FEUILLETON.
BIJ VOEGSEL
t*:< Di
Woensdag 26 Aug. 1925 no. 200.
VERSCHILLENDE BERICHTEN.
Men meldt uit Druuen aan het Hgz.-.
Toen Vrijdagnamiddag een vliegtuig
boven Druneii vliegend, reclamebiljet ten
voor rfe Waalwijksche tentoonstelling
uitwierp, wilde de landbouwer J D.
een op straat liggend biljet oprapen en
werd terzelfder tijd door een auto
overreden, tengevolge waarvan hij na
vreeselijke pijnen Zondagmorgen over
leden is.
Naar de „Daily Mail" meldt, heeft
de Britsche minister van Binnenlandschc
Zaken, Sir William Joynsou-Hicks be
sloten stappen te doen, ten einde een
eind te maken aan de straatrooverijcn,
welke onlangs groote ongerustheid heb
ben verwekt -in het East-End van Loii-
den. De minister is van mcening, dat de
toestand van thans niet mag voortduren,
omaal die een bedreiging voor de ge
meenschap vormt. In (le stadsgedeelten,
waar ae slraalrooverijen plaats vinden,
wordt de politie geterroriseerd door be
dreigingen met geweld. De minister ós
dan ook, naar verluidt, bereid alle nood
zakelijke slappen te doen om de politie
macht in die gedeelten le versterken,
zoodat zij den toestand met succes kan
beheerschcn.
Het uiteenjagen van alle groepen
straalroovers is een van de voornaamste
zaken, waarop de aandacht van den mi
nister is gevestigd en hij hoopt stellig,
dat het hem in korten tijd mogelijk zal
zijn ae gemeenschap van dit euvel eens
en voor allija te verlossen.
Dat reeus energieke pogingen worden
gedaan in deze richting, wordt bewezen
door de maatregelen te Sheffield go-
nomen. Daar is mcu krachtig tegen de
straatroovers opgetreden. Twee leden
van het gilde zullen ter dood worden
veroordeeld, terwijl verscheidene an
deren voor lange perioden naar werkin
richtingen zijn gezonden.
Het bekende Parijsche modehuis
Decroll heeft zijn betalingen moeten
staken, aldus de N. R. Crt. De 7'1-jarige
baron Chr. van Drecol, die sinds lange
jaren aan het hoofd van de zaak stond,
5s in Berlijnsche aristocratische krin
gen een zeer bekende persoonlijkheid.
Baron Decroll begon zijn loopbaan als
officier bij de Uhlanen. Hij voelde ech
ter meer voor het modevak en opende
voor deu oorlog zaken te Weenen, Pa
rijs, New-York en Berlijn.
Kort voor het uitbreken van den oor-
[log had hij zijn Parijsche en zijn Wcen-
sche zaak aan een Engelsche vennoot
schap verkocht. Daarna had hij zich te
Berlijn gevestigd, waar hij de leveran
cier van de Duitsche hofkringen werd
Ilij heeft de bruidsjaponnen van alle
Duitsche prinsessen geleverd en ook
van de tegenwoordige echtgenoote van
den gewezen keizer.
Tot hel bankroet der firma heeft in
de eerste plaats de wanbetaling der klan
ten aanleiding gegeven. Decroll maande
zijn cliênlen principieel nooit.
Aan de „Messagero" wordt uit Ge
nua gemeld, dal bij Santuario Delia
Guardia eenige toeristendoor een zwaar
on weder werden,avcrvaJhyL .Zij zoch
ten een schuilplaattv^Hl^r/een boom,
doch de bliksem sloeg hierin en doodde
een man, zijn schoonmoeder en zijn
kind, benevens zijn 20-jarigen neef. Dc
vier overige personen, WjO.' zich de
vrouw en een zwager van den getrof
fene bevonden, bleven ongedeerd
Uil Verano (Italië) wordt gemeld,
dat deze stad en Mantoue door duizenden
witte vlinders zijn overvallen geworden.
'Voornamelijk te Mantoue bedekken zij
letterlijk de stralen en daken.
