PUROL BIJVOEGSEL VAN DB VAN Maandag 18 Jan. 1926, No. 14. «E WATERSNOOD EN RE ARBEIDSTIJD. De secretaris-generaal van den Arbeid wie hebben het dl met een enkel woord, gemeld achtte het wenschelijlc een al- gemeene regeling te bevorderen voor overwerkvergunningen in tiet watersnood- gebied, in tweeërlei opzicht ten eerste voor onmiddellijk noodige werkzaamheden Ier voorziening in de veroorzaakte verliezen en vernielingen; ten tweede voor bedrijven die tengevol ge van den watersnood moesten stilstaan, en die na het wegvloeien van het Water de verzuimde uren wenscheu in te halen. Men zou zoo zeggen dat er voor die beide categorieën alle reden voor over- werkvergunning is, alleen reeds door den noodtoestand. De directeur-generaal had vóór die tweede rubriek echter nog een tweede motief als de toezegging kon worden ge daan, dat die verzuimde uren bullen wor den ingehaald door overwerk, zal het loon bij wijze van voorschot tijdens den bedrijfslilsland worden doorbetaald. iets waaraan die arbeiders groote behoef je hebben, doordat velen hunner groote verliezen hebben geleden. Ook een motief dal begrijpelijk is. Nu zou men zeggen dat de directeur- generaal dan zoo'n noodregeiing voor de buitengewone omstandigheden zoo spoe dig mogelijk aan den Minister dieut voor te leggen. Maar dat gaal zoo maar niet! De toe passing der Arbeidswet heeft in ons land andere methoden geschapen. Vóór de Directeur-Generaal dat advies aan deïi Minister voorlegde, zond hij een schrijven aan de vakcentrales, waarin hij hun X e n n i s gaf. dat het in z ij n bedoeling lag het tot stand komen van zulk een algemeene regeling te be- v or de re n Met lette wel op dat sterke voorbehoud in de door ons gespatieerde woorden dezer aankondiging. De besturen dier vakcentrales beleg den ieder een vergadering ter bespreking van de vraag of ze met zoo'n regeling zouden kunnen instemmen. Is het niet een merkwaardig voorbeeld van de verwording, onder de Arbeidswet, van de machtspositie in de sociale zaken, dat ook bij noodmaatregelen in zulk een buitengewoon geval de leidende ambte maar eerst naar de vakcentrales gaal vóór hij den Minister adviseert? Van twee dier vakcentrales werd ons het antwoord bekend. Het bestuur van het N. V. V. zei geen bezwaar te hebben, maar noemde toch twee voorwaarden, nl. „mits vast .slaat,, dat het totaal aantal overuren niet dat der verzuimde uren overschrijdt, en in elk geval met de betrokken organisaties of personeelen ovbrleg wordt gepleegd." Dal wil dus ten eerste zeggen dat ab soluut geen rekening mag worden gehou den met de bedrijfsgevolgen van vernie ling. Alleen hel aantal verzuimde werk uren mag worden ingehaald. Evenmin mag meetellen dat stilstand van een be drijf achteruitging beteekent. En behalve dat mag ook in deze buitengewone nood gevallen de bedrijfsleider niet lu-achlig doortasten, zooaJs men in zulk een toe stand tol hu toe algemeen als nood zakelijk achtte neen, hij moet overleg plegen, wat in negen van <Je li°n gevallen alle kracht aan zijn doortasten zal ontnemen. Maai- nog véél erger maakte het 't bestuur van het R. K. werkliedenver bond. Zelfs overwerk voor het herstel van verliezen en vernietiging ging er daar niet zonder bezwaar door. Dat zou al leen mogen „in geval en voor zoover een tekort is aan werkkrachten." - Alsof bij zulk herstel van watersnood- schade het niet veel meer aankomt op het dóór werken tot alles gereed is, dan op het werken met véél menschen' tegelijk, die bovendien vaak elkaar in den weg zouden loopen. En wat dat inhalen van verzuimd werk betreft, ook daarvoor zou volgens dat Werkliedenverbond alléén dan over werk vergunning mogen worden verleend, als voor ieder geval is vastgesteld dat de behoefte aau arbeidskracht niet kan worden aangevuld uit de werldoozen die z.g. arbeidsreserve. Alsof bij vele ""fa brieken het aantal arbeiders piet