fEOIllETO». Kinderen No. 31. Zaterdag 6 Februari 1926 MIDDELBUR 169° Jaargang F)lt nummer bestaat uit TWEE bladen. EERSTE BLAD. Abonnementsprijs per kwar- - aal: op de buitenwegen om Middelburg, en -oor de andere gemeenten p. post 2.50; voor Middelburg en agentschap Vlis- -jingen £2.30; weekabonnementen in Middelburg 18 cent per week. Advertentiën worden berekend oer regel plaatsruimte, met inbegrip van omranding. Gewone advertentiën: 30 cent per regel. Ingezonden Mededeelin- e n 50 cent per regel. Bij abonnement voor beide veel lager. Familieberichten en dankbetuigingen: van 17 regels £2.10, elke regel meer 30 cent. Kleine advertentiën niet jgrooter dan vij£ regels druks en waarbij Is aangegeven dat zij in deze rubriek .moeten geplaatst worden, 85 cent bij ■vooruitbetaling. Advertentiën onder brieven o£ bevra gen bureau dezer courant 10 cent extra. Bewijsnummer 5 cent per stuk. Advertentiën moeten, willen ze nog in ons blad van dienzelfden dag worden opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan ons Bureau bezorgd zijn. Postcheque en Gironummer 43255. NA 25 JAAR. Op uitdrukkelijk verlangen van de Ko ningin en den Prins, reeds ge ruimen tijd geleden geuit, wordt morgen op kalme wijze hun 25-jarige echtverceniging ge vierd. Maar toch zal op tal van bijeen komsten, in kerken en speciale ver gaderingen, getuigenis worden afgelegd van het medeleven van het grootste deel van liet Nederlandsehe volk met de ge beurtenissen in ons Vorstenhuis. En dat is ook niet anders denkbaar, want met een voor dezen tijd toch werkelijk zeer bijzondere aanhankelijkheid heeft Konin gin Wilhelmina nog steeds de. groole liefde die ons volk Iiaar van haar ge boorte af heeft toegedragen. Hoe groot die liefde was, bleek vooral bij haar verloving en haar „liuwlijk. Den 16 October 1900 verscheen de merkwaardige proclamatie, waar da jon ge Koningin haai* verloving bekendmaak te, merkwaardig om den hartelijken toon van dit staatsstuk, merkwaardKg ook omdat hel zoo zeiden voorkwam, dat een regeerend vorst of vorstin de eigen, verloving mee moest deelen. „Wij Wilhelmina, bij de gratie Gods Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje Nassau, enz., enz t Aan mijn Volk Het is mij een behoefte aan het, Nederlandsehe Volk, van welks le vendige belangstelling in het geluk van Mij en Mijn Huis Ik zoo diep beu overtuigd, persoonlijk meedee- ling te doen van Mijne verloving met Zijne Hoogheid Hertog Hendrik van MecklcmburgSchweriu. Moge deze gebeurtenis, onder Gods zegen, bevorderlijk zijn aan het welzijn van Ons Land en v Zijne Bezittingen en Koloniën in Oost en West." Die proclamatie was een verrassing Want wel hadden er verlovingsgeruch- teri geloopen maar de naam van Hertog Hendrik van Mecklemburg was daarbij niet genoemd. Zij die deze dagen heb ben beleefd, zullen zich herinneren, met welk een schier argwanende belangstel ling toen werd gevraagd naar en ge speurd naar de persoonlijkheid van den toekomstigen Prins-Gemaal. Het Neder landsehe volk toonde zich zeer zorgiaain voor het geluk van zijn populaire Iio- nigin. En toen eenige maanden later liet hu welijk werd voltrokken - hei burgerlijk huwelijk in dc Witte Zaal van het Paleis in Den Haag door den Minister van Justitie, het kèrkclijk huwelijk in de Groot© Kerk door dr. v. d Flier - toen heeft ons volk volle bewijzen gegeven van hartelijk üfedeleven met zijn Koningin door de