THERS¥iOGEf!E
van concerten, gegeven in de tuinen of
zalen van een „besloten" vereeniging,
tzooals „Artis" toch feitelijk is, begrij-
joen velen niet, en nóg zonderlinger is
hel, dat men dergelijke belasting reeds
heft van degenen, die Zondags, lang
vóór het codeert begint, de tuinen be*
toeken, want het is niet aan te nemen,
dat heel veel menschen reeds vroeg
daarheen zouden gaan alléén om de be
lasting, werd die eerst 's middags na één
uur geheven, te kunnen ontgaan. Thans
Wijkt uit het verslag, dat de belasting-
heffing verleden jaar opbracht f 10.675,
dal is f 675 meer dan de subsidie van
f 10.000, die „Artis" van de gemeente
bntvangt wal de gemeente dus geeft
als steun aan deze instelling, wordt
Saan belasting ruimschoots teruggehaald.
En juist die subsidie heeft hel Genoot
schap vermoedelijk kwaad gedaan, om
dat daaraan door de gemeente de voor
waarde werd gesteld van een aantal
kwartjesdagen. Zeker, van een „demo-
cratischen" gemeenteraad is het begrij
pelijk dat „in ruii" voor die subsidie
dergelijke kwartjesdagen zijn geëischt,
waardoor vele Amsterdammers, die geen
dertig gulden lidmaatschap kunnen be
talen, de tuinen kunnen bezoeken, maar
aan den andereu kanl is daarin zeker
|fcen voorname reden te zoeken, dat velen
pu öf geen lid van „Arlis" worden,
'öf hun lidmaatschap hebben opgezegd
Neen, oo"k Jn dit geval heeft het aan
vaarden van gemeentesubsidie vermoe
delijk een nadeeligen kant voor dege-
(nen, die haar aanvaardden en 'de ge-
«meentc moest m i,. zóó hoogen prijs
steflen op het bestaan van een dergelijke
hoogstaande wetenschappelijke instelling
en van eene die toch nog steeds tot een
der groote aantrekkingspunten van
Vreemdelingen raag gerekend worden dat
Zij aan t toekennen eener subsidie geen
enkele „democratische" voorwaarde be
hoorde te verbinden en die zeker niet
belastingplichtig moest doen zijn als de
eerste de beste „openbare vermakelijk
heid" Het schijnt ietwat klein gekeken
Voor een zoo groote stad, als Amsterdam
ook werkelijk is. SINI SANA.
De hoop wordt uitgesproken dat cjit
verslag er toe moge bijdragen dat in
het volgend verslagjaar een nog grooter
aantal moeders om raad komt vragen.
De spreekuren werden geleid door
dezelfde geneeskundigen als verleden
jaar, daarbij trouw terzijde gestaan dlpor
zuster de Nooijer, die ook, waar noodig.
huisbezoek bracht. Het contact met deze
kraamverpleegster van het Middelburg-
sche ziekenfonds blijft voor het bureau
van groot belang, omdat zij de kinde
ren van at hun geboorte kent. Ook uit
een oogpunt van zuigelingbescherming
is het te betreuren, dat vele leden van
dat fonds nog geen gebruik maken van
deze geschoolde hulp, die kosteloos tot
him beschikking Maat. Moge ook hierin
verbetering komen!
Het aantal leden der vereeniging heeft
aanvulling zeer noodig. Men geve zich
schriftelijk op als lid bij Mevr. J. C.
Kindermann, Laugeviele.
HET CONSULTATIE-BUREAU VOOR
ZUIGELINGEN.
Bovengenoemd bureau dat tegen\voor-t
dig gevestigd is in school K bij de Veer-
sclie brug mocht zich ook dit jaar in een
druk bezoek van zijn spreekuren verheu
gen Er werden 128 zuigelingen gecontro
leerd, waarvoor 1389 adviezen werdenjge
geven. De duur der controle perkipdt
nam toe. Was het vroeger een betreu-
waardig feit, dat ineuige moeder Slechts
een enkelen keer verscheen met haar
kind, thans is het bezoek standvastiger
geworden. Dit moge blijken uit het feit,*
dat van 50 kinderen die in 192-1 dien 15-
imaandslceflijd bereikten waarop dp
controle van het bureau ophoudt 3
slechts 2 maanden verschenen terwijl 10
zich 6 tot 10 maanden lang vertoon
den en 36 geregelde bezoekers waren
gedurende 12 tot 15 maanden. Deze 50
kinderen waren reeds in 1923 in behan
deling gekomen.
