FEUILLETON
SU VOEGSEL
VAN
Woensdag 5 Jan. 1927 No. 3
BINNENLAND.
Met de meeste hoogachting heeft hij
de eer te zijn,
Uw. Dw.
N.B. Beleefd verzoekt hij nog rekening
er mede te willen houden, dat hij des
Maandags wegens calechesatie verhin
derd is, en des Woensdags vanwege een
weekdienst.
Geachte Redactie, U zoudl ondergetee-
kende zeer verplichten indien t deze
regelen zoudt willen opnemen.
U bij voorbaat dankend voor de op
name,
heeft hij de eer te zijn,
Uw. dw.,
G. H. KERSTEN
EEN VERWEER VAN DS. KERSTEN.
We ontvingen het volgende schrijven
Geachte Redactie!
In uw blad van 28 Dec. 1.1. werd een
verslag opgenomen van de vergadering
der afdeeling Walcheren van de ver-
eeniging tot bevordering der Genees
kunst, gehouden te Middelburg, dien 22
December.
Di dat verslag werd: gerapporteerd,
dal door den heer Van Dieren, arts te
Amsterdam, was meegedeeld, d|al Dr. van
den Berg te Goes aan Dr. van der Bijl
het volgende heeft mcdegedeeld|:
„Ik heb indertijd een schrijven
„van Ds Ker.sten gehad, waarin hij
„verzocht a raison van zooveel per
„verklaring, die briefjes le geven.
„Het zou wel niet altijd strikt noodig
„zijn, maar met de noodige coulance
„waren er wei voor ieder kmcf. mo
tieven le vinden." Dr. van den
„Berg gaf aan den heer v. d. Bijl
„toeslemming van deap mededeeling
„gebruik le maken en wil ze des-
snoods onder eed© bevestigen."
Geachte Redactie! Door deze meded|ee-
ling wordt een droevig licht verspreid
over de aclie legen do vaccinatie, door
-ondergeteekende aangebonden. Ilel dfoel
licni echter genoegen, dal van een
brief gesproken wordt, die ais bewijs
stuk zou moeten kunnen dienen. Om dc
zaak lol haar recht te doen .komen,
heeft ondergeteekende dan ook bijgaan-
den brief gezonden aan den voorzitter
van genoemde afdeeling van de Mij. I. I>.
der Geneeskunst:
WelEd. Zeergel. Heer Dr van
der Bijl, Arncmuiden.
Rotterdam, 3 Januari 1927.
WelEd. Zeer ge'. Heer!
Ondergeteekende neemt bij dezen beleefd
do vrijheid U te te verzoeken, zulks in
verband met de mededeeling, volgens bel
verslag in de Midd. Courant van Dins
dag 28 December 1.1. gedaan door den lieer
E. van Dieren, arts le Amsterdam in de
Vergadering van de afdeeling Walcheren
van de Maatschappij t. b d. geneeskunst),
gebonden to Middelburg den 22 Dec. l.l.
rakende eeno verklaring, gegeven door den
lieer Van den Berg, arts le Goos als zou
deze een schrijven van ondergeteekende
ontvangen hebben, waarin ondergeteekende
„nog verzocht A raison van zooveel
„per verklaring „die briefjes te g?-
„ven". Het zou wel niet altijd strikt
noodig zijn, maar mot de noodige
„coulance waren er wel voor ieder
„kind motieven te vinden.'*
de afdeeling Walcheren van genoemde
Maatschappij weder ten spoedigste saam
te roepen
genoemden dr. Van den Berg uit te noo-
digen die vergadering bij te wonen;
ondergeteekende toegang tot» die ver
gadering te verleenen,
opdat bovengenoemde Dr. v. d Berg,
wonende te Goes, in dezelfde vergadering,
waarin dc beschuldiging legen onderge
teekende geuit is, in de gelegenheid ge
steld worde den door hem genoemden
brief te overleggen.
UIT DE PERS.
Mr. T r e u b over
handelspolitiek.
