teekeningen van eenige bijzonderheden
betreffende de gebouwen en oudheden
der stad Middelburg in Zeeland", dat uit
het laatste kwart der achttiende eeuw
dateert, bevat hierover hel een en ander,
dat met andere gegevens uit het ge
meente-archief zooveel mogelijk is aange
vuld.
Reerts de stadsrekeningen uit het laatst
der vijftiende eeuw maken melding van
een arinenhuiszitten-huisken in de Wijn
den armen uuyt een vrijwillige liberalemaar als wij vrouwen vry-uit willen le-
gift te hebben overgegeven." Werd hier- ven moeten we öf kinderen krijgen öf
mede het hofje geconstitueerd, het eenige ons zelf verknoeien." Dit is de these,
der Middelburgsche liol'jes, waarvan de die de schrijfster voorop stelde, en zij
naam der stichters en den tijd der stich- heeft in dit boek het geval genomen, dat
ting bekend is, ook hier dateert het thans de vrouw „zich zelf verknoeide". Om dat
nog bestaande gebouw stellig van later goed duidelijk te maken heeft ze echter
datum. Het complex, in den eigenaardi- een samenloop van omstandigheden be-
geu gesloten hofjes-vorm, bestond en be- dacht zóó zwart, dat wij bij het lezen het
slaat uit 9 woningen, oudtijds bewoond opzettelijke van het zoo bedachte verhaal
door „arme nooddruftige personen, man- voelden, wat den indruk natuurlijk ver-
'gaardstraat en van een dergelijke woon- «en zoowel als vrouwen, zonder onder- zwakte. Dat is trouwens een fatale eigen
plaats op het Iloophof, gelegen bij het,scheid van jaren, doch zij moeien^van de schap van alle these-verhalen, van alle
klooster der Augustijnen (waar thans het .Gereformeerde religie zijn en 1 'jaar en romans, die 2ijn geschreven om iets, om
Schuttershof van St. Sebastiaan staat 6 weken van den armen gealimentcerd een stelling te bewijzen. En die fout van
Verband met later genoemde hofjes heb- zij»-" Thans biedt het huisvesting aan het te erg te maken, heeft ons in dit
(Ingez. Mcd.) ben wij niet kunnen constateeren. en 8 vrouwen en 1 echtpaar, aan wien door boek te meer gespeten, omdat ook dit
I langen tijd zwijgen onze bronnen hier- bet Burgerlijk Armbestuur hier een wo- boek van Julia Frank toont welk een
j over De wijkregislers, die onschalbare nil,g wordt verschaft. Evenals met -het hoogst begaafde schrijfster zij is. Wij
i bron voor Middelburgs oude topografie, hofje iu liet St. Jorisstraatje het geval hebben dit boek met stijgende aandacht
'die tesen het i.iar 1600 7.iin .inn^Teofl'I s. worden de woningen door het Arm- gelezen, sterk geboeid door de prachtige
die wist niet wat het echte Amsterdam die tegen het jaar 1G00 zijn aangelegd,! s> worden de woningen door 1
was!
I vermelden er vier, n 1. hel St. Annahoï in bestuur aan door haar bedeelde behoef- outwikkeling van de aangenomen silua-
ing de St. Pieterstraat, hel St. Antheunishof l»ge» van alle gezindten kosteloos afge- tie, totdat de val van de vrouw kwam,
w s rr du, we na het voorafgaande niet konden
aanvaarden.
Oud aardewerk te net boek geeft het verhaal van een
Middelburg.
