FE Mil LET OS, So. 113 m ■5Mt nummer bestaat uit TWEE bladen. EERSTE BLAD. Abonnementsprijs per kwar- ,laal: op de buitenwegen om Middelburg, en ■roor de andere gemeenten p. post f2.50; voor Middelburg en agentschap Vlis- iiingea f 2.30} weekabonnementen in Middelburg 18 .aent per week, Advertentiën worden berekend -per regel plaatsruimte, met inbegrip van omranding. Gewone advertentiën: 30 •;ent per regel. ingezonden Mededeelin- (Jen: 50 cent per regeL Bij abonnement voor beide veel lager. Familieberichten en dankbetuigingen: •/an 17 regels f2.10, elke regel meer "30 cent. Kleine advertentiën niet ^rooter dan vijf regels druks en waarbij ,13 aangegeven dat zij in deze rubriek aioeten geplaatst worden, 85 cent bij vooruitbetaling. Advertentiën onder brieven of bevra gen bureau dezer courant 10 cent extra. Bewijsnummer 5 cent per stuk, Advertentiën moeten, willen ze nog in on» blad van dienzelfden dag worden opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des 'ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan ons Bureau bezorgd zijn. Postcheque en Gironummer 43255. BINNENLAND. INDISCHE KRONIEK. xn. De kunsthandel aan de deur. Iedereen een kunstkooper! Zondagochtendvermaak. - Wat men moet koopen en wat niet. Doeken, koper, ivoor, porce- lein, kant enbout. Van loven en bieden en boe men eigenaar wordt, In mijn vorige kronieken maakte ik reeds zoo af en toe gewag van de diverse kooplui, die zoo dagelijks op een Indisch erf plegen te verschijnen. Ik bad toen meer bet oog op die kooplieden, die artikelen voor de huishouding leveren, zoo,als groenten, eieren, aardappelen, vleesch, houtskool, schoenveters, sloffen, zeep, tuinmeubelen, bloempotten, pape gaaien, apenuootjes, kapstokkeu, matras sen, enz. enz. vVant dat alles en nog veel meer kunt ge, waarde lezer, in Indië dagelijks aan de deur koopen. En het wordt ook gekocht, niet zooals hier, waar alleen de minder goedhedeelden aan de deur hun in koopen plegen te doen, maar eveegoed door de heter met aardsche goederen bedeelden. Maar de zeer bijzondere en belangrijk© categorie dezer kooplieden, die Yormt, wat men hier zou noemen „de kunst handel", liet ik tot nog toe onbesproken. Welnu, lezer, weet dan, dat in Indië iedereen zoo'n beetje kunstkooper is, niet van aanleg, maar door de omstan digheden. Niet alleen zij, die in Holland ook wel eens bij den antiquair of in een anderen kunsthandel gingen neuzen, en een dingsigheidje kochten, maar ook de De Hof der Leugenen Naar het Engelsch van JUSTUS MILE FOSMAN. Door J. S. 4»), „Ik z,ou het ook wei willen weten, lachte ik, „maar ik ben heel blij, dat ik ®r niets van hoor. Ik leef nog iederen dag in vrees, dat ik door een pdljitieman bij den kraag gepakt zal worden!" „Och," vond de kolonel, ,,je kon er best eens naar toe gaan. De concierge heeft jc nooit gezien, en als je er een van de schiu*ken tegen hel lijf liep, zou hij toch niets durven zeggen. Zij zijn evenmin op inmenging van de politie ge steld als wij. Waarom zou jo niet eens J&an? Je kunt een student zijn, die ka mers wil huren, net als Denjs." „Waarachtig, dat is een idee,'" riep ik uit. „Waar is mijn hoed*' Ik ga dade lijk; wacht jij hier, ik beu over een terug." Ik begaf me naar Tiet wolbekende slop en zag daar de oude, grijze concierge voor de deur in het zonnetje zitten. Ze zat groenten schoon te maken cu kuiktc me vriendelijk toe, toen ik op het huis afging. Ik vroeg haar o'F ze geen khmers te huur had. Kamers? Die had ze meer te huur dan juffrouw van vier hoog achter, die hier in Indië „mevrouw" is geworden in ki mono en op muilen, en die waarachtig vroeger aan die dingen niet dacht Dat komt hiet omdat de tropische zon onzen kunstmin zoo doet groeien, maar omdat do aristocraticiteil, die in elk mensch sluimert, óók in de juffrouw vau vier hoog achter, hier zoo gemakkelijk kan worden bevredigd. Het zija wel in den waren zin des woords vogels van diverse pluimage, dcze- ltooplieden Er schuilt veel kaf onder