In liet Januari-nummer van „Vragen
des Tijd,s", komt een artikel voor van
prof. nir. Treub over „Europeesche han
delspolitiek". v
Daarvan zal wel zeer de bijzondere
aandacht trekken dp inleidend,© beschou
wing die hij daarin geeft over liet vraag
stuk de theorie van den vrijhandel, en
het probleem van praktisch belang,
geschapen door het eigenaardig ver
schijnsel, dat juist nu dp handels-politiek
van vrijwel alle landen nog veel nationn-
lislischer gekleurd is dan voorheen hel
geval was, hoewel alle Europeesche lan
den zonder onderschei|d| door den oor
log zijn verzwakt en de leidjng in ple
financieele en economische wereld aan
Amerika hebben moeten afslaan.
„Zuiver theoretische beschouwingen
kunnen op dit gebied, thans minder dan
ooit leiddraad geven", zoo schrijft hij.
Hij discrediteert de waarde van dc
economische theorie allerminst.
„Deze is onmisbaar voor allen, die ver
antwoordelijkheid, dragen voor de han
delspolitiek van hun land. Men vrage
r echter niet, wat zij niet kan geven.
Zij kan den staatsman behoed.en voor het
begaan van fouten in zijn economische
politiek en voor het nastreven van eco
nomische doeleinden met ondeugdelijke
middelen. Bij hel steden van zijn doel
kan zij hem niet helpen.
Zoo zal de theorie hem op het gebied,
der handelspolitiek leeren, dat hij.
hoewel in- en uitvoer elkander niet gcr
heel behoeven le dekken, en elkander
slechts bij uitzondering geheel dpkken
zullen den goedereninvoer niet kan
beperken zonder levens d,en gocderen-
nilvoer le belemmeren. Deze en derge
lijke diensten, die de theorie dien staats
man bewijzen kan, zijn waarlijk niet ge
ring le schatten. Maar zij beletten niet
dat het voor een bepaald, land onder
bepaalde omstandigheden goed/e econo
mische politiek zijn kan, ter wille van dc
'nwondige versterking van liet land, be
paalde takken van volksbestaan le be-
ordcren en te beschermen door hoogc
invoertarieven, ondanks d.e belemmerin
gen, die d,usdoen/d(e aan 's lands buiten-
landschen handpl zoowel in buiten
waarlsche als in binnenwaartsche rich
worden berokkend. Of dit goede
politiek is, kan de economische theorie
hein niet leeren. Hierbij gaat het oir
de eigenaardigheden van d,e economische
toestanden van zijn land, en om hun out-
w i Ukel in gsm ogelij ldieden
Ja, indien dc wereld één groote huis
houding Iiad,r waarin geen bijzondere na-
'ionale belangen medespraken en vaak
:egen elkander aanbotsten, dhn zou de
vrijhandelslcer aanspraak kunnen maken
op algehce'e en onvermengde toepassing.
De werkelijkheid is andprs. Elke natie
iieefl haar eigen belangen en verlang'
ran haar bewindslieden, dat zij voor <l|ie
belangen zullen opkomen. De politiek
wordt nu eenmaal niet behe.erschl dpor
ilgemcenen menschcnmin.
Dat wil niet zeggen, dal elk land. er
onder alle omstandigheden op uit zou
zijn en op uit zou móéten zijn, zijn eco
nomische belangen op zichzelf le behnr-
'igen zonder ruggespraak of samenwer
king met andere landen. Integendeel, nel
landsbelang kan samenwerking met- en
aansluiting bij andere landen eischen.
Maar het antwoord op dp vraag, of men
zich ook in zijn handelspolitiek afzijdjg
zal houden van combinaties op bree-
deren grondslag, dan wel daaraan zal
meedoen wordt beheerscht door het oor
deel dpr bewindsliedpn over hetgeen liet
landsbelang eischt.
In de middeleeuwen, toen de steden
nog staatjes in miniatuur waren, had
elke stad haar eigen tolmuren. Het is
geen toeval, dal die eerst wegvielen,
toen de Europeesche staman Zicli vorm
den en het enge stadsbelang voor het
breedere landsbelang had le wijken.
