FEUILLETON SU VOEGSEL VAN Woensdag 5 Jan. 1927 No. 3 BINNENLAND. Met de meeste hoogachting heeft hij de eer te zijn, Uw. Dw. N.B. Beleefd verzoekt hij nog rekening er mede te willen houden, dat hij des Maandags wegens calechesatie verhin derd is, en des Woensdags vanwege een weekdienst. Geachte Redactie, U zoudl ondergetee- kende zeer verplichten indien t deze regelen zoudt willen opnemen. U bij voorbaat dankend voor de op name, heeft hij de eer te zijn, Uw. dw., G. H. KERSTEN EEN VERWEER VAN DS. KERSTEN. We ontvingen het volgende schrijven Geachte Redactie! In uw blad van 28 Dec. 1.1. werd een verslag opgenomen van de vergadering der afdeeling Walcheren van de ver- eeniging tot bevordering der Genees kunst, gehouden te Middelburg, dien 22 December. Di dat verslag werd: gerapporteerd, dal door den heer Van Dieren, arts te Amsterdam, was meegedeeld, d|al Dr. van den Berg te Goes aan Dr. van der Bijl het volgende heeft mcdegedeeld|: „Ik heb indertijd een schrijven „van Ds Ker.sten gehad, waarin hij „verzocht a raison van zooveel per „verklaring, die briefjes le geven. „Het zou wel niet altijd strikt noodig „zijn, maar met de noodige coulance „waren er wei voor ieder kmcf. mo tieven le vinden." Dr. van den „Berg gaf aan den heer v. d. Bijl „toeslemming van deap mededeeling „gebruik le maken en wil ze des- snoods onder eed© bevestigen." Geachte Redactie! Door deze meded|ee- ling wordt een droevig licht verspreid over de aclie legen do vaccinatie, door -ondergeteekende aangebonden. Ilel dfoel licni echter genoegen, dal van een brief gesproken wordt, die ais bewijs stuk zou moeten kunnen dienen. Om dc zaak lol haar recht te doen .komen, heeft ondergeteekende dan ook bijgaan- den brief gezonden aan den voorzitter van genoemde afdeeling van de Mij. I. I>. der Geneeskunst: WelEd. Zeergel. Heer Dr van der Bijl, Arncmuiden. Rotterdam, 3 Januari 1927. WelEd. Zeer ge'. Heer! Ondergeteekende neemt bij dezen beleefd do vrijheid U te te verzoeken, zulks in verband met de mededeeling, volgens bel verslag in de Midd. Courant van Dins dag 28 December 1.1. gedaan door den lieer E. van Dieren, arts le Amsterdam in de Vergadering van de afdeeling Walcheren van de Maatschappij t. b d. geneeskunst), gebonden to Middelburg den 22 Dec. l.l. rakende eeno verklaring, gegeven door den lieer Van den Berg, arts le Goos als zou deze een schrijven van ondergeteekende ontvangen hebben, waarin ondergeteekende „nog verzocht A raison van zooveel „per verklaring „die briefjes te g?- „ven". Het zou wel niet altijd strikt noodig zijn, maar mot de noodige „coulance waren er wel voor ieder „kind motieven te vinden.'* de afdeeling Walcheren van genoemde Maatschappij weder ten spoedigste saam te roepen genoemden dr. Van den Berg uit te noo- digen die vergadering bij te wonen; ondergeteekende toegang tot» die ver gadering te verleenen, opdat bovengenoemde Dr. v. d Berg, wonende te Goes, in dezelfde vergadering, waarin dc beschuldiging legen onderge teekende geuit is, in de gelegenheid ge steld worde den door hem genoemden brief te overleggen. UIT DE PERS. Mr. T r e u b over handelspolitiek. In liet Januari-nummer van „Vragen des Tijd,s", komt een artikel voor van prof. nir. Treub over „Europeesche han delspolitiek". v Daarvan zal wel zeer de bijzondere aandacht trekken dp inleidend,© beschou wing die hij daarin geeft