GEBR. WAGENAAR
SOPLA 2Vz
Advertentiën.
geen
timmerhout"
^MIDDELBURG
^MUZIEKHANDEL
Vervaardigd van blaadjes tobakdie
voor de fijnste sigaren te klein zijn,
In illo aiamnwinlwl».
toebehoorcnde aan een vrouw. Maar hij
deed, dit werk niet meer naar den zin
der eigenares en kreeg zijn ontslag. Hier
over ontstak de oudjp man zoozeer in;
woede, <kit hij de vrouw mei vier mes
steken id jodide Een man, d»le van dezt
daad' getuige was, bracht hij twee gevaar
lijke steken toe, waarna hij zich zelf den
.slagader van d<p linkerpols doorsneed',
De mannen zijn in een ziekenhuis opge
nomen
Te Iiull in Fhgcbuid is groote op-
schudding verwekt door de ontdekking
dat in het groote stedelijk ziekenhuis een
aantal verpleegsters zich aan drank ei
tabak te buiten ging De hoofdver
pleegsler heeft in drie kamers in -ge
bruik als slaapvertrekkeu van hel intern
personeel, een aanzienlijk aantal ledige
bier-, brandewijn- en jeneverflesschen ge
vonden Voor het bewaren van het geest
rijk vocht deden ook wel leege medicijn-
flessen dienst Tevens ontdekte de hoofd
verpleegster in een hoek, slecht verbor
gen onder wat kranten, een stapel lee'ge
en eeuige nog half gevulde éigarclteii-
doozeu, Andere cigaretlendoozen stonden
op dg kleerenkasten Overal zwalkten
eindjes cigaret rond
Drie verpleegsters wier gedraging
den laatslen lijd tol den onderzoekings
tocht der hoofdverpleegster aanleiding
hadden gegeven, zijn op staanden voet
ontslagen. (Telj
Een inspecteur vau een verzeke
ringsmaatschappij heeft in eeu toespraak
te Hartford (Cojui ecnige staaltjes op
genoemd van dwaze eischen, waarmoe
verzekerden soms derven aankomen Zoo
vertelde hij o.a van een meisje, d,at haar
vader zoo stevig -om arm dj had d,al zij
met tiaar armbandhorloge een van zijn
ribben gekneusd had. Een andere ver
zekerde wilcljp. een nieuwe lorgnet heb
ben. omdat hij deze gebroken had, toen
hij zijn meisje zoende
De verspreiding van dLe Charleston
heeft aanleiding gegeven tot lal van ver
zoeken 0111 uitkéering voor verzwakte en
kels of knieën
Aan de dyankwel toe te sclirijven was
hel verzoek 0111 uilkecring van een vrouw
die een snee in haar voet gekregen had
door op een CQgnacfleschje te trappen,
dat gevallen was uit de achterbroekzak
van een man in de file voor een schouw
burg
Een zonderling ongeval was voorts d,at
van een man, die te veel los geld, in zijn
broekzak had gehad OJ1 z'Jn heupbeen
gebroken had. djooixlal hij gevallen
en daarbij op liet geld, terechtgekomen
BUITENLAND.
FRANSCHE KEUKEN, HARLEKIJNS
EN JUWELIERS.
Over een maand zullen we hier in Pa
rijs, zoo wordt ons van gemeentewege
beloofd, een culinaire en gastronomische
tentoonsteling krijgen, die gehouden zal
worden in het feestgebouw „Magie City",
Het zal een tentoonstelling worden, die
natuurlijk ook een nuttig, praktisch doel
heeft een democratische zijde. Er zullen
daar door bekwame koks kook-proeven
worden gehouden, waaruit elke Parijsche
huismoeder zal kunnen leeren, dat het
lang niet altijd noodig is om dure ge
rechten klaar te maken, wanneer men
gesteld is op smakelijke menu's -
wie is dit niet! dat er integendeel met
heel weinig kosten prachtschotels te be
reiden zijn.
