No. 203 Zaterdag £9 Augustus 1925 168° Jaargang. NIDDELBUR Dit nummer bestaat uit TWEE bladen. EERSTE BLAD. Abonnementsprijs per kwar taal: op de buitenwegen om Middelburg, en voor de andere gemeenten p. post f 2.50; voor Middelburg en agentschap Vlis- singen f2.30; weekabonnementen in Middelburg 18 cent per week. Advertentiën worden berekend per regel plaatsruimte, met inbegrip van omranding. Gewone advertentiën: 30 cent per regel. Ingezonden Mededeelin- g e n 50 cent per regel. Bij abonnement voor beide veel lager. Familieberichten en dankbetuigingen: van 17 regels f2.10, elke regel meer 30 cent. Kleine advertentiën niet grooter dan vijf regels druks en waarbij is aangegeven dat zij in deze rubriek moeten geplaatst worden, 85 cent bij vooruitbetaling. Advertentiën onder brieven of bevra gen bureau dezer courant 10 cent extra. Bewijsnummer 5 cent per stuk. Advertentiën moeten, willen ze nog in ons blad van dienzelfden dag worden opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan ons Bureau bezorgd zijn. Postcheque en Gironummer 43255. IN EN OM DE HOOFDSTAD. OXLV, „F r a s c a t i". Militiezaal. In de advertentie-kolommen der plaat selijke bladen zag ik aangekondigd, dal in den loop van de volgende maand in veiling zullen worden gebracht de Schouwburg „Frascati" in de Plantage- Middenlaan en aangrenzende perceelen in de Parklaan. Aankondigingen van zoo- danigen aard hebben altijd iets te zeg gen tot hen, die jaren lang met de ge schiedenis van Amsterdam hebben kun nen medeleven, en het in veiling komen van een schouwburg-gebouw is voor een stad als deze altijd een gebeurtenis van beteekenis, vooral in deze tijden, nu het met 'die tooneelspeelkunst in ons vader land, met name 'in de hoofdstad, niet bijsier fleurig is gesteld. We hebben in Amsterdam in de laatste helft der vorige en in het begin dezer eeuw een opgewekt tooneelleven ge kend. De ouderen herinneren zich de dagen, toen in den Stadsschouwburg de Bouwmeester-familie, een Albregt en zijn gade, e.a. hun triomfen vierden; den tijd, toen het ..Grand Theatre" onder de ge broeders van Lier zelfs een internationale vermaardheid heeft gehad door de uit- heemsche gezelschappen, die er optra den, toen een Possart en Sarah Ber nard! en zoovele andere sterren van het tooneel daar optraden. Yellman, „de groote verrader", trad er op en speelde er zijn verraders-rollen, zóó natuurlijk, dat hij na afloop der voorstelling den schouwburg dikwerf door „geheime uit gangen" moest verlaten, omdat het „schellinkjes-publiek" hem stond op te wachten in de Amstelstraat met de be- i r, i a m DE REISGEN09TL Roman uit het Fransch van GUY CHANTEPLEURE. Geautoriseerde vertaling van W. H. C. x— EERSTE. GEDEELTE. 3.) Maar mijn vriendschap voor dat prin sesje is in elk geval van heel ouden datum. Die dateert van mijn aankomst op de Centrale School..., Ik was twintig jaar.... nu ben ik een en dertig.... reken maar uit! Ik denk echter, opperde Lecoulteux dat sinds dien voorhistorischen tijd, Phyl lis Boisjoli wel wat veranderd zal zijnl O, zij is veel grooter geworden», dat ben ik met je eens, maar in werke lijkheid is zij altijd hetzelfde teere en vermakelijke schepseltje gebleven... Een verrukkelijk blond en rose, klein Ja pannertje, dat in de smalle oogspleten van een danseresje uit Oulasnaro de oog appels van een door Greuze geschil derd meisje heeft.,., zoo'n zeldzaam kunstvoorwerpje poppetje of beeldje dat men bang is te breken.,., en te vens zoo'n mooi gelukkig diertje, waar van je veel houdt en dat zich in het dag licht en in de warmte gelukkig voelt. Zij is voor mij altijd mijn klein, dwaas kameraadje van vroeger. Hoe wil je (Ingez. Med.) doeling „den schurk van de planken" een gevoelige afstraffing te geven. Dat was ook in den tijd toen in die zelfde Amstelstraat de oude „Salon des Variétés" stond, waar héél Amsterdam in vroeger jaren zich verdrong om den ouden Judeis, die het publiek met zijn liederen