Draadloos wordt gemeld, dat drie
negerjongetjes nabij Neeleyville (Mon
tana) een steen op de rails van de Mis-
souiy Pacific gelegd hebben omdat zij,
zooals zij beweerden, zoo graag eens
een trein wilden zien ontsporen. Geluk
kig werd hun proefneming nog tijdig
ontdekt.
MET DRAMA IN DE LASSUSSTRAAT
Dinsdagmorgen zag de bemanning van
een der gem. poliliebooten, welk vaar
tuig in dc Houthaven te Amsterdam
voer, eeu lijk drijven; 't werd binnen
boord gehaald en spoedig herkend als
dal van aeu doider, die in het drama
in de Lassusslraat betrokken is geweest.
Hij heeft dus ^uitvoering gegeven aan
hetgeen hij in den brief aan een zijner
familieleden schreef.
Gebleken is, dat hij geruimen lijd,
ook vöór het geval zich in perceel
Lassusslraal 5 afspeelde, iu hoogst op
gewonden toestand verkeerde. Zij, die
de finesses van dc zaak kennen, schrij
ven dit uitsluitend toe aan de vrouw
in kweptio, die hem tot het uilersle
moet hebbcu getarcl en geprikkeld.
(Telg)
o
DIEFSTAL IN EEN BELASTING
KANTOOR.
Een dienstmeisje van den heer B
le Rerkrade, ging voor haar patroon be
talen en kreeg 28 zilverbons van f 2 50
mede. Toen zij aan het loket kwam,
bemerkte zij tot haar groolen schrik,
dat ze geen geld meer had. Zij deelde
haar bevinding mede aan den beambte
aan het loket en ook aan den aanwezigen
inspecteur der belastingen.
De beambten werden een voor een
ondervraagd en ook zekere G„ die pas
sinds 1 Augs. als wachtgelder in dienst
was getreden. Ook deze beweerde bij
hoog en bij laag, dal hij niets van het
geld wist en toen de iuspeeteur dreig
de de politie le zullen waarschuwen,
gaf G. le verstaan, dat hij zich dan zeer
zou verheugen, want hij wist van het
geld niets. De commissaris' van politie
kwam en bij fouilleering vielen de zil
verbons onder de armen van G. uit.
Ontkennen kon niet meer baten. G. is
ter beschikking van de justitie gesteld.
BUITENLAND.
EEN SMOKKELDRAMA.
In den nacht van Zondag op Maan
dag, omstreeks éën uur, is «ie 31-jarige
douanebeambte W„ wonende le Es-
schen. voor de deur vau zijn huis on
verhoeds door een onbekende aange-
allcn, die hem ernstig toetakelde, meldt
de Telg. Het slachtoffer ontving niet
minder dan 28 messteken, over zijn ge-
heele lichaam, doch er schijnt geen
gevaar voor zijn leven te bestaan.
De aangevallene is terstond in ver
pleging genomen. Het parket, dat spoe
dig ter plaatse was, heeft een streng
nauwkeurig onderzoek^ gelast. Men
koestert verdenking tegen een inwoner
van Esschen, die vroeger eens op hceter-
daad bij een smoklcclaffaire door W.
betrapt is. Deze verdachte wordt (hans
gezocht en zal ongetwijfeld spoedig ge
vonden worden.
DE REISGENOOTE.
Roman uit het Fransch
van GUY CHANTEPLEURE.
Geautoriseerde vertaling van W. H. C.
2).
Een groepje jonge meisjes daalden met
een geruisch van witte zijde, met lullen
hoedjes en kanten parasols, van het
bordes van bet casino af en verloor zich
in een gefladder van rose sjerpen. Zuid-
Amerikanen, in een lering praatten met
groote radheid van tong en veel lawaai
een bargoensch van Monlmartrc, dat door
hun accent verdraaid werd. Kaarsrecht,4
majestueus, gehuld in de plooien van
zijn golveudeu mantel, ging een Arabier,
mei het uiterlijk van een chef, voorbij
Langs de bloemperken van de middel
ste laan ouder de plantanen en linden,
rondom leege muziektenten, waai- zoo-
Oven nog orchesten hadden gespeeld, en
"lang - de aanplakbiljetten ,die de gala-
cufn^Kvdbrste^ng van heden avond en
de sptpLspelen van morgen aankondig
den) hepen de wandelaars, die zicli wel
dra zouden 'Verspreiden op en neer
Hel wasT borftt eigenaardige en -banale
publiek van eên^adplaats, menschen,
die de badkuur deden of wol voor'hun
genoegen op reis warën^leilen van aller
lei slag en uileenloopendë
alle standen landen en rassen;
onder hier en daar vreemd en ontroe
sS w
BRIEVEN UIT BERLIJN.
