FEHILLETfll, Dg onzichtbare hand. No. 58 Zaterdag 8 Maart 1S24 167' Jaargang NT Dit nummer beslaat uit TWEE Bladen EERSTE BLAD. Abonnementsprijs per kwar taal: op de buitenwegen om Middelburg, en voor de andere gemeenten p. post f 2.50; voor Middelburg en agentschap Vlis- uiageu f2,30; weekabonnementen in Middelburg 18 ceat per week. Advertentiën worden berekend ,»er regel plaatsruimte, met inbegrip van omranding. .Gewone advertentiën: 30 cent per regel. Ingezonden Mededeelin- g e n 50 cent per regel. Bij abonnement voor beide veel lager. Familieberichten en dankbetuigingen: ran 17 regels f 2.10, elke regel meer 30 cent. Kleine advertentiën niet |rooter dan vijf regels druks en waarbij is aangegeven dat zij in deze rubriek moeten geplaatst worden, 85 cent bij vooruitbetaling. Advertentiën onder brieven of bevra gen bureau dezer courant 10 cent extra. Bewijsnummer 5 cent per stuk. Advertentiën moeten, willen ze nog in «ns blad van dienzelfden dag worden •pgeaomen, uiterlijk 12 UUR en des ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan aas Bureau bezorgd zijn. BINNENLAND. IN EN 011 DE HOOFDSTAD. LXVIII. W'^sprekendheid en gemeen! e beheer. Een goed denkbeeld. Doccr dagen nam ik uit de bladen kennis van een, als „eigenaardig" beti teld voorstel van een der leden van den Utrechtschen gemeenteraad, hetwelk ik hier voor degenen, "die het jammer genoeg! ontgaan mocht zijn, even in herinnering breng. Bedoeld raadslid had n.l. bij B. en W. .zijner gemeente, op grond dat de llaad twee volle zittingen had besteed aan de behandeling van één agenda punt, hetwelk ten slotte zonder hoof delijke stemming wty> aangenomen, het voorstel ingediend den Raad te doen besluiten ter nagedachtenis daarvan te doen slaan een gedenkpenning; daarvan een exemplaar in goud te schenken aan het stedelijk museum en exemplaren in zilver eventueel uit te reiken aan raads leden, die zich door hun welsprekend heid voor de gemeente bijzonder ver dienstelijk zouden hebben gemaakt. Zulk een voorstel durfde men in de bladen eenvoudig betitelen als „eigenaar dig"; ik zou hot liever genoemd willen zien „een zeer kostbaar voorstel", om dat deze Utrechtsche nieuwigheid bij aldien de gemeenteraad der Bisschop- stad er ten minste mede accoord zou gaan, jets wat ik nog niet vermeld vond natuurlijk spoedig in andere gemeen ten navolging zou vinden en het aantal uit te reiken zilveren welsprekendheids medailles legio zou zijn. Want hééft men tegenwoordig wel niét-welsprekende raadsleden, mannelijke of vrouwelijke? En In elk geval, bijaldien er nog hier Door DOUGLAS VALENTINE. (Schrijver van De man met den Klompvoet). Geautoriseerde vertaling van W. E. P. (Nadruk verboden). 26). Hij liep het bureau van den chef binnen. Barbara Mackwayte, in een een voudig zwart japonnetje met wit lin nen boord en manchetten, zat op haar gewone plaats in de wachtkamer. Een week was er nu verloopen sedert den moord en den vorigen dag, dat wist Ma rigold, was het overblijfsel van den armen ouden Mackwayte begraven. Hij was even verbaasd, het meisje weer zoo gauw aan haar werk te vinden. Zijj sprak niet tol hem, toen zij hem bij den chef binnenliet, maar in haar grijze oogen lag een vraag. Marigold keek haar aan en schud de ernstig het hoofd. „Geen nieuws", zei hij. De chef was ongewoon woordenrijk. Marigold Irof hem aan, zooals gewoon lijk, omringd door papieren, en een ver vaarlijk stapel van telefoonberichten. Hij luisterde zingend naar Marigold's