lÉttraÉ Coral
B IJ V O E G S E L
BINNENLAND.
FEUILLETON.
GELDKONINGEN.
M
VAN BE
VAN
Dondertiug 7 Oct. 1926, Ho. 236
HET VERDRAG MET BELGIË»
Mr. J. Adriaanse schrijft ons:
Indertijd heb Lk in uw blad (M. Crt.
van 3 Juli '26) een en ander geschreven
over de in hel verdrag opgenomen re
geling der beloodsing en bepaling van
vrije doorvaart van schepen op tte Wes-
lerschelde. 1
Waar tengevolge dezer laatste bepaling
voorlaan op de Weslerschelde van uit
zee naar België en omgekeerd doorva
rende schepen niet meer civiel-rech-
lerlijk gearresteerd kunnen worden, heb
ik, opdaL de reclitstreeksche gevolgen
daarvan voor de praclijk, beter gewaar
deerd zouden kunnen worden, gemeend
goed te doen aan te geven de over een
aantal jaren voorgekomen gevallen vau-
civiel-rechlerlijk arresl op doorvarende
schepen.
Ik kwam tot een aantal van 12 a 15
arresten in de laatste 15 jaren, waarbij
5 gevallen van cauliestelliag ter voor
koming van arrest dienden te worden
gevoegd.
Prol', ir. J. Nelemans (.zie het Vader
land Av.blad A van 29 September j.l.),
mijn opgaaf waardeerende, meent dat het
door mij verschafte materiaal nog aan
waarde zou hebben gewonnen, indien
daarbij vermeld had kunnen worden on
der welke omstandigheden bedoelde be
slagen werden gelegd, en vermoedt dat
die schepen op de roede van Vlissingen
geankerd of sommigen in tie haven van
Vlissingen gekomen waren, daar Z. II. G.
beslag op een varend schip nog niel
erg gemakkelijk toeschijnt.
Bleef deze opmerking onbesproken,
dan zon daaruit kunnen worden afgeleid,
dal de door mij bedoelde beslagen eigen
lijk niel betroffen doorvarende schepen,
wat hierop zou neerkomen, dal de door
hel Verdrag aangebrachte opheffing van
mogelijkheid van beslag praelisch niets
1e beleekenen zou hebben.
Vandaar neem ik de vrijheid mede te
deelen dal mijn opgaaf, welke vrij nauw
keurig is, alleen betreft in doorvaart
zijnde schepen van zee naar België en
omgekeerd, m.a.-w. alleen die Scheeps-
arresten zijn door mij geleld, welke, wai-e
hel Verdrag reeds in werking geweest,
uithoofde der betreffende wijziging, niet
gelegd hadden kunnen worden.
Ter bevestiging van de juistheid laat
ik hier vier van de laatst gelegde arres
ten volgen, alten betreffende schepen
in reclitstreeksche doorvaart van België
naar zee of omgekeerd, met vermelding
van nationaliteit, zoowel van schip als
van beslaglegger, waarbij ik de namen
hier zal weglaten, hoewel zij bij mij ter
informatie liggen
1926. Augs. Grieksch s.s. gearres
teerd op de vaarl tusschen Tcrneuzen
en Borssele, ten verzoeke van een Ne-
derlandsche firma, wegens kosten van
scheepsreparalie.
April. - Duitsch s.s. gearresteerd op
de vaart tusschen Tcrneuzen en Vlis
singen .voor vergoeding a an varings scha
de, ten verzoeke van een aantal Engel-
sche) ladings-inleressenlen.
1925. December. Duitsch s.s. gearres
teerd tusschen Westkapelle en Vlissin
gen, voor betaling van door Nederl. Mij.
Geautoriseerde vertaling naar het
Engejsch vain
E. PIlllJPS OPPENHEIM
door W. M. 1). SPIES—v. d. LINDEN.
Deel 1.
HOOFDSTUK I.
P li i n a, s Dug e.