Nieuw ingeschreven werden 78 zuige
lingen. Van hen waren op 31 Dec. 1921
nog 54 in behandeling.
Een verbetering mag oo-k genoemd
worden ,dat van deze 78 kinderen 47
reeds voor het eind van de tweede le-*
vensmaand ouder behandeling kwamen.
Toch is hier nog meer vooruitgang noo
dig. Vooral in het belang van de natuur
lijke voeding dienen dp kindieren van
do 2de A 3d;e levensweek onder controle
te staan.
Evenals het vorig jaar stellen zich in
1924 Vi ongeveer der in het jaar ge
boren zuigelingen onder bet toezicht van
het bureau. Geeft dit in verband mc,t
de bovengenoemde cijfers al aanleiding
tot een bolangryk bezoek, het bestuur'
is overtuigd, dat nog te veel jonge
moeders voor wier kinderen deskundige
raad o zoo noodig is, uit onbekendheid
met hel bureau of uil lakschheid niet
komen.
TEGEN RHEUMATIEK
Doozén van 75 en 45 cent
ElSCdT HOLLANDSCHE VERPAKKING.
(Ingez. Med.)
VARIA.
De Koenkelpot
deur D. A. POLDERMAND
Meer aslae m'n is zie, a van
don derden November of, zat Ko tuus.
Mie 't peen kruun an de zeediek a
d!n zeker 'n kouw' cpakl. Oeste man,
oestet Vrced 1 En eindelienge kust 'n d'r
op 'n Diesendag nie uut en most 'n in
bedde bluve. Den dokter a motte komme
en die a sebiet ezeid „onder de dekens
bluve". Noe, dèt wist Ko zelf ok wê.
D'r uut nog al. Ie a de lcoss' ckrege as
'n paerd en vee ezweete. Den damp
gieng d'r of en dan mae niks ete as zoo
noe en dan 'n eel dun boterammetje,
dae je je bord deur ene kus zie en
soms temets 'n klein bitje zoete pap.
Eu aol mae oestc en dc kosse. Ie voelden
'l wè, dat 'n zoo slap wier as 'a vodde
en dat noe net agauw in den besten
tied van 't verdienen, want in de peetied
kwam 'n soms an de vier gullen op 'n
dag. 'I Was wat le zeggen'.
Oe moste ze de winter deur komme!
I'm ziek en dan mie 'n uusouwen mie
vuuf guus! Gelokkig was 'n in 't
begun van December 'n bitje op eknapt,
mae ie moch nog nie nae buten en
den dokter a ezeid, dat 'n mae zoo vee
melk mos drienke en zoo, as dat 'n
kust. Gooiendag! Den dokter a goed
praotenl
Op 'n aevend was Maotje nae Arjaen
de Koeier egae, den ermmeester. Z' a
't zoo lank uut esteld as meugelik was,
mae 't kus nie langer z' a geen rooien
duit meer in uus en Arjaen zei, dat 'n
't best begriepe kust. Ie a d'r vuuf
gullen in de weke beloofd van den
ermen, dae kuste ze al 'n eel ennctje
mee komme, zei d'n. En toen Maotje
den eeste keer de twee zulverbons op
't schienkblad lei, toen a Ko, die nét
in z'n zurgsloel bié de kachel tegen
de laetaefel zat, d'r nae ekeke "Twee
'rieksdaeldersvan den ermen! „Lei
ze mae wig, ze zie d'r zoo smerig
uutI"
Dae zat Ko noe wee. Voe 'n paer
daegen was 'l Kossemiss' ewist en nog
aoltoos was 'n nie beter. Wat zou 't!
Slap en beroerd was 'n en as 'n noe
beterden, kus 'n verdiene mie 't boomen
roeien, mae ie voelden 't wè an z'n
eigen dat dae geen spraek van was
Ie kust op z'n besten de poker oplichte
urn in de kachel le koteren. Eele dae
gen zilte,* eele daegen dienke over z'n
ermoe, noe d'n d'r zoo slecht an toe
was.