Mocht hel eenmaal zoover komen, dal dp
Vereenigde Stalen van Europa zullen ver-
•ijzen, dan zal dje beweging zich op uit
gebreider schaal herhalen. Maar dil is
toekomstmuziek, waarvan de Ionen nog
zoozeer uil de verte klinken, dat zij
nauwlijks hoorbaar zijn. Lang voordal
het zoover zal zijn gekomen, zullen de
Europeesche stalen er echter door hun
eigen belang toe gebracht worden op al
lengs breeder terrein dpn economischen
strijd te dp en plaats maken voor sa
menwerking.
Hel is le hopen, dal het inzicht in dp
noodzakelijkheid van internationale of :i|
lhans van intercontinentaal Europee
sche coöperatie in de regceringskringen
der incest op den voorgrond tredende
linden spoed,ig zal doordringen. De Vol
kenbond, hoe zwak d,il instituut van in
ternationale samenwerking ook moge we
zen. heeft den weg d,aarheen reeds ge
ef fend. Ons land, neemt ten aanzien
dit vraagsliik een eigen plaats in, omdat
het den d,rang naar zoover mogelijk
gaande economische opsluiting binnen
eigen grenzen beter dan de andere lan
den van ons werelddeel heeft weten te
weerstaan. Ook hierbij ging liet voor
mze verantwoordelijke regeeringsperso-
nen niet om algemeen© Europeesche be
angen of om theoretische voorkeur,
maar om hel welbegrepen belanj
liet eigen land."
Waarom, zooals mr. Treub zegt reeds
zoo herhaaldelijk betoogd, le hebben, Ne-
Ierland zijn welvaart liet best b e-
hermt door aan d,e vrijhandelspoli
tiek vast le houden, laat hij r
eens bevestigen door een Duitschen eco
noom, prof. dr. Georg Jahn
Stormachtige Hoogten.
Naar het Engelsch van EMILY BRONTÊ
Door "W. A. C. VAN STRIEN.
8
Ik was veroordeeld om alles tot hel
einde toe aan te hooren; eindelijk bereikI
hij do „Eerste van de ren-en-Zevenligsle".
"Op dat kritieke oogenblik daalde plotse
ling een inspiratie op mij neer; ik werd
gedwongen om op te rijzeu en Jabes Bran
derham aan te klagen als den bedrijver
van de zonde die geen Christen mag ver
geven.
„Mijnheer", riep ik uit, terwijl ik hier
zit binnen deze vier muren, heb ik ach
tereenvolgens de vier honderd en ne
gentig hoofdstukken van uw rede ver
dragen en vergeven. Zeventig maal zeven
keer heb ilc mijn hoed opgenomen en op
het punt gestaan te vertrekken zeven
tig maial zeven keer hebt u mij op dwaze
wijze gedwongen weer le gaan zitten..
De vier honderd en een en negentigste
keer is te veel. Mede-martelaren, valt op
hem aan! Sleept hem naar beneden cn
vernietig hem, zoodat de plaats die hem
nu kent hem nimmer meer kenli"
„Gij zijt die Man!" riep Jabes, na een
plechtige stilte, terwijl hij over zijn kus
sen leunde. „Zeventig, maal zeven keer
vértrok gij uw gezicht tot een geeuw
zeventig maal zeven lceer ging ik met
mijn ziel te radel Zie, dit is mensclie-
lijke zwtakheid: ook dit moet vergeven
w-orden! De Eerste ran de Een en Ze
ventigste is gekomen. Broeders, volvoer
aan hem liet geschreven oordeel. Die eer
hebben al Zijn heiligent"
Bij dit slotwoord snelde de geheclo
vergadering met opgeheven pelgrimssla
ven op mij toe en omringde mij, en d.~
ik zelf geen wapen had tot verdediging
begon ik met Joseph, mijn naasten en
hoftigsto.n aanvaller, om liet zijn;
worstelen. Door liet samenvloeien van
de menigte kruisten verscheidene knup
pels elkaar; slagen die op mij gemikl
waren, vielen op andere schedels. Wel
dra weerklonk de gehcele kapel van hel
slaan en terugslaan; de hand van ierleven
man was tegen -zijn buurmanen Brat-.-
derham, ongeneigd om werkloos te blij
ven, gaf lucht aan zijn ijver door 'n reeks
ran luide slagen op de planden van den
katheder, die zoo luid klonken dal ze mij
ten slotte tot onuitsprekelijke verlichting
deden ontwaken.