wist mede te sleepen, te zien en te .hooren en waar later Jean Char lier de lieveling was geworden. En toen heeft men later gekregen, in den tijd van de wereld-tenloanslclJing van 1883 in deze stad, den Parkschouw burg, van welks pracht de roep ging door gansch het land en dat liet Eden-theatre te Brussel verre in de schaduw liet; waar eerst de balletten de menigte lokten, later de „Nederlandsche Opera" onder de Groot op haar hoogtepunt slond. Dat was óók en is jaren lang geweest „Frascati" in de Middenlaan, waar de luchtige operette de groote triomfen vier de me! het toen beroemde K's-irio Kreeft, Kelly, Iviehl en Mina Buder- man naast hen, en waar operettes als „Surcouf de Kaper", „Erminie" e.a. avond aan avond volle zalen trokken Ja, dat waren de tijden van groot en opgewekt schouwburg-leven in Amster dam met het gevolg, dat men nieuwe schouwburgen durfde oprichten een „Hollandsche Schouwburg" toen „Ar- tis"-ischouwburg gelieeten werd ge bouwd en later zelfs Carré tot schouw burg werd hervormd; toeu het Paleis voor Volksvlijt zijn schouwburgzaal kreeg. Dat alles zal elke Amsterdammer, die deze tijden' medeleefde, zich nu herin neren als hij ook die advertentie las. waarin de verkoop van „Frascali" wordt aangekondigd. Want in de kwart-eeuw, die nu wel haast achter ons ligt, is dat schouwburg- leven in Amsterdam wel danig achteruit gegaan. Verdwenen is reeds eenige jaren die „schitterende" Parkschouwburg, na dat het gebouw gedurende jaren een schandelijke ruïne was geweest, verdwe nen zijn een „Tivoli" in de Nes, waar Solzer de menschen tot tranen toe deed lachen: de „Frasca(i"-schouwburg in de zelfde straat, waar de oude heer Prot den scepter zwaaide, vóór zijn „Fras cali" in de Middenlaan verrees, verdwe nen is ook die oude „Salon in de Am stelstraat en het „Grand Theatre" be slaat nog, doch de otgje roem is er al lang uit verdwenen En wat nu het ver dere lot van „Frascali" zal zijn? Er is op dit terrein van „uitgaan" en tooneel heel wat veranderd in ons goede Amsterdam. Daar zijn opgekomen allerlei andere vermakelijkheden, onder allerlei uitheemsche namen; we hebben naast de „schouwburgen" en „theatres gekregen de „variétés" en „cabarets" en vooral de „bioscopen", die ongetwijfeld de ge legenheid lot uitgaan vermeerderd heb ben, maar aan de goede, de degelijke looueclspeelkunst, een geweldige schade hebben gedaan. Een ..Koninklijke Ver- eeniging Hel Nederlandsch Tooneel", ge bannen uit den Stadsschouwburg en haar directeur genoodzaakt bij een gezelschap buiten Amsterdam als artistiek leider op te treden, en de kans of hij ooit een hem passenden goeden schouwburg in de hoofdstad krijgen zal, nog steeds zéér twijfelachtig Geen gebrek aan instellingen, die zich theatres en variétés noemen, tie „Am- stcrdamsche Gids" vermeldt er ongeveer een dozijn, behalve dan nog hel Groote Tuschinski. dat in zijn „pracht voor de oogen" den ouden Parkschouwburg met al zijn „Chiueesch goud" en al zijn reu zen-spiegels, voorbij is gestreefd en het aantal bioscopen over'tic stad verspreid, bedraagt nu reeds'een vijf-en-twintigta! Zij allen trekken in onze dagen de massa zij en andere vermakelijkheden, zooals een wielerwedstrijd over 100 Kilometers in het Stadion, die bijgewoond werd door duizenden. Daar heeft dat zóóveel-hoof- dig monster, dat „publiek" heet. zijn geld voor over zitten kijken naar het maar steeds in de rondte rijden van eenigle kilometers-vcrslinders. die daarbij nog de kansen loopen een ongeluk te krijgen -- wat aan ..publiek" zooveel te meer sen satio geeft Maar als straks de tooneelis- ten na ingespannen studie kunst willen brengen op de planken, dan is hel in vergelijking van die talloozen. ^lie naar wielerwedstrijden of voetbal-kampen kij ken gaan, slechts een „handje-vol", die daarvoor hun geldbuidel openen zóó zijn onze tijden, te Amsterdam en elders, en zoo verdwijnen tooneelgezelschap- penmoeten de 'eden daarvan met moeite trachten er te