tl
binnenland,
FEUILLETON,
De Kluizenaar van Far-End
U AlMÊÊwcsi»
oog
#Dug^EA'
fto. 289.
Zatepdag 6 December 1924
467° Jaargang.
MIDDELBURGSOHE COURANT
Dit nummer bestaat uit TWEE bladen.
EERSTE BLAD.
Abonnementsprijs per kwar
taal»
op de buitenwegen om Middelburg, en
voor de andere gemeenten p. post f 2.50,
▼oor Middelburg en agentschap Vlis-
eingen 12.30;
weekabonnementen in Middelburg 18
cent per week.
Advertentiën worden berekend
,per regel plaatsruimte, met inbegrip van
omranding.
Gewone advertentiën: 30
i^snt per regel.
■Ingezonden Mededeelln-
g e n 50 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen:
ran 17 regels f 2.10, elke regel meer
,30 cent.
Kleine advertentiën niet
grooter dan vijf regels druks en waarbij
U aangegeven dat zij in deze rubriek
moeten geplaatst worden, 85 cent bij
vooruitbetaling-
Advertentiën onder brieven of bevra
gen bureau dezer courant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent per stuk.
Advertentiën moeten, willen ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
IN EN OM DE HOOFDSTAD.
CVII.
De 61. Nicolaasweck en reclame.
Wij bevinden ons, nu ik mij tot schrij
ven zet, volop in de St. Nicolaas-drulcte
in de zenuwachtige dagen, die oogenblik-
kelijk aan den „groolen avond" vooraf
gaan, waarmede ik natuurlijk doel op
al degenen, die zich spoedig van de
noodzakelijke verrassingen voor verwan
ten en vrienden hebben te voorzien, wil
len zij intijds hun pakjes gereed hebben.
De Amslerdamsclie winkeliers zetten,
zooals élke rechtgeaarde winkelhouder
in ons land doet, hun beste been voor
om met de beste ik kan niet altijd
zeggen met de smaakvolle uitstallin
gen fcoopers, en koopsters vooral, tot
geld-uitgeven te lokken.
De speelgoed-étalages zijn lang niet
van de slechtste op dat gebied, wat ik
een gelukkig verschijnsel meen te mo
gen noemen in dezen tijd, nu helaas!
zoovelen het geloof aan St. Nicolaas
bij de jongeren als niet meer passend
in onzen "„verlichten" tijd te niet gaan
doen en velen dier jongeren zelfs met
minachtend schouderophalen spreken van
andere jongeren van denzelfden leeftijd,
„die nog zoo kinderachtig zijn aan het
bestaan van den Sint te gelooven." Hiér,
zoo goed als elders, in het gedenkfeest
van den bisschop uit Spanje, dien wijv
ouderen, ons in onze jeugd niet anders
lconder voorstellen dan te paard, over
de daken zelfs, komende, misschien al
te veel het feest voor de ouderen ge
worden.
Dies kan ik als oudere, er mij nog
over verheugen als ik jeugd oulmoet -
zeldzaam wordende jeugd! die nog
zoo heerlijk kinderlijk aan Sint Nicolaas
gelooft, zelfs al heeft zij dan ook het
geloof aan het witte paard uit onze jonge
jaren verloreu. Waf niet anders dan be
grijpelijk is bij de kinderen van onzen
tijd, voor wie hel paard langzamerhand
dreigt te worden het geheimzinnige ge
dierte uit oer-oude lijden, zooals de
brontosaurus of andere saurus het voor
ons was, toen wij zeiven kinderen waren.
