Zaterdag 5 Juli 1924
167° Jaargang
Dit nummer bestaat uit TWEE bladen.
EERSTE BLAD.
weest zijn, die nog goedkooper reizen
in uitzicht stelde.
Dc directie heeft let wel, lezerlj
die het bericht niet mocht gelezen heb
ben tot het vrouwelijk personeel
en er wordt nadrukkelijk bij vermeld,
ook tot die leden der andere seksev
welke aan de stations dienst doen de
aanschrijving gericht „dat ieder van dat
personeel uiterlijk van 1 Augustus a s. af
rerplicht is in dienst een eenvoudig,
niet doorzichtig, om den hals sluitend,
en tot de polsen reikend bovenklegjh'ng-
stuk te dragen."
Mij dunkt, een ieder, die genoodzaakt
is vaak of minder dikwerf gebruik te
maken van een „goedkoop" reisbiljet,
van welken aard dan ook, zal zich daar
over verheugen. Vermoedelijk zal hij er
tot dusverre weinig nota van genomen
hebben of de juffrouw achter het stati
ons-loket, die hem, slaande achter ecu
glazen ruitje, door een o, zoo lief en
nauw gleufje zijn spoorkaartje toeschoof,
al dan niet een nauw om den hals en
tot de polsen sluitend bovenkleedingstuk
droeg, maar in elk geval, hij zal er locli
zich over verheugen, dat hij met ingang
van 1 Augustus de zekerheid zal hebbeen,
dat zulk een juffrouw zoo zedig mogelijk
gekleed zal zijn en het getuigt zeer voor
de zedelijkheidsbegrippen der spoorweg
directie, dat zij den nieuwen maatregel
gaat invoeren in den tijd, dat er aan do
spoorweg-loketten zooveel vacantie-reizi-
gers, en daaronder jeugdigen komen, die
zich dan niet behoeven te ergeren aan
een .,!aag-ui(gesnedenhals of te veel
bloole armen der spoorweg-lokel-jui-
frouwen. En die dames, van bun kant-
zullen den maatregel hooger waardeeren,
bijaldien de maand Augustus ons eens
zou willen begunstigen niet heerlijke,
warme zomerdagen! En ik kan mij voor
stellen, dat die Amsterdammers, die zich
misschien geërgerd gevoeld hebben over
hun gemeenteraad, die onlangs het dans-
verbod afschafte en nog meer over hun
burgemeester, die, als gevolg van dien,
zoo waar reeds een aantal dansvergun-
ningen uitgaf, erg erkentelijk zullen zijn
jegens do spoorwegdirectie, die wel geen
lagere spoorweg-tarieven schonk, maar
getuigenis gaf van hoog zedelijkheids
begrip!
Maar nog van meei* beteekenis voor
Amsterdam is in verband ook met de
naderende Vacanlie, bet feil van de ope
ning van een nieuwen openbaren speel
tuin de twintigste reeds die j.l.
Zaterdag plaats had op de Eilanden, aan
de Groote Wittenbprgerslraat. Het is nu
bijna 44 jaar geleden, dat door de „Ver-
eeniging van Openbare Speeltuinen" op
initiatief van nu wijlen de heeren N.
Tellerode en P. II. Hugenholtz in 1879
opgericht, de eerste openbare kinder
speeltuin op 8 Mei 1880 aan den Wete
ringschans kon worden geopend en bin
nen een jaar daarna de tweede aan die
Marnisslraat. Nadien heeft het, niette
genstaande die commissie zoowel van de"
Verecniging „Ons Huis", van de gemeen
te, van liet Gymnastiekverbond e.a. veel
steun en medewerking verkreeg, gerui-
men tijd „gehokt" vóór de derde en vol
gende speeltuinen konden volgen. En het
beste bewijs hoezeer het begrip, dal ge
zonde lichaamsoefening on openlucht
spelen een noodzakelijkheid zijn voor de
jeugd, bij de massa is doorgedrongen, is
wel gegeven door het feit, dat allengs
liet aantal dier tuinen is toegenomen
en nu die twintigste zoo juist op Wit-
tenburg, een der dichtst bevolkte arbei
derskwartieren, is geopend.
Bij degenen, die den eersten speeltuin
Abonnementsprijs per kwar
taal:
op de buitenwegen om Middelburg, en
•?oor de andere gemeenten p. post f2.50;
voor Middelburg en agentschap Vlis-
singen f 2.30;
weekabonnementen in Middelburg 18
cent per week.
Advertentiën worden berekend
per regel plaatsruimte, met inbegrip van
omranding.
Gewone advertentiën: 30
dent per regel.
