No. 161.
Zatepdag llHJuli 1925
MIDDEL
168° Jaargang.
COURANT.
.Dit nummer bestaat uit TWEE bladen.
EERSTE BLAD.
Abonnementsprijs per kwar
taal:
op de buitenwegen om Middelburg, en
*?oor de andere gemeenten p. post f 2.50;
voor Middelburg en agentschap Vlis-
lingen f2.30;
weekabonnementen in Middelburg 18
©ent per week.
Advertentiën worden berekend
per regel plaatsruimte, met inbegrip van
omranding.
Gewone advertentiën: 30
'.sent per regel.
Ingezonden Mededeelin-
.g e n 50 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen:
van 17 regels f 2.10, elke regel meer
30 cent.
Kleine advertentiën niet
grooter dan vijf regels druks en waarbij
h aangegeven dat zij in deze rubriek
aioeten geplaatst worden, 85 cent bij
-vooruitbetaling.
Advertentiën onder brieven of bevra
gen bureau dezer courant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent per stuk.
Advertentiën moeten, willen ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
Postcheque en Gironummer 43255.
B I NNENLAN 0.
IN EN OM DE HOOFDSTAD.
CXXXVII.
Van drie gebeurtenissen.
Dat is weer achter den rug de
verkiezingenperiode bedoel ik en we
kunnen ons nu gelukkig wederom gaan
bezighouden met ik wil liever niet
zeggen ernstiger en belangrijker aange
legenheden, aangezien ik me niet den
toorn van de in-de-politiek-opgaamden
onder de lezers van dit blad op den
hals wil halen anclere gebeurtenissen,
"die in de dagen, juist toen de politieke
belangstelling het hoogtepunt had be
reikt, niet vÖldoende onze aandacht
hebben getrokken.
Thans, nu de belangstelling is geluwd,
héél spoedig reeds, aangezien de uilslag
•dezer parlementaire verkiezingen ten
slotte eigenlijk neerkwam op een- „Ze
dronken een glas" en vervolgens; nu
een flinke stadsreiniging-besproeiing al
het leelijlce en vieze uit onze straten
zooveel mogelijk kan wegspuiten, kun
nen we aandacht gaan schenken aan het
vele mooie, dat Amsterdam voor stad-
en landgenoot te genieten biedt in de
beide groole musea dezer stad. Waar
mede ik bedoel de tentoonstelling, die
•ionder de auspiciën van het Genootschap
„Amstelodamum" thans geopend is in
Rijksmuseum en SLedelijk Museum, die
het zij nog even aangeleekend voor
"hen, die de hoofdstad niet op hun
■duimpje kennen in elkanders onmid
dellijke nabijheid gelegen zijn en van
het Centraal Station beide te bereiken
met tramlijn 2. Jk zeg dit opzettelijk,
omdat al dadelijk behoort te worden
vermeld, dat elke provincie-bewoner, die
tusschen heden en half September her
waarts mocht komen, pogen moet er
althans een paar uren af te nemen
voor hel bezoeken eener tentoonstelling,
die werkelijk iets „eenigs" mag worden
genoemd en de bezichtiging verdient van
iedereen, die wat voelt voor de geschie
denis en de ontwikkeling van de eerste
stad van zijn vaderland.
De korte spanne tijds, die tusschen den
openingsdag en het schrijven dezer re
gelen verliep, heeft mij nog geen gele
genheid geboden alles in bijzonderheden
te zien. Ik stel mij voor op een en
ander nog een volgende maal te wijzen,
maar op dit oogeublik kan ik wel zeggen,
dat besluurderen van „Amstelodamum"
en al degenen, die hun gedurende de
drie laatstvcrloopen jaren terzijde ston
den om ter gelegenheid van het 650-
jarig „bestaan" van Amsterdam iets
merkwaardigs tot stand te brengen, alle
eer van hun werk hebben.
De wat ik zou willen noemen
„groole kunst" is bijeengebracht in liet
Rijksmuseum, waar de verzameling kunst
werken onzer groote meesters, Rem
brandt's „Olaudius Oivilis" als voornaam
ste daaronder, reeds op zich zelf iets
hoogst merkwaardigs vormt, terwijlin
de zalen van hel Stedelijk Mifseum de
talrijke afdeelingen, die een beeld geven
van hel geheele maatschappelijke, cullu-
reele en sociale leven der Amsterdam
mers, door bijkans zeven eeuwen heen,
le zaraen vormende een allerbelangrijkst
stuk geschiedenis van vervlogen en he-
dendaagsche tijden.
