iibophe Coral
Slntaaar ïan Far-Bnd
a
BIJVOEGSEL
fJTÏ SAM DE
WAN
Zaterdag 13 Sept. 1924, No. 217»
BINNENLAND.
IN EN OM DE HOOFDSTAD.
xcv.
RIJKS-RECLAMES EN STADS-VEU-
FRAAIING.
Op een aanslagbiljet van mijn perso-
neele belasting vond ik eenigen tijd ge
leden gedrukt een reclame van een klee-
dingmagazqn; op de brieven en brief
kaarten, welke de post mij tegenwoordig
thuis bezorgt, is de postzegel waardeloos
gemaakt door middel van een rijksstem-
pel, hetwelk mij hel gebruik van een be
paalde kwaliteit margarine aanbeveelt.
Den Haag is wakker geworden, in zoo
verre, dat men de burgerij ook eens wil
toonen, dat men daar ik bedoel aan
de departementen van algemeen bestuur
niet alleen weet hoe men het geld uit
de schatkist moet uitgegeven, doch ook
hoe men het er in moet krijgen, zonder
uitsluitend te putten uit de belastbare
beurzen. Vadertje Staat" is langzamer
hand tot de wetenschap gekomen, dat
het reclame-maken in onzen tijd van
hoe langer hoe meer beteekenis is ge
worden en dat hij daarmede ook wel
eenige duizenden lot zich kan pogen te
trekken. Waarom ook niet op zichzelf
is daartegen niet veel in te brengen, al
leen mag men van den Staat, die dan
toch geacht moet worden het goede
vporbeeid te geven op velerlei gebied,
ook verwachten, dat hij reclame weet te
maken met oordeel des onderscheids,
en oi dat inderdaad gebeurt is iets, dal
ik,en velen met mij, maar niettzoo dade
lijk zullen toegeven. Sommige menscheii
heb ik hooren beweren, meenen dat liet
margarine-stempel op onze brieven daar
niet behoort, omdat daarmede de direc
tie onzer posterijen als 't ware het rijk.s-
goedkeurings-brévet geeft aan een be
paald artikel en de concurrent van het
aldus „officieel'' aanbevolen product be
nadeeld zou worden, wanneer op door
hem b.v. per post verzonden reclame-
circulaires ter aanbeveling van hetgeen
hij produceert, door het rijk het concur
rent-poststempel wordt gedrukt. Zeker,
ik kan me voorstellen, dal zulk een pro
ducent, als hij dit waarneemt, tegen den
Staat, die zijn hoogc belastingen int, in
wendig of hard-op leelijke taal spreekt.
Maar ik zie niet in hoe de Staat, als
hij "dan per se uit reclame geld voor de
arme schatkist wil maken, ooit één ad
vertentie kan plaatsen, zonder een con
current van het aanbevolen artikel Ie
hinderen. Misschien zullen sigaretten-fa
brikanten, die hun artikel niet op de
postkarretjes hebben; de kledingmaga
zijnen, die niet op de belastingbiljetten
aanbevolen worden, evengoed legen den
i Staat mopperen als de concurrccrende
margarine-fabrikanten over het thans ge
bruikte poststempel. Maar met reclame
I maken met oordcel des onderscheids be-
I doelde ik, dat de Staat, die toch zeker in
I onzen tijd vooral tot plicht heeft hot
schoonheidsgevoel aan te kweeken, al-
I lereersl dient te zorgen, dal hij, als hij
van zins is met dit reclamemaken voort
te gaan, zoo weinig mogelijk Jéélijke re
clame maakt, en gezegd moet worden,
dat hetgeen wij van rijkswege hier op
reclame-gebied gezien hebben, niet erg
navolgenswaardig schijnt.
De wijze, waarop onze postwagens be
schilderd zijn, zal wel niemand erg fraai
fEuiunol
door
MARGARET PEDLER.
Geautoriseerde vertaling van W. E. PONT
..Dat zou dan Judson zijn", stemde Sel-
wyn toe. „Ik heb eens of tweemaal als
dokter met hem te maken gehad. De
man is niet kwaad, maar ik geloof, dat
iiij geweldig strenge orders heeft om geen
vreemden op liet terrein toe te laten."