Men schrijft ons:
De Poort staat daar nog; de bestelling
der schotels is er eveneens nog; de spij- bet St. Jorisstraatje, het groot Armen- staan,
zen zijn er ook, al zijn de porties duur- j bof in den Penninghoek en het klein
der en minder overvloedig in omvang, Armenhof in de Larabrechtstraat, daar
maar gedurende die keeren, dat ik er is later het hofje op den Molenberg bij-
in de laatste jaren geweest ben, scheen gekomen. Over deze alle een enkel
mij de cliëntèle veranderd. De Amster-1 woord,
dammers en provincialen, die er vroe-j Het St. Anna-hof bestond uit 5
gcr stamgasten waren, zijn voor een groot woningen, begeven en bewoond als de
deel van het wereld-tooneel weggenomen andere armenhoven. Eenige jaren ge
en het jongere geslacht is te veel ver-leden is, naar men zich nog wel zal
wend geraakt door fijner-gestoffeerde herinneren, dit hofje, waar nog slechls
eetzalen; heeft liever meer of minder) drie personen meer woonden, tengevolge
luidruchtige strijkjes en zwijgzame keil- j van de verbouwing van het kantoor van
ners, die niet uitbulderen het menu, dat het Burgerlijk Armbestuur, waaraan het
den klant „vandaag" aantrekt, en denktbehoorde, opgeheven. Het was, met zijn
niet meer aan de Poort. „Andere tijden, j strak-gewitte oudermuren, stellig hel
andere zeden". Maar met den laatste der I uiterlijk aantrekkelijkste der Middelburg-
stichters van het oud-Amsterdamsche sche hofjes; de geschiktheid tot be-
eethuis „de Poort", daalde dezer dagen woning echter was daaraan niet even-
toch ten grave een dier neringdoenden, redig, hetgeen mede tot de ontruiming
die begrepen hebben, dat zij door goede! heeft bijgedragen.
waar tc leveren tegen billijke prijzen,I Het S1. Antheunls-hofje inhei
bun klanten konden trekken, wanneerSt. Jorisstraatje, thans daarnaar alge-
in onze dagen allen, die de burgerij, in; meen St. Jorishofje genaamd, eveneens
verhouding tot de prijzen van onzen tijd, „den gemeenen armen", thans het bur-
van levensmiddelen hebben te voorzien, gerlijk armbestuur toebehoorend, be-
bereid of nog niet toebereid, deden zoo- stond en bestaat uit 8 woningen. Ook hier
als de Hulschers van de „Poort
van van is de stichting onbekend, doch vast
KUNST EN WETENSCHAPPEN.
Cleve het begrepen, er zou van visch- staat, dat omstreeks 1600 het hofje reeds
oi vleesch- of welke eetwaar-voorziening bestond. Tot zoo hoogen ouderdom ech-
dan ook van gemeentewege, vermoede-1 ter zijn de tegenwoordige huisjes, die
lijk zelfs geen sprake behoeven te zijn. thans aan 7 oude vrouwen en 1 man
SINI SANA. huisvesting verleenen, niet op te voeren.
Later is de oorspronkelijke bouw klaar
blijkelijk geheel en al vernieuwd.
Het Groot Armenhof in den Pen-
"ninghoek is geheel en al verdwenen.
Hel piano-concert, dat de heer Ja- Misschien is .de oorsprong hiervan te
cob Ros, thans te Keulen, zich voorstelt zoeken in het Heilige-geesthuis, waarvan
hier ter stede te géven, is thans <!e stadsrekening van 1490 melding maakt
vastgesteld op Dinsdag 5 Febr a s. ieu dat ter ze,fder phndse was gevestigd.