(Het levende „doode sei
zoen". „Chocolate kid
dies." Hollandsché kunst-
gasten in Berlijn. Het
reusachtige verkeersplan
„Friedrich Ebert Strasze")
Berlijn, begin Augustus.
Het „doode seizoen" bestaat in Berlijn
niet meer. Vroeger konden de menschen
die er op gesteld waren alles „mee te
maken", in de zomermaanden, en wel
speciaal in de periode eind Juli begin
Augustus, gerust op reis gaan. Ze misten
niets. Dat is anders geworden: door Ber
lijn bruist de levensstroom zoo machtig,
dat hij ook liet warme jaargetijde over
spoelt, Er is altijd wat „le doen", rusl-
poozen komen eigenlijk in het geheel
niet meer voor.
Daarbij komt, dat we tegenwoordig,
'ondanks het vele, dat ons drukt, ondanks
de hooge belastingen en de hooge ta
rieven, die ons bedreigen, ondanks de
stijging van dc levcnsmiddelenprij/en,
waarvan niemand weet hoe ze ontstaat,
ondanks vele zorgen en weinig troost
volle vooruitzichten, in eeu soort feest
stemming verkeeren. Want in het Westen
van het Duitsche Rijk is een stuk van
den vaderlandschen grond van de vijan
delijke bezetting bevrijd!
De Franschen zijn uit het Ruhrgebied
vertrokken dal is de gebeurtenis
van den dag. Zeker, de ontruiming van
het Ruhrbekken is sinds langer dan een
jaar beslist beloofd en in een verdrag
raslgelegd. Maar om eerlijk le wezen,
men durfde in Duitschland niet geloo-
ven, dat werkelijk eens een voor
Duitschland gunstige verdragsbepaling
zou worden uitgevoerd. We zijn be
scheiden geworden. De Iteulsche zóne
die, volgens de duidelijke bepalingen
van het verdrag van Versailles reeds in
Januari van dit jaar ontruimd had moe
ten worden, staat nog altijjd onder de
macht van de Engelsche, Belgische en
Fransche bajonetten en het is nog geens
zins te zeggen, wanneer het land om
de oud-heilige Keulsche dom van vreem
de soldaten zal. zijn bevrijd. De bezet
ting van het Ruhrgebied hebbeu wc
nooit erkend maar altijd als -in strijd
met hel verdrag en het recht aangezien
Evenwel dat er nu toch een begin,
(men moet het voorzichtig uitdrukken)
met de voorbereiding tot het herstel
van normale verhoudingen in West-
Duitschland gemaakt wordt, is een wel
daad voor iederen Duitscher, die natio
naal voelt. Men ademt op en ziet weer
heel in de verte een lichtje schemeren,
dat betere tijden voor Centraal Europa
aankondigt.