Ingezonden Mededeelin-
jf e n 50 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen:
ran 17 regels f 2.10, elke regel meer
30 cent.
Kleine advertentiën niet
grooter dan vijf regels druks en waarbij
Is aangegeven dat zij in deze rubriek
moeten geplaatst worden, 85 cent bij
•vooruitbetaling.
Advertentiën onder brieven of bevra
gen bureau dezer courant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent per stuk.
Advertentiën moeten, willen ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
IN EN OM DE HOOFDSTAD.
LXXXV.
IThd d elbur
Legt-ond usn Sp*
en TPibunes
in vacaotieljjd.
Dezer dagen hebben degenen, die ge
woon zijn degelijk nota ie nemen van (den
inhoud van hun dagblad, daarin een be
richt kunnen lezen aangaande een aan
schrijving, door de directie der Neder-
landsehe Spoorwegen tot een deel van
het bij dien tak van dienst werkzaam
zijnde personeel gericht. Het was een
mededeeling, die groote waardeering ver
dient, omdat daaruit blijkt met welk een
vaderlijke zorg die directie voor de be
langen van dat personeel en die van
het publiek waakt. Voor hen, die wat
ik bejammeren zou dat bericht niet
gelezen mochten hebben, teeken ik da
delijk aan, dat het niets bevatte omtrent
verlaging van de tarieven op de spoor
wegen, want die zijn reeds laag genoeg
hebben we tegenwoordig niet reeds op
een aantal baanvakken „goedkoope"
buurt-verkeer-kaartjes; zullen we zoo
meteen, als de vacantie gekomen zal zijn,
niet met „goedkoope" vacantie-kaarten
van tien, zeven en een halven of vijf
gulden den grootsten afstand in ons land
in den trein kunnen afleggen? Zijn niet
ae prijzen der abonnements- en traject-
kaarten in ons gezegend vaderland van
dien aard, dat elke handelsreiziger en
elke-forens er tevreden over behoort te
zijn? Neen, over een „onnoodige" verla
ging van die personen-tarieven handelde
dit bericht niet het ging over jjets
van veel hooger belang; het betrof een
aanschrijving der spoorwegdirectie in het
belang der goede zeden en zulk een
aanschrijving is immers van veel meer
beteekenis dan een mededeeling zou ge
De bovenstaande plattegrond van
speelruimte en tribunes voor het 6 en 7
Augustus op de Markt alhier uit te
voeren Openluchtspel, drukken we voor
namelijk af ten behoeve van hen, die
plaats willen bespreken.
Eerdaags wordt in een advertentie na
der bekend gemaakt, hoe het daarbij zat
toegaan. "We deelen daarover nu alleen
reeds mee, dat
Woensdag en Donderdag van de vol
gende week gelegenheid tot plaatsbe
spreking is voor koor- en orkestleden
en medespelers
Vrijdag en Zaterdag voor Middelbur
gers en verdere in Zeeland wonende
personen
van af Maandag 14 Juli voor buiten
Zeeland wonenden.
Nadere bijzonderheden zal tnen in de
advertentie vinden.
Bovenstaande cliché geeft echter ge
legenheid om nu reeds vast te stellen
op welke tribune men een plaats
wenschl.
Dc prijzen der plaatsen vindt men
op den plattegrond in de tribunes ver
meld.
Daar bij het verkleinen van het kaartje
het onderschrift links wat onduidelijk is
geworden, willen we hier nog epns her
halen wat daar staat
Dc plaatsen van f3, f2 50 en fl
zijn staanplaatsen, met uitzondering van
do plaatsen van f 2.50 in F, welke zit
plaatsen zijn.
die in de komende vacantie-weken niet kan laten, omdat een proef daarmede
altijd voldoende gelegenheid hebben hun genomen tengevolge had, dat de vernie-
kinderen bezig te houden en toezicht ling in de parken bedenkelijke afmetin-
op hen uit te oefenen. gen ging aannemen en wordt er nog niet
We zijn in Amsterdam, sedert de ope- herhaaldelijk geklaagd over vernielzucht
ning van dien eersten speeltuin iu Mej oer Amsterdamsche jeugd? Kan men
1880, ontegenzeggelijk reeds veel voor- zich niet dagelijks op straat ergeren over
uitgegaan met betrekking tot de vermin- |de taal, die men jeugdige Arasterdam-
dering van 'wandaden der jeugd, dio'mers kan hooren uitslaan? Er is en
steeds hun hoogtepunt in den vacantie- wordt veel gedaan tot tegengaan van ver-
tijd bereikten. Het aantal tuinen is too- wildering, lot verbetering der zedelijke
genomen; meer parken zijn aangelegd, opvoeding, maar er blijft nog veel te
padvinders-vereenigingen en vacantie-ko- doen over, belangrijker werk dan een
lonies zijn opgericht; vacantie-uitstapjes verbod tot vrouwelijke spoorweg-beamb-
zijn, thans reeds, dagelijks aan de orde, ten gericht tegen het dragen van niet
maar zulks wil toch nog lang hiet zeggen, nauw om hals en polsen sluitende klee-
dat de is traatschenderij uit Amsterdam ding.