1)-
Toen Virginia zich losgemaakt had uil
de omhelzingen van haar bedroefde,
maar opgewonden familie en in den
trein was geslapt, die maar eens per
daig langs het kleine dorpje in Massa
chusetts kwam, waar zij haar lieele leven
gewoond had, voelde zij zich, niettegeir-
slaande haar negentien jaren, buitenge
woon gewichtig en voornaam. Toen zij
vier uur later een statigen huisknecht in
fraai livrei volgde door een serie deftige
ontvangkamers van een der mooiste huï-
zingen van „Fifth Avenue", vond zij zich
zelf opeens een heel onbeteekl&nend per
soontje.
Het geraas en geroes van New^York
klonk nog in haar ooren. Was zij al ver
bijsterd geweest door de geweldige, ge<-
heel nieuwe indrukken van een groole
slad, zij raakte nog meer van streek
dool' de wondere pracht die haar nu
omgaf.
Zij, die haar geheele leven op een
onder scheepsverband geleende gelden.
Maart. Portugeesch s.s. gearresteerd
op Ned. gebied der "Weslerschelde voor
aauvaringsschade aan een Zweedsch s.s-.
ten verzoeke der Zweedsche reederij.
Dit viertal in noj geen 2 jaav zal
wel voldoende zijn om te overtuigen dat
mijne opgaaf alleen gevallen aangeeft,
welke in casu in aanmerking komen,
maar ook dal de voorstelling welke prof.
Nelemans geeft, als zou dus conservatoir
beslag, ook al betrof het doorvarende
schepen, dan toch slechts zoowat één
maal per jaar voorkomen, de werkelijlkj-
lieid niet weergeeft.
Bij mijne beschouwingen gaf ik, met
hel oog op de door mij gegeven statistiek
toe, dat liet rechtstreeks belang dgr
handelswereld bij de bevoegdheid tol ar
rest niel zoo enorm was, dat alleen
daarvoor zou moeten wij ken een ove
rigens gewensclit accoord met België,
maar het is toch wenschelijk den omvang
van jlat belang eenigszins juist te kunneg.
afmeten. En wanneer men dan voor
zich houdt mijn getallen, in aanmerking
neemt dal gedurende de 1 oorlogsjaren
de vaart op de Schelde zoo goed als ge
stopt was, dat toen ook geene vorde
ringen werden geboren, zoodat ook nog
geruimeti lijd daarna van geen noodza
kelijkheid van beslag sprake was, meen
ik dat, conform het tijdsverloop over de
vier hiervoren specifiek genoemde ar
resten, dooreeng'euoinen mag gerekend
worden op een twOeLal beslagen per jaar.
Ook dat is niet heel veel, maar de
beleckcnis is toch nog maar alleen
met liet oog op die private belangen van
crediteuren grooter dan men, afgaan
de op deze statistische berekening, al
licht zou meenen.
Bij zoo'n beslag gaat hel in den regel
om een kapitaal; 't is gebeurd dat de in
zet het niillioen overtrof,
Al of niet beslag staat voor een credi
teur vaak gelijk met redding of verlies
van zijn vordering. Hel eenige verhaals-
object van den vreemdeling-debiteur valt
in h anden of ontsnapt, vaak als 't ware
onder de oogeu van den crediteur, wiejp
liet geen troost is te verwijzen, zooals de
Minister in zijn Mem. v. Antw. heeft ge
daan, naar dei haven van dénkomst of
vertrek.
Ware dit wel het geval kon een
aanspraak op voldoening eener vordering
ook evengoed geldend worden gemaakt
op andere plaatsen, dan zou een beslag
op een varend schip niet worden gelegd.
Want Prof. Nelemans heeft hierin ge
lijk, dat dit niel zoo gemakkelijk gaat.
Op medewerking van overheidswege is
niet veel te rekenen om het eenmaal
gegeven rechterlijk bevel in cas van
moeilijkheden of pogingen tol ontloopen
te effeclueeren.
I)e lijden zijn voorbij dat zoo noodig
de sterke arm der marine assisteerde
teneinde 't civiei-rech'terlijk gez-ag hoog
te houden.