iHet telde niet minder dan 29 woningen;
kr-,Tr; -de t van
omgeving ïogweCkeidJT' do Con! "et bestuur, n.l. dat uit het
oertaal alhier Vrijdag as. ecu voor-C°"eS>' van to"*™* bel5t 7
drachlavoud geven, o a van de middel- j «Sceren, waarvan twee jaarhjks zul-
eeuwsche moraliteit „Elekerlic", dat areaa" =oe de vroegere toestand
door hem ook reeds op andere plaatsen S' T da f 'T",
voorgedragen is. De besprekingen in de1,e'; ^teressant. 's de »°PalV?e be rel-
pers zijn het alle eens over de hooge ?ndo de °Pney»°e:
waarde van zijn voordracht. „Veel méér Z,ekeJ'jk "frde.n' an,van 27 ,sllll7r5
dan den zin van het stuk, werkelijk de ST benden, bestaan, moeten liter
stemming heeft hij overgebracht", zoo nkomen, en die m.nst ziek zijn, moeten
getuigde de N. R. Crt., naar aanleiding .heIJela 7, fff?"1!T
van een optreden daar ter stede En i ,r. e hum
bel Dagbl. v. Rotterd. roemde zijn zui- bfech straat heeft gestaan, is eveneens
ver begrip, het vinden van de juiste in- ëe»ee' en al verdwenen; zelfs de herin
tonaties en het volkomen doorvoelen van Jie"nS ei' aan is, evenals bij het vorige
de situatie. ,liet 8evaI 1S> 8eiieel verloren. Het bood
jonderdak in o woningen, en wordt even-
t Jeens reeds in het oudste wijkregister
Middelburgse lie hofjes. genoemd.
Middelburg is, anders dan b.v. Haar-) Het Armhofop den Molenberg
lem en Leiden, geen stad van hofjes ge- Den 11 Juni 1682 verklaarden de erven
weest. Dat zal wel mogen worden toege- van vrouwe Jacomina de Weert, weduwe
schreven aan de omstandigheid, dat hier van den heer Johan van Revgersberch
piel als in deze Hollandschc steden een j ,over te dragen, cederen ende in rech-
vroeg ontwikkelde industrie een talrijken vrveu evgendomme te transportee-
proletariaat schiep, dat op zijn ouden dag ren aen ende ten behoeve van den armen
in grooten getale op de publieke armen- ende de diaconie deser stadt sekere huy-
zorg was aangewezen. Toch ontbreken singe (ende) erven met den gevolge ende
ze ook hier niet geheel en al. Zijn thans toebehooren van dien, gestaan ende ge-
nog slechts een tweetal hofjes in onze legen binnen dese stadt op de Molen-
stad aanwezig, in de zeventiende en acht- bergh, gebouwt op de erven, ten register
tiende eeuw waren er uog drie andere, deser stadt bekend met de lalteren D,
Een handschrift in de bibliotheek van E, F, G, H en I, die de erfgenamen
het gemeente-archief, getiteld Aan- verklaarden ,.aen ende ten behouve van
„Een wenk en de acteur „af", merkte
mr. Arthur Harrison luchthartig op. Hij
nam den breedgeranden hoed van de
penanttafel. „Dat is alles wat ik er van
denk. Behalve dit. eind goed al goed,
zooals de dichter zegt. En zooals mijn
Yivi zegt aan het eind van haar brief
„Ja, ja, ik zal haar schrijven", viel
kapitein Meredith hem nog haastiger in
de rede. „Dit is haar adres, nietwaar?
Ik zal schrijven."
„Ik ook",, voegde ik er bij. „En ik heb
haar ook dingen terug te zenden". Ik
herinnerde mij die gedwongen zaken
de tasch, de kleeren „ik zal ze terug
zenden, zoodra wij ik in Engeland
terug ben".