ge bonden is aan 't aantal machines! Doorbetaling van de vaste arbeiders gedurenden den bedrijfsstilstand? Ab soluut onnoodig, zegt het Verbond de werkJoozenkassen fimctioneeren immers. Dat de betrokken arbeiders met zoo'n werkloozenuitkeering er slechter aan toe zijn dan met een doorbetaling van 't loon, telt voor het Verbond niet mee. Dat ook overheidsgeld gemoeid is met een werkloozenuitkeering, terwijl de door de bedrijven zelf gewenschte doorbe taling der loonen geheel op die bedrijven rusten, is een overweging waarmee het Verbond zich niet bemoeit geen over werk voor inhalen van uren. De noodtoestand voor die tot tijdeljj- ken stilstand gedwongen bedrijven komt voor 't Verbond zelfs niet in aanmerking: „Wij kunnen, zoo staat in het merk waardige antwoord ,in liet vragen van overwerkvergunuing voor het tweede door u genoemde feit niet anders zien, dan een nieuwe poging om den normalen, arbeidstijd als onvoldoende voor te stel len, e n weigeren er toe mede te werken dergelijke pogingen te doen slagen". Is het niet droevig! Is hel niet een ergerlijke miskenning van hel buitengewone van een toestand' Men zou er verbaasd over kunnen staan in het huidige geval, waarbij spe ciaal veel katholieken zijn getroffen, zulk een mentaliteit aan te treffen bij den Katholieken Vakbond. Maar diezelfde brief geeft ook een aanwijzing van de oorzaak van die mentaliteit speciaal daar. Hel R. K Werkliedenverbond schrijft n.l., dal bij de overwegingen van maker en verdedigers der Arbeidswet in het bijzonaer golden ,,de ethische mo tieven, waarvoor terecht de economische dienen te w ij ken. Onze grier legen de uitvoering der Ar beidswet is. dat men zich blijkbaar al te veel laat leiden door economische over wegingen." Jawel' daar zit ook de kern van de kwestie. Maar o i anders dan dit Ver bond bedoelt. Toen die Arbeidswet gemaakt werd. is inderdaad door Minister Aalberse, door verschillende Katholieke sociologen en door sociaal democraten luid betoogd, dat de economische overwegingen móes ten wijken voor de ethische. En de ar beiders en de arbeidersbonden hebben dat geloofd Wie waarschuwde voor de kracht der economische eischen werd voor reactionair uitgemaakt! Maar de praktijk leerde Anders. Bin nen twee, drie jaar móest Minister Aal berse bakzeil halen, en de dwingende mdchl van de economische eischen er kennen Ook daarna moest hij stap voor stap achteruil. Doch de vakbonden, opgevoed in de door hem en anderen verkondigde leer van de overmacht der ethische over wegingen, houden daar nog altijd aan vast Iéder overwerk is voor hen uil den booze Ze gelooven dit zóó sterk, dat ze nu ook in een buitengewoon geval als dat van den watersnood de oude lijn trachten door te trekken, met het gevolg, dat ze tot zulke bedenkelijke oonclusies komen als hierboven slaan vermeld. door Mrs. C. N. WIÜTaMSON. Ned. vertaling van VAN ARICEL, 11.) 5" „Allemachtig, dus- dat is lady Viola," riep Franklin en Sfleila hoorde aan zijn toon. dat dit niet de eerste keer was dat hij haar naam hoorde noemen. „Ze is een schoonheid „Ja," erkende Sheila. „Ik geloof, dat ik nu naar Mr McICinnon moet. gaan mr. Franklin. Ik zal niet vergeten....,'" „Wacht nog een oogenblik, als 't u blieft," zei de onder. „Kent u lady (Viola?' „In het geheel niet," antwoordde Shei la onmiddellijk," behalve dat ik in slaat was tiaar een kleine dienst te bewijzen door mijn werk." .Toch mag ze u graag, dal zag ik aan haar oogen", zei Franklin nadenkend „Ik wed. dat u van dal meisje een vriendin kon maken, als u wilde'", Zijn accent was nu weer sterk Amerikaansck. Sheila lachte. „ïlt vrees, dat dat niet in do lijn van mijn werk ligt. Zij is de dochter van een gravin cn ik ben de secretaresse van mr. McKinnon.' Met een beleefd knikje excuseerde ze zich bij fir. Franklin en ging weg. Hoofdstuk IV Dc eerste dag Slieila hoopte dat ze gedurende