is verdwenen. Bij lange na niet! Hoe het zij, Wiltenburgsche ouders
Is het nog niet verleden jaar geble- zullen blijde zijn met het nieuwe vacau-
ken, dat men de parken niet onbewaakt lie-geschenk cn hun kinderen zeker niet
aan den Weteringschans konden openen,
heeft bij hun pogen natuurlijk ook danig
gegolden het feit, dat de Amsterdamsche
straatjeugd in die dagen een allerdroe
vigste vermaardheid i>ezat en begrepen
werd, dat die baldadigheid ook zou kun
nen worden bestreden door de kinderen
uit het volk, die door gemis aan speel
ruimte in de ouderlijke woning, de straat
opgingen om zich te vermaken cn wier
vermaak zoo licht oversloeg lot schende
rijen, door goed geleid spel in afgeslo
ten ruimten van de straat le houden. De
commissie voor openbare speeltuinen
heeft dan ook prachtig pioniers-werk ge
daan en de nu pas geopende tuin izal
zeker weder bijdragen om de straat
schenderijen le doen verminderen en in
die buurt een zegen zijn niet alleen voor
de kinderen, doch ook voor de ouders,
Geautoriseerd© vertaling naar het
Üagelsch, van E. PHILIPS-OPPENHEIM:,
door Mevrouw v. d. Wi.
30).
„Dat heb ik opgemerkt", antwoordde
ik. „De Aartshertogin is wel zoo vrien
delijk geweest ons met haar oplettend
heid te vereeren."
De jonge man keek mij met een
feigenaardigen blik aan. Ik voelde nilj
sterk genoeg om zijn onderzoekenden
'blik te doorstaan.
„Hare Hoogheid verzoekt u en de jon
ge dame" voor het eerst boog hij
'naar Isobel „om in de voorkamer der
koninklijke loge te komen. Zij wil gaar
ne een paar minuten met u spreken."
„De Aartshertogin doet ons te veel
eer aan", antwoordde ik. „U zult mij
jeen genoegen doen als u haai- wilt zeg
gen, dat wij gaarne bij een andere ge
legenheid onze opwachting zullen ma
ken. Juffrouw de Sorrens is te veel
vervuld van het stuk."
De jonge man liet de monocle vallen.
Ik was er trotsch op, dat het mij gelukt
was hem verbaasd te doen, staan.
„U bedoelt", riep hij uit, „dat u niet
•wilt dat u niet wenscht te komen?"
„Juist; ik heb de eer gehad een on
derhoud te hebben met de Aartshertogin
ten ik verbeeld mij, dat het tot niets zou
leiden om over hetzelfde onderwerp nog-
(maals van gedachten te wisselen."
„Die jonge dame dan?"
„Die jonge dame blijft onder mijn
hoede. Wilt u zoo goed zijn de Aarts
hertogin mijn spijt te betuigen?"
Hij aarzelde een oogenblik, maakte,
een buiging voor Isobel en vertrok.
Zij sprak mij toe en wij waren zoo
lang S*il geweest, dat onze stemmen
vreemd klonken.
„Dank je, Arnold", zeide zij rustig.
„Het is alles zoo mooi, dat ik het niet
•zou willen verstoren."
„Ik hoop, dat het niet zal gebeu
ren", antwoordde ik. „De belangstel
ling van de Aartshertogin is zeer vleiend,
maar geheimzinnig. Ik voor mij ver-
Itrouw haar niet. Ik wensch
Ik brak mijn woorden af, want ik zag,
dat de voornaamste plaats in de tegen
overliggende loge leeg was. Isobel scheen
mijn plotseling stilzwijgen niet op te
merken. Haar vingers streelden nog
steeds de zachte, rose rozen in haar
schoot, haar oogen s'taarden in de ruimte.
Weer werd er geklopt, doch nu zeer
driftig. Ik opende de deur en de Aarts
hertogin schoot mij voorbij. In het duis
ter onzer loge zag ik haar diamanten
schitteren. Zij keek niet naar mij en
ging recfot op Isobel af, en legde haar
hand op Isobel's schouder.*»
„Ik heb zooeven om je gestuurd, heb
je dat niet begrepen?"