hun koren., maar toch liet ik zelden of nooit den man, die met lieu tradiUoneclen kaïn (Indische doek) of koperen hord in do hand en met den dichtgeknoopte:! bundel over den schouder aarzelend voor mijn erf bleef staan, zoo zonder meer voorbijgaan. Want al was je niet van plan om iets te koopen. je kon toch nooit weten of er opder dat, wal in het bundeltje school, niet a beautiful thing was. En dan zou de joy for eyer je mis schien ten koste van een paar guldens zijn ontgaan. We lieten ze dus altijd maar uitpakken, liefst op eeu Zondagmorgen, zij hadden het 'geduld en wij hadden den tijd. Er zijn in Indië menschen, die, zoodra de kooplieden hun erf betreden, door een ware Jcoopziekte worden bevangen. Die koopen alles, ook de meest waarde- looze prullen, alleen omdat het Oostersch is of omdat ze het daarvoor verslijten. Daarmee versieren ze dan hun kamers, en wanneer dan him huis dan langzamer hand op een 5-guIdens-bazaar lijkt, too- nen ze het vol trolsch aan vrienden cn kennissen en verkondigen aan ieder. die. het hooren wil, dat Oosterschc kunst toch maar alles is. Zij koopen poppetjes, gesneden uit iets dat lijkt op ivoor, doch in werkelijkheid been is; zij koopen boe- kensnijders van buffelhoorn en limonade- lepelljes van namaakzilver; zij koopen slechte batiks, in Holland gemaakt, en echte Chineesche theekopjes uil de fa brieken van Regout, waarop de slimme koopman Chineesche lettertjes heeft ge penseeld. Dit soort Oostersche kunst, aangewend tot huisversiering, levert ge woonlijk afschuwelijke resultaten op En ook als het gekochte op zich zelf fraai mocht zijn, vergeten de kunslkoopersl maar al te dikwijls, dat elk ding behoort in zjjn passende omgeving, en dat slechts een onfeilbare smaak diverse artistieke voorwerpen, die tot verschillende cultuur btehooren, tot een smaakvol geheel kan samenvoegen- Zoo ziet men in Indische huizen een modern gemeubileerd salon behangen met Chineesche lappen in de schreeuwendste kleuren, of in een stem ming gehouden rooksalon een kakelbon ten Bombay-doek met zilveren of glazen looverljes. Men ziet er een fotografisch© groep van een zilveren bruiloft hangen tegen een antiek Chineescli priester- kleedje, men ziet een ragfijn blanc de Chine naast een Münchener bierpul, enz. Men ziet er veel kunstvoorwerpen, die gieen kunstvoorwerpen zijn, en zooals gezegd, vooral op het gebied van por- celein is in Indië het aantal bedrogenen groot. Niettemin is voor hen, die met eeniig oordeel des onderscheids begaafd zijn, ook aan de deur nog heel wat moois te koopen. In de eerste plaats de beroemde Indische doeken, de doeken van Palem- bang, Padangsche bovenlanden, Soemba, Timor, Rotti, Bali, Elores, enz. Men kent ook in Holland die exemplaren, waarvan clc, antieke Padangsche met hun schit terend rood en bezonken goud- en zil- verkleuren, en de Soemb.idoeke,u met haai- lief was. Voor meneer had ze nog een prachtige suite met keuken eu slaapkamer en afzonderlijken ingang. Di© stond juist een paar dagen leeg! Uit de beschrijving begreep ik dade lijk, welke kame.rs zij bedoelde! Zij bab belde verder. Veertien dagen waren die kamers bewoond geweest, maar door zulke zonderlinge lui! Drie Duitschers, dacht ze, en eeu dame, die voor èlc zus- tèr van een cfer heeren doorging. Maar op een nacht hebben de mannen gc vQcliten om die vrouw, zoo gevochten, dat in de gang en op de kamers overal bloed lag. Den anderen dag hadden zc dien mei het hangende ooglid meer dood dan levend, en met hoofd cn hals m hel verband, naar het ziekenhuis gebracht! Mou kan zich denken, dat ik verbaasd opkeek, Vou Steinbrüche was dus niet dood Maar de concierge was nog niet uit gepraat. Wat dacht meneer wel van de dame? Die was in denzelfdcn nacRt ver dwenen en zc had haar nooit terug ge zien, evenmin als baar kamermeisje. Nooit meer Duitschers op no. lSljis. dal was al te gevaarlijk soort! Het was een vreemde gewaarwording toen ik in de leego kamers op de plaat- "sen kwam, waar we