FE Mil LET OS,
So. 113
m
■5Mt nummer bestaat uit TWEE bladen.
EERSTE BLAD.
Abonnementsprijs per kwar-
,laal:
op de buitenwegen om Middelburg, en
■roor de andere gemeenten p. post f2.50;
voor Middelburg en agentschap Vlis-
iiingea f 2.30}
weekabonnementen in Middelburg 18
.aent per week,
Advertentiën worden berekend
-per regel plaatsruimte, met inbegrip van
omranding.
Gewone advertentiën: 30
•;ent per regel.
ingezonden Mededeelin-
(Jen: 50 cent per regeL
Bij abonnement voor beide veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen:
•/an 17 regels f2.10, elke regel meer
"30 cent.
Kleine advertentiën niet
^rooter dan vijf regels druks en waarbij
,13 aangegeven dat zij in deze rubriek
aioeten geplaatst worden, 85 cent bij
vooruitbetaling.
Advertentiën onder brieven of bevra
gen bureau dezer courant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent per stuk,
Advertentiën moeten, willen ze nog in
on» blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
'ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
Postcheque en Gironummer 43255.
BINNENLAND.
INDISCHE KRONIEK.
xn.
De kunsthandel aan de deur.
Iedereen een kunstkooper!
Zondagochtendvermaak. - Wat
men moet koopen en wat niet.
Doeken, koper, ivoor, porce-
lein, kant enbout. Van
loven en bieden en boe men
eigenaar wordt,
In mijn vorige kronieken maakte ik
reeds zoo af en toe gewag van de diverse
kooplui, die zoo dagelijks op een Indisch
erf plegen te verschijnen. Ik bad toen
meer bet oog op die kooplieden, die
artikelen voor de huishouding leveren,
zoo,als groenten, eieren, aardappelen,
vleesch, houtskool, schoenveters, sloffen,
zeep, tuinmeubelen, bloempotten, pape
gaaien, apenuootjes, kapstokkeu, matras
sen, enz. enz. vVant dat alles en nog
veel meer kunt ge, waarde lezer, in Indië
dagelijks aan de deur koopen. En het
wordt ook gekocht, niet zooals hier, waar
alleen de minder goedhedeelden aan de
deur hun in koopen plegen te doen, maar
eveegoed door de heter met aardsche
goederen bedeelden.
Maar de zeer bijzondere en belangrijk©
categorie dezer kooplieden, die Yormt,
wat men hier zou noemen „de kunst
handel", liet ik tot nog toe onbesproken.
Welnu, lezer, weet dan, dat in Indië
iedereen zoo'n beetje kunstkooper is,
niet van aanleg, maar door de omstan
digheden. Niet alleen zij, die in Holland
ook wel eens bij den antiquair of in een
anderen kunsthandel gingen neuzen, en
een dingsigheidje kochten, maar ook de
De Hof der Leugenen
Naar het Engelsch
van JUSTUS MILE FOSMAN.
Door J. S.
4»),
„Ik z,ou het ook wei willen weten,
lachte ik, „maar ik ben heel blij, dat ik
®r niets van hoor. Ik leef nog iederen
dag in vrees, dat ik door een pdljitieman
bij den kraag gepakt zal worden!"
„Och," vond de kolonel, ,,je kon er
best eens naar toe gaan. De concierge
heeft jc nooit gezien, en als je er een
van de schiu*ken tegen hel lijf liep, zou
hij toch niets durven zeggen. Zij zijn
evenmin op inmenging van de politie ge
steld als wij. Waarom zou jo niet eens
J&an? Je kunt een student zijn, die ka
mers wil huren, net als Denjs."
„Waarachtig, dat is een idee,'" riep ik
uit. „Waar is mijn hoed*' Ik ga dade
lijk; wacht jij hier, ik beu over een
terug."
Ik begaf me naar Tiet wolbekende slop
en zag daar de oude, grijze concierge
voor de deur in het zonnetje zitten. Ze
zat groenten schoon te maken cu kuiktc
me vriendelijk toe, toen ik op het huis
afging. Ik vroeg haar o'F ze geen khmers
te huur had.