En begrijpelijk vind ik dan ook, dat een
jong vriendje van me, toen ik hem dezer
dagen aanraadde eeu klomp met hooi
voor St. Nicolaas' paard bij den schouw
te zetten, ernstig tot me zeide *^„dat
hij liever een kopje benzine zou neer
zetten voor St. Nicolaas' auto", want dat
de Sint te paard zou komen zulks te
gelooven was voor zijn twintig-ceuwschc
begrippen niet denkbaar. Maar ïn elk
geval hij had dan toch nog het kin
derlijk geloof aan den Heiligen man en
ik hoop, dat hij nog- vooreerst niet zal
kunnen lezen de tegenwoordig in vele
bladen voorkomende advertentiën, waar
in twee jongelieden zich onder letter
zooveel beschikbaar stellen om op SI
Nicolaas-avond als Sint cn Zwarte Piet
op te treden. „O tijd, o zeden!" zulke ad
vertentiën zouden in de dagen, toen wij
jong waren, door de dagbladen als „un
desirables" zijn geweerd!
Ik sprak daareven over de speelgoed
uitstallingen. Ze zijn waard bekeken te
te worden, omdat zij óók het beeld ver-
toonen van onzen lijd. Mij kwam hel bij
mijn rondgaan door die winkels voor
onze kinderen vóór, een gelukkig Ver
schijnsel te zijn, dat men lang niet
meer zóóveel étalages ziet met looden
soldaatjes, geweren en kanonnen met
sabeltjes en geweertjes, sjako's en steek
jes als vóór eenige jaren het geval
was. Hel is voor mij een gelukkig bewijs,
dat het begrip van den vloek des oor-
logs bij de massa van ons volk hoe
langer hoe meer ingang gaat vinden en
dat men, wil men eindelijk ook al is
'•die gelukkige toekomst dan ook vermoe
delijk nog verre tot de tijden komen,
waarin oorlog tusschen de volken niet
anders meer zijn zal dan een historisch
iets, de kinderen niet moet stijven in
het spelen met onschuldig-schijnend oor
logsspeelgoed, dal echter voor het jeug
dig gemoed niét onschuldig heeteu kan.
Een ander verschijnsel in de uilstal
lingen onzer speelgoedwinkels is wel dat
men ook daarin ziet weergegeven var
hoe groote beteekonis het verkeers-pro-
bleem in onze huidige samenleving is
geworden. De toepassing van den electri-
schen stroom ziet men in elk éxpositie-
raarn van de groote spcclgoedmag«jzij
nen onzer stad. Men ziet dikwijls zeer
merkwaardige tentoonstellingen van elec-
trische trams en treinen, die zich in
allerlei richtingen, door tunnels en langs
ravijnen, voortbewegen langs electrisch
verlichte blokhuizen, stations en sein
palen men ziet electrisch voortbewogen
bootjes, die varen door havens en aan
leggen langs kaden, waarop electrisch
gedreven elevators aan den gang zijn.
en het is wel leekenend voor den voor
uitgang van onzen tijd, dat ouders, die
zulk leerzaam speelgoed voor hun kin
deren koopen, het thuis even goed in
werking kunnen stellen als de winkelier
het doet achter zijn uitstalruit, nu ia
schier elk huis de eleclrische contact
knop, om den geheelen inhoud der
speelgoeddoos in volle werking le kun
nen stellen, daarvoor te vinden is.
Natuurlijk, dat de auto's en vracht
wagens, die men ook electrisch of, wil
men het eenvoudiger, door liet opwinden
va een voortbewegingsveer, in beweging
kan zetten, niet ontbreken en dat liet
meest moderne verkeerstuig van onzen
door
MARGARET PEDLER.
Geautoriseerde vertaling van W. Eu PONT
HOOFDSTUK XXXVI,
„Van een plolselingen dood..."
„Sara! Sara! Om Godswil, open je
oogenl"
N Door het zwarte gordijn, dat plotseling
de buitenwereld voor Sara's bewustzijn
had afgesloten, drong deze angstkreet
tot haar door en zij opende gehoorzaam
de oogen en keek recht in het gelaat
van Garth, die zich over haar heen boog
doodsbleek bij het geelachtig schijnsel
van een stormlamp, die hij in de hand
had.
„Ben je gekwetst?" klonk weer zijn
stem, scherp van hevigen angst
Zij ging overeind zitten, en haalde
met moeite adem.
„Neen", zei ze, alsof zij er zelf ver
baasd over was. „Ik heb niets, ner
gens."