dien nacht zoo ge vochten hadden, en waar de vlekken van het bloed op den vloer nog zicht baar waren. Maar ik was te weten gekomen, .wal hun warm wijurood en hun somber blauw en met de typische, primitief ge- styleerde dierfiguren," wel de fraaiste zijn. Deze doeken voldoen ook in een Europeesch interieur uitstekend; als wandversiering, als schoorslcenkleed, als portière, als tafel-, kapstok-, divanklee- den kan men er verrassende effecten mee bereiken. In Den Haag en Amster dam kan men deze doeken in den kunst handel bewonderen en koopen. Maar ze staan dafï niet zelden geprijsd tusschen de honderd en tweehonderd gulden per stuk. Ik behoef niet te zeggen, dal men in Indië wat minder betaalt. Een ander zeer gewild 'artikel is liet koperwerk, dat hoofdzakelijk op Sumatra en Madocra wordt vervaardigd, doch op Java aan den man gebracht! Op weg naar Indië maakt de reiziger trouwens reeds kennis met de Oosterschc koperwerk kunst. Reizigers, die te Colombo of Pa- dang aan wal gaan, kecren zelden zonder koperen voorwerpen aan boord terug. Deze liefhebberij zet bijna iedereen in Indië met ijver voort en waarlijk, mits het hiet overdreven wordt, lean er met mooi koper in een vertrek dikwijls heel wat worden bereikt. Vooral de eenvou dige, maar zeer decoratieve koperen bor den van verschillende afmetingen „doen" het bijzonder goed tegen, een donkeren achtergrond of als blad op een rooktafel tje. Een vooral voor de Indische dames bijzonder groote verleiding is het prach tige kantwerk, waarmee langs de hui zen wordt geleurd door de zonen van het Hemelsche Rijk. Dat is de zooge naamde „filet" kant, alles handwerk en dikwijls van wondermooie kwaliteit. Zoo een wandelende Chineesche koopman ontpakt, voordat ge het weet, voor de van begeerte fonkelende oogen uwer echtgenoote, zijn pakken, manden en doo- zen, en ge moest waarlijk die lieve da mes daar in Indië tot hun ellebogen kun nen zien woelen in wolkeu van kant Daar zijn kanten tafelkleeden, bedde- spreien, lafelloopers, kleedjes van aller lei dessin en formaat, kanten jurken, ver rukkelijke entredeuxtjes, die zoo voor treffelijk te pas komen aan een onder jurk en wat dies meer zij' Ha, wie dan zijn vrouw in bedwang heeft is een stra teeg of een tiran Gelukkig is dat moois niet duur, maar integendeel, vergeleken met de Europeesche prijzen, spotgoed koop. En dat alleen is al een reden om te koopen, nietwaar! Er is nog iets, dat ge zoo maar aan de deur koopt, een artikel, dat ge zeker niet in Indië zoudt verwachten, namelijk bont. Het is Siberisch bont, Shanghai is de groote uitvoerhavcn en het zijn weer de nijvere Ohineezen, die er vooral in de groote kuststeden mee langs de huizen venten Vooral totoks^ die nog niet lang rijst hebben gegeten en de her komst van dit artikel niet weten, zijn meestal zeer wantrouwend ten aanzien dezer koopjes gestemd. En gewoonlijk maakt het op den oppcrvlakkigcn koo- per dan ook geen al te besten indruk, vanwege de dikke laag stof, die er zich op de lange omzwervingen in heeft vast gezet en door de slordige manier, waarop de vellen aan elkaar zijn vastgehecht tot één groot stulc, terwijl dikwijls gaten het geheel ontsieren Voeg daarbij nog den niet al te smakelijken Chinees, diie in een allerzonderlingst mengelmoes van talen en vaak nog al opdringerig zijn waar aan den man of liever aan de vrouw tracht te brengen, dan zult ge he grijpen, dat veler kooplust hierdoor be koeld wordt. En toch hebben zij ongelijk, die zich daardoor laten weerhouden, want er schuilt vaak heel wat moois onder. Men moet er alleen den noodigen kijk op j hebben en niet het onvermijdelijke geite- .vel, dal de gele man u in handen tracht te stoppen, voor willen vos of hermeljjn verslijten. Maar afgezien van deze ele mentaire vergissingen is liet allesbehal ve dom om een of andere groote vacht na behoorlijk onderzoek roor een prik je te koopen Vooral wanneer het Chi- neesch Nieuwjaar nadert, kan men vaak voor fabelachtig goedkoope