verslag en daar uièt-welsprekende vroede man nen of vrouwen gevonden zouden wor den, van het deze hoofdstad bestierend lichaam kan zulks niet worden gezegd elk lid, dame of heer, is hier wel bespraakt, en aangezien men ook hier de begaafdheid bezit uren zoek te bren gen met het beredekavelen vmi zaken, die niet-raadsledcn in enkele minuten zouden welen af te doen, zou aanvaarden» an het Utrechtsche voorstel hier een dure geschiedenis kunnen zijn, gezien het 'aantal zilveren medailles, dat geslagen zou dienen le worden. Op dien grond hoop ik, dat de raad van Utrecht het overigens „leuke" voorstel van zijn me delid <eider dankbetuiging voor hel origi- neele denkbeeld, niet zal aanvaarden "Waren de medailles voor de welbe spraaktheid reed^ beschikbaar, men zou ze hebben kunnen uitreiken aan de raads leden, die in de jongst gehouden z.ilting zoo aangenaam keuvelen over de ge meentelijke kindervoeding. We hebben de dagen van het Laisser faire laissez passer, gelukkig reeds ver achter ons. Er is een tijd geweest toen men voeding voor behoeftige schoolkinderen nog durf de bestrijden als niet tot de school be- 'jhoorende en in elk geval een zaak vond, die geheel moest worden overgelaten aan hel particulier initiatief. Tot men is gaan begrijpen, dat de natuurlijke con sequentie van bij de wet geregelde leer plicht méést zijn- het verstrekken van voedsel aan kinderen, die zulks van hun natuurlijke verzorgers niet konden krij gen, omdat onderwijs aan kinderen met hongerige magen gegeven, (gelijk zou staan met al die kosten voor onderwijs „in het water gooie". Gevolg is dan ook geweest, dat Amsterdam voor die kindervoeding een gemeentelijke keuken ,in de Utrechtsche Dwarsstraat inrichtte. Aangezien over de hoedanigheid van het uit die inrichting verstrekte voedsel was geklaagd, werd een deskundige commis sie benoemd ,die in een rapport advi seerde tot verbeteringen, en gevolg is ge weest, dat B. en W. daarvoor den raad een crediet vroegen van 75.000 gulden. Maar nu kwam later in, een adres van het bestuur der hier bestaande coö peratieve keuken om het voedsel voor de scholen té leveren en het bestuur bood aan dit te doen tegen een loge ren prijs per portie, waardoor aan de gemeente een bedrag van om en bij de de 30.000 zou worden bespaard. Daarover kwamen de tongen los en een der damesleden stelde voor de voor dracht een paar weken aan te houden, opdat nader zou kunnen worden be studeerd of het geraden zou zijn op het 'aanbod in te gaan. Een voorstel niet zonder beleekenis bovenal voor al diegenen in den raad die in gemeentelijke socialisatie alle heil zien. Zij vreesden, dat men die voedsel- levering in handen gevende van een particuliere onderneming een belangrijk stuk „gemeente-exploitatie" zou prijs ge ven en zij verzetten zich natuurlijk krachtig tegen het aanhouden der voor dracht. De wethouder van onderwijs gelijk be kend een der sociaal-democratische leden, verzette zich ernstig; meende dat men, de gemeente-keuken opheffende, gevaar liep de goede controle op de voedsellevering te zullen verliezen; of voor die controle weder meer personeel zou hebben aan te stellen; betwijfelde of de arbeidsvoorwaarden van het perso neel der coöperalieve beuken wel zoo goed waren als die in de gemeente-in van zjjn mislukte poging om Barling op te sporen. „Marigold", zei hij, toen de ander zijn verhaal geëindigd had, „wij moeten zon der eenigen twijfel beslag op dien kerel leggen. Laat eens zien... wacht! Ik