Kamers? Die had ze meer te huur dan
juffrouw van vier hoog achter, die hier
in Indië „mevrouw" is geworden in ki
mono en op muilen, en die waarachtig
vroeger aan die dingen niet dacht Dat
komt hiet omdat de tropische zon onzen
kunstmin zoo doet groeien, maar omdat
do aristocraticiteil, die in elk mensch
sluimert, óók in de juffrouw vau vier
hoog achter, hier zoo gemakkelijk kan
worden bevredigd.
Het zija wel in den waren zin des
woords vogels van diverse pluimage, dcze-
ltooplieden Er schuilt veel kaf onder hun
koren., maar toch liet ik zelden of nooit
den man, die met lieu tradiUoneclen
kaïn (Indische doek) of koperen hord in
do hand en met den dichtgeknoopte:!
bundel over den schouder aarzelend voor
mijn erf bleef staan, zoo zonder meer
voorbijgaan. Want al was je niet van
plan om iets te koopen. je kon toch
nooit weten of er opder dat, wal in het
bundeltje school, niet a beautiful thing
was. En dan zou de joy for eyer je mis
schien ten koste van een paar guldens
zijn ontgaan. We lieten ze dus altijd maar
uitpakken, liefst op eeu Zondagmorgen,
zij hadden het 'geduld en wij hadden
den tijd.
Er zijn in Indië menschen, die, zoodra
de kooplieden hun erf betreden, door
een ware Jcoopziekte worden bevangen.
Die koopen alles, ook de meest waarde-
looze prullen, alleen omdat het Oostersch
is of omdat ze het daarvoor verslijten.
Daarmee versieren ze dan hun kamers,
en wanneer dan him huis dan langzamer
hand op een 5-guIdens-bazaar lijkt, too-
nen ze het vol trolsch aan vrienden cn
kennissen en verkondigen aan ieder. die.
het hooren wil, dat Oosterschc kunst
toch maar alles is. Zij koopen poppetjes,
gesneden uit iets dat lijkt op ivoor, doch
in werkelijkheid been is; zij koopen boe-
kensnijders van buffelhoorn en limonade-
lepelljes van namaakzilver; zij koopen
slechte batiks, in Holland gemaakt, en
echte Chineesche theekopjes uil de fa
brieken van Regout, waarop de slimme
koopman Chineesche lettertjes heeft ge
penseeld. Dit soort Oostersche kunst,
aangewend tot huisversiering, levert ge
woonlijk afschuwelijke resultaten op En
ook als het gekochte op zich zelf fraai
mocht zijn, vergeten de kunslkoopersl
maar al te dikwijls, dat elk ding behoort
in zjjn passende omgeving, en dat slechts
een onfeilbare smaak diverse artistieke
voorwerpen, die tot verschillende cultuur
btehooren, tot een smaakvol geheel kan
samenvoegen- Zoo ziet men in Indische
huizen een modern gemeubileerd salon
behangen met Chineesche lappen in de
schreeuwendste kleuren, of in een stem
ming gehouden rooksalon een kakelbon
ten Bombay-doek met zilveren of glazen
looverljes. Men ziet er een fotografisch©
groep van een zilveren bruiloft hangen
tegen een antiek Chineescli priester-
kleedje, men ziet een ragfijn blanc de
Chine naast een Münchener bierpul, enz.
Men ziet er veel kunstvoorwerpen, die
gieen kunstvoorwerpen zijn, en zooals
gezegd, vooral op het gebied van por-
celein is in Indië het aantal bedrogenen
groot.
Niettemin is voor hen, die met eeniig
oordeel des onderscheids begaafd zijn,
ook aan de deur nog heel wat moois te
koopen. In de eerste plaats de beroemde
Indische doeken, de doeken van Palem-
bang, Padangsche bovenlanden, Soemba,
Timor, Rotti, Bali, Elores, enz. Men kent
ook in Holland die exemplaren, waarvan
clc, antieke Padangsche met hun schit
terend rood en bezonken goud- en zil-
verkleuren, en de Soemb.idoeke,u met
haai- lief was. Voor meneer had ze nog
een prachtige suite met keuken eu
slaapkamer en afzonderlijken ingang. Di©
stond juist een paar dagen leeg!
