fEOIllETO».
Kinderen
No. 31.
Zaterdag 6 Februari 1926
MIDDELBUR
169° Jaargang
F)lt nummer bestaat uit TWEE bladen.
EERSTE BLAD.
Abonnementsprijs per kwar-
- aal:
op de buitenwegen om Middelburg, en
-oor de andere gemeenten p. post 2.50;
voor Middelburg en agentschap Vlis-
-jingen £2.30;
weekabonnementen in Middelburg 18
cent per week.
Advertentiën worden berekend
oer regel plaatsruimte, met inbegrip van
omranding.
Gewone advertentiën: 30
cent per regel.
Ingezonden Mededeelin-
e n 50 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen:
van 17 regels £2.10, elke regel meer
30 cent.
Kleine advertentiën niet
jgrooter dan vij£ regels druks en waarbij
Is aangegeven dat zij in deze rubriek
.moeten geplaatst worden, 85 cent bij
■vooruitbetaling.
Advertentiën onder brieven o£ bevra
gen bureau dezer courant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent per stuk.
Advertentiën moeten, willen ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
Postcheque en Gironummer 43255.
NA 25 JAAR.
Op uitdrukkelijk verlangen van de Ko
ningin en den Prins, reeds ge ruimen tijd
geleden geuit, wordt morgen op kalme
wijze hun 25-jarige echtverceniging ge
vierd. Maar toch zal op tal van bijeen
komsten, in kerken en speciale ver
gaderingen, getuigenis worden afgelegd
van het medeleven van het grootste deel
van liet Nederlandsehe volk met de ge
beurtenissen in ons Vorstenhuis. En dat
is ook niet anders denkbaar, want met
een voor dezen tijd toch werkelijk zeer
bijzondere aanhankelijkheid heeft Konin
gin Wilhelmina nog steeds de. groole
liefde die ons volk Iiaar van haar ge
boorte af heeft toegedragen.
Hoe groot die liefde was, bleek vooral
bij haar verloving en haar „liuwlijk.
Den 16 October 1900 verscheen de
merkwaardige proclamatie, waar da jon
ge Koningin haai* verloving bekendmaak
te, merkwaardig om den hartelijken
toon van dit staatsstuk, merkwaardKg
ook omdat hel zoo zeiden voorkwam, dat
een regeerend vorst of vorstin de eigen,
verloving mee moest deelen.
„Wij Wilhelmina, bij de gratie
Gods Koningin der Nederlanden,
Prinses van Oranje Nassau, enz.,
enz t
Aan mijn Volk
Het is mij een behoefte aan het,
Nederlandsehe Volk, van welks le
vendige belangstelling in het geluk
van Mij en Mijn Huis Ik zoo diep
beu overtuigd, persoonlijk meedee-
ling te doen van Mijne verloving met
Zijne Hoogheid Hertog Hendrik van
MecklcmburgSchweriu.
Moge deze gebeurtenis, onder
Gods zegen, bevorderlijk zijn aan
het welzijn van Ons Land en v
Zijne Bezittingen en Koloniën in
Oost en West."
Die proclamatie was een verrassing
Want wel hadden er verlovingsgeruch-
teri geloopen maar de naam van Hertog
Hendrik van Mecklemburg was daarbij
niet genoemd. Zij die deze dagen heb
ben beleefd, zullen zich herinneren, met
welk een schier argwanende belangstel
ling toen werd gevraagd naar en ge
speurd naar de persoonlijkheid van den
toekomstigen Prins-Gemaal. Het Neder
landsehe volk toonde zich zeer zorgiaain
voor het geluk van zijn populaire Iio-
nigin.
En toen eenige maanden later liet hu
welijk werd voltrokken - hei burgerlijk
huwelijk in dc Witte Zaal van het Paleis
in Den Haag door den Minister van
Justitie, het kèrkclijk huwelijk in de
Groot© Kerk door dr. v. d Flier - toen
heeft ons volk volle bewijzen gegeven van
hartelijk üfedeleven met zijn Koningin
door de ontzaglijke belangstelling bij deze
plechtigheden en bij de daaraan vooraf
gaande feesten en ook bij de cenigen
tijd later gevolgde bezoeken aan verschil
lende steden Tegenover de feestelijk
heden van die dagen slaat de rust van
de herdenking thans wel in tegenstel
ling Maar de hartelijkheid van het mee-
rendeel der Nederlanders voor hun Vor
stin is er waarlijk met minder om.'