haar anaerhalf uur bij Mr. McKinnon ver der nieuws over kapitein Derby en zijn geheimzinnig middernachtelijk avontuur zou te hooren krijgen, maar er werd /.iels over het onderwerp gezegd en ze bleef aan één stuk doorwerken met liet opnemen van brieven van den directeur JJij sprak vlug, alsof hij haar bekwaam heid eens op den proef wilde stellen, maar hoewel ze in het begin wat nerveus was. door overgroot verlangen om te vol doen, maakte ze geen fouten en precies vijf minuten voor half elf hield mr. Mc Kinnon op en verklaarde, dat hij zeer tevreden was over zijn nieuwe assistente, „Mr. Carrington heeft u nu noodig," zei hij „en ik hoop dal u niet moe zult zijn want ik zou niet graag willen, dat hij moest wachten." Sheila antwoordde dat ze heclemaal niet moe was en vijf minuten later klopte ze aan de deur van mr. Carringlons pri- vé-zilkamcr, met haar kleine schrijfma chine in het leerou etui in de hand „Binnen!" riep een slem aau den an deren kant een slem die in haar herinnering was blijven klinken, en plot seling, ofschoon het meisje kalm en zelf- beheersclil was geweest een oogeublUc tevoren, begon haar hart zeer snel te Jdoppcn, zooals hel geklopt had in die vreemde donkere uren, die ze den af- gcloopen nacht wakend had doorge bracht. Is vermaak J geeft ruwe huid verzacht- geneest (Ingez. Med.) HAAGSCHE BRIEVEN. (Nadruk verboden.) In de eerste de beste raadszitting in dit jaar is ier al een klein kibbelarijt jej ge weest over „het nachtleven''. In de nieuw jaarsrede van den burgemeester lag reeds een adder onder het gras, toen Ixij gewaagde van het mooie seizoen dat Scheveningen gemaakt heeft, en daarbij opmerkte dat men erg moest oppassen niet door steedsche verordeningen den bloei van de badplaats in den weg te staan. Daar in lag een klein verwijlje te gen de zedelijkheidsmaniakken, die tegen alle gezonde oordeel in per motie de sluiting van het kleine aantal hartjes waar een uurtje langer muziek mocht zijn, en waar „hel nachtleven", zooals de maniakken dat betitelden, „gekanali seerd' was, dat wil zeggen, waardoor een werkelijk nachtleven werd voorko men, omdat de menschen die aanleiding tot feestelijkheid hadden en in de stem ming van gezelligheid die geen tijd kent. waren, de gelegenheid hadden nog even te zitten en een feestelijk slot aau den avond konden maken Die verordening had heel wat veront waardiging gewekt bij de burgerij. De burgemeester zelf had zich krachtig te weer gesteld Bij de interpellaties nu brak de storm los Want toen bleek, dal de burge meester ook geen pardon kende, en heeren en dames die het zoo streng me! onze zeden meenden voor de consequen ties had willen stellen van hun veror dening. Geen enkele uitvoering "f bij eenkomst die geen bruiloft of partij was, mocht volgens de letter van die veror dening langer dan twaalf uur muziek hebben of langer dan half een duren Geen zangvereenigiug kon-» in de week meer een bal ami zijn wit voering verbin den, geai^ofepstelijke bijeenkomst van welken aard ook kon zijn natuurlijke ver loop meer hebben, en des Zaterdags, als feesten altijd wat langer van duur zijn en pg£ ^.ni«drie of vier uur zijn uitge vierd-' moest ook om half twee alles uit zijn. Daarover waren de rigoureuse be vorderaars van de soberheid ontevreden, ze verweten onzen burgemeester zijn strenge handhaven van het artikel Deze trok er zich niets van aan, en zei een voudig, dal do heeren liet zoo gewild hadden Ze hadden zelfs het woordje enzdat wat verruiming aan hel artikel gaf na de zinsnede dat de burgemeester voor bruiloften uitzonderingen kon toe slaan. weggeschrapt. Hel werd toen een gezéllige en vroo- lijke kibbelpartij, met de noodige liu mor en spot en ironie, waarbij de zede lijke groep menschenverbeteraars in het nauw gedreven werd en zelfs werd er aangestuurd op schrappen van de heele verordening, maar daarvoor waren