke tegenstelling, een minder
waard achten van andere inemsclienty-
pes, andere volken, andere rassen. Alle
volken en rassen vormen te samen hel
prachtig mozaïek der menschheid, waar
in geen enkele kleur en geen enkel vakje
kan worden gemisl bij de samenstelling
van het schitterend geheel, de mensch
heid. Geen heeft meer recht op bestaan,
op bloei, geluk en voorspoed dan de
anderen, geen is gerechtigd te heerschen
over de anderen, geen is gedoemd tot
slavernij; ieder heeft zijn eigen plaats,
zijn eigen werk, zijn eigen gaven hij te-
dragen. Men moet trachten zich te ver
heffen boven het enge nationalisme en
internationaal gaan denken en voelen,
met behoud van liefde voor eigen land
en volk, doch met volle waardeering
voor het andere, even goede in den
vreemde. Iloe ver wij nog afslaan van
een welwillende appreciatie van den bui
tenlander, bleek wel uit de weinige
vriendelijkheid, die in de Nederlanders
woont voor het naburige België, zoodra
de belangen, zooals België die zag, in
botsing kwamen mol de belangen, zoo
als zij die zien Slechts weinigen in
Nederland en België zijn bereid de
kwesties los van nationaal gevoel en
beiang te neitijken door een internatio
nalen bril. Het is voor den vrede tus
schen de volken toch hoog noodig. Niet
alleen tusschen de volken, maar ook
binnen de naties heerschen onrust, on
tevredenheid, verdeeldheid, klassestrijd,
onvriendelijkheid, oorlog dus. Spr. wil
ook dit in het juiste licht bezien. On
rust eu ontevredenheid wijzen opgroei,
op ontwikkeling, de klassestrijd, ontdaan
van allerlei onvermijdelijke excessen, is
een streven naar vóller levensgeluk, naar
meer vreugde, naar meer zon. Door de
Fouten aan weerskanten wordt die strijd
lonnooaig bitter, door wederzijds toeste
ken van dc handen zou de klove kunnen
worden overbrugd. Als volken en klas
sen niet tot het inzicht komen, dat strijd
en naijver dwaas is, dat van hen niet
gevergd wordt de stilstand van een moe
ras, maar de gezamenlijke glorieuze
vooruitgang naar hel geluk, ieder zijn
eigen plaats innemende, zijn eigen werk
doende, zijn eigen vreugde levende, zijn
eigen God dienende, maar vervuld van
onderlinge waardeering en broederlijke
gevoelens, zoolang dit inzicht niet baan
breekt, zal oorlog blijven dreigen, zal
de eene natie de andere het licht in
de oogen niet gunnen, zal de eene bur
ger den anderen met afgunst en vrees
blijven beschouwen als zijn natuurlijken
vijand.
Ieder, die den Vrede wil, moet zich
keeren niet in de eerste plaats tegen
den oorlog, maar tegen de vijandschap
in de wereld.
Dit bleek bij de vechtpartij in de
Kamer tusschen teleurgestelde pacificis-
ten, hij het ontwapeningsvoorstel, en
ook de klassenstrijd in zijn meest kras
se uitdrukking wil den uilemdelijken
vrede, desnoods door geweld, evenals
Napoleon de Groote, die den Europee-
schen wede als uiteindelijk doel zag
van zijn oorlogen.
Vijandschap wordt niet overwonnen
door geweld, maar alleen door liefde
Indien wij ons egoïsune, ons eng natio
nalisme afleggen en verruilen voor al-
truïsme en een breed internationalisme
zullen wij bij wijlen ook bereid moeten
zijn, als individu zoowel als natie om
ons zelf ongerief op te leggen indien daar
mede het geheel gediend wordt. Ons
waarachtig geluk zal daardoor niet wor
den gestoord.
Het is deze innerlijke omkeer, die
de wede der natiën en der klassen zal
brengen .liet is naar den innerlijken
omkeer in onze harten, dat wij streven
moeten, indien wij waarlijk pacificist
willen zijn.
Spr. wil daarmede niet zeggen dat
de Volkenbond daarom stil moet zitten,
integendeel hij bereidt voor, maar zijn
succes is afhankelijk van den omkeer
in de harten der mcnschen. Men moet
De N.V. Handel-Mij voer Ned. en Kol.