Met Garth's hulp slaagde zij er in op
de been te komen en rechtop le gaan
staan weliswaar wat beverig, maar
het ging toch zonder al te groote moei-
te. Zij lachte flauwtjes, wat hulpeloos.
„Ik geloof, ik denk, dat ik alleen
maar geen adem heb kunnen krijgen",
zei ze. Toen kwam langzamerhand het
gebeurde haar weer voor den geest en
ze vroeg gejaagd. „De andereu'? Is er
iemand gewond? Garth! Er is toch
niet iemand. dood?"
„Neen, niemand, Goddank!" Haastig
stelde hij haar gerust. Hij sloeg zijn arm
om haar heen en eeu oogenblik rustten
hun lippen op elkaar in zwijgende, harts
tochtelijke dankbaarheid.
„Maar jij hoe kwam je hier", vroeg
zij, zich losmakend. „Je je was toch
niet hierHaar wenkbrauwen
trokken zich samen, terwijl zij trachtte
zich te herinneren, wat er vóór dien
bomaanval gebeurd was. „Wij wij wa
ren juist naar bed gegaan."
„Ik at bij de Derricks. De aanval
begon juist toen ik op weg naar huis
was en dus reden Judson en ik recht
streeks hier binnen in plaats van naar
■huis te gaan."
Sara drukte hem de hand.
„God zegen je, lieveling", fluisterde
zij snel. Toen kwam plotseling haar volle
herinneringsvermogen terug: „Tim? Is
Tim veilig?"
tijd, het vliegtuig, evenmin wordt gemist.
In doozen, waarin men vroeger het gan
zenbord verkocht, ziet men nu ver-
koopen ,het vliegwedstrijd-spel de worp
met de dobbelsteenen is gebleven, doch
de „étappes" om tot den „pot" te ko
men, worden aangetcekend door kleine
bij het spel gevoegde vliegtuigjes. En
hoe dat modern bewogen speelgoed ook
de ouderen onder ons trekt, kan men
zien aan al die „groote menschen", die
zich samen dringen voor de winkelruit,
waarachter het electrisch seinstelsel in
working is. Misschien vragen zij zich
de „groote kinderen" wel af, wón-
neer zij in ons land werkelijk niet meer
van noode zullen hebben niet de trei
nen, die zich nu nog door locomotieven
getrokken, vaak met Hollandsche kalmte
voortbewogen van stad tot stad, en on
der de reusachtige verkappingen van
ons Amsterdamsch Centraal-Stalion geen
stoom- cn steenkool-locomotief meer de
glazen overkappingen bezwarten kan en
alleen electrische treinen in en uit zul
len glijden. Ja, wónncer'?
Een groot bekend warenhuis bij on
zen Dam trekt thans, vooral wanneer
de duisternis 's middags begint te val
len, honderden nieuwsgierigen, die zich
op het trottoir verdringen, omdat het
twee groote gebeurtenissen van den Iaat-
sten tijd handig le baat heeft genomen
voor reclame. Achter een der ruime
uitstalramen van dat gebouw „De Bijen
korf", heeft men een achtergrond ge
maakt van een aantal New-Yorksche
.wolkenkrabbers" de ramen van al die
hooge Amerikaansche gebouwen zijn ver
licht en daaromheen beweegt zich een
groot model van den Zeppelin, die on
langs den vlucht over1 den Oceaan deed
En daarnaast, achter het andere raam,
zitten een paar reusachtige Javaanschc
poppen bij een vliegtuig, waartegen een
krans met linteu in dc nationale kleu
ren rust en boven hun hoofden cirkelt
een vliegmachine steeds rond en rond,
om er duizelig van te Worden, maar de
Amsterdammers, jong en oud. zijn van
de ramen haast niet weg te „slaan" en
soms moet de politicagent op het trot
toir zijn ,,doorloopen"-vermaning doen
hooren, als er voor de &ch voortbewe
gende voetgangers haast geen doorkomen
aan is. Deze reclames voor hel waren
huis lijken mij heel wat sympathieker
dan die van de bioscoop-paleizeu, die in
deze dagen de menschen pogen te lokken
in verband met de derde, zoo in-<lroeve,
gebeurtenis van de laatste dagen, doof
op het filmdoek de begrafenis vau onzen
grooten Heijermans te vertooueu. is nei
hu lieusch noodig. dat men een derge
lijk eerbetoon aan een grooten doode
dadelijk gaat maken tot een vermake-
lijkheids-vertooning, waaruit men geld
hoopt te maken9 Misschien zullen er
zijn, die mij toevoegen- „De film in onze
dagen moei alle belangrijk gebeuren van
onzen tijd „vastleggen", ook de uitvaart
van een grooten „doode"." Maar ik ben
toch daartegenover zoo ..bekrompen" om
te vragen of ook niet bij het filmver-
toon geldt, „dat er grènzen zijn".