Zoo'n zilveren huwelijksherdenking is
een mijlpaal, waarbij even wordt halt
gehouden en waar men dan zijn beste
wenschen voor de betrokkenen uitspreekt.
Die wenschen betreffen nu allereerst
het gezinsgeluk van onze Kopingin, en
dat sluit in zich een wensch voor haar
geluk als moeder. Zij zelf heeft weinig
aan haar jeugd gehad, want bijna de ge-
heele jeugd werd gevuld door de voorbe
reiding voor de Haar wachtende taak.
Zij heeft nu ook een dochter op Ie leiden,
maar gelukkig onder minder dwingende
jpmstandigheden-dan waaronder Zij groot
werd. Moge Zij algeheele voldoening heb
ben van Haar werk als moeder, met de
overtuiging dat de liefde die Zij zelve
won, op haar dochter zal overgaan
Prins Hendrik zal in cleze '25 jaar
herhaaldelijk ondervonden hebben hoe
buitengewoon moeilijk de positia is van
een Prins-Gemaal. Moge Hij zich in de
volgende jaren verheugen in de waar
deering voor hetgeen Hij als man en va
der doet voor het geluk van ons vorslen-
gezin.
En laten we ten slotte denken aan de
grijzë~VröuWop den achtergrond, aan dc
wijze vrouw, die zeldzaam tactvol haar
taak als Koningin, toen als Regentes wist
te vervullen en daarna zich terugtrok
op haar plaats als Koningin-Moeder,
maar die aldoor de hartelijke genegen
heid behield. Moge Zij nog lang getuige
zijn van het geluk van haar Dochter
door
Mrs. C. N. WILLIAMSON.
Ned. vertaling van ADA VAN ARKEL,
26).
Franklin keek echter niet langer
naar dc gravin Hij bukte en lildd C.ar-
rington s schouders van den grond op
en wendde daarbij zooveel kracht aan in
zijn pogingen om den bewusleloozen
man op te boffen, dat de sluiting van
den vreemdsoortige^ armband, die Shei
la al eens meer aan zijn pols luid gezien,
open sprong loen zijn mouw omhoog ge
stroopt werd en de arm idool kwam
HOOFDSTUK IX.
Nog moor ge li ei men.
Vóór Franklin het merkte, was dc
armband van zijn arm op den grond "o-
vallen met een fijn metaalachtig geluid
en rolde toen weg iu de varens langs
den w eg Sheila zag hem schrikken, maar
zijn oogen volgden den armband niet.
2ij gingen naar do vrij gekomen pols,
en wal zij daar zagen, zag zij tegelijker
tijd. liet stuk wit glacélecr, dat geleek
op hel boveneind van een lange hand
schoen waar do hand van was afgeknipt
bedekte nog glad en nauwsluitend den
arm maar de zware gouden hand, die
de overgang naar het polsgewricht had
stooten, vallen en bezeeren zich
herhaaldelijk. Bij de zorgzame
Moeder ontbreekt in huis dan
ook nimmer een doos
30-60.90 ct.
PÜRÖL
(Ing. Med.)
BINNENLAND.
INDISCHE KRONIEK.
VI.
Hoe leeft de Hollander in de
tropen - De uitgebalanceer
de Br it - Hel ochtendblad
en dcszclfs gevaren voor den
nieuweling De amblcnaar
doet zijn middagdutje Pud
ding met erwtensoep De
voor- en ha-avond. - Sport,
drank en dausen
Nu wij gezien hebben, hoe hel Euro-
peesche gezin in Indië behuisd is, dien
ik het een en ander te vertellen van zijn
levenswijze. Hel is in de hoogste mate
belangwekkend om na te gaan hoe over
hel algemeen de Europeaan zich heeft
ingeleefd in het milieu, dat zoo ontzag
gelijk van hel zijne afwijkt, hoe zijn per
soonlijkheid heeft gereageerd op dc tro
pische atmosfeer en het tropische kli
maat, welke concess'ies hij heeft moeten
doen en waarin hij zich zelf gebleven is
Men moet hier onderscheiden naai* den
landaard van den blanke, net Engelschc
ras reageert bijvoorbeeld anders op de
tropen dan de Nederlander of de
Franschman. Het Engelschc ras is, zooais
Kcyserling dat noemt, uitgebalanceerd.