De lampe was op en z' a voe 'n
stuitje koffie edronke. De koffie rook
nog nie lekker bie Ko en z'n stute mie
'n klein bitje beuter smaekten bitter-
achtig in z'n mond Ie zat mie z'n
kousens tegen de plattebuuskachel en
ie dee niks as kieke; praote nie vee.
Maotje zette 'n stik in de kleine Kees
z'n bommezienen broek. Keesje zal mie
Truitje te spelen mie 't kienspil, dat
n van "t Kersfeest ega'd a; Kootje zat
mie de katte op Q'r schoot op 'n stove
tegen de schouwe bekans te siaepen, de
Er gaat een zeldzame bekoring van je
uit, kleine Phyllis een fiekoring, die
op zich zelf reeds genoeg is die alles
isl..i
Ik zei niet qpders dan
Ik zou heel blij zijn, als ik zoo mooi
was, als u zegtmaar ik zou 't lieeli
akelig vinden als ik niet meer was dan
dat t
Ze lachte.
Zeker zal ik uiet zeggen dat je niet
'meer bent dan dal... maar, geloof me
minacht niet hetgeen de goede feeën je
hebben meegegeven".
Toen sloot ze mijn beide handen in de
hare en zei heel zacht:
Ik hoop dat je zult leeren van me
te houden.
Willem heeft me dat al geleerd, ant
woordde ik Later zei ik tot Willem,
dat ik nu niet meer verbaasd was over
zijn bewondering voor juffrouw Albdn.
Ik houd me overtuigd, zed hij, dat
mijn genegenheid voor haar je weldra
nog meer rechtmatig zal schijnen dan
mijn bewondering.
Ik dacht een oogenblik na en zoi.
Juffrouw Albin is veel jonger dan
ik |d acht... en heel mooien zoo in
telligent. Ik vroeg me af hoe 't mo
gelijk is geweest, dat...
Tk weifelde alvorens mijn zin le vol
eindigen
- je niet met haar bent getrouwd,
Willem.
kleine Geert a 'n trientj' emaekt van
leege lucefersdoosjes en Pietje lag in
de krubbe.
Maotje vond 't nie vee 'n kienspil van
't Kersfeest en aol de no'mmertjes wazze
d'r nog geen eeus bie, dertiene was
t'r uut.
„Dal treft", a Ko ezeid, „da's net
't ongeloksnoemer". „Affijn zoo eel erg
is 'l nie", zei Keesje, „dan zoeke me
mae kaarten, dae geen dertiene op-
'staet."
Truitje a 'n spaerspotje egad As jc
d'r wat indouwden gieng d'r 'n belle
tje. Toen ze d'r mee tuus kwam, zei
Ko- „da 's 'n dienk, dae m'n net nog
gebrek an mae Moeder von 't zonde
van Truitje en ze a 't spaerspotje een
ikeertje laete belle mie 'n cent. Kees
kon 'l laete ticngele zonder cent, as 'n
mie 'n scheere in 't gatje friemelden,
mae dal wou Truitje nie
Louwtje van de smid a 'n mooi naai-
doosje egad, mae die d'r vaoder zat in
't Kersfeest en die gieng aoltoos mie
Jan Prume de spullen d'r voe koope
en Mina Roelse kreeg 'n inktstelletje mae
eur vaoder was 'n grooten boer en ze
gaf aoltoos twee cent in 't busje van
de Zoudagsschole Ze kwam nooit an
ders as 'n weke of wat voe 't Kersfeest.
Kees riep de noemertjes of unt z'n
pette, mae aneens zei Trui:
„Ku je 't nog Kees van „Klein Ziel
tje?"
Kees keek verschrikt nae z'n vao
der en toen mee rumpels in z'n veur-
ood nae Trui en ie schoddeu mie z'n
ood en Trui wier zoo rood as 'n kraelê.
/Vaoder mocht 'r niks van wetel Kees a
net zoo lank an z'n moeder d'r ooren,
legge maele, toe da ze eindelienge „ja"
fezeid a. As 'n d'r niks van tegen vao
der zei leminsten, want die zou 't toch
nie willen
„Van de slachter è'k 'n blaezc en van
Leen Maertense 'n leege kerbiedbuzze.