prijzen iets in de wacht sleepen. De heeren hebben dan meestal geld noodig om feest te vieren en houden uitverkoop tout prix. Men legt zijn aankoopen in een kist en besprenkelt ze kwistig met peper en kamferbollen en lucht ze af en toe in de alles desinfecteerende zon. Wanneer men dan ooit met verlof of op andere wijze terugkeert in het oude land, d.an is hel voldoende om het bont door een vakman opnieuw te l^en jirepareeren en vervolgens een bontwerker ter hand te stellen, die er voor u zelve een fijne lakensche jas omheen bouwt of er voor uw gemalin een kunstwerk van maakt, waarom alle vriendinnen haar zullen be nijden. En ge behoeft niemand te ver tellen, dat ilie mooie jas u maar een schijntje heeft gekost en dat ge hem indertijd ergens in Indië aan de deur hebt gekocht. Het onderhandelen met al deze kunst handelaren en kooplieden is een kunst op zich zelve, die alleen door routine en een langer verblijf in de tropen valt te leeren. Want hier komt de echte Oos tersche handelsgeest bij te pas, het on eindige geduld ook van den kooper. Wacht u zorgvuldig om van uw voor liefde voor het begeerde voorwerp te doen blijken, bewonder desnoods alles behalve juist dat. Beter, keur alles af, hoon 'l, veracht 't, en dat juist in het bijzonder Bied het tiende gedeelte van wat de koopman er voor vraagt en ga bij elk tientje, dat hij van zijn prijs laat vallen, één gulden booger. Ten slotte komen zoodoende de onderhandelingen op hel doode punf, de koopman pakt zijn boeltje samen en maakt zich gereed om te vertrekken Let op, hoe hij het begeerde voorwerp tot het laatst oninge- pakt laat Toon vooral niet uw teleur stelling, doch veins integendeel vreug de, dal ge van het gezeur af zijt, ver dwijn liefst in nw huis, maar niet zoo volkomen, dat de koopman, als hij van idee verandert, u niet meer kan herei ken, ga het ljefst binnen zijn gezichts kring vol aandacht aan een of andere bezigheid, zoodat ge den indruk wekt, dat ge geheel van de zaak hebt afgezien, en spring ook vooral niet verschrikt op, wanneer hij inderdaad uw erf verlaat. Want dan hebt ge u juist in de kaart laten kijken, dat weggaan was de laatste pijl op zijn boog en als ge hém tevug- roepl, zijt ge onherroepelijk de zwakste Laat hem rustig gaan, want het was niet de laatste pijl op zijn boog. het was de voorlaatste hij komt zeker terug' D. B. ik 'wilde ,en haastte mij naar hu(is, om Von Alldorf het nieuws te vertéllen. Van Prinses Eleanor zagen wb fn de- dagen niet veel. Zij treurde eenzaam in den tuin, of zat in haar kamer (e le zen. Met haai* nicht was zij al spoedig weer op vricndschappelijken voél geko men, maai tegenover Mac Kensie, Von Altdorf en mij bleef zij, hoewel zeer beleefd, koel cn opeen afstand, Zij kon ons blijkbaar niet vergeven, dat wij de medeoorzaken waren van haar droefr heid en hoewel het niet geheel billijk was, het was toch te begrijpen. Toch scheen ze, om een of andere, mij onbegrijpelijke reden, tegeii mij min der ingenomen te zijn dan tegen de an deren. Ze scheen er zelfs eenig ge noegen in te vinden niet 'mij te praten, als we elkaar, zoo het soms gebeurde, bij toeval in den tuin ontmoetten, waul ik wandelde er nu en dan in de koele schaduw. Bij onze eerste ontmoeting in den hof hoorde zij van mij voor het eerst, dat Denis vertrokken was. Ik wandelde, rustig een pijp rookende onder de acacia's cn liep tc overdenken, welke maatregelen de Prins en Denis wel zouden nemen tegen Gorgias, naai* aanleiding van een dien morgen juist ontvangen telegram, dat ze veilig cn wel in Novodnia waren aangekomen toen ik Prinses Eleanor u(it liet huis Zag APOTHEKEN. Zondag en de nachten der volgende week zijn de navolgende apotheken ge opend Middelburg. M J. v. Pienbroek Vlissingcn wed. A. J. v. Ockenburg, Badhuisstraat. komen met een boek onder den arm Ik kon me niet ongezien verwijderen; ïk wachtte dus. boog met den hoed in de hand en maakte mijn verontSchut diging voor mijn aanwezigheid. Maar de Prinses