FEUILLETON. De Kluizenaar m Far-End ondeqinst oog NÖ. 277. Zaterdag 22 November 1924 167° Jaargamr. MIDDELBUR OURANT. Dei nummer bestaat uit DRIE bladen. EERSTE BLAD. Abonnementsprijs per kwar taal; op de buitenwegen om Middelburg, en «ïor de andere gemeenten p. post f 2.50; ▼oor Middelburg en agentschap Vlis- ningea f 2.30; weekabonnementen ia Middelburg 18 cent per week, Advertentiën worden berekend per regel plaatsruimte, met inbegrip van omranding. Gewone advertentiën: 30 sent per regel. Ingezonden Mededeel! n- |en 50 cent per regeL Bij abonnement voor beide vee! lager. Familieberichten en dankbetuigingen; rraa 17 regels f2.10, elke regel meer 30 cent. Kleine advertentiën niet grooter dan vijf regels druks en waarbij ja aangegeven dat zij in deze rubriek üaoeten geplaatst worden, 85 cent bij vooruitbetaling. Advertentiën onder brieven of bevra gen bureau dezer courant 10 cent extra. Bewijsnummer 5 cent per stuk. Advertentiën moeten, willen ze nog in ons blad van dien zelfden dag worden opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des 2ATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan ons Bureau bezorgd zijn. BAZAAR VERKOOP. Nu de Bazaar voor het Tehuis van Oud-Verpleegsters is afgeloopen, moeten ons een paar opmerkingen van het hart, waarvan we welen dat ze weergeven wat door menigeen, is gezegd in de laatste dagen. Hel doel blijft natuurlijk buiten be schouwing. We hebben als courant hard meegewerkt om deze bazaar goed te doen slagen, en we hopen dat een groot som zal zijn verkregen. Maar we zouden willen vragen om', als er weer eens zulk een bazaar wordt op touw gezet, dat niet te doen 'juist voor St. Nicolaas. "We zeggen dat terwille van de winkels, die in dezen tijd toch al de gevolgen voelen van salarisvermindering, en wat dies meer zij We zullen niet ontkennen, dat zij, die voorwerpen ter verkoop aan den bazaar schenken, die dingen zelf of wel de grondstoffen ervoor, vaak in de winkels koopen, zoodat die er ook een voordeel van hebben; maar het voordeel dat dc winkels daarvan genieten, wordt niet ge dekt door het nadeel dat zij lijden, door dat een overgroot deel van dejndezön t ij d op een bazaar gekochte voorwer pen bestemd worden voor St. Nicolaas- cadeaux, die immers dan niet meer ge kocht worden in de winkels. We mecnen dat de bazaarorganiseersters die nabij heid van St.. Nicolaas als een voordeel voor him doel zien. Maar in dezelfde mate is het een nadeel voor de winkel- lier» .En dat wordt nog erger wanneer de prijzen van de bazaargoederen zoo laag gesteld worden als op den jongsten ba- aar het geval was. Wanneer een voor werp op een bazaar aanzienlijk lager is geprijsd dan het bedrag waarvoor het door schenker of schenkster in een win- MARGARET PEDLER. Geautoriseerde vertaling van W.E. PONT 60). HOOFDSTUK XXXU. In het Cr abtree-ven. „Tim is gewond en is voorgedragen voor het oorlogskruis" Sara las het dubbele nieuws kalm voor. Die twee dingen gingen zoo dikwijls samen, het was de grauwe schering met den gouden inslag van den oorlog, waar aan de menschen al met een gevoel van verteedering gewend waren ge raakt. „Hoe prachtigI" riep Molly enthousi ast met schitterende oogen, en snel voeg de zij er hij „Hij is toch niet ernstig gewond?" „Elisabeth schrijft geen verdere bij zonderheden. De begrijp haar niet," ver volgd© Sara, terwijl zij 9e wenkbrauwen samentrok. „Zij schijnt het zoo kalm op te nenaen Zij vond de gedachte, dat Tim naar het front zou gaan, altijd zoo vree- selijh en nu. hoewel ze haar man ver loren heeft en haar zoon gewond is, houdt zij er zich zoo kranig onder." Selwyn, die bezig was zijn pijp te stoop**, keek op kei i s gekocht, dan krijgt men de zonder linge logica, dat iemand bijv. f 6 uitgeeft voor een geschenk aan den bazaar, ep dat deze er slechts drie gulden voor krijgt. „Dan had ik beter mijn zes gulden als gift kunnen sturen", hoorden we zeg gen. Dat is toch het doel van een bazaar niet! En evenmin kunnen we daarmee in overeenstemming