komen en moeien schouw burgen sluiten Een gebouw van gansch anderen aard zal nu, wanneer de daaromtrent dooi de pers gemelde mededeeling juist zal blijken, weder beteekenis krijgen, althans gedurende eenigen tijd, nde Militie zaal aan den Singel bij het Koningsplein. Ge weet, dat men een paar jaren gele den begonnen is met een belangrijke ver bouwing van fiet Stadhuis aan den O. Z. Voorburgwal. Sedert de vroedschap zijn stadhuis op den Dam als koninklijk pa leis aan Bodewijk Napoleon moest af staan in 1808 en het sedert nooit meer terug kreeg, is de zetel van hel gemeente bestuur verplaatst uaar het voormalige Prinsenhof, dat later Admiraliteitshof ge sporden was. In den loop der vorige eeuw is dat stadhuis steeds grooter go worden, doordat er tal van perceelen bij aangetrokken werden, maar een zetel den vroedschap van Amsterdam waardig, is het daarmede nooit geworden. Het was een zonderlinge aaneenrijging van tal van oude kantoor-lokalen voor den admini- nu dat ik in haar een huwbaar meisje zie? Inwendig voegde Kerjean hieraan toe: Hoe wil je nu dat ik in jou een echtgenoot voor haar zie? En plotseling scheen de gedachte aan een huwelijk tusschen Roro Lecoulteux en de kleine Phil hem, van welken leant hij de zaak ook bekeek ,zoo iets onge rijmds, dat hij vroolijk en ongedwongen begon te lachen, jnet dien jongen on- weerstaanbaren, bijna naïven lach, die hem eigen was en waaraan zijn vrien den den naam gaveu van: „zijn lach van den oermensch."' Nu goed, riep Lecoulteux. Maar wat is ér kostelijker dan een lcind-vrouwlje of zelfs een pop-vrouwtje?Hadl je me soms een intellectueele toegewenscht? De Moriceaus hebben mijn moeder aan mevr. Davrancay voorgesteld en die vond dadelijk dat juffrouw Boisjoli wel een geschikte vrouw voor mij zou zijn. En heb je eenige reden om te hopen dat-Phyllis thans dit oordeel van mevr. je moeder deelt? Mijn hemel waarde vriende nog niet.... en mijn moeder was van oordeel dat i n deze een groote mate vah voor zichtigheid mijn gedrag moest leiden Ik weet dat ik geen, wat men noemt, verleidelijk man ben en ik weet dat ik niet rijk ben. Vijf en twintig duizend franc inkomen 'sjaars ,wat is dat?. Maar juffrouw Boisjoli zelf bevindt zich eigenlijk in een tamelijk bijzonderen toe luj - Wel neen..Phyllis' moeder verdien de blijkbaar als heel jonge, Engelsche onderwijzeres, de hoogste achting eji dat is eveneens het geval dat weet ik positief met Mareel Boisjoli, haar va;- der, die met bewonderenswaarige toewij ding de hoogst verdienstelijke huisonder wijzer was van Etienne Davrancay. Toen plotseling op Moutjoie-Ia-Peuplière een epidemie uitbrak kreeg de inmiddels we duwnaar geworden arme inan, die een dochtertje had op te voeden, diphteritis, waaraan hij, door het op te passen, kwam te overlijden.... De kleine PhiJjis was toen drie jaar en stond alleeu op de wereld Mevr. Davrancay nam haar voor goed tot zich en toen begon mijn oude vrien din haar pupil lief te hebben en te ver wennen zooals de teederste moeder haar dochter, die haai* 't meest liefheeft, zou liefhebben en verwennen.. Als Phyllis trouwt krijgt zij zeker geld van haar mee len huwelijk. Men zegt "zelfs dat Mevr. Davrancay, die na den dood van Etien ne geen directe erfgenamen heeft, van plan is, haar, geheele fortuin aan naar te vermaken..,. Maar ik geloof dat die mogelijkheid in het leven geroepen is om jouw liefde bang te maken! De volle stem van Kerjean verfijnde zich tot een heel lichte ironie. Integendeel amice hernam Lecoul teux in vollen ernst. Phyllis Boisjoli is niet een van die jonge meisjes, die men trouwt als Grisélidis, met een hemd van stratieven dienst der gemeente, zich be vindende tusschen O. Z Voor- en Achter burgwallen. Li een gedeelte aan de laatst genoemde gracht had men ook de loka len voor de administratie en voor den krijgsraad van onze goede Amsterdam- sche schutterij zaliger gedachtenis, en hel hoofdbureau van de brandweer, het was alles