•Dat schijnt zoo", antwoordde Sara
„Dat is waar ook," op nieuwsgierigen
toon ,?Nvie is die violist op Far End?
Is dat'de „kluizenaar" zelf?"
»Er wordt verteld, dat hij speelt", zei
Molly, „maar niemand heeft ooit het
voorrecht gehad hem te mogen hooren."
>,Dat is dan jammer", zei Sara kort.
-,lk zou zeggen, dat hij een uitstekend
speler is".
Molly knikte met een uitdrukking van
ondeugende pret in .de oogen.
-.Bijde eenige gelegenheid, dat ik hem
ontmoette, vroeg ikhem, waarom nie
mand hem ooit mocht hooren viool spe-
'en i zei ze grinnikend. „Ik stelde zelfs
▼oor, of hij niet een solo wilde spelen
op hel weldadigheidsconcert, dat we toen
organiseerden I"
vinden en hier te Amsterdam is hetgeen
men van rijkswege ziet aan reclame in
openbare gebouwen niet van dien aard
dat deze bouwwerken daarmede ver
fraaid worden.
Ga thans eens kijken aan ons post
kantoor. Over de vraag of hel als bouw
kundig product mooi of leclijk genoemd
moet worden, is te twisten, maar in elk
geval behoeft men het niet moedwillig
te ontsieren. De toch sal zeer beperkte
stoepruimte wordt gansch den dag nog
kleiner en leelijker gemaakt door een
opeenhooping van fietsen en treedt men
de groote hal thans binnen dan ziet men
daar niet alleen reclames van allerlei
aard tegen de wanden, doch lusschen de
toch al véél te smalle toegangsdeuren
sedert eenige dagen een winkeltje, waar
dagbladen, chocolade, rookartikelen, enz.
verkocht worden, boven den ingang er
van staat het bordje „labaksvergunning'
dit laatste misscliien wel tot ergernis van
degenen, die toebacksuygen uit den boo
ze achten en hel allicht zullen afkeuren
dat de Staat in een rijksgebouw dal
„vreeselijke kruid" laat verkoopeu. üc
pachter van die postkantoor-rumte zal
natuurlijk zijn goede reden hebebn dat
hij er zich vestigde, maar voor ons allen
is de vraag of het rijk door dergelijke
verfomfaaiing" van een openbaar ge
bouw zich een luttel bedrag in de schat
kist mag doen toevloeien.
Een ander openbaar rijksgebouw, dat
in- en uitwendig door reclame danig ont
sierd wordt, is wel het centraal-spoor-
weg-stalion der hoofdstad. Niet alleen
dat 't gehèele stationsplein 'u plaveisel
heeft dat beslist "n schande voor de
hoofdstad des rijks moet worden
genoemd en dal dag in dag uit
door slraatveutcrij van de min
ste soort nog leelijker wordt gc-
»iaakl dan liet reeds is, zonder dal blijk
baar rijk en gemeente samen overleggen,
hoe zo in den toestand daar verbetering
en verfraaiing kunnen brengen, ook in
wendig wordt Dr. Cuypers' schepping
door leelijke reclame bedorven. Als
daar reclame uoodig is om geld te ma
ken. inoet dal dan gebeuren door een
leelijke krantenkiosk en door tegen t ge-
hcele bouwwerk vloekende reclame aan
de groo te-hal-klok en bij de, toch al
„droevige", hokjes van het kaartjes-con
troleerend personeel' Wanneer het mil-
lioenentekorl door reclames moét wor
den „bijgespijkerd", waarom moet zulks
dan geschieden door verleelijking van dit
stationsgebouw van Amsterdam, terwijl
in de treinen waar het reizend publiek
toch allicht rustiger reclames zal lezen
dan in de stations-hal, waar het niet
anders te doen heeft dan zijn plaatsbil-
ten koopen nog zoo bitter weinig goe
de reclame ziet.