nog een zestal leden te koppig „Wat 'ben ik toch dwaas," dacht ze. „Ik denk, dal hel komt omdat ik zoo be nieuwd ben wat hij zal zeggen over gis teren. Misschien vindt hij wel vervelend, dat ik hetzelfde meisje ben dat met hem in de coupé zat en dat alles hoorde wat er gezegd wera over zijn juweelen en over kapitein Derby." Ze deed de deur tamelijk langzaam open en keek onmiddellijk in de oogen van Mark Carrington. die met zijn ge- zich naar haar toe aan zijn schrijftafel zat. Maar naai" de uitdrukking te oordee- len was hij eer blij, dan onaangenaam ge troffen, toen hij ontdekte, dal hij zijn nieuwe secretaresse al eens eerder had ontmoet Hij sprak over de reis, vroeg of ze niet moe was en was zoo sympa thiek en vriendelijk, dal vóór ze begon te werken het mc-'isje het gevoel had of ze elkaar al lang kenden Ze kon merken, dat hij in het begin bij het dicteeren voor 'zijn nieuwe boek bijna zoo verlegen was als een school jongen en zijn verwarring maakte dat hij er jonger uitzag dan hij den vorigen dag gedaan had. Taclvol zette ze hem op zijn gemak door te trachten hem haar te doen beschouwen als een machine, en spoedig vergat hij zichzelf en werd warm voor zijn onderwerp. Sheila be gon ook belang te stellen in de heldere manier waarop de millionair liet groote plan. dal hij had uitgedacht voor het heil der menscliheid uiteen zette en hij moest gezien hebben, wal ze voelde in de glanzende oogen, die meermalen op Met ironie werd deze zaak door den burgemeester behandeld, en de tegen standers van het artikel gaven een ge zellige hautainileil ten beste tegen de domme principieele bemoeizuchtigen, die maar met dolle koppen verordeningen maken, volgens principes en vooroordee- len, zonder dat ze iets van onze maat schappij en van psychologie begrijpen en kinderlijk onwetend zijn teu aanzien an alle kwaad en clandestien geknoei dat altijd liet gevofg is van zulke strenge niet op de menschelijke natuur bere kende wetten. We zijn dus nu in de onmogelijke positie, waarvan het malie algemeen is erkend, van allemaal naar huis te moe ten om half een, uitgenomen bruilofts gasten. Geen dansclub je en geen gym nastiek-, tooneel- of zangvereeniging krijgt meer een kansje en de heeren zit ten daar zoo mee in, dal ze een nieuwe redactie van hun verordening zullen voorstellen Of die nu den burgemeester werkelijk ruimer kansen geven zal, waar mede hij b.v. dc Scheveningsclie belau gen kan redden, weten we niet. Maai" nu hebben de droge bravelingen toch even gevoeld, dat ze te ver kunnen gaan met hun bemoeizucht. Intusschen heelt de Hotelorganisatie Horeca! nog eens een adres gericht lot intrekking. Wie weet wat er gebeuren zal, misschien verdwijnt het malle ver bod nog als hel niet verdwijnt, is liet een leelijke moreele klap voor onze stad. Nu is er stijl in die enkele hartjes, nu daar werkelijk een bchoorljjk wereldscli vertoon, een werkelijk gemengd publiek met een goed contingent van behoorljjke menschen en na dit verbod zullen wc terugkrijgen hel naclilkroegcugedoe van quasi-clubs met portier en kchncr als bestuursleden en mogelijk nog erger, waarbij de jongelui, die in de stemming van „wc gaan nog niet naar huis" zijn gekomen, een verschijnsel dut aan kop pigheid en energie gepaard gaat. via de twijfelachtige welwillendheid van nacht vlinders en koetsiers, belanden in de handen van roofziek nachtluig, terwijl de politie dc handen vol zal krijgen met clandestiene zaakjes na te jagen Een heugelijke gebeurtenis in deze a and is, dat onze Haagsche vrouwen- club haar eerste lustrum gaat Toen vijf"jaar geleden het mooie hee renhuis wérd aangekocht, waarin deze eerste Nederlandsche vrouwensoos zich zou vestigen, mochten de heeren vóór liet huis was ingericht, er een kijkje nemen li ik herinner mij mijn bezoek nog zeer wel. Eerlijk gezegd benijdde ik de vrou- oi toen haar clubgebouw. Het