glimlachte eu ver zocht me in den tuin te komen wan delen wanneer en zoo vaak ik er lust in had. Zij ging zitten in den grooten rieten stoel, welke daar voor haar was neder gezet. „Eigenlijk," zeido ze, .voelde ik me wat alleen, en ik had behoefte om iets te doen of met iemand le pralen Jes sica is lhu!is met kolonel Von Altdorf." Ze glimlachte even, ((Bovendien had ik u al lang eens willen Vragen hoe het afgeloopen is met de kerels uit de Im passe du Maine. Wjat is er van "lien ge worden? Wat is er gebeurd, nadat ik weg was? U vocht,weet ik nog mei den leider, Hen* Von Steinbrüche is liet mot' En kolonel Vou AUdorf met een anderen man Ilc hoop, dat u geen van allen eeu verwonding hebt opgeloopeu „In hot geheel niet, mevrouw wTj '<ijn ei* allen volkomen ongedeerd afgeko men." „En dié mannen?" „Dat welen we ïudc precies" ik -had er toen nog geen navraag naar ge daan ,,we hebben ze allen verwoud, vooral Steinbrüche, en er is alle reden .om aan te nemen, dat die nooit meer gedeponeerd Stoom Tabaksfabriek „De SHlioriaan" ■A.p.d.RiciQetqqt* <3\C2 psendaal met bijzondere ni> uw keurigheid vervaardigde rooktabak. Onze veeljarige ervaring komt de kwaliteit ten goede MORIAAN BAY munt uit in geurig heid en zachien smaak 40 cent per half pond NEEMT PROEF. (Ingez. Med.) ELEKTRICITEIT EN GAS TE AXEL. Ter aanvulling van het reeds kort ge melde over de raadszitting van j.l. Dins dag zij nog hel volgende meegedeeld van de electricileitskwesties. Reeds bij het aflezen der ingekomen stukken begon liet, toen een schrijven van het comité van actie voor de electri- ficatie der gemeente,* waarin werd ver zocht om naast het rapport van een te benoemen deskundige ook te vragen een rapport aan den techn. econoom den heel* Duetz, le Utrecht, voor kennis geving werd aangennomen De heer '1 Gilde zeide. dat verschillen- feilen hem erop wezen, dal B.fen W. den raad wilden drijven naar een over eenkomst inel de P.Z.E.M. met een, bet zij directe of een in uitzicht gestelde garantie uil de gemeente"kas Hij wilde echter opmerken, dat het comité van actie dat verzoek niet had ge daan als blijk van wantrouwen in B en of in den te benoemen technicus, maar om een goed overzicht te hebben en om de rapporten aan elkaar te kun nen toetsen, want spr. beschouwt den heer Duetz niet als den eerste den beste. De voorz ging uiel op hel gesprokene in maar deed niededeeling van het schrij ven van Ged. Staten dat zij „in beginsel" geen bezwaar hadden legen het raadsbe sluit van 17 Nov. 1925, waarbij een geld- leening zou worden aangegaan van f 70.000, voor uitbreiding van het gasnet naar de Buitenwijken" Die voorgestelde uitbreiding komt Ged- Staten niet zoo onschuldig voor. want die zou juist plaats vechten zal." „Is hij dood?" vroeg ze verschrikt. „II» ben bang van wel, mevrouw", ant woordde ik. „Maar liij 'was liet dubbel eu dwars waard, verspil uw medelijden niet aan hem. Hij heeft een fatsoenlijker dood gevonden, dan hij verdiende". Zij zat een pookje stil. Ik zag, dat een vraag haar op de lippen brandde. Ein delijk kwam Tiet er uiL „En uw vriend.Mr. Malton"'" Ze tleed liaar best op een onverschilligen toon aan te slaan. ,(Ik hoor niets van liem. Ik hoop, dat hij' nog altijd ui uw gezelschap verkeert. Ik ben Hem dank schuldig voor ïiiijn redding.' „Denis?" riep ik verbaasd uit. .'.Denis? Maar mevrouw, dat wist u toch zekert Dat moet men u toch verteld hebben'' Den is is met don prins meegegaau. Zij zijn vannacht in Novodnia aangekomen Hij is gegaan om: liet land te heljien red- denl" Ze keek me met oogen vol schrille aan en verbleekte „fs hij daarheen gegaan'' fluisterde zij „Is hij mei den (prins aneej ?Gaat hij. - vechten voor Novodnia?" Toen werd zo zich op eens bewust dat ze haar opwinding te zeer liet mer ken. Zij sloeg de oogen ineer en wacht,lie een oogenblik: toen ze opnieuw begon to spreken was haar stem even koel eu beheerschl als te voren. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1926 | | pagina 1