FEUILLETON.
1
No. 66
Zaterdag 19 Maart 1927
MIDDEL
J7öc Jaargang
Dit nummer .bestaat uit Twee bladen.
EERSTE BLAD.
Abonnementsprijs per kwar
taal:
op de buitenwegen om Middelburg, en
voor de andere gemeenten p, post f 2.50;
voor Middelburg en agentschap Vlia-
ungen f2.30;
weekabonnementen in Middelburg 18
cent per week.
Advertentiën worden berekend
per regel plaatsruimte, met inbegrip van
omranding.
Gewone advertentiën: 30
cent per regel.
Ingezonden Mededeelin-
i e n 50 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen:
van 17 regels f2.10, elke regel meer
30 cent.
Kleine advertentiën niet
grooter dan vijf regels druks en waarbij
is aangegeven dat zij in deze rubriek
moeten geplaatst worden, 85 cent bij
vooruitbetaling.
Advertentiën onder brieven of bevra
gen bureau dezer courant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent per stuk.
Advertentiën moeten, willen ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
Postcheque en Gironummer 43255
gezin te worden opgenomen. Waren de
kinderen buiten Middelburg gevestigd,
dan werden zij van lijd lot tijd door een
der bestuursleden bezocht, wat den band
tusschen het Middelburgsche bestuur,
pleegouders cn kinderen zeer ten goede
is gekomen.
De benoodigde gelden werden in de
eerste jaren van het bestaan der afdee-
ling gevonden uit de contributies der
belangstellende leden en begunstigers.
Dat men zich toen slechts tot een zeer
klein aantal kinderen moest bepalep,
is begrijpelijk.
Na de invoering der kinderwetten,
waardoor de afdeeling ook op de lijst der
inrichtingen kon worden geplaatst, welke
het recht verkregen op een subsidie dm"
regeering, ging het op dit gebied beter
en konden meerdere pupillen worden
aangenomen. Een zuinig beheer moest
evenwel steeds voor oogen worden ge
houden. Met de meeste dezer pupillen
-werden goede resultaten bereikt. Bij hun
meerderjarigheid waren de kinderen tot
zelfstandige menschen opgegroeid, die
hun eigen brood konden verdienen.
De afdeeling gaat op denzelfden weg
•oort, en hoopt en vertrouwt, nog vele
jaren in het belang dergenen te mogen
werken, die door treurige omstandig
heden het gezellige eigen tehuis moeien
missen.
BINNENLAND.
VEREEN. „TOT STEUN".
Morgen, 20 Maart, zal het 25 jaren
geleden zijn, dat alhier de Afdeeling
Middelburg der Vereeniging „Tot
Steun" werd opgericht.
Nadat een aantal circulaires aan ver
schillende personen waren toegezonden,
op wier Delangstclling.men meende te
kunnen rekenen, werd den 20sten Maart
1902 in het Schuttershof een vergade
ring belegd van leden en begunstigers
der bestaande hoofdvereeniging van „Tot
Steun", onder voorzitterschap van wij
len den predikant P. Sybolts. Nadat de
ze gewezcD had op den locnemenden
werkkring ten opzichte van dc verzor
ging van verwaarloosde kinderen en de
vraag had gesteld, of het gcwenscht
zoude zijn een afdeeling Middelburg le
stichten, werd hiertoe besloten.
Uit de toen aanwezige leden en be
gunstigers der Vereeniging „Tot Steun"
werd een afdeelingsbostuur gekozen, dat
als volgt werd samengesteld de heeren
P. Sybolts, voorzitter. G. Smit Sibenga,
vice-voorzitter, mevr. FruinNiemeyer,
penningmeesteres, mejuffr. J. C. Bckaar,
secretaresse, terwijl als 5de lid hieraan
werd toegevoegd mevr. Thicrens—Van
Dissel.
De ardeeling heeft met vrucht in de
afgeloopen 25 jaren gewerkt. Ilaar laak
was pupillen op te leiden in vrijzinnig-
christelijken geest.
Voortdurend heeft de afdeeling het
voorrecht gehad jongens en meisjes te
mogen verzorgen, waarvan enkelen tij
delijk in een der doorgangshuizen der
Hoofdvereeniging werden geplaatst, om
daarna in een daartoe geschikt bevonden
Stormachtige Hoogten.
het Engekch v*n EMILY BRONTÊ.