over liet vraag stuk de theorie van den vrijhandel, en het probleem van praktisch belang, geschapen door het eigenaardig ver schijnsel, dat juist nu dp handels-politiek van vrijwel alle landen nog veel nationn- lislischer gekleurd is dan voorheen hel geval was, hoewel alle Europeesche lan den zonder onderschei|d| door den oor log zijn verzwakt en de leidjng in ple financieele en economische wereld aan Amerika hebben moeten afslaan. „Zuiver theoretische beschouwingen kunnen op dit gebied, thans minder dan ooit leiddraad geven", zoo schrijft hij. Hij discrediteert de waarde van dc economische theorie allerminst. „Deze is onmisbaar voor allen, die ver antwoordelijkheid, dragen voor de han delspolitiek van hun land. Men vrage r echter niet, wat zij niet kan geven. Zij kan den staatsman behoed.en voor het begaan van fouten in zijn economische politiek en voor het nastreven van eco nomische doeleinden met ondeugdelijke middelen. Bij hel steden van zijn doel kan zij hem niet helpen. Zoo zal de theorie hem op het gebied, der handelspolitiek leeren, dat hij. hoewel in- en uitvoer elkander niet gcr heel behoeven le dekken, en elkander slechts bij uitzondering geheel dpkken zullen den goedereninvoer niet kan beperken zonder levens d,en gocderen- nilvoer le belemmeren. Deze en derge lijke diensten, die de theorie dien staats man bewijzen kan, zijn waarlijk niet ge ring le schatten. Maar zij beletten niet dat het voor een bepaald, land onder bepaalde omstandigheden goed/e econo mische politiek zijn kan, ter wille van dc 'nwondige versterking van liet land, be paalde takken van volksbestaan le be- ordcren en te beschermen door hoogc invoertarieven, ondanks d.e belemmerin gen, die d,usdoen/d(e aan 's lands buiten- landschen handpl zoowel in buiten waarlsche als in binnenwaartsche rich worden berokkend. Of dit goede politiek is, kan de economische theorie hein niet leeren. Hierbij gaat het oir de eigenaardigheden van d,e economische toestanden van zijn land, en om hun out- w i Ukel in gsm ogelij ldieden Ja, indien dc wereld één groote huis houding Iiad,r waarin geen bijzondere na- 'ionale belangen medespraken en vaak :egen elkander aanbotsten, dhn zou de vrijhandelslcer aanspraak kunnen maken op algehce'e en onvermengde toepassing. De werkelijkheid is andprs. Elke natie iieefl haar eigen belangen en verlang' ran haar bewindslieden, dat zij voor <l|ie belangen zullen opkomen. De politiek wordt nu eenmaal niet behe.erschl dpor ilgemcenen menschcnmin. Dat wil niet zeggen, dal elk land. er onder alle omstandigheden op uit zou zijn en op uit zou móéten zijn, zijn eco nomische belangen op zichzelf le behnr- 'igen zonder ruggespraak of samenwer king met andere landen. Integendeel, nel landsbelang kan samenwerking met- en aansluiting bij andere landen eischen. Maar het antwoord op dp vraag, of men zich ook in zijn handelspolitiek afzijdjg zal houden van combinaties op bree- deren grondslag, dan wel daaraan zal meedoen wordt beheerscht door het oor deel dpr bewindsliedpn over hetgeen liet landsbelang eischt. In de middeleeuwen, toen de steden nog staatjes in miniatuur waren, had elke stad haar eigen tolmuren. Het is geen toeval, dal die eerst wegvielen, toen de Europeesche staman Zicli vorm den en het enge stadsbelang voor het breedere landsbelang had le wijken. Mocht hel eenmaal zoover komen, dal