Bij al de genoemde nieuwigheden op
St. Nicolaas-gebied, moet ik er nog een
vermelden, n.1. die van den nieuwen
reclame-zuil, die op het Damrak is ge
zet aan den rand van het trottoir, de
eerste van dal soort, dien ik enkele
dagen geleden voor het eerst zag. Het is
een eenvoudige, vierkante zuil, aan alle
kanten glas en dat glas gezet in groen
geschilderde stijlen. Al die ruilen zijn
dienstbaar gemaakt aan kleurige recla
mes van allerlei aard, terwijl op het bo
vengedeelte van twee der ruiten de cij
fers der voorbijrijdende trams worden
„Tim?" vroeg hij op scherpen toon
„Hij was boven. Waar is dokter Dick?"
Heeft hij
„Ik ben vlak bij", klonk Selwyn's stem
van uil eeu donkere holte, die eenmaal
de deur van de- studeerkamer was ge
weest. „Kom maar hierheen, maar stap
voorzichtig. De grond ligt vol puin."
Garth loodste Sara voorzichtig over
de puinhoopen heen en zoo kwamen
zij bij de kleine groep, die samengedron
gen stond in de deurlooze studeerkamer
„Voorzichtig voor mijn arm!" waar
schuwde Selwyu, toen zij dichterbij kwa
men. „Hij is gebroken, verdraaid nog
toe!" Ilij scheen voor het oogenblik de
pijn te vergeten.
Tntusschen was mevrouw Selwyn, toen
zij bemerkte, dal zij geen lichamelijk
letsel had gekregen, een afschuwelijk ver
velend gejammer begonnen, afgewisseld
door krelige beschuldigingen tegen een
regeering die zoo schandelijk zorgeloos
kon zijn le dulden, dat zij in haar eigen
huis gebombardeerd werd. Jane Crab
had een kaars gevonden, licht gemaakt,
de kaars zoo door middel van een drup
pel vet op de tafel vastgezet en deed
nu alle moeite haar te kalmeeren.
Eindelijk liet Selwyn's engelengeduld
hem in den steek.
„O Minnie, houd nu eens op met dat
gejammer!" riep hij met krachtige stem
aangegeven, waardoor de zuil dus tevens
de stopplaats der trams aangeeft Die
cijfers zijn heel wat meer sprekend dan
die, welke tot dusverre op emaille-platen.
aan trampalen bevestigd, zijn aange
bracht De zuilen zullen door hun een
voud niet „misstaan" lang de straat
zij komen mij voor een groote verbete
ring te zullen zijn op reclame-gebied
wanneer zij, over de stad verspreid, zul
len zijn verrezen en het doodvonnis
zullen hebben geveld voor tal van dik
werf door smakeloosheid uitmuntende re
clame-schilden, e. d„ die thans aan een
aantal trampalen zijn bevestigd en die
verdienen voor goed verwijderd te wor
den, zoodra de contraetueele tijd, die
de reclame-maker er voor bedongen had
zal zijn verstreken. De moderne recla
me-voorwerpen van den openbaren weg
weren zal niemand in onzen tijd van de
overheid mogen verlangen, maar dat de
overheid blijkbaar bezig is te bevor
deren, dat zulke openbare reclames niet
te veel vloeken met de omgeving, zal
door eiken Amsterdammer en niet-Am-
sterdammer moeten worden toegejuicht.