ontzaglijke belangstelling bij deze plechtigheden en bij de daaraan vooraf gaande feesten en ook bij de cenigen tijd later gevolgde bezoeken aan verschil lende steden Tegenover de feestelijk heden van die dagen slaat de rust van de herdenking thans wel in tegenstel ling Maar de hartelijkheid van het mee- rendeel der Nederlanders voor hun Vor stin is er waarlijk met minder om.' Zoo'n zilveren huwelijksherdenking is een mijlpaal, waarbij even wordt halt gehouden en waar men dan zijn beste wenschen voor de betrokkenen uitspreekt. Die wenschen betreffen nu allereerst het gezinsgeluk van onze Kopingin, en dat sluit in zich een wensch voor haar geluk als moeder. Zij zelf heeft weinig aan haar jeugd gehad, want bijna de ge- heele jeugd werd gevuld door de voorbe reiding voor de Haar wachtende taak. Zij heeft nu ook een dochter op Ie leiden, maar gelukkig onder minder dwingende jpmstandigheden-dan waaronder Zij groot werd. Moge Zij algeheele voldoening heb ben van Haar werk als moeder, met de overtuiging dat de liefde die Zij zelve won, op haar dochter zal overgaan Prins Hendrik zal in cleze '25 jaar herhaaldelijk ondervonden hebben hoe buitengewoon moeilijk de positia is van een Prins-Gemaal. Moge Hij zich in de volgende jaren verheugen in de waar deering voor hetgeen Hij als man en va der doet voor het geluk van ons vorslen- gezin. En laten we ten slotte denken aan de grijzë~VröuWop den achtergrond, aan dc wijze vrouw, die zeldzaam tactvol haar taak als Koningin, toen als Regentes wist te vervullen en daarna zich terugtrok op haar plaats als Koningin-Moeder, maar die aldoor de hartelijke genegen heid behield. Moge Zij nog lang getuige zijn van het geluk van haar Dochter door Mrs. C. N. WILLIAMSON. Ned. vertaling van ADA VAN ARKEL, 26). Franklin keek echter niet langer naar dc gravin Hij bukte en lildd C.ar- rington s schouders van den grond op en wendde daarbij zooveel kracht aan in zijn pogingen om den bewusleloozen man op te boffen, dat de sluiting van den vreemdsoortige^ armband, die Shei la al eens meer aan zijn pols luid gezien, open sprong loen zijn mouw omhoog ge stroopt werd en de arm idool kwam HOOFDSTUK IX. Nog moor ge li ei men. Vóór Franklin het merkte, was dc armband van zijn arm op den grond "o- vallen met een fijn metaalachtig geluid en rolde toen weg iu de varens langs den w eg Sheila zag hem schrikken, maar zijn oogen volgden den armband niet. 2ij gingen naar do vrij gekomen pols, en wal zij daar zagen, zag zij tegelijker tijd. liet stuk wit glacélecr, dat geleek op hel boveneind van een lange hand schoen waar do hand van was afgeknipt bedekte nog glad en nauwsluitend den arm maar de zware gouden hand, die de overgang naar het polsgewricht had stooten, vallen en bezeeren zich herhaaldelijk. Bij de zorgzame Moeder ontbreekt in huis dan ook nimmer een doos 30-60.90 ct. PÜRÖL (Ing. Med.) BINNENLAND. INDISCHE KRONIEK. VI. Hoe leeft de Hollander in de tropen - De uitgebalanceer de Br it - Hel ochtendblad en dcszclfs gevaren voor den nieuweling De amblcnaar doet zijn middagdutje Pud ding met erwtensoep De voor- en ha-avond. - Sport, drank en dausen Nu wij gezien hebben, hoe hel Euro- peesche gezin in Indië behuisd is, dien ik het een en ander te vertellen van zijn levenswijze. Hel is in de hoogste mate belangwekkend om na te gaan hoe over hel algemeen de Europeaan zich heeft ingeleefd in het milieu, dat zoo ontzag