No. 88
FEUILLETON.
De fiiizlchlharo hand.
Zaterdag 12 April 1924
167° Jaargang
hag de
aenieur
■rijven
Istratie
pan de
toen
I recht-
(actcur,
burger
onze
heb de
tinnen
in die
innin
gen so-
noe-
I uitge-
I ieder-
1 mede
Scepter
Basting
|ak uit
van
Big of
ISlede-
f-ijs ik
ver-
feagent
.,sla-
n de
Een
I toren.
Bpzich-
Sbrick.
Zee-
s hel
1'geble-
■waar-
|2 In-
l klei-
dat
sla-
heb-
§5oneel
pa-
ont-
fclburg
a be-
met
pen-
een
met
kvwcr-
|k na-
1 voor
fïeids-
eet-
hf dat
wel
I geeft
I vroe-
pners,
ht ze
laken.
1 toen
I toch
fei ze
If 8as"
pwarl
i zou
garni-
Dit nummer bestaat uit DRIE bladen.
EERSTE BLAD.
Abonnementsprijs per kwar
taal:
op de buitenwegen om Middelburg, en
voor de andere gemeenten p. post f 2.50;
waor Middelburg en agentschap Vlis-
tingea f2.30;
weekabonnementen in Middelburg 18
cent per week.
Advertentien worden berekend
per regel plaatsruimte, met inbegrip van
omranding.
Gewoae advertentien: 30
cent per regel.
Ingezonden Mededeelt n-
g e n 50 cent per regel.
Bi; abonnement voor beide veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen:
ran I7 regels f 2.10, elke regel meer
30 cent.
Kleine advertentien niet
grooter dan vijf regels druks en waarbij
is aangegeven dat zij in deze rubriek
moeten geplaatst worden, 85 cent bi;
vooruitbetaling.
Advertentien onder brieven of bevra
gen bureau dezer courant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent per stuk.
Advertentien moeten, willen ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan
one Bureau bezorgd zijn.
BIHHEHLAND.
IN EN OM DE HOOFDSTAD.
LXXÏII.
Rcclame-makcn.
Wie Amsterdam van het Centraal
station binnenkomt,' heeft ongeveer el-
ken dag de kans dat hem tussclien
het stationsplein en den Dam eenige
malen de een of andere reclame voor
dit of dat doel wordt aangeboden. Soms
worden hem in de handen geduwd
meestal heel poovertjes gedrukte papie
ren, waarop zijn aandacht wordt ge
vestigd op een of andere te houden
meeting, waar legen een of anderen door
lands- of stadsregeering genomen of te
nemen maatregel zal worden geprotes
teerd dan weder zijn het stukken, pa-
pier, waarin zijn tegenwoordigheid wordt
verzocht altijd in zijn eigen belang
bij ecu uitverkoop. Dergelijke pape
rassen worden den voetgangers bijkans
opgedrongen en meestal door degenen,
die ze zich in de handen Jieten duwen,
zonder ze nauwelijks een blik waardig
te hebben gekeurd, dadelijk op straal
gegooid, wat, vooral wanneer de open
bare wegen toevallig nat en modderig
zijn, het aestholisch schoon natuurlijk
danig verhoogt! Maar - papier en druk
inkt schijnen goedkoop en de straal-
reinigingsdienst moet óók wat te doen
hebben
Daar zyn ook uitdeelers van ander
drukwerk, die bezadigder te werlc gaan.
Dezulken hebben in den regel in de
hand pakjes gekleurde bedrukte kaar
ten, adressen gevende van een of ander
restaurant of lunchroom. Zij gaan met
hun drukwerk bescheidener om dan de
genen, die een protest-meeling aanbe
velen. Zij loopen zeer plechtigreiken
Door DOUGLAS VALENTINE.
(Sóhrqver van De man met den
Klompvoet).
Geautoriseerde vertaling van W. E. P
(Nadruk verboden).
IS).