Door W. A. C. VAN STRIEN
57).
De meester scheen le slapen, en ik
waagde het spoedig na zonsopgang het
vertrek te verlaten en weg te sluipev
naar dc zuivere verfrisscliende lucht. De
bedienden dachten dat ik gegaan was om
de slaperigheid van mijn langgerekte
wacht af te schudden, in werkelijkheid
was mijn hoofdmotief om Mr. Heath-
cliff te zien. Als hij den geheclen nacht
tusschen de lorkenboomen gebleven was,
zou hij niets van de opschudding op de
Grange gehoord hebbenbehalve dat hij
misschien de haastige gang van den
boodschapper waarnam die naar Gim-
merton ging. Als hij dichterbij gekomen
was zou hij waarschijnlijk het openen
en sluiten van de buitendeuren begrepen
hebben dat er iets niet in orde was.
Ik verlangde en was toch bevreesd
hem te vinden. Ik voelde dat het vreese-
lijke nieuws verleid moest worden en ik
verlangde er spoedig doorheen te zijn;
maar hoe ik het moest doen wist ik
niet.
Hij was daar ten minste enkele me
ters verder hel park in; en leunde tegen
een ouden esch, met zijn hoed af en het
Twee zielen, één gedachte.
NaVrides-Sigaretten
VOOR DE HUISVROUWEN.
SCHOONMAAK.
„Schoonmaak was een fraaie zaak
En gaf hel menschdom veel vermaak.
Schoonmaak was een kosl'lijk ding
Goddqnk! het is nu herinnering."
Zou de Amerikaan die ontwaakt in
het jaar 2000, na een eeuw van diepen
slaap in zijn ondergrondsche kamer en
daarna voorzichtig door den humanen
dokter en zijn charmante dochter rondge
leid, niet lol deze rijmelarij kunnen ko-
Wanl zal in die lichtende eeuw zon
der geld en zonder schoorsteenen, waar
dus rijkdom en frischheid ieders deel
worden, nog behoefte zijn aan die won
derlijke voorjaarsbezelcnheidGroote
Schoonmaak? Iniusschen leven wij op
19 Maart 1927 temidden van matrasge-
klap, dekengewapper, schuimende zeeip-
sopleilcn, natte dweilen, roodc boenwas
en terpentijngeuren. Als het licht en de
zon weer aan de oude aarde zijn terug
geschonken, als paarse, gele en witte
crocusjes stralen tusschen he.t verjongde
gras, als de zwarte tuinaarde dicp-slerke
geuren uitademt en dc eerste, wollige
lammëtjes buiten loopen stroopen
dienstbode, werkvrouw en mevrouw de
mouwen op en betrekt het gezicht van
den heer des huizes die vervolgens snel
zijn agenda raadpleegt en het aantal
vergaderingen en allernoodzakelijkste
conferenties fantastisch uitbreidt.
Want daar zijn we meteen in de kern
van het vraagstuk Er wordt veelal te
fanatiek geschoond! (Een Noord-X'eder-
landsche term voor den feilen strijd die
weken lang met stof, spinnewebben, ge
roeste trommels en gedeukte bewaar-
doozen, wordt gevoerd).
Was het niet Heinrich Seidel die opge
wekt aanving „Arbeit, Arbeit, Segesquel-
le; Heil und Ehre deiner Kraft enz
Zéér juist zou de schoolmeester zeg
gen, maar een overmaat aan arbeid
wordt een ziekteverschijnsel dat in den
beginne zich openbaart door een lichte
prikkelbaarheid en eindigt in sehclc
(loge*. MML)
geen noodlots-spel zoo erg als
hoofdpijn en woedegevoelens tegenover
alles en iedereen. De schoonmakende
huisvrouw die de nooit volprezen lente
begroet met „jauchzen en frolocken"
en met stofdoekgewapper is bcwon-
derenswaard, mits zij om half vijf de
reinigingsmachine in al haar onderdeelen ivan 8e'u*£
stop zet en achter een heerlijke bos tul-^ie leest denkt wellicht
geeren,
haat.
