No. 22.
Zaterdag 26 Januari 1924
FEUILLETON
DeL onzichtbare hand.
lucu uc me
WAARSCHUWING.
gla&en. flacons mat g-s@l stikat.
i<!7e Jaargang
MIDDELBURGSCHE COURANT
Dit nummer bestaat uit TWEE Bladen.
EERSTE BLAD.
Abonnementsprijs per kwar
taal:
op de buitenwegen om Middelburg, en
voor de andere gemeenten p. post f 2.50;
voor Middelburg en agentschap Vlis-
lingen f 2.30;
weekabonnementen in Middelburg 18
cent per week.
Advertentiën worden berekend
per regel plaatsruimte, met inbegrip van
omranding.
Gewone adverUntiën: 30
cent per regel.
Ingezonden Mededeelin-
g e n 50 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen:
van 17 regels f 2.10, elke regel meer
30 cent.
Kleine advertentiën niet
grooter dan vijf regels druks en waarbij
Is aangegeven dat zij in deze rubriek
moeten geplaatst worden, 85 cent bij
vooruitbetaling.
Advertentiën onder brieven of bevra
gen bureau dezer courant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent per stuk.
Advertentiën moeten, willen ze nog in
tMiB blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
BIJ ONZE
ZUIDERBUREN.
Er zijn thans in België twee onder
werpen aanhangig, die wel onze bijzon-
-dere aandacht mogen hebben.
Ten eerste is de Belgische Kamer be
gonnen met de behandeling van een her
ziening van het tarief van invoerrechten.
En daar Nederland een der eersten is
«p de lijst van de landen, die in België
Snvoeren, heeft 't daar veel belang bij.
Want 'liet voorstel Betreft méér dan een
itechnische herziening. Dezer dagen werd
in de Kamer door het lid Strauss gecon
stateerd, dat voor 800 artikelen de in
voerrechten verhoogd worden, en dat
'249 vroeger vrije artikelen nu worden
belast. En als we dan hooren, dat door
deze herziening de opbrengst zal stijgen
jvan 780 millioen tot 860 millioen frank,
dan beteekenl dat dooreengenomen een
vermeerdering met een tiende.
Voor sommige artikelen wordt het in
voerrecht, verdubbeld, verviervoudigd,
voor enkele zelfs vertienvoudigd. En be
halve dat worden de rechten naar de
waarde vervangen door zg. specifieke
rechten, dus naar de soort.
Maar ten tweede en dat is zeker
niet van minder belang voor ons is
in België nu een plan de orde gesteld
voor een handelsovereenkomst met
Frankrijk. En welk een beleekenis dat
kan hebben voor andere landen, blijkt
wel hieruit, dat in België zelf dadelijk
een vrije ernstig verzet is gerezen tegen
dat plan, juist vanwege de nu bestaande
betrekkingen met andere landen dan
Frankrijk.
In die economische overeenkomst toch
is o. a. deze bepaling ontworpen, dat
België op zich neemt om verschillende
producten uit andere landen, met name
uit Duitschland en Tsjecho Slowakije
te belasten met twee of drie maal de
minimumrechten. Verscheidene Belgen
verwachten daarvan slechts een zeer
onbehaaglijke verhouding met die lan
den, die, als ze kunnen, met weerwraak
zullen antwoorden. En waaróm die nau
were toenadering tot Frankrijk? vra
gen ze.
Maar wat in België de gemocdacpn
van velen nog meer beefl verontrust, is,
dat Frankrijk thans tegelijkertijd open
lijk een propaganda begon voor een tol
tarief met België.
Dan is die handelsovereenkomst de
eerste stap daarheen roepen de Belgen,
die door den gang van zaken in de laat-
sle jaren argwaan hebben gekregen te
gen Frankrijk's vriendschap, welke hen
steeds meer yan hun vrijheid beneemt.