Toen, nu een kwart eeuw geleden^
„Amstelodamum" werd opgericht, heb ik,
die behoorde onder de eerste groep dcr-
geucn, die toetraden tot hel lidmaat
schap, zeker evenmin als de meeslen
in die dagen, kunnen bevroeden, dat deze
vereeniging van minnaars der geschiede
nis van de stad aan Amstel en IJ zulk
een schitterende plaats in de rij van ge
nootschappen en vereenigingeu van deze
stad zou gaan innemen en dat zij eens
zou kunnen komen lot zóó grooten bloei
en worden van zóóveel bcduidenis, dal
zij door een tentoonstelling als de hui
dige de belangstelling zou wekken van
gansch het land. Want dat zulks het ge
val is, werd reeds bewezen door de ver
tegenwoordiging van de regeeringen van
land en stad'bij de openingsplechtigheid.
Er hebben in het bestuur altijd mannen
gezeten, die met betrekking lol geschie
denis van stad en land een naam hadden
zij zijn hel geweest, die door hun
kennis, hun voorlichting, hun werk
kracht hun medebestuurders wisten te
doordringen van den lust om met hen
voor het verzamelen van gegevens om
trent het merkwaardige uit het verle
den en heden niet alleen te zorgen, doch
daaromtrent den buitenstaander voor te
lichten Wijlen een oudheidkenner als
R. W. P. de Vries en de oud-gemeente
archivaris mr. Veder hebben daartoe
veel bijgedragen, terwijl de huidige voor
zitter en secretaris van het Genootschap
de hoogleeraar Brugmans en der slede
archivaris-dr. Breen zeker voer een niet
gering aandeel beïnvloed hebben het lot
stand komen der tentoonstelling van he
den. Dat bij de opening de Regeering
hun verdiensten openlijk wist te erken
nen, wordt zeker door iedereen op juiste
waarde geschat. Maar gelijk ik zeide
eerlang nog een cn ander over hetgeen
FiüiLiim
ZONDERLINGE KAMERADEN
Naar het Engelsch van
LEONARD MERRICK.
Geautoriseerde vertaling van Mej. E. H.
Toen vatte er een andere
in hem post. Hij kon haar toch wel eens
zien, zonder dal zij wist wie hij was.
Het zou gemakkelijk zijn, haar eens te
zien le krijgen iu zulk een plaats, als zij
had beschreven, veel gemakkelijker daar,
dan dat zij thuis was. Hij zou den eer
sten den besten mooien morgen naar
Godstone gaan, Daisymead uitvinden en
daar in den omtrek ronddwalen, lot zij
naar buiten trad.
Misschien zou het regenen als hij er
aan kwam. Dan moest hij er een logeer
kamer voor den nacht zien le krijgen.
Hij kon er zelfs wel èen week blijven,
waarom niet? Hij kon er een week Io-
geeren en haar iederen dag zien.
Steeds blijder spon hij zijn gedach
ten uit. Zij en haar zuster waren immers
ook en pension en er was niets dat hom
weerhield, kamers te zoeken in hetzelfde
Ruis. Maar zijn naam?
Nu voor die week kon hij wel een
naam aannemen; het zou gaan als „Trem-
lett". Met geen mogelijkheid kon mr.
Tremlett er uitziende gelijk hij haar
aan David Lee doen denken. Hij zou het
veld kunnen omloopen, terwijl zij daar
was, dicht bij haar zitten, onder de boo
men, zelfs zou hij na een paar dagen met
haar kunnen spreken. Allengs zou ze
gewend raken aan zijn uiterlijk. Onder
do omstandigheden en in haar eenzaam
heid zou ze misschien zijn gezelschap
niet versmaden. Eu op een goeden avond
kon hij zich bekend maken, lot haar
spreken van zijn werk, haar vertellen
al wat hij voor haar voelde. Op een
avond, dat het donkere maan was en ze
zijn gelaat niet zien kon. Elisha had
eens Lol hem gezegd: „Toen ik verliefd
was op je moeder, placht ik voor haar
te zingen in den schemer." Die woor
den van den overledene kwamen weer
bij hem op en hij huiverde. Hij dacht
„Ik volg in de voetstappen van mijn va
der." Hij werd met ontzag vervuld. Hij
hoorde weer zijn vader's waarschuwin
gen, liep met hem op de laan.
