ISo. 189 Dinsdag 12 Augo 1924 167° Jaargang B S N W E H LA H 0. SALARLSREGELLNG ONDERWIJZERS EN ADMINISTR. AMBTEN AREN Naar de N. R. Crt. verneemt zal voor de onderwijzers de salarisregeling als volgt zSjta: Onder wij ijzer die niet de acte van be kwaamheid bezit, bedoeld in art. 13-1 Lager Onderwijswet 1920, noch de acte van bekwaamheid bedoeld in art. 77 der wet van 17 Aug. 1878, aanvangs wedde f 1200. Maximumwedde voor gehuwden (te bereiken in 22 jaar) 2600, voor ouge- huwden f 2200, te bereiken in 1 4 jaar. Voor den onderwijzer die niet de acte van bekwaamheid bezit, bedoeld in art. 134 Lager Onderwijswet, doch in het bezit is van de acte bedoeld in art. 77 der wet van 17 Aug. 1878, aanvangs- wedde f 1400. Maximum voor gehuwden f 3100 (te be reiken in 22 jaar) en voor ongehuwden f2700, te bereiken in 14 jaar. De U, L. O. marge zal f 300 bedragen, fmits de betrokkene in het bezit is van na,der vast te stellen acten. .Voor het bezit van bij-acten zal f 50 per acte worden betaald, tot een maximum van f 200. Wat betreft de administratie, is het volgende vastgesteld: Zij die belast zijn met eenvoudigen, min of meer werktuigelijken arbeid (rang van schrijver) f 1000—f 1500, met 5 jaarlijksche verhoogingen van f 100. Gediplomeerde klerken en administra tieve ambtenaren met vak-radicaal, die belast rijn met arbeid, welke verstande lijk oordeel vereiscbt en waarvoor ge vorderd wordt de kennis, wat den in houd betreft van de regelingen, wetten, besluiten enz., waarvan de toepassing behoort tot het betrokken dienstvak, f 1100f 1800, met 2 tweejaarlijksche verhoogingen van f 200 en 3 driejaarlijk- scbe verhoogingen van f 100. Adjunct-commiezen die belast zijn met arbeid gelijk aan die van gediplomeerde klerken en ambtenaren met vak-radicaal en bovendien bekwaam tot het voeren van meer belangrijke correspondentie, lot interpretatie van eenvoudige wetsbe palingen e. d. f 1500—f 2600, met 4 twce- jaarlijksche verhoogingen van f 200 en 3 tweejaarlijksche verhoogingen van f 100. Commiezen die belast zijn met moei lijker redactioneelen arbeid en bekwaam leiding te geven, f 2100—f 3400 met 3 tweejaarlijksche verhoogingen van f 200 en 4 tweejaarlijksche verhoogingen van f 100. Hoofdcommiezen die belast zijn met wetgevenden arbeid en bovendien be kwaam om als hoofd eener onder-af- deeling of als plaatsvervangend chef op te treden, f 3400f 4400, met 3 twee jaarlijksche verhoogingen van f 200 en 4 tweejaarlijijksche verboogingen van f 100 Referendarissen chefs van afdeelingen f 4500—f 5400 met 3 tweejaarlijksche verhoogingen vanf 300. De Ambtenaar deelt mee, dat bij ont slag van commiezen der belastingen de gratificatie van f 40 voortaan niel meer zal worden gegeven. DE RIJWIELPLAATJES. De talrijke 'klachten over de rijwielbe- lastingplaatjes heeft de H. Crt. aanleiding 'gegeven eens te informeeren by het mini sterie van financiën over de vraag of voor 1925 wellicht een andere wijze van betaling van deze belasting of een ander soort belaslingplaatjes overwogen werd. Men deelde echter op die vraag mede, dat men voorloopig nog geen aanleiding vond, het thans gevolgde st«lsel of model van het plaatje prijs te geven. Eerst wil de men eens afwachten, tot het publiek aan de plaatjes gewend was. De bevesti ging van de plaatjes zou, naar mgA ver wachtte, in de toekomst geen bezwaar meer opleveren, aangezien er nu reeds verschillende goede methodes daartoe in den handel waren gebracht. Om deze redenen bestond er voorloo pig voor het departement geen aanlei