Maar ook in andere opzichten is er
geen kans, dat de Berlijner en de vreem
deling, die zich, ondanks de hooge prij
zen, nog hierheen waagt, zich verveelt
De schouwburgen hebben hun pogingen
om 's zomers Ie sluiten reeds lang opge
geven. Integendeel, als een directeur zijn
personeel voor ecnigen tijd vacanlie
'geeft, dan wordt er dadelijk een Co
rner-directie" gevormd, die onmiddellijk
een provisorisch ensemble samenstelt
Dat wil zeggen: zonder onderbreking
wordt er doorgespeeld. De zomervoor
stellingen, die het meeste succes hebben,
worden echter niet door Duitsche kun
stenaars maar door gasten uit verre
landen gegeven Gasten van een zeer
vreemdsoortig uiterlijk- een Amerikaan-
sche negertroep! „Negers" kan men al-
1 e medespelers echter niet noemen. De
werkelijk zwarte heeren en dames vor
men slechts een deel van het gezel
schap, dat voorts een aantal meer of
minder bruine personen omvat. De naam
„Chocolate kiddies", die de (roep zich
zelf gegeven heeft, is voor ons Euro
peesch gevoel daarom zeer toepasselijk
Wat de gaslvoorstelïing echter gebracht
heeft, Is werkelijk exotische kunst, van
een zeer Dijzondcr karakter, geheel nieuw
voor ons. Weliswaar zijn we in ons we
rend opdoemend een van die gezich
ten verscheen van een Ieverzieke, zoo
eigenaardig geel, dat het scheen te zijn
als van een onbekend ras.
De onweerswolken ,die den ganschen
middag de lucht, drukkend hadden doen
zijn, hadden zich opgelost; iiet was of
even als de menschen de boomen,
ontspannen en opgelucht gemakkelijker
ademhaalden en de geur van de linden,
licht verrukkelijk ,zïch verspreidde op de
wieken van een zuchtje, dat van de Allier
kwam.
Kerjean haalde dien door neus en
mond in.
Ileerlijkl zuchtte hij, wat traag. Ik
kan dien vochtigen en toch frissclien
geur nooit ruiken zonder oogenblikken
van heel lang geleden zomers opnieuw
te doorleven.... te Fougères, in 't oude
huis van mijn ouders, in 't oude tuintje
waar maar één boom stond. een linde,
die naar mijn oordeel enorm en prachtig
wast In Juli van elk jaar oogstte mijn
vooruitziende moeder een grooten vóór-
raad, die eens lindeblocsemthce zou wor
den..,. En 's winters, als ik eens een
beetje ziek was, scheen 't mij toe of ik
den heelen tuin in vollen bloei, opdronk.
Lecoulleux glimlachte toegeeflijk en
vaag. Zijn gedachten dwaalden langs an
dere wogen ,die op een scherp afgetce-
kend doel u itkwamen.
Zeg eens, Kerjean ging jij, toen je
op de Centrale School was ,met Etienne
Davrangay en mijn neef Lignière wien
n 3PPh«Q.ed gaat dik
wijls naar Me\p:QWNj Qfftzifcay?
Heel dikwijlen\
relddeel op zulke dingen eenigszins voor
bereid. De Amerikaansche mode heeft
reeds eenige jaren lang negerdansen en
negermelodieên gelanceerd. Maar we er
kennen nu, dat ait alles slechts kinder
spel was. Nu eerst weten we, wat er
zich in de New-Yorksche negertheaters
afspeelt, al is vermoedelijk dat, wat
de „Chocolate kiddies" ons gebracht
hebben, ook eenigszins gelouterd, daar
het door de groote zeef van de Ameri
kaansche wereldsteden is gegaan. Maar
het blijft oorspronkelijk wild en vreemd-
fantastisch genoeg om ons onder de
bekoring te brengen. We hebben hon
derden beschaafde jaszband^ gehoord.
Maar dat was niets vergeleken bij dit
orkest van Zwarte en bruine muzikanten,
die met de wonderlijkste dpor ieder lid
van de kapel meesterlijk bespeelde in
strumenten een dolle jacht van verras
sende rhythmen, opzwepende primitieve
melodieën, ongewone en voor onmoge
lijk gehouden klankcombinaties voort
brengen.