Daarna heb ik een verwarde herinne
ring van af scheid-nemeneen glinstering
van landen, een prachtige buiging van
den acteur een gemompelde spijt
betuiging van kapitein Meredith „in oor
logstijd mocht hij hem zelfs geen
glas Vermouth aanbieden", nog eens een
glimlachje en eindelijk, voordat kapitein
Meredith onzen vriend in de hal zag
gaan, een plechtig: „Mag ik zoo vrij
zijn mijn groeten te verzoeken aan Sir
Richard en Lady Meredith en hun zeg-,
gen hoe ontzetlend het mij speet hen
niet thuis te vinden
„O dank u hartelijk, ik zal het hun
overbrengen, zoodra zij komen thee
drinken
jong levendig, eneTgielc meisje, dat trouwt
met een man, gescheiden van een vrouw,
Door den heer J. C. Kerkmeijer te wier bewustheid van eigen onfeilbaarheid
Hoorn is aan het Provinciaal Bestuur het samenleven tot een hel voor hem
van Zeeland, op voorwaarde dat de maakte. Die vrouw en de kinderen moe
collectie in de Abdijgebouwen bewaard ten nog ondersteund worden, en de
moet blijven, een verzameling van oud vrouw maakt daar misbruik van zoodat
aardewerk ten geschenke aangeboden, het samenleven van het nieuwe paar
dat bij verbouwing van de voormalige V01 financieele zorg is, veel eigen werk
conciërgewoning, aan den kant van het van het vrouwtje eischt, en bovendien
Abdijplein gelegen, indertijd voor den het krijgen van kinderen uitsluit. Met
dag was gekomen. Door den aard van ej gevolg dat die jonge vrouw in dat
het materiaal zoowel als door de plaats moeizame leven ondergaat,
van herkomst, n.l. vlak naast de oude 200 ver is alles goed, en het wordt
infirmerie der Abdij gelegen, was het merkwaardig boeiend verteld met groote
mogelijk de verzameling te bepalen. Het uiibeeldingskracht in het verhaal van de
grootste belang der collectie ligt in de liefde tusschcn die twee. Maar dat dan
omstandigheid, dat een aantal dezer oude die jonge vrouw, als de man nog maar
apothekerspotjes z.g.n. majolica of aar- en enkelen dag op reis is, zich plotseling
dewerk met tinglazuur zijn, waarvoor in geeft, en bewust en opzettelijk geeft aan
den laatsten tijd veel belangstelling is ont- een jeugdvriend, alleen omdat zij be
staan. Niet uitgesloten is de mogelijkheid, heerscht wordt door die ijzeren wet, dat
dat deze zalfpotjes het produkt zijn van wil er bij ons niet in. Waar eenmaal
de Middelburgsche majolica-bakkerij, de lierde zoo groot was, zoo opofferend
waaraan ook de fraaie apothekerspotjes ais oas geschetst werd, daar kfmnen wij
in het Nederlandsch Museum voor Ge- njet aannemen, dat een oogenblik van
schiedenis en Kunst te Amsterdam, even- inzinking zoo snel tot het tegendeel leidt,
eens te dezer plaatse gevonden, worden Zooals wij reeds schreven, betreuren,
toegeschreven. Over deze Middelburg- we dit te meer, omdat er zooveel moois
sche „geleyerspotten-backers' uit Ant- in dit boek zit. Deze schrijfster is een
werpen hierheen gekomen, deed Mej, dr. van de weinigen in ons land die een
E, Neurdenburg een mededeeling in het roman op zet met een handeling die
Oudheidkundig Jaarboek 1922, In 1512 blijft boeien. En in dit hoek is zij zui-
vestigde zich te Antwerpen een zekere verder gebleven in de uitwerking dan in
Guido Andries, van origine een Italiaan, haar vorige werken,
die in 1541 stierf; zijn zonen zetten de
zaak voort. Eén hunner, met name
George, kan de Joris Andries' zone zijn,
die, in 1552 in het gild te Antwerpen
ingeschreven, zich in 1565 te Middel
burg heeft gevestigd. Ook een zekere
Adriaen Engelszoon was in denzelfden
tijd hier als raajolica-pottenbakker werk
zaam. Mochten, wat moeilijk valt na te
gaan, de potjes niet door een hunner
zijn vervaardigd, dan zullen zij van uit
Antwerpen zijn aangevoerd, waar reeds
in 1530 van door een Italiaan vervaar
digde apothekerspotten wordt gespro
ken. Vast staat in ieder geval, dat de
Middelburgsche pottenbakkers eveneens
dergelijke potjes hebben vervaardigd,
zoodat zij in ieder geval als voorbeeld
van hun kunst kunnen dienen.