Ze zien naar de Fransehe invoerrech
ten, die veel hooger zijn dan de Belgi
sche, ze rekenen uit hoeveel de prijs
der artikelen in. hun eigen land zon
worden verhoogd wanneer een tolover-
eeakomsl mei Frankrijk de invoerrechten
van beide landen gelijk zou maken, en ze
vragen zich ook af, of die eerstbedoelde
tariefsherziening niet reeds een stap naar
dat doel is.
We hebben sedert den vrede, en vooral
sedert het nog altijd geheim gehouden
Fransch-Belgische militaire verdrag, ons
altijd afgevraagd in hoever de Belgische
regeering de bevelen voor haar daden
uit Parijs krijgt. Merkwaardig is het, dal
de Belgische regeering ook nu weer ten
opzichte van dat handelsverdrag de kwes
tie van vertrouwen heeft gesteld; dus
dadelijk met sterke middelen tracht te
dwingen tegenover het duidelijk uitge
sproken verzet. Daar dat handelsverdrag
nog niet in de Kamer is behandeld, heef
de regeering dat nog niet déér kunnei
doen. Maar ze heeft het voornemen daar
toe aangekondigd in een bijeenkomst der
Kath. partij, wat op hetzelfde neerkomt
Een blad als het „Laatste Nieuws" ver
klaarde ook al vruchteloos zich af te vra
gen „welk hooger belang de regeering
er toe zou kunnen aansporen" de vertrou
wenskwestie te stellen in verband met
dat ontwerp-handélsverdrag. Er zijn dti
wel zeer ernstige vraagstukken met deze
Belgische kwestie gemoeid.
BINNENLAND.
IN EN OM DE HOOFDSTAD.
LXII.
Van gemeente-bemoeiing en
winkelnering.
We drinken gemeente-water we ver
bruiken gemeente-electrischen stroom
we branden gemeente-gas we rijden in
een gemeente-tram we varen op ge-
meente-overhaalponlen we maken
zoolang het Rijk het nog goed zal vin
den gebruik van de gemeente-telefoon,
althans zij, die het merkwaardig-durc
abonnement daarvan kunnen bekosti
gen we maar ik zal maar niet ver-
der opsommen al datgene, wat de ge
meente voor ons doet, constateer alleen
nog hierbij, dat de gemeente zich ook
hoe langer hoe meer gaat interesseeren
voor ons huiselijk leven.
De vraag of die gemeentelijke belang
stelling en die bezorgdheid voor ons da-
gelijksch leven niet 'langzamerhand ;\1 te
ver gaat, zal ik hier niet nader beschou
wen ik wensch alleen te constateeron
het feit.
Natuurlijk, gedurende de oorlogsjaren
was het niet anders dan billijk, dat
dc overheid van land en steden een
streng wakend oog hield op de ver-
deeling van de noodzakelijke bestaans
middelen, brandstoffen, levensmiddelen,
kleeding, die tengevolge van den oor
logstoestand bedenkelijk schaars gingen
worden, en door strenge bepalingen
poogde ie voorkomen, dat de prijzen
dier artikelen tot zulk een hoogte zou
den worden opgevoerd, dal ze voor klei
ne beurzen onbereikbaar zouden wor
den en tevens zorg droeg, dat van de
allereerste levensbehoeften voor een
iegelijk althans iéts te verkrijgen zou
zijn.
Nog geruimen lijd nadat de oorlogs
toestand geëindigd was en de vrije han
del in die artikelen, welke gedurende
dc benarde tijden slechts in beperkte
hoeveelheid verkrijgbaar waren, was
hersteld, heeft de overheid in vele ge
meenten en die te Amsterdam niet
liet minst, den verkoop van veien er
van zooal niet geheel aan zich gehou
den, dan toch onder controle van haar
ambtenaren gesteld. Iedereen weet hoe
veel cr in den gemeenteraad van Am
sterdam gedurende de paar laatste jaren
te doen is geweest over den gemeen
telijken verkoop van meelvan brand
stoffen van schoenen en kleeding in
een gemeentelijken winkel in de Vijzel
straat.