Men wordt ademloos, als men hoort,
wal deze gestopte trompetten, bazui
nen en fagotten voor zeldzame, gillende,
snikkende lonen uitstapten hoe een
vlaag van steeds herhaalde korte mo
tieven ons als een wervelwind met
zich sleurt hoe de musici zichzelf
en elkaar aanvuren en in extase bren
gen Met hetgeen we volgens de traditie
onder muziek verstaan, heeft dit eigen
lijk nicls le maken. Maar liet is een
muziek op zich zelf en evenals de onze
tracht ze uitdrukking te geven aan wat
de ziel of de zinnen in beroering brengt
Niet anders is hel met de dansen van
d<? chocolade-menschen Ze zijn stellig
aangepast aangepast aan de eischen van
beschaafd publiek, maar cr leeft
en vlamt iels tropisch, Afrikaatisch, oor
spronkelijks. dal zicli niet bedwingen
laat. Deze groteske sprongen, de kramp
achtige en zich dan plotseling weer
soepel ontspannende bewegingen van
de lichamen, de grappige overdrijvingen
lechniscli-prachtige acrobatische toe
ren, uitgevoerd in een razend tempo,
oefenen op oogeu en zenuwen een on
gelooflijken prikkel uil Er zijn b.v. drie
negers, alle drie werkelijk pikzwart, alle
drie in zwart jacket met wit front, met
witte slobkousen, witte bandschoenen,
zwarte cylinder en groole witte hoornen
brillen dit terzet maakt zoo'n ge
weldig spookachligen indruk, dat men
een naald, die van boven te midden van
hel geluidloos naar het tooneel staren
de publiek geworden zou worden, zou
kunnen hooren vallen. Dan weer tre
den twee zwarte clowns in het cosluuin
kellner van misdadigerskroeg op,
welke als achtergrond voor hun grap
pen dient en men leert 't origineel
van alle excentrics kennen, die ooit iu
Londénsche schouwburgen door 't over
weldigend-comische van hun voorgewen
de onhandigheid ons de tranen in de
oogen brachten.
Voor de schouwburgen willen de ten
toonstellingen "van beeldende kunst niet
onder doen. De Gene interessante en
kostbare verzameling wisselt de andere
af Met bijzondere hartelijkheid heeft
in Berlijn de groote Hollandsché kunst
tentoonstelling begroet die ons na dc
jaren, dat we van de buitenwereld wa
ren afgesloten, weer eens een zuiver
en waar beeld geeft van de Holland
sché schilderkunst. De tentoonstelling,
door een Ilollandsch en een Duitsch
comité in hel leven geroepen
hoofdzaak door den directeur van het
ITaagsche Stedelijke museum, dr Van
Gelder, gearrangeerd, is ondergebracht
in een der schoonste zalen, die we voor
zulke tentoonstellingen in den zomer
hebben, in de oranjerie van het slot
Sanssouci bij Potsdam. Vele Berlijners
gaan, wanneer zij hun uitstapje maken
naar de mooie stad Potsdam met zijn
lcasteelen en jSïtvkén in een omgeving,
die dc bezoekers steeds weer in ver
rukking brengt, de Hollandsché gasten
begroeten. 7e bewonderen de stukken
uit de beroemde Ilaagsche school uit
Kerjean verbaasde zich ietwat over dc
vraag, maar hij wilde nu eenmaal!
vooral op dit oogenblik hulde brengen
aan de volmaakte goedheid, die schuil
ging achter de verstrooide en soms nog
al norsche vriendelijkheid van zijn oude
vriendin en daarom zei bij:
Davrangay en ik kwamen bijna el-
ken avond bij elkaar om ons voor le be
reiden voor de wekclijksche examens. Dit
werken met z'n tweeën van vrienden is
een van de uitstekende gewoonten van de
School.... Ik was in Parijs alleen en pas
uit de provincie aangekomen. Even als
Etienne had ik, free? Long .mijn vader
verloren .Mijn moeder was in ons huis
gebleven om bij de oude linde te droo-
raen van den zomer en van mij. Ik geloof
dal het mijn eenzaamheid was van vol
wassen wees van twintig jaar, overgele
verd aan z ichzelf en de gevaren van dat
Babyion, waaraan ik aanvankelijk de
hartelijke en moederlijke sympathie van
mevrouw Davrangay te danken had, en
die mij haar huis opende, waar ik als
vriend werd ontvangen.... Ik ben er de
geregelde en heel dankbare gast gebleven
gedurende vele jaren.,., tot die vreese
lijke catastrofe. heb je daarvan ge
hoord?