Jaap van Janna eil 'n voe m'n emaekt
en ie koenkel prachtig' Mag Trui dan
mee moeder? Dan gae m'n 'n ende buten
't durp, want oe varder da je gaet, oe
meer da je kriegt en die van Klaos Olie
vlee jaer onderd en zestien cent egad.
Onderd en zestien cent en die bin aolle-
gaere voe joe. Aolies wa m'n kriegel"
Moeder Mao zuchtten. Eeur guus mi
de koenkelpot! Mae as z' ok is meer as
'n 'guilenEn z' a 't zoo vreeselik
terg noodig! .Vuuf gullentjes in de weke!
En Ko zoo zwak. En midden in de
winter! Want buten was 't koud. Nfoe
ok: je kust wè oore dat 'rt goed an 't
vriezen was an dé klompen van de lui,
die buten over de straete gienge en
de kerkklokke sloeg zoo elder.
Op Ouwejaersochtend was 't fel koud.
Ko lag nog in bedde,- mae Kees en Trui
slienge a vroeg gereed. Trui mie 'n
doek rond d'r ood en zoo kruusliengs
over d'r bosl, vast eknoopt op d'r rik:
dat was werm. Kees a z'n ouwe jas an,
dae de mouwen vees te kort van waere,
want Maotje a d'r 'n stik of motte doe,
omdat ze zoo uut eraefeld waere. Kees
a de koenkelpot onder z'n erm en noe
kus 'n toch z'n and nog in z'n broekzak
steke en in z'n lienksche rokzak z'n
boterammen twee, voe 's middegs. Trui
a die van eur in de zak onder d'r keus,
mie slroopievet, net as die van Kees
„Gae -noe nie aol te varre," zei moe
der Maotje nog tegen d'r, „en zurgt 'r
voe, da je mee 'n uur' of viere zeker
wee tuus bint, want anders verdoenker
je en dan is 't tied ok. J' ei tcminsten
goed. weer al is '1 koud. 't Is beter
zoo, as da 't regent. En gaet 'r noe mae
van deur. Dag Kees, dag Trui. Geen
kwaed doe ondcrwegt!"
De kinders gienge wig en Maotje liep
gauw nac den ook van 't uus om z' ach
terop le kieken. D'r gemoed zat boor
Hij lachte met een verwonderd ge
zicht.
Maar ze is ouder dan ik,... voorts
zijn we samen opgeroeid en dan.
ja, ik -weet ;zelf niet,Laat mc je zeggen,
dat T een gedachte iSj nie nooit bij ons
zou zijn opgekomen, noch bij haai-, noch
bij üiij. Jacqueline is voor mij een
vriendgeen vrouw...
En ik, Willem, wat ben ik voor
je? een vriend, zooals Jacqueline?
Onnadenkend'had Ik die woorden er
uit geflapt en haa er sl spijt van, maar
Willem antwoordde
Jij? jij bent mijn klein prinsesje.
VII.
27 Februari..
Vanmorgen is er met de eerste post
een brief gekomen van mevrouw Mau-
riceau, om ons uit tc noodigen a s. Don
derdag „heel eenvoudig" te komen di-
neeren met de (Fe Mauves en nog eeni-
ge vrienden. Ze wenscht „de beide jong
getrouwde paren van 'dezen winter" sa
men bij haaï te zien.
Wat een prachtidee!Ik voelde dat
ik een kleur kreeg en gaf den brief aan
Willem, terwijl ik, zonder eenige verdere
opheldering, zei;
Neen, neen, fiécndat niet! Ik
zal schrijven dal ik niet uitga, dat ik in
den rouw benmaar ik ga niel... voor
geen geld ter wereld!