dp Vereenigde Stalen van Europa zullen ver- •ijzen, dan zal dje beweging zich op uit gebreider schaal herhalen. Maar dil is toekomstmuziek, waarvan de Ionen nog zoozeer uil de verte klinken, dat zij nauwlijks hoorbaar zijn. Lang voordal het zoover zal zijn gekomen, zullen de Europeesche stalen er echter door hun eigen belang toe gebracht worden op al lengs breeder terrein dpn economischen strijd te dp en plaats maken voor sa menwerking. Hel is le hopen, dal het inzicht in dp noodzakelijkheid van internationale of :i| lhans van intercontinentaal Europee sche coöperatie in de regceringskringen der incest op den voorgrond tredende linden spoed,ig zal doordringen. De Vol kenbond, hoe zwak d,il instituut van in ternationale samenwerking ook moge we zen. heeft den weg d,aarheen reeds ge ef fend. Ons land, neemt ten aanzien dit vraagsliik een eigen plaats in, omdat het den d,rang naar zoover mogelijk gaande economische opsluiting binnen eigen grenzen beter dan de andere lan den van ons werelddeel heeft weten te weerstaan. Ook hierbij ging liet voor mze verantwoordelijke regeeringsperso- nen niet om algemeen© Europeesche be angen of om theoretische voorkeur, maar om hel welbegrepen belanj liet eigen land." Waarom, zooals mr. Treub zegt reeds zoo herhaaldelijk betoogd, le hebben, Ne- Ierland zijn welvaart liet best b e- hermt door aan d,e vrijhandelspoli tiek vast le houden, laat hij r eens bevestigen door een Duitschen eco noom, prof. dr. Georg Jahn Stormachtige Hoogten. Naar het Engelsch van EMILY BRONTÊ Door "W. A. C. VAN STRIEN. 8 Ik was veroordeeld om alles tot hel einde toe aan te hooren; eindelijk bereikI hij do „Eerste van de ren-en-Zevenligsle". "Op dat kritieke oogenblik daalde plotse ling een inspiratie op mij neer; ik werd gedwongen om op te rijzeu en Jabes Bran derham aan te klagen als den bedrijver van de zonde die geen Christen mag ver geven. „Mijnheer", riep ik uit, terwijl ik hier zit binnen deze vier muren, heb ik ach tereenvolgens de vier honderd en ne gentig hoofdstukken van uw rede ver dragen en vergeven. Zeventig maal zeven keer heb ilc mijn hoed opgenomen en op het punt gestaan te vertrekken zeven tig maial zeven keer hebt u mij op dwaze wijze gedwongen weer le gaan zitten.. De vier honderd en een en negentigste keer is te veel. Mede-martelaren, valt op hem aan! Sleept hem naar beneden cn vernietig hem, zoodat de plaats die hem nu kent hem nimmer meer kenli" „Gij zijt die Man!" riep Jabes, na een plechtige stilte, terwijl hij over zijn kus sen leunde. „Zeventig, maal zeven keer vértrok gij uw gezicht tot een geeuw zeventig maal zeven lceer ging ik met mijn ziel te radel Zie, dit is mensclie- lijke zwtakheid: ook dit moet vergeven w-orden! De Eerste ran de Een en Ze ventigste is gekomen. Broeders, volvoer aan hem liet geschreven oordeel. Die eer hebben al Zijn heiligent" Bij dit slotwoord snelde de geheclo vergadering met opgeheven pelgrimssla ven op mij toe en omringde mij, en d.~ ik zelf geen wapen had tot verdediging begon ik met Joseph, mijn naasten en hoftigsto.n aanvaller, om liet zijn; worstelen. Door liet samenvloeien van de menigte kruisten verscheidene knup pels elkaar; slagen die op mij gemikl waren, vielen op andere schedels. Wel dra weerklonk de gehcele kapel van hel slaan en terugslaan; de hand van ierleven man was tegen -zijn buurmanen Brat-.