Wtc wel eeus buileulands gereisd heeft
zal opgemerkt hebben, dat de spoorweg
maatschappijen tegen de wanden der
spoorwegcoupé's vele, dikwerf zéér goe
de afbeeldingen hebben doen aanbren
gen van mooie gedeelten des lands, waar
door de maatschappijen hun lijnen heb
ben, en om dergelijke afbeeldingen heb
ben dan neringdoenden, wonende in de
afgebeelde plaatsen, er hun voordeel in
gezien hun artikelen te advertecrensVoor
degenen ,die door de mooie afbeeldingen
aangelokt .te avond of morgen de plaats
hunner inwoning mochten bezoeken.
Dergelijke reclames voor de mooie ge
deelten van ons vaderland, voor het be
zienswaardige der hoofd- en residentie
stad en. onze mooie provinciesteden, mis
ik in onze spoorwagens. Onze spoorweg
maatschappijen zijn tegenwoordig wel zóó
met den Staat saamgegroeid, dat liet rijk
op dergelijke gezonde reclame zou kun
nen aandringen de leelijke kale wan
den onzer derde klasse-coupé's, die in
onzen tijd toch wel het grootst aantal
passagiers vervoeren, zouden er wat aan
genamer door worden en misvorming
als van de groote 'hal van ons grootste
spoorwegstation zou er misschien over
bodig door worden gemaakt.
Rijksrcclame als men er niet meet*
buiten kan goed en wel, maar dan ook
met méér oordeel des onder scheids en
mei méér begrip voor schoonheidszin op
„En wat zei hij vroeg Sara glim
lachend.
„Hij vertelde mij, dat het niet noodig
was, dat een man zijn ziel voor het pu
bliek tentoonstelde! Ik vroeg hem wat hij
bedoelde, en hij zei, dat als ik iets van
«muziek begreep, ik dat weten zou en
wanneer ik het niet wist, was het tijd
verknoeien om het mij uit te leggen. Be
grijpt u, wat hij bedoelde'"
„Ja" zei Sara langzaam. „Ik gelooi van
van wel". En zij dacht aan dien hart-
sloclilclijken drang en droefheid in de
muziek, die zij dién middag had ge
hoord en zij kroeg plotseling een gevoel
van medelijden met den eenzamen klui
zenaar van Far End. Hij was bang
bang voor iemand te spelen, omdat zijn
spel aan degene, cue luisterde de bitter-
/heid van zijn ziel kon openbaren'
Den volgenden dag nam Molly Sara
mee naar „Rozenhof" om kennis tè" ma
ken met de „Lavendel-tante" en lïaar
neef.
Juffrouw Hcrrick of juffrouw La-
vinia zooals zij altijd werd genoemd,!
zag er uit alsof zij zoo juist uit een
plaatje uit 't begin van de vorige eeuw
was gestapt. Zij droeg een japon van
zachte, zijachtige stof met kleine takjes
heliotroop; om haar hals een fichu van
ragfijne kant, die op de borst ïhet een
oud-Italiaansche camee was vastgehecht.
Een coquet klein kanten mutsje versier
de bet zilvergrijze baar en het gezicht
dit gebied, dan ons tot heden getoond
werd.