brengen, dat ingezon den handwerken, waaraan, vaak -.eel geld aan grondstoffen en toen nog véél4 arbeid is besteed, geprijsd werden legen een bedrag, lager dan de kosten dei- grondstoffen. We hoorden bijv. over de inzending van de prachtige verzameling handwerken van de verpleegsters mei warmen lof gewagen door personen die er verstand van hebben; maar ook met diepe verontwaardiging over de weinige wnardeeriug van dat werk, blijkend uit den lagen prijs./ Dat de prijzen laag waren, bleek wel uit de ambitie waarmee velen groote in- koopen deden. Reeds dadelijk bij de opening. Het waren ook koopjes. Maar liet doel van een bazaar is toch niet aan de menschen koopjes te bezor gen We meenden dat een bazaar een methode was om de menschen op een gracieuse manier veel geld af te bedelen voor een goed doel, waarbij de slachtof fers zich dan even gracieus laten pluk ken omdat ze weten dat het voor dal goede doel bestemd is. Hier hoorden wc slechts verbazing over het prijsje waarvoor men mooie dingen had ge kocht, waarbij de eerstkomenden natuur lijk het beste uitpikken. En nu komen we weer terug op- de be langen der winkeliers. Er zijn op de bazaar St. Nicolaas-cade&utjes en andere dingen gekocht, waarvan de koopers of Icoopers zeker niet voornemens waren zooveel in te slaan. En het onvermijde lijk gevolg is dat de winkeliers evenveel artikelen minder zullen verkoopen dau anders het geval zou-zijn geweest. Op die wijze wordt het een dure lief dadigheid voor die winkeliers. bi MEK LAND. HET GIFGASSEN-RAPPORT. Prof. dr. E. van Einbden zond. de volgende opmerking aan de pers De door hem in een schriftelijke vraag aan den Mijiister van Binnenlandsche Zaken geciteerde woorden uit een re solutie van de 5e Volkenbondsvergade- ring zijn ontleend aan het Journal de la 5c Assemblee, een publicatie, die op dit oogenblik door den Minister vanBui- tcnlandsche Zaken o. m. ter inzage van de Tweede Kamer is overgelegd. Dit Journal vermeldt, dat de resolutie als door hem geciteerd, bij de 5e ver gadering zal worden ingediend. Elders bleek, dat de vergadering de ingediende resolutie zonder wijziging heeft aange nomen. Hieruit had hij uiteraard afge leid, dat ook de bedoelde woorden dooi de vergadering waren aangenomen. Ach teraf blijkt hem thans, dat de tekst in jhet Journal opgegeven, op dit punt niet juist is geweest. In de andere door hem gestelde schrif telijke vragen brengt dit z. i geen ver andering „Zg antwoordt op de roepstem zoo als ieder ander," merkte hij kalm op. „Neen." Sara schudde het hoofd „Ik lieh het gevoel, dat het dat niet is. Het is iets meer individueels. Misschien" zei ze peinzend „is het een soort trots. Ik heb meer den indruk dat zij zóó trotsch is, zóó trotsch op Geoffrey's heklhaftigcn dood en op het feit dat Tim het oorlogskruis heeft gekregen, dat dal er in zekeren zin tegen op weegt." „De oorlog is vol van verrassingen," zei Molly nadenkend. „Ik ben nog nooit zoo verbaasd geweest, als toen ik merkte dat de vrouw van Lesfer Kent hem een model van alle deugden waande! Ik schreef je immers, Saartje, dat hij naar het Hospitaal in Oldhampton gezonden werd? Hij werd door een hom getroffen, toen hij een ambulance auto reed. „Ja", je schreef dat hij in het hospi taal stierf." „Ja, zijn vrouw kwam hem opzoeken e'n zoo flink. „Kindlief", zei ze tegen mij, toen alles voorbij was, „ik hoop dat je een even goeden, braven man zult krij gen. Hij was zoo oprecht en ridderlijk en nu hij heengegaan is, zal ik altijd de herinnering daaraan behouden!" Mol ly's oogen waren groot en schitterden. „O Sara", ging zij voort, bijna ademloos, „denk eens, als je mij niet naar liuis hadt gehaald dien nacht, dan zou zij nu geen mooie herinnering hebben om haar te helpen." „En toch is die herinnering heelemaal IN EN OM DE HOOFDSTAD. CV. Baldadigheid der jeugd en hoe er af te komen. Dezer dagen las ik kort na elkaar twee berichten, die zeker genoeg stof tot overdenking geven. Het eene, opge nomen in een der Amsterdamsche dag