- derham, ongeneigd om werkloos te blij ven, gaf lucht aan zijn ijver door 'n reeks ran luide slagen op de planden van den katheder, die zoo luid klonken dal ze mij ten slotte tot onuitsprekelijke verlichting deden ontwaken. En wiaarom had ik nu van <lit vreese- lijke tumult gedroomdWat had den rol van Jabes gespeeld bij de vechtpartij Enkel de tak van een spar, die liet lat werk aanraakte als de wind voorbij klaagde en zijn droge kegels tegen de ruiten deed ratelen! Ik luisterde een oogeublik in twijfel ontdekte den rustverstoorder, keerde mij om en sluimerde en droomde opnieuw zoo mogelijk nog onaangenamer dan den vormen in zichzelf economisch zooveel mogelijk gesloten Groot-Brittanniè zal 't evenzoo gesleld zijn. Ter oplossing van die moeilijkheid schijnt mij slechts één weg open, die trouwens geheel ligt in de richting, welke de Europeesche staten onder de gegeven omstandigheden op het stuk hunner an- idelspolitiek hebben in te slaan. Men make de raeeslbegunsliging conditioneel in dien zin, d,at bij de verschillend^ la- riefsposlen verlagingen worden toege staan voor landen, dfe hetzij voor de zelfde posten "hetzij voor and,ere met name te noemen goederen een invoer recht heffen niet hooger dan een aan le geven maximum. Dit middpl is in de protectionistische practijk niet onbekend. Het werd echter tot nu toe alleen toe gepast om bij het afsluiten van han delsverdragen voor het eigen land voor deden le bedingen A Ia barbe van de mceslbegiuisiigingsclausule. Bij zulk een toepassing is het een nieuwe hindernis voor het goederenverkeer en een uiting nationaal egoïsme, dat met de goede trouw kwalijk is overeen te brengen. Wordl liet openlijk toegepast als ver- weermiddjel van de Europeesche landen legen afsluitingstendenzen van elders, dan krijgt hel een ander karakter." In hel verdere artikel wordt door mr. froul> uiteengezet, hoe de land.cn van Europa economisch verzwakten, hoe terk de invloed, toenam van de zelf afgesloten Vcreenigoe Stalen, die deeds meer invloed krijgen in Zuid-Ame- •ika; en hoe Engeland en d.e Dominions Ie n-iging hebben tot voorkeurrechten. Tegenover die afsluiiingspoliliek is le- •enweer door aaneensluiting der Euro oeesche landen door de logica der fei! langewezen. „Om daartoe le komen is het afsluiten van handelsverdragen met de mceslbe- pmsligingselausule de aangewezen weg. Vu een gemeenschappelijk belang liet inslaan daarvan djeteert, mag er ook op worden gerekeud, dat die clausule niet <al worden gesaboteerd, door spilsvon- Mgc specialiseeringen van lariefsposlen gelijk vroeger maar al le veel geschiedde Een noodzakelijk complement van der gelijke verdragen zal zjjn, d,al zij worden geslolen onder hel bed,ing van recipro- 'teil. Dit zal op zichzelf weinig moei lijkheden opleveren. Maar ook daar mede zal men er niet zijn. Gelijk fle 'oeslanden bezig zijn zich te ontwikke len, moet in de Europeesche handels verdragen, jammer genoeg, hel element van tegenweer tegen afsluitingspogingen van elders tot uitdrukking komen. Dit s niet zoo eenvoudig. Natuurlijk mag liet niet geschieden op een wijze, die lot politieke verwikkelingen aanleiding zou geven. Waar nu door verschillende Euro peesche landen handelsverdragen met d|e Vereenigde Staten zijn afgesloten, d.ie de meeslbegunsligingsclausule bevatten, zou ook Amerika van de handelsverdragen 'usschen dc