KEIZERSGRACHT 422, AMSTERDAM,
brengt hiermede ter kennis, dat zij nare relaties mei
heeft moeten verbreken en deze dus niet meer ais vertegen
woordiger voorde ENGLEBERT AUTOBANDEN zal optreden.
(Ingez. Med.)»
de eenheid der menschen beseffen en
allo tweedracht verbannen naar het ver
leden.
Spr. eindigde niet er op te wijzen,
dat al is de pi-jaktijlq moeilijker dan
de leer, zij zich ook zal aanpassen en
alles zal worden doortrokken Van en
Vrede en Liefde.
Spr. eindigde onder applaus der aan
wezigen.
Aan het slot van den avond bracht
de voorzitter dank aan 'de "dames en
dr. v. d. Kamp voor hetgeen zij ten
beste hadden gegeven en wekte hij al
len op er aan mede te helpen, dat de
openbare vergadering, welke de afd. op
Vrijdag 29 April houdt in het Schut
tershof en waar mevr. Bakkgrv. Bosse
zal spreken over „Het Minderheden
vraagstuk" een veel grooter aantal per
sonen aanwezig is. Spr. weet uil erva
ring ,'dal deze spreekster een bekwaam
redenaarster is
De heer Ch. Boasson bracht den heer
r. van Deinse dank voor zijn mooie
rede, men heeft nu niet alleen genoten
van zang en muziek, m&ar tevens nog
heel wal geleerd
was! was zijn gedurige bittere overweging
en in zijn oogen scheen Heathcliff een
moordenaar.
Miss Cathy, die niet geen andere slech
te daden vertrouwd was dan met haar
eigen geringe daden van ongehoorzaam
heid, onrechtvaardigheid en hartstocht
die voortkwam uit een driftigen aard en
gedachteloosheid, en die er spijt van h!ad
op den dag dat ze begaan waren, was
verbaasd over de boosheid Van geest die
jaren lang op wraak loon zinnen en ze
verborgen houden en wel overwogen zijn
plannen kon vervolgen zonder een en
kele opwelling van wroeging.
Zij scheen zoozeer onder den indjruk
en zoo geschokt bij dezen nieuwen kjjk
op de mcnschelijkc natuur die lot nu
buiten al haar studies en denkbeelden
gelegen had dat mr. Edgar het on-
noodig oordeelde om hel onderwerp te
vervolgen. Hij voegde er alleen aan toe:
„Je 7Ai 11 later welen, lieveling, waar
om ik verlang dat je dat huis en dat
gezin vermijdt keer nu lot je oude be
zigheden en vermaken terug, en denk;
niet verder over hen!"
Catharina kuste haar bader "en /be
paalde zich rustig voor een paar uur
bij haar lessen, zooals gewoonlijk; daar
na vergezelde ze hem in het park en de
maar 'sjavonös toen zij zich in haar
hcelc dag ging als gewoonlijk voorbij;
kamer had teruggetrokken en ik haar
ging helpen oiffkleeden vond ik haar
GEMEENTERAAD VAX.
ARNEiHUIDEN.,
Dinsdagmiddag 2 uur vergaderde de
raad van Arnemuiden in voltallige
zitting.
De voorzitter deelt o.a. mede dat aan
het Nijverheids Onderwijs le Middelburg
een bijdrage over 1925 is verleend van
f 155.23 en aan hel Middelbaar Onder
wijs over 192C een van' f $16,57
Ingekomen is een schrijven van Ged.
Staten waarin zij mededeelden, dat naar
aanleiding van een nader adres van het
raadslid Franse en twee anderen, inzake
de bestratingskwestie, de Minister van
Binnenlandsche Zaken en Landbouw
geen aanleiding vindt om zijn ingenomen
standpunt in dit geschil, te verlaten
Dc heer Schuit vraagt of er dan zon dei*
medeweten van den raad nog een ver
zoek aan den Minister gericht is dooi
den heer Franse en anderen.
De voorzitter zegt dat dit zoo is.
De heer Crucq keurt dit ten zeerste
af.