„Mademoiselle is een beetje te knap
geweest, hè", zei de kamenier met een
valschen, zijdelingschen blik, „zij wou
madame berooven, nietwaar? Zij wou
voor spion spelen, hè? Eh bien ma pe
tite, je zult hier blyven totdat je zegt,
wat je met de doos van madame gedaan
faebtl"
„Wat praat je toch van de doos gesto
len!" wierp Barbara tegen. „Als ik je nu
zeg, dat ik er niets van af weet. De doos
wei'd mij ontstolen door den man, die
mijn vader doodde. Meer weet ik niet. Je
zult toch zeker niet denken, dat ik mee
geholpen zou hebben mijn vader"
baar slem trilde le dooden, om een
zilveren doosje in bezit le hebben, dat
voor my hoegenaamd geen beteekenis
heeft."
Mario lachte cynisch.
deugene, dien zij tegenkomeu en bin
nen hun bereik langs hen gaat, zoo'n
kaart toe wordt die niet aangenomen,
goed, een volgende voetganger neemt
haar wel en men ziet dat zulke recla
me-kaarten meerendeels niet op straat
gegooid worden, doch in den zak van
de overjas van hen, die ze aannam^
verdwijnen of ze wel ooit gelezen"
zullen worden en niet, straks binnens
huis gekomen, door den „begunstigde"
eenvoudig ten prullemand zullen wor
den gedeponeerd, is een open vraag
in elk geval de mééste dier kaarten
komen niet op straat terecht, treffen
misschien meer doel dan de ieelijkc
strooibiljetten.
Dezer dagen stapte ik op den Dam
op een tramwagon terwijl die even
sioptewierp een jongen eenige gratis
reclame-krantjes op het balkon aan een
paar volgende stopplaatsen stonden an-
dere jongens, die op dezelfde wijze de
zelfde soort blaadjes op het balkon
wierpen - conducteur of passagiers
mochten ze oprapen, of de straat op
schoppen het laatste gebeurde meer
dan het eerste. Alweer papier en
inkt schijnen goedkoop - maar het
geen ik juist neerschreef, bewijst reeds
genoeg, dat goéd reclame-maken een
kunst is en dat het langs den open
baren weg „wegsmijten" van gedrukt pa
pier blijkbaar maar matig doel treft.
Reclame-maken moet nog door velen
worden geleerd, en die leerschool heeft
men deze maand te Amsterdam, in
„duplo" zelfs, want we staan hier op
dit oogenblik in het tééken van de Re
clame twee reclame-tentoonstellingen
een in het Paleis voor Volksvlijt, een"
andere aan den rand der stad, ginder
in het groote gebouw van de veree-
niging voor automobiel-industrie aan het
einde der Ferdinand Bolstraat.
In laatstgenoemd gebouw wordt ge
houden een Bern's, de vierde, opgezet
door de uitgevers van een dames-week
blad, aangekondigd als „de grootste ten
toonstelling voor de vrouw", en waar
winkeliers in alles en nog wat, dat de
huismoeder dagelijks noodig lieell of in
het huishouden van dienst kan zijn, hun
beste /beentje voorzetten. De tentoon
stelling of Beurs, zoo ge dat „nieu
were" woord voor een dergelijke ex
positie de voorkeur geeft heeft, ge
lijk ook in de drie voorafgaande jaren
het geval was, een enormen toeloop.
Daar is meer dan een reden voor; in
de eerste plaats de aangename inrich
ting, die wel bewijst, dat hier vrou
wen in den opzet hadden mede te
spreken; in de tweede plaats dat onze
bekende „conferencier" Pisuisse er met
zijn gezelschap optreedt, en in de dorde
en misschien wel de voornaam
ste plaats „dat er zooveel weggegeven
wordt." En dit laatste is werkelijk een
eigenaardigheid van onzen zonderlingen
tijd die gulheid van de neringdoen
den en die stormloop van vrouwen en
daaronder héél velen, die niet tot dc
onbemiddeldeu gerekend kunnen wor
den, naar tentoonstellingen of bijeen
komsten „waar iets zal worden wegge
geven."