ding, tot verandering over te gaan en zou. er dus ook geen opdracht worden gege ven, de plaatjes te wijzigen. De volgende waarschuwing wordt ge publiceerd Het is niel uitgesloten, dat hier of daar personen, die voorgeven belast te zijn met de handhaving der rijwielbelas tingwet zullen trachten zich meester te maken van rijwielen onder het voorwend sel, dat zij die wenschen in beslag te ne men wegens wetsovertreding. In verband hiermede zij men indachtig, dat uitslui tend de ambtenaren der invoerrechten en accijnzen en de ambtenaren van rijks- en gemeentepolitie op de naleving der wet hebben toe te zien en dat eerstge noemde ambtenaren voorzien moeten zijn van het bewijs hunner aanstelling, dat zij op verlangen moeten vertoonen. Uit Stad sü Proviaeie. Uit Middelburg.' Zooals wij gisteren schreven, zou den wij nog eens terugkomen op hei geen op het kermisterrein alhier aan wezig is. Maar voordat wij een opsom ming geven, zij opgemerkt, dat o.i. de regeling der plaatsen ook dit jaar weer veel te wenschen overlaat. Zoo hegrij pen wij niel, waarom aau de eene zijde alles boven op elkaar staat en bijv. voor het stadhuis een akelige ledige ruimte is. Een sloomcaroussel, indertijd een der meest aftrek vindende im*ichtingen, ont breekt geheel, al blijft er voor draailus- tigen nog gelegenheid genoeg om te draaien, in een gewone caroussel, een ouderwetsche fietscaroussel, een zweef molen met bootjes en een met stoeltjes, en last not least de aulocaroussel, waar- ook een cakewalk met glijbaan is verbonden. Ook in het Lunapark kan men vau den cakewalk genieten, terwijl men recht daartegenover een tent met lachspiegels aantreft. Onder de grootere inrichtingen mogen zeker ook niet wor den vergeten een danstent, de lucht- schommel en do paradetent, waarin de ook van vroeger hier niet onbekende familie Serierse, haar voortellingen geeft. Overigens troffen wij op onze wande ling over de Markt aan schiettenten, wa felkramen, gebak- en koekkramen, en 'kramen waar men zijn geluk kan beproe ven door aan touwtjes te trekken of met een bal of ring te werpen. Op de Pottenmarkt is de wafel- en poffertjeskraam der firma Gebr. Smits, die daar reeds met de feestdagen stond, blijven staan. Behalve deze dingen ontdekten wij ook verschillende slraalartisten, waaronder ditmaal Willy John Boesnach een afzon derlijke plaats Inneemt. Deze had ons uitgenoodigd een kijkje te komen nemen Geautoriseerde vertaling naar het Bngelscb, van E. PHILIPS-OPPENHEIM, door Mevrouw d. Wi. o 47). Lady Delahaye beoordeelde mij ver keerd. Mij, levende te midden van kost bare schatten. Gisteren, bij het opgaan van de zon ,had ik de stille, sluimerende wereld zien ontwaken tot hef bruisende leven. Ik had het gordijn zien opgaan voor een nieuw bedrijf valf de prach tigste aller tooneelstukken. Over mijn bedauwd grasveld waarvan de grijze, ragfijne mist werd opgenomen in <se zonnestralen, kwamen de lijsters aan huppelen, mijn rozen hieven hun kopjes op en de zachte westenwind voerde hun geur mede; de bijen zonden hun onafge ken lied met Z'oemende geluiden. Dan des avonds avonden zooals ook tjeze beloofde te worden zag ik de scha duwen over het land kruipen, nadat de zon was ondergegaan en de maan over het landschap een fantastisch licht ver spreidde. Dit was een geheel andere* schilderijHet leven van den dag lang haam overgegaan in de oneindige stilte als hij zich door een auto laat overrijden. De man gaat liggen achter een kleine brug, waartegen de auto aanrijdt om vervolgens over