een'prachlhuis voor een voorname ik droomde me er zelf een intiem i heerensoosje, met een speel gv lees- zaallje cn een biljartzaal qn gezellige hokjes Ik lie.b me toen voorgesteld hoe dat wel moest en of de dames wel hel juiste passende gebruik van zouden ma ken, dat een voornaam heerenclubje, daar van maken kon Want nog weet ik 1 hoe dal daar gaat Iloe de. vrouw eigenlijk in de socictcilssfeer leeft. Zijn ouwen die een vast tafeltje hebbeu waar /.e eiken middag zooals wij de ge- noegelijkheid vinden, van nog eentje op de valreep (een kopje thee dan) met een enkele plalcstor, die maakt dat ook de anderen op het nippertje thuis ko men? Kan een vrouw als de robber niet uit is, gerust gaan slapen en houden dc fanatieke damesbezoeksters de bedienden zoo lang op, omdat er nog een revanche robbertje te spelen valt. zoodat het per soneel wat zuur gaat kijken? En bij dal biljart, hoe gaat het daar? Spelen ze daar met tweeën in vollen ernst of met zijn achten onder veel gegichel, terwijl je je hart vast moet houden voor het' laken? Wie telt in de speelzaal de punten op. en hoe gaat hel met het afrekenen? En hoe za) de algemeene clubgeest zijn? Zonder wrijvinkjes en jalousietjes? Een antwoord hebben we daar nooit op gekregen, want op Zon- en feestda gen mogen wc er alleen een kijkje ne men. Dat houdt eenigszins verband met de praktijk in bet vrouwenleven, want dan toch gaat de meid uil, en kan mijn heer mee profileeren van het restaurant. Doch de dames hebben ons ontvan gen en met opgewektheid over de club gesproken, met enthousiasme er van ver teld, met trots en met wat ironie is zoo over en weer over Witte en Vrouwen club gesproken, een speelsch con versa - tietje.Een papiertje aan de deur waar we zalen vermeldde dat hot meebren gen van consumptie verboden was Dat wees wel op een andere basis en op vatting Onze vrouwen zijn degelijker in hun clubhuis dan wij. Dat staat nu on herroepelijk vast Ze zullen niet voor een honderdje domino, dat niet uil wil ko men, ons talen wachten aau een gedekte tafel. Ze verspillen haar speldegeld niet aan rondjesen ze verspelen geen hooge sommen met late pokerparlijen We kun nen gerust zijn, ze hebben geen manne lijke sooshebbelijkheden overgenomen. Er is zelfs maar één zaaltje waar ge rookt mag worden, wat een collega die jaren in Engeland gewoond heeft cn daar in vele vrouwenclubs heeft vertoefd, wal verbaasde Er waren haast geen aschbakjes in het groote huis te beken nen Maar ze hebben iels zeer goeds lot stand gebracht, mogen trots zijn op haar clubs en op hetgeen ze er mede hebben bereikt Het clubgebouw voor vrouwen is een centraal punt geworden voor liet vrou welijk vereenigingsleven. Het is de plaats waar alle mogelijke vrouwenlielangen be handeld worden waai" damescomilé's en vereenigingen op gebied van vrouwenbe- langen vergaderen. Hel is tevens de plaats waar de alleenstaande vrouw rus tig zitten kan, haar kranten en tijdschrif ten kan lezen en tiaar middagmaal kan gebruiken voor een zeer eenvoudigeu prijs Er zijn twintig slaapkamers en daarvan kunnen vrouwen uit hel ge- heele land, die voor arbeid hier zijn of nog een onderdak moeten zoeken als ze zich hier willen vestigen, gebruik ma ken Bij congressen kunnen ze er worden ondergebracht. De Van Dijkzaal, genoemd naar Marie van Dijk, die al haar geld en al haar kracht en haar heele leven gewijd heeft aan deze onderneming en er krachtig het bewind voert is de plaats van lezingen, uitvoeringen, tentoonstellin gen enz die verband houdén met vrou- wenbelaugen in den ruimsten zin De vereenigiug is aangesloten bij een inter nationalen bond, zoodat vrouwen uit an dere landen, die daar van clubs lid ziju, onmiddellijk haar pied A terre vinden Er hebben zich allerlei groepen veree- nigd, als een schildéressenclub, wier werk de wanden siert, en bewijst dal er een artistiek gehalte van belang