Die koks zullen menu's uitvoeren voor
10 personen berekend; en nauwkeurig
zal van ieder menu worden aangeplakt
wat het aan hoofdmateriaal en aan ver
dere ingrediënten kost, en ieder gerecht
zal onmiddellijk het publiek ter keuring
worden aangeboden, met vermelding
daarbij wat de kostende prijs per portie
van één persoon is. Inderdaad een zéér
nuttig, en praktisch doel, waaraan onge
twijfeld behalve de Parijsche vrouwen,
bok veel vreemdelingen zullen komen
profiteeren al was het alleen maar uit
curiositeit.
Maar tegenover deze nuttigheidszijde
zal de tentoonstelling ook haar luxe-zijde
hebben, en daarop vooral verheugen zich
de Parijsche lekkerbekken zoowel als de
Parijsche koks, die meewerken zullen
aan die tentoonstelling. Want lekkerbek
kerij is de eeuwen door steeds een var
de meest bekende Fransche eigenschap
pen geweest; en betere koks dan de
Fransche bestaan er in de heele wereld
niet! dat is al een van ouds bekende
reputatie, waar de Fransche koks wat
trotsch op zijn, en terecht! Het is niet
voor niets, dat in ieder land een kok, die
zichzelf en zijn kunst respecteert, zich
met de Franschen naam van „cuisinier"
betitelt!
Daar op die tentoonstelling zullen
dan schitteren in al hun talenten de Fran
sche koks, die onder hun voorgangers uit
vroeger eeuwen een man hebben als
Vatel, de maïtre d'hotel van den grooten
Condé; Vatel die zooals Madame de
Sévigné vertelt in een van haar beroem
de brieven zelfmoord pleegde, omdat
hij op een diner, dat zijn meester Lode-
wijk XIV aanbood op zijn prachtig bui
tengoed in Chantelly, de zeevisch niet op
tijd aangekomen was, zoodat Vatel dus
een onvolledig diner had moeten voor
zetten aan den Koning daardoor acht
te hij zich zóózeer onteerd in zijn be
roepswaardigheid, dat hij zich zijn degen
door zijn hart heen stak juist op het
oogenblik, dat die fatale zeevisch tóch
nog arriveerde ten lange leste
Booze tongen beweren, dat het zeevisch-
verhaal een puur verzinsel is, dat pre
cies het tegendeel waar is, en dat Va-
lel zelfmoord pleegde juist omdat hij zich
schaamde over de nederigheid van zijn
beroep; dat Vatel verliefd was op een
dame uit de hofkringen, aan wie hij zijn
beroep verzwegen had, omdat hij, gich
daarvoor geneerde; en nu wilde het on
geluk^ dat diezelfde dame deelnam aan
dat bewuste diner ter eere van Lodewijk
XIV, en dat op een gegeven oogenblik
de kok en de hofdame tegenover elkan
der stonden, en zij plotseling in dien kok
in zijn werkpakje zijn verliefden aanbid
der herkende waardoor Vatel zich zoo
vernederd voelde, dat hij hard terug liep
naar de keuken en zich daar met zijn
degen het hart doorboorde.... Dat is
een heel ander verhaal dan over de zee
visch; maar, zooals gezegd het zijn las
tertongen, die dit verhaal uitvonden en
verspreidden; alle Fransche koks hou
den het met het zeevisch-verhaal, en
zijn trotsch op hun voorganger, die zoo'n
sterke beroeps-eer had!
Ook de Fransche lekkerbekken heb
ben hun beroemde voorgangers uit vroe
ger eeuwen; de meest bekende, de over
de heele wereld bekende, is wel de ma
gistraat BrillatSavarin, de gastronoom-
filosoof, die het meesterwerk „La Phy-
siologie du Goöt" schreef, waarvoor hem
een standbeeld werd opgericht En
dan die andere magistraat-gastronoom,
Henrion de Pansey, die eens deze be
roemd geworden regelen schreef: „Ik be
schouw de ontdekking van een nieuw
gerecht als een veel belangrijker gebeur
tenis voor de menscliheid dan de ontdek
king van een nieuwe ster."