bladen vermeldde, dat uit gegevens, door het bestuur der hoofdstad aan de plaat selijke afdecingen der Tucht-Unie ver strekt, was gebleken, dat elk jaar vol gens ruwe schatting door de straatjeugd aan gemeente-eigendommen een schade wordt toegebracht van ongeveer hon derdduizend gulden, waaronder b.v. aan herstellingskosten en vervanging van be schadigd of verloren bestratingsmate- rieel vijftigduizend gulden en voor scha de aan beplantingen twintig duizend gulden. Van één school, in een afgele gen buurt, werd in 1923 tot een bedrag van ongeveer vijfhonderd gulden aan glasruiten verbrijzeld. Het andere bericht stond in een cou rant, die verschijnt in een der groote GooiscUe gemeenten. Daarin werd me degedeeld, dat midden op den dag de schoolgaande jeugd brand had gesticht in een der openbare brievenbussen, waardoor de geheele correspondentie, daarin tusschen de ochtend- en namid dag-lichting gedeponeerd, vrijwel geheel en al te loor was gegaan. Gelijk ik daareven begon te zeggen: die twee berichten geven stof tot over peinzing Mij dunkt, zij bewijzen al te zeer, dat er „something wrong" is met betrekking tot de opvoeding der Neder- landsche jeugd, niet alleen te Amster dam, doch ook buiten de grootste stad des lands, maar in deze stad toch ze ker in de allereerste plaats. Want 't is nog al geen kleinigheid, wanneer de jeugd van Amsterdam elk jaar in staat is de gemeente-rekening te bezwaren met een bedrag van niet minder dan één ton, daarop te brengen door ver nielzucht. Wanneer men in het jaar verslag der gemeente Amsterdam leest, dat deze stad in 1923 telde 298 open bare lagere scholen; 126 bijzondere la gere scholen, opgericht door gezindten van velerlei richting, en daarnevens 20 openbare en bijzondere middelbare scho len, alsmede enkele gymnasia, een ge meentelijke- en vrije universiteit en nog tal van andere stichtingen voor onder wijs en opvoeding van allerlei aard, dan kan zeker niet gezegd worden, dat ge meente en particulieren achterblijven om de jeugd op te leiden tot bekwame en beschaafde leden der maatschappij. En daarvoor wordt de burgerij dan elk jaar beloond met het bedrag van een ton, die „paraisseert" op haar belasting biljetten, waarbij nog niet in cijfers is gebracht de schade, welke jaarlijks wordt aangericht aan spiegelruiten van winkeliers; aan versch-geschilderde toegangsdeuren van particuliere wonin gen, enz, enz.! 't Kan niet op mijn terrein liggen in deze Amsterdamsche week-causerieën mij te gaan verdiepen over de vraag aan wie de schuld ligt, dat de baldadigheid men mag gerust zeggen „de erger lijke baldadigheid" der Amsterdam sche jeugd, niettegenstaande al de schat ten, die aan haar wetenschappelijke en zedelijke opleiding besteed worden, nog even betreurenswaardig is als b.v. een kwart-eeuw geleden. Toen heette het: er zijn niet genoeg openbare speeltui nen; er zijn niet genoeg parken; er zijn geen behoorlijke sportterreinen; er is geen voldoende leiding bij de „sport". Dat alles kan 'nu niet meer tot veront schuldiging worden aangevoerd. Speel tuinen er zijn er nu reeds meer dan twintig, en er zullen er nog méér komen op den duur. Sport is er ooit zóóveel ge-voetbald, ge-korfbald, en vaak onder goede leiding en onder toezicht, als in onze dagen? Het aantal parken is steeds toegenomen, maar toen ze ver leden zónder toezicht weden gelaten, werd de vernielzucht van dien aard, dat herstel in eere van de parkwachters noodig werd, wilde men niet binnen korten tijd elke boom en plant schier vernietigd zien. De onderwijzers, het schooltoezicht, de Tucht-Unie mogen trachten uit te maken in hoever de school wélke school dan ook - nog onvoldoende me dewerkt om de baldadigheid, die zooals bij die bovengenoemde brieven bus tot misdadigheid is geworden, te beteugelen, maar ik meen, althans wat Amsterdam betreft, te kunnen consta- teeren, dat de jongere generatie zoo me nig slecht voorbeeld ziet van de oude ren. Wanneer de schooljeugd dagelijks zien kan hoe ouderen openbare