den man heen te rijden. Ook op ander gebied toont deze artist over groote kracht te beschikken, o.a. zagen wij hem een cent in drie stukken bijten. - „Onbekend maakt onbemind" schijnt wel van toepassing op het Variété Fa veur, dat dit jaar voor het eerst in het Schuttershof alhier optreedt, want het aantal bezoekers was gisteren bij de eer ste voorstelling nog veel te gering. Laten wij eerst even wijzen op de verandering die de groote zaal vau het Schuttershof heeft ondergaan. Het too- neel is lager gemaakt en het geheel© vooraanzicht is veranderd en verbeterd. Aan beide zijden van het tooneel zijn thans deuren. De gele kleur van het ge heel en het nieuwe groene trekgordijn doen liet uitstekend, Als wij nu tot de voorstelling terug- keeren, dan willed wij beginnen met de algemeene opmerking, dat de heer Fa veur geen kosten of moeite heeft ge spaard om iets heel goeds te brengen, o.a. de verlichting en' de aankleeding van het 'tooneel met eigen décors is uitstekend verzorgd. Een orkest uit drie personen bestaan de, onder leiding van den heer Louis Noiret, zorgt voor goede afwisseling en begeleiding. Het eerste nummer is reeds een groot succes „The 4 Vree's", twee dames en twee heeren, geven eerst mooie plas tische standen te zien, maar toonen zich vervolgens uitstekende acrobaten, waarbij hun rustig en zeker werken, zorgt dat men geen grieselig gevoel over zich krijgt. „Les Miro's" geven een nummer, dal op geen goed variété-programma mag ontbreken, namelijk een muzikaal num mer. Wat deze man en vrouw brengen, echter voor een groot deel zeer .ori gineel. Met handschoenen langs kope ren staven wrijven en daaruit verschil lende zuivere tonen halen, is wel iets nieuws en niet minder is dat het geval met hun slaan op veelmondige kanon nen. Dit nummer zal zeker inslaan, en deed dit gisterenavond reeds. In „Lou-Bandy" heeft de heer Va- ur een goed humorist, die al brengt hij bijna steeds luim onder de aanwezi gen, toch zorgt dat ook ernst niet ont breekt. Het eerste optreden van dezen humorist maakte op alle aanwezigen een goeden indruk. Hij palet de aanwe zigen direct en dwingt hen lot zingen, willen of niet. Een keurig verzorgd en zeer aardig nummer is ook dat der „Graziella's", die optreden met gedresseerde pape gaaien, kakaloe's en duifjes. Men staat verbaasd wal .die kleine, doch schrandere diertjes kunnen leereu, een lcalcatoe, die een saltomortale maakt, het is haast niet te gelooven. En hoe lustig draaien zij het orgel en slaan zij den trom als en kele duifjes een ritje in een caroussel doen. Maar de wielrijdster, die met een ander gevederd dierlje als contragewicht van achter uit de zaal komt fietsen, wekt de vroolijkheid ten zeerste op. Ten slotte komt een der diertjes een hulde brengen aan ons vorstenhuis en land. Het laatste nummer voor de pauze is al evengoed als de andere. Louisclle, de van vroeger hier ook niel onbekende soubrette, konvt, geholpen door Armand, gedurende geruimen t/ijd op zeer ver dienstelijke wijze de aanwezigen afleiding geven en zorgt voor zeer gezonden en gepasten humor. Als er nog bezoekers van den nacht. Buiten de grenzen van mijn landgoed lag de geheele wereld rus tig en vredig. Eenige sterren schenen in in hun majestueuse onbewegelijkheid te spotten met de zwoegers op aarde, af gemat door hun dagtaak. Er was alleen die groote rust een vredige stilte en de schaduwen vau vage omtrekken. Ik ziekelijk, met oogen om dit alles te genieten, met een kamer vol wachten de vrienden, gereed om mij, bij het om