En wat er al niet aan speciaal-Fran-
sche gerechlen „ontdekt" is in den loop
der eeuwen! gerechten, waar de echte
Franschman trotsch op is, en aan vast
houdt als aan een van de mooiste tradi
ties van zijn land! van de meest een
voudige gerechten tot de meest gecom
pliceerde toe!....
Waar ter wereld verstaat men zóó de
kunst „pommes frites" te bereiden als in
Frankrijk? dat speciaal-Fransche ge
recht vindt u zelfs in de kleinste volks-
restaurants tot in de perfectie toebe
reid
En de „pommes soufflées" dan, waar
van de Franschen pas de honderdjarige
ontdekking hebben gevierd, tegelijl; met
het eeuwfeest van den eersten Fran
schen spoorweg, die van Parijs naar St.
Germain-en-Lage liep, en die daar
mee in verband staat. Ter inwijding var
die spoorlijn zou er eeu groot feestmaal
zijn. De kok had zijn schijfjes aardappe
len gesneden, die hij in hel kokend vet
wilde laten vallen, zoodra de gasten zou
den aankomen dan zouden zijn „pom
mes frites" precies op tijd klaar zijn.
„Daar komen de gasten aan!" riep de
koksjongen hem toe! De kok Het zijn
schijfjes in het kokende vet glijden. Daar
kwam wéér de koksjongen binnen-
„Baas, baas, ik heb me vergist, ze zijn
er nog niet, de gasten, het waren andere
menschen!" Onmiddellijk nam de kok
een schuimspaan en vischte al zijn
schijfjes weer uit het vet op. Even later
kwamen de gasten werkelijk aan, en de
schijfjes gleden het vet weer in. Maar
met verbazing zag toen de kok, dat alle
schijfjes begonen op te zwellen, bolrond
werden, als opgeblazen (soufflé) maar
ze zagen er smakelijk uit, en dus diende
hij ze toch maar op. De gasten vonden
die opgebalzen aardappeltjes een déli
catesse, en de „pommes soufflées"
waren geboren in Frankrijk, waren „ont
dekt".
Zoo hebben vele Fransche gerechten
hun eigen geschiedenis, hun eigen „le
gende" als u wilt, die van ouders op kin
deren overbekend zijn, en in eere ge
houden worden.
Verschillende steden van Frankrijk
hebben hun speciale gewestelijke „keu
ken", die bepèrkt blijft tot zoo'n streek;
al wordt er af en toe in Parijs wel eens
een gewestelijk restaurant opgericht,
waar de uit die streek afkomstige Parij-
zenaars zich gaan vergasten aan de ge
rechten van „bij ons thuis", en waar,
zoodra ze het ontdekt hebben, ook de
Parijsche fijnproevers bij zwermen op af
komen om daar te genieten van specia
liteiten, die in geen enkel ander Parijsch
restaurant te krijgen zijn. De „keuken"
van Bresse, en die van Bugey hooren
daartoe tot de meest geliefde. En enkel
de naam van een gerecht als een „poulet
de grain a la cróme" of een „parfait de
foies de volaille aux truffes" doet menig
Parijschen lekkerbek watertanden!
En wie heeft er nooit gehoord van de
beroemde „bouillabaisse" waar minstens
tien soorten versche zeevisch in ver
werkt worden en dan nog de noodige
kreeften en krabben en zee-krekels! de
„bouillabaisse", waarvan de bereiding
een heele studie, een heele opleiding
zelfs eischt!