Menigmaal maakte de door hel beslag
getroffen vreemdeling wal misbaar en
wendae zich dan lol den gezanl van zijn
Rijk en dan volgde wel, neem ik aan,
Aval verwikkeling en opschudding, waar
op ue Minister zich nu beroept, en dat
oorzaak is geworden, dal men van Allcr-
höchslcr Stelle dit rechtsmiddel ten aan
zien van schepen op de Schelde gaarne
zag verdwijnen, en, zoolang hel dan nog
jle bantceren was, maar liefst niet wilde
bevorderen.
We hebben gelukkig ouze methodes
en onze mannen er voor, unar men ge
voelt dat het niet kunnen rekenen op
desnoods tusschenkomst van hoogerhand,
bij hel #loch al gevaarvolle werk een
niel te onderschatten moeilijkheid is.
IVaar de crediteur bovendien een be
langrijk koslenbedrag bij niet slagen ris
keert, begrijpt men ook dal tol een
dergciijk beslag niel wordt overgegaan
dan in de uilcrste noodzaak.
Hel is dan ook veelal het Ultimatum
renieuiuni. Zij die over de aanneming
van hel Verdrag hebben mede te spre
ken. zullen hel verlies van misschien
do laatste kans voor een crediteur (hêl
doel er uiel toe of hel een vreemdeling
eenvoudige hoeve had gewoond, waa'r
iedereen werkte en een enkele diensl1-
bode reeds als luxe werd beschouwd,
bevond zich opeens in hel paleis van
oen millionnair, een paleis dat zijn vol
maaktheid had te danken aan de ont
takeling van meer dan één oud Euird-
pee scli kasteel.
Ileel bedeesd en mei angstige blikken
koek zij om zicli heen, terwijl de knecht
haar langzaam voorging naar het hei'-
•ligdom van den man oji wiens verzoek
zij was gekomen.
De schilderijen waarvan de schoonheid
zelfs haar ongeoefend oog trof; de in'-
gelcgdc vloeren, de rijke meubileering
de bloemen en de beelden, de zacht
sprekende bedienden dil alles was een
openhariug voor haar.
Zij had over zulke dingen gelezen,
misschien had zij er over gefantaseerd,
maar nooil had zij aan de, mogelijkheid
gedacht er zelf eens mede in aanraking
te komen.
Bij eiken stap, die zij deed, voelde zij
haar zelfvertrouwen verminderen. Haar
Icleeren, die door de dorpsnaaister gel-
maakt waren naar oen ontwijfelbaar
Fransch model en waar zij een paar uur
geleden nog zoo in haar schik mee ge
weest was, leken haar nu sjofel en ouder
wetsch. Zij vond zelfs geen troost in haar
uiterlijk, al hadden een half dozijn van
de aardigste jonge mannen uit haar om'
geving hun best gedaan om haar ijdel
te maken, van den dag af dat zij op
is. Deze hebben gelijke rechten als de
ingezetenen) om voldoening te verkrijgen
van wat hem rechtens toekomt, hebben
af tc wegen.
Maar laat men aannemen, dal hel zui
ver private belang op zichzelve een fac
tor van niet genoeg beteekenis is om
daarop het voorstel lol aanneming van
hel Verdrag 1e lalen stranden, met abso
lute opheffing van alle jurisdictie ten
aanzien van doorvarende schepen is meer
gemoeid.
De Minister adresseer! de beslagen,
waarover hel gaal. m. i. onjuist als
„privaat belang."
Zeker, het gaal om private belangen,
maar over die, welke door de wel als
een recht worden erkend; het fiat wordt
door %en rechter gegeven en nu is het
beslag een uitvoering van een bij de
wel toegekend rechtsmiddel.
Mei hel opheffen van dit rechtsmid
del ontneemt nlen de wettelijke bescher
ming van hel recht. Privaalbelaiigen wor
den geschonden, natuurlijk, dit is het
geval bij elke afsnijding van rechtsmachl,
maar publiek belang is er nog meer
mede gemoeid.
Dal iu casu de voorgestelde opheffing
der rechtsmacht slechts geldt voor een
deel van het Staatsgebied en voor zekere
goederen, doel aan het principe niel af.