schut tingen bezoedelen met communistische propaganda-leuzen, of in dagen van werkstakingen en verkiezingen de straat oppervlakten besmeuren, om reclame te maken, dan kan dit alles zeker niet bij dragen tot veredeling van de langs de straat gaande jeugd, integendeel, zal deze van meening zijn, dat zij, op haar manier, ook dergelijke dingen doen mag. Er is misschien veel waars in hetgeen een paedagoog, met wien ik naar aan leiding van het bovenstaande een ge sprek had. opmerkte: dat er niet ge noeg aandacht geschonken wordt aan vraagstuk, hoe men de jeugd van onzen tijd, met name die eener groote stad, door aantrekkelijke, goedkoope open bare vermakelijkheden van de straat kan houden en de afleiding bezorgen, die zij buitenshuis zoeken in onzen tijd, in na volging der ouderen. „De bioscoop voor al," zeide hij, „heeft in onze dagen een geweldige aantrekkelijkheid op de mas sa gekregen. Men kan dat misschien be treuren, wanneer men weet, dat daar door het schouwtooneel zoo veel te lij den heeft, doch men moet de feiten ne men voor hetgeen zij nu eenmaal zijn in den tijd waarin wij leven. Kijk eens" wij wandelden door de Reguliersbree- straat op een Zaterdagmiddag en hij wees op het Tusschinski-gebouw „hoe zij, de ouderen, daar rij maken om binnen te worden gelaten Een aantal van de films, die daar en elders ver toond worden, zijn voor een groot deel met voor de jeugd, bovendien de „groote menschekinderen" vullen die zalen reeds. M.i. wordt de bioscoop nog véél te weinig, vooral in de volksbuurten, dienstbaar gemaakt voor de jeugd. De school-bioscoop is onvoldoende. Men moest in steden als deze pogingen doen om jeugd-bioscoop-theaters te hebben, waar op vrije middagen en op vroege avonduren kinderen op het doek aan schouwelijk wordt geleerd liefde voor dieren en planten; duidelijk gemaakt worden waarom de baldadigheid, waar aan zoovelen zich schuldig maken, af keuring verdient. Zulke voorstellingen, met goede mondelinge toelichting door bevoegde personen, zouden natuurlijk tegen een heel lagen toegangsprijs, zoo noodig voor niets, toegangelijk worden (Ing. Med.) valsclt - hoewel ik denk, dat de steun, die zij er door heeft, precies heizelfde blijft! Het weten van de waarheid, dat doet soms pijn." En Sara's mond vertrok even. „Wat een rare wereld is het toch bedrog en waarheid, alles door el kaar het leelijke en het mooie in een grooten rommel!" „En juist tegenwoordig," zei Selwyn rustig, „is de wereld, zoo vol schoon heid.' „Schoonheid?" riepen de beide meisjes in groote verwondering. Selwyn knikte, zijn oogen glansden. „Is heldenmoed dan niet mooi cn zelfopoffering'''' zei liij. „En deze oorlog is daar vol van. Soms. wanneer ik dc kranten lees, denk ik wel eens dat God verwonderd moet zijn over de pracht- lige dingen, die de menschen. die hij schiep, doen." Sara wendde zich af, overweldigd door de herinnering aan één man', dien zij kende, die niets prachtigs, niets roem rijks had gedaan. Bijna onveranderlijk eindigde iedere bespreking van den oor log daarmee, dat zij pijnlijk getroffen werd. „Ik zal die mand met bloemen nog even naar het hospitaal brengen,, gelooi ik," zei ze, plotseling van haar plaats bij den haard opslaand. Selwyn knikte, inwendig boos op zich zelf, dat hij haar gedachten weer opïhet bewuste punt gebracht had en Molly,, die zich den laatslen tijd buitengewoon had ontwikkeld, had den tact haar niet te vergezellen. Hel hospitaal voor herstellenden, ge- legen op den top van ecu heuvel boven dc stad, was ecu reusachtig huis. dat oorspronkelijk gebouwd was door een müjüranaiv Kattrav, die tengevolge van financieele klappen niet in staat was ge weest hel huis te bewonen, toen hel eenmaal klaar was. Niemand dan wie overdadig met aardsche goederen ge zegend was, Icon liet met mogelijkheid bewonen en toen het hufs dus te lcoop werd aangeboden, kwam er geen kooper voor opdagen, want Monkshaven was nu juist niet een speciaal aantrekkingspunt voor millionnairs. Sinds dien tijd had liet