Zulke zéér speciale gerechten, die vin
den gewoonlijk maar héél weinig lief
hebbers buiten de Franschen zelf; de
vreemdeling waagt zich daar niet zoo
gauw aan. Zelfs niet de vreemdeling, die
al langeren tijd in Frankrijk woont In
derdaad is er eenige zelfoverwinning
noodig om een eerste maal toe te hap
pen in ingewanden bijvoorbeeld, al
worden ze u dan ook voorgezet in den
vorm van tripes a -la mode de Caen
in een uit zijn huisje losgepeuterde dikke
slak, al is de opening van dat huisje dan
ook met nóg zoo'n geurig sausje aan
gevuld; en zelfs blijft men even aarzelen
waneer men voor het eerst van zijn leven
een stukje kikvorsch naar zijn mond zal
brengen, hoe zeldzaam smakelijk die
„cuisses de grenouilles" dan ook opge
diend worden
De Fransche keuken is inderdaad een
keuken voor fijnproevers, een keuken,
die men moet lééren waardeeren, wil
men haar genieten kunnen tot in al haar
finesses; maar die toch ook voor den
nog ongeschoolden lekkerbek zulk een
gevarieerde hoeveelheid van schotels en
gerechten te kunst en te keur aanbiedt,
dat ook iedere vreemdeling er steeds het
fijnste naar zijn smaak vindt.
Geen wonder dus, dat de Parijsche res
taurants, ondanks alle geldstands-wissel-
valligheden, blijven groeien en bloeien.
Dat er steeds nog meer bij worden op
gericht. En hoe langer hoe luxueuser!.
Het laatste nieuw© is een restaurant in de
Champs Elysiées, waar maar plaats is
voor 40 couverts, wpar de stoelen van
een zeldzaam verfijnde weelde en ge
makkelijkheid zijn; waar niemand bin
nenkomt dan op uitnoodiging; en waar
de prijs per couvert duizend francs is
(champagne inbegrepen, maar dat mag
dan ook wel!l
Wat daar gewerkt wordt in de keuken
van zulke luxe-restaurants, wat daar ge
dicht en gecomponeerd wordt door de
koks! Wat daar genoten wordt door de
gasten; en wat daar overblijft aan
eten iederen dag!
Wat er met al dat overgebleven eten
gebeurt? Neen, slechts een heel klein
gedeelte wordt opzij gezet om verwerkt
te worden in spijzen van den volgenden
dag. De rest vindt zijn afnemers.
Er bestaat een heele handel in spijs-
resten in Parijs. Gewoonlijk komt de
opbrengst daarvan aan de kellners en de
bordenwasschers ten goede. Die heb
ben hun vaste afnemers, die eiken dag
met hun wagens, handkarren of mand
jes die overschotjes komen opkoopen;
overschotjes van de borden zoowel als
overschotjes uit de schalen, de potten en
pannen; veel spijzen nog onaangeroerd,
andere daarentegen zelfs vermengd met
asch op de borden, met een stukje
lucifer af en toe!
„Harlekijns" zoo worden de over
schotjes door het volk genoemd, omdat
ze evenals de bekende kleeding van een
harlekijn uit verschillende stukjes van
alles en nog wat bestaan; en zoo worden
de opkoopers van die spijsresten „juwe
liers" genoemd, als spotnaam voor de
spijzen, die er alles behalve als „juwec-
len" uitzien, wanneer ze het publiek te
koop worden aangeboden.
Het publiek het zijn meestal de
armsten der armen, die deze over
schotjes van de tafels der rijken komen
koopen. Veel oude schamel-gekleede
vrouwtjes, huisvaders met een groot ge
zin (want die zijn er nog in Frankrijk er
juist onder de aller-armsten!) armoedige
straatventers, opgeschoten jongens in
lompen.... maar vooral die vrouwtjes,
schamele oude vrouwtjes, van God er
van menschen verlaten arme, oude stak
kers, die met haar enkele bij elkaar ge
bedelde stuivers bij den „marchand de
croütes et de légumes cuits", zooals de
koopman zich noemt, een stukje worst,
een reepje vleesch, wat koude aardappe
len, wat hompen overgebleven brood..
Ze bestaan nog in soorten, die „juwe
liers". De meesten beginnen met een
mand, koopen aan de restaurants slechts
liet allerminste overschot op, de borden-
restjes. hebben daar hun klantjes
voor, waarvan enkelen schaamtevol om
eten vragen „voor hun hond", al weet
de „juwelier" wel, dat het voor henzelf
BURGERLIJKEN STAND.