Er was aangekondigd, dat aan de be
zoeksters van die damesbeurs pakketten
zouden worden uitgereikt, voor niemen
dal natuurlijk, 't Heeft er storm om
geioopen en een dame, die bet uitreiken
had bijgewoond, verleide me, dat het
„op vechten af was geweest om zoo'n
pakket machtig te worden Ik vroeg
of de inhoud dan zoo merkwaardig was
geweest. „Och neen, een stukje zeep,
een tabletje van dit, een beschuitje van
„Ma foi", riep zij uit, wie eenmaal
spion is, staat voor uielst Maar tiens,
daar is madame!"
Nur-el-Din kwam voorzichtig de trap
af, de man met hel gele gezicht achter
haar. Hij had een pistool in de hand.
De danseres zei enkele woorden in bet
Fransch tegen haar kamenier, die het
blad opnam en heenging.
„Nu, mademoiselle", zei Nur-el-Din,
„je ziel dit pistool. Rass hier zal hel ge
bruiken, wanneer je een poging doet
te ontsnappen. Je begrijpt me, nietwaar?
Ik ben gekomen om je een laatsle kans
te geven om mij te zeggen, waar je mijn
doos hebt gelaten
Barbara keek de. danseres wantrou
wend aan.
„Ik heb u al verteld, dat ik er niets
van af weet. Als iemand er iets van
weet, zou u het zelf moeten zijn
„Quoi?" riep Nur-el-Din in ongeveins
de verbazing uit, „comment?"
„Omdat", ging Barbara voort, „een
lange zwarte haar van u klaarblijke
lijk werd gevonden die tusschen de
touwen geraakt was, waarmee ik werd
vastgebonden.
„Tiens!" zei de danseres, en haar
zwarte oogen werden groot van verba
zing, „tiens!"
Ben kórten tijd stond zij zwijgend in
gedachten verdiept De man, Rass. luis
terde plotseling scherp aan de irap en
die fabriek, allemaal monsters van huis
houdelijke artikelen." En daarvoor, en
voor de kans als zóovcelste tenloon-
stellingsbezockster een geschenk van
groote waarde te krijgen, getroosten de
vrouwen zich met genoegen een tocht
naar dal tentoonstellingsgebouw, waar
ze voor een pakket zelfs nog gaarne
cenigo minuten in den tocht staan.
Grappige wereld tocht Als de groente
boer of de kruidenier aan de deur
het dienstmeisje een versnapering toe
stoppen, zegt „mevrouw", „dat die le
veranciers daarmede hun bedoelingen
hebben" en keurt dat „weggeven door
leveranciers" af, maar als zij op een
tentoonstelling kans heeft een pakket te
ontvangen van allerlei leveranciers, „die
ook hun bedoelingen hebben", vechl ze
er desnoods om. En toch doen dc groen
teboer aan de deur en de winkeliers met
hun ten toonstellings-pakketten precies I
hetzelfde - weggeven om reclame te
maken.
De tentoonstelling in het Paleis voor
Volksvlijt is van geheel anderen aard.
Zij werkt meer met „de groote trom", 1
is „up lo date"; heet opgezet met het
doel „ieder in de gelegenheid te stel-
len de moderne wijze van reclame-ma-
ken in den uitgebrcidsten zin aan 1
le toonen." Lang te voren heeft men
er van doen spreken en een zoo groot
mogelijk eere-comité weten tc vormen
van een aantal personen, wier namen
een goeden klank in den lande hebben
en die met het maken yan reclame
van doen hebben of er belang bij heb
ben en nu zij er is, tracht zij ook
nog naar buiten allereerst de aandacht
van het publiek tc trekken. De ingang j
tot dc tentoonstelling aan den West
einde Kant is zoo schreeuwend mo
gelijk van kleur en zonderling van vorm
't is misschien een stuk zeer mo-
derne en fraaie architectuur en in elk
geval iets, dal de menschen even ver
baasd als ontsteld doet staan, niet om
dat ze het zoo mooi vinden, maar om
dat hel geweldig de aandacht trekt
door zijn buitenissigheid.