In verband met deze schenking krijgt
een andere majolica-vondst hier ter
stede beteekenis, n,l. die van het fraaie
kannetje, dat voor eenige weken bij de
verbouwing van het gymnasium in den
grond is gevonden en thans in het Mu-
seum van het Zeeuwsch Genootschap D n z e Mar
der Wetenschappen berust. Vermoedelijk I
is dit kannetje, afkomstig uit het daar„Navigator" beantwoordt in een inge-
gestaan hebbende klooster Bachten'szonden stuk in de N. R. Crt. de kritiek
Gravensteene, dat omstreeks 1540 werd van „Tnsider".
opgeheven, te Antwerpen vervaardigd,] Hij houdt vol dat er niet 30 maar 110
tenzij het blijke, Italiaansch werk te zijn, gezinnen zijn gemoeid met de over-
he tgeen minder aannemelijk schijnt. 1 plaatsing van verschillende diensten van
xVlissingen naar den Helder. En voor dien
„De IJzer en We t", door Ju-bevolkingsaanwas bestaat in den Helder
lia Frank Uitg. Lcidsche Uiig. geen woningoverschot, terwijl te \lis-
2Vfjj. 1 singen dan wel woningoverscliot zal ont-
„Het is een natuurwet, dat de vrou- staan, doordat naast den Marine-exodus.
der werkplaatsen; van Vlissingen naaf
Susteren.
Tegenover de stelling dat er op de
Schelde voldoende materieel overblijft
voor bewaking dier rivier schrijft Navi
gator
Onze marine is in de laatste jaren op
de Schelde herhaaldelijk op moeten tre
den tegen oorlogsschepen van vreemde
naties, die trachtten zonder de daartoe
vereischtc toestemming der Nederland-
sche rcgcering naar Antwerpen op te
sl.oomeu. Om dit le beletten en deze
schepen te achterhalen zal Insider toch
zeker niet op het Wachtschip of de Vall
(schepen zonder eigen voortbeweging) re
kenen, evenmin als op de pantserboot of
den mijnlegger, die voor dit doel een on
voldoende vaarlsnellieid hebben. Alleen;
reeds yoor dit doel zijn snelvarende tor
pedobooten op de Schelde onmisbaar.
Ten slotte haalt hij uit de M. v. A.
inzake de Marinebegrooting 1918 nog de
volgende opmerking aan:
„De groote beteekenis van de Zeeuw-
sche stroomen voor onze internationale
positie maakt het ook in normale tijdeü
gewenscht den zetel van den Comman
dant van de stelling van de Monden der
Maas en der Schelde op Walcheren ge
vestigd te houden werwaarts ook de ad
ministratie en staf van den stelling-Com
mandant geleidelijk verplaatst zullen
worden".
Is deze uitspraak dermate onjuist ge
weest, dat nu de voor deze oprichting tö
maken werken voltooid zijn, er niets an
ders overblijft dan het gemaakte weer te
liquideeren?
(Inest. Mod.)
LEGER EN VLOOT.
ine en de Schelde-
kwestie.
VERSCHILLENDE BERICHTEN.
wen kinderen krijgen, en het is een ijze
ren wet! Jullie mannen kunnen vrij-uit
leven zonder er nadeel van te hebben,
Dit, de laatste woorden zeer duide
lijk, hoorde ik kapitein Meredith in de
hal zeggen. Hij vergunde mr, Arthur
Harrison dus heen te gaan onder den
indruk, dat Lady Meredith en Sir Ri
chard nog in Parijs nog hier wa
ren!