Intellectueel slaat het lager dan b v.
het Duitschc en liet Hollandst-he. Het
Engelschc volk heeft zich zelf in een
soorl van standaardtype van ontegenzeg
lijk goed gehalte gevonden. De Engeisch-
man is een uitmuntend serie-fabrikaat,
hel Engelschc volk feai echter geen
Shakespeare meer voortbrengen Dc Duit-
scher. de Hollander hebben dezen trap
van uitgefaalanceerdiieid nog lang niet
bereikt, naast een Einstein staal nog de
Pommersche feldwebel, naast een Lorentz
nog Jau Salie, en Jan Rap Naast den Hol
lander. naast den Duilschcr staal dc
doorsnec-Engelschman a s raspersoonlijk-
hcid hooger Hij is, wat hij is, Engelseh-
raan Eu als hij geen Engelschman was.'
dan zou liij het willen zijn Dc lezer zal
zich verwonderen over deze ietwat po
pulair philosofische opmerkingen Toch
zijn zij in dit verband op hun plaats.
De Engelschman iu dc tropen blijft En
gelschman ondanks en in alles Hij ver
bindt zijn bloed niet met dat van den
inboorling, zooals wij dat do.<r de eeuwen
heen gedaan hebben Dc Engelschman
hall'-cast is een wezen, dat in Engotsche
kolonies niet geteld wordt de Nederland
sehe Indo speelt iu onze Oost een
groole rol. Het is niet mijn taak en Jiter
ook niet de plaats om hel voor en tegen
dezer standpunten na te gaan Maar pis
verschijnsel van raszuiverheid is het van
belang en ook als teekening van den
Engelschman in de tropen De Bril doet
in eigen land aan sport, hij besteedt
een deel van zijn dag aan Maar men ziet
hem ook snelwandelen om het Konings
plein te Batavia in een zwembroekje
en zonder hoed, terwijl de thermometer
90 graden in de schaduw wijst, nollan
ders, Duitschers, Franschen kijken toe
en glimlachen Hij specll zijn golf.
cricket, rugby, hockey, tennis op de vel
den van Kuala Lumpur cn Soerabaja met
dezelfde onverstoorbaarheid als in
vlakten van Yorkshire Hij kleedt zich
te Semarang on te Batavia en Ie Djocjo
voor het diner even zorgvuldig in zijn
smoking als in zijn English home. en zijn
gesleven hemd schijnt liem tijden-, den
maaltijd en daarna hoegenaamd niet te
hinderen, terwijl daarentegen hel mol
zelden wagen om in pyjama te verschij
nen, als we onder ons zijn, of ons boord
wagenwijd open te zetten of ons col
bertje uil te trekken of andere dingen te
doen, die niet met ons gemak maar wel
met hel moederlandsche decorum n
strijd zijn De Engelschcn in onze kolo
nies (zij zijn zeer talrijk) spreken En
geisch en een fantastisch slecht Ma-
leisch. De Hollanders en dc inlanders
moeten niaar Engeisch leeren ais zij er
prijs op stellen hen te verslaan En ais
een Engelschc employé in opze kolonie,
levend onder onze wetten en onze be
scherming zijn geld verdienend in onzen
handel en door ons contact en in onzen
omgang, bemerkt, dal wij hem niet in
z ij n taal te woord kunnen staan, dan
beschouwt hij don braven Hollander ais
een sukkel en dan is het de brave Hol
lander. die bloost en een Engelschc grain-
iliaire koopt Ik wil «in dit verhand nog
•cn typisch feit aanhalen, dat niet a<gc
meen bekend is. Op de öhineesche scho
len te Medan wordt de Nederlandsehe
taal met onderwezen, maar is hel En
geisch verplicht leervak' Met Hollanders
spreekt de Chinees Maleisch'
Wij keeren na deze uilweiding terug tot
de leefwijze van het Holiandsch .gezin
in Indië Langslapers kent men er niet
Omstreeks kwart voor zes gaal de zon op
nadat dc voorafgaande dagcraadschcme