Het spreekt van zelf, dat de handel
drijvende middenstanders zich danig ver
ongelijkt en benadeeld hebben geacht,
dat de overheid, ook na den crisis-toe
stand, als hun concurrent bleef optre
den. Zij waren verontwaardigd, dat het
gemeentebestuur, dat van hen een be
langrijk deel der stedelijke belastingen
int, door tegenover hen als concurrent
op te treden, hen belangrijke schade
In hun zaken berokkende. Langzamer
hand zijn de scherpe kanten van derge
lijke conflicten wel afgevijld door on
derling overleg tusschen het stadhuis
en de neringdoenden, doch zulks neemt
toch niet weg, dat de gemeente Amster
dam, die zeker in het teeken van „so
cialisatie" staat, hoe langer hoe meer
zich gelegen laat .liggen aan controle
op de eerste levensbehoeften en een
woord medespreekt bij de prijsregeling
daarvan.
In vele opzichten is dat juist en ge
beurt er feitelijk ook niets nieuws. Wie
ooit eens in Wagenaar heeft gesnuffeld
en daarin las wat deze geschiedschrijver
heeft medegedeeld omtrent de bemoei
ingen van Amsterdam's vroede vaderen
in vroegere eeuwen met betrekking tot
voedingsmiddelenvoorziening van de bur
gerij dier dagen, zal daarin herhaaldelijk
melding gemaakt vinden van verordenin-
jen met betrekking tot brood en meel,
>ier, enz. en ook lezen, dat vele dier
bepalingen gemaald werden in overleg
mei de toen bestaande gilden.
Wat wij dus in onze dagen zien ge
beuren is een terugkeer tot het oude,
slechts met dit onderscheid, dal de over
heidsbemoeiing zich is gaan uitstrekken
over meer artikelen en dat het hygië
nisch toezicht daarop van veel grooter
beleekenis is geworden. In dit laatste
opzicht heeft Amsterdam ongetwijfeld een
goede naam. De openbare keuringsdienst
houdt streng toezicht op de deugdelijk
heid onzer voedingsmiddelen het ge
meentelijk slachthuis zorgt voor een
uitstekende vleeschkeuring en wanneer
gelijk velen hopen, hoewel daarte
genover ook een aantal tegenstanders
Door DOUGLAS VALENTINE.
(Schrijver van De man met den
Klompvoet).
Geautoriseerde vertaling van W. E. P.
(Nadruk verboden).
T).
Engelsche officieren tellen in den re
gel geen deleetives- onder him kennis
nissen, en de man, die nu uit het huis
kwam, was de eerste detective, dien Des-
mond ooit ontmoet had. Sinds de chef
zijn naam had genoemd, had Desmond
zich afgevraagd of Marigold slank en
bleek en griezelig zou zijn, zooals Sher
lock Holmes, of druk en levendig zooals
de detectives in Amerikaansche detective
verhalen.
De man tegenover hem had niets van
aan van die beide typen. Hij was een
welgevormd, breedgeschouderd man van
ongeveer vijf-en-veertig, in een keurig
blauw serge pak cn zwarte overjas, met
een groot, rustig gezicht, een hoog voor
hoofd. Het keurig geborstelde, maar dun-
b© haar bewees, dat Marigold het groot
ste deel van zijn lokken had opgeofferd '"toen
detective een kleine blonde snor had en
een aangename, beschaafde stern, blijft
niets meer over te vertellen omtrent
Marigold's uiterlijk voorkomen. Maar hij
had iets zoo speciaals zijn terughoudend
heid. zijn voorzichtige beleefdheid, zijn
slimme oogjes, dat Desmond dadelijk zag,
dat hij een type was van een 'bepaalde,
klasse van menschen. Elke. dienst vormt
menschen tot een bepaald type. Er is een
type van officieren van het garde-regi
ment, een type van vliegeniers, een type
van zee-officieren. En Desmond besloot
bij zichzelf, dat Marigold het type van
een detective moest zijn, hoewel hij, zoo
a^s ik heb gezegd, volkomen onbekend
was met deze klasse.