De lieer Franse zegt, dat het eerste
antwoord van den Minister hem niet be
vredigde, omdat dit alleen sprak over
bestratingswerlc, en hun bezwaar ging
legen bet doen van grondwerk voor re
kening der gemeente.
De heer Crucq vraagt den heer Fran
se aan le toonen Waaruit tzijn verplichting
blijken zou
De .Franse vraagt dhr Crucq aan le
toonen waaruil zijn verplichting niet zou
blijken, het spijt hem dat dhr Schuil
dc kwestie opnieuw aanroert, hij zou
er zelf niets meer van hebben gezegd
De lieer Schuil erkent het goed recht
van een óf meer raadsleden om bij een
niet bevredigend antwoord hun verzoek
nader uiteen te zetten.
De voorzitter sluit de besprekingen.
De voorzitter deelt mede dal door de»
heer Crucq een ïoto van de bebouwing
van den Christiaanpolder is aangeboden
aan het gemeentebestuur. Hij steil voor
dii dankbaar te -aanvaarden.
Dc heer Franse zegt hiertegen be
zwaar te nebbeu daar deze foto aange
boden wordt met het opschrift „De
TwistappelWanneer dit opschrift juist
is, dan verklaart spreker hiervan niet
de schuld te dragen; hij vraagt verder
welk gemeentebelang er medegedie id
wordt om door een foto- de vele onaange
name herinneringen gepaard gaande met
deze bebouwing levendig le houden?
De heer van Eenennaam wil het aan
vaarden maar als een persoonlijke herin
nering aan den heer Crucq
Het resultaat der bespreking leidt tot
geen besluit.
Verder deelt de voorzitter mede, dat
een plan tot electrificatie vanwege de
gemeente Middelburg is ontvangen; daar
er op lieden nog geen beginsel/besluit tot
medewerking wordt gevraagd, wordt
hierop niet verder ingegaan.
B en Wi. stellen voor de wachtgeld
regeling van Snoep te verlengen lot 1
April en er dan mede te eindigen
De heer van Eenennaam zegt met die
regeling in te stemmen maar vraagt in
lichtingen waarom B en W|. tot 1 April
zijn doorgegaan, het raadsbesluit ging
loch ifiaar lot half Maart.
Dc voorzitter zegt dat B. eu W. dach
ten dat Snoep zijn geheelen bijslag had
moeten verdienen door arbeid aan de
gemeente te verrichten, bij nader onder
zoek bleek hun dal dit slechts was vanaf
1 Januari, vandaar dat zij nu doorgegaan
zijn inel de sleunverleening tot 1 April.
Door hel bedanken van twee leden
der schatlingscpmmissie worden hiervoor
benoemd Joh Schroevers en na loting
met Iz. Boone, C. van Waarde
Hel rcclil voor hel 'weghalen van de
mestvaalt der gemeentereiniging wordt
gegund aan M. Vader voor de jaar.som
van f 110. Voortaan zal de termijn
eindigen op 30 Juni. voor het eerst
in het jaar 1929.
B: en W, stellen voor een voelbalter-
rein beschikbaar te stellen aai» de voet
balclub voof f '10 's jaar.
De heer Janse vindt dit (Weinig, hij ver
onderstelt dat dit perceel weiland hier
door zeker, f 50 minder in pacht op zal
brengen, spreker wil iq elk geval f 25
bedingen
Breedvoerige besprekingen volgen.
De lieer Schuit wil de helft der wei
de gratis afslaan, mits de voetballers
voor de afheining zorgen en dan verder
dit speelterrein voor ieder open stel
len ouder de beperkende bepalingen 'door
B en W. voorgesteld welke zijn de
eerste 5 werkdagen der week van af des
middags 1 uur. Zaterdags vanaf 1 uur,
in gewrichten en ledematen, alsmede
hoofd- en kiespijn, verdrijft men met
Proef buisje 25 ct. Bij Apotk. en Drog.
(Ingez. Med.)
schreiend op haar knieën naast het bed.
„Wel foei dwaas kind!" riep ik uit.
„Als u eenig werkelijk verdriet had,
zoudt u u schamen om een traan om de
zen kleinen tegenspoed le verspillen. U
liebl ook hooit maar een schaduw van
werkelijke smart gehad, Miss Catharina.