Misschien zal men zeggen „bewijs dat
het goed gevonden is als reclame voor
een tentoonstelling, die het bevorderen
der reclame beoogt" wel mogelijk,
doch deze toegang-reclame doet mij le
veel denken aan degene - wie was
het ook weert die eens gezegd beeft
„Spreek over me 't mag goed zijn,
't mag nog zoo slecht zijn maar in
's hemelsnaam spreek over me'"
dat is óók reclame vrage slechts
of zij is van de goede soort
Evenwel, eenmaal dien ingang door
en de tentoonstelling binnen getreden,
zal toch den bezoeker over 't geheel
tegenvallen datgene, wat daar binnen
te zien is. Het is geen tentoonstelling,
die lot de massa zal spreken, ook al
heeft zij ongetwijfeld nut voor dege
nen, die tot dusverre nog niet ten volle
beseft hebben, wat in onzen lijd góede
reclame te beteekeneu heeft en men
schen, die hun artikelen wenschen aan
le prijzen, kunnen zeker liier en daar
leeren van de raadgevers op reclame-
gebied en zien hoe Anderen de aandacht
op hun zaken vestigen.
De tentoonstellingszaal dezelfde
waar den laalsten lijd meer exposities
zijn gehouden is gedecoreerd op een
even zonderlinge en druk-doende manier
als de gevel aan den ingang, maar men
heeft zich niet de moeite gegeven den
vloer, waarover de bezoeker gaat, ook
een aangenaam aanzien te geven
men schuift voort over de leelijke plan-
ken, terwijl eenige dikke en met stof-
zuigers schoongehouden Ioopers de lee
lijke zaal althans een beetje aanklee-
diug zouden hebben gegeven opmer
kelijk hoe bij dergelijke tentoonstellin
gen aan de vloerbedekking in den re
gel weinig of geen aandacht wordt ge
schonken.
Overigens een aantal „stands" van
verschillende soorten artikelen en bo
venal van voorwerpen, die voor recla
me dienst kunnen doen, zooals was
figuren, standaards, reclame-platen, éla-
Lage-lampen, e. d.; drukkerijen, die proe
ven laten zien van hun reclame-druk
werk en fraai uitgevoerde kaarten, en
kele dagolgden, die de aandacht vesti
gen op hun advertentie-pagina's; ad
vertentie-pagina's; advertentie- en recla
me-ad viezen-b urea ux, die zich beschik
baar stollen om degenen, die de groote
trom willen roeren, den weg te wijzen,
maar over het geheel niet veel, dat men
ook zonder een tentoonstelling eiken dag
in onze groote winkels en magazijnen
zou kunnen zien zijn de winkelstra
ten onzer groote steden eigenlijk niet
dc béste, eiken dag weer zich toonende
reclame-ten toonstellingen? Zyn onze
groole steden niet op weg door licht
reclames op de daken door electri-
sche kleuren- en lelterverspringingen aan
de gevels; door liclilwerpers, verbonden
aan trampalen; door transparant-platen
aan puilen en masten; door licht-an-
nonces aan de electrische tramwagens
en allerlei kleurige gravures op de tram
wagen-ruiten, groote en door de veel
heid van al die genoemde dingen
tevens leelijke reclame-steden le wor
den9
Het nevenzaaltje waar de Amster-
damsclie Gemeentelijke Electriciteitswer-
ken in samenwerking met groole fir
ma's, die electrische lichtreclames be
vorderen, toonen welk gebruik door het
moderne licht met al de kleuren van
glas en bolletjes gemaaktkan worden
om op dit op dat artikel de aandacht
te vestigen is wel het merkwaardigste
der tentoonstelling - niet omdat wc
dat alles ook al niet buiten de zaal
hebben zien toegepast, doch omdat we
hier weder eerbied leeren hebben voor
dc techniek op dit gebied - wat goed
is, aangezien wij, verwende stervelingen,
al die dingen reeds zoo ^natuurlijk"
hebben leeren vinden.
Het meest interessante dezer heel©
tentoonstelling heb ik gevonden do his
torische verzameling op reclamcgebicd,
welke door medewerking van musea en
eenige particulieren is ingericht op een
der gaanderijen. Jammer alweer, dat dat
alles bijeen is in zoo'n foei-lcelijke. „on-
aangekleede" omgeving hoeveel meer
zou het alles lot zijn recht komen en
aandacht trekken in een klein, intiem,
aardig ingericht milieu Vorige eeuwen
en vroegere generaties mogen dan al
op minder opzichtige, minder kleurige.,
minder de oogen-vcrblindende wijze hun
waren en hun bedrijf hebben aange
prezen, zij deden het loch lang niet
onaardig en misschien - - vaak met groo
ter succes dan thans door middel van
zooveel licht- en kleurgeschitler.