En wiaarom had ik nu van <lit vreese-
lijke tumult gedroomdWat had den rol
van Jabes gespeeld bij de vechtpartij
Enkel de tak van een spar, die liet lat
werk aanraakte als de wind voorbij
klaagde en zijn droge kegels tegen de
ruiten deed ratelen!
Ik luisterde een oogeublik in twijfel
ontdekte den rustverstoorder, keerde mij
om en sluimerde en droomde opnieuw
zoo mogelijk nog onaangenamer dan den
vormen in zichzelf economisch zooveel
mogelijk gesloten Groot-Brittanniè zal 't
evenzoo gesleld zijn.
Ter oplossing van die moeilijkheid
schijnt mij slechts één weg open, die
trouwens geheel ligt in de richting, welke
de Europeesche staten onder de gegeven
omstandigheden op het stuk hunner an-
idelspolitiek hebben in te slaan. Men
make de raeeslbegunsliging conditioneel
in dien zin, d,at bij de verschillend^ la-
riefsposlen verlagingen worden toege
staan voor landen, dfe hetzij voor de
zelfde posten "hetzij voor and,ere met
name te noemen goederen een invoer
recht heffen niet hooger dan een aan
le geven maximum. Dit middpl is in de
protectionistische practijk niet onbekend.
Het werd echter tot nu toe alleen toe
gepast om bij het afsluiten van han
delsverdragen voor het eigen land voor
deden le bedingen A Ia barbe van de
mceslbegiuisiigingsclausule. Bij zulk een
toepassing is het een nieuwe hindernis
voor het goederenverkeer en een uiting
nationaal egoïsme, dat met de goede
trouw kwalijk is overeen te brengen.
Wordl liet openlijk toegepast als ver-
weermiddjel van de Europeesche landen
legen afsluitingstendenzen van elders,
dan krijgt hel een ander karakter."
In hel verdere artikel wordt door mr.
froul> uiteengezet, hoe de land.cn van
Europa economisch verzwakten, hoe
terk de invloed, toenam van de zelf
afgesloten Vcreenigoe Stalen, die
deeds meer invloed krijgen in Zuid-Ame-
•ika; en hoe Engeland en d.e Dominions
Ie n-iging hebben tot voorkeurrechten.
Tegenover die afsluiiingspoliliek is le-
•enweer door aaneensluiting der Euro
oeesche landen door de logica der fei!
langewezen.
„Om daartoe le komen is het afsluiten
van handelsverdragen met de mceslbe-
pmsligingselausule de aangewezen weg.
Vu een gemeenschappelijk belang liet
inslaan daarvan djeteert, mag er ook op
worden gerekeud, dat die clausule niet
<al worden gesaboteerd, door spilsvon-
Mgc specialiseeringen van lariefsposlen
gelijk vroeger maar al le veel geschiedde
Een noodzakelijk complement van der
gelijke verdragen zal zjjn, d,al zij worden
geslolen onder hel bed,ing van recipro-
'teil. Dit zal op zichzelf weinig moei
lijkheden opleveren. Maar ook daar
mede zal men er niet zijn. Gelijk fle
'oeslanden bezig zijn zich te ontwikke
len, moet in de Europeesche handels
verdragen, jammer genoeg, hel element
van tegenweer tegen afsluitingspogingen
van elders tot uitdrukking komen. Dit
s niet zoo eenvoudig. Natuurlijk mag
liet niet geschieden op een wijze, die lot
politieke verwikkelingen aanleiding zou
geven. Waar nu door verschillende Euro
peesche landen handelsverdragen met d|e
Vereenigde Staten zijn afgesloten, d.ie de
meeslbegunsligingsclausule bevatten, zou
ook Amerika van de handelsverdragen
'usschen dc oonlinenlale Europeesche
staten profitceren Met een eventueel (c
HET RIRGE.MEI&TERS EESI TE
DOMBURG.