„Majoor Okewood, Marigold", stelde de
chef voor, „een vriend van mijl"
Marigold monsterde Desmond met een
snellen, begrijpenden blik.
„Ik kan u geen hand geven, majoor"
zei de detective, met een blik op Des
mond's uitgestoken hand, „want ik zit
liier in een leelijke warboel, dat is ze
ker."
,Maar wilt u niet binnenkomen, mijn
heer?" zei hij tot den chef, terwijl hij
nem voorging op het tegelpaadje, dat
naar de openstaande huisdeur leidde
„Ik denk niet, dat dit een zaak is voor
mijnheer", zei Mangold tol den chef
3 mannen het huis binnengingen,
„het is niet meer dan een gewone "in
braak. De oude man heeft blijkbaar een
geluid gehoord en is naar beneden ge
gaan; toen de inbreker op heeterdaad
betrapt werd, heeft deze in zijn angst
den oude gedood. Het eenige ongewone
in deze zaak is, dat hij met een pistool is
doodgeschoten en niet met een slok
doodgeslogen, zooals meestal het geval
in dit soort zaakjes. En ik zou nite^
gedacht hebben, dat de man, die hel ge
daan heeft, van dat soort was, dat een
revolver draagt
„Weet je dan, wie het gedaan heeft?
vroeg de chef.
„Ik geloof, dat ik veilig zeggen ka
van ja, mijnheer", zei Marigold, met het
Teneinde volkomen zekerheid te hebben legen bederf der FOSTER'S
RUGPIJN NIEREN PILLEN door klimaatsinvloeden als gevolg van de verpakking
in houten doozen, besloten wij ons geneesmiddel in glas te verpakken.
Weigert derhalve voortaan alie in houten kokers verpakte FOSTER'S
RUGPIJN NIEREN PILLEN, doch eischt steeds dit geneesmiddel in
Wacht U toop namaak
LONDEN, 19 Januari 1924.
FOSTER Mc CLELLAN Co.
(Ingez. Med.)
staan misschien binnen niet te lan
gen tijd de gemeente de gehééle melk- i
leverantie in handen heeft genomen, die
zeker van niet minder hygiënisch belang
is dan de geheele abattoirdienst, zal
Amsterdam ten aanzien van deugdelijk
toezicht op de eerste levensbehoeften
weder een grooten stap vooruil hebben
gedaan.
Een andere vraag is echter of nd&st
die maatregelen in het belang van den
algemeenen gezondheidstoestand niet
langzamerhand te vér wordt ingegrepen
met betrekking tot het vrije handelsver
keer en aflengs niet Al te veel mono
polies zullen worden in het leven ge
roepen, welke het heirleger van ambte
naren, die de gemeentelijke diensten
reeds noodig hebben, nog maar steeds
vergrooleu. Hoewel mogelijk is, dal door
die gemeente-bemoeiingen de prijzen van
vele artikelen omlaag worden gebracht,
staal er tegenover dat het gemeente-bud
get nóg meer wordt bezwaard met sala
ris- en pensioenposten, wat zeggen wil
hooger belastingen. En welk nut heeft'
het of de burger de prijzen zijner huis
houdelijke artikelen al ziet dalen, als
hij hel cijfer zijner belastingen steeds
ziet stijgen
Het lijkt dat de gemeente zich heeft te
bepalen lol een strengen keuringsdienst
en liet zelf-zorgen voor die artikelen,
zooals water, gas, electriscke stroom
melk ook, naar mijn meening die door
het particulier initiatief in een groote
stad moeilijk geleverd kunnen worden,
doch verder den vrijen handel niet te
veel aan bandeu moet leggen.