Juist toen ik hier over dacht, kwam
kapitein Meredith weer binnen. En de
volgende vijf minuten was deze jonge
man, dien ik altijd op 'n keer na
zoo bedaard, zoo geheel in evenwicht
gezien had volkomen mal! Ik kan
het niet anders uitdrukken. Want hij
kwam dansende de kamer in. Dat deed
hij bepaald. Hij danste een two-slep
ondanks zijn beetje kreupel been, de
geheele lengte van de voorkamer af en
zong, al dansende, het wijsje:
„Wanneer the Angelus-klokje klept
„Tum-ty tum-ty tum-ty "turn
„Tum, turn, tum."
Hij bleef tegenover mij staan op de
plek, waar ik in verbijstering van mijn
stoel was opgestaan en een oogenblik
dacht ik, dat hij mij als zijn dame in
dat dwaze springen zou meetrekken. Hij
stak mij zijn beide handen toe!
Met een zorgelooze, juichehde stem
vroeg hij: „Wilt u mij geen hand geven?
Toe! Iemands hand moet ik hebben!"
Weifelend stak ik mijn hand dus uit. Hij
greep die in zijn beide handen, drukte
ze stijf, haalde diep adem en liet. mijn
hand weer los.
„Dat is beter!" riep hij uit. „Ik zeg;
ik zeg; Miss Whitelands
„Ja?" Ik aarzelde, en was blij, dat
wij alleen in de kamer waren. Als er
iemand was binnen gekomen, zou hij
het een heel merkwaardige scène ge
vonden hebben; de jonge Engelsche of
ficier zoo opgewonden er uit ziende en
pratende of hij pas van een laatste
lunch vóór den oorlog kwam het
j Engelsche meisje hem aanstarende alsof
zij een predikster van de geheelonthou
ding wasl Ik lachte een beetje lomp
toen ik zei: „Wat is er?"
„Het is uitstel of vrijspraak van
een vonnis!" verklaarde hij onverwacht.
„Hemel, ja!"
En toen barstte hij los in een onbe
daarlijke lachbui. Precies dezelfde har
telijke vroolijke lach van zijn vader.
Ik keek hem aan, terwijl hij schudde
van vroolijkheid, naast dien spiegel, waar
hij zoo rotsvast had gestaan gedurende
dat gesprek met Miss Vera's man.
Nog steeds lachende, greep de jonge
man een van de donkerroode gordijnen,
hij begroef er zijn gezicht in, zijn lieele
zwarte hoofd. Eindelijk hijgend en zich
zelf schuddende, kwam hij er uit te
voorschijn; en bedaarde een weinig.
„U moet denken, dat ik dol geworden
ben!" zoo verontschuldigde hij zich „ïk
ook nog een 60 tal gezinnen van de Ne-
dcrlandsclie spoorwegen de gemeente
zullen verlaten, door bet overplaatsen
In den nacht van Dinsdag op Woens
dag is ingebroken in de Ned. Bronwater-
fabriek aan de Amslerdamsche Veerkade
te 's-Gravenhage. De daders hebben dooï
uitsnijding van een ruit eener lichtlan-
taarn in het magezijn en het kantoor
welen te komen. De brandkast werd
stukgesmolten en daaruit is f 1200 ont'
vreemd.
Gistermiddag omstreeks 2 uur start
te de sergeant-vlieger Beekman, met als
passagier den adsp. reserve officier waar
nemer Knapp, voor een oefentocht van
het vliegterrein Soesterberg. Vermoede
lijk ten gevolge van den sneeuwstorm,
welke het oriëntecren zeer bemoeilijkt,
is het vliegtuig uit de koers geraakt en
geland in Belgic bij Mallen, een 30 K.M.
over de grens. De landing had een goed
verloop, het vliegtuig keert vermoedelijk
heden nog terug.
Het bedienende personeel van den
vuurtoren Armen aan de Bretonsche kust
van Frankrijk tegenover het eiland Sein,
heeft van Maandag op Dinsdag een be
nauwden nacht meegemaakt. Toen zij te
gen avond bezig waren de lichten op een
der bovengalerijen le ontsteken, bemerk
ten zij, dat er rook opsteeg uit het be
neden gedeelte van den toren.