Wat dil principe betreft, lijkt mij in
alle bescheidenheid de opheffing van een
sluk souvereiniteit van den Nederland-
scben Bechlsstaal de gewichtigste quaes-
lic van hel heele Verdrag, èn om zich
zelve èn om de., gevolgen.
Is deze souvereiniteitsafsland een
ecuig feit in de historie van vrije staten
gemotiveerd?
Voor België bestaat er m. i geen
belang bij Nederland's toegevendheid op
dal punt. Schepen van haar nationali
teit kunnen gemakkelijk genoeg op an
dere wijze aangehaald worden dan in
doorvaart.
Beslag op Belgische schepen in door
vaart kwam dan ook niel voor en welk
interest heelt zij bij beslagen op vreemde
schepen
Men kan een scheepsbeslag voor een
schuld niet brengen onder belemmering
der vrije doorvaart De vaart voor ban;
delsschepen welke naar of van Botter
dam, of waar ook, varen, staat volkomen
vrij, maar conservatoir beslag mei bevel
van den recti ter op deze schepen voor
handelsschulden is mogelijktoch zal
niemand er aan denken om dil een in
breuk te aclilen op de vrije doorvaart.
De Aulwerpsche zeehandel zal Moor
dc mogelijkheid van dergelijke beslagen
geen schip missen
En als men dezerzijds spreekt, zooals
de Minister in zijn Memorie s van Antw.,
en dc verdedigers van liet Verdrag, van
de weinig voorkomende gevallen van be
slag ,mag dil dan niet met veel meer re
den worden aangevoerd tegen de Belgi
sche verlangens op (lit stuk, als die ten
minste óp den voorgrond zijn gesteld.
Hel is een bekend feil, dal men in de
groole handelssteden gaarne de scJieeps-
zakeil aan zich houdt, en daarom is
zeer zeker aan te nemen, dal Antwerpen
er op gesteld is, bij voortdurende gevat-
Ion dc berechting van scheepsquaesties
als aanvaring of dergelijke (waarbij hel
vecial over belangrijke bedragen gaal;
Ze Wc al te doen. Indien deswege op het
Nederl. gebied der Schelde scheepsbe
slag wordt gelegd, zal in den regel cautie
worden gesteld en geschiedt de berech
ting bier, door luit Verdrag zou deze
mógelijkheid worden opgeheven en de
berechting in den regel te Antwerpen
plaats hebben, maar dil gevolg is van
absoluul privaat belang en recht vaardigt
uil den aard der zaak Nederland s af
stand van souvercinileilsrecblen niel.
De Minister heeft in zijn Memories
van Antwoord dezen afstand trachten te
verdedigen, maar is daarin m. i. aller
minst geslaagd.
De bedoeling is geweest „rekening te
houden aldus Z. E. -- met hel karak
ter van Antwerpen als zeehaven „in
„verband met zijn eigenaardige ligging,
„welke bedoeling bij dc ondcrhandelin-
.College", bijzonder vlug haar einddiplo1
raa had behaald en was teruggekeerd
naar de kleine ouderlijke hoeve als «te
kende „helle" van bel plaalsje.
Hier, voelde zij, zou liaar uiterlijk
haar vaii geen nul zijn; zij mocht al als
koningin heerschen in „We'lkam Springs"
in hel huis van haar oom, den spoor^
weg millionnair en financier, Phineas
Duge, voelde zij zich een heel nietig
wezentje.
Haar moed was haar bijna geheel onï-
zonken, toen eindelijk een Engel sche la
kei, mi voorzichtig geklopt te hebben,
haar binnenliet in het kleine en vdf
aorg bewaakte heiligdom, waar de groole
man zich bevond.
Zij ging maar een paai' passen over
den drempel en daar stond zij, bedeesd,
verlegen figuurtje, terwijl haar donkere
oogen zich angstig en onderzoekend op
hel gelaat vestigden van den man, die
opgestaan was, oin haar 1e verwelkomen.
„Daar hebben wij dus ons nichtje Vir
ginia", zei hij, terwijl hij haar zijn beide
handen toestak, „Ik ben blij je te zien.