Zooals we reeds kort meldden, werd
Maandag de lieer L. J. van Yoorthuysen,
burgemeester van Domburg, die zijn
25-jarige ambtsvervulling herdacht, des
morgens onder klokgelui begeleid door
een ©erewacht van ruiters en afgevaar
digden van plaatselijke vereenigingen
met vaandels en muziek van zijn woning
naar de Raadzaal geleid, waar aanwez
was de gemeenteraad en waar de opdiste
wethouder, de lieer P. J. E1 o u t, als
mede hel oudste raadslid!, de heer J.
de Yis.scr. hem hebben toegesproken,
onder aanbieding van gelukwenschcn.
De burgemeester antwoordde
daarop mei een uitvoerige toespraak. Hij
voelde zich gedrongen de verzekering tc
geven, dai de grondtoon van zijn gevoe
lens dezen dag is: groote dankbaarheid
in de eerste plaats aan onzen Hemel
sclicn Vader, en voorts aan hen, die hem
benoemden cn aan de wethouders, raad
leden en secretarissen, die hem zijn taak
zoozeer hebben verlicht. Er zijn in deze
laatste kwarteeuw gewee.sit 5 wethouders.
14 raadsleden en 3 secretarissen, w
van 1 welhou(der(1 5 raadsleden en 1 se
cretaris zijn overleden.
Oj) een Idag als deze ben ik er mij maar
il te zeer van bewust dat er zeker heel
wal valt aan le merken op de wijze
waarop ik al die jaren mijn laak hei
vervuld, maar wilt toch deze verzeke
ring van mij aanvaarden, dat ik ook),
waar ik faalde, steeds als doel v
)Ogen had liet heil dezer gemeente.
Het is de eerste maal dal een burge
meester van Domburg zijn zilveren ju
bileum als zoodanig mag vieren. Im
mers. de eersle burgemeester, de heer
i. van der Meule, vervulde dit ambt
an 1825 tot 1848. dus gedurende 23 j.
ren,- de tweede, de heer J. J. I Spren
jer. was hier bijna 19 jaren, n.l. van 1850
tel 1869, terwijl de derde, db heer W.
an den Broecke. hel lol 7 jaren Dracht,
an 1869 t ol 1876; de vierde was de heer
II Elout, die het ambt waarnam van
1876 tot 1879, dus gedurende 3 jareni,
opgevolgd als yijfde door den heer J. 0.
Lanlsheer van 1880 tot 1893, dus 13 jaren.
Deze werd in 1893 vervangen door mijn
voorganger, den heer E. L Baron van
Hardenbroek van Lockhorsl. den zesden-
burgemeester, die het ambt bekleedde
gedurende 8 jaren, n.l van 1893 1 >i 1901
Na een herinnering aan zijn /even
voorgangers, kwam hij aan zijn benoe
ming op 25-jarigcn leefüjd, waarbij licir
van verschillende zijden werd verzekerd,
dat hij de jongste burgervader van hel
land was! Heel „vaderlijk" scheen ik
er loon nog niel uil te zien want hoe
goed herinner ik mij nog mijn, ik beken t
den eersten keer.