gelijk van hel zijne afwijkt, hoe zijn per soonlijkheid heeft gereageerd op dc tro pische atmosfeer en het tropische kli maat, welke concess'ies hij heeft moeten doen en waarin hij zich zelf gebleven is Men moet hier onderscheiden naai* den landaard van den blanke, net Engelschc ras reageert bijvoorbeeld anders op de tropen dan de Nederlander of de Franschman. Het Engelschc ras is, zooais Kcyserling dat noemt, uitgebalanceerd. Intellectueel slaat het lager dan b v. het Duitschc en liet Hollandst-he. Het Engelschc volk heeft zich zelf in een soorl van standaardtype van ontegenzeg lijk goed gehalte gevonden. De Engeisch- man is een uitmuntend serie-fabrikaat, hel Engelschc volk feai echter geen Shakespeare meer voortbrengen Dc Duit- scher. de Hollander hebben dezen trap van uitgefaalanceerdiieid nog lang niet bereikt, naast een Einstein staal nog de Pommersche feldwebel, naast een Lorentz nog Jau Salie, en Jan Rap Naast den Hol lander. naast den Duilschcr staal dc doorsnec-Engelschman a s raspersoonlijk- hcid hooger Hij is, wat hij is, Engelseh- raan Eu als hij geen Engelschman was.' dan zou liij het willen zijn Dc lezer zal zich verwonderen over deze ietwat po pulair philosofische opmerkingen Toch zijn zij in dit verband op hun plaats. De Engelschman iu dc tropen blijft En gelschman ondanks en in alles Hij ver bindt zijn bloed niet met dat van den inboorling, zooals wij dat do.<r de eeuwen heen gedaan hebben Dc Engelschman hall'-cast is een wezen, dat in Engotsche kolonies niet geteld wordt de Nederland sehe Indo speelt iu onze Oost een groole rol. Het is niet mijn taak en Jiter ook niet de plaats om hel voor en tegen dezer standpunten na te gaan Maar pis verschijnsel van raszuiverheid is het van belang en ook als teekening van den Engelschman in de tropen De Bril doet in eigen land aan sport, hij besteedt een deel van zijn dag aan Maar men ziet hem ook snelwandelen om het Konings plein te Batavia in een zwembroekje en zonder hoed, terwijl de thermometer 90 graden in de schaduw wijst, nollan ders, Duitschers, Franschen kijken toe en glimlachen Hij specll zijn golf. cricket, rugby, hockey, tennis op de vel den van Kuala Lumpur cn Soerabaja met dezelfde onverstoorbaarheid als in vlakten van Yorkshire Hij kleedt zich te Semarang on te Batavia en Ie Djocjo voor het diner even zorgvuldig in zijn smoking als in zijn English home. en zijn gesleven hemd schijnt liem tijden-, den maaltijd en daarna hoegenaamd niet te hinderen, terwijl daarentegen hel mol zelden wagen om in pyjama te verschij nen, als we onder ons zijn, of ons boord wagenwijd open te zetten of ons col bertje uil te trekken of andere dingen te doen, die niet met ons gemak maar wel met hel moederlandsche decorum n strijd zijn De Engelschcn in onze kolo nies (zij zijn zeer talrijk) spreken En geisch en een fantastisch slecht Ma- leisch. De Hollanders en dc inlanders moeten niaar Engeisch leeren ais zij er prijs op stellen hen te verslaan En ais een Engelschc employé in opze kolonie, levend onder onze wetten en onze be scherming zijn geld verdienend in onzen handel en door ons contact en in onzen omgang, bemerkt, dal wij hem niet in z ij n taal te woord kunnen staan, dan beschouwt hij don braven Hollander ais een sukkel en dan is het de brave Hol lander. die bloost en een Engelschc grain- iliaire koopt Ik wil «in dit verhand nog •cn typisch feit aanhalen, dat niet