heb hel al!" Hij krabbelde een paar woorden ep een blocnote en reikte die den detective over. ^.Wanneer uw vriend onschuldig is", grinnikte hij, dan zal dit in ieder geval zekerheid geven. Wanneer hij Mackwayte vermoord heeft, zal hij natuurlijk niet antwoorden. Lees het eens en laat eens hooren, hoe liel klinkt 1" De chef leunde achterover in zijn stoel en stak een cigaret op, terwijl de detec tive hardop las „Wanneer kanonnier Barling, etc. zich in verbinding stelt met de heeren zus en zoo, procureurs, zal hij iets vernemen, dat voor hem van groot belang is. Moei lijkheden met betrekking tol den dienst kunnen uit den weg geruimd worden." „Maar mijnheer", wierp Marigold te gen, „de militaire autoriteiten zullen voor dat laatste niet instaan ,denk u?" „Zouden ze niet?" antwoordde de chef grimmig. „Dat zullen ze wel degelijk, als ik 't hun zeg. Geen blinde ambtenarij met mij dank je wel! En nu Marigold vraag Matthews om Barling's regimentnummer en de rest in te vullen en den naam en 'f adres van die procureurs, die dat soort richting, kortom ontried ten sterkste op liet voorstel in te gaan, natuurlijk omdat hij een stukje Amsterdamsche sociali satie in gevaar zag en hel slot is geweest dal het voorstel, de behandeling der voor 'dracht van B. en \Y. aan te houden, werd verworpen en besloten het crcdiet voor de verbeteringen in de gemeentekeuken toe te staan. De welbespraaktheid dergeneu, die tot geen prijs deze gemeente-exploitatie wil den loslaten, had het gewonnen, de zil veren medailles hadden hun kunnen wor den uitgereikt, al ware hel dan maar alleen geweest omditl zij Amsterdam mis schien voor hel prijsgeven van een ge- j meente-keuken hebben behoed Maar men zou zoo zeggen, dat de voorstanders van dit eigen beheer zich locli wel eeni- germale zwak gevoelden, dal zij zells geen véértien dagen hel voorstel om een crediet voor verbeteringen der keuken durfden aanhouden, want hel moet dan toch wel héél erg in die inrichting ge steld zijn als de aan le brengen verbe teringen nog niet een paar weken had- den kunnen wachten Evenwel, men kan zich voorstellen dat degenen, die in de eerste plaaals van ge meentelijke socialisatie alle heil verwach ten, niet gaarne een deel daarvan in gevaar zagen gebracht. Er zijn nu plan nen hangende om die socialisatie in an dere richting uil le breiden door liet in het leven roepen van een gemeente lijk tooneelgezelschap. Niet dal men voornemens is een dergelijk gezelschap te vormen uil looneelspelers en tooneel- speelsters, die in vasten gemeentedienst staan, uit de gemeentekas zullen worden bezoldigd en te zijner tijd als gemeente ambtenaren zullen worden gepensio neerd zóó ver gaat men nog niet, doch de bedoeling schijnt te zijn door samen werking met andere gemeentebesturen, die ook over een eigen schouwburg be schikken, meer orde te brengen in den chaos, die in ons land op tooueelgebied bestaat. Mij dunkt, hier hebben wij te doen met een gemeente-bemoeiing die toejui ching en voor de toekomst van groole beteekenis kan zijn. Ik heb in deze Am sterdamsche aauteekeningen reeds vroe ger betoogd, dat stelen als Amsterdam en Den Haag in de eerste plaats, op wier weg het zeker liggen moet do aantrek kelijkheid der stad voor vreemdelingen uit binnen- en buitenland te verhoogen, moeten medewerken om te zorgen, dal uitmuntende kunst een groole aantrek kingskracht kan wezen. Steun van ge meentewege verleend voor goede ten toonstellingen; voor goede