Uit de beschrijving begreep ik dade
lijk, welke kame.rs zij bedoelde! Zij bab
belde verder. Veertien dagen waren die
kamers bewoond geweest, maar door
zulke zonderlinge lui! Drie Duitschers,
dacht ze, en eeu dame, die voor èlc zus-
tèr van een cfer heeren doorging. Maar
op een nacht hebben de mannen gc
vQcliten om die vrouw, zoo gevochten,
dat in de gang en op de kamers overal
bloed lag. Den anderen dag hadden zc
dien mei het hangende ooglid meer dood
dan levend, en met hoofd cn hals m hel
verband, naar het ziekenhuis gebracht!
Mou kan zich denken, dat ik verbaasd
opkeek,
Vou Steinbrüche was dus niet dood
Maar de concierge was nog niet uit
gepraat. Wat dacht meneer wel van de
dame? Die was in denzelfdcn nacRt ver
dwenen en zc had haar nooit terug ge
zien, evenmin als baar kamermeisje.
Nooit meer Duitschers op no. lSljis.
dal was al te gevaarlijk soort!
Het was een vreemde gewaarwording
toen ik in de leego kamers op de plaat-
"sen kwam, waar we dien nacht zoo ge
vochten hadden, en waar de vlekken
van het bloed op den vloer nog zicht
baar waren.
Maar ik was te weten gekomen, .wal
hun warm wijurood en hun somber
blauw en met de typische, primitief ge-
styleerde dierfiguren," wel de fraaiste
zijn. Deze doeken voldoen ook in een
Europeesch interieur uitstekend; als
wandversiering, als schoorslcenkleed, als
portière, als tafel-, kapstok-, divanklee-
den kan men er verrassende effecten
mee bereiken. In Den Haag en Amster
dam kan men deze doeken in den kunst
handel bewonderen en koopen. Maar ze
staan dafï niet zelden geprijsd tusschen
de honderd en tweehonderd gulden per
stuk. Ik behoef niet te zeggen, dal men
in Indië wat minder betaalt.
Een ander zeer gewild 'artikel is liet
koperwerk, dat hoofdzakelijk op Sumatra
en Madocra wordt vervaardigd, doch op
Java aan den man gebracht! Op weg naar
Indië maakt de reiziger trouwens reeds
kennis met de Oosterschc koperwerk
kunst. Reizigers, die te Colombo of Pa-
dang aan wal gaan, kecren zelden zonder
koperen voorwerpen aan boord terug.
Deze liefhebberij zet bijna iedereen in
Indië met ijver voort en waarlijk, mits
het hiet overdreven wordt, lean er met
mooi koper in een vertrek dikwijls heel
wat worden bereikt. Vooral de eenvou
dige, maar zeer decoratieve koperen bor
den van verschillende afmetingen „doen"
het bijzonder goed tegen, een donkeren
achtergrond of als blad op een rooktafel
tje.
Een vooral voor de Indische dames
bijzonder groote verleiding is het prach
tige kantwerk, waarmee langs de hui
zen wordt geleurd door de zonen van
het Hemelsche Rijk. Dat is de zooge
naamde „filet" kant, alles handwerk en
dikwijls van wondermooie kwaliteit. Zoo
een wandelende Chineesche koopman
ontpakt, voordat ge het weet, voor de
van begeerte fonkelende oogen uwer
echtgenoote, zijn pakken, manden en doo-
zen, en ge moest waarlijk die lieve da
mes daar in Indië tot hun ellebogen kun
nen zien woelen in wolkeu van kant
Daar zijn kanten tafelkleeden, bedde-
spreien, lafelloopers, kleedjes van aller
lei dessin en formaat, kanten jurken, ver
rukkelijke entredeuxtjes, die zoo voor
treffelijk te pas komen aan een onder
jurk en wat dies meer zij' Ha, wie dan
zijn vrouw in bedwang heeft is een stra
teeg of een tiran Gelukkig is dat moois
niet duur, maar integendeel, vergeleken
met de Europeesche prijzen, spotgoed
koop. En dat alleen is al een reden om
te koopen, nietwaar!