Ga hier vlak naast mij zitten. Ik word
een oud man, zie je, en ik heb zoo mijn
eigenaardigheden. Ik heb graag, dal
iemand mei wien ik praat dicht bij mij
is. Vertel mij nu eens, mijn lieve kind,
hoe de reis is geweest. Je ziet er wat
moe uit, maar misschien komt dat, om1-
dat alles hier vreemd voor je is."
Al haar angst scheen opeens weg te
t'smellen. Zjj zou zich onmogelijk iemand
„gen wederom op den voorgrond werd
„gesteld en waren partijen van meening,
zonder in de vraag te treden of al
„dan niet in de 'bepaling van 1839 een
„algemeen beginsel lean worden ge-
„lezen dat, waar aanhouding van door
gaande schepen wegens fiscale en sa-
„nilau-e d w. z. publieke belangen was
„uitgesloten, er geen reden was, tor wille
„van een privaat beslag, een standpunt
„in te nemen, dat meer dan eens lol ver
wikkeling cu opschudding had aanlei-
„ding gegeven." (Mem. v. Antwoord 28
Mei 1926).
De nieuwe Mem. van Antw. herhaalt
in eenigszins andere bewoordigen de mo
tieven der eerste. Terwiille van de be
knoptheid meen ik mij aan deze te kun
nen houden tenzij een aanhaling uit de
tweede Mem., noodzakelijk blijkt
De motiveering schijnt mij erg zwak
Het verband tusschen arresl voor han
delsschulden op een 'schip, een vernaals-
objecl als elk ander en bel karakter
van Antwerpen als zeehaven in verband
met zijn eigenaardige ligging is moeilijk
te onderkennen.
Ik stelde zooeven dat van Antwei'pen
door kans van scheepsbeslag op Nederl
gebied der Schelde, wel geen schip zou
wegblijven, maar eens aangenomen «lat
dit wel eens bel ge\ai zou kunnen zijn.
betreft dil dan niel jui^st geheel een pri
vaat belang'' F-V waarom zou dil privaat
belang van de Belgische Schcldeslad
moeten domineeren, moeten gaan vóór
private belangen van anderen, meer con
sideratie verdienen dan onze rechts
macht op eigen staatsgebied
Ook het beroep op hel reeds uitge
sloten zijn van aanhouding der dood
gaande schepen wegens fiscale on sani
taire d. w z publieke belangen, gaat om
verschillende redenen niet op. Allereerst
deugt de tegenstelling publiek en pri
vaat belang niet, wijl de opheffing van
rechtsmacht zoover ze gaal, ongetwijfeld
ook van publiek belang is
Voorts gaal de vergelijking mank.
Vooropgesteld dient te worden dal de
uitdrukking „uitsluiting van aanhouden
van doorgaande schepen wegens fiscale
en sanitaire d w. z publieke belangen
was uitgeslotenniet geheel juist is, al
thans zooals hel daar staal, lot misver
stand aanleiding kan geven.
Indien er inderdaad belangen van dien
aard waren - en hiervoor diende voor
den sluikhandel het toezicht van hel
Nedcrlandsch Gouvernement art 16
Verdrag 5 Nov. 1812 aan de oevers
en door middel van vaartuigen op de ri
vier zelve, en voor de sanitaire belangen
o. a. de gezondheidswacht kon wel
aanhouding volgen. Maar juisl omdat men
was overeengekomen nog al begrijpe
lijk. maar de bepaling is trouwens even
als andere bepalingen uil de Schelde-
verdragen ook alleen historisch te ver-
Klaren in te zien dal, als de schepen
alleen maar uil zee naar België en om
gekeerd kwamen en dus alleen recht
streeks het stuk Nederlandsch vaarwater
passeerden .alzoo in Anausiflverkeer, er
voor Nederland geen fiscale belangen be
stonden, terwijl niel de getroffen regeling
ook gevaar voor ziekleoverbrenging was
bezworen, werd bepaald dat de door
varende schepen van de anders bij grens
overschrijding voorgeschreven, formalitei
ten werden ontheven
Een accoord dal op stuk van zaken
voor Nederland allesbehalve verlies be-
IceUende. in. elk geval met geen verlies
van eenig belang welk ook - ge
paard ging, t was meer een administra
tieve regeling zie de passage en
quarantaine zooals art. 70 81 der sani
taire Conventie die voor liet Suez-kana.il
kent.