Ja..... een kclelonlploffing. Elienne
Davrangay en twee werklieden gedood,
van ecu gescheurd, als uitgekookt vlecsch
meer dan afschuwelijk... Maar zie. je me
vrouw Davrangay nog altijd?....
Zeker.... Ik ben zelfs uitgeuoodigd
omotplia Peuplière te komen, maar sinds
den dood van haar zoom bewoónd mevr.
Davrangay niet anders aan van tijd tot
een oogpunt van soliede techniek en van
stemming, die meesterstukken van den
ouden Israels, van de gebroeders Maris
en anderen en ze gaan met opmerkzaam
heid na. hoe uit deze reeds klassiek
geworden kunst gegroeid is de vrijer
en gewaagder opvatting van de jongere
Hollandsché kunstgeneratie.
Potsdam, nog voor den oorlog voor
het gevoel van den Berlijner een slad
buiten Berlijn, is door de geweldige
toename van het automobielverkeer en
de trots de onderbreking in de oor-
logs- en naoorlogsjaren onophoudelijk
voortschrijdende uitbreiding van Groot-
Berlijn, eigenlijk reeds een deel van
Berlijn geworden. Deze zee van ge
bouwen strekt zich steeds verder uit.
Steeds moeilijker wordt het probleem,
hoe men het toenemende verkeer de
baas kan blijven liet is duidelijk, met
eenvoudige middelen begint men hier
niets, er zijn groole ingrijpende veran
deringen noodig Zoo is liet plan op
gedoken, dc huizenmassa's in het nau
we stadscentrum te doorsnijden, go-
lieele blokken van gebouwen legen den
grond te gooien en op die wijze ruimte
voor nieuwe straten le winnen. Men
zou thans iu Berlijn willen doen, wat de
prefect van de Seine Haussmann onder
Napoleon III in Parijs voorgesteld en
onverbiddelijk ten uitvoer heeft ge
bracht In Berlijn sluiten dergelijke plan
nen weliswaar op bijzonder groole moei
lijkheden De stad is in de vorige eeuw
met een zoo verrassende snelheid ge
groeid. dat er veel nagelaten is, wat
er had moeten gebeuren Het is de
vraag or hel nog mogelijk zal blijken, nu
alles met geweld iu le halen. In de
lersle plaats wil men een van de pa-
allclslraten van dc Linden, n 1. de
Französische Strasse. zooveel verlengen,
dal ze door 't ministerpaleis en de oude
tuinen van de WiJlielmslrasse heen on
middellijk in de Ticrgarlenstrasse uit
monden zou Of dal een ontlasting van
het verkeer in de binnenstad tengevolge
zou hebben, is twijfelachtig. Het is
echter zeker, dal daardoor een der
schoonste en voornaamste gedeelten van
Berlijn, n 1. het gesloten aspect van de
Wilhenislrasse bedorven zou worden. Het
zal heel wat strijd kosten voor de thans
ontworpen plannen, die bovendien vele
millioenen kosten zullen, werkelijk lot
uitvoering gebracht worden.
Ook dc Tiergartenslrasse, de laatste
rest van de elegante stadswijk in de
oude stad de moderne stadswijken
liggen heelemaal aan den buitenkant
zou van de voorgenomen doorsnijding
heel wat Le lijden hebben. Haar rust,
die thans reeds ernstig bedreigd wordt,
zou geheel verstoord worden. Meteenig
leedwezen zien dc oude Berlijners hoe
op een dergelijke wijze een stuk van
de schoonheid van de vroegere uit be
tere dagen den weg van al het aardsche
gaat. De onverzadelijke Moloch van de
moderne ontwikkeling verslindt alles.