slaan der bladzijden mede te voeren naar andere even sèhoone werelden, om met mij bergen te beklimmen of te dwalen door bloemenrijke dalen! Lady Delahaye was een 'bekrompen vrouw. Zij had niets opgemerkt van de gerief el ijkheid, de luxe eenvoudig, doch verfijnd van mijn woning. Zij be greep het leven niet, zooals ik dat voelde en zag. Een gevoelsleven, zonder hartstocht; het leven dat door wilskracht onttrokken moest worden aan den chaos van vernietigende hoop en onbevredi gende verlangens. Het leven Ik zette mijn glas neer. De laatste druppels smaakten bitter. Steeds moet er gestreden worden, om mijn kostbaarste schatten te beschermen. Mijn handen grepen de stoelleuningen, [mijn oogen werden aangetrokken door een flikkerend licht op den verwijderden 1 heuvelrug. Ik stond op, nam een sigaret en ging naar buiten. Op het grasveld onder de cederboom vond ik lady Dela- haye's parasol. De gedachte kwam bij mij op, dat zij (opzettelijk was achtergelaten haar allerlaatste kans. Eastford House was slechts eeu mijl verwijderd eu voor mij een aangename wandeling na ntijn maal tijd. Ik riep echter Wallace. „Breng deze parasol naar Eastford House, nadat je mij koffie hebt gebracht. Lady Delahaye moet die hier achterge laten hebben." „Zeer goed, mijnheer," antwoordde Wallace. Daarna begon ilc mijn gewone avond wandeling. Ik trad den bloementuin bin nen en wandelde te midden mijner rozen De lucht was vervuld van heerlijke geuren sterke lavendel, welriekende reseda, eenvoudige muurbloemen. De struiken namen spookachtige vormen aan het pad, smal en begroeid, was moei lijk te vinden. Ik plukte een handvol bloemen en wandelde langzaam terug naar den cederboom. De schaduwen vva- Ten nu scherper. Ik wierp mij in een la gen stoel en legde de bloemen op een andere stoel naast mijl O, groote Feur- gères, die mij de heerlijkheid van zulke oogenblfkken had doen kennen. Zij kwam altijd langs denzelfden weg. Haar zwevend naderen was dezen avond Upmen, die dit optreden niel goedkeuren, dan zijn zij niet te voldoen, Met haar aanbieding van vrouwen uit haar col lectie aan de vrijgezellen, met haar reis naar Tyrol en ten slotte met haar In disch nummer „Wat van jou is, is van mij en wat van mij is, daar blijf jij Af', moet zij ieder voldoen. Hel is reeds half elf als de pauze begint, en daarna komen dan ook nog slechts een drietal nummers, maar ook deze zijn goed verzorgd. Het eerste, de 3 Edith Sisters, geven, geholpen door de prachtige en goed bediende lichtef fecten, een electrisch ballet, dat slechts le prijzen valt. De heer Dicky Paulton toont zich een uitstekend kunst wielrijder, terwijl Paul Opol een goed slot vormt met zijn val partijen van stoelen en tafels; al lijkt dit nummer op het eerste gezicht wat ruw, hel is toch een zeer sterk staaltje van dat soort acrobatiek. Alles bijeen genomen, vertrouwen wij dat het van heden af veel voller zal zijn bij Faveur, en ook voor de beide matinée's, die morgen en Zaterdag plaats hebben, wekken wij gaarne tot een be zoek op, daar ook voor kinderen ieder nummer is aan te bevelen. Uit Vlissingen, - Te Noordwijk-Binnen is een lijk aangespoeld, dat door de familie her kend is als dat van den jongen van Bel- zen, het laatste slachtoffer van de vis- schersramp op 18 Juli j.l. le Vlis singen. Uit Walcheren. - Bij W e s t k a p e 11 c is gisteren een zeilbootje met 3 personen omgeslagen Allen werden gered, twee hunner werden te Breskens en een te Vlissingen aan wal gebracht. Uit Z u i d-B e v e 1 a n d. - In de Maandag