Een oogenblik was iiet verleden zoo
dicht aan hem voorbijgegaan, dat het
heden onwerkelijk scheen. De geur van
de gewone bloembedden, de looneeleu
van jalouzie en schampere gezegden van
de kwijnende vrouw, die met liaar ringen
speelde, de klank van haar smalcnden
lach zelfs het ruischen van haar japon,
al die dingen waren vlak, vlak bij hem
Hij dacht aan zijn kindsheid en het deed
hem opnieuw pijn Zijn eigen kind' zou
niet ontkomen aan dat leed. Zou het niet
nu le Amsterdam te zien is en waarop
ik even de aandacht wilde vestigen
Het andere gebeuren, waarover thans
te Amsterdam veel wordt gesproken, is
hel feit, dat commissarissen van de Kon.
Vereeniging „Het Noderlandsch Too-
neel" in een tot mevrouw Theo Mann—
Bouwmeester gericht schrijven gemeld
hebben, dat zij lot hun leedwezen, ge
dwongen door den huldigen finaneieelen
toestand der vereeniging, genoodzaakt
waren het jaargeld van vierduizend gul
den ,haar in het laatst van 1920 toege
kend, met 1 Juli j.l niet verder uit (e
betalen.
Hc heb nergens iets anders over deze
daad liooren uiten dan de diepste ver
ontwaardiging en ik kan mij levendig
voorstellen, dat mevr. Mann door do
mededeeling diep getroffen is geweest,
niet alleen mei betrekking tol den finan
eieelen kant van hel gebeuren, die na
tuurlijk voor baar op zóo'n hoogen leef
tijd ernstig is, doch bovenal omdat haar
zoo iels wordt aangedaan door een ver
eeniging, die eenmaal Dr. Royaards lol
directeur heeft. Dat dc Kon. Vereeniging
in financieele moeilijkheden verkeert cn
haar financiën, zooals in het schrijven
aan mevr. Mann wordt gezegd, een zeer
belangrijk deel van de subsidie van de
Koningin moet derven, „zoodat dit", al
dus wordt gezegd, „amper voldoende is
om de uoodzakelijksic en onvermijdelijke
uitgaven te bestrijden", zal men geen
oogenblik betwijfelen, doch men zou
zoo zeggen, dat men dan althans tol de
a 11 c r-noodzakelijkste uitgave zou heb
ben moeten rekenen, deze actrice, die
in de vereeeniging als ster der eerste
grootte schitterde, te doen behouden
Jiet bedrag, dat men haar jaarlijks sedert
het einde van 1920 heeft uitbetaald en
althans niet zoo botweg in een schrijden
ft bout p o r l a ii t, het geheele pen
sioenbedrag zou hebben ingetrokken.
Men zegt nu wel. aan den kant van den
Raad der Kon. Vereeniging: „Het wis
geen pensioen; er is destijds liet voorbe
houd gemaakt, dat dc toelage slechts zou
gegeven worden, zoolang de financieele
toestand der vereeniging zulks zou ver
oorloven", doch iedereen begrijpt toch
zéér goed, dat men het jaargeld, dal
mevrouw Mann na zoovele jaren van een
schitterende looneelloopbaan was gaan
genieten, wel degelijk als een pensioen
zou beschouwen. In -elk geval, de Raad
van Commissarissen had toch wel veel
eerder op maatregelen dienen te zinnen
vóór hij zoo plotseling kwam tol een
daad, die, gelijk ik zeide, algemeen ver
oordeeld wordt Dat die daad aan de
kansen van een wederopbloei van de
Kon. Ver. „Het Nederlandsch Tooneel"
schade heeft gedaan, valt niet te betwij
felen, wanneer men om zich hoort al
datgene wat naar aanleiding van deze
behandeling jegens mevr Mann gezegd
wordt. Men hoopt, dat de gemeenteraad
in deze het ruime standpunt zal willen
innemen door de vierduizend gulden,
die tol dusverre aan mevrouw Mann's
broeder, wijlen Louis Bouwmeester, uit
de gemeentekas als jaargeld werd uitbe
taald, op haar over te dragen. Zulks
doende zal de Raad zeker een daad
verrichten, die in den geest valt van el-
ken Amsterdammer en wórdt zij ver
richt, dan zal „Amstelodamum" in de
afdeeling looneei-geschiedenis der hoofd
stad dit besluit van het stadsbestuur
met even gulden letteren mogen neer
schrijven ats die van de bestuurderen
dezer stad, die in de -16e eeuw aan
wreed wezen, zou het niet afschuwelijk
zijn, om een kind op de wereld te bren
gen, dat zou moeten lijden, als hijzelf ge
leden had? De menschelijke natuur in
hem pleitte dat zijn eigen kind een ander
soort moeder zou kennen, maar de her
innering antwoordde
„We houden altijd een vrouw voor zoo
heel anders, tol we haar hebben."