-Vlissingen.
Vail 17 23 Februari Ondertrouwd; W.
van Koeken, i21 j. jpn A Bakker, 24 j
Dekker 40 j. en T O Bekman, ,45
-V. Lauwereins. 21 j. eu A C,
de Vries. 18 j. G. B Gfcencn, 23 j en
G. Siereveld. 22 j A J .F Mail sc.
j. en E. M L. DeviUers. 23 j. 3 1'.
Kok, 24 j. en E M Stinders,, 23 j. -
A Rietveld. 21 j vsn P Maas, 17 j
Getrouwd: C Hofman 25 j. en J Huls
hof21 j
Bevallen F. A Zietse. geb. Boodcn-
burg, d. S H. I. Smits, geb. Borgers,
R. ,M. Korft', geb. Machgecls, d
M J. Boogaard, geb Kalle, z. K.
Bruinsma. geb Kuijper, d -NV A.
Sellout Velthuijs. gel) Smith, z. J J.
Vader, geb Boogerd, d C M. Habig,
geb Abraliam.se z- B-. Koetje gob,
De Groot, z. P du Pon, gebi. Lich
tenberg, z P. J. Th. de Waard geb.
De Vos, d A M. Prince, geb Walraven,
G. de Ridder, geb. Scliroevers, d.
OOverleden: G de Zwart, d. Ij. J.
de Rijlce. jd. 31 j C L. Weijts, vrouw
■au J. Hootsmans, 63 j C. M. A.
Pieterse, jd. 26 j. C de Kam, vrouw
van P. Hendrikse 78 j. A. P. van
de Kooy, jm. 19 j.
O en W. Souburg»
Van 1724 Febr Bevallen: P. J» Pou-
vver, geb. de Priester z.; Jy M. Cijsouw.
'eb. Krijger, z.W» L. Roelse, geb Osté,
J. Cevaal, geb» Pouwei\ z„; M, Jans
sen, geb. Bosschaart, z.; J» S. van der
Caay, geb. van der Dussen, z
Overleden- N. ïle Priester, wed van
Verhage 76 j.
GROOT LIEDERBOEK.
Geachte Redactie,
Over de kritiek in Uw blad van 23
Febr. op bovengenoemden bundel van
mijn hand zal ik met Uw zich niet on-
derteekenenden recensent niet twisten.
Ik zie, dal liij zelfs bandteekening en Iet-
Als de zaken goed gaan, richt de ju
welier een winkeltje op, of gaat ergens
met een kraampje staan, kondigt daarop
zijn waren aan als „Comestibles", Os,
Graisse, Viandes Cuites, Croütes de
Pain". In de buurt der hallen staan
eenige van die stalletjes. En achter de
Madeleine ook. 's Morgens heel, héél in
de vroegte, als bijna nog niemand op
straat is, zie je daar de schamele, dak-
looze bedelaars-gestalten van Parijs op
af trekken en voor een paar stuivers
zorgvuldig een keuze maken uit den af
val der luxe-restaurants.
Er zijn „juweliers", die rijk worden
van die stuiver bij stuiver bijeengegaar
de inkomsten. Juweliers die huizen
eigenaars worden, en de zaak op groo
ten voet voortzetten, slechts de béste
„harlekijns" koopen willen van de res
taurants, de nog onaangeroerde spijzen,
en die betrekkelijk duur weer verkoo-
pen, aan particulieren of aan kleine res
taurants want wie geen tegenzin heeft
door het idee een „overschotje" te krij
gen, „kliekjes" van anderen, rijkeren, die
heeft graag wat meer geld over voor die
spijzen, die bereid zijn met het beste
materiaal, de beste ingrediëntenWie
staat er echter voor in, dat de „juwe
lier" niet even gelikt heeft van alle heer
lijkheden, die hij mee naar huis bracht!.