Geen kwaad gelijk al wat zichzelf
zoekt, maar ook, geen grooter heil dan
Vrede. Deze dingen te doorgronden in
hun Wezen dit is Nirwana, „Kroon
haar doorweekt van den dauw die zich
op de uitloopcnde takken verzameld had,
cn rond hem neerkletterde. Hij had lan
gen tijd in die houding gestaan ,warit ik
zag een paar merels nauwelijks drie Voet
van hem af liecn en weer gaan, bezig
met hun nest te bouwen terwijl ze zijn
nabijheid niet meer achtten dan die van
een stuk hout. Ze vlogen weg bij mijn
nadering, en hij hief zijn oogen op en
sprak
„Zij is dood!" zei hij ik heb niet op jóu
gewacht om dat te vernemen. Doe die zak
doek weg grien niet in mijn bijzijn.
Weg met jullie allen! Zij heeft jullie tra
nen niet noodig!"
Ik weende evenzeer voor hem als voor
haar, we hebben soms medelijden met
schepsels die noch voor zich zelf, noch
voor anderen cenigszins dit gevoel heb
ben. Toen ik het eerst zijn gezicht zag,
bemerkte ik dat hij bericht van de ramp
gekregen had; en het dwaze idee kwam
bij mij op dat hij in zijn hart Verslagen
was en bad, omdat zijn lippen bewo
gen en zijn blik op den grond gericht
was.
„Zij is dood!" antwoordde ik, ter
wijl ik mijn snikken bedwong en mijn
wangen droogde. „Naar den hemel
gaan ,hoop ik; waar ieder van ons haar
moge volgen als we ons laten waar
schuwen en onze slechte wegen verlaten
om de goede te volgen!'
„Liet zij zich dan waarschuwen vroeg
pen in een luien stoel neerzinkt met
geurige thee en toast onder haar bereik.
Dan niet onmiddellijk de radio aanzetten
om door 'n kunslmaligcn prikkel de ver
moeide zenuwen ic vergiftigen of nog
gekker- dc radioseusatie te versterken
met geinhaleerden sigarettenrook en li-
kcurbonbons Een spinnende, filosofi
sche poes, desnoods een zacht neuriënde,
ouderwelsche speeldoos, zoo een van
.die letzte Rozeen „Heimweh" cn
jen zonnig, overbekend kinderboek ib.v
de Kleine" Lord) zijn het beste gezelschap
oor den vermoeiden mensch die. zijn of
haar best deed. Het is een voorrecht
om zoo pardoes op een divan neergeze
gen, meteen weg te zweven in ontspan-
nenden slaap velen is dal niet gegeven
De meesten zijn helaas in deze drukke
wereld „te hard van geluiden nog lan
gen lijd hoofd- en zenuwgespannen als
alle actie moest zijn weggevloeid. Wie
voor het naar bed gaan, zich al cijferend
over zijn finanties bezorgd maakt, heeft
grootten kans dal met 't kloppende hoofd
in het kussen gedoken, de onnoozele ge
tallen langs het zwarte plafond gaan nj-
Het is
bespottelijk. Te beginnen bij liet meest
nuchter reeële schoonmaken en te belan
den in het Nirwana. Het klinkt gekker
dan de werkelijkheid openbaart. Haast in
elk wezen zijn nauw verweven hel reeële
en het ontastbare. Ik weet een uitèrst
toegewijde huisvrouw, die sprak: Bed
den opmaken en kamers doen vind ik een
heerlijk morgenwerk omdat het mij van
zelf tot gedachlenconcentratie leidtI" Zij,
die zoo sprak, behoort tot degenen voor
wie gedachten en bezinning reëler en
waardevoller zijn dan alle bedden- en
slaapkamerbenrten ter wereld. Doch ook
de min en meer önbewusten zeilen, beur
telings in de grijze zeeën der werkelijk
heid en in de kristalheldere blauwe me-
ditatiemeren.
Wie overkwam het nooit na een uren-
langen, verrukkelijken, zomersclien fiets
tocht, dal de Ranja met Sprudehvater weer
nieuwe kracht aanvoerde lot geestelijke
genietingen, waartoe toch feitelijk ieder
energiek uittrekken moet leiden.