muziek, opera en tooneel, brengt indirect voor de ge meente weder haar rente op. Ik beweer volstrekt niet, dat men dat hier ten stadhuize niet begrepen heeft, maar wel is gebleken, dat men bij het subsidie-verleenen niet den juisten weg had ingeslagen. Men lieeft op dit gebied te „eerlijk" willen zijn, door de gemeen telijke subsidies over te veel gezelschap pen te verdeelen er zijn er zelfs die beweren, dat men in öat opzicht nog niet ver genoeg gegaan is en kunstinstel lingen, die toch ook „recht" hadden, buiten sloot. Het natuurlijk gevolg is geweest, dat men eigenlijk nergens vol doenden steun gaf en hel dus „lobben" bleef. Welnu, thans schijnt men le willen komen tot de juiste wijze vau doen flink steun verleenen aan één gezel schap, zoodat dit dan zal kunnen zijn gevormd door de bcsle krachten die, zaakje voor ons opknappen. En zeg hem, dat wij deze advertentie lot nader op- zeggens toe dagelijks geplaatst moeten hebben in de Mail, de Chronicle, Daily News, Sketch, Mirror, Evening News.. „En in de Star", viel Marigold, die radicale neigingen had, hem iif de rede. „De Star ook natuurlijk, in ieder geval. Meer bladen zal je beschermeling denk ik wel niet lezen, is 't niet, Marigold? Goed!." Hij slak de hand uit om afscheid te ne men. Maar mr. Marigold hield sland. Ilij was langzaam in zijn uitingen en er wa ren nog verschillende dingen, die hij met den chef wilde bespreken. „Het speet mij, majoor Okewood van morgen onder de lijst van vermisten aan te treffen, mijnheer", zei hij. „Ik had u juist willen vragen...." ,,.Ta, vreeselijk is dat, afschuwelijk!" zei de chef. Toen voegde hij er aan toe „Als u weggaat, wilt u dan even aan miss Mackwayte vragen of zij hier komt?" De detective was gewoon aan verras singen, maar dc cher kegelde hem toch nu en dan finaal de deur uit. Eer hij goed wist, wat hij deed, was Marigold in de wachtkamer en deed wat hem gevraagd was. Zoodra de begrafenis van haar vader voorbij was, had Barbara erop gestaan weer aan het werk te gaan. Het afschu welijke vooral van den moord en hel on derzoek dat erop gevolgd was, schenen zeker van een behoorlijk bestaan, zich geheel aan hun laak kunnen geven Wan neer dan andere groote gemeenten het- zelfde kunnen doen voor andere tooneel gezelschappen, zal men tot gezonde toe standen op kunstgebied kunnen komen en de aantrekkelijkheid der stad worden verhoogd. Dien kant wil men blijkbaar uit, want reeds is* overleg met andere stéden Den Haag, Botterdam, l'trecht, Haar lem - begonnen Uit den aard der zaak zal nog heel wat voorbereid dienen te worden om lol een voor alle betrok kenen bevredigende regeling te "geraken, doch is die eenmaal verkregen, dan zal men in elk der genoemde groote sleden 't op haai1 gebied zetelend looneelgezcl- scliap door behoorlijken steun van ge meentewege de goede bestaanszekerheid kunnen verschaffen, die nu nog le zeer ontbreekt. liet zal natuurlijk van zelf sprekend zijn, dat voor Amsterdam in aanmerking zal moeten komen de Kon. Ver. „Het Ncderlandsch Tooneel", dal .met den Stadsschouwburg als liet ware is saamgegroeid. En wanneer dan daarna door samenwerking van Amster dam met een paar andere gemeenten ook de mógelijkheid geschapen kan wor den van het instandhouden van een goed Ncderlandsch opera-gezelschap, zal dc verbetering op kunstgebied worden ver kregen, die in deze groole stad reeds lang noodig was en indirect haar voor deden aan de burgerij zal opleveren Mits men dan ook samen zal kunnen