oonlinenlale Europeesche staten profitceren Met een eventueel (c HET RIRGE.MEI&TERS EESI TE DOMBURG. Zooals we reeds kort meldden, werd Maandag de lieer L. J. van Yoorthuysen, burgemeester van Domburg, die zijn 25-jarige ambtsvervulling herdacht, des morgens onder klokgelui begeleid door een ©erewacht van ruiters en afgevaar digden van plaatselijke vereenigingen met vaandels en muziek van zijn woning naar de Raadzaal geleid, waar aanwez was de gemeenteraad en waar de opdiste wethouder, de lieer P. J. E1 o u t, als mede hel oudste raadslid!, de heer J. de Yis.scr. hem hebben toegesproken, onder aanbieding van gelukwenschcn. De burgemeester antwoordde daarop mei een uitvoerige toespraak. Hij voelde zich gedrongen de verzekering tc geven, dai de grondtoon van zijn gevoe lens dezen dag is: groote dankbaarheid in de eerste plaats aan onzen Hemel sclicn Vader, en voorts aan hen, die hem benoemden cn aan de wethouders, raad leden en secretarissen, die hem zijn taak zoozeer hebben verlicht. Er zijn in deze laatste kwarteeuw gewee.sit 5 wethouders. 14 raadsleden en 3 secretarissen, w van 1 welhou(der(1 5 raadsleden en 1 se cretaris zijn overleden. Oj) een Idag als deze ben ik er mij maar il te zeer van bewust dat er zeker heel wal valt aan le merken op de wijze waarop ik al die jaren mijn laak hei vervuld, maar wilt toch deze verzeke ring van mij aanvaarden, dat ik ook), waar ik faalde, steeds als doel v )Ogen had liet heil dezer gemeente. Het is de eerste maal dal een burge meester van Domburg zijn zilveren ju bileum als zoodanig mag vieren. Im mers. de eersle burgemeester, de heer i. van der Meule, vervulde dit ambt an 1825 tot 1848. dus gedurende 23 j. ren,- de tweede, de heer J. J. I Spren jer. was hier bijna 19 jaren, n.l. van 1850 tel 1869, terwijl de derde, db heer W. an den Broecke. hel lol 7 jaren Dracht, an 1869 t ol 1876; de vierde was de heer II Elout, die het ambt waarnam van 1876 tot 1879, dus gedurende 3 jareni, opgevolgd als yijfde door den heer J. 0. Lanlsheer van 1880 tot 1893, dus 13 jaren. Deze werd in 1893 vervangen door mijn voorganger, den heer E. L Baron van Hardenbroek van Lockhorsl. den zesden- burgemeester, die het ambt bekleedde gedurende 8 jaren, n.l van 1893 1 >i 1901 Na een herinnering aan zijn /even voorgangers, kwam hij aan zijn benoe ming op 25-jarigcn leefüjd, waarbij licir van verschillende zijden werd verzekerd, dat hij de jongste burgervader van hel land was! Heel „vaderlijk" scheen ik er loon nog niel uil te zien want hoe goed herinner ik mij nog mijn, ik beken t den eersten keer. Dit keer herinnerde ik mij -dfKt ik in nel eiken kabinet lag, en ik hoorde duidelijk den wind stormen en de sneeuw jagen ik hoorde ook den sparrelak zijn kwel lend geluid hernalen, en schreef hel aan de reclite oorzaak Joemaar hij hinder de mij zoo dat ik besloot hem zoo moge lijk lot zwijgen le brengen; en ik dacht dat ik oprees en hel raam trachtte te ontsluiten Dc hflak was vaslgesoldeerd in de kram; een omstandigheid die ik liad opgemerkt toen ik wakker was, maar vergeten was „En toch moet ik hem doen ophou den I" mompelde ik, terwijl ik mijn knok kels door het raam sloeg en een arm' uit strekte om den ongeiukldgen lak te grijpen, maar in plaats daarvan sloten mijn vingers om do vingers van een kleine ijskoude hand 1 De intense benauwdheid van een nachtmerrie kwam