Isobel trok haar wenkbrauwen op. De
Aartshertogin was boos, dat verried haar
stem.
„Ik weet geen enkele reden, waarom
jk aan uw verzoek zou voldoen."
„Isobel, daarvoor zal ik je een goede
reden geven. Ik kan dal niet langer
verzwijgen. Zij willen je op geen an
dere wijze aan mij afstaan, daarom kom
ik je openlijk opeischen. Je zult de
waarheid welen. Ik ben de zuster uwer
moeder."
Isobel stond langzaam op. Zij was
even groot als de Aartshertogin; de ge
lijkenis was treffend. Isobel had een
fijner gezicht en andere oogen.
„Waarom zeide u mij dat niet eer
der bijvoorbeeld in Mordaunt Rooms?"
„Je verscheen als een donderslag"",
antwoordde de Aartshertogin vlug. „Ge
durende vele jaren hadden wij elk spoor
van je verloren. Overigens waren er
redenen je weet, dat er redenen wa
ren waarom het mij zeker niet kwa
lijk kan genomen worden,, dat ik aar
zelde. Maar laten wij daarover niet ver
der spreken. Het is beter, dat je ge
schiedenis nog eens in de wereld wordt
rondgebazuind, dan dat je verder zoudt
leven op deze verborgen manier. Ik zal
je terugbrengen naar Waldenburg. Ik
veronderstel, mijnheer", zeide zij, ter
wijl zij zich verder tot mij wendde, „dat
u mijn recht niet zult betwijfelen om
de voogdij van mijn eigen nicht op mij
te nemen?"
De herinnering aan Feurgères' blik
kwam mij ter hulp, anders zou ik niet
geweten hebben wat te antwoorden.
„Uwe Hoogheid, het is aan Isobel om
te beslissen. Zij is geen kind meer. Ik
twilde u er alleen aan herinneren, dat u
bij meer dan een gelegenheid heeft ge
poogd die voogdij op u te nemen, zon
der die familiebetrekking te noemen."
„U kent Isobel's geschiedenis. Kan het
u dan verbazen, dat ik gaarne alle
Ruchtbaarheid wensch te te vermijden
„Uwe Hoogheid, wij kennen Isobel's
geschiedenis nog niet. Wij zulien die
hedenavond hooren."
„Heeft hij u die nog - niet verteld
[vroeg zij ongeloovig.
„Hij komt vanavond op mijn ka
mers."
„U zult het dan eerder hooren! Zet.
je hoed op, kind. Wij zullen naar mijn
huis rijden, jij en ik en mijnheer Great-
son en dan zal ik je alles vertellen.
Je zult dan hooren, hoe die man je
beleedigde, door je toe te staan zijn
logo te nemen, zelfs om je nabij te ko
men!"
„Madame, ik dank u, maar ik wensch
bet einde van het stuk te hooren. En
wat mijn geschiedenis betreft, monsieur
Feurgères heeft beloofd om die vanavond
te vertellen aan mijnheer Graetson."
Ik zag de Aartshertogin de tanden op
(elkaar bijlen, zij kreeg een vuurrood»
ldeiu-.
„Je spreekt als een dwaas kind, je
wordt van alle kanten bedrogen. Het
komt niet te pas, dat je dien man weer
ontmoet. Het is een schande, dat je
ziju naam noemt
„Monsieur Feurgères heeft bewezen,
mijn vriend te zijn", antwoordde Isobel
kalm.
„Kind, ik ben je tante, de dochter vail
den Koning van Waldenburg. Jij be
hoort ook tot dat gesalcht Je weet heel
goed, dat ik de waarheid spreek. Hoe
durf je tegen mij te spreken over een
toan als Feurgères? Je hebt ons bloed
in je aderen. Ik beveel je, om met mij
mede te gaan, en dadelijk en voor al
tijd deze eigenaardige betrekkingen af
te breken. Later kun je hen, die naar
je meening" zij wierp een veelbe-'
teekenenden blik op mij „je vrienden
zijn geweest, een belooning geven. Maar
nu eisch ik je op. Kom!"
Isobel keek haar tante flink aan. Zij
was hoffelijk, doch sprak zonder eeni-
ge weifeling.
„Madame, het is mij niet mogelijk
om le doen waft u vraagt. Welke plannen
er ook voor mijn toekomst zijn gemaakt?,
zeide zij, mij aankijkende, „u moet niet
vergeten, dat ik aan mijn, lieven vriend
hier alles verschuldigd beu Dan heb