Zacht gezegd: de voorjaarsschoonmaak
is warempel geen ramp, als maat wordt
gehouden; integendeel zich bevrijden
taiiS'ïliï;)™?.teUij geMlelijk ot stoffelijk is
is niet niel ieder gegeven; velen ver- ™*wUitang. /ooaU de rijst-en
vallen onmiddellijk tot pluizen en tobben br.jberg der proeiverken vóór de sehool-
en toeh is meditatie bet groote heil- Hkitos niet al te onappetijtelijk is. door de
middel on hel vonder daL dc^Oosterling I vacantiegeui-eu die daarachter opstijgen,
kent als vanzelfsprekendheid. behoort ook achter den schoonmaaktijd.
i rozige rust te glanzen. Bovendien is
Is het volgende niet aan de Boed- j energie-ontplooiing met een onmiddellijk
dhislische Leer ontleend?: (astbaar effect voor vele vrouwen een
„Er is geen vuur gelijk hartstocht-be- j uitstekende sport en menig bleek studie
meisje moest maar eens in stralende
voorjaarszon op het frisSche ba Icon, alle
matrassen uitkloppen. De stevige bruine
boonensoep gevolgd door veldsla metbie-
zouden haar wonderwel smaken en
de sanatogeen wellicht overbodig maken.
Ja, dat is een punt gedurende den
schoonmaaktijd de dagelijksche voeding,
die toch verzorgd en afwisselend behoort
te blijven.
Welnu weinig tijdroovende gerechten
vindt men in stevige, smakelijke boonen
erwtensoepen, in stamppotten, in no
ten en vruchten.
Doch behalve deze verwijzing naar een
eenvoudig degelijk kookboek, nog dezen
raad van iemand die wat franje wenscht
aan het degelijk-dagelijksche kleed:
Dat iedere huisgenoot, die zijn kamer
en inventaris glanzend, geklopt, gewre
ven, geboend, in één woord „gedaan"
vindt, in de vreugde zijns harte tracteere
op koekenbakkers of bloemistenprodukt.
En voorls- Laat de kachels branden,
en werp geen blik op den koppigen kalen
der, die zoo zelden in ons lieve land
in harmonie leeft met de dampkringat
mosfeer.
Er was (en is?) een oud-
mannen tehuis, waar onverbiddelijk op I
April de kachels gedoofd werdenhet
klinkt middeleeuwsch wreedaardig en
op alcoholmisbruik aanleggend. De Fran-
schen weten beter „Au mois d'Avrili,
n'ötes pas un fil(en ze laten de kachel
staan).
Neen, laten gezelligheid cn warmte
blijven wonen in de huizen waar veger,
dweil en zeepsop gaan regeeren. En
eindelijk een Zondag- "hoera' de schoon
maak is voorbij. Eenvoudig is er ge-
gelen maar o, vreugde aan het dessert
verschijnt de traditionecle taart, de
schuimige, kruimige, geurige vanilletaart.
Brosbruin, geel van room, waarop de
blank gebakken eiwitsnecuw; in één
woord de taart zooals alleen een Mid
delburgse!) banketbakker kan leveren.
De familie die haar vreugde uitte door
het doen bakken van stapels oliebollen,
wal liet schoone huis van kelder tot zol
der in vetgeuren hulde, was blijkbaar
zeer verknocht aan Calvé of de Delftsche
gist- en spiritusfabrieken.
Healhcliff terwijl hij beproefde le spot
lachen. Stierf zij als een heilige? Kom,
geef me een trouw verhaal van de ge
beurtenis. Hoe is
Hij probeerde den naam uit te spreken
maar slaagde er niet in, en terwijl hij
zijn lippen samen klemde streed hij een
zwijgenden strijd met innerlijken ziels
angst terwijl hij intussclicn mijn mede
lijden terughield door mij onverschrok
ken en woest aan te stellen.
„Hoe stierf zij?" hernam hij ten slotte
gedwongen om niettegenstaande zijn
moed een steun achter hem te zoeken;
want na de worsteling trilde1 hij ondanks
hem zelf tot zijn vingertoppen toe. -
„Arme dwaas", dacht ik; „je hebt een
hart en zenuwen even goed als je me
de menschenwaarom ben je zoo ver
langend om ze te verbergen? Je trots kan
God niet misleiden! Je verzoekt Hem om
ze te schokken tot Hij een volkome»
vernedering afdwingt."
„Kalm als Sen lam!" antwoordde ik
luid. „Zij zuchtte en strekte zich uit als
een kind dat ontwaakte en weer in slaap
valt, en vijf minuten later voelde ik nog
even haar hart slaan en toen niets
meer!"