Dit keer herinnerde ik mij -dfKt ik in nel
eiken kabinet lag, en ik hoorde duidelijk
den wind stormen en de sneeuw jagen
ik hoorde ook den sparrelak zijn kwel
lend geluid hernalen, en schreef hel aan
de reclite oorzaak Joemaar hij hinder
de mij zoo dat ik besloot hem zoo moge
lijk lot zwijgen le brengen; en ik dacht
dat ik oprees en hel raam trachtte te
ontsluiten Dc hflak was vaslgesoldeerd
in de kram; een omstandigheid die ik
liad opgemerkt toen ik wakker was, maar
vergeten was
„En toch moet ik hem doen ophou
den I" mompelde ik, terwijl ik mijn knok
kels door het raam sloeg en een arm' uit
strekte om den ongeiukldgen lak te
grijpen, maar in plaats daarvan sloten
mijn vingers om do vingers van een
kleine ijskoude hand 1
De intense benauwdheid van een
nachtmerrie kwam over mij; ik trachtte
mijn arm terug te trekken, maar de hamd
hield hem vast cn e.en allerdroevigste
slem suekle:
„Laat mij binnen laat mij binnen t"
„Wie bent u?" vroeg ik, lerwïjl ik in-
tusschen worstelde om mij le bevrijden
„Calhariua Linlon", was hel huiverend
gegeven antwoord; (waarom dacht ik aan
Linton? Ik lisd Éarnshaw Iwintig keer
gelezen tegen Linlon één keer „ik ben
thuis gekomen; ik was verdwaald in hel
moeratfl"
Toen het sprak, onderscheidde ik vaag
lichte verontwaardiging, toen ik eenige
■dagen na mijn installatie in de manteling
twee boeren ontmoette, die mij niet kou
don en mij in het voorbijgaan begroetten
met „dag, jongeheer"
Hij besprak daarna dc gebeurtenissen
bij zijn installatie. 25 jaar geleden. Van
de toenmalige raadsleden is thans nie
mand meer in functie. Het waren de
hecreii S de Visser en V Keste'loo,
weihouders, S Brouwer, P. Francke, C.
Krijger, J Schcele en S Wisse, waarvan
er inmiddels drie zijn overleden, n 1. de
heeren Krijger, De Visser en Wisse In
de laatste 25 jaren overleden boven
dien nog de raadsleden C'. Schoenenboom,
J. Bosselaar en C. Schout. En wie van
U ueukt niet in dit verband aan onzen
Toegeren secretaris cn ontvanger, aen
heer H. M. Kesteloo Sr., die van af 1865
deze beide ambten gedurende bijna een
halve eeuw bekleedde op een wijze, die
men nergens beter mee kan verge'ijkcn
dan met een klok Alles wat uit zijn
tianocn kwam, droeg bet stempel van de
grootste zorg en nauwkeurigheid
Men had hem midden in den nacht uil
zijn bed kunnen halen - bij wijze van
spreken en had zijn werk niet alleen
„af" gevonden, maar daarbij kunnen con-
statceren, dal hij alles wal maar even
kon op voorhand had afgedaan Ik ben
overtuigd, dat hij dc conlróle, zooals die
legemvoord g moet worden toegepast, zou
gevoeld hebben ais een persoonlijke hp-
leediging en zich daarin nooit bad kun
nen schikken. Daarbij vond hij lijd voor
hel schrijven zijner talrijke werken
Maar door dat verleden vergeet spr
geenszins wal hij aan de tegenwoordige
aiislecicn verschuldigd is, en aan de
meocwerking van den sccretaris-onlvan-
;er, den heer J W. Schuurman Wat heb
ben wij allen tc zamen al niet besproken
en overlegd in hel belang naar wij
hopen van onze geliefde gemeente
Domburg! Wal zou er zonder !Uwe krach
tige hulp terecht gekomen zijn b v. van
dc cleclrische lichtvoorziening van onze
badplaats-gemeente. Hoe werden wij in
«en aanvang niel gewaarschuwd cn be-
riliseerd, nu 7 jareu geledon. onder liet
motto „eerstdaags zorgt immers de pro
ncie er voor."