Rijk en gemeenten dienen in dat op
zicht samen te werken en Amsterdam
het dient erkend doet tegenwoordig
wel z'n best om tot s tadsverfraaiing me
de le werken. Het is al een verblijdend
tceken ,dat aan de verbetering van het
plaveisel iu de paar laatste jaren veel
aandacht en moeite is besteed. Dit moge
al in de 'eerste plaats zijn reden hebben
hebben gevonden in de steeds toene
mende eisclien die het moderne verkeer
stelt, een feit blijft het daarnevens, dat
men de noodzakelijkheid van beter be
straten ook benut heeft om zooveel mo
gelijk te verfraaien, wat hier meer, daar
minder is gelukt. En een groote vooruit
gang is, dat men bij Publieke Werken
ook veel meer dan in vroegere jaren het
geval is, alvorens iets nieuws te beginnen
ook de adviezen op prijs blijkt te stellen
van bulten nex ambtenaarscorps staande
deskundigétt? Zulks is cetooud door tiet
eenigen lijd geleden benoemen der Ro-
kiucommissie ,wier rapport zeker met
groote belangstelling verbeid wordt en
het wordt nu opnieuw* bewezen door liet
uitschrijven van een prijsvraag voor het
plaatsen van vier monumentale lantaarns
op hel midden van het thans onder ver
nieuwing zijnde Damplein. „Beter ten
halve gekeerd, dan ten heele gedwaald"
hel is wel jammer dat meu eerst toe
gelaten heeft, dat men ter rechter- en
Ier linkerzijde van het Paleis den bouw
van een aantal leelijke gebouwen heeft
toegestaan. Daar valt nu eenmaal in
de eerstvolgende jaren vermoedelijk wei
nig le veranderen, maar deze prijsvraag
voor die lantaarns, die in de omgeving
niet misplaatst zullen staan, getuigt al
thans van ernstig willen om doov ge
meenschappelijk overleg tot het beste
te komen dat zal kunnen bijdragen tot
verfraaiing van ons Amsterdam. En al
les wral den goeden naam van Amster
dam binnen en buijen de landsgrenzen
kan verhoogen, komt immers heel het
land ten goede.
.SIN1 SANA.
KUNST EN WETENSCHAPPEN.
Iv. J. L. A 1 b e r d i ij g k T h ij iu (L o d e-
wijk van Deyssel) zestig jaar
De Vcreenigiug van Letterkundigen
meldt aan de „N. R, Crt.":
IC. J. L. AJberdiugk Tliijm (Lodewijk
van Deyssel) hoopt den 22 Seplember a s.
den leeftijd van zestig jaren le hereiken.
De Vereeniging van Jggjlerkundigcn
waarvan hij eere-voorzitier is heeft de
regeling op zich genomen voor de viering
van dezen dag en de huldiging van den
vereorden leider onder onze proza-schrij-
vers.
Ten drie urn* 's namiddags zal gelegen
heid bestaan den jarigen geluk te wen-
scheu en wel in de bovenzaal van den
kunsthandel Kleykamp, Oude Sclicve-
ningsche Weg 3, Den Haag, die door
deze firma welwillend ter beschikking
is gesteld.
Daarna zal de heer Alberdingk Thijm
een maaltijd worden aangeboden in De
Twee Sleden
„J eng d" en „H e t Hart d e v
d u i s l e r 11 i s", door Joseph Con
rad. Uitg. Mij. „Elsevier".
Twee verhalen van dezen, onlangs
overleden, zeer bekwamen Engelschen
schrijver, van wieii wij indertijd ook den
roman „Chance" in zijn Nedcrlandsclie
vertaling met lof bespraken.
Deze twee verhalen geven beiden een
denkbeeld van de buitengewoon sterke
suggestie die van den verhaaltrant van
Conrad uitgaat. liet cenc is de geschie
denis van een tocht met een armzalig
kolenschip dat op zee in brand raakt
Hel andere is een het verhaal van een
tocht met een stoomboot op de Congé-
rivier naar het diepste binnenland van
Afrika. En in beide verhalen wordt ge hij
het lezen volkomen gehuld iu de sfeer
van die omgeving der beschreven omge
ving. Vooral de beschrijving van die reis
onder het mutsje was juist wat men zou
verwacht hebben zacht en heel vrien
delijk, het rose en blank iets flets, en de
lieve oude oogen hadden de wazige lint
van lavendelblauw.
Zij was alleen toen de beide meisjes
kwamen en begroette Sara met eenvroo-
lijk glimlachje.
„Hoe vriendelijk van u.te komen, juf
frouw Tennant! Wy waren zoo verlan
gend te ontmoeten, Miles en ik. In
een klein plaatsje als Monkshaven weten
alle menschen alles van elkaar af en zoo
doende hebben we natuurlijk voortdu
rend over u hooren spreken."
„Dan hadt u maar eens naar Sunny-
side moeten komen om persoonlijk on
derzoek naar mij te doen", antwoordde
Sara glimlachend.
Het gezicht van juffrouw Lavinia be
trok plotseling, en een schaduw viel over
haar vriendelijk, oude oogen.