Juist deze week is volgens besluit van
den Raad in overleg met de federatie van
vereenigingen voor den aardappelhandel
juist als weleer met de gilden een
regeling getroffen omtrent het vaststellen
van aardappel-prijzen. Eerst de gemeen
telijke visch-verkoopnu weder oen
aardappel-verkoop, die een eerste stap
gelijkt naar een gemeentelijken aardap
pel-handel; waarom straks geen gemeen
telijke prijsregeling en verkoop van krui
denierswaren, van ooft, van bier, van
'at niet al wal gaal er op die wijze
overblijven van den vrij-haudelenden
neringdoende?
Die „vrijhandel" heefl men dezer
dagen in den Raad zelfs zóó ver aan
banden willen leggen, dat daar door een
lid werd voorgesteld den verkoop van
rookartikelen in café's na liet officieelc
sluitingsuur te verbieden bijaldien die
artikelen niet ter plaatse werden ver
bruikt. Dit lumineuse voorstel werd ge
daan in verband met een voorstel dei-
Commissie voor de Strafverordeningen
om de verordening op de sluiting dei-
winkels wat soepeler te maken.
Ge hebt natuurlijk wel gehoord van
den z g. verkoop des avonds na acht uur
„over liet hekje", wanneer een winkelier
nog verkocht niet aan een klant, die ia
zijn winkel was, dat mocht niet, doch
aan den klant, die op straat stond. Nu
waren er al sedert lang klachten gehoord
van kleine winkeliers, met name van de
zoodanigen, die handel drijven in kleine
eet- en drinkwaren, dat zij een groot
deel van hun vroegere verdiensten
moesten derven, omdat zij juist 's avondt
laat de beste zaken deden. En dergelijke
neringdoenden, die nagenoeg altijd
's avonds hun zaken zelf drijven of daar
in alleen worden bijgestaan door huis
vrouw of andere huisgenooten, zoodat bij
hen geen sprake was van hel te laat in
dienst houden van een winkelbediende,
drongen aan op vereenvoudiging der
sluitings-verordening te hunnen behoeve.
Gevolg is eindelijk geweest een voorstel
tot wijziging der verordening om die
menschen eenigszins tegemoet te komen.
Natuurlijk is dat voor den Raad een
prachtig onderwerp geweest om „een
langen boom over op te zetten".
Dat er een verordening op de winkel
sluiting noodig was, werd door niemand
weersproken, maar de meerderheid van
de vroede mannen is toch niet zóó ver
gegaan om te beletten, dal er uitzon-
derings-bepalingen mogelijk zouden zijn
voor degenen, die 's avonds werkelijk
nog een eerlijk stuk brood zouden kun
nen verdienen zonder dat daardoor een
winkelbediende nog na acht uur zou be
hoeven te werken Er is besloten, dat
dergelijke menschen dispensatie van de
verordening kunnen vragen en de bur
gemeester dan na rijp onderzoek daar
voor een legitimatie-bewijs zal kunnen
uitreiken. En de burgemeester heeft zelf
verklaard, dat hij niet tegen het billijk
uitvoeren van die dispensatie-bepalingen
opziet, ook al vreest hij, dal er héél wat
(protesten zullen komen van A. en B.
die nul op liet request krijgen, terwijl
zij meenen dat, onbillijk, aan C. en D. het
verlangde legitimatie-bewijs wél zal wor
den uitgereikt £>e tijd zal leeren in hoe
verre het loepassen der dispensatie mo
gelijk blijkt cn daarbij altijd billijk te
blijven ,en of op den duur de geheele
winkelsluiting-verordening er niet bij in
het gedrang zal komen.