ring een tiental minuten heeft geduurd
Eenmaal de zon boven de kim en het dag
licht in de slaapkamer, dan is ook de
bekoring van hel bed verbroken De ste
vigste slaper rekt de leden en wrijft zijn
oogen uit Moeite om zich. zooals in deze
gure Noorderlanden. aan <1<* zalige warm
te der dekens te onttrekken, kent hij niet
Het zou ook niet mogelijk zijn. waut
dekens houdt hij er niet op na zelfs geen
laken bedekt zijn lichaam, en dal lichaam
zelf, o lezer, niet zelden heeft hel gedu
rende den nacht zelfs hel primitieve vij
geblad versmaad' Maar t gewon* slaap-
tenue is toch ietwat gekleeder. sommigen
bedienen zich van een pyjama, anderen
van de beproefde Indische dracht, de sa
rong, naar 's lands wijs onder "de óksels
vastgeknoopt Nu fluks de klamboe of
te wel hel muskietengaas opengetrokken
en het hoofd geplast in spons of wasch-
kom En dan komt hel toilet voor de
voorgalerij, bestaande in een los omge
worpen pyjamajasjc of een badmantel
en een paar sloffen zonder hakken. En
dan strekt de ontwaakte man of vrouw
zich in de voorgalerij uit iu een langen
stoel en geniet daar voor zich uit kijkend
van do morgenkoelte an do eerste zon-
neslralen op de nog bedauwde palmen,
van het kortstondige getjilp der voge s
Inlusschen. zoo wil het de traditie, hen
gelt aan den grooton teen een slof en
nipt men af en toe aan den kop .zeer
sterke koffie, die de huisjongen heeft
klaar gezet, en zonder welk geen Indisch
man zijn dag begint Maar als het tegen
zevenen loopt, de zonnestralen kracht
worden en de daghillc zich van minuut
lol minuut sterker doet voelen clan rijst
de genieter op uit zijn makkelijken stoel
eu verdwijnt in zijn badkamer Een lang
durig geplons wordt hoorbaar en voor
loopig houdt dat niet op. want al ie leden
van het gezin wachten met ongeduld o
hun beurt voor hel verkwikkend morgei
had Moet dat had dan lelkens xo'.oi
ten. vraagt misschien een bezorgde hui:
rouw onder mijn lezers, die aan <1
schrikwekkende rekening der walerle
ding denkt. Stel u gerust, mevrouw, ec
"bedekt, had ook den -ongclijken kant
Aan een eigenaardig lilteekcn verborgen.
Sheila zag nu. dal hel vleesch ontstoken
was en flat juist boven de pols een
diep roqci lilteekcn was.
Instinctmatig wendde ze haar oogen
af, zoodal Franklin niet kon merken
wal ze ontdekt had Ze voelde, dat hij
snel haar kant uitkeek om te zien of
zijn geheim wat hel dan ook zijn
mocht aan haar was overgeleverd;,
maar haar gezicht verraadde niets Daar
hij bezig w as Harringtons schouders van
den grond te tillen, kou hij de manchet
en de jasmouw, die omhoog waren ge
schoven, nicl neertrekken, maar hij
draaide zich zóó, dat als Sheila hel lil-
tecken nog niet gezien had, ze het zóó
onmogelijk had kunnen ontdekken. Zijn
•crandcrde houding moest echter liet
lilteekcn onder de oogen brengen van
vin Karoski. Maar Franklin scheen
daar niet om te geven, of hij achtte het
minder gevaarlijk, dat zij zijn geheim
kende. Half lillend, half sïcepend bracht
hij Carrington naar de electrische auto,
die lady Ethington geleend liad,, cn lyj
had hem bijna bereikt, loen de bewusle-
looze man leekencn gaf van bij te ko
men
Hij zuchtte, opende oogen en keek
in die van Sheila, die op was gestaan en
hem bezorgd gade sloeg. Onmiddellijk
scheen hij zich alles wat er gebeurd
was weer te herinneren, want haar recht
aanziende, zei hij „Goddank, dal u niet
gewond is. En ladv Viola?"