Toen ik hier kwam. nu een kwarteeuw
gei ede li, stonden er vier hoofdwenscben
op mijn verlanglijst voor deze gemeen
te rioleering. een ruimer raadhuis, wa
terleiding en eleclrisch licht Alleen liet
faalste is bereikt maar ook aan dc wa
terleiding is vooral door het comité, dat
daartoe uil Uw midden is benoemd, op
hoogs! energieke wijze ..gewerkt", en 'l
verdient werkelijk een spoedig succes
op zijn streven, vooral daar de kwestie
voor onze badplaats van buitengewoon
belang is. Wat dc rioleering betreft, ont
veins ik mij niel, dat dit een puzzle is
die niet zonder betrekkelijk groo'e kosten
is op le lossen, maar als de waterleiding
is, die Domburg niel op kosten zal
gen. zal d.l vraagstuk toch weer onder
het oog gezien moeten worden Wat ons
Raadhuis betreft, is hel niel een beetje
mal, dat dit gebouw dal nog wel aan de
.'ijden, dal Domburg een „smalslud" was
den naam van ..stadhuis' is blijven ont-
lecnen. eigenlijk maar één zaal bevat, die
in dc 25 jaren, dal ik ze ken, beurtelings
heefl gediend tot secretarie raadszaal
zaal voor de vergaderingen vSn het da-
gelijksch bestuur, burgemeesterskamer,
trouwzaal, lotingslokaal, receptiesalon by
officieel© ontvangsten van vorstelijke per
sonen en ministers, o a. van II. IC. II
Prinses Marie van Saksen—Meiningen,
den Franscheu j-'ezant e a en lunch
room (bij verkiezingen) enz Eigenlijk is
hel ook nog gedeeltelijk archief en mu
seum P Men behoeft geen imperialistische
neigingen le koesleren om le drooir.en
van een eenigszins geriefelijker ..zelel"
van hel gemeentebestuur
Hel is voor Domburg altijd jammer
did zijne zonderlinge begrenzing lol ge
volg heeft dat hij uitbreiding van nol
aantal huize n en \ilm s het bijna altijd de
gemeente s Ooslknpello en Aagtekorke
zijn die deze zien verrijzen op hun ter
ritorium. en er dus het profijt van trek
bel gelaal van een kind, dal door het
venster keek Schrik maakte mij wreed
en toen ik zag dal alle pogimglcn om lie
schepsel af te schudden nutteloos waren,
trok ik zijn pols legen dc gebroken
aan en wreef die heen cn weer tot hel
bloed naar beneden liep en de beddcla-
kcus doorweekte; cn nog bleef hel kla
gen „Laat mij binnen", en zijn hardnek
kige greep behouden, zoodat i<k bijna
gek werd van vrees
„Hoe kan ik dal?" zei. ik ten laatste
„Laat mij los. als u verlangt dat ik
inlaat!"
De vingers verslapten, ik ruitte de
mijne door dc opening, stapelde haastig
de boeken in een pyramid© er tegen aan
en hield mijn ooren dicht om hel droe
vige geklaag buiten te sluiten.
Ik scheen ze langer dan een kwartie
dicht te Houden, maar op het oogenblik
dat ik opnieuw luisterde, hoorde ik liet
droeve gejammer weer'.
„Pak u weg!" riep ik uit, ,.ik la:
u nooit binnen, ook al smeekt u er twin
tig jaar om!"
„Het zijn twintig jaar klaagdi
stem, „twintig jaar. Ik beu twintig jaar
dakloos geweest I"
Daarop ving buiten een zwak gekrab
a,an, en dc stapel boeken bewoog alsof
ze naar voren geduwd werd
Ik trachtte op te'springen, maar kon
geen lid bewegen, en gilde het daarom
uit, waanzinnig van schrik.
Tot mijn ontsteltenis ontdekte ik da:t
de gil niet denkbeeldig was Haastige
voetstappen naderden mijn kamerdeur:
iemand slootte ze met krachtige hand
open, cn een licht glinsterde door de
ruilen aan hel boveneind van het bed
Ik zst nog le sidderen en hel zweet van
mijn voorhoofd ie vegen, de indringer
scheen te aarzelen en niompeldle iels
in zich zelf.
Ten Laatste zei.hij half fluisterend, zou
der blijkbaar een antwoord le verwach
ten
„Is er iemand hier?"
Ik oordeelde liet den hesten weg mijn
aanwezigheid bekend le maken, want ik
herkende Ileathcliffs stem en vreesde
dist hij verder zou zoeken als ik mij stil
hield.
Met deze bedoeling keerde ik mij om
en opende de deuren., Ilc zal niet spoedig
vergeten wat voor uil werking mijn daad
had.
Healhclifï stond bij den ingang, in zijn
hemd en broek, terwijl een kaars over
zijn vingors droop en zijn gezicht zoo
wit was als dc muur achter hem Het
eerste gekraak van de. deur gaf hem een
electrischen schol;; hy liet 'l licht eeni
ge voeten ver valleu, en zoo groot was
zijn ontsteltenis, dat hij het ternauwer
nood kon oprapen.
(Wordt vervolgd.)