Onderstel eens een oogenblik ,dat de
meester en ik dood waren, en dat u al
leen in de wereld stond,, hoe zoudt uu
dan voelen? Vergelijk de aanleiding van
nu met zujk een loesland als die, en
wees dan dankbaar voor ide vrienden
die u hebt. in plaats van er meer te
verlangen
„Ik schrei niet om me zelf Ellen",
antwoordde zij, „hel is om hem. Hij
verwachtte mij morgen weer te zien en
daarin zal hij uu zoo teleurgesteld zijn
hij zal op mij wachten, en ik zaïl
niet komen
„Onzin", zei ik „denlcl u, dat hij zoo
veel over u gedacht heeft als u over
hem? Heeft hij I-laretou niet als makker?
Niet een op d<e honderd zou weenen
over hel verlies van een bloedverwant
dien ze maar tweemaal gezien hadden,
op de twee achtermiddagen. Linton zal
gissen hoe de zaak £taat eu zich nieÖ
verder druk om u maken."
„Maar mag ik niet een briefje schrij
ven om hem le zeggen waarom ik niet
mag komen?" vroeg ze. terwijl ze op
stond ..En deze boeken zenden die ik
beloofde hem te leenen!" Zijn boeken
zijn niet zoo mooi als de mijne, en hij'
(verlangde zoo hevig om ze te hebben
toen ik hem vertelde hoe boeiend ze
waren. Mag dal niet Ellen?"
„Neen, zeker niet! neen, zeker niet!"
antwoordde ik met beslistheid „Dan
'zou hij aan u schrijven en er zou nooit
een eind aan de zaak komen. Neen,
Miss Catharina, de kennis moet geheel
afgebroken zoo verwacht papa hel.
en ik zal zorgen dat het zdoi gebeurl
„Maar hoe kan eea klein briefje.
begon ze weer, terwijl ze me smeekend
aanzag.
„Stilte!" viel ik haar in de rede „We
zullen niet met uw kleine briefjes be
ginnen. Ga in bed."
Zij keek mij heel ondeugend aan, zooi
ondeugend, dat ik haar eerst nieL goe-
deniiacht wou kussen; ik dekte haar toe
en sloot zeer misnoegd haafi deur, maar
half weg kreeg ik berouw. Ik keerde/
zacht terug: daar zat de juffrouw aan
de tafel met een stukje wit papier voor
zich en e'en potlood in haar hand, dal!
ze schuldig hij mijn binnenkomen aan
hel gezicht ontlrok.
„U zult niemand krijgen om dat te
brengen, Catharina". zei ik, ,,als u het
schrijft; en voor heden zal ik uw kaars
uitdoen."
Tic zclle den domper op den vloer en
ontving terwijl ik dit deed een klap op
mjjn hand en een gemelijk „dwars schep
sel'" Ik verliet haar toen weefr, en zij
schoof den grendel voor in een van haai*
ergste, gemelijkste buien.
De brief werd voltooid en naai' zijn
(beslemming gebracht door iemand uit
het dorp, die melk haalde, maar dat
kwam ik pas eenigen tijd daarna te we
ten Weken gingen voorhij en Catharina
kreeg haar goed hümew terug, hoewel
7c er wonderlijk veel van ging houden
om in haar eentje in hoekjes weg te
'sluipen; en vaak, als ik plotseling bij
haar kwam terwijl zé las, placht ze te
schrikken en zich over het lwek te bui
gen. met het blijkbaar verlangen om liet
te verbergen; en ik ontdekte randen van
losse papiertjes die buiten de bladen
uitstaken.
Ze ging ook de grap uithalen om vroeg
in den morgen heneden le komen en ïn
de buurt van de keuken te hangen alsof
ze dc komst van het een of ander ver
wachtte en ze had een kleine la in een
kabinetje in de bibliotheek,, waar ze uren
lang haar tijd bij zoek bracht en waarvan
ze onet bizondere zorg den sleutel ver
wijderde als ze het verliet.
Eens toen ze deze la onderzocht,
merkte ik dat de stukken speergoefi en
ïle snuisterijen die er nog onlangs den
inhoud van vormden in stukjes gevou
wen papier waren veranderd.
(Wordt