SINI SANA
GFMEENTEBEGR(H»TING YUSSINGF.N
Aan het rapport betreffende hel voor
onderzoek van dc gemeentebegrooting
do'-r den gemeenteraad van Vlissingen is
hel volgende ontleend
Algemeene beschouwingen werden niet
gehouden.
Enkele leden vroegen of de door den
secretaris ontworpen reorganisa tie
an dc secretarie, binnen afzien-
baren tijd kan worden ingevoerd, terwijl
levens op werd gewezen dat het aan
tal ambtenaren en daardoor hel bedrag
der salarissen veel hooger is dan te Mid
delburg Aangedrongen werd op dc in
stelling van een commissie, zoo mogelijk
voor reorganisatie van alle takken van
dienst en besloten zulkcen commissie in
le stellen, waarin dan iedere fractie een
vertegenwoordiger zal mogen aanwijzen
Een der leden wilde het presen
tiegeld der raadsleden van 1' 3 >p f I
brengen waarmede Burg cn Wet li. een
olgcnd jaar rekening wilden houden,
doch waar andere leden opkwamen in
hel belang van dc arbeidersafgevaardig
den, die verletten moeten dii zich op tijd
schriften willen abonneeren.
Geklaagd werd over het duurde van
het drukwerk en aangedrongen op
het doen inschrijven ook door drukker?
LiutLCU Ue Mail vu ut, l»i-l
een centraal inkoopbureau bijv. via den
secretaris, dat dan bijv de kolen in
Juni of Juli zou kunnen aankoopen, het
geen goedkooper zou zijn.
Enkele leden wenschten den post. ruis
en v e r b 1 ij f k o s t c n voor leden van
het gemeentebestuur van f 1500 op F 000
terug brengen, doch een der leden meen
de dat men uil deferentie tegen over B.
en YV. reeds niet mag tornen aan dit be
drag, terwijl een der wethouders zeide.
dat het bedrag eerder te laag dan le
hoog is.
Een der leden wil een bedrag uitIrek
ken om aan burgers, die zich bijzonder
verdienstelijk gemaakt hebben, als blijk
au hoogachting een medaille le
kunnen uitreiken, doch andere leden
meenden dat men dan beier een gratifi
catie kan toekennen.
Een der leden acht de houding door
den Burgemeester in een bijeenkomst
de Verecniging „Vlissingsche B urge r-
wacht" aangenomen, parlementair on
juist. Voorts is het z.i. eveneens parle
mentair onjuist van burg, en welhdal
THoMmo.
(Ingez. Med.)
thans weer een bedrag voor subsidie oan
genoemde vereeniging op de begrootiug
is gebracht, nadat deze subsidie het vori
ge jaar geschrapt is. Ilij gcefl hel college
iu overweging de subsidie alsnog van de
begrooting af te voeren
Een ander lid kan zich met de op
Burg. en Weth. uitgeoefende criliek ge
heel verecnigingen. Van andere zijde
werd opgemerkt, - toen de kwestie der
winkelsluiting voor dc tweede maal le
berde werd gebracht juist door B cn
W. er voor gewaarschuwd is niet direct
aan een eenmaal genomen besluit te
tornen.
Aangedrongen werd op goede controle
op gesubsidieerde verecnigingen,
daar de vereeniging voor kraam vro uwen-
erzorging en zuigclingenbeschcrmiag bij
een subsidie van f 500. een goed slot op
de rekening had van f 600
Gevraagd werd ook wat Burg. ejiWotli.
van plan zijn te doen met het voor-
lalig Beursgebouw Eeu der ledon
ijst op den slechten toestand van dan
Prins Iferdrikweg cn acht verbetering
ook met het oog op liet vreemdelingen-
bezoek dringend noodig
Beter verzorging van het plantsoen
wordt betoogd en levens gevraagd ander
plantsoen aan te leggen nu hel Villapark
geleidelijk bebouwd wordt.