„Miles is nogal moeilijk op liet punt
van visites", zei ze aarzelend.,, U zult
dat wel begrijpen - zijn mankheid
maakt, dal hij wat eenzelvig is tegenover
Vreemden", legde zij uit.
Sara keek beteuterd
„Och! Misschien was.het beter ge
weest wanneer ik niet gekomen was?"
veronderstelde zij haastig. „Zal ik weg
gaan en Molly hier laten?",
Een rose kleurtje steeg naar de wan
gen van juffrouw Lavinia.
„Lieve juffrouw Tennant, ik hoop, dat
op de Congo met de eenzaamheid Wier
nooit eindigende oerwouden, is beklem
mend reëel En bovendien zijn de per
sonen zoo scherp gekarakteriseerd, dat
ge ze voortdurend sterk levend voor u
ziet; en geeft de doorvlechting met een
ietwat weemoedige maar menschlievende
filosofie er een doorloopende bekoring
aan.
De vertaling door W. L. Leclereq is
zeer verdienstelijk.
„Zoeklicht', XederJ. Ency
clopaedic voor allen. Zesde Deel.
N.V. L'itg. Mij. v. Loghum Sla-
lerus en Visser.
Een dik zesde deel van 5-14 bladzijden
brengt de uitgave dezer nieuwe eucv clo-
paedie van hot woord „klaren" lot Emit
Nauman". Onder leiding van dr. T P.
Seveusma, directeur der Openb. Leeszaal
en Bibliotheek te Amsterdam blijft ook
dit deel getrouw tlan het vooropgezet be
beginsel- beknopt maar zoo volledig ino-
gelijk.
"Werken van dr. S l e i n e r.
Bij den uitgever W. de Haan versche
nen
„Practische ontwikkeling van het den
ken", door dr. Rudolph Steiner;
„Pacdagogisclie cursus", gehouden in
hel Goetheanum te Dornach door dr.
Steiner, Kerstmis 1921, en weergegeven
door Albert Steffen.
RECHTZAKEN.
Hel Bestuur der Godshuizen al
hier is in hooger beroep gekomen van
het vonnis der rechtbank alhier, den
25 Juni 1.1 gewezen in liet geschil door
die instelling aanhangig gemaakt tegen
den burgemeester der gemeente Middel
burg, en waarbij <le eisch lot schrapping
dier instelling van de lijst van weldadig-
-heidsinslellingen was afgewezen.
Arr. Rechtbank te Middelburg
Tn de zitting van 12 Sept. 1921 waren
de volgende beklaagden gedagvaard
A. I, 30 j grossier in sigaren te
Middelburg, wegens oplichting in Febr.
j.I, van B. J. Paasse tc Goes voor een
bedrag van f 500. Eisch 5 in. gev, straf
Hem werd ten laste gelegd, dal hij
met het oogmerk om zich wederrechte
lijk te bevoordeelen. zekeren P te Goes,
voor wien hij een huis had gekocht van
den schoenwinkelier K. le Vlissingen, op
listige wijze genoemden P. heeft bewo
gen f 500 meer le betalen dan deze
voor den koop van het huis verschuldigd
was. Ter terechtzitting bleek, dat beid
de f 500 inmiddels reeds aan P. had te
rugbetaald. De verdediger van bekl., mr.
J. Adriaanse. begon met er op te wijzen,
dat die f 500 niet op advies van hem,
«doch op dat van mr. Kuipers waren te
rugbetaald. Ilij zelf zou dit wellicht niel
hebben geadviseerd, doch ieder advocaat
heeft daaromtrent zijn eigen meening
Uit die terugbetaling mag geen kwaad
worden gezogen, aangezien die terugbe
taling is geschied om een gerechtelijke
vervolging ter openbare terechtzitting te
voorkomen,
B. M„ 19 j., vischventer, Arnemui-
den, wegens het op zijn kar hebben
van ondeugdelijke visch te 's H. Arends-
kerke op 10 April j.I. Door deu kan
tonrechter le Goes was hij daarvoor ver
oordeeld tot f 15 of 15 d. h. Bekl. icu
de ambtenaar van het O. AI. waren in
hooger beroep gekomen. Eisch beves
tiging van het vonnis van den kanton
rechter.