Maar die oolijke vroede vader jdie
's avonds laat in een café alleen dan den
van den ouden Mackwayte, Barney heet looze malen verleid heeft, „ik vond de
hijl" farreme man, ik wier der hecleuiaai koud
HOOFDSTUK V. van, dal kan 'k u verzekerd Ik ikom
De moord in Seven Kings 'vanmorge hier om deze twee kamers
„Dit is Chugg, mijnheer", zei Marigold, schoon te make, de eetkamer en de huis
de werkster die het lijk gevonden heefl." kamer, net zooas ik iedere Zaterdag)
De chef en Desmond stonden naast den doe. as de juffrouw dat wil. He kom
detective in de kleine eetkamer van de eerst hier om de sjalezie op te trekkc
Mackwaytc's. De kamer was tamelijk in en direk toen ik het lich opdraaide en
wanorde. Er lag een hcele rommel van zag, wat een bende het hier was, zee ik
papieren, leege flesschen, een omgeval- bij men eige „Inbrekers", zee ik, „der
len olie- en azijnstelletje en nog andere benne inbrekers an dc gang geweest"
scherven op den vloer, een bewijs hoe En ik naar bove, naar Miss Mackwayte
grondig de inbreker het eenvoudige, gc- d'r kamer op de eerste verdieping Ik
beitste, eikenhouten buffet had door- naar binne. „Juffrouw", zeg ik, „juf-
terughoudende van iemapd, die zelden zocht, dat tegen den muur stond, met frouw, der benne inbrekers in huis ge-
toegeeft, dat iets een onomstoolelijk feit (deuren en laden open. Het kleine cy- wees!" en daar zien ik dat arme schaap
is, „ik geloof wel, dat ik zoover kan gaanljnderbureau in den hoek vertoonde een vastgebonden in d'r bed leggel Heibel,
En we hebben den man achter slot en groot gat in het hout rondom liet sleu- meheer, ik wier der heelemaal naar van,
grendel!" Itelgat, dat geforceerd was De overblijf- da's geen leugen hoor! En slijf vas-
„Dat is een niooi stuk werk, Marigold", selen van een maaltijd stonden op tafel gebonde dat ze was, en een handdoek
zei de chef. Vrouw Ohugg, een klein mensckje met in d'r mond gepropt, ze kon geen adem
„Neen, mijnheer", antwoordde de an- wit haar, een bril op, en een vale zwar- halen I Ilc maakte d'r los zoo gauw as
der, zoo kunt u het haast niet noemen. (en cape en rok aan, zetelde temidden ik kon, en 't eerste wat ze zee, toen ik
Hij liep regelrecht in de armen van een van dit tooneel van verwoesting in een de handdoek uit d'r mond haalde was:
leunstoel bij hel vuur Ze zal met de „Vrouw Chugg", zei ze, 't arme schaap
handen in haar schoot, zichtbaar voldaan leefde compleet lieelemaal, „vrouw
over dc gewichtige rol, die zij hier ver- Chugg, zee ze, m'n vader! m'n vader»
vulde. Bij het hooren van Marigold's zee ze. En toen sprong ze overeind},
slem zette zij zich in postuur en keek maar ze had nog geen voet op de grond
de nieuwaangekomenen aan met liet air of zc viel neer! Dat kwam van dat lange
van een koningin in een tragedie. j vastgebonde leggc, meheer, ziet n? Ik
„Joa meheer", zei ze met den lang-'hielp d'r weer in bed. „Juffrouw", zeg
woordde Marigold met een onderdrukten zamen nadruk van iemand, die ten volle ik, „blijf u nou stil legge, dan zal ik
lach, „het is een van de thealervricnden geniet van een verhaal, dat hij al tal- u pa roepe en zegge, dat ie bij u komp."
polilie-agent, in de buurt van het Good-
mayer Station, met den buit bij zich
Hij is een oude bekende wij kennen
hem al jaren als heler."
„Wie is het?" vroeg de inspecteur,
„niet een van mijn vriendjes, is het
welMarigold
Goede hemel, neen, mijnheer", ant-