Er is nog iets, dat ge zoo maar aan
de deur koopt, een artikel, dat ge zeker
niet in Indië zoudt verwachten, namelijk
bont. Het is Siberisch bont, Shanghai
is de groote uitvoerhavcn en het zijn
weer de nijvere Ohineezen, die er vooral
in de groote kuststeden mee langs de
huizen venten Vooral totoks^ die nog
niet lang rijst hebben gegeten en de her
komst van dit artikel niet weten, zijn
meestal zeer wantrouwend ten aanzien
dezer koopjes gestemd. En gewoonlijk
maakt het op den oppcrvlakkigcn koo-
per dan ook geen al te besten indruk,
vanwege de dikke laag stof, die er zich
op de lange omzwervingen in heeft vast
gezet en door de slordige manier, waarop
de vellen aan elkaar zijn vastgehecht
tot één groot stulc, terwijl dikwijls gaten
het geheel ontsieren Voeg daarbij nog
den niet al te smakelijken Chinees, diie
in een allerzonderlingst mengelmoes van
talen en vaak nog al opdringerig zijn
waar aan den man of liever aan de
vrouw tracht te brengen, dan zult ge he
grijpen, dat veler kooplust hierdoor be
koeld wordt.
En toch hebben zij ongelijk, die zich
daardoor laten weerhouden, want er
schuilt vaak heel wat moois onder. Men
moet er alleen den noodigen kijk op j
hebben en niet het onvermijdelijke geite-
.vel, dal de gele man u in handen tracht
te stoppen, voor willen vos of hermeljjn
verslijten. Maar afgezien van deze ele
mentaire vergissingen is liet allesbehal
ve dom om een of andere groote vacht
na behoorlijk onderzoek roor een prik
je te koopen Vooral wanneer het Chi-
neesch Nieuwjaar nadert, kan men vaak
voor fabelachtig goedkoope prijzen iets
in de wacht sleepen. De heeren hebben
dan meestal geld noodig om feest te
vieren en houden uitverkoop tout prix.
Men legt zijn aankoopen in een kist en
besprenkelt ze kwistig met peper en
kamferbollen en lucht ze af en toe in
de alles desinfecteerende zon. Wanneer
men dan ooit met verlof of op andere
wijze terugkeert in het oude land, d.an
is hel voldoende om het bont door een
vakman opnieuw te l^en jirepareeren
en vervolgens een bontwerker ter hand
te stellen, die er voor u zelve een fijne
lakensche jas omheen bouwt of er voor
uw gemalin een kunstwerk van maakt,
waarom alle vriendinnen haar zullen be
nijden. En ge behoeft niemand te ver
tellen, dat ilie mooie jas u maar een
schijntje heeft gekost en dat ge hem
indertijd ergens in Indië aan de deur
hebt gekocht.
Het onderhandelen met al deze kunst
handelaren en kooplieden is een kunst
op zich zelve, die alleen door routine
en een langer verblijf in de tropen valt
te leeren. Want hier komt de echte Oos
tersche handelsgeest bij te pas, het on
eindige geduld ook van den kooper.