Die eigenaardige uithangborden, be"-
trekking hebbende op verschillende be
drijven, uitgeoefend in de huizen, waar
voor zij uithingen, zijn de bezichtiging
waard en er zijn er een aantal
zelfs een dat uithing aan het huis van
de vroedvrouw en in beeld brengende
een ferme jongen, zooals de natuur hem
schiep, gezeten op de wereldbol en on
der deze afbeelding een chirurgisch in
strument stel u voor dat onze he-
dendaagsche vrouwen-artsen hun gevel
Verkoudheid, Lendenpij»,
Rheusïiatiek
Snelle en gehele een- zinp
De heer Jac. Fenijn, Schoulenstraal löa,
Rotterdam, schrijft
„Ik ben 33 jaar ©n
van beroep stoker,
waardoor ik dikwijl»
lijd aan zware ver
koudheden en lenden
pijn Ik heb TOGAL-
tabletteu gebruikt en
was verrast over het
snelle resultaat, te
fr x, meer daar ik, loea ik
andere middelen en
smeerseltjes gebruik
er altijd lang mee behept bleef."
Duizenden vrijwillige dankbetuigingen,
afkomstig uil alle landen der wereld, be
vestigen dezelfde goede cu snelle resul
taten van TOGAL-tahletten legen spicr-
rheumatiek en een even gunstige uit
werking tegen zenuwrheumatiek, ge-
wrichtsrheumaliek, rheumatische knob
bels. jicht, ischias, hoofd- en zenuwpij
nen, verkoudheid, influenza, griep en
slapeloosheid. Genezing en onschadelijk
heid gegarandeerd Tegen billijken prij»
bij alle Apothekers en Drogisten ver
krijgbaar
(ingez. Med.j
zei iels legen Nur-el-Din in dezelfde
vreemde taal, die Barbara hen al eerder
had hooren spreken.
Dc danseres maakte een gebaar om
hem le beduiden stil te zijn
„Dij heeft bij mijn toilettafel gestaan
dien avond", mompelde zij in 't Fransch,
meer in zichzelf dan tol de anderen,
.dan was iiij het dus, die hel deed!"
Snel zei ze tol Barbara
„Die man, die je vastbond lieb je
dien gezien?"
Barbara schudde ontkennend 'l hoofd.
„Ik kon niets zien; ik weel zelfs niet
eens, of het een man was. Ilij pakte me
j zoo onverwachts beet, dat ik in de duis-
lernis niets kon onderscheiden hot
j kan evengoed een vrouw geweest ziju
i zodals u zelf bevoorbeeld, voor zoover ik
weet I"
i Nur-el-Din sloeg de handen in elkaar
j „Dan was liij hel dus zelf", fluisterde
|zij, „ik Iiad liet wel kunnen welen. En
toch heeft hij het niet hier!"
i Zware voetstappen' klonken in dc ka
mer daarboven Rass riep haastig iets
legen de danseres, duwde haar hot pi-
stool in/dc handen en rende de trap
op. Het volgende oogenblik klonk een
luide knal, gevolgd door den plof van
een zwaar lichaam dat neerviel. Ergens
in een van de kamers boven gilde een
vrouw
Nur-el-Din liet het pistool vallen en
sloeg de handen voor hel gezicht Twee
i mannen verschenen hoven aan de kel-
j dertrap De oene was Strangwise in uni-
form, de auaer was Bellward.
i „Ze zijn allebei hier", zei Strangwise
over zijn schouder tot Bellward
,0. goddank, dat u gekomen is'" riep
I Barbara en zij liep naar het ondereind
van de trap.