C. K„ 38 j Schoondijke, was door
den kantonrechter te Oostburg wegens
het niet ter inzage verstrekken van zijn
koopmansregister aan een bevoegd amb
tenaar tol 1'60 b. of 120 d. h. veroor-
deeeld. De bekl. was in hooger beroep
gekomen. Eisch bevestiging van het von
nis van den kantonrechter.
C. W. L. 19 j., chauffeur te Kapelle,
was door den kantonrechter te Goes
wegens le snel rijden veroordeeld tot
f 15 of 15 d. h.
Aliles weet, hoe een gast in zijn huis te
verwelkomen zooals een Herrick past",
zei ze met een aardig airtje van ouder-
wetsche waardigheid „Het is juist uit
stekend voor hem, dat hij eens uit zijn
schulp moet kruipen. Alleen één ding
wilt u er aan denken hem precies le
behandelen alsof hij niet mank was?
Probeer nooit hem op de een of andere
manier te helpen. Het hindert hem zoo
vreeselijk, wanneer de menschen hem
aan zijn gebrekkigheid herinneren. V
moei er niets van laten merken."
Sara knikte. Zij kon begrijpen, dat de
trots van een man er tegenop kwam, dat
men medelijdend zijn physicke zwakheid
erkende
„Werd zijn kreupelheid veroorzaakt
door een ongeluk?" vroeg zij.
„Neen, het kwam door een prachtige
daad". De oogen van de kleine Lavinia
gloeiden, terwijl zij sprak, „Hij heeft de
paarden van een rijtuig die op hol waren,
tot staan gebracht. Ze waren verschrikt
door een motor en toen ze steigerden,
werd de koetsier van den bok geworpen,
zoodat het scheen alsof niets de men
schen in het rijtuig meer zou kunnen
redden. Miles gooide zich voor de paar
den en hoewel hij ze natuurlijk niet in
bedwang kon houden, hield hij ze toch in
zooverre tegen dat een tweede man, die
toeschoot om te helpen, hen tot staan
kon brengen,
„Hoe kranig van hem!" riep Sara met
De ambtenaar van liet O M was
tegen dit vonnis in hooger beroep ge
komen Eisch f 25 of 25 d h en ont
zegging van het recht om gedurende 1
jaar een motor te besturen.
F. van B„ 29 jaar, monteur te Hans-
weert, wegens hel veroorzaken van li
chamelijk letsel aan A Blok, door voor
verplaatsing van een ijzeren as van
pl m. 55 K G. ecu ondeugdelijk louw
le gebruiken, welk louw brak. zoodat de
as viel cu vier vingers van A. Blok Aer-
plcllerde. Eisch vrijspraak.
J. L 75 jaar autobusondernemer en
vrachtrijder te Wenu-klinge .die even
als hel O. M hooger beroep aangetee-
kend had tegen het vonnis van den
Jmiifonrechler te Goes van 7 April 24
waarbij hij werd veroordeeld tot f 30
boete of 80 dagen hechtenis wegens het
rijden met een motorrijtuig niet voor
zien van krachtig werkende remmen. \ls
verdediger van beklaagde trad op mr.
Heyse le Middelburg. Door den officier
van Justitie werd vrijspraak gevorderd
terwijl de verdediger zich refereerde aan
hot oordeel van de rechtbank De getuige
S. in deze zaak was yiet verschenen
0- de li.. 26 j„ arbeider Roosendaal en
J. A. S 23 j.. arbeider te Poortvliet, we
gens diefstal van een kalf uit een weide,
locbehooreiide aan P. Engelaar te Ril-
land-Bath Eisch ieder 1 jaar gev„
J. P. der W„ 57 jlandbouwer te Drei-
schor. was ter zake van het niet onmid
dellijk kennis geven van mond- en klauw
zeer in zijn stal te Dreischor. door den
kantonrechter te Zierikzeo vrijgesproken.
