lÉttraÉ Coral B IJ V O E G S E L BINNENLAND. FEUILLETON. GELDKONINGEN. M VAN BE VAN Dondertiug 7 Oct. 1926, Ho. 236 HET VERDRAG MET BELGIË» Mr. J. Adriaanse schrijft ons: Indertijd heb Lk in uw blad (M. Crt. van 3 Juli '26) een en ander geschreven over de in hel verdrag opgenomen re geling der beloodsing en bepaling van vrije doorvaart van schepen op tte Wes- lerschelde. 1 Waar tengevolge dezer laatste bepaling voorlaan op de Weslerschelde van uit zee naar België en omgekeerd doorva rende schepen niet meer civiel-rech- lerlijk gearresteerd kunnen worden, heb ik, opdaL de reclitstreeksche gevolgen daarvan voor de praclijk, beter gewaar deerd zouden kunnen worden, gemeend goed te doen aan te geven de over een aantal jaren voorgekomen gevallen vau- civiel-rechlerlijk arresl op doorvarende schepen. Ik kwam tot een aantal van 12 a 15 arresten in de laatste 15 jaren, waarbij 5 gevallen van cauliestelliag ter voor koming van arrest dienden te worden gevoegd. Prol', ir. J. Nelemans (.zie het Vader land Av.blad A van 29 September j.l.), mijn opgaaf waardeerende, meent dat het door mij verschafte materiaal nog aan waarde zou hebben gewonnen, indien daarbij vermeld had kunnen worden on der welke omstandigheden bedoelde be slagen werden gelegd, en vermoedt dat die schepen op de roede van Vlissingen geankerd of sommigen in tie haven van Vlissingen gekomen waren, daar Z. II. G. beslag op een varend schip nog niel erg gemakkelijk toeschijnt. Bleef deze opmerking onbesproken, dan zon daaruit kunnen worden afgeleid, dal de door mij bedoelde beslagen eigen lijk niel betroffen doorvarende schepen, wat hierop zou neerkomen, dal de door hel Verdrag aangebrachte opheffing van mogelijkheid van beslag praelisch niets 1e beleekenen zou hebben. Vandaar neem ik de vrijheid mede te deelen dal mijn opgaaf, welke vrij nauw keurig is, alleen betreft in doorvaart zijnde schepen van zee naar België en omgekeerd, m.a.-w. alleen die Scheeps- arresten zijn door mij geleld, welke, wai-e hel Verdrag reeds in werking geweest, uithoofde der betreffende wijziging, niet gelegd hadden kunnen worden. Ter bevestiging van de juistheid laat ik hier vier van de laatst gelegde arres ten volgen, alten betreffende schepen in reclitstreeksche doorvaart van België naar zee of omgekeerd, met vermelding van nationaliteit, zoowel van schip als van beslaglegger, waarbij ik de namen hier zal weglaten, hoewel zij bij mij ter informatie liggen 1926. Augs. Grieksch s.s. gearres teerd op de vaarl tusschen Tcrneuzen en Borssele, ten verzoeke van een Ne- derlandsche firma, wegens kosten van scheepsreparalie. April. - Duitsch s.s. gearresteerd op de vaart tusschen Tcrneuzen en Vlis singen .voor vergoeding a an varings scha de, ten verzoeke van een aantal Engel- sche) ladings-inleressenlen. 1925. December. Duitsch s.s. gearres teerd tusschen Westkapelle en Vlissin gen, voor betaling van door Nederl. Mij. Geautoriseerde vertaling naar het Engejsch vain E. PIlllJPS OPPENHEIM door W. M. 1). SPIES—v. d. LINDEN. Deel 1. HOOFDSTUK I. P li i n a, s Dug e. 1)- Toen Virginia zich losgemaakt had uil de omhelzingen van haar bedroefde, maar opgewonden familie en in den trein was geslapt, die maar eens per daig langs het kleine dorpje in Massa chusetts kwam, waar zij haar lieele leven gewoond had, voelde zij zich, niettegeir- slaande haar negentien jaren, buitenge woon gewichtig en voornaam. Toen zij vier uur later een statigen huisknecht in fraai livrei volgde door een serie deftige ontvangkamers van een der mooiste huï- zingen van „Fifth Avenue", vond zij zich zelf opeens een heel onbeteekl&nend per soontje. Het geraas en geroes van New^York klonk nog in haar ooren. Was zij al ver bijsterd geweest door de geweldige, ge<- heel nieuwe indrukken van een groole slad, zij raakte nog meer van streek dool' de wondere pracht die haar nu omgaf. Zij, die haar geheele leven op een onder scheepsverband geleende gelden. Maart. Portugeesch s.s. gearresteerd op Ned. gebied der "Weslerschelde voor aauvaringsschade aan een Zweedsch s.s-. ten verzoeke der Zweedsche reederij. Dit viertal in noj geen 2 jaav zal wel voldoende zijn om te overtuigen dat mijne opgaaf alleen gevallen aangeeft, welke in casu in aanmerking komen, maar ook dal de voorstelling welke prof. Nelemans geeft, als zou dus conservatoir beslag, ook al betrof het doorvarende schepen, dan toch slechts zoowat één maal per jaar voorkomen, de werkelijlkj- lieid niet weergeeft. Bij mijne beschouwingen gaf ik, met hel oog op de door mij gegeven statistiek toe, dat liet rechtstreeks belang dgr handelswereld bij de bevoegdheid tol ar rest niel zoo enorm was, dat alleen daarvoor zou moeten wij ken een ove rigens gewensclit accoord met België, maar het is toch wenschelijk den omvang van jlat belang eenigszins juist te kunneg. afmeten. En wanneer men dan voor zich houdt mijn getallen, in aanmerking neemt dal gedurende de 1 oorlogsjaren de vaart op de Schelde zoo goed als ge stopt was, dat toen ook geene vorde ringen werden geboren, zoodat ook nog geruimeti lijd daarna van geen noodza kelijkheid van beslag sprake was, meen ik dat, conform het tijdsverloop over de vier hiervoren specifiek genoemde ar resten, dooreeng'euoinen mag gerekend worden op een twOeLal beslagen per jaar. Ook dat is niet heel veel, maar de beleckcnis is toch nog maar alleen met liet oog op die private belangen van crediteuren grooter dan men, afgaan de op deze statistische berekening, al licht zou meenen. Bij zoo'n beslag gaat hel in den regel om een kapitaal; 't is gebeurd dat de in zet het niillioen overtrof, Al of niet beslag staat voor een credi teur vaak gelijk met redding of verlies van zijn vordering. Hel eenige verhaals- object van den vreemdeling-debiteur valt in h anden of ontsnapt, vaak als 't ware onder de oogeu van den crediteur, wiejp liet geen troost is te verwijzen, zooals de Minister in zijn Mem. v. Antw. heeft ge daan, naar dei haven van dénkomst of vertrek. Ware dit wel het geval kon een aanspraak op voldoening eener vordering ook evengoed geldend worden gemaakt op andere plaatsen, dan zou een beslag op een varend schip niet worden gelegd. Want Prof. Nelemans heeft hierin ge lijk, dat dit niel zoo gemakkelijk gaat. Op medewerking van overheidswege is niet veel te rekenen om het eenmaal gegeven rechterlijk bevel in cas van moeilijkheden of pogingen tol ontloopen te effeclueeren. I)e lijden zijn voorbij dat zoo noodig de sterke arm der marine assisteerde teneinde 't civiei-rech'terlijk gez-ag hoog te houden. Menigmaal maakte de door hel beslag getroffen vreemdeling wal misbaar en wendae zich dan lol den gezanl van zijn Rijk en dan volgde wel, neem ik aan, Aval verwikkeling en opschudding, waar op ue Minister zich nu beroept, en dat oorzaak is geworden, dal men van Allcr- höchslcr Stelle dit rechtsmiddel ten aan zien van schepen op de Schelde gaarne zag verdwijnen, en, zoolang hel dan nog jle bantceren was, maar liefst niet wilde bevorderen. We hebben gelukkig ouze methodes en onze mannen er voor, unar men ge voelt dat het niet kunnen rekenen op desnoods tusschenkomst van hoogerhand, bij hel #loch al gevaarvolle werk een niel te onderschatten moeilijkheid is. IVaar de crediteur bovendien een be langrijk koslenbedrag bij niet slagen ris keert, begrijpt men ook dal tol een dergciijk beslag niel wordt overgegaan dan in de uilcrste noodzaak. Hel is dan ook veelal het Ultimatum renieuiuni. Zij die over de aanneming van hel Verdrag hebben mede te spre ken. zullen hel verlies van misschien do laatste kans voor een crediteur (hêl doel er uiel toe of hel een vreemdeling eenvoudige hoeve had gewoond, waa'r iedereen werkte en een enkele diensl1- bode reeds als luxe werd beschouwd, bevond zich opeens in hel paleis van oen millionnair, een paleis dat zijn vol maaktheid had te danken aan de ont takeling van meer dan één oud Euird- pee scli kasteel. Ileel bedeesd en mei angstige blikken koek zij om zicli heen, terwijl de knecht haar langzaam voorging naar het hei'- •ligdom van den man oji wiens verzoek zij was gekomen. De schilderijen waarvan de schoonheid zelfs haar ongeoefend oog trof; de in'- gelcgdc vloeren, de rijke meubileering de bloemen en de beelden, de zacht sprekende bedienden dil alles was een openhariug voor haar. Zij had over zulke dingen gelezen, misschien had zij er over gefantaseerd, maar nooil had zij aan de, mogelijkheid gedacht er zelf eens mede in aanraking te komen. Bij eiken stap, die zij deed, voelde zij haar zelfvertrouwen verminderen. Haar Icleeren, die door de dorpsnaaister gel- maakt waren naar oen ontwijfelbaar Fransch model en waar zij een paar uur geleden nog zoo in haar schik mee ge weest was, leken haar nu sjofel en ouder wetsch. Zij vond zelfs geen troost in haar uiterlijk, al hadden een half dozijn van de aardigste jonge mannen uit haar om' geving hun best gedaan om haar ijdel te maken, van den dag af dat zij op is. Deze hebben gelijke rechten als de ingezetenen) om voldoening te verkrijgen van wat hem rechtens toekomt, hebben af tc wegen. Maar laat men aannemen, dal hel zui ver private belang op zichzelve een fac tor van niet genoeg beteekenis is om daarop het voorstel lol aanneming van hel Verdrag 1e lalen stranden, met abso lute opheffing van alle jurisdictie ten aanzien van doorvarende schepen is meer gemoeid. De Minister adresseer! de beslagen, waarover hel gaal. m. i. onjuist als „privaat belang." Zeker, het gaal om private belangen, maar over die, welke door de wel als een recht worden erkend; het fiat wordt door %en rechter gegeven en nu is het beslag een uitvoering van een bij de wel toegekend rechtsmiddel. Mei hel opheffen van dit rechtsmid del ontneemt nlen de wettelijke bescher ming van hel recht. Privaalbelaiigen wor den geschonden, natuurlijk, dit is het geval bij elke afsnijding van rechtsmachl, maar publiek belang is er nog meer mede gemoeid. Dal iu casu de voorgestelde opheffing der rechtsmacht slechts geldt voor een deel van het Staatsgebied en voor zekere goederen, doel aan het principe niel af. Wat dil principe betreft, lijkt mij in alle bescheidenheid de opheffing van een sluk souvereiniteit van den Nederland- scben Bechlsstaal de gewichtigste quaes- lic van hel heele Verdrag, èn om zich zelve èn om de., gevolgen. Is deze souvereiniteitsafsland een ecuig feit in de historie van vrije staten gemotiveerd? Voor België bestaat er m. i geen belang bij Nederland's toegevendheid op dal punt. Schepen van haar nationali teit kunnen gemakkelijk genoeg op an dere wijze aangehaald worden dan in doorvaart. Beslag op Belgische schepen in door vaart kwam dan ook niel voor en welk interest heelt zij bij beslagen op vreemde schepen Men kan een scheepsbeslag voor een schuld niet brengen onder belemmering der vrije doorvaart De vaart voor ban; delsschepen welke naar of van Botter dam, of waar ook, varen, staat volkomen vrij, maar conservatoir beslag mei bevel van den recti ter op deze schepen voor handelsschulden is mogelijktoch zal niemand er aan denken om dil een in breuk te aclilen op de vrije doorvaart. De Aulwerpsche zeehandel zal Moor dc mogelijkheid van dergelijke beslagen geen schip missen En als men dezerzijds spreekt, zooals de Minister in zijn Memorie s van Antw., en dc verdedigers van liet Verdrag, van de weinig voorkomende gevallen van be slag ,mag dil dan niet met veel meer re den worden aangevoerd tegen de Belgi sche verlangens op (lit stuk, als die ten minste óp den voorgrond zijn gesteld. Hel is een bekend feil, dal men in de groole handelssteden gaarne de scJieeps- zakeil aan zich houdt, en daarom is zeer zeker aan te nemen, dal Antwerpen er op gesteld is, bij voortdurende gevat- Ion dc berechting van scheepsquaesties als aanvaring of dergelijke (waarbij hel vecial over belangrijke bedragen gaal; Ze Wc al te doen. Indien deswege op het Nederl. gebied der Schelde scheepsbe slag wordt gelegd, zal in den regel cautie worden gesteld en geschiedt de berech ting bier, door luit Verdrag zou deze mógelijkheid worden opgeheven en de berechting in den regel te Antwerpen plaats hebben, maar dil gevolg is van absoluul privaat belang en recht vaardigt uil den aard der zaak Nederland s af stand van souvercinileilsrecblen niel. De Minister heeft in zijn Memories van Antwoord dezen afstand trachten te verdedigen, maar is daarin m. i. aller minst geslaagd. De bedoeling is geweest „rekening te houden aldus Z. E. -- met hel karak ter van Antwerpen als zeehaven „in „verband met zijn eigenaardige ligging, „welke bedoeling bij dc ondcrhandelin- .College", bijzonder vlug haar einddiplo1 raa had behaald en was teruggekeerd naar de kleine ouderlijke hoeve als «te kende „helle" van bel plaalsje. Hier, voelde zij, zou liaar uiterlijk haar vaii geen nul zijn; zij mocht al als koningin heerschen in „We'lkam Springs" in hel huis van haar oom, den spoor^ weg millionnair en financier, Phineas Duge, voelde zij zich een heel nietig wezentje. Haar moed was haar bijna geheel onï- zonken, toen eindelijk een Engel sche la kei, mi voorzichtig geklopt te hebben, haar binnenliet in het kleine en vdf aorg bewaakte heiligdom, waar de groole man zich bevond. Zij ging maar een paai' passen over den drempel en daar stond zij, bedeesd, verlegen figuurtje, terwijl haar donkere oogen zich angstig en onderzoekend op hel gelaat vestigden van den man, die opgestaan was, oin haar 1e verwelkomen. „Daar hebben wij dus ons nichtje Vir ginia", zei hij, terwijl hij haar zijn beide handen toestak, „Ik ben blij je te zien. Ga hier vlak naast mij zitten. Ik word een oud man, zie je, en ik heb zoo mijn eigenaardigheden. Ik heb graag, dal iemand mei wien ik praat dicht bij mij is. Vertel mij nu eens, mijn lieve kind, hoe de reis is geweest. Je ziet er wat moe uit, maar misschien komt dat, om1- dat alles hier vreemd voor je is." Al haar angst scheen opeens weg te t'smellen. Zjj zou zich onmogelijk iemand „gen wederom op den voorgrond werd „gesteld en waren partijen van meening, zonder in de vraag te treden of al „dan niet in de 'bepaling van 1839 een „algemeen beginsel lean worden ge- „lezen dat, waar aanhouding van door gaande schepen wegens fiscale en sa- „nilau-e d w. z. publieke belangen was „uitgesloten, er geen reden was, tor wille „van een privaat beslag, een standpunt „in te nemen, dat meer dan eens lol ver wikkeling cu opschudding had aanlei- „ding gegeven." (Mem. v. Antwoord 28 Mei 1926). De nieuwe Mem. van Antw. herhaalt in eenigszins andere bewoordigen de mo tieven der eerste. Terwiille van de be knoptheid meen ik mij aan deze te kun nen houden tenzij een aanhaling uit de tweede Mem., noodzakelijk blijkt De motiveering schijnt mij erg zwak Het verband tusschen arresl voor han delsschulden op een 'schip, een vernaals- objecl als elk ander en bel karakter van Antwerpen als zeehaven in verband met zijn eigenaardige ligging is moeilijk te onderkennen. Ik stelde zooeven dat van Antwei'pen door kans van scheepsbeslag op Nederl gebied der Schelde, wel geen schip zou wegblijven, maar eens aangenomen «lat dit wel eens bel ge\ai zou kunnen zijn. betreft dil dan niel jui^st geheel een pri vaat belang'' F-V waarom zou dil privaat belang van de Belgische Schcldeslad moeten domineeren, moeten gaan vóór private belangen van anderen, meer con sideratie verdienen dan onze rechts macht op eigen staatsgebied Ook het beroep op hel reeds uitge sloten zijn van aanhouding der dood gaande schepen wegens fiscale on sani taire d. w z publieke belangen, gaat om verschillende redenen niet op. Allereerst deugt de tegenstelling publiek en pri vaat belang niet, wijl de opheffing van rechtsmacht zoover ze gaal, ongetwijfeld ook van publiek belang is Voorts gaal de vergelijking mank. Vooropgesteld dient te worden dal de uitdrukking „uitsluiting van aanhouden van doorgaande schepen wegens fiscale en sanitaire d w. z publieke belangen was uitgeslotenniet geheel juist is, al thans zooals hel daar staal, lot misver stand aanleiding kan geven. Indien er inderdaad belangen van dien aard waren - en hiervoor diende voor den sluikhandel het toezicht van hel Nedcrlandsch Gouvernement art 16 Verdrag 5 Nov. 1812 aan de oevers en door middel van vaartuigen op de ri vier zelve, en voor de sanitaire belangen o. a. de gezondheidswacht kon wel aanhouding volgen. Maar juisl omdat men was overeengekomen nog al begrijpe lijk. maar de bepaling is trouwens even als andere bepalingen uil de Schelde- verdragen ook alleen historisch te ver- Klaren in te zien dal, als de schepen alleen maar uil zee naar België en om gekeerd kwamen en dus alleen recht streeks het stuk Nederlandsch vaarwater passeerden .alzoo in Anausiflverkeer, er voor Nederland geen fiscale belangen be stonden, terwijl niel de getroffen regeling ook gevaar voor ziekleoverbrenging was bezworen, werd bepaald dat de door varende schepen van de anders bij grens overschrijding voorgeschreven, formalitei ten werden ontheven Een accoord dal op stuk van zaken voor Nederland allesbehalve verlies be- IceUende. in. elk geval met geen verlies van eenig belang welk ook - ge paard ging, t was meer een administra tieve regeling zie de passage en quarantaine zooals art. 70 81 der sani taire Conventie die voor liet Suez-kana.il kent. 't Wal mij dan ook voorkomen dal ten onrechte deze regeling in de reeds lang ten opzichte der Schelde beslaande ver dragen als een belangrijk offer van pu blieke belangen wordt gesteld tegen over en als een gewichtige reden om lot te geven op het stuk van opheffing van jurisdictie. Er is geen vergelijking tusschen t een is Intel eens een offer van pubbjel» 1 vil voor kunnen stellen, die er vriendelijker eai edeler uitzag, dan die mooie oude lieer. Hij was slank en niel bijzonder groot. Zijn wille haar, waar hij een, over vloed van had, was in liet midden ge scheiden en iu lichte golven naar achten ren geborsteld. Hij was glad geschoren! en zijn grijze oogen waren tegèlijltertijijdi zacht en vol humor. Hij liad een kleine goedgevormde mond, fijn besneden ge laatstrekken en als hij sprak, laugzaëm en duidelijk, deed zijn prettige stemt iemand goed om naar te luisteren. Zij; voelde opeens een oneindige verlichting en besefte mjsschieu voor den eersten keer, hoe zij legen deze ontmoeting had opgezien. i „Ik-ben eigeulijk heelemaal utet moe," verzekerde zij hem, „maar ziel u, ik lten. nooit in een groole slad geweest en het is een verschrikkelijk lawaai, vindl u niet? En dan heb ik ook nooit zoo det& moois gezien, als dit huis. Misschien, maakt liet mij een beetje bang." Hij legde zijn hand vriendelijk op de» hare. „Ik denk," zei hij glimlachend, „dat je gauw aan dit alles zult wennen. Je hebt er de gelegenheid voor, als je wilt." Zij lachte zachtjes. „Als ik wil!" spral? zij hem na. „O, het lijkl me alles een spropkje." Hij knikte. „Waar je vandaan komt," 'zei hij „is het leven erg rustig. Je zult merken dat; het hier heel anders is. Weel je wat dat lang 'l ander wel, het een doet aan de rechtsmacht van den staal niet af, het ander neemt er een stuk van af, het een schaadt geen enkel privaat- of rechtsbelang, liet ander ontneemt dit in sterke mate. Men stelle zich voor zooals ik het medcmaakle - dal daar vlak iu het ge zicht van Yli'ssijngen een s.s. door een col lega beiden in doorvaart wordl geram meid zoodanig, dat hel c-en poos daarna kapseist en met lading en al geheel ver loren gaal. Neem er mi bij wal in der gelijke gevallen plaats heeft dal er menschentevens mede gemoeid zijn. De Kapitein zal voortaan tevergeefs zich tot de justitie en poliife wenöon - liij hvordl verwezen naar de haven van aankomst en zoo unag hij toezien dat zijne behingen, wellicht voor een paar mültocn. op Ne derlandsch grondgebied niet geldend zijn Ie maken, waardoor hij riskeer! dal bij zijn verbaal voor zijn neus ziet vertrek ken? Terwijl de Minister in zijn eerste Mem. van Antwoord terloops heeft gesteld dat onder 1 régime der bestaande bepalingen de privaatrechtelijke beslagen meer dan eens tol verwikkeling en opschudding hadden aanleiding gegeven, worden in de Nieuwe Memorie van Antwoord deze opschudding en de wrijving dig? er het ge volg van was, een aanwijzing genoemd, dal hel geen aanbeveling verdient dc Schcldeverhouding aan deze incidenten bloot te stellen. Ik neem aan dal de Minister hiermede niet op liet oog heeft de gevallen van beslag op dienstdoende Staatsschepen, welke met miskenning der regelen van hel Volkenrecht werden aangehouden en diplomatieke wrijving veroorzaakten, maai- zijne opmerkingen uitsluitend dc conservatoire arresten op de Schelde doorvarende schepen betreffen Als vaststaande mag men aannemen dat legen een civielrechtelijk beslag op een handelsschip gelegd krachtens de wet op Nedcrlandsch watergebied niets is in te brengen, ook niet al is dit schip in doorvaart, dus ook niet als hel van zee naar België of omgekeerd onze Schel de passeert, n'en déplaise de met België bestaande Iraclaten. lien oppositie des wege met een beroep op die Iraclaten werd indertijd door de Midelburgsche Rechtbank afgewezen (vonnis van 20 Sept. 1911) en toen de reederij van dat vonnis appelleerde voerde zij wel grieven aan legen de vcroordeeling, maar roer de deze quaestie zelfs niet meer aan, zoodat zij in dit deel der uitspraak be rustte. Ik was zelve de Advocaat van de reederij en moest bij nadere studie hei onhoudbare inzien van bel beroep op de bestaande traclaten, iu verband met de uitspraken van onze leeraren in hel Vol kenrecht. Welke opschudding en welke wrijving alzoo hebben plaats gehad is zeer zeker van hieruit niel te beoordeelen. liet eenige dal mij bekenjdj is, is de drukte welke een vreemdeling, wiens scliip ge- knipt was, wel eens maakte met zijn be roep op zijn regeering. De gezant kwam er dan bij 1e pas en zoo werd het Depar tement van Buiten], zaken geadieerd MaaT daar stond men. mag worden aangenomen, sterk, want hel beslag was volkomen rechtsgeldig, al zal dan wal correspondentie met de zaak gemoeid geweest zijn. Is dil <le opschudding en wrijving ge weest en liet is anders bezwaarlijk te verstaan dan schijnt hel mij toch een zeer zwakke aanwijzing om de Schel- deverbouding aau deze incidenten niet te willen blootstellen. Trouwens het blootstellen der .Scheldeverhouding lijkl mij voor zoover ik hel kan begrijpen, al zeer betwistbaar. Opschudding en wrij ving aangenomen maar dan toch alleen 0111 private belangen' en moeten die van een debiteur dan zwaarder we gen dan die van den crediteur? De Regeering heeft toe te zien wat zij doet, maar ik meen dat hier liet „caveant consulesal zeer op zijn plaats is. omdat hel verdrag de toekomst bindt en daarbij m. i gansch onnoodig een zijn?"' Hij wees op een rij zwarte toestellen, die boven op zijn schrijftafel stonden. Zij schudde hei hoofd met twijfel in haari blik. t „Ik geloof hel niet," erkende zij. ,,IIel zijn telefoontoestellen", zei liij „dit toestel" en hij wees op hel eerste „is een eigen lijn naar mijn kantooi' iu Wall Streel. Dit" hij legde een vinger op hel tweede „is een eigen lijn naar de* bank, waarvan ik president ben. Deze twee", vervolgde hij, „stellen mij iu v©iL binding met twee makelaars, die zaken «oor mil doetn. De andere drie zijn geL wone telefonen, twee voor gCspreklten buiten de stad en één voor New-York Toen je binnen kwam, drukte ik met den voet op dezen knop in den vloer. Alle toestellen werden hier opeens uil- geschakeld en in verbinding gebracht niet de learner van mijn secretaris. Ter wijl ik hier aan tafel zit, kan ik alle, geldmarkten van de wereld doen schink- den, mijn wil lain de fondsen doen rijze/i* en dalen. Ik laat, als het mij behaagt* forluinen wiimen of verliezen. Het is tegenwoordig de mode om met minachL ling over geldmensclien te spreken en toch is er geen koning op een troou, die de wereld op haar grondvesten kan do»n wankelen als wij koningen van de geldmarkt dal kunnen door slechts één vingerdruk." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1926 | | pagina 5