1 Strangwise vloog langs haar heen en
greep Nur-el-Din bij den arm.
i „Breng haar naar boven", zei Dij snel
tol Bellward, die achter hem aan kwam,
„en sluit haar op in do kamer Ik zal
wel voor de rest zorgen. Miss Mackwav-
te", voegde hij er bij lot Barbara, ,u
'gaat met ons mee!"
j Barbara staarde in verbazing Bellward
laan. Zij had nooit kunnen denken, dal
'een vermomming zóó volkómen kon zijn;
majoor Okewood ziet er uit als een to
taal ander mcnsch, dacht zij.
Maar Bellward had de danseres bij
t beide armen vastgegrepen en duwde
haar voor zich uit de trappen op Nur-
el-Din scheen te veel overweldigd dan
dal zij een woord kon uitbrengen.
„O, wees niet zoo ruw met haai', ma
joor Okewood!" zei Barbara smeckend.
j „TT zult haar pijn doen!"
Zij stond met den rug naar Strangwise,
'zoodat zij niet kon zien welk een merk-
1 waardige verandering er in diens trekken
kwam bij die woorden.
tooiden met een dergelijk leeken hun
ner waardigheid' Natuurlijk, dc bekend»
stok en scheerbekkens, die vroeger
steeds thans nog hier en daar
bij de barbiers uithingen het koperen
bekken van den eerzamen stadsomroe
per de vijzels van den apotheker en
meer dergelijke attributen, ze ontbre
ken hier niet, evenmin als de hoorn
van „den bakker om den hoek", die
over zijn onderdeur den buurtbewoner*
kond deed, dat „de warme bollen" ge
reed lagen.
Hoogst merkwaardig zijn ook in vi
trines de platen, waarop neeringen ra
beeld werden gebracht en al die recla
me-biljetten in dichlwoorden van bak
ker, slager, lurfdrager, lantaarnopsteker
en wie al niet, ze waren in hun lijd
zeker méér de lezing waard dan thans
de strooibiljetten van het Damrak en
zijn zelfs nu nog waard gelezen te wor
den als typische stukjes reclame-ge
schiedenis
Voor dengene, die iets voelt voor de
geschiedenis onzer vroegere samenle
ving, is de gaanderij van de reclame
tentoonstelling in het Arosterdamsche Pa
leis voor Volksvlijt nog héél wat belang
rijker dan al dat moderne kleuren- en
licht-gewriemel daar beneden.
SIM SAN
RECHTZAKEN.
De zaak der Brusselse he Bank
voor de Rechtbank te Middel
burg.
(Vervolg.)
Bij de voortzetting van zijn requisitoir
zei de officier dat de bedoeling om zich
te be voordeden, vast slaat; en daarna
ging hij de zaken nog eens na om vast
le stellen, dal ook dó listige kunstgre
pen vast staan cn de valsche voorspie
gelingen en hel samenweefsel van ver
dichtselen Spr. acht dan ook hel op
zet van bekl aanwezig.
Het is niet noodig dat men voordeeien
„Okewood". fluisterde hij. maar zoo
zacht, dat het meisje de woorden niet
kon verslaan, .Okewood- Dal had ik
kunnen vermoeden» Dat had ik kunne*
vermoeden!"
Toen tikte Dij Barbara zacht op de«
schouder
„Kom", zei hij, wij moeten naar bo
ven. Er is nog veel te doen!"
Hij dreef haar vriendelijk naai- de
irap waarlangs Bellward en Nur-el-Din
naar boven waren gegaan Bovengeko
men ging hij voor en bracht Barbar*
in de gelagkamer Een enkele kaars stond
op tafel en wierp een fiets licht in de
kamer Rass lag op zijn rug midden
op den vloer, één arm dubbelgevouwen
onder zich, een knie ©enigszins opgetrok
ken.
Barbara deed van schrik een slap te
rug.
„Is hij is hij stamelde zij. op
de roerloozc gedaante wijzend
Strangwise knikte.
Een spion!" zei hij ernstig, „het Is
goed, dat we van hem af zijn Ga daar
maar in den lioek zitten, dan ziet u
hem niet Blijf daar!" ging hij voort,
ziende hoe bleek het meisje was gewor
den. ik zal u wal brandewijn geven!"
(Wordt vervolgd.)