overwegen hoe men zal kunnen komen lot een afschaffing, althans tot een be duidende verlaging, der belasting op de openbare vermakelijkheden; een be lasting die „uitgevonden" heet te zijn omdat men looneelgezelschappen ging subsidieeren, terwijl deze er de nadeden van ondervinden, en een belasting, die ook onbillijk is, omdat men haar ook heft op vermakelijkheden, die men niet subsidieert. Maar misschien dat men eens op dit punt van „koers" zal veranderen, wanneer de noodzakelijkheid om zooveel mogelijk in de stadskas te brengen, niet meer zoo dringend is. In elk geval is het plan, oin in onze tooneeltoestandcn verbetering te brengen, zeker sympa thiek cn mag men het gemeentebestuur der hoofdstad met dit initiatief geluk- wenschen. SI NI SANA. VARliU Dc bouw van den tegenwoor dige» Stadhuistoren te Veere 1595-1599. Volgens een verslag van den raad der gemeente Veere voorkomende in dc Midd. Courant van 2 Nov. 1923 was er een begrooting ingekomen van kosten lot herstel van den stadhuistoren, verge zeld van een voorstel om daarvoor f 1500 beschikbaar le stellen, en aan hel rijk daarvoor ook steun te vragen. In een dito verslag van 19 Dec d. a. v. vermeld in de Midd. Courant van 22 Dec. '23 leest men er werd besloten den torenspits van het stadhuis wegens de groole kosten en den ongunstigen tijd. tot later uil te stellen. Dus nu slechts afwachten wat de toe komst brengen zal. Ik meen de waarheid niet te kort le doen. wanneer ik beweer, dat dezo slanke spitse toren, een der schoon ste van ons land is, en daarom zal ik haar als een vreeselijke droom, die haar dag en nacht vervolgde. Bij stilzwijgende afspraak had niemand op het bureau verder op de treurige -gebeurtenis ge zinspeeld. Zij was stil weer op haar plaatsje gekropen, bescheiden, punctueel, ijverig als altijd. „Neen hel is niet voor brieven", zei de chef lol haar, toen zij binnenkwam met haar notitieboek en potlood. „Ik wilde u vanmiddag een uilstapje naar builen laten maken, miss Mackwayte naar Essex, naar Mill House in NVent- field.,. U begrijpt wel, wie u daar moei opzoeken niet waar? Ik begin een be tje (ongerust te worden, «want we hebben geen borichl gekregen sinds hij daar aangekomen is. Ik had gehoopt, hem op het spoor van Nur-el-Din te brengen, maar voor het oogenblik schijnen we de plank mis geslagen le hebben Maar u kunt mijnheer Okewood alles vertel len wal wij van de vroegere gebeurtenis sen in het leven van de danseres welen u weet wel, wal wij van mijn Fran- schen collega gehoord hebben, gister Geeft u hem alle bijzonderheden over het geval Barling, daar weel u van. niet waar? Good, en ziel u dan meteen eens van onzen gcmcenschappelijken vriend te welen tc komen, wal hij van plan is te doen Ik wil hem niet overhaasten laat hij dat vooral niet denken. maar ik zou wel graag willen «eten, of hij ecnig plan gemaakt heeft. Ziezoo, gaat ^Ar,n Rheumptiek. Vsrkoudheid, Hrofdpijn Op hoogen leeftijd genezen. Mevr. 1" Schlalman, Singel 157, Am sterdam, schrijft „Mei niet al le veel vertrouwen pro - beerde ik op aan dringen van beken den na vele andere middelen ook liel in den laalsten tijd op den voorgrond tre dende Togal, en niet legen slaande mijn hoogen leeftijd (87) zijn na liet ge bruik van zes fleschjes mijn door rheu- matiek stijf geworden vingers weer buig zaam en de pijnen geheel verdwenen, terwijl een zich op mijn knie bevindende rheuniiitiekknobbet zienderoog kleiner word. Ik beu zeer dankbaar Togal-tablel- len