Wacht u zorgvuldig om van uw voor
liefde voor het begeerde voorwerp te
doen blijken, bewonder desnoods alles
behalve juist dat. Beter, keur alles af,
hoon 'l, veracht 't, en dat juist in het
bijzonder Bied het tiende gedeelte van
wat de koopman er voor vraagt en ga
bij elk tientje, dat hij van zijn prijs laat
vallen, één gulden booger. Ten slotte
komen zoodoende de onderhandelingen
op hel doode punf, de koopman pakt
zijn boeltje samen en maakt zich gereed
om te vertrekken Let op, hoe hij het
begeerde voorwerp tot het laatst oninge-
pakt laat Toon vooral niet uw teleur
stelling, doch veins integendeel vreug
de, dal ge van het gezeur af zijt, ver
dwijn liefst in nw huis, maar niet zoo
volkomen, dat de koopman, als hij van
idee verandert, u niet meer kan herei
ken, ga het ljefst binnen zijn gezichts
kring vol aandacht aan een of andere
bezigheid, zoodat ge den indruk wekt,
dat ge geheel van de zaak hebt afgezien,
en spring ook vooral niet verschrikt op,
wanneer hij inderdaad uw erf verlaat.
Want dan hebt ge u juist in de kaart
laten kijken, dat weggaan was de laatste
pijl op zijn boog en als ge hém tevug-
roepl, zijt ge onherroepelijk de zwakste
Laat hem rustig gaan, want het was niet
de laatste pijl op zijn boog. het was
de voorlaatste hij komt zeker terug'
D. B.
ik 'wilde ,en haastte mij naar hu(is, om
Von Alldorf het nieuws te vertéllen.
Van Prinses Eleanor zagen wb fn de-
dagen niet veel. Zij treurde eenzaam
in den tuin, of zat in haar kamer (e le
zen. Met haai* nicht was zij al spoedig
weer op vricndschappelijken voél geko
men, maai tegenover Mac Kensie, Von
Altdorf en mij bleef zij, hoewel zeer
beleefd, koel cn opeen afstand, Zij kon
ons blijkbaar niet vergeven, dat wij de
medeoorzaken waren van haar droefr
heid en hoewel het niet geheel billijk
was, het was toch te begrijpen.
Toch scheen ze, om een of andere,
mij onbegrijpelijke reden, tegeii mij min
der ingenomen te zijn dan tegen de an
deren. Ze scheen er zelfs eenig ge
noegen in te vinden niet 'mij te praten,
als we elkaar, zoo het soms gebeurde,
bij toeval in den tuin ontmoetten, waul
ik wandelde er nu en dan in de koele
schaduw.
Bij onze eerste ontmoeting in den
hof hoorde zij van mij voor het eerst,
dat Denis vertrokken was.
Ik wandelde, rustig een pijp rookende
onder de acacia's cn liep tc overdenken,
welke maatregelen de Prins en Denis
wel zouden nemen tegen Gorgias, naai*
aanleiding van een dien morgen juist
ontvangen telegram, dat ze veilig cn wel
in Novodnia waren aangekomen toen
ik Prinses Eleanor u(it liet huis Zag
APOTHEKEN.
Zondag en de nachten der volgende
week zijn de navolgende apotheken ge
opend
Middelburg. M J. v. Pienbroek
Vlissingcn wed. A. J. v. Ockenburg,
Badhuisstraat.
komen met een boek onder den arm
Ik kon me niet ongezien verwijderen;
ïk wachtte dus. boog met den hoed in
de hand en maakte mijn verontSchut
diging voor mijn aanwezigheid.
Maar de Prinses glimlachte eu ver
zocht me in den tuin te komen wan
delen wanneer en zoo vaak ik er lust in
had.
Zij ging zitten in den grooten rieten
stoel, welke daar voor haar was neder
gezet.
„Eigenlijk," zeido ze, .voelde ik me
wat alleen, en ik had behoefte om iets
te doen of met iemand le pralen Jes
sica is lhu!is met kolonel Von Altdorf."
Ze glimlachte even, ((Bovendien had ik
u al lang eens willen Vragen hoe het
afgeloopen is met de kerels uit de Im
passe du Maine. Wjat is er van "lien ge
worden? Wat is er gebeurd, nadat ik
weg was? U vocht,weet ik nog mei den
leider, Hen* Von Steinbrüche is liet mot'
En kolonel Vou AUdorf met een anderen
man Ilc hoop, dat u geen van allen
eeu verwonding hebt opgeloopeu
„In hot geheel niet, mevrouw wTj '<ijn
ei* allen volkomen ongedeerd afgeko
men."