De ambtenaar van het O M. was tegen
dat vrijsprekend vonnis in hooger beroep
gekomen. Eisch f 100 of 50 d. h.:
A. C'. B., 19 j., zonder beroep, was
gedagvaard wegens meineed, afgelegd
voor de Rechtbank te Middelburg op 6
Juni jl. in de strafzaak tegen J B.
Eisch 6 maanden gev.
J. J. AV„ 33 j„ schipper le Rotterdam,
wegens verduistering van 64 IJ I steen
kolen. loebelioorencle lot de lading van
zijn schip le Wemeldinge op 7 Febr. i 1
Eisch 6 maanden gev
M. Q„ 37 jopkoopei* te Sr.hore, we
gens het koopen van 64 H L steenkolen,
die van verduistering afkomstig waren,
van J. J W te Wemeldinge op 7 Ecbr.
j 1. Eisch 8 maanden gev.
Politierecht er te Middelburg.
In de ziltiug van 12 Sept. waren ge-'
dagvaard
J J. W. B.. 37 j.. winkelier te Terneu-
zen, wegens belecdiging van S. M de
Backere le Terneuzen op 3 Juni j l
Eisch vrijspraak. Uitspraak vrijspraak
A. 1 23 j„ koopman te Goes, wegens
oplichting van een bedrag van f 5 te
Goes op 2 Juni j.I. ten nadeele van A.
Raas.
Eisch vrijspraak. Uitspraak vrijspraak-
BUITENLAND.
BRIEVEN UIT BEBLI.IN.
De overwinning van het ver
stand. Langzaam zich openba
rende, economische gevolgen.
Geneeskundige hongersta-
tistiek. De zwart-wit-roode
tegenstanders van de repu
bliek.
Berlijn, begin September.
Algemeen herademde men toen op den
middag van den 30sten Augustus liet be
richt van de aanneming van de Dawes-
wetten door den Rijksdag door de Ber-
lijnsche straten liep De extra-bladen, die
het zwart op wit verkondigden, werden
den verkoopers letterlijk uit de handen
gerukt. Van de binnenstad uit. waar het
feit natuurlijk hel eerst bekend werd,
en waar het van mond tot mond ging,
werd het naar de buitenwijken, naar de
voorsteden getelefoneerd Aan de gewel
dige -spanning, die op de geheele stad
gedrukt had. kwam een einde.
Men kan niet zeggen, dal er zich een
blijde, of een zegevierende stemming baan
brak. Daartoe weten we te goed welke
enorme lasten het Duitsche volk nu op
warme bewondering in haar stem. U
zal wel trotsch zijn op uw neef. juffrouw
Lavinia!"
„Dat is zij ook" kwam Molly vriende
lijk tusschenbeide. „Is het niet, lieve La
vendeltante?"
Juffrouw Lavinia glimlachte weemoe
dig.
„Ach lieveling," zei ze treurig, .dappe
re daden kosten dikwijls zooveel en wan
neer ze gedaan zijn, dan zijn we meestal
geneigd den iroern te vergeten en ons
alleen te herinneren, hoe duur die ge
kocht is.Mijn arme Miles was vreese
lijk verminkt liij was meters ver mee
gesleept aan de teugels van de paarden
en wekenlang vreesden we zelfs voor
leven. Hij is blijven leven, maar zal lot
hel eiml toe mank blijven.
De stilte, die onwillekeurig op deze
woorden volgde, werd verbroken door
hel geluid van stemmen in den hall en
even later kwam Aliles zelf de kamer
binnen, in gezelschap van een zeer ele
gant gekleede, buitengewoon aantrekke
lijke vrouw, die Sara dadelijk veronder
stelde te zij Andrev Alavmard.
Zij was volstrekt niet mooi, maar de
nauwsluitende rok, die in het voorjaar
van 1914 mode was, maakte er geen ge
heim van, dat de lijnen van haar figuur
bijna volmaakt waren. Haar geziclit was
klein en smal, vrij bleek en ouder de ge
welfde 'wenkbrauwen, die zeker niet door
de natuur alleen zoo donker waren ge-