„En heeft ze mij nog genoemd?"
vroeg hij, aarzelend alsof hij vreesde dat
het antwoord op zijn vraag bijzonderhe
den zou brengen die hij niet zou kun
nen verdragen.
i „Ze kwam in het geheel niet meer
Uit Stsd sa Provincie.
Uit Walcheren.
Te N.- en St. Joosland kwam
de gemeenteraad Woensdag bijeen.
Het Pr. Kohier op de hondenbelasting
wordt vastgesteld met 30 personen, voor
31 honden lol een bedrag van f 77 50
Aan F. Onderdijk le Middelburg wordt
ontheffing verleend van zijn nog ver
schuldigde bedrag aan sclioolgeld over
1926.
Op voorstel van P. en W wordt be
sloten een nieuw raadhuis le bouwen
alsmede een nieuwe onderwijzerswoning
voor hel hoofd der O. L school. Tee-
kening en begrooting worden overgelegd,
raming totaal f 11000. De reden hier
van zijn onvoldoende ruimte op de secre
tarie en vele onderhoudskosten aan de
onderwijzerswoning.
Als leden der schattingscommissie voor
de R. I. E> werden herkozen de heeren
J. Polderman, R. Goedhart, C. Rooze en
P. Baurdoux.
Op de aanvrage van hel bestuur der
vereeniging van Christelijk Lager Onder
wijs aldaar, om gelden uit de gemeente
kas te mogen ontvangen voor de stichting
bij kennis; ze heeft niemand herkend van
af het oogenblik dat u haar verlaten
hebt," zei ik. „Zij ligt met een liefelijken
glimlach op haar gelaat; en haar laat
ste gedachten zwierven terug naar de
prettige dagen van vroeger. Ilaar leven
besloot met een zoeten droom moge
zij even aangenaam in de andere wereld
ontwaken
„Moge zij in de hel ontwaken!" riep hij
met verschrikkelijke heftigheid uit, ter
wijl hij met zijn voet stampte en kermde
in een plotselinge vlaag van onbedwingba-
ren hartstocht. „*Wel, ze is een leugena-'
res tot het einde toe! Waar is ze? Niet
daar niet in den hemel niet omge
komen waar? O! je zei dal je niets om
mijn lijden gafl En ik uit een bede 'ik
herhaal die lot mijn tong verstijft! Ca-
tharina Earnshaw, mag je niet tot rust
komen zoo lang als ik leef! Je zei dat ik
je gedood heb! kom mij dan verontrus
ten! De vermoorden komen hun moorde
naars verontrusten geloof ik. Ik weet dat
geesten op de aarde hebben gezworven.
Weesl altijd bij mij neem welken vorm
je verkiest maak me gekl laat mij
alleen maar niet in dezen afgrond, waai*
ik je niet kan vinden! O, God het is on
uitsprekelijk! Ik kan niet leven zonder
mijn leven! Ik kan niet leven zonder mijn
ziel."
Hij sloeg met zijn hoofd legen den
knoesligen stam, en terwijl hij zijn oogen
ophief, huilde hij niet als een mensch,
maar als een wild beest, dall met mes
sen en speren doodgestoken wordt.
Ik bemerkte verscheidene blocdspat-
ten op den bast van den boom. cn zijn]
handen en voorhoofd waren beiden be
vlekt; waarschijnlijk was hel tooneeT
waarvan ik getuige was de herhaling)
van andere die zich gedurende djeui
nacht hadden afgespeeld Het maakte
ternauwernood mijn medelijden gaande
hel verschikte mij; toch voelde ik een
tegenzin om hem zoo te verlaten Maar
op hel oogenblik dat hij voldoende tot'
zichzelf kwam om te zien dal ik hein!
[gadesloeg donderde hij mij een bevel too
om heen te gaan en ik gehoorzaamde.
Ik was niet in staat om hem le kalmoe -
ren of le troosten.
De begrafenis van Mrs. Linton was
vastgesteld op den Vrijdag die op haar
overlijden volgde, en tot zoo lang bleef
haar doodkist onbedekt en met bloemen
en geurige bladeren bestrooid in den
grooten Salon staan. Linton bracht daar
zijn dagen en nachten door als een sln-
pelooze wacht, en een omstandigheid
die voor allen verborgen was behahfi»
voor mij Healhcliff bracht ten minste
zijn nachten buiten door, evenzeer zon
der eenige rust.
(Wordt «"yrvolgd