't Wal mij dan ook voorkomen dal ten
onrechte deze regeling in de reeds lang
ten opzichte der Schelde beslaande ver
dragen als een belangrijk offer van pu
blieke belangen wordt gesteld tegen
over en als een gewichtige reden om lot
te geven op het stuk van opheffing van
jurisdictie.
Er is geen vergelijking tusschen t
een is Intel eens een offer van pubbjel» 1 vil
voor kunnen stellen, die er vriendelijker
eai edeler uitzag, dan die mooie oude
lieer. Hij was slank en niel bijzonder
groot. Zijn wille haar, waar hij een, over
vloed van had, was in liet midden ge
scheiden en iu lichte golven naar achten
ren geborsteld. Hij was glad geschoren!
en zijn grijze oogen waren tegèlijltertijijdi
zacht en vol humor. Hij liad een kleine
goedgevormde mond, fijn besneden ge
laatstrekken en als hij sprak, laugzaëm
en duidelijk, deed zijn prettige stemt
iemand goed om naar te luisteren. Zij;
voelde opeens een oneindige verlichting
en besefte mjsschieu voor den eersten
keer, hoe zij legen deze ontmoeting had
opgezien. i
„Ik-ben eigeulijk heelemaal utet moe,"
verzekerde zij hem, „maar ziel u, ik lten.
nooit in een groole slad geweest en het
is een verschrikkelijk lawaai, vindl u
niet? En dan heb ik ook nooit zoo det&
moois gezien, als dit huis. Misschien,
maakt liet mij een beetje bang."
Hij legde zijn hand vriendelijk op de»
hare. „Ik denk," zei hij glimlachend,
„dat je gauw aan dit alles zult wennen.
Je hebt er de gelegenheid voor, als je
wilt."
Zij lachte zachtjes. „Als ik wil!" spral?
zij hem na. „O, het lijkl me alles een
spropkje."
Hij knikte.
„Waar je vandaan komt," 'zei hij „is
het leven erg rustig. Je zult merken dat;
het hier heel anders is. Weel je wat dat
lang 'l ander wel, het een doet aan
de rechtsmacht van den staal niet af,
het ander neemt er een stuk van af, het
een schaadt geen enkel privaat- of
rechtsbelang, liet ander ontneemt dit in
sterke mate.
Men stelle zich voor zooals ik het
medcmaakle - dal daar vlak iu het ge
zicht van Yli'ssijngen een s.s. door een col
lega beiden in doorvaart wordl geram
meid zoodanig, dat hel c-en poos daarna
kapseist en met lading en al geheel ver
loren gaal. Neem er mi bij wal in der
gelijke gevallen plaats heeft dal er
menschentevens mede gemoeid zijn. De
Kapitein zal voortaan tevergeefs zich tot
de justitie en poliife wenöon - liij hvordl
verwezen naar de haven van aankomst
en zoo unag hij toezien dat zijne behingen,
wellicht voor een paar mültocn. op Ne
derlandsch grondgebied niet geldend zijn
Ie maken, waardoor hij riskeer! dal bij
zijn verbaal voor zijn neus ziet vertrek
ken?
Terwijl de Minister in zijn eerste Mem.
van Antwoord terloops heeft gesteld dat
onder 1 régime der bestaande bepalingen
de privaatrechtelijke beslagen meer dan
eens tol verwikkeling en opschudding
hadden aanleiding gegeven, worden in
de Nieuwe Memorie van Antwoord deze
opschudding en de wrijving dig? er het ge
volg van was, een aanwijzing genoemd,
dal hel geen aanbeveling verdient dc
Schcldeverhouding aan deze incidenten
bloot te stellen.