is Een uitne mend muzikaal trio geeft er twee maal wekelijks een middagconcert, waarop het bezoek erg druk is Verder is er een debatingclub, een bridgeclub die twee maal in het jaar groote drives organi seert en een biljartclub, die ernstig speelt cn oefent en waar les gegeven wordt in deze schoone, lot dusverre voor vrouwen weinig bereikbare kunst, die veelal in café's beoefend wordt en die nu in zulk een club tot zijn recht kan komen voor vrouwen Er is een gezellige demo cratische geest, een gehalte vrouwen, waarvan een intellectueele sfeer uitgaat, en alle coteriegeest is er met krachtige hand van den beginne af geweerd Het ledental is verdrievoudigd, de club heeft mooie uitbreidingen ondergaan, een huis ernaast is mede in exploitatie genomen alles wijst er op een gezond vereeni gingsleven. Maar veel vrouwendeugd maakt de ex ploitatie niet eenvoudig. Want er heerschl soberheid. Mannen die groote verteringen manen in de soos zijn wel de beste leden van hun club, maar niet altijd van de maatschappij. Hier wordt niet op deze soort leden, die er waar schijnlijk niet eens bestaan, gerekend bij de exploitatie Het standpunt dat men inneemt is, dat de vrouw ?n prire- uitgaven zuinig moet zijn en de tarieven zijn gelaat bleven rusten. „Ik was bang, dat dit al heel saai moest zijn voor een jong meisje.'" zei Carrington eindelijk, „maar ik geloof wer kelijk, dat u zich interesseert voor soci alisatie „Het is een van de belangwekkendste onderwerpen van de wereld."' antwoord de zij, „en ik heb er veel over nage dacht sedert'ik in Londen kwam wonen en moest trachten er zoo goed en zoo kwaad als het ging te komen, maar ik heb er nooil heel veel van begrepen tot nu toe „Dank u," zei Carrington met zijn in nemende glimlach. „Dat is een mooi com pliment voor een beginnend auteur, die aan zijn eerste boek bezig is.' Eu hij wil de niet verder gaan vóór Sheila hem tiet een en ander van haar leven in Londen verteld tiad. Hij deed haar vragen en ze kwam er vanzelf toe hem te antwoorden alsof hij een oud vriend was, want ze voelde al had ze het niet kunnen defi- nieeren het verschil tusschen de belang stelling van dezen man in haar en flie welke Franklin had geloond Ondanks de pauzes voor gesprekken, deden ze toch heel wat werk af, wan Sheila typte zoo vlug naar Carrington; dictaat dat haar vingers over de toetsen van het kleine en bijna geluidlooze ma chine vlogen. Toen het bijna half een was liet Carrington liaar ophouden en zeidc dal zij genoeg gedaan hadden en Idat hij graag zou willen liooren wat hij I geschreven had, als ze er niets op tegen had hel hem voor te lezen Ilij geloofde dat tiii op die manier beter over rijn eigen werk zou kunnen oordeelen Sheila was maar al te blij om te kun nen doen wat hij verlangde want niet al leen, dat ze ervan hield om voor te lezen maar was zelf benieuwd hoe de zinnen die ze opgenomen had zouden klinken Zij waren nog niet ver gevorderd toen ze werden gestoord door een kloppen aan de deur en weer riep Carrington „Binnen"' maar niet zoo.vlug, dacht Shei la als hij gedaan had toen hij op haar wachtte om het werk te beginnen De deur ging vlug open cn lady Mars- den. die er heel lief uitzag in een jeugdig wit japonnetje stond op den drempel Zij had een allerliefste glimlach op de lippen voor mr Carrington, maar die bevroor toen zij Sheila gezellig aan zijn schrijfta fel zag zitten met vellen papier in de hand. „O, het spijt me zoo. dal ik u sloor. Ik had er geen idee van dat u aan hel werk was," zei ze. „U weet, dat u me gisteren avond gezegd heeft, dat als ik een boek wilde hebben, ik maar naar uw zitkamer moest komen en er 'een uitzoeken als u klaar was met uitpakken. Viola en ik hebben niets dat de moeite van liet lezen waard is en daarom wilde ik u aan uw woord houden, maar (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1926 | | pagina 5