a<gc meen bekend is. Op de öhineesche scho len te Medan wordt de Nederlandsehe taal met onderwezen, maar is hel En geisch verplicht leervak' Met Hollanders spreekt de Chinees Maleisch' Wij keeren na deze uilweiding terug tot de leefwijze van het Holiandsch .gezin in Indië Langslapers kent men er niet Omstreeks kwart voor zes gaal de zon op nadat dc voorafgaande dagcraadschcme ring een tiental minuten heeft geduurd Eenmaal de zon boven de kim en het dag licht in de slaapkamer, dan is ook de bekoring van hel bed verbroken De ste vigste slaper rekt de leden en wrijft zijn oogen uit Moeite om zich. zooals in deze gure Noorderlanden. aan <1<* zalige warm te der dekens te onttrekken, kent hij niet Het zou ook niet mogelijk zijn. waut dekens houdt hij er niet op na zelfs geen laken bedekt zijn lichaam, en dal lichaam zelf, o lezer, niet zelden heeft hel gedu rende den nacht zelfs hel primitieve vij geblad versmaad' Maar t gewon* slaap- tenue is toch ietwat gekleeder. sommigen bedienen zich van een pyjama, anderen van de beproefde Indische dracht, de sa rong, naar 's lands wijs onder "de óksels vastgeknoopt Nu fluks de klamboe of te wel hel muskietengaas opengetrokken en het hoofd geplast in spons of wasch- kom En dan komt hel toilet voor de voorgalerij, bestaande in een los omge worpen pyjamajasjc of een badmantel en een paar sloffen zonder hakken. En dan strekt de ontwaakte man of vrouw zich in de voorgalerij uit iu een langen stoel en geniet daar voor zich uit kijkend van do morgenkoelte an do eerste zon- neslralen op de nog bedauwde palmen, van het kortstondige getjilp der voge s Inlusschen. zoo wil het de traditie, hen gelt aan den grooton teen een slof en nipt men af en toe aan den kop .zeer sterke koffie, die de huisjongen heeft klaar gezet, en zonder welk geen Indisch man zijn dag begint Maar als het tegen zevenen loopt, de zonnestralen kracht worden en de daghillc zich van minuut lol minuut sterker doet voelen clan rijst de genieter op uit zijn makkelijken stoel eu verdwijnt in zijn badkamer Een lang durig geplons wordt hoorbaar en voor loopig houdt dat niet op. want al ie leden van het gezin wachten met ongeduld o hun beurt voor hel verkwikkend morgei had Moet dat had dan lelkens xo'.oi ten. vraagt misschien een bezorgde hui: rouw onder mijn lezers, die aan <1 schrikwekkende rekening der walerle ding denkt. Stel u gerust, mevrouw, ec "bedekt, had ook den -ongclijken kant Aan een eigenaardig lilteekcn verborgen. Sheila zag nu. dal hel vleesch ontstoken was en flat juist boven de pols een diep roqci lilteekcn was. Instinctmatig wendde ze haar oogen af, zoodal Franklin niet kon merken wal ze ontdekt had Ze voelde, dat hij snel haar kant uitkeek om te zien of zijn geheim wat hel dan ook zijn mocht aan haar was overgeleverd;, maar haar gezicht verraadde niets Daar hij bezig w as Harringtons schouders van den grond te tillen, kou hij de manchet en de jasmouw, die omhoog waren ge schoven, nicl neertrekken, maar hij draaide zich zóó, dat als Sheila hel lil- tecken nog niet gezien had, ze het zóó onmogelijk had kunnen ontdekken. Zijn •crandcrde houding moest echter liet lilteekcn onder de oogen brengen van vin Karoski. Maar Franklin scheen daar niet om te geven, of hij achtte het minder gevaarlijk, dat zij zijn geheim kende. Half lillend, half sïcepend bracht hij Carrington naar de electrische auto, die lady Ethington geleend