even droevig gehuisvest De schutterij werd opgeheven, wat al weder eenige lokalen vrij maakte voor den stad huis-dienst, later kreeg de brandweer haar hoofdzetel in een waardig gebouw aan de Achtergracht, dus opnieuw eenige lokalen gewonnen, maar op den duur ging hel niet langer en besloot men, omdat de millioenen voor oen stadhuis, zooals Amsterdam moest hebben, onthra- en, maar te verbouwen. En nu is men althans ©en goed eind opgeschoten De vreemdeling, die Am sterdam bezoekende, tijd heeft eens van zijn gewone vreemdelingen-route Dam rak-Dam—Kal verslraat, enz., af te wij keu en door de Damstraat gegaan, den Voorburgwal opgaat, zal ontwaren dal daar tot bij de Lombardsteeg reeds een flink nieuwerwetsch bouwwerk voor de administratieve diensten verrezen is, een groote verbetering Maar men is er nog niet. nu moet hel eigenlijke Admi raliteitshof, waarin zich de Raadzaal burgemeesterskamer en vertrekken voor 'ie Raadsleden bevinden, nog veranderd worden en zal de Raad dus elders (moeten vergaderen. Eerst heeft men gedacht aan de vergaderzaal der Kamer van Koop handel in de Beurs, doch nu heet het, dat men daarvan is teruggekomen wat mij niemendal verwondert, daar die zaal eigenlijk nooit aan de verwachtingen heeft beantwoord, en nu heeft men dc Militiezaal op het oog en zou die tot Raadszaal verbouwd worden tot tijdelijk gebruik. Ook al oud-Amsterdamsche omgeving In de 15e en 16e eeuw heeft men daar ter plaatse twee Doelen-gebouwen ge had, den Voetboog-Doelen en den Hand boog-Doelen en deze hadden aan den achterkant men kan zich thans bijkans niet meer voorstellen, dat het zóó ge weest is een schietbaangaard. die zich lot de Ka!verstraat uitstrekte Da bleef zoo tot 1619, toen de stad in die om/> vi'ng bouwterreinen noodig had, de schiet baangaard verdween en er huizen werden gezel en twee evenwijdig loopendc stra ten werden aangelegd van Hciligenweg naar Spui, de nu nog daar te vinden Handboog- en Voetboog-straten. ]ji der eeuwenloop kwamen ven deringen ter plaatse. Een der Doelens verdween geheel en het terrein is inge nomen door de R.-Kalh. kerk en pas torie; een ander gedeelte werd de I'm vcrsileils-bibliolheek en daar tusschen bleef het gebouw bestaan ,dat nu nog bekend is als Militiezaal, vóór dien liet nog gedurende een aantal jaren Stadsarsenaal geweest. De Militiezaal de naam duidt hel aan was het gebouw waar voor de militie en de schutterij geloot werd en men heeft er dagen gekend, dat het daar op den Singel soms hardhandig kou toe gaan tusschen politie en socialistische heethoofden, die legen het militairisme propaganda maalden. En in de d2gen als de Koningin haar jaarlijksch bezoek aan Amsterdam bracht, was er altijd een kijklustige menigte, die er liet in- en uit rijden der vorstelijke gala-koetsen, welke er gestald waren, kwam bewonderen. Men had het gebouw danig laten ver- waarloozen, lot het eenige jaren geleden goed onder handen is genomen en de mooie 16e eeuwsche gevel weder in eere hersteld. En, zooals 'boven gezegd, uu wil men het inwendig nog wat gaan ver bouwen om het dienstbaar te maken voor de zittingen van den Raad. Maar als het er werkelijk van komt, betwijfel ik toch dal de heeren er zullen ver schijnen in die schildcrachtigge cosluum> waarin de schutters der oude Amsler- damsclie Doelens er zich in vroeger eeuwen vertoonden. De Amsterdamsclie vroedschap naar een ouden schutters hof, alias koninklijk koetshuis, alias lo- tetingen-gehouw 't Is hoog tijd, dat de vroedschap van Amsterdam een zetel herkrijgt zijn oude traditie waardig! SIM-SANA. KUNST EN WETENSCHAPPEN. 