gehouden verga dering van den raad der gemeente Hoe ken s k e r k c waren de heeren J. Steenbakker eu D. de Regt met kennisge ving afwezig. De voorzitter deelde o. a. mede dat op 30 Juli 1924 in het krankzinnigengesticht te Vcnraij was overleden J. Kuilcnbroek, sinds 1889 voor rekening der gemeente verpleegd wordende. Aan P, J. Hoek van Dijke werd ingaan de 1 Januari 1925 wederom voor 30 jaar in erfpacht uitgegeven een stukje ge meentegrond, groot IA. 10 c A. zulks te gen betaling vau een jaarlijksche erf- paclilscauon van f 1.10 De rekening van liet burgerlijk armbe stuur dienst 1923 werd goedgekeurd iu ontvang ad f 8917.21V3 in uitgaaf ad f 8612.48, dus met een goed slot van f 304.731/8. De gemeenterekeuing dienst 1923 werd voorloopig vastgesteld in ontvang ad f72558 ,39i/2 in uitgaaf ad f 67214 731/? dus met oen goed slot van f 5313.64 Het liggeld van suikerbieten tegen den westelijken havendijk werd voor do cam pagne 1924 bepaald op f 1200 Bij de rondvraag door den voorzitter vestigde de lieer M. Walraven do aan- aandacht op den gevaarlijken bocht aan hel Langeweegje bij den boomgaard van den heer B. Timmerman. De voorzitter deelde mede dat do aandacht van B. en W. hierop gevestigd blijft. - Nadat de zangvereen. Excelsior te 's-Gravenpolder op de keurig ver sierde feesttent Zaterdagavond een uit voering had gegeven, trok een zeer in teressante liehtstoet van grooten en klei nen het dorp door, voorafgegaan door de duidelijker dan gewoonlijk. Ik zou gezwo ren hebben, dat de kleine poort werke lijk geopend en gesloten was geworden, dat werkelijk voetstappen zachtjes maar hoorbaar het grintpad drukten, dal ik het zachte ruischen hoorde van hel kleed der slanke, witte gestalte, die aarzelend nader kwam, O, Feurgères, welk een groot man waart gij! Mijn polsen klopten in verbeidende vreugde. De werkelijk heid kon niet werkelijker zijn. Zij droeg een langen, written reismantel, een sluier was teruggeslagen over haar hoed. Ik be greep het niet. Mijn verbeelding had haar nooit zoo voor mij gezien. Die zwakke kreet, dat wachten. Had ik in waarheid iets groots tot stand gebracht, grooter dan Feurgères en werkelijk vleesch en bloed tot mij geroepen? „Arnold!" Ilc klampte mij vast aan mijn stoel. Mijn adem stokte Ilc gaf een gil. Het was mij niet mogelijk die in te houden. „Isobel!"' Ik kon mij niet verroeren; een groote angst bekroop mij. Wat had ik gedaan? Zij knielde naast mij neer en werkelijke armen voelde ik om mijn hals, werkelijk kussen op mijn lippen. Toen was mijn angst verdwenen. Ik trok haar tot mij hield haar hartstochtelijk vast in het be sef, dat dit geen schepping van mijn geest was, maar een levend wezen, wier leden van 'l zanggezelschap. Een en an der bracht veel volk op de been. Er wa-t ren mooie prijzen beschikbaar gesteld, waarvan de eerste behaald werd door Bas van Damme en J. Zuidweg met hun artistieken kruiwagen. Uit Zeeuwseh-Vlaanderen W. D. Door tiet nemen van een te scher pe boclit sloeg gisteravond een der auto bussen, welke personen naar do boot ver voerde te Breskens om. De inzitten-, den moesten door de glasscherven heen de auto verlaten. Enkele passagiers lie pen kneuzingen aan handen en beenen op. Na door den geneesheer ter plaatse verbonden te zijn, konden ze echter hun reis voortzetten. IIET BEZOEK DER KONINGIN AAN ARNFJHTDEN. In een correspondentie in de N. R. Ct. wordt, blijkbaar door een ooggetuige, .een uitvoerige beschrijving gegeven van het bezoek der Koningin aan Arnemuiden. We ontlecnen er het