Eén vernieuwing echter in de nabij
heid van den Tiergarten heeft algemeen©
bevrediging gewekt de omdooping van
de „Budapester Strasse", die van bet
Brandenburger Tor naar de „Potsdamer
Plalz" leidt in een „Friedrich Ebert
Strasze". Reeds maanden geleden heeft
het stadsbestuur het besluit tot deze
naamsverandering genomen. Door wie
weet welke oorzaken lieert het echter
tol hel midden van dezen zomer ge
duurd voor eihdelijk de nieuwe bordjes
met den naam van den gestorven eer
sten president van de Duitsche republiek
gereed en aangebracht waren. Nu echter
hangen ze op hun plaats en ze vormen
het schoonste gedenkteeken voor den
emiuenten man. Naar een standbeeld
van brons of marmer wordt, naar de
ervaring leert, na een zekeren lijd nau
welijks meer gekeken Maar de naam
tan een straat gaat jaar in jaar uit vön
mond lot mond cn houdt de herinne
ring aan de persoonlijkheid, die met
dezen naam verbonden was, eeuwen
levend. Dr. M LX OSBORN.
lijd haar huis in de rue d'Offémont.
Dal hoor ik... Zij verlaat la Peup
lière niet adders dan o m 'swinlers naar
Monte Carlo* le gaan en 's zomers naar
Vichy, Alix of een soortgelijke plaats.
Vreemd dat die passie voor het spel
zich zoo volkomen heeft meester ge
maakt van een vrouw van dien leeftijd!
Bij haar is dit geen nieuwe passie.
Ik heb mevr. Davrangay altijd met opge
wondenheid zien spelen zelfs in haar
eigen familiekling, waar zoo'n beschei
den, eenvoudig partijtje baccarat of po
ker haar die hevige emoties ni.it kon ge
ven ,die ze naderhand in 't eene nhl 't an-v
dere casino zocht _,om haar leed te ver
stikken.. zooals andere menschen mor
phine of ether gebruiken.
Eeu heel duur verdoovingsmiddel....
gelukkig dat zij het geld er voor heeft.
O, rijke spelers, die constant kunnen
doorspelen, spelen altijd lciet.... Maai" Le
coulleux, ik wist niet dat jij in relatie
stond met mevr. Davrangay.... en ik moet
je bekennen dat ik mij begin af te vragen
waarom je je eigenlijk voor die zaken in
teresseert Je sprak zooevcn over liefde
trouwen
't Rose gezicht van Lecoultcux drukte
lichlelijke voldoening uit en zijn kinder
achtige spraakgebrek duidelijk latende
hooren ,zeide hij:
Omdat jij een oude bekende bent in
't huis in de rue d'Ottemont, en 't Kas
teeltje Montjore la Peuplière, Kerjean,
ken je zeker wel juffrouw Phyllis Bois-
joli het pleegkind, de pupil van mevr.
Davrangay.... Dat is nu 't meisje, dat
ik liefheb.
De kleine Phyl?
Van verbazing was Kerjean opgespron
gen. Ilij keek den rosen jongen man met
groote glimlachende en vragende oogen
aan.
De kleine PJiyl? herhaalde hij onge-
loovig..Maar dat is nog een kind!
Ze is achttien jaar... en ik vijf en
twintig, antwoordde Lecouteux. Ze is
zoo'n kind niet meer! Wanneer heb je
haar gezien?
Wel .gisteren nog.... Ik ontmoette
mevr. Davrangay en haar .pleegkind in de
melkkiosk van 't Nouveau Pare. 't Meisje
zat van een onschuldige lekkernij te go-
uieten: groote roomsoezen. En in haar
klaarblijkelijke snoeplust legde ze de
zelfde kieskeurigheid en dezelfde bewe
ginkjes aan den dag van vroeger van een
verfijnd persoontje met een gezicht
van een baby, die iets lekker vindt. De
kleine Phil! Öf ik haar ken, Lecoulteux?
Ik zal niet zeggen, want dat zou niet
waar zijn, dat ik haar heb zien opgroei
en; ze is juist in den tijd ,dat ik haar
niet zag, opgegroeid... en ik geloof dat
„juffrouw Phyllis Boisjoli", zooals je
haar noemt, in mijn oogen nooit heele
maal zal ophouden het kleine ding te
zijn, aan wie ik verhaaltjes vertelde en
die bij de dwaze spelletjes, waaraan ik
deelnam meestal met de taak vau red
der van een gevangen prinses mij
„reuzen-Bizutli" noemde.
„Bizuth" is de naam ,die op zekere
scholen wordt gegeven aan eerste-jaars
leerlingen.
(Wordt vervolgd).