Zij snelden de trap af doch zagen zich
den uitgang door hoogoplaaiende vlam
men versperd.
Het bleek, dat de brand was ontstaan
in de keuken, waarschijnlijk tengevolge
van het ontploffen van de daar staande
petroleumkachel. De brand breidde zich
snel uit. In hun benauwdheid klommen
de mannen tenslotte op het dak, hetgeen
hun redding werd. Daar kwamen zij n.l.
op het denkbeeld zich langs den bliksem
afleider naar beneden te laten zakken.
Op vele plaatsen was de buitenmuur
reeds gloeiend heet, doch zij slaagden
er allen in op den beganen grond te ko
men. Ook daar was echter nog geen vol
komen veiligheid. Want zij bevonden zich
tusschen razende vlammen ,die het ge
heele brandbare gedeelte van den toren
verleerden en een niet minder razenden
stormwind, die de golven lioog opzwiep-
te, welke hen ieder oogenblik dreigden,
mee te sleuren. Eerst den volgenden
morgen kon een reddingsboot hen be
reiken, na twee uur met vloed en storm
wind geworsteld te hebben.
hvas mijn hoofd ook een oogenblik kwijt.
Heel gek van mij
11 ij trok zijn riem recht, lachte weer
eventjes heel verrukt en barstte opnieuw
vroolijk los.
„Hoorde u mij dien onbetaalbaren
dien mijnheer Harrison, zoo plechtig als
een rechter bestraffen?" vroeg hij hij
gend van 't lachen, ,,'t Was veel erger
dan zich ernstig te moeten houden in
een kerk als je voelt dat je over een
minuut zult losbarsten. Ik zal zoo aan
stonds wel weer bedaard zijn.... Wilt
u mij nog eens een hand geven, miss
Whitelands? Dat zal mij goed di ^n. Dank
u. Nu ik ben waarlijk weer bedaard. Kijk
maar!"
Ik keek hem aan en het scheen wél
of ik zijn gezicht nooit te voren gezien
had. Zoo veranderd! Zoo veel jonger!
Zoo vroolijk! Het was of een zware
last hem van de schouders was ge-
women. En nu begon ik te beseffen
hoe zwaar die last hem had gedrukt.
Dat overhaaste huwelijk van een jonge
man wiens ijdelhei.d en wiens hart bei
de pijnlijk waren aangedaan, dat bespot
telijke, heethoofdige huwelijk in een on
besuisd oogenblik aangegaan! Ach, ik
geloof werkelijk, dat hij al spijt had er
in geloopen te zijn, voordat hij de bruid
aan de deur van het bureau van den
burgerlijken stand had verlaten! Het was
geen huwelijk geweest; neen, maar wel
het vooruitzicht van slalen ketenen. De
ze waren dien middag verbrijzeld bij het
hooren van die tijding. Hij was vrij
dat bewustzijn had hem bijna krankzin
nig gemaakt. Dat zag ik, en ik begreep
hoe veel meer er verborgen was achter
die dolle vrooTijkheid en verlichting.
Een herroeping van het vonnis? Ach,
had ik niet reeds tot mij zelf gezegd
dat deze jonge man onmogelijk van dat
meisje gehouden had?
Dat wist ik zeker.
Nu wat bedaarder, maar nog steeds
met die schittering van zwarte diamanten
in zijn oogen, zeide kapitein Meredith:
„Luister eens, miss Whitelands. Wij heb
ben dadelijk iets met elkaar af te spre
ken."
„Neen, niet dadelijk. Wacht nog even."
Want daar was mij juist de eerste
heldere gedachte ingevallen die ik had
gehad sedert het lezen van dien op-
zienbarenden brief.
Aan Pliilippa moest de heele waarheid
verteld worden. Philippa, die hem let
terlijk aanbad, moest weten dat George
nu toch niet getrouwd was.
(Werdt vervélgd).