Maar zij was anders. Ja', dat hield hij
vol, tegenover dc beweringen van den
overledene. Zijn vader zou hebben toe
gegeven, dat zij anders was!Zij
anders, maar de wereld was hetzelfde.
De herinnering aan zijn schooldagen, de
bewustheid van al die droevige ledige
jaren, dat hij slechts heftig in opstand
kwam, bedreigde hem,
Het zou een lafheid wezen, het zou
een misdaad zijn om vreugde te schep
pen ten koste van zijn kind.
Hij was mei ontzag vervuld en dit ge
voelen wekte in hom het vurig verlangen
om de gedachte op papier le zetten, ze in
dichtvorm te gieten ITet was een gruwe
lijk idee, dat zelfs zijn wil legen hen»
samenspande; maar terwijl de ccne helft
van zijn bewustzijn er verschrikt voor
terugldeinsde, viel de artist in hem
verlokt door dc dichterlijke belofte
er gretig op aan, trillende van angsJtj,
dat zo hem weer ontsnappen mocht
De woord-kunstenaar ontkomt nooit
aan die instinctieve, onvermijdelijke
waardeering van hel geestelijke. Het is de
tol dien hij betaalt aan zijn in zekeren
Vondel het jaargeld schonken, dal hom
in de dagen zijns- ouderdoms lol steun
was Dftl zal een daad zijn, der hoofd
stad waardig, al wordt daarmede echter
iet weggevaagd de donkere bladzijde,
die een vereeniging, welke liet pracdi-
caat 'Koninklijke voert, in haar ge-
schiedboeken heeft gevoegd, zelfs niet
al slaat in den brief, tot mevr. Mann
jericht, „dat de commissarissen indien
voor de Kon. Vereeniging ooit weder
betere tijden mochten aanbreken, zul
ten kunnen overwegen (de spa
tieering is van mij) in hoeverre wij de
betaling van een toelage weder kunnen
opvatten."
Zullen kunnen over weg en
het «kon er zelfs niet op overbidden
een stellige zekerheid van hernieuwde
uitbetaling te geven, indien die betere
tijden móchten komen 't Is fraai'
En als derde gebeurtenis een nieuw
soort gemeente-exploitatie, die zelfs de
genen, die het hevigst tegen gemeente
bemoeiing gekant zijn, niet onwelgevallig
zal zijn liet uitgeven van een „Amstcr-
damsche Gids" door de Stadsdrukkerij,
een uitgave, waartoe B. en W. in April
j I. den directeur dier drukkerij gemach
tigd hebben en waarvan een paar we
ken geleden de eerste oplage verscheen
Er is vroeger heel wal le doen ge
weest over de vraag of -de gemeente
er wel een eigen drukkerij op na moest
houden lk herinner mij, dal jaren ge
leden door eenige Raadsleden pogingen
zijn gedaan, die instelling, toen nog in
de Nes gevestigd, op le heffen en het
drukwerk, dat de. gemeente noodig had,
aan particuliere drukkerijen op le dra
gen Dal voorstel is toen verworpen;
sedert eenige jaren heeft de gemeen
te yians haar drukkerij, in een nieuw
gebouw op de Voormalige Sladslim
mertuinen en niemand die meer aan op
heffing denkt.