Zou de a.s. groote culinaire gastrono
mische tentoonstelling in de „Magie City'
ook van deze Fransche keuken-toestan
den een staaltje te zien geven aan het
publiek?wat denkt u?
M. DE ROVANNO.
Parijs, 15 Februari 1927,
Ingezogen Stukken
Iers vau onzen wijdvcrm-iarden sierkun
stenaar Chris Lebcuu „afschuwelijk" vindt,
geheel zwijgt over de andere kunstenaars
van naam, die uil sympathie inijn boek
verluchtten, zelfs over de veertig illustra
ties van prof. dr. Hans Eibl, buiten
gewoon hoogleeraar te Weenen, volgens
.dr. Berlage en andere vooraan staande
i kunstenaars een der geniaalste huidige
teekenaars van Europa (zie over Hails
Eibl de Juli- ön Augustusafleveringen
van Morks' Magazijn 1926). eveneens
zwijgt over de warme aanbevelingen voor
in liet boek door negen bekende Neder-
laiidsclie componisten, n.l. dr Wage
naar, Koeberg, Van den Sigtenhorst
Meyer, Dina Appeldoorn, Wierls, Telle-
ode, Garms Obersladt. Spoel, over de
fraaie kritieken, welke mijn poëzie van
bekende letterkundigen in binnen- en
buitenland ontving Zulke dingen zeggen,
dunkt in ij genoeg
Maar L'w recensent noemt ook nog
den titel een „Germanisme" en cursiveert
„Lieder" Hiertegen kom ik op Ik zag
in enkele aankondigingen den titel
„Groot-Liederboek" veranderd in „Groot-
Liederenboek", en vermoed dus, dat 'dit
volgens sommige menschen zuiverder Nc-
dcrlandsch is Ik wijs er dan op, dat
men spreekt van „kinderspeelgoed" en
niet van ,,kindercnspeelgoed", van „ra
derboot" en „raderwerk" en niet van
„raderenbool" en „raderenwerk", van
„eierboer" en eierrek" en niet van „eie
renboer" of „eiereurek" enz enz., waar
uit blijkt, dat liet woord „Liederboek"
eeu heel gewone N'ederlandsche samen
stelling is
U, geachte Redactie, beleefd dank
zeggende voor de verleende plaatsruimte
Uw dw.
AUGUST HEYTING-
Den Haag, 24 Febr. 1927.
"(Niettegenstaande de heer Heyting niet
wensebt te twisten met onzen „zich niet
onderteekellenden recensent" willen wij
toch even opmerken, dat het noemen
vau, wij ontkennen hel niet, veelal klin
kende kunstenaarsnamen, ons oordeel
over zijn gedichten niet kan verzachten.
En wat den titel van s heeren Hey ting's
boek betreft, dit wij sluiten ons volkomen
aan bij de meening van „die menschen",
volgens wie „Groot-I. iederen boek1
zuiverder Nederlandsch is Tied
Zoo zijn alle schoenen met
rubber-onderwerk nog
geen CRES-schoenen.
De Leder-schoen met
Rubber»onderwerk wordt
meer en meer populair. Het
is echter gevaarlijk dergelijk
i fabrikanten zonder ervaring.
CRES is het oudste merk. heeft daarom de meeste er»
varing en garandeert een hygiënisch en economisch
resultaat. Eischt inzage van de attesten van de des»
kundigen, vele doctoren en gebruikers.
De CRES-schoen is de eenige schoen met
roestvrij ingebouwden stalen voetsteun-
Onderstaand handelsmerk op de zool is een waarborg
voor de orgineele „CRES", gegarandeerd driemaal
sterker dan elk ander schoeisel, een weldaad
voor Uwe voeten.
Overal verkrijgbaar, waarniet,
vraagt inlichtingen bij:
HEVEA-FABRIEKEN
Heveadorp - Gelderland
MT'
VLEUGELS
PIANO'S
ORGELS
VIOLEN
ENZ.
REPAREEREN
STEMMEN
VERHUREN
INRUILEN
ENZ.