liad,, cn lyj had hem bijna bereikt, loen de bewusle- looze man leekencn gaf van bij te ko men Hij zuchtte, opende oogen en keek in die van Sheila, die op was gestaan en hem bezorgd gade sloeg. Onmiddellijk scheen hij zich alles wat er gebeurd was weer te herinneren, want haar recht aanziende, zei hij „Goddank, dal u niet gewond is. En ladv Viola?" „Ze schijnt niet erg bezeerd te zjjji., hoewel ze flauw is gevallen antwoord de Franklin, vóór Sheila iets kou zeggen. „Maak u niet ongerust. We honen, dat u gauw weer in orde zult zijn. Hel is beter, dat u niet probeert u te be wegen, er kon wel ceus iels gebroken of ontwricht zijn. Ik z&l u in de auto dra gen „Mij mankeert niets, geef me een hand cn ik zal opslaan. zei Harrington. Hij stond, door Franklin ondersteund, op „Neen, ik lieb niets. Blijkbaar geen enkel botje gebrolcen." Ilij slreok met zijn hand over zijn voorhoofd waar een paar bloed druppels langs zijn oogen druppelden. „Alleen maai* een snee in mijn hoofd. Dal heteekcnl niets. Weet u zeker, dat u zich nergens bezeerd heeft, juffrouw Douglas en lady Viola ook nieF'" „Ze was heel goed en knielde over u heen, loen wij kwamen,' zei de gravin tamelijk scherp. „Ze viel pas flauw, loen ze ons zag Kijk ze komt ahveer bij, jc zou haast zeggen, dat ze ons over haar hoorde sprfeken." Er was niets werkelijk belcedigends in dc woorden en loeli gaven ze den indruk of lady Viola maar gedaan had of ze flauw viel om dc aandacht op zich zelf te vestigen of om een of andere reden. Sheila voelde zich kwaad worden en had lust hel meisje te verdedigen, maar het was er den lijd niet voor. Boven dien kwam de kleur langzaam in lady i Viola's gezicht terug en dc lange donkere wimpers beefden. Een oogenblik later (Ingez. Med.) Indischman baadt niet m een badkuip, hij baadt in hel geheel niet zooals u zich dat denkt, hij overgiet zich met ontelbare emmertjes water, die hij uil een gemet- sclden of betegelden bak pul Hij giet om te beginnen een tiental over zijn body. dan zeept hij zich in en daarop l hij er nog een paar dozijn emmertjes *lhccn Hij wrijft zich vervolgens niet droog, lotdat zijn huid rood ziel. maar hij wuift mot elegant gebaar de al te vertolligc druppeltjes mei een handdoek an zijn leden drapeert zich in zijn bad jas en wandelt opgefrischt.cn vroolijk naar zijn kleedkamer Deze wijze vau baden gcefl sinds menschcnheugcuis al tijd weer opnieuw aanleiding tot de grap, dat een onwetende nieuweling, niet we tend wat van de gemetselde bak en het mmertje te denken, na lang beraad in den hak staat, daarin rondploeterl. met zeep knoeit, zoodoeude voor al zijn op volgers hel water heeft bedorven en zich zelf dagen lang aan niet eindigende pla gerijen blootstelt van allen, die van zijn onnoozclheicl vernamen Nu het ontbijt wacht den Europeaan zijn auto of ander vervoermiddel, dat heui naar kantoor brengt Dc zakenman suist naar zijn kantoor in ik* benedenstad, de ambtenaar (ik wil verder geen kwaad vairheni zeggenj verdwijitl in ietwat lang zamer tempo naar zijn departement. De. ambtenaar is alweer thuis om hnif twee, als hij tenminste niet door een dringen- dei. borrel is opgehouden in de sociëteit Hij gebruikt met zon gezin den lunch of dc rijsttafel, en kor! daaroj) gt hij op één oor onder de veilige klamboe voor zijn middagtuk. dien hij met succes eenige uren voortzet, waarop hij opnieuw baadt en in een nel gesteven frisch pak