De nu uitgegeven Gids. welke als
maandschrift is bedoeld en waarvan het
eerste nummer voor niij ligt, is een keu
rig uitgegeven boekske, handig formaat,
bevattende eerst een uitnemend gelijkend
portret van onzen burgemeester en dan
de. inleiding, welke zegt, „dat het doel
d?r Gids is om door populaire, ge-
illustreerde beschrijvingen van verschil
lende gemeentebedrijven cn -instellingen
een nauwer contact te bewerkstelligen
tusschen de ingezetenen en genoemde
diensten en bedrijven." Bovendien wor
den tal van nuttige wenken gegeven
Men vindt in het eerste nummer vermeld
de namen en adressen van hef gemeen
tebestuur, mededeelingen omtrent een
aantal gemeente-instellingen; over mu
sea en andere bezienswaardigheden; op
gaven van alle beslaande hotels, pen
sions, restaurants, lunchrooms, schouw
burgen, bioscopen, feest- en vergader
zalen; vermeld worden alle tram- en
motor-omnibussen, zelfs de aankomst
en vertrektijden van spoortreinen, trams
en sloombooten tusschen Amsterdam en
omgeving zijn vermeld. En daarmede heb
ik nog lang niet alles genoemd Inder
daad, een stukje gemeente-exploitatie,
dat voor iedereen nut kan hebben en
dat ft raison van lien cent aan alle kios
ken verkrijgbaar wordt gesteld of tegen
een jaarlijkschen lagen abonnementsprijs.
Werkelijk, gemeentebesturen in Ne
derland hebben wel dwazer eigen ex
ploitaties op touw gezet dan Amsterdam
thans doel met het uitgeven van dit
practische boekje SINI SANA,
zin naar omlaag halend beroep Hij heeft
zich overgegeven aan een macht, die
niets heilig houdt, niet de gedachtenis
van een zoon, noch de liefde van een
vader, noch de kwellingen van een echt
genoot, geen dood noch toewijding, noch
wanhoop, en die macht is onverbidde
lijk en meedoogenloos Hij kan uren ver
gelen, enkel lijden cn genieten als eci?
vrij man, maar het rammelen van zijn
ketenen zal een wanklank vormen tegen
zijn schoonste levens-melodieën en ana-
liyseeren en omschrijven als het hem
meer waardig was geweest om enkel' le
voelen. Hij zai nagaan de harte-kloppcn
van zijn passie en nog „waarnemingen
doen", met het hoofd op de borst van
zijn verloofde. Zijn geesl is er steeds op
de litteraire waarde van zijn ziel te schat
ten. Als hij speelt met zijn kind, kan zijn
vergoding hem nog niet bewaren voor
een copie-zoeken in zijn aandoeningen,
en als hij treurt bij een graf, zullen zijn
tranen hem niet verblinden voor het
voortreffelijke van een klaaglied, zooals
dit te voren nog niet geschreven werd
Het Was een schoone ochtend, maar
DaVid ging niet naar Godstone. Om zich
echter eens even op de hoogte te stellen
hoe lang het duurde pm daar te komen,
kocht hij een A. B. 0., een boekje, waar
de bekoring van uitging van geurende
heide en schuimende zee en het sugges
tieve van oude plaatsjes met vreemde na
men. Het schokken van een Kanaal-over
steken en de lióhten van den Boulevard
VOORSTELLEN VOOR DEN
GEMEE.VTER iAD VAN MIDDELBURG.
'1 ij d e 1 b e n o e m i n g e n.
B. en \V. stellen den raad voor voor
hel tijdvak van 1 Sept. 1925 lot 1
Sep!, 1926 le benoemen lot leeraar
in de aardrijkskunde aan liet gymnasium,
de heer R v. d. Bout alhier.
Tevens stellen zij voor voor liet tijd
vak 1 Sepl 1925 tót 1 Sept. 1926 aan
de Avondschool voor Nijverheidsonder
wijs te benoemen de heer A de Smidt
natuurkunde), W K. Kuiler handvak-
teekenen I- Heuseveldt lijnlcekeneu),
en C. dc Nood (wiskunde).