over mij; ik trachtte mijn arm terug te trekken, maar de hamd hield hem vast cn e.en allerdroevigste slem suekle: „Laat mij binnen laat mij binnen t" „Wie bent u?" vroeg ik, lerwïjl ik in- tusschen worstelde om mij le bevrijden „Calhariua Linlon", was hel huiverend gegeven antwoord; (waarom dacht ik aan Linton? Ik lisd Éarnshaw Iwintig keer gelezen tegen Linlon één keer „ik ben thuis gekomen; ik was verdwaald in hel moeratfl" Toen het sprak, onderscheidde ik vaag lichte verontwaardiging, toen ik eenige ■dagen na mijn installatie in de manteling twee boeren ontmoette, die mij niet kou don en mij in het voorbijgaan begroetten met „dag, jongeheer" Hij besprak daarna dc gebeurtenissen bij zijn installatie. 25 jaar geleden. Van de toenmalige raadsleden is thans nie mand meer in functie. Het waren de hecreii S de Visser en V Keste'loo, weihouders, S Brouwer, P. Francke, C. Krijger, J Schcele en S Wisse, waarvan er inmiddels drie zijn overleden, n 1. de heeren Krijger, De Visser en Wisse In de laatste 25 jaren overleden boven dien nog de raadsleden C'. Schoenenboom, J. Bosselaar en C. Schout. En wie van U ueukt niet in dit verband aan onzen Toegeren secretaris cn ontvanger, aen heer H. M. Kesteloo Sr., die van af 1865 deze beide ambten gedurende bijna een halve eeuw bekleedde op een wijze, die men nergens beter mee kan verge'ijkcn dan met een klok Alles wat uit zijn tianocn kwam, droeg bet stempel van de grootste zorg en nauwkeurigheid Men had hem midden in den nacht uil zijn bed kunnen halen - bij wijze van spreken en had zijn werk niet alleen „af" gevonden, maar daarbij kunnen con- statceren, dal hij alles wal maar even kon op voorhand had afgedaan Ik ben overtuigd, dat hij dc conlróle, zooals die legemvoord g moet worden toegepast, zou gevoeld hebben ais een persoonlijke hp- leediging en zich daarin nooit bad kun nen schikken. Daarbij vond hij lijd voor hel schrijven zijner talrijke werken Maar door dat verleden vergeet spr geenszins wal hij aan de tegenwoordige aiislecicn verschuldigd is, en aan de meocwerking van den sccretaris-onlvan- ;er, den heer J W. Schuurman Wat heb ben wij allen tc zamen al niet besproken en overlegd in hel belang naar wij hopen van onze geliefde gemeente Domburg! Wal zou er zonder !Uwe krach tige hulp terecht gekomen zijn b v. van dc cleclrische lichtvoorziening van onze badplaats-gemeente. Hoe werden wij in «en aanvang niel gewaarschuwd cn be- riliseerd, nu 7 jareu geledon. onder liet motto „eerstdaags zorgt immers de pro ncie er voor." Toen ik hier kwam. nu een kwarteeuw gei ede li, stonden er vier hoofdwenscben op mijn verlanglijst voor deze gemeen te rioleering. een ruimer raadhuis, wa terleiding en eleclrisch licht Alleen liet faalste is bereikt maar ook aan dc wa terleiding is vooral door het comité, dat daartoe uil Uw midden is benoemd, op hoogs! energieke wijze ..gewerkt", en 'l verdient werkelijk een spoedig succes op zijn streven, vooral daar de kwestie voor onze badplaats van buitengewoon belang is. Wat dc rioleering betreft, ont veins ik mij niel, dat dit een puzzle is die niet zonder betrekkelijk groo'e kosten is op le lossen, maar als de waterleiding is, die Domburg niel op kosten zal gen. zal d.l vraagstuk toch weer onder het oog gezien moeten worden Wat ons Raadhuis betreft, is hel niel een beetje mal, dat dit gebouw dal nog wel aan