Ik neem aan dal de Minister hiermede
niet op liet oog heeft de gevallen van
beslag op dienstdoende Staatsschepen,
welke met miskenning der regelen van
hel Volkenrecht werden aangehouden en
diplomatieke wrijving veroorzaakten,
maai- zijne opmerkingen uitsluitend dc
conservatoire arresten op de Schelde
doorvarende schepen betreffen
Als vaststaande mag men aannemen
dat legen een civielrechtelijk beslag op
een handelsschip gelegd krachtens de
wet op Nedcrlandsch watergebied niets
is in te brengen, ook niet al is dit schip
in doorvaart, dus ook niet als hel van
zee naar België of omgekeerd onze Schel
de passeert, n'en déplaise de met België
bestaande Iraclaten. lien oppositie des
wege met een beroep op die Iraclaten
werd indertijd door de Midelburgsche
Rechtbank afgewezen (vonnis van 20
Sept. 1911) en toen de reederij van dat
vonnis appelleerde voerde zij wel grieven
aan legen de vcroordeeling, maar roer
de deze quaestie zelfs niet meer aan,
zoodat zij in dit deel der uitspraak be
rustte. Ik was zelve de Advocaat van de
reederij en moest bij nadere studie hei
onhoudbare inzien van bel beroep op de
bestaande traclaten, iu verband met de
uitspraken van onze leeraren in hel Vol
kenrecht.
Welke opschudding en welke wrijving
alzoo hebben plaats gehad is zeer zeker
van hieruit niel te beoordeelen. liet
eenige dal mij bekenjdj is, is de drukte
welke een vreemdeling, wiens scliip ge-
knipt was, wel eens maakte met zijn be
roep op zijn regeering. De gezant kwam
er dan bij 1e pas en zoo werd het Depar
tement van Buiten], zaken geadieerd
MaaT daar stond men. mag worden
aangenomen, sterk, want hel beslag was
volkomen rechtsgeldig, al zal dan wal
correspondentie met de zaak gemoeid
geweest zijn.
Is dil <le opschudding en wrijving ge
weest en liet is anders bezwaarlijk
te verstaan dan schijnt hel mij toch
een zeer zwakke aanwijzing om de Schel-
deverbouding aau deze incidenten
niet te willen blootstellen. Trouwens het
blootstellen der .Scheldeverhouding lijkl
mij voor zoover ik hel kan begrijpen, al
zeer betwistbaar. Opschudding en wrij
ving aangenomen maar dan toch
alleen 0111 private belangen' en moeten
die van een debiteur dan zwaarder we
gen dan die van den crediteur?
De Regeering heeft toe te zien wat
zij doet, maar ik meen dat hier liet
„caveant consulesal zeer op zijn plaats
is. omdat hel verdrag de toekomst bindt
en daarbij m. i gansch onnoodig een
zijn?"'
Hij wees op een rij zwarte toestellen,
die boven op zijn schrijftafel stonden. Zij
schudde hei hoofd met twijfel in haari
blik. t
„Ik geloof hel niet," erkende zij.
,,IIel zijn telefoontoestellen", zei liij
„dit toestel" en hij wees op hel eerste
„is een eigen lijn naar mijn kantooi' iu
Wall Streel. Dit" hij legde een vinger op
hel tweede „is een eigen lijn naar de*
bank, waarvan ik president ben. Deze
twee", vervolgde hij, „stellen mij iu v©iL
binding met twee makelaars, die zaken
«oor mil doetn. De andere drie zijn geL
wone telefonen, twee voor gCspreklten
buiten de stad en één voor New-York
Toen je binnen kwam, drukte ik met
den voet op dezen knop in den vloer.
Alle toestellen werden hier opeens uil-
geschakeld en in verbinding gebracht
niet de learner van mijn secretaris. Ter
wijl ik hier aan tafel zit, kan ik alle,
geldmarkten van de wereld doen schink-
den, mijn wil lain de fondsen doen rijze/i*
en dalen. Ik laat, als het mij behaagt*
forluinen wiimen of verliezen. Het is
tegenwoordig de mode om met minachL
ling over geldmensclien te spreken en
toch is er geen koning op een troou,
die de wereld op haar grondvesten kan
do»n wankelen als wij koningen van de
geldmarkt dal kunnen door slechts één
vingerdruk."
(Wordt vervolgd.)