„Ze schijnt niet erg bezeerd te zjjji.,
hoewel ze flauw is gevallen antwoord
de Franklin, vóór Sheila iets kou zeggen.
„Maak u niet ongerust. We honen, dat
u gauw weer in orde zult zijn. Hel is
beter, dat u niet probeert u te be
wegen, er kon wel ceus iels gebroken of
ontwricht zijn. Ik z&l u in de auto dra
gen
„Mij mankeert niets, geef me een hand
cn ik zal opslaan. zei Harrington. Hij
stond, door Franklin ondersteund, op
„Neen, ik lieb niets. Blijkbaar geen enkel
botje gebrolcen." Ilij slreok met zijn hand
over zijn voorhoofd waar een paar bloed
druppels langs zijn oogen druppelden.
„Alleen maai* een snee in mijn hoofd.
Dal heteekcnl niets. Weet u zeker, dat u
zich nergens bezeerd heeft, juffrouw
Douglas en lady Viola ook nieF'"
„Ze was heel goed en knielde over u
heen, loen wij kwamen,' zei de gravin
tamelijk scherp. „Ze viel pas flauw,
loen ze ons zag Kijk ze komt ahveer bij,
jc zou haast zeggen, dat ze ons over haar
hoorde sprfeken."
Er was niets werkelijk belcedigends in
dc woorden en loeli gaven ze den indruk
of lady Viola maar gedaan had of ze
flauw viel om dc aandacht op zich zelf
te vestigen of om een of andere reden.
Sheila voelde zich kwaad worden en
had lust hel meisje te verdedigen, maar
het was er den lijd niet voor. Boven
dien kwam de kleur langzaam in lady
i Viola's gezicht terug en dc lange donkere
wimpers beefden. Een oogenblik later
(Ingez. Med.)
Indischman baadt niet m een badkuip, hij
baadt in hel geheel niet zooals u zich dat
denkt, hij overgiet zich met ontelbare
emmertjes water, die hij uil een gemet-
sclden of betegelden bak pul Hij giet
om te beginnen een tiental over zijn
body. dan zeept hij zich in en daarop
l hij er nog een paar dozijn emmertjes
*lhccn Hij wrijft zich vervolgens niet
droog, lotdat zijn huid rood ziel. maar
hij wuift mot elegant gebaar de al te
vertolligc druppeltjes mei een handdoek
an zijn leden drapeert zich in zijn bad
jas en wandelt opgefrischt.cn vroolijk
naar zijn kleedkamer Deze wijze vau
baden gcefl sinds menschcnheugcuis al
tijd weer opnieuw aanleiding tot de grap,
dat een onwetende nieuweling, niet we
tend wat van de gemetselde bak en het
mmertje te denken, na lang beraad in
den hak staat, daarin rondploeterl. met
zeep knoeit, zoodoeude voor al zijn op
volgers hel water heeft bedorven en zich
zelf dagen lang aan niet eindigende pla
gerijen blootstelt van allen, die van zijn
onnoozclheicl vernamen
Nu het ontbijt wacht den Europeaan
zijn auto of ander vervoermiddel, dat
heui naar kantoor brengt Dc zakenman
suist naar zijn kantoor in ik* benedenstad,
de ambtenaar (ik wil verder geen kwaad
vairheni zeggenj verdwijitl in ietwat lang
zamer tempo naar zijn departement. De.