de .'ijden, dal Domburg een „smalslud" was den naam van ..stadhuis' is blijven ont- lecnen. eigenlijk maar één zaal bevat, die in dc 25 jaren, dal ik ze ken, beurtelings heefl gediend tot secretarie raadszaal zaal voor de vergaderingen vSn het da- gelijksch bestuur, burgemeesterskamer, trouwzaal, lotingslokaal, receptiesalon by officieel© ontvangsten van vorstelijke per sonen en ministers, o a. van II. IC. II Prinses Marie van Saksen—Meiningen, den Franscheu j-'ezant e a en lunch room (bij verkiezingen) enz Eigenlijk is hel ook nog gedeeltelijk archief en mu seum P Men behoeft geen imperialistische neigingen le koesleren om le drooir.en van een eenigszins geriefelijker ..zelel" van hel gemeentebestuur Hel is voor Domburg altijd jammer did zijne zonderlinge begrenzing lol ge volg heeft dat hij uitbreiding van nol aantal huize n en \ilm s het bijna altijd de gemeente s Ooslknpello en Aagtekorke zijn die deze zien verrijzen op hun ter ritorium. en er dus het profijt van trek bel gelaal van een kind, dal door het venster keek Schrik maakte mij wreed en toen ik zag dal alle pogimglcn om lie schepsel af te schudden nutteloos waren, trok ik zijn pols legen dc gebroken aan en wreef die heen cn weer tot hel bloed naar beneden liep en de beddcla- kcus doorweekte; cn nog bleef hel kla gen „Laat mij binnen", en zijn hardnek kige greep behouden, zoodat i<k bijna gek werd van vrees „Hoe kan ik dal?" zei. ik ten laatste „Laat mij los. als u verlangt dat ik inlaat!" De vingers verslapten, ik ruitte de mijne door dc opening, stapelde haastig de boeken in een pyramid© er tegen aan en hield mijn ooren dicht om hel droe vige geklaag buiten te sluiten. Ik scheen ze langer dan een kwartie dicht te Houden, maar op het oogenblik dat ik opnieuw luisterde, hoorde ik liet droeve gejammer weer'. „Pak u weg!" riep ik uit, ,.ik la: u nooit binnen, ook al smeekt u er twin tig jaar om!" „Het zijn twintig jaar klaagdi stem, „twintig jaar. Ik beu twintig jaar dakloos geweest I" Daarop ving buiten een zwak gekrab a,an, en dc stapel boeken bewoog alsof ze naar voren geduwd werd Ik trachtte op te'springen, maar kon geen lid bewegen, en gilde het daarom uit, waanzinnig van schrik. Tot mijn ontsteltenis ontdekte ik da:t de gil niet denkbeeldig was Haastige voetstappen naderden mijn kamerdeur: iemand slootte ze met krachtige hand open, cn een licht glinsterde door de ruilen aan hel boveneind van het bed Ik zst nog le sidderen en hel zweet van mijn voorhoofd ie vegen, de indringer scheen te aarzelen en niompeldle iels in zich zelf. Ten Laatste zei.hij half fluisterend, zou der blijkbaar een antwoord le verwach ten „Is er iemand hier?" Ik oordeelde liet den hesten weg mijn aanwezigheid bekend le maken, want ik herkende Ileathcliffs stem en vreesde dist hij verder zou zoeken als ik mij stil hield. Met deze bedoeling keerde ik mij om en opende de deuren., Ilc zal niet spoedig vergeten wat voor uil werking mijn daad had. Healhclifï stond bij den ingang, in zijn hemd en broek, terwijl een kaars over zijn vingors droop en zijn gezicht zoo wit was als dc muur achter hem Het eerste gekraak van de. deur gaf hem een electrischen schol;; hy liet 'l licht eeni ge voeten ver valleu, en zoo groot was zijn ontsteltenis, dat hij het ternauwer nood kon oprapen. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1927 | | pagina 5