volgende aan Alle visschers waren thuis en stonden star en stil met hun vrouwen en talrijk kroost voor hun woningen. Wat aan vlag gen in hel dorp aanwezig is (vele en groote zijn dat er niel) was uitgestoken, eeu sobere oranje-versiering was aange bracht op beuken, truien, de ronde hoeden der visschers en de petjes der jongens, die overigens van hun derde of vierde jaar af dezelfde kleeding dragen als de mannen. Moeders inslrueeren met eerbiedig-stille slem hun jongens over het afnemen der petjes, die nooit van de hoofden lcomen, dan 0111 te bidden of om le gaan slapen. Een visscher neemt zijn hoofddeksel niet af! Hij groet met de stem in een rijkdom van toonaarden en met een gebaar van zijn forsche rech terhand, die soms dicht naderen kan bij pet of hoed. Verder niets! Maar de ge wone maatstaven zijn hier weggevallen. Thans staat de (Koningin opi het punt bin nen te rijden voor een rouwbezoek. En de jongetjes worden voorbereid op liet groote moment van het afnemen van hun petjes Zal Zij rijden in auto of open rijtuig? En lioe zal dat alles zijn de lcleeding, het groeten, het bewegen, hel heele ge dragen van liet zoo bijzondere, hoog te verecrcn Koninklijke, dat onmiddellijk Zijn intree zal doen in liet dorp? En eenige minuten nadat de trein is voorgereden, terwijl mannen en vrouwen mij nog op gedempten toon staan te ver tellen over de laatste worsteling vau ver dronkenen; over het afscheid, dat de op varenden van één der scheepjes reeds van elkander genomen hadden, nadat de kop van het roer was weggeslagen en zij allen samen waren neergehurkt in het stuurlooze vaartuig, dal reddeloos aan den hevigen wind en de golven scheen prijsgegeven, tot, als een wonder, locli nog redding kwam; over hel rauwe leven der zee, dat velen van deze kerels met hun harten van goud uiterlijk verruwt; over hel verraderlijke van de zee, die 's morgens hij het uitvaren vredig kan zijn als een spiegel en in enkele minuten hel verderfelijke, ontembare element, dat niel meer le ontvluchten is... gaat plotseling een beweging door de rij, de hoofden worden ontbloot en ginds aan het eind van de straat verschijnt wan delend, naast den commissaris der Koningin, over de hobbelige keien, ge kleed zooals iedere vrouw gekleed zou kunnen gaan, rustig groeiend met stil len cmsl tusschen de rijen der dood stille visscliersmenschcn, de eerste vrouw an Nederland Koningin Wilhelmiua. Zij hart onstuimig tegen het mijne klopte. „Het is alles liet werk van Adelaide," stamelde zij „Zij bracht mi] je boek en daarna spraken wij langen tijd te za- nien en vertelde zij mij, dal zij met grootvader over mij had gesproken. Hij liet mij roepen. Dit gebeurde eenige da gen voor zijn dood. Zal ik je vertellen, wat hij zeide, Arnold'' -""„Ja", antwoordde, ik, „vertel mij al les. „Hij nam mijn handen in de zijne en ik wisl locn dat ik niets te vreezen had. Isobel zeide hij, men zegt, dat jij je moeders bloed in de aderen hebt, dat je boven alles vrouw en dan eerst een Wal denburg bent Is dat waar?" „Toen ik mijn hart voor hem had uit gestort, kuste hij mij. Ga je eigen weg, Isobel, zeide hij, maar blijf bij mij ge durende den korten lijd, dien ik nog te leven heb. Hij liet zijn notaris komen en onterfde mij. Ik ben nu te arm om lan ger een prinses te zijn tenzij ik jou prinses mag zijn." De tuin der droomen, waarin Feur gères mij geleid had, verdween voor mijn oogen en het aardsche paradijs werd voor mij geopend. EINDE.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1924 | | pagina 1