ambtenaar is alweer thuis om hnif twee,
als hij tenminste niet door een dringen-
dei. borrel is opgehouden in de sociëteit
Hij gebruikt met zon gezin den lunch
of dc rijsttafel, en kor! daaroj) gt hij
op één oor onder de veilige klamboe
voor zijn middagtuk. dien hij met succes
eenige uren voortzet, waarop hij opnieuw
baadt en in een nel gesteven frisch pak
aan dc theetafel verschijnt. De zaken
man keert niet voor vijf uur in den
middag terug uit de «looiende beneden
stad. waar hij op hot middaguur den
lunch liccl'l gebruikt iu de handolsclub
of in een der vrij primitieve eethuizen
of wel zich dien door zon huisjongen
op zijn e.gen kantoor heeft laten servee-
11*11. ai een daartoe bestemd vertrekje,
dan wel op de punt van een tafel, dan
wel op een vrijgemaakt schrijfmachine-
labouretje Tol dal doel is die huisjongen
een uur te voren door een zakenman s
echlgenoole uitgezonden, voorzien vau 'n
etensdrager, een soort van blikken bus
beslaande u t oen vijftal bakje-s. waarin
do zorgzame hand der gade diverse ge-
keek ze in Harrington's bezorgde
Ik ik wal dwaas van me1'mom
pelde ze en trachtte te gaan zitten
Ze viel echter terug tegen den schouder
•an Sheila, die weer necrgeknie'd was
om haar te helpen. „Ik ben heelemaal
niet bezeerd, alleen maar geschokt, ge
loof ik. Eerst was ik op en zochl naar
juffrouw Douglas en trachtte te ont
dekken dl mr. Carrington nog leefde,
maar loon opeens scheen mijn hart op 'i
te houden met kloppen. Ik denk d.il het
van de schrik is geweest en loon de re
actie. Wanneer is u gekomen, gevrouw
cn mijnheer Franklin?"
,Ik dacht dat u ons zag aankomen in
eleclrischc auto van mevrouw Ething
ton", 'zei de gravin meu "n eigënnardigen
klemtoon ,IIet leek zoo juist voor u
wusleloos werd."
„Neen. Ik heb u niet gezien, n et
bewust ten minste," antwoordde Viola.
„Ik riep u nog na, loen u langs me
heen reed in de laan, herhaalde Frank
lin Ik zag dal een van dc* wielen los z.al
cn volgde z.oo gauw als ik kon in dc wa
lgen van lady Ethington, waarin zc juist
met de gravin zou uitgaan. Die dacht,
dat ze misschien zou kunnen helpen,
maar gelukkig is u allen in staal u zelf
te helpen Zelfs uw aulo is er schijn
baar zonder al te onherstelbare schade
af gekomen, mr. Carrington En als u
er zich toe in staal voelt, zou ik u 11.11
allen naar liet hotel kunnen terug ben-
Onwillekeurig gluurde Sheila naar de
plek waar de armband gevallen was en
waar de zware gouden band en dc door
hel gras schuierende parelen en turkooi
zen zichtbaar waren geweest. Zou hij
hem daar laten liggen vroeg ze zich af.
Maar hij was al verdwenen
Hijzelf kon hem niet opgeraapt heb
ben. waill hij was niet weg geweest of
had zich niet gebukt sedert Carrington
weer bij bewustzijn was gekomen Maar
Sheik' had eenigeoogënbhkkeiide gra-
irovski u t hel oog verloren en ze
kwam lol den slotsom, "dal, terwijl zij
niet keek dc gravin gauw de armband
inoesl bobben opgeraapt.
„Zciu ze hem houden of zou ze hem
aan hem teruggeven?" vroeg Shcila zich
zelf nieuwsgierig af, loen ze wil ter zijde
bleef staan terwijl Franklin lad\ Viola
111 dc aulo hielp. Toen was het de beurt
van de gravin 0111 haar plaats iu te ne
men cn Franklin hielp haar ook. on
danks de bittere woorden en uitdagende
blikken die kort geleden lusschen hen
gewisseld waren.
„Nu juffrouw Douglas." zgl Franklin
loen tie g?aviu naast ladv Viola in de
grqole lonneau zat. Maar hij kwam niet
naar voren om Iiaar te helpen. Hij liet
Harrington haar een hand geven toen ze
op de treeplank stond en keerde vcor
eenige seconden hen den rug toe. Toen
Harrington ook in de tonneau zat sloot
Franklin de deur cn TSheila zag een
glimp van goud en turkoois onder zijn
manchet,terwijl luj dit deed.
(Wordt vervolgd.)