Wjllem las rustig den brief en gaf me
dien daarna terug.
devol, toen ze d'r guus zag stappe
jKecs voorop, en Truitje vlak achter z'n
„Erme kinders!" bibberden d'r liep
pen zachtjes „'k Ope, dat 't voe d' eeste
cn voe de leste keer is, da je 't doel
A 'k 'r goed over dienke, kan 'k 'r wè
om schroeuwe 'k E d'r noe a spiet
van. da 'k je laete gaen
Maotje ging wee in den uzen en Kees
en Trui wazze a gauw buten 't durp
en op den dielc Ze zouwe nae de kant
van Biezelienge gae, dae weunden nog
a vee boeren en „oe meer boeren, oe
beter", zei Kees, „want d' errebeiers;
■dae zu me nie vee van kriegc Jan van
Klaos kreeg vlee jaere bie 'n boer 'n
dubbeltje aneens. As ons 't ok zoo trof
fel Wien weel, oe vee da, mTn van
aevend tuus bnenge. Dan mag jie de
centen an moeder geve, Trui en as vao
der ze dan ziet, dan zal 'n leut dia
ons mie zoovee geld tuuskomme."
„Jaes", zei Trui, „moeder kan d'r
mtelk voe koope voe vaoder z'n pap
en nieuwe klompen voe d'r eigen, want
in den eenen is 'n gat en dae lei ze 'n
stiksje stief pepier in en as 't beslikt
is buten ei z' aoltied 'n natt' iele."
Nog aoltoos stapten Trui vlak achter
Kee, noe deur 't waegenspoor over den
diek en telkens deeë ze d'r voeten zeer
tegen de bevrore kanten en zc schopten
mie d'r klompen tegen d'r ienkels, dat
't vee meer zeer dee as anders; deur
de kouwe. D'r kaeken zagge blaeuw en
telkens vreve ze mie d'r and langs d'r
neuze, want dc scherpe wind snee vlak
in d'r gezicht. Bie de groote pit van
Braemse zat 'r 'n kraaie an de kant op
't ies. „Die is zeker vast evrore", meen
den Kees en mie z'n klompe stamipe
stampte 'n ie slik van 'n arde klute. Ie
gooiden d'r mee mie da stik nae
de kraaie en ie riep: „KsaeÜ" en Trui
zwaaiden mie d'r dikke andknuusten en
de kraaie vloog wig mee 'n schorre
schreeuw kras over 't stille winterwae-
zige veld. De klute slierde mie 'n sner
pend geluud over 't zwarte spikkel ies
in dc pit.
„Ginter bie dat rooie dek boven den
diek, dae mo m'n weze", zei Kees, ter-
wiel da ze wee. deur 't waegenspoor
klompklosten. „Da's den eesten en dan
gae m'n lengs den diek varder nae Joos
Termue en zoo". x
„As ze mae nie t' erg nae m'n kieke,
as 'k zienge", zei Trui.
„Voe wat nie? Bi je benauwd?"
„As ze zoo kieke, durv' 'k meschien
nie. Jie wè?"
„Dae mo je nie over dienke. Je mo
mae dienke zienge maeAzze me mae
wat lcriege voe moederNoe bin
me d'r. Voor uit noe, daer ei je 't
ekken! Kiek de schouwe is lekker
rooke'"
Kees en Trui gienge deur 'l kleine
eksje, dat open stiéng, over 't padje
lengs 't uus. Dae was geen mensch
te zien, mae aneens begon den grooten
ond, die in z'n kot lei, aoldcrieselikst
te blaffen. Ie sprong an z'n kitlik en
ie steigerden, dat 'n bekans achterover
rolden. Op 'n drafje liepe ze nae de
kee te, want de bovendeure gieng open
en d'r kwam 'n eerlikke roke nae buten.
De vrouwe keek eventjes deur 'n gar
ret je en Kees vroeg mie z'n luppen, die
strek slienge van de kouwe. „Magge m'n
'asjeblieft is sienge vrouwe?" en ie a
(1e koenkelpot a gereed in z'n erm en
net persies wou 'n in z'n rechsen and
spie, dae dc viengers aenepootachtig
stieve van slienge, toen de vrouwe rit
sig zei
,,'k E geen tied voe e gezanik; 'k bin
ah 't smoutebollen bakken. Kom op 'n
aren tied mae 's vrom!"
'I Was, ot a 1 'r 'n proppe in Kees
z'n kele schoot. Ie keerden vrom en
as twee vërkouwelikke stumpertjes stap
ten ze mie 'n kromme rik en d'r ood
nae bence deur 't eksje en den diek op.
„Wadde 'n gemeen wuuf!" oorden
Kees achter z'n rik, en ie antwoordden:
„En ze was nog al an 't smoutebol
len bakken en dan laet ze je nog 's
geen eens zienge."