E e r v. ontslag
B. cn W. stellen voor den lieer J.
H. v. d. Bel op zijn verzoek, met ingang
van 15 Oct a.s.. eervol ontslag le ver-
leenen als leeraar in de gymnastiek!,
aau het Gymnasium alhier
B. en W, stellen voor den heer J.
Morks, klokkenist van den Abdij toren
op zijn verzoek op de meest eervolle
(wijze ontslag uit zijn betrekking te ver-
leenen, met ingang van 1 Oct a.&
Hoezeer zij de reden tot het gedane
verzoek kunnen billijken, zoo wenschen
zij toch ook hier uitdrukking te geven
aan hun ernstig leedwezen dal de beer
Morks tengevolge van verminderd ge
zichtsvermogen meent den gemeente
dienst te moeten verlaten
Straatnamen.
B. en W- stellen den raad voor de
straat, loopende van de Bolwerken naar
de Seisiaagle, en in den volksmond be
kend als van der Hellstraat, den naam te
geven van Seisbolwerk.
Verlichting
Stations b rug.
Daar er in de raadsvergaderingen
meermalen geklaagd is over de slechte
verlichting van dc Stalionsbrug over het
kanaal door Walcheren, stellen B en
W. voor een lamp aan te brengen in het
midden van de brug op 5 M afstand van
het draaibare gedeelte De lamp zal zich
bevinden aau de stadszijde op de zgn.
spanning. B. ei^ W. hebben er zich
van verzekerd, dat uit oogpunt van Rijks
waterstaat sbelangen daartegen geen be
denkingen bestaan, mits bepaalde voor
waarden worden in acht genomen
Do kósten worden begroot op f 478.28,
de jaarlijksche kosten op f50 84. Van
deze laatste zal hel rijk de helft bij
dragen
t De Commissie v Financiën vereenigt
zich inct hel voorstel.
Buizennet
waterleiding.
B. en W deelen den raad mede, dat
het buizennel van dc waterleiding bin
nen de gemeente 'nog op diverse plaat
sen dringend verbetering behoeft. Dei»
lijds zijn, waarschijnlijk uit een oogpunt
van bezuiniging, gedeelten van hel net
in 2 duimsbuizen uitgevoerd Deze bui
zen hebben evenwel een zeer dunne
zwanddiklc en geveu aauleiding tol vele
buisbrcukeu, hetgeen toeneemt naarmate
deze buizen in slech teren grondslag zijn
gelegen.
Ook moet een buis van 50 m M.
doorsnede ten eenenmale ontoereikend
worden geacht voor het blusschen van
brand
De straten waarin deze buizen voor
komen, zijn Achtersingel gedeeltelijk),
Wagenplein, Baunslraal, Vewsche weg
(gedeeltelijk Lambrechtstraat, St. Jo-
risstraat, St. Sebastiaanslraal, Visch-
marklslraat, Oude Kerkstraat, Kapoen-
straat, Uleek, Pijpslraat (gedeeltelijk),
ziel men er in en de weelde van ideale
holels en Engelscbe tuinen en het aroma
van after-dinner-koffie onder de boomen.
Zoo kan de lezer, in zijn verbeelding),
wel duizeud mooie plaatsen aandoen voor
zes stuivers
En den volgenden dag ging hij nog niet,
ofschoon hij er op den middag wel over
dacht, maar hij bleef thuis, enkel omdat
hij aarzelde, tot het le laat was om den
trein te halen.
Deii derden dag bezweek hij Een om
nibus schokte hem naar Oharing Cross,
met zijn reistasch onder de bank bij
zich Hij kocht een exemplaar van een
weekblad, waar een stuk van hem in
stond en was zoo gelukkig een boekplaats
te bemachtigen.
Vol vreugde tintelde het bloed door
zijn aderen, toen zij afreden, hij zou
zelfs zijn kleur vergeten zijn, als een
dame, die den coupé was binnengekomen,
terwijl hij in zijn stuk verdiept zat, niet
beleedigd had opgekeken, toen hij met
zijn gelaal te voorschijn kwam.
De trein sukkelde door dc stad, zoo
wauhopend-langzaam, dat hij al begon
te vreezen, hoe hij nooit verder zou ko
men dan London Bridge, maar na een {mi
nuut ó1 twintig zette hij de vaart er in
en pufte Surrey ward uit gillende en flui
tende. Bij den kreet „Godstone", wierp
hij hel blad neer en haastte zich om
zijn bagage zoo lang te laten opbergen
Een avontuurlijke geest bezielde hem,
toen hij uil het bagage-depot op het mei