Gevraagd werd ook hoe hel slaat met
I nnHwnal- An
bij de reiniging eu of dc kosten der be
sproeiing der straten met stofwerende
loeistor in overeenstemming zijn met de
bereikte resultaten.
Bezwaar werd ook gemaakt tegen het
uittrekken van den post voor oever-
erdediging op f 8000. terwijl over
1923 slechts f1700 werd uitgegeven-
Heeft men er aan gedacht, «lat na den
bouw der cabines deze post geen geld
meer zou kosten, terwijl storm schade her
stel uit onvoorzien dient te worden be
taald. Geweuschl wordt geacht bij den
polder Walcheren aan te dringen f-p hel
doen verdwij.ueiï van het liaakhoofd.
Inzake het o n d e r w ij s werd o. a. op
gemerkt. dat men 't niet goed vindt, dal
de onderwijzers dor dagscholen ook les
geven aan de avondscholen, waardoor
hel onderwijs moet lijden. Ook werd aan
gedrongen op liet invoeren van slöjd als
lesvak
Aangedrongen werd op betere verdee
ling der kinderen over de verschillende
scholen.
Verschillende leden voerden het woord
„Het zou wél zoo geschikt zijn als je op
je knieën dankte, dat wc behouden zijn,
inplaats van zoo te jeremieeren!
Haastig wendde hij zich tot Garth, die
het schijnsel van zijn lantaarn naar ver
schillende kanten richtte om te zien, wal
er voor schade aangericht was
„Kijk eens, de jonge Durward ligt
boven. Wc moeten hem naar heneden
halen."
„Waar slaapt hij? Eén kant van het
huis is ingestort."
„Hij is niet aan dien ltanl, Goddank!
Maar het moeilijke van het geval is, dat
hij leelijk gekwetst is. En in ieder geval
is hij volkomen hulpeloos. Ik wou juist
naar boven gaan om hem tc halen,
toen die vervloekte bom neerkwam.
Garth was de hall reeds in en deed
een daverend geroep door het huis weer
klinken. Onmiddellijk klonk Tim's ant
woord
„Alles, in orde! Kan me niel 'ver
roeren!"
Weer galmde Garth's stein naar bo
ven:
„Iloud je laail We zijn dadelijk bij je
Hij wendde zich tot Selwyn en zei
„Ik ga naar boven Je kunt nietsdoen
met die gebroken arm van je
„Ik kan "helpen", hield Dick dapper
'vol.
Garth schudde het hoofd.
.Neen Wanneer je struikelde in de
herrie, die het daar zal zijn, zou ik
twee invaliden voor mijn rekening heb
ben inplaats van één Blijf jij hier en
zorg voor de vrouwen en laten ze een
van allen je arm tijdelijk spalken
Voorzichtig gingen de beide mannen
vooruit, de vrouwen volgden hen ze
nuwachtig; toen het licht van Garth's
lantaarn in de hall viel, klonk een kreet
van teleurstelling
De heele trap was verdraaid cn uit
zijn voegen gerukt, eu leunde als een
dronkeman legen den muur; het leek
een primitief teekeningetje, waarvan de
perspectief verkeerd geteekend is
„Het is niet veilig!" riep Selwyn uit.
„Je kunt niel naar boven gaan. We zul
len moeten wachten tot er hulp komt
„Ik ga naar boven dadelijk", zei
Garth rustig.
„Maar het is niet veilig, man! Die trap
pen dragen je niet meer!"
„Ze zullen toch moeten", zei Garth
lakoniek. „De bovenverdieping kan iede
re minuut instorten. Die zou als een
kaartenhuis iu elkaar vallen wanneer
een tweede bom zoo dichtbij kwam, dat
wij den schok konden voelen. En Dur
ward zou evenveel kans hebben té ont
komen als eén muis in de val
De kleine groep zweeg angstig, toen
hij deze woorden gesproken had. Het