le hebben loeren kennen" Duizenden vrijwillige dankbetuigingen, afkomstig uil alle landen dor wereld, be vestigen dezelfde goede cn snelle resul taten van TOGAL-lablellcn legen spier- rlieumaliek en een even gunstige uit werking tegen zenuwrheuinatiek, ge- vrichtsrheumaliek, rluuimatiselic knob bels, jicht, ischias, hoofd- en zenuw pijnen, verkoudheid, influenza, griep en slapeloosheid Genezing en onschadode- lijkheid gegarandeerd. Tegen billijken prijs bij alle Apothekers en Drogisten verkrijgbaar. (Ingez. Med.) trachten, de wording er van uit de in het archief alhier berustende gegevens, weer le geven. In dc notulen van Burgeinrs. en Sche penen van 3 April 1591 staal „Voorts bij weth en racdt gercsol- veert den trap van het stadhuijs zijnde deur den derrick gefondeert zoe men vslaet, op te trecken in forme van een thoren. Ende daer op te maken en doen stellen een schoon horelogie al twelck geraempt is le koslen 15 oft 16C pond gr. vlaeins, daartoe geresotvaort is tc ver coopen des stads twee halve carlauwen, dije men rneijnt te wegen omtrent VIII M. gewichls, omine welk werek te be- neersligcn, gecommiteert werden de for- tificaliemus met Adriaen Bauwensen en Cornells Adriacnsen". Volgens de notulen van 3 April 1595 raamde men voor den bouw van den toren met inbegrip van hout en andere materialen 1000 pond vlaams, waarvan 500 pond vlms werd staande gehouden, terwijl dc resterende som door leening ft 12 ten honderd werd gedekt. Dal Prins Maiirifs ook in deze aan gelegenheid betrokken was blijkt uit een charter, door hom uitgevaardigd in het leger voor Groéningen 22 Juni 1594, en aanvangende als volgt- Opt rapport Zijne Excie gedaen bij zijne waerdo ende getrouwe die luijden van zijnen Raede ende Rekeninghe aen- gaendc tversouck henlieden in zijns Excie name'gedaen, bij zijne seer lieve ende beminde Borgermeestprs Schepenen ende Raedt sijnder stede van der Vere, om sijns Ex cie huijsingc ende erve staen- de op de merckl aldaer, ende waerinne lol nochtoe 'l vleeshuijs gewoonlijck is geweest gehouden te worden der voors stede vergunt worden, ten eijnde sy u tnu maar (op weg Er is een mooie trein omstreeks drie uur, d.ie< u binnen het uur in AVentfield brengt' Maar pas goed op u zelf! Morgen zie ik u dus wel!" Met dc oeue hand al weer op de bel en met de andere de telefoon, was de chef dadelijk weer in zijn werk verdiept Hij scheen aan Barbara Mackwayte reeds niet meer te denken, Dien namiddag om kwart voor vijf kwam Barbara door bet hekje van Mill House en liep de oprijlaan op. Zij was le voel van het station gekomen cn dc wandeling had haar goed gedaan Hot was een heerlijke zachte middag ge weest, maar toen dc schemering inviel, was een zware, donkere mist komen op zetten boven de vochtige, lage velden. Dc verwaarloosde tuin van mr. Bell- ward's villa was in grauwen damp ge huld. toen Barbara de laan opliep Maar dc vochtige doodschheid vau het terrein bracht haar toch niet in een ge drukte stemming. Zij verheugde zicli in dit uitstapje in de frisschc buitenlucht, bovendien wist zij dal de tegenwoordig heid van Desmond Okewood de vage vrees wel zou verdrijven, die haar sinds den moord op haar vader niet verlaten had. Zij had hem maar twee keer ont moet, dacht ze bij zichzelf, maar hij had iets betrouwbaars en zonnigs over zich, dat haar juist dc opwekking gaf, die zij noodig had Een witkiel aan het station had haar

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1924 | | pagina 1