„Ze zulle d'r zoo is lekker ete
'k E oenger; jie nie Kees?"
,,'t Schikt".
„Wi m'n 'n stik boteram op ete?"
„M'n bin pas van uus
„Ik doe 'l. Doe jie 't ok?"
Ze wazze de weelde nie gewend en
ze bete in 't brood, dal koud was,
koud en droog. Nie zoo lekker as 'n
werme smoutebolle, mae toch ok lek-
ker. (Wordl vervolgd).
- Op je rouw kan je je niet beroepen
orfi te weigeren; 't gaa,t hier om een
intiem diner... Je hebt de üünoodiginL
van de Pa tains aangenomen; hat was
prcies 't zelfde.
Volstrekt niet.... Bovendien heb ik
een veel betere reden.. want jij vertrekt
van avond naar Douai en dan naar En
geland. Laten we dus schrijven dat jij
iuit de stad -gaiat.
Maar ik hoop juist Donderdagmid
dag weer thuis te zijn èn niets zou me
dus beletten, 's avonds bij de Mauriceaus
te gaan dineeren. Ook zouden de Mauri
ceaus, als je deze reden van mijn vertrek
opgaf, zeer waarschijnlijk een anderen
datum voor him diner be.palon.
Goed; 't kan me allemaal niets
schelen.... Ik zal wel een ander voor
wendsel vinden.... Naar dat diner ga ik
nietik wil niet... 't Is iets., dat ik nïel
zo-u kunnen verdragen
Ja, maar er is iets dat ik niet zpu
kunnen verdragen., en wel dat men zou
kunnen zeggen of zelfs denken, dat je
bang bent... ja, zeker, bang, om Fabrice
de Mauve te ontmoeten.
Willem was bleek en zijn trekken wa
ren plotseling hard geworden.
Heel zachtjes zei ik
't Is afschuwelijk slecht van je om
dat te zeggen, 't Is toch zoo gemakkelijk
te begrijpen, dat 't terugzien van mijn
heer de Mauve niet anders dan pijnlijk
voor me kan zijn.
Ik begrijp 't des le beter, beste
Phyl, omda/t 't ook voor 'mij he hoogste
mate onaangenaam zal zijn om in een
salon, waar ik verplicht ben de ver-
eischte hoffelijkheid in acht te nemeu,
van aangezicht tot aangezicht te staan
tegenover dien comediant op 't gebied
van de kunst en van de liefde, dien ik
altijd geminacht heb en dien ik thans,
erger dan jij je zoudt kunnen, voorstellen,
verfoei!Maar aan je waardigheid cn
aan de mijne ben ik verschuldigd dat ik
met je meega naar dat diner.... en jij bent
aan mij verschuldigd er heen te gaan,
Phyllis.... hoe „ondragelijk" je de on,t-
moeting ook moge schijnen
j Dan zullen we gaan, verklaarde ik
zonder zachtzinnigheid. Jou is 't toch
volkomen onverschillig of ik verdriet
heb!
Zeer juist! Mij is "L onverschillig of
jij verdriet hebt.... Ik heb me ook nooit
bekommerd om je verdriet
Willem ging in zijn werkkamer en
sloot dc deur. Wat ik zoo even hsd ge
zegd, was dermaite onbillijk, dat ik veel
lust had naar mijn vriend tc gaan, om
liem om vergiffenis te vragen. Maar Tk
was boos op hem, dus ik zette elke ge
dachte aan verzoening van mc af. Eenige
oogenblikken later hoorde ik dut hij
uitging.
Werktuigelijk zette ik me aan mijn
bureau en schreef mevrouw Mauriceau
dat we haar vriendelijke uitnnodiging
GEMEENTERAAD VAN VLLSSINGEN.
In de gisterenmiddag gehouden ver
gadering van den gemeenteraad van Vlis-
singen waren afwezig mej. Gasille en de
heeren Wesseling en de Bidder, alle met
kennisgeving, en Hoogkamer zonder.
Overgelegd werd de gemeenlebegroo-
ting voor 1926, waarvan wij in het
tweede blad een en ander mededeelen.
Tot lid der commissie van toezicht op
het H. O. werd benoemd de heer -W.