aan dc theetafel verschijnt. De zaken man keert niet voor vijf uur in den middag terug uit de «looiende beneden stad. waar hij op hot middaguur den lunch liccl'l gebruikt iu de handolsclub of in een der vrij primitieve eethuizen of wel zich dien door zon huisjongen op zijn e.gen kantoor heeft laten servee- 11*11. ai een daartoe bestemd vertrekje, dan wel op de punt van een tafel, dan wel op een vrijgemaakt schrijfmachine- labouretje Tol dal doel is die huisjongen een uur te voren door een zakenman s echlgenoole uitgezonden, voorzien vau 'n etensdrager, een soort van blikken bus beslaande u t oen vijftal bakje-s. waarin do zorgzame hand der gade diverse ge- keek ze in Harrington's bezorgde Ik ik wal dwaas van me1'mom pelde ze en trachtte te gaan zitten Ze viel echter terug tegen den schouder •an Sheila, die weer necrgeknie'd was om haar te helpen. „Ik ben heelemaal niet bezeerd, alleen maar geschokt, ge loof ik. Eerst was ik op en zochl naar juffrouw Douglas en trachtte te ont dekken dl mr. Carrington nog leefde, maar loon opeens scheen mijn hart op 'i te houden met kloppen. Ik denk d.il het van de schrik is geweest en loon de re actie. Wanneer is u gekomen, gevrouw cn mijnheer Franklin?" ,Ik dacht dat u ons zag aankomen in eleclrischc auto van mevrouw Ething ton", 'zei de gravin meu "n eigënnardigen klemtoon ,IIet leek zoo juist voor u wusleloos werd." „Neen. Ik heb u niet gezien, n et bewust ten minste," antwoordde Viola. „Ik riep u nog na, loen u langs me heen reed in de laan, herhaalde Frank lin Ik zag dal een van dc* wielen los z.al cn volgde z.oo gauw als ik kon in dc wa lgen van lady Ethington, waarin zc juist met de gravin zou uitgaan. Die dacht, dat ze misschien zou kunnen helpen, maar gelukkig is u allen in staal u zelf te helpen Zelfs uw aulo is er schijn baar zonder al te onherstelbare schade af gekomen, mr. Carrington En als u er zich toe in staal voelt, zou ik u 11.11 allen naar liet hotel kunnen terug ben- Onwillekeurig gluurde Sheila naar de plek waar de armband gevallen was en waar de zware gouden band en dc door hel gras schuierende parelen en turkooi zen zichtbaar waren geweest. Zou hij hem daar laten liggen vroeg ze zich af. Maar hij was al verdwenen Hijzelf kon hem niet opgeraapt heb ben. waill hij was niet weg geweest of had zich niet gebukt sedert Carrington weer bij bewustzijn was gekomen Maar Sheik' had eenigeoogënbhkkeiide gra- irovski u t hel oog verloren en ze kwam lol den slotsom, "dal, terwijl zij niet keek dc gravin gauw de armband inoesl bobben opgeraapt. „Zciu ze hem houden of zou ze hem aan hem teruggeven?" vroeg Shcila zich zelf nieuwsgierig af, loen ze wil ter zijde bleef staan terwijl Franklin lad\ Viola 111 dc aulo hielp. Toen was het de beurt van de gravin 0111 haar plaats iu te ne men cn Franklin hielp haar ook. on danks de bittere woorden en uitdagende blikken die kort geleden lusschen hen gewisseld waren. „Nu juffrouw Douglas." zgl Franklin loen tie g?aviu naast ladv Viola in de grqole lonneau zat. Maar hij kwam niet naar voren om Iiaar te helpen. Hij liet Harrington haar een hand geven toen ze op de treeplank stond en keerde vcor eenige seconden hen den rug toe. Toen Harrington ook in de tonneau zat sloot Franklin de deur cn TSheila zag een glimp van goud en turkoois onder zijn manchet,terwijl luj dit deed. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1926 | | pagina 1