„En dié mannen?"
„Dat welen we ïudc precies" ik
-had er toen nog geen navraag naar ge
daan ,,we hebben ze allen verwoud,
vooral Steinbrüche, en er is alle reden
.om aan te nemen, dat die nooit meer
gedeponeerd
Stoom Tabaksfabriek
„De SHlioriaan"
■A.p.d.RiciQetqqt* <3\C2
psendaal
met bijzondere ni> uw keurigheid vervaardigde
rooktabak. Onze veeljarige ervaring komt
de kwaliteit ten goede
MORIAAN BAY munt uit in geurig
heid en zachien smaak
40 cent per half pond
NEEMT PROEF.
(Ingez. Med.)
ELEKTRICITEIT EN GAS TE AXEL.
Ter aanvulling van het reeds kort ge
melde over de raadszitting van j.l. Dins
dag zij nog hel volgende meegedeeld van
de electricileitskwesties.
Reeds bij het aflezen der ingekomen
stukken begon liet, toen een schrijven
van het comité van actie voor de electri-
ficatie der gemeente,* waarin werd ver
zocht om naast het rapport van een te
benoemen deskundige ook te vragen
een rapport aan den techn. econoom
den heel* Duetz, le Utrecht, voor kennis
geving werd aangennomen
De heer '1 Gilde zeide. dat verschillen-
feilen hem erop wezen, dal B.fen W.
den raad wilden drijven naar een over
eenkomst inel de P.Z.E.M. met een, bet
zij directe of een in uitzicht gestelde
garantie uil de gemeente"kas
Hij wilde echter opmerken, dat het
comité van actie dat verzoek niet had ge
daan als blijk van wantrouwen in B en
of in den te benoemen technicus,
maar om een goed overzicht te hebben
en om de rapporten aan elkaar te kun
nen toetsen, want spr. beschouwt den
heer Duetz niet als den eerste den beste.
De voorz ging uiel op hel gesprokene
in maar deed niededeeling van het schrij
ven van Ged. Staten dat zij „in beginsel"
geen bezwaar hadden legen het raadsbe
sluit van 17 Nov. 1925, waarbij een geld-
leening zou worden aangegaan van
f 70.000, voor uitbreiding van het gasnet
naar de Buitenwijken" Die voorgestelde
uitbreiding komt Ged- Staten niet zoo
onschuldig voor. want die zou juist plaats
vechten zal."
„Is hij dood?" vroeg ze verschrikt.
„II» ben bang van wel, mevrouw", ant
woordde ik. „Maar liij 'was liet dubbel
eu dwars waard, verspil uw medelijden
niet aan hem. Hij heeft een fatsoenlijker
dood gevonden, dan hij verdiende".
Zij zat een pookje stil. Ik zag, dat een
vraag haar op de lippen brandde. Ein
delijk kwam Tiet er uiL
„En uw vriend.Mr. Malton"'" Ze
tleed liaar best op een onverschilligen
toon aan te slaan. ,(Ik hoor niets van
liem. Ik hoop, dat hij' nog altijd ui uw
gezelschap verkeert. Ik ben Hem dank
schuldig voor ïiiijn redding.'
„Denis?" riep ik verbaasd uit. .'.Denis?
Maar mevrouw, dat wist u toch zekert
Dat moet men u toch verteld hebben''
Den is is met don prins meegegaau. Zij
zijn vannacht in Novodnia aangekomen
Hij is gegaan om: liet land te heljien red-
denl"
Ze keek me met oogen vol schrille aan
en verbleekte
„fs hij daarheen gegaan'' fluisterde
zij „Is hij mei den (prins aneej ?Gaat hij. -
vechten voor Novodnia?"
Toen werd zo zich op eens bewust
dat ze haar opwinding te zeer liet mer
ken. Zij sloeg de oogen ineer en wacht,lie
een oogenblik: toen ze opnieuw begon
to spreken was haar stem even koel eu
beheerschl als te voren.
(Wordt vervolgd.)