Anker met 14 stemmen, tegen 1 stem op
den heer A. Hanewinkel.
Electricitei t voor
het Eiland.
Aan de orde is het voorstel om af
wijzend te beschikken op een verzoek
der Eilandbewoners om wijziging te ver
krijgen in de voorwaarden, dat 6 pet.
moet betaald worden voor den aanleg
van nieuwe electrische kabels buiten het
bestaande net, daar de directie eischen
stelt, die voor de gemeente op f 2000
komen te staan.
De heer van Hal dringt aan op de
voortzetting der onderhandelingen met de
Centrale, omdat er nu groote onbillijk
heid bestaat voor hen, die niet aan het
kebelnet wonen.
De heer M. Laernoes zegt, dat de
eenige oplossing zou zijn, dat de ge
meente in de bedoelde straten lichtpun
ten neemt. Er moet dan een kabel komen
en dan kan ieder Jicht krijgen zonder
extra retributie.
Het voorstel 'wordt z. h. st. aange
nomen.
De heer Hoogkamer is intusschen ter
vergadering gekomen.
Autotractie.
Alsnu komt aan de orde het voorstel!
om autotractie in te voeren bij 'de ge
meentewerken.
De heer R i 11 i n g a acht f 380 voor
onderhoud van auto's wel wat laag. Is
het niet beter een monteur-chauffeur bij
den dienst aan te stellen. Spr. meent!
trouwens, dat de financiën niet toelaten
zulk een besluit te nemen.
De heer Andriessen is tegen het
voorstel, de belasting is op haar top
punt in Vlissingen. Hij acht het teen.
voorzichtige politiek nu niet zulk een
ingrijpend besluit te nemen.
De heer v. 'Bennëkom meent, dat
er niet voldoende inlichtingen aan dje
raadsleden zijn verstrekt ,voorai ook
keurt hij met den vorigen spreker af ,dat
men niet gewacht heeft tot de begroo-
tig werd behandeld, althans was over
gelegd. Spr. wijst op de stijging van
den post H. O. voor 1926. Men moet
zoo zuinig mogelijk zijn. Spr. heeft ook
eerst de onderhoudskosten le laag ge
acht, maar is na verkregen inlichtin
gen van idee veranderd. Spr. verwacht
moeilijkheden met de vullingen dpr ac
cu's. De gegevens zijn beslist onvolledig
en onduidelijk. Als men nu beslissing,
wil nemen ,zal spr. tegen stemmen.
De lieer L,i n d e ij e r is met zijn frac-
tiegenooten vóór de autotractie. Parti-
„met het meeste genoegen" aannamen.
Toen ging ik, éven als eiken ochtend,
mijn bloemen en planten verzorgen....
maar er hinderde me iets/, ik had ver
driet... en ik heb 't hog...
Wat een gebrek aan tact van die me
vrouw Maurice.au! Waartoe was "t noodig
ons nader te brengen tot 't echtpaar de
Mauve9 Ho.e is 't Imqgelijk dat ze niet be
grepen heeft, dat dit contact niet anders
dan onaangenaam kan zijn, zoowel voor
Willem als voor mij.... cn zelfs voor Fsi-
bricc de Mauve!Iedereen weet dat hij
me 't hof heeft gemaakt.... en dat dn
reden, waarom, hij me niet getrouwd
heeft is, dat ik niet in 't bezit kwam) van
't fortuin van mijn lieve pleegmoeder
....Maar waartoe dient 't die oude ge
schiedenis weer op te rakelen? Ik wil er
niet meer aan denken... Brugge is mijn
laatste, vrijwillige poging geweest om
trouw te blijven aan dat verleden, dat
mc zoo geknakt heeft.... Ik ben er heen
gegaan ik moet 't eerlijk bekennen
als gold het een poëtische, sentimenteele
jielgrimstoehten ik ben teleurgesteld,
een beetje in de war, en een hoedje be
schaamd over de geheime gedachten,
die me er heen dreven, er van Terugge
keerd
En nu wil men, dat ikO, de herin
nering aan Fabrice de Mauve en zijn
beeld kan ik uit mijn geest bannen, maar
wat zal er in me omgaan, als ik weer
naast hem sta? (Wordt vervolgd)