bekent gestaan als ..Kattray's Waan", en lot op hel oogenblik, dat Andrey er haar blik op liet vallen voor haar herstellende sol daten, had „Kattray's Waan," nergens :ui- ders voor gediend dan als waarschuwing aan de menschen goen scnoenen Ve koopen die te groot zijn voor de voeten. Men kon den weg van Sunnvside naar het hospitaal afkorten langs een pad door het Crabtreevcn en toen Sara over hét ruige stukje land liep, waar telkens struiken berm en heide groeiden, vlogen haar gedachten terug paar dien dag, toen zij en Garth Zwarten Brady hadden ont moet en aan den dwazen twist, die het gevolg was geweest van Garth's weigeren Brady's misdrijf door de vingers te zien. Dagen lang hadden zij niet tegen elkaar gesteld ik stel me voor, dat daarvan heel veel goeds zou kunnen uitgaan." Misschien ligt er veel waarheid in het geen hij opmerkte; de bioscoop is een geweldige aantrekkelijkheid geworden voor de massa, maar de meeste der films gaan te „hoog", als ze werkelijk eerste- rang-vertooningen zijn, en werken ver keerd op het kind, wanneer het sensa tie-stukken zijn, die aan de straat wor den geadverteerd door schreeuwende, foei-leelljk kleurige aankondigingen, zoo als men ze in vele buurten van Am sterdam kan zien, en waaraan ouderen enjongeren zich staan te vergapen. Wat van de bioscoop werd opge merkt, geldt ook voor de nieuwste ver makelijkheid van den lateren tijd, de radio. Toen een goede twintig jaar ge leden het „Handelsblad" te Amsterdam de eerste radio-berichten ging publicee- ren uit het ontvang-stalion aan den Overtoom, was men verbaasd over dat draadlooze nieuws. Toen eenigen tijd daarna de bewoner van een huis aan de Jacob van Lennepkade op zijn huis berichten uit het luchtruim ging op vangen, was die Amsterdammer een wonder-mensch. En nu? Thans hebben wij winkels, waar men achter de ruiten radio-ontvangers en alle benoodigdhe- den om die in elkander te zetten, ziet uitgestald en vindt men die uitstallingen reeds even gewoon als die van 's mans buurman, die chocoladewerken of siga ren te koop aanbiedt. De dagbladen pu- bliceeren de programma's, die geduren de de middag en avonduren kunnen worden gevolgd door hen, die zich in hun woning een' radio-inrichting hebben aangeschaft en hun aantal neemt blijk baar steeds toe, anders zou men niet zien, dat het aantal verkoopers van radio-toestel-benoodigdheden schier bij den dag grooter werd en zou ook de vermelding der programma's in de bla den geen doel hebben. En leest men die programma's, dan ken men opmerken, dat men behalve concerten uit Parijs, Londen en andere buitenlandsche steden, in zijn huisver trek uit het luchtruim kan opvangen het voordragen van kinderverhaaltjes, schoolvoordrachten, geluiden der dieren, die in den Londenschen „Artis" gevoe derd worden, allerlei dingen dus, die voor kinderen aantrekkelijkheid kunnen gesproken. Nu zij terugzag, hoe zielig onbetee- keneud leek haar nu die kleine oncereig- heid! Had zij geweten welke biltere scheiding komen moest, dan zou zij zich door geen nietigheid als deze van een enkel kostbaar oogenblik van hun vriend schap hengen laten hero oven. Zij vroeg zich af of zij en Garth el kaar ooit weer zouden ontmoeten. Zij was nu sinds eeriige weken in Monkshaven terug, maar hij had zorg vuldig iedere ontmoeting vermeden en zich opgesloten in de eenzaamheid van Far End. En terwijl haar gedachten nog bezig waren met den man dien zij liefhad, keek zij op en zag hem vlak hij zich slaan. Hij leunde tegen een houten lick, dat toegang gaf van het ven lot eere aangrenzende weide, die zij doorsteken moest. Zijn armen rustten kruiselings op den bovenkant van hel hek en hij keek den anderen kant uit naar de zee én de rotsen in de verte. Klaarblijkelijk had hij de lichte voetstappen op den' moerissigen grond niet gehoord, want hij maakte geen beweging, maar bleef in gepeins verzonken staan, onbewust vare haar tegenwoordigheid Wordt vervolgdj.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1924 | | pagina 1