'Hel Openluchttheater te Zand voort. Het „Volk" meldt De exploitatie van het met zooveel enthousiasme Opgezette openluchttheater in Zaïuivoort is op een fiasco uilgeloopen. Het theater heeft slechts één behoor lijke voorstelling beleefd en wel de openingsvoorstelling De belangstelling nadien was van dien aard, dat de ar tistieke leider ,de heer Louis de Vries, zich geheel heeft teruggetrokken. F.eii poging van de kommissie van be heer om het theater in dit seizoen nog door Haarlemsche dilettanten te laten bespelen mislukte eveneens Het is niet te verwachten ,dat in dit openluchttheater hot volgend seizoen nog voorstellingen zullen worden gegeven Een der onaangenaamste gewaarwordingen, die men somtijds, in den omgang met zijn medemenschen verdragen moet, is een slechte reuk uit den mond Velen meenen. dat deze slechte reuk het ge volg is eener bedorven maag. Deze ver onderstelling is meestal verkeerd. Bijna altijd moet de oorzaak van dezen slech ten reuk gezocht worden in slechte of niet goed Onderhouden tanden. Men schen. die aan kwalijk rickeuden adem lijden, moeten meermalen daags hun mond en tanden mei het echte Odol- mondwater reinigen. In ieder geval moet men zullcs in den begnine drie maal daags doen. n 1. 's morgens, 's middags en 's avonds. Odol heeft de merkwaar dige eigenschap, dat het niet slechts de tanden reinigt en verfraait, echter werkt het, ingevolge zijner wonderbaarlijke eigenschappen, nog urenlang, nadat men zich den mond daarmede gespoetd heeft Odol voorkomt niet slechts het holwor- den der tanden, doch vernietigt tevens de gevaarlijke bacteriën, die anders door den mond in hel lichaam zouden komen, en aldaar gevaarlijke besmettelijke .ziekten zouden kunnen veroorzaken. (Ingez. Med.) baai als eenige bezitting. Wees er van overtuigd dat 't nooit in 't hoofd van Phyllis Boisjoli is opgekomen dat men maar één japon kan hebben.. of wel dat zoo'n japon van baai minder dan vijfhonderd franc zou kunnen kosten. Zij is opgevoed als een jonge prinses ,aan wier grillen steeds met liefde werd tege moet gekomen. Ze kent de Waarde van het geld totaal niet. Met een fortuin als dat wat Mevr. Davrancay van plan is haar na te laten ,zou dit slechts een echt vrouwelijk en zeer bekoorlijk gebrek, zijn. Maar stel je voor dat ik Phyllis met niet meer dan een- of tweemaal hon derd duizend franc trouwde en dat op een goeden dag mevr. Davrancay, die aanleg heeft voor een beroerte, zonder testament zou overlijden. Dat zou ver schrikkelijk zijn! xVrine Rorolfl Heel juist, om zoo iets „krankzinnig verliefd te noemen!" Je krankzinnigheid is eerder berekenend. Daar weerklonk weer zijn lach van den oermensch. Uit mijn gezegde „krankzinnig ver liefd", waarde vriend jnoet je niet be sluiten dat ik heelemaal gek ben, pro testeerde Lecoulteux met een radheid, waardoor hij alle medeklinkers door el kaar gooide of inslikte. En ik verzeker je dat men in zoo'n zaak kan redeneeren en vooruitzien zonder èr minder door 1 verliefd te zijn.Er zijn hier jongelui, die juffrouw Boisjoli ongetwijfeld evenzeer besvouderen als ik..en die zich tot nu evenmin aan haar hebben gedeclareerd, hoewel mevr. Davrancay weldra vanhier vertrekt. Andere jongelui? Wie, bijvoorbeeld? Die kleine dokter Sorbier O, een aardige jongen.heel intelle- gent, heel ernstig. 'I Is ook wat!..verder Fabrice de Mauve. De romanschrijver? Bij het hooren van dien bekenden, bijna beroemden naam. had Kerjean zijn wenkbrauwen gefronst. En plotseling zag hij Fabrice de Mauve, die hij in de co rned ie en bij gemeenschappelijke vrien den meermalen had ontmoet, in gedachte vóór zich, die jonge, bijna fijne silhouet* waarin gratie en kracht tot uiting kwa men en die, len spijt van zijn zeer mo derne avondkleed ing, zoo merkwaardig geleek op die door Clouet en Diunouslier geteekende vechtersbazen aan 't Fran- sclie hof dal knappe gevoelvolle en toch mannelijke gelaat, die goed gevorm de lippen ouder den goudblonden knevel die zeegroene oogen met hun scherpen, vaslhoudenden blik welke goed waarnam cn verleidelijk wilde zijn en die een glim lach werd, kinderlijk en innemend en die met al zijn zachtheid en charme toch iets onruslwekkends had ,even als sommige bewegingen en liefkoozingen van katten. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1925 | | pagina 1