r»a^l msrnm VIRGINIA CIGARETTES Jj Beter voor de Gezond heid ASWATH-LONDON {Inecz. Mod.) de wateren van het IJ, zoodat de me nigte overal iets te zien en te bewon deren had en zich den tijd niet ging doo- den met doelloos gehos en gedrang in de herbergen. En in de tweede plaats gelool ik, dat de sportbeoefening der latere ja ren oneindig veel heeft bijgedragen tot een ordelijke feestviering, omdat door die toenemende sport het begrip van disci pline bij de massa is aangekweekt; de sport-discipline heeft zeker méér kun nen bereiken dan de discipline van den militairen dienstplicht, omdat de eerste zich vrijwillig Het aanbrengen en de an dere als opgedrongen, gehaat was. Neemt men met mij dien goeden invloed der sport-discipline aan als factor van ver edeling der massa, dan neemt men de uitwassen van die sport, zooals de den voetgangers tergende wegwedstrijden, bokswetstrijden en zesdaagsche wielren ners-dwaasheden in 's hemelsnaam op den koop toe. Daarnevens mag niet voorbij worden gezien, dat de Amsterdamsche politie op voorbeeldige wijze de goede orde gedu rende die dagen, toen Amsterdam in sommige deelen der stad van 's morgens vroeg tot diep in den nacht één men- schenmenigte was, heeft" weten te hand haven. Zeker, zij had daarbij een groo- ten steun aan de massa zelve, die zich zeer gewillig binnen behoorlijke afzet ting liet houden en dikwerf instinctmatig gevoelde hoe ver zij kon opdringen zon der kans te loopen door den sterken arm of het nog sterkere paard achteruit te worden geduwd, maar tóch, de politie trad zéér behendig op. De maatregel om 's avonds b.v, de nauwe Kalverstraat slechts van één kant voor het publiek toegankelijk te stellen en aan het an dere einde af te sluiten met een reus achtig bord, waarop men las: „Verkeer gestremd", heeft zeker heel wat onaan genaamheden en gevaar voorkomen. Het verkeer was uitnemend geregeld en als de Amsterdamsche politie er thans, nu het gewone leven zijn gang weer gaat, er iets op weet te vinden om den voet ganger evengoed tegen de gevaren van het openbaar verkeer te beschermen, als zij dat in de feestdagen wist te doen, d.w.z. den armen-zwaaienden verkeers regelaar, die zich alleen met trams, auto's, handkarren e. d. bemoeit, te vervangen door een, die den voetganger in bescher ming neemt, zooals hij dien in de feest- week in bescherming nam, dan zullen die feesten nog een hoog-gewaardeerd blij vend gevolg hebben. Want nu reeds is weer de jakkerende slagersjongen met de groote mand op zijn fiets een veel grooter gevaar, dan het marechaussee- paard of de auto was gedurende de feest dagen. Thans is de afbraak van al het moois dat langs straat en gracht, langs open bare en particuliere gebouwen ter ver fraaiing en verlichting was aangebracht, begonnen; de muziekkorpsen zijn ver stomd en alleen het draaiorgel is ons ge bleven. Maar blijven doet ook de her innering aan een waardig gevierd feest, waarop de Amsterdammers trotsch mo gen zijn. Thans eischt het dagelijksch leven en bedrijf met al zijn beslommeringen der tijden weder onze volle aandacht en ten Stadhuize maar daarover een volgende maal. SINI SANA. V „Je denkt dal maai' dat weet ik nog zoo zeker niet. Ik ben nog altijd je mees teres en kan doen met je wal ik wil." „Koe dat zoo?" ,Avijl je mij hebt gezegd, dat je mlijl liefhebl. Ik kan HeMe in je oogen zien. Ik ben wel een vrouw maar ik begrijp1 dal nu pas voor het eerst. Ja ik ben je meesteres", zei zij met zelfvertrouwen. Met een harts toch tel ijken kreet kwam hij! naderbij en poogde haar in zijn armen te nemen, maar Hij week haastig achfc- teruit. „Je vormde het plan mijn w!il te bre ken '1 Is waar, mijn zaak is niet m|eer to redden, maar jij hebt mij niet ge-' ruineerd. Alleen mijn eigen dwaasheid is daaraan schuld." „Ik lieb daarop gerekend. Ik behoef de niets anders te doen dan te wachten c-n geduld te hebben." „Dns je denkt, dat je langs tie geheele linie gewonnen hebt?" „Ja ten minste als ilt je liefde heb gewonnen en jij je hand in de mijne, wilt legigen." „En mij tot je slavin veflilarenriep 5.ij met verachting- „Neenen mij zeggen, dal je mij ook liefhebt Ik verlang' een gelijke en geen (slavin." Betty zou niets liever hebben gedaan dan toe te geven maar haar trots ver bood haar dat. Hij was zloo zeker van BUITENLAND. BRIEVEN UIT BERLIJN. Hot nieuwe Italië. (Van onzen Berlijnschen correspondent.) Venetië, begin September. Voor de eerste maal, sedert de oorlog de volkereneenheid verscheurde, be sloot ik de Alpenketen over le trekken en ni'n ziel te verkwikken aan de heilige schoonheid van het land, dat eens, voor het groote Europeesche onweer, ieder voorjaar het doel van mijn verlangen was. "Wanneer ik dit hier vertel, doe ik hel werkelijk niet omdat ik me verbeeld, dal dit feit op zichzelf mijne lezers zou interessceren, maar omdat dit op het oogenblik een typisch verscli|ij'nsel In Italië is. de Duitscher, die ïn vroegere hetere tijden steeds weer het loover- rijk van de schoone kunsten,, de oer oude cultuur en geschiedenis, de schoone natuur en het vrije teven der Zuidelijke landen opzocht, die zich, er geheel thuis voelde, die de Italiaansche taal bewon derde en beheerschle die vervolgens tien jaren achtereen deze tafenis voor j geest cn hart missen iuüest en die nu gespaard en gespaard heeft tot hij 'eindelijk weer een blik in liet beloofde land kon werpen. Geen oorlog en geen ondermijnihgs- werk van de heks politiek heeft onze geestdrift voor Italië kunnen bekoelen. Én lol onze groote blijdschap bemer ken we dat ook de Italianen hun sym pathie voor den Duitscher behouden liehb'cn. De „Tedesco", met wiën kn'én gestreden en tegen wien stagen gëtCverd heeft, was eigenlijk altijd de Oostenrijker. Tusschen lien waren oude kloven, die zich niet lieten overbruggen Trentino, Triësl. de heerschappij over de Adna ta, chc Zee. Doch de Duitscliers en de Italianen hebben eigenlijk nooit een za kelijk conflict gehad, tot de oorlogs waanzin alles door elkaar wierp Deze bloedige episode echter is men nu hlj'na vergelen Men wil ze vergeten En de draden van de vroegere vriendschappe lijke betrekkingen worden snel weer aan geknoopt. Zeker, als men den weg over heit i gebergte neemt, wordt men nog dikwijls 'genoeg aan deze verschrikkelijke oor logsjaren herinnerd. Men trekt hoog over de rotsen en sneeuwvelden en vindt in de majestueuze pracht der natuur prikkeldraadversperringen en loopgraven. Alen bestijgt het Slilfser Joch; en ziet de puinlioopen van het platgeschoten ho tel van de „Dreispraclienspitze". Men maakt inet een gids tochten door hpt gebied van de Orller en ontdekt in het gletscherijs de mijngangen en schuil plaatsen, die de Oostenrijkers hier en do. Italianen ginds met behulp van dy namiet in het koude kristal hjebbten ge maakt. Vele duizenden meters bovenden zeespiegel gapen de ronde granaatlrech- lers. Vreeselijk, gruwelijk, onverbidde lijk moet deze oorlog in het lipóggebergte geweest zijn! Dan komt men over de Brenner en ook de Duitscliers uit het rijk, kan een eigenaardig' gevoel niet on derdrukken. als hif in liet oude, Duit- sche taalgebied tusschfen den Brenner- j as en de streek ten Zuiden van Bozen (waar werkelijk de Italiaansche bevol king begint) de vreemde vlag ziet waaien. ]>c Brenner heet nu officieel „Brennè- ro", hel oer-Duitschp bergdorp Gossen- jsass heel „Colle d'Isareo" (heuvel aan de Elisack), liet bekoorlijke stadje Ster zing met de in Duitschen bouwtrant opge- trokken huizen, heet „Vipileno" omdat do Bomeinen voor 2000 jaar daar in de buurt een kplonie, genaamd Vipitenum,. gevestigd hadden), dat alles wil er niet liesl in Maar Zuidelijker verdwijnen deze sporen weer en met open armen be groet men het eigenlijke Italië, de oude, lang ontbeerde geliefde. II.er wacht ons echter een nieuwe ver rassing. Het land heeft zijne schoonheid «ngerept behouden, die glorierijker bloeit dan ooit Maar toch het is anders gewor den' Hel is volkomen gemetamorfo- zeerd! Want in het geheele Ilaliaansche volk leeft een nieuwe, sterke gezonde zich zelf en zij wilde niet venifoderd wor den. En toch hunkerde zij' er naar zich in zijn armen te werpen en zijn lippen op de hare te voelen. „Wil je met me trouwen, Bejtty", smeekte hij. „Neen", antwoordde zij en wendde zich af. „Me dunkt, we moesten over iets meer belangrijks pralen. Hoe slaat het met de verbetering in den nieuwen motor? Voldoet die goed?" vroeg zij 'vrooliijk. „Je moet met me trouwen. Ik heb rodVeel geduld gehad. Langen lijd heb ik aan niets anders gedacht dan aan jou. En nu, lieveling, verlang ik je de mijne te noemen „Dan kun je blijven verlangen." Zij sprak op verachtelïjken toon en zette haar wandeling in de richting van Ferliampton voort. Mark volgde langza mer 'Al den lijd was hij overtuigd dat zij van hem hield en ondanks zichzelf moest hij haar onafhankelijkheid bewon deren. Was zjjn mooi plan op een mis lukking uitgeloopen? Oogenschijnlijl; had hel daar veel van en toch kon hij dat niet ge.looven. „Betly", riep hij haar achterna, maar zij/ vertraagde tiaar stap niet Hij haalde h,aar in, maar liaar gelaèt' schonk hem geen moed. Het leek hem' daarom verstandiger niets meer te zeg-j gen. Ilij had zoo lang1 geduld gehjad en geest. Het draagt onmiskenbaar de stem pel Van een geweldige algfemeené op-I leving, zoodat juist hij, die het oude Italië gekend heeft, niet over zijn verwachting heen kan komen. Vroeger kwam men uil Duitscliland, de bakermat van de orde, hier in het Land van de klassieke wanor de, verval, onrust en in Italië ontmoet men de pijnlijkst© orde, stiptheid, cor rectheid. Mijn hemtel, eertijds liep hier geen trein zonder vertraging! men kon er rekening mee houden thans komt hij op de minuut laan. Vroeger moest men 'hij iedere kleinigheid, die men kocht, han delen en schacheren, lol men op den prijs lcwam, dien het artikel waard was (waar. bij men altijd nog een beetje bedrogen werd) op liet oogenblik regeert de "„vaste prijs" Eens trof men overal in, de stralen bedelaars in lompen en kreupelen, ar moedige vrouwen en vuile kinderen aan, nu zijn dat zeldzaamheden: geworden. Vroeger werd men in hotel en resta.uanl omringd door een leger van, sollicitanten naar drinkgelld thans is overal het stelsel ingevoerd, dat voor bediening tien procent op de rekening geplaatst wordt, en in de hotels hangen biljetten, waarop te lezen staat, dat iedere bediende, dié in weerwil hiervan „maucia", drinkgeld, aanneemt, ontslagen wordt. Niemand, die het Italië van vroeger kent, zou zoo iels voor mogelijk gehouden hebben Er lieerscht zindelijkheid. Er heerscht eer lijkheid. Het komt bijna nooit meer voor, dal men bij het wisselen van een bank biljet te weinig of valseh geld terugont vangt. De pakjesdragers, de aapjeslcoel- siers, zelfs hier in Venetië de gondeliers, hebben hun vaste tarieven en wee hem, die een vreemdeling tracht af te zeilen! De ambtenaren of de carbinieri he straf fen hein zonder erbarmen. Het is niet alteen het contrast met de onzalige Duitsclie toestanden, die ons dit alles zoo sterk doet gevoelen... het is hel contrast met Liet Italië van vroeger. Hier heeft inderdaad het succes van den oor log, hel vertrouwen op de kracht van de natie alle lagen van de bevolking ge. toulerd. Het volk wordt zich van zijn kracht en van de plaats, die hel thans en in de toekomst onder de volkeren zal innemen, bewust. Maar dat alleen heeft dezen wonderbaarlijken ommekeer te- weeggtebnveht. Er komt nog iets bij: de weldadige invloed Van hel strenge bestuur der „fas cisten". Ilc wil over de politieke pro blemen, die de fascistische beweging te voorschijn geroepen heeft, absoluut niet spreken. Docb dit staat vast: de orde, strengheid en onbuigzaamheid, die liet parool van de nieuwe heerschers in' Ilalië zijn, hebben het geheele tand een ander aanzien geschonken. Een organisatie van een ijzeren maaksel is tot stand gekomen en aeze houdt het volk in bedwang. Hel is ongetwijfeld buitengewoon m- poneerend. hoe zij te werk gaaf. Overal ziel men de jonge soldaten van de fascis tische „armee", die een soort vrijschaar naast het staande leger vormt, zooats vroeger de Garibaldijnen, in hun flat- teerend uniform een zwart hemd, welke kleur vastberadenheid, purileinsche strengheid beduiden moet, een grijze sportboerlc en beenWiudsels, liet geweer dwars over den rug. Men behandelt hen overal mtel den diepsten eerbied. Wel zijn ze in hun soort fanatiek: wanneer een der fascistische liederen gespeeld wordt, die f.nel populair geworden zijn, en iemand lioudl daarbij den hoed op, kan men zeker zijn, dat een „zwarlhemd" ter plaatse is, die dien hