FEOIILETOI.
HE im MET HET LITIEEIEN.
SI
BIJVOEGSEL
RAM DE
Zaterdag 21 Aug. 1926, No. 196
Blijft de Regeering de thans uitgestip
pelde lijn volgen, dan blijft men; voort
sukkelen met de twee zéér gevaarlijke
v^ondeplekken, namelijk de uitrusting en
het verlofspersoneel, beide onverzorgd.
Dit moet tot ondergang van het leger
leiden."
Ten slotte verklaart de schrijver nog
een.s met nadruk, dat de tijd van kleine
bezuinigingsmiddelen voorbij is. „Het is
een landsbelang, ïat aan den noodtoe
stand, waarin de landsverdediging ver
keert, zoo spoedig mogelijk een einde
kome, en dit kan slechts geschieden,
wanneer de verantwoordelijke bewinds
man met sterke maatregelenin
grijpt."
BINNENLAND.
UIT DE PERS.
Bezuiniging en
de Defensie.
In het bijvoegsel van het Auguslus-
nummer 1926 van het tijdschrift der
Nederl. Maatschappij voor Nijverheid en
Handel, herinnert in een korte beschou
wing over „Marine-uitgaven en bezuini
ging" de Centrale Commissie voor Be
zuiniging er aan, dat haar hoofddoel is
bezuiniging, mils die niet verkregen
wordt op een wijze, welke de defensie
in gevaar zoude brengen.
De Minister van Marine a. i en zijn
voornaamste adviseurs willen bezuini
ging op groole schaal; de „Vlootcomtais-
sie" wil hetzelfde, maar langs anderen
weg. De leden van de „Splitsingsoom1-
missie", die een minderheidsnota aan
het rapport dier comimissie toevoegden,
meenen. dal bezuiniging kan worden ver
kregen zonder over te gaan tot uitvoe
ring van des Ministers plannen. De mili
taire medewerker van de N. P.. CrL
doel voorstellen van zéér vèr-strekken-
den aard, enz.
Allen blijken het er over eens, dal
de sterkte aan beroepspersoneel voor
de vloot van 4000 zeker moet worden te
ruggebracht tol 2000, waaruit volgt, dat
er pl.m. 4 millioen gulden per jaar te
bezuinigen valt, zonder dat de koslen
voor Indiê behoeven te worden verhoogd.
Maar niet alle genoemde bezuinigers
geven aan, hoe zij het doel denken te
bereiken.
De commissie acht het ten zeerste
wenschelijk, dat nu de uitgewerkte
plannen der Regeering binnenkort in
openbare behandeling zullen komen
de hervormers, die met deze plannen
niet kunnen medegaan, maar ook bezui
niging willen, hun stelsel ook in détail
uitwerken en publiceeren, opdat ten slot
te eeu juist oordeel kan worden geveld
De militaire medewerker der Centrale
Commissie wijdt voorts een beschouwing
aan „Bezuiniging en de Oorlogsbegroo-
ting", waaruit wij het volgende aanhalen;
„Ieder, die bezuinigen wil, maar zich
op een reëel standpunt stelt en van ont
wapening onder de bestaande omstan
digheden niet wil weten, beseft dat men
vroeg of laat tot ingrijpende maatregelen
moet komen. Hoe langer men die uitstelt,
hoe meer geld er voor noodig zal zijn.
Wij hebben steeds ijverig gezocht naar
middelen om de absoluut noodige gelden
zoo spoedig mogelijk ter beschikking te
krijgen en tevens de Regeering te helpen,
om de door haar toegezegde verminde
ring van militaire uitgaven mogelijk te
maken. Steeds kunnen wij geen ancliör
middel ontdekken, dat werkelijk doeltref
fend is, dan het ééne, hetwelk wij reeds
zoo vaak bepleitten, namelijk besparing
op gelden voor beroepspersoneel uitge
trokken. Dit fs Inderdaad het ééne noo
dige, waartoe men bij het behoud van
eene weermacht toch eenmaal zal
moeten komen.
Daardoor alleen lean geld vrij komen
voor uitrusting en voor opleiding van
verlofspersoneel. Die opleiding zal liet
gemis aan beroepspersoneel doen ver
dwijnen. Hel is de eenige manier om
den vicieuzen cirkel te verbreken en tot
een werkelijk economischen opzet van
het leger te geraken.
RECHTZAKEN.
Kantongerecht te Middelburg.
Zitting van 18 Augustus.
De kantonrechter heeft veroordeeld
wegens
DronkenschapA. B., Middelburg tot
f 15 b. s. 15 d. h., Q. de V., Soubuflg
f 10 b. s. 10 d. h.;
in de gemeente Vlissingen met een mo
torrijtuig harder rijden dan 20 K.M. per
uur: A. J. F. M, Vlissingen, f 10 b. s.
10 d. h.;
in de gemeente Middelburg op straat
spelen met kaarten C. C. Van H. en F.
J. P., beiden te Middelburg, ieder f 10
b. s. 10 d. hl.;
straatschenderij: Th. J. F., Middelburg
f 5 b. s. 5 d. h.;
fietsen zonder licht: J. v. B., Arnemui-
den, f 5 b. s5 d. h., M1. P. K Amstieir-
m, f 5 b. s. 1 w. t. s.
in de gemeente Middelburg wateren
buiten de bakken: P. S. en M. M. beiden
te Middelburg, ieder f 3 b. s. 3 d. h.;
de gemeente Middelburg op een rij'-
wiel meer personen vervoeren dan waar
voor hel bestemd is: J. de J., Ove(zandte,
f 3 b. s. 3 d. h.;
met een voertuig de linkerzijde van
den weg houden: J. V., Gapinge, f 3 b.
s. 3 d. h.;
in de gemeente Vlissingen den Weste
lijken rijweg van de KI. of Ritthjemsch©
Markt met een rijwiel in een andere
richting berijden dan die van de Stv Ja-
cobstnaatC, v. d. KVlissingen, f 2 b.
2 d. h.;
met een motorrijtuig over een weg lij
den terwijl dit rijtuig niet voorzien is van
twee krachtig werkende remmen R. J.
Vlissingen, f 2 b. s. 2d. h.
Bit het Ethisch van Baronesse Orczy
(Geautoriseerde vertaling van A. T.)
45).
„RexP" riep hij uil. „Hoe gaat het
met het pootje?"
„Bijna beter antwoordde zij dadelijk.
„Matthew heeft hem zoo goed opge
past! Maar nu de kleine schelm zich
beter voelt, zullen wij groole moeite heb
ben, dat hij zijn poot niet op den grondt
zetGe wildet niet, dal ik u onlangs
dankte, Jim maar ik hoopte dat van
daag ik zou kunnen
Zij voelde, dat zij bloosde, en op eens
kon zij haar woorden niet meer vinden.
Jim's scherpe blik 'maakte haar in 'de war
en dreef haar het bloed in de wangen
maar, hoe dan ook, zij vond haar ver
warring niet onaangenaam, zelfs heel
prettig, maai' zij kon hem niet goed aan
zien, en haar oogen neerslaande, fluis
terde zij:
„Ik dacht dat ik u vandaag zou mogen
danken en daarom kwam ik
Toen hield zij op, en daar hij M
steeds niets zei, keek zij weer naar hem
op. Die blik in zijn oogen! was bepaald
zeer verwarrend. En nu veranderde die.
werd harder, terwijl hij heel koel ant
eenden in grasrennen. en krijgen alleen
droogmeel of slachtafval.
Deze week nu heeft een foktoom van!
khaki-Campbell-eenden een ongekend
hoog productie-cijfer gehaald. Een der
te Volendam gefokte eenden legde op
14 Augustus liaar 300ste ei, terwijl de
andere drie Campbells van dezen fok
toom legden resp. 241, 233 en 284 eieren
tot 15 Augustus. Alle 4 eenden zijn heden
nog aan den leg. Meerdere eenden heb
ben reeds het legcijfer van 200 gepas
seerd.
Van de 300 legster zijn dit jaar ver
scheidene jonge eenden en woerden to
Volendam opgefokt en deze week zijn 15
dezer jonge eenden weer op het terrein
der Centrale geplaatst. Een dezer jonge
eenden, 41/2 maand oud, is al reeds aan
den leg.
HANDEL, NIJVERHEID EN
VI&SCHERIJ.
Ban
Interessante proeven met
eenden.
Zooals velen bekend is, is dr. te Hen-
nepe, bacterioloog der Rijksseruminrich-
ting te Rotterdam, reeds eenige jaren
bezig te Volendam op zijn proeffokstation
voederproeven te nemen met eenden.
Hel doel dezer proeven is o.m. de een-
denhouderij te bestudeeren in verband
met de droogmaking der Zuiderzee enl
de internationale wet, die het visscheö
van ondermaatsche visch op de Noord--
zee zal tegengaan.
Deze proeven hebben dit jaar een!
interessant resultaat opgeleverd. Een 50-
tal der in Volendam gefokte en opgen
voede eenden zijn in het najaar vajn 1925
overgebracht naar het terrein der Eerste
Zuid-Holl. Coöp. Pluimveecentrale aan'
den Kralingsclieweg te Rotterdam. Dit
fokstation staal eveneens onder leiding
van dr. te Hennepe en hier heeft hi}
proeven genomen met het voeren van'
slachtafval op eenden.
Alle eenden, zoowel te Volendam als!
te Rotterdam, worden zonder eenig
zwemwater gehouden.
De foktoomen te Volendam krijgen
nooit groenvoer en alleen droogmeel enl
mais te eten. Te Rotterdam loopen del
Een Middelburgsche
kiersfirma van een eeuw
geleden.
Onder „Varia" in het Joodsch Week
blad „De Vrijdagavond", lezen we in het
jongste nummer het volgende:
Simon Hendrix, den 6den Augustus
1768 uit een langer dan een eeuw te
Middelburg gevestigde Joodsche familie
geboren, zette de bankierszaak zijner
voorouders voort en werd als hoofd der
firma Abraham en Simon Hendrix (oom
en neef) de voornaamste bankier van het
toen nog bloeiende Middelburg. Toen in
den laatsten tijd der Fransclie overheer-
sching in Walcheren de krijgswet was
afgekondigd, werd Hendrix den 19den
December 1813 met eenige andere aan
zienlijke ingezetenen gevangen genomen
1 in de vesting Vlissingen gegijzeld.
De Fransche opperbevelhebber, gene
raal Gilly, gaf eerst voor, dat die inhech
tenisneming geschied was tot handhaving
der rust van helt eiland, doch beweerde
later, da^t hij daardoor de opbrengst der
requisition had willen verzekeren. Aan
bedreigingen, om zijn eischen met geweld
doen uitvoeren, ontbrak het niét.
Niemand was echter bereid, mett het
oog op den wankelenden toestand van
het keizerrijk, de geëisebfte gelden voor
te schiëflen, daar vermoedelijk het ge
leende nooit zou teruggegeven worden.
Het mag dus als een daad van vader
landsliefde van Hendrix worden ver
meld, dat hij er in toestemde, 50.000
francs aan tresorbiljeften te escomptee-
ren. Hij behoedde daardoor zijn Iandge-
nooten voor geweldige requisition, waar
van de gevolgen bij den opgewonden
staal der gemoederen niet te voorzien
zouden zijn geweest.
Simon Hendrix overleed den 24sten
Augustus 1825.
Zijn oudste ?oon, Jacobus Heyman
woordde
„Ik hoop, dat ge niet dit heele eind op
dezen warmen middag met zoo'n onnoo-
zel doel gekomen zijt. Mij te danken voor
wat mij een oogenblik genoegen gaf, was
zeker niet de vermoeienis van een hee-
len avond waard."
Het was zoo onvriendelijk, en zoo ge
heel Jim om zoo te spreken. Barbara
voelde dat haar zachte stemming plaats
maakte voor toorn, en dat al haar ver
legenheid verdreven werd door gewond-
den trots.
„Ge verkiest hard en onvriendelijk te
zijn, Jim," riep zij driftig, „ofschoon de
Hemel alleen weet waarom! Ik ben als
een vriendin naar u toe gekomen; on
langs heb ik als een vriendin tot u ge
sproken, en gij hebt niets anders gedaan
dan mij afgestooten." Toen hij in zijn
koppig stilzwijgen bleef volharden, voeg
de zij er zachter bij:
„Kunnen wij geen vrienden zijn, Jim?"
Zij stak haar hand uit, en kon er iets
op de wereld liever, begeerenswaardiger
uitzien dan zij, in de schemering, die
haar omringde, en de glans van wegster
vend licht, dat als duizend oogen door
het lage kastanjehout schitterde? Jim
nam echter haar hand niet aan; mis
schien zag hij die niet, want z'ijn diep
liggende oogen hadden een blik, alsof zij
niets zagen. Toen haar arm langs haar
zijde terugviel, zei zij ramt een droevig
zuchtje:
Hendrix, volgde hem als bankier op. Ook
deze was in verschillende ojïenbare
ambten werkzaam, bijvoorbeeld als lid
der Rechtbank van Koophandel en der
Kamer van Koophandel en Fabrieken
te Middelburg. Den 15den Mei 1864, na
dat door onvoorziene omstandigheden,
even na de omwenteling van 1830, het
algemeen geachte huis te gronde was
gegaan, overleed J. H. Hendrix.
VERKEERSWEZEN, POST
TELEGRAFIE.
De nieuwe spoorbrug te
Rotterdam.
De bouw van de hef torens, langs welke
de nieuwe spoorbrug over de Konings
haven te Rotterdam omhoog gelieven
mÖM worden nadert de voltooiing. Den
eersten September zullen de kabels in
beide torens aangebracht zijn. Vijf dagen
later worden de hoofd-liggers voor de
nieuwe brug van het terrein Van de
Wlaalhaven Noordzijde aangebracht. De
ze hoofdliggers worden saamgekoppeld in
hun hoogsten stand gebracht waardoor
dus de contra-gewichten in hun laagsten
stand komen. In dien stand worden dc
gewichten die boven in den toren half
vol gestort zijn, verder gevuld terwijl
men de brug in haar hoogsten stand
voltooit.
In den nacht van 5 op 6 Sept. den l
nacht waarin de hoofdliggers omhoog
zullen worden gebracht, zal de scheep
vaart gestremd zijn.
Vermoedelijk zal in Februari de te
genwoordige draaibrug van de spil wor
den gelicht en naar Dordrecht worden
overgebracht. Zooals men weet wordt
dit bruggedeelle in den spoorbrug over
de Oude Maas gemonteerd.
VERSCHILLENDE BERICHTEN.
Aon ons
het geheim
der fabricaqe
Aan LI
net genieten
der Kwaliteit
Waagt:
(Ing. Med.)
De haam van de film Pantserkruiser
Potemkin, waarvan de uitvoering in ver
schillende landen verboden is, herinnert
aan een zonderlinge geschiedenis, die
zich onder den laatsten czaar afspeelde.
Een Russisch slagschip had voor Monte
Carlo het anker uitgeworpen, de kapitein,
door den speelduivel bezeten, was aan
land gegaan, had er zich aan den speel
tafel gezet. Eerst won hij 50 000 francs,
daarop verspeelde hij ze weer en boven
dien nog al het geld, dat in de scheeps-
kas was. Bleek en met brandende qogen
keerde hij naar het schip terug en sloot
zich in zijn kajuit op. waar hij nadacht
over hetgeen geschied was. Hij vaardigde
een bevel uit aan den eersten officier,
dat luidde: „Hedenmiddag om 3 uur het
zware geschutsvuur openen op het casino
van Monte Carlo. Na de vernietiging van
het speelhol moet mijn nader bevel wor
den afgewacht." Nadat hij liet briefje
in een enveloppe gedaan en verzegeld
had, voorzag hij den omslag met het
opschrift: „Te openen en uit te voeren
omi 2 uur 55 minuten." Daarop overhan
digde hij het verzegelde bevel persoonlijk
aan zijn eersten officier, die het met de
woorden „Om U te dienen", in ontvangst
nam. De kapitein echter liet zich naar
het casino overzetten, riep den directeur
bij zich en deelde den verbaasden man
het volgende mee: „Ik verspeelde bij u
.000 roebel, mijn geheele s'cheepskas.
Er blijft mc nu niets over dan me een
kogel door het hoofd te,jagen en dan
zult u kunnen zien. hoe het oorlogsschip
mijn bevelen uitvoert."
Op die wijze redeneerde de kapitein
nog eenigen tijd voort. Het resultaat van
het gesprek was, dat hij binnen tien mi
nuten zijn 90.000 roebel „terugwon"
Het pantserschip vertrok spoedig daar
na. Eerst veel later vernam de czaar de
geschiedenis. De kapitein werd ontslagen
en den vorst van Monaco werden veront
schuldigingen aangeboden.
- "Volgens een bericht uit Tokio aan
de Engelsche bladen, heerscht aldaar on
der de 20-jarige meisjes groote ontstel-
„Ge schijnt mij steeds een fout te ver
wijten, Jim, die ik zweer, nooit begaan
te hebben."
„Ik? u iets verwijten?" riep hij uit,
en hij voegde er binnensmonds bij„Goe
de Hemelt"
„Waarom zijt ge dan. zoo koel, zoo
op een afstand? Is het mijn schuld,
vraag ik u, dat onze ouders ons elkan
der in de armen wierpen? Zijn wij bei
den niet de onschuldige slachtoffers der
omstandigheden? Ik was toen weinig
meer dan een klein kind, en hebt gij
sedert dien tijd iets gedaan, om mij
nader lot u te trekken? Onze doeleinden
en idealen zijn geheel verschillende, dat
is waar, maar ik heb mij dikwijls afge
vraagd, of dit dingen zijn, die er tusschen
vrienden werkelijk op aan komen, zooals
sommige menschen ons willen doen ge-
looven? Verdien ik uw haat en verach
ting omdat mijn opvoeding mij trouw
aan den Koning heeft gemaakt Of is het.
omdat ik de vrouw ben, aan wie ge on
herroepelijk verbonden zijt en die ge
nooit kunt liefhebben?"
„Mevrouw, om Gods wil", mompelde
hij. De hartbrekende .uitroep scheen hem)
tegen zijn wil ontsnapt te zijn, en toen
haar stem in een snik brak, stiet hij een
kreet uit, die klonk als van een dier,
dat pijn heeft, en begroef hij zijn gelaat
in zijn handen.
Barbara voelde zich plotseling zeer
vermoeid; zij zonk uecr op het zachte
tenis. Volgens een oud bijgeloof zullen
alle. jonge dames, die dit jaar oud wor
den, te leelijk zijn om goede echtgcnoo-
ten te worden. Die ongelukkige periode
herhaalt zich om de 60 jaar. 1926 is zoo'n
jaar. De ouders willen hun zonen niet
toestaan meisjes „van dien jaargang"
te trouwen. Velen van deze ongelukki-
gen hebben zich daarom voor een beroep
bekwaamd, terwijl een vereeniging ia
Tokio is georganiseerd met het doel haar
leden bij de keuze van echtgenoot of
echlgenoote zonder ouderlijken steun of
inmenging te helpen, een campagne te
gen dit bijgeloof heeft geopend. De ver
eeniging schijnt echter weinig succes met
haar actie te hébben, omdat het bijgeloof
le diep in het volk wortelt.
Den vorigen keer, 60 jaar geleden,
hebben vele meisjes, uit vrees voor een
eenzaam leven, zelfmoord gepleegd
VREEMD ZEEVERSCHIJNSEL.
In den nacht van Zondag op Maan
dag werden de bewoners van 't Zuider-
slrand en het strandhotel „Paranglritis"
opgeschrikt door een paar doffe knallen
welke van uit zee schenen te komen»
meldt „M. Java".
Den volgenden morgen stond de Oce
aan bijzonder hoog, de golven waren on
geveer anderhalve meter boven 'hel ge
wone peil, met het gevolg dat hel strand
tot een diepte van zeshonderd meter
verder onder water stond, waardoor ba-
tien zoo goed als uitgesloten was. Enkele
personen, die het er op waagden de zee
in te gaan, werden door de heftige bran
ding omver geworpen. Eenige bezoekers,
welke een toevlucht hadden gezocht in
de door de zee in de rotsen uitgevreten
holen, hebben eenige angstige oogenblik-
ken doorgemaakt. Op een gegeven oogen
blik liep de zee zoo hoog, dat de ingang
tot die holen door de woedende bran
ding werd afgesloten. Doornat en bibbe
rend van angst verlieten de bezoekers
een tijdje later de plaats van hun onvrij
willige gevangenschap.
Als een bewijs van het abnormale peil
van den Oceaan gepasseerden Zondag
moge dienen, dal het zoetwaterbassin van
het strandhotel „Parangtrilis", dat zes
honderd meter van het strand verwijderd
ligt, af en toe door de zee besproeid
werd. In den loop van den dag keerde
de Indische Oceaan tot zijn gewonen
stand terug.
DE BLUE BAND-REIS NAAR
ZWJTSERLAND.
III
H u i s t o e.
Zondagmorgen slonden in één van de
hotels in Flüelen twee jochies, <le klein
sten van alle jongens in ons gezelschap,
ergens achter in een gang met liet ka
mermeisje te gebaren. liet gesprek wil
de niet vlotten, onze knapen ondervon
den. dat de directe verbinding buiten de
leiders om met 'n meisje dat Zwi|tsersch-
Duitsch spreekt, zijn ernstige moei
lijkheden heeft. Ze begrepen elkaar in
zooverre,, dat het om geld ging, maar de
conversatie was hopeloos in de" knoop,
toen de leider toevallig verscheen en het
kamermeisje hem, als ware hij een red
dende engel, tegemoet snelde. Wat of
die jongens toch van haar wilden. De
jongens kregen een kleur. Ze keken el
kaar aan op de manier van „Zeg jij liet
nou", en met armzalige „Iialf-Watt-ge-
zichten. Eindelijk zei de één „Geld wis
selen" en opende zijn hand, waarin wat
tien-centimes stukken lagen „Geld wis
selen"? „Wollen Sie fünf-Rappe-Stücke
haben?" vroeg het kamermeisje (Vijf-
centimesstukjes). Neen, de bedoeling was
uitgeteld tien centimes voor elk 111 unfc-
stukje. Dal gaat niet, zei de leider. Het
kleinste wat je krijgen kunt is vijf cen
times en daarvoor kun je hier nog niets
koopen. Wat wou jullie dan wel met één
centime uitvoeren? De jongens keken el
kaar opnieuw aan Het was blijkbaar erg
penibel. Eindelijk kwam liet er uit. Ze
moesten naar de kerk; tien centimes in
eens voor het kerkezakje vonden ze blijk
baar een roekelooze geldverspilling.
Zoo zijn onze jongens; ze hebben tel-
mostapijt en leunde haar hoofd legen
den stam van den beuk. Zoo bleef ze
eenige oogenblikken zitten met gesloten
oogen, terwijl rondom haar de schadu
wen dieper werden en de betoovering
van den nacht haar gevangen hield. Ver
weg koerden de woudduiven. Toen zij
haar oogen weer opende, zag zij Jim
boven zich staan, zijn ellebogen rustten
tegen den boomstam, zijn hoofd leunde
op zijn hand. Zij voelde mieer dan' dal!
zij zag, dat hij naar haar keek, maar
zij kon de uitdrukking van zijn gelaat niet
zien, omdat de diepere schemering daar
een sluier over had getrokken.
„Jim!" riep zij met een klank van:
pathos in haar stem.
„Wat is er van uw dienst, mevrouw",
zei hij zacht.
„Kunnen wij geen vrienden zijn?"
„Mij dunkt, dat wij vrienden zijn,''
zei hij met iets van dien ouden glimlach,
dien zij van vroeger kende, „anders
zoudt ge zeker niet hier zijn."
„Ik kwam omdat ik wist, dat ge in
moeilijkheid waart: omdat ge ziek ge
weest zijt en zoo eenzaam scheent. „Jim",
ging zij ernstig voort, „ge moet niet in
deze streek blijven. Werkelijk, werkelijk
niet. Ik trachtte u al vroeger te waar
schuwen^ maar ik blijk slecht geslaagd
te zijn. Vandaag zou, zonder zonder
een onvooiI uistandigheid, 'n troep
soldaten uitgezonden zijn, om de streek
naar u le doorzoeken. Zelfs nu ben ik
nog niet zeker. Als eenigen van hen toe
vallig u gezien hadden mijn God! Dat
zou uw dood zijn!"
Zij had steeds heftiger jjesproken, en
zich zoo gewend, dat zij hem juist in het
gezicht zag, en dat haar oogen den ernst
van haar smeekingen kracht konden bij
zetten. Hij bewoog zich niet, terwijl zij
sprak; l\ij bleef stil op haar neerzien,
met zijn hoofd tegen zijn hand rustend,
terwijl zijn uitgespreide vingers een scha
duw over zijn oogen wierpen.
„Jim", herhaalde zij met hartstochte
lijken ernst, „ik ben alleen gekomen,
om te vragen of ge heen wilt gaan-
Ge moet uw leven niet zoo laag schallen,
dat ge hel uil pure hoofdigheid kunt weg
werpen. Wat kan u hier houden, op
deze eenige plek, waar enkelen van ons
bijeen zijn, die nog trouw aan onzen Ko
ning zjjn? Hier vandaan, over geheel
Engeland, zijn uw vrienden, meester, en
de onze vluchtelingen, waarom blijft ge
dan hier, waar, zoo ge in moeilijkheid
kwaamt, zij, die u liefhebben, niet zou
den kunnen komen helpen?"
„Zij, die mij liefhebbeu," zei hij een
voudig, „dat zijn er zoo weinigen, dat ik
met hen geen rekening behoef te hou
den".
„Het is wreed dat te zeggen, Jim
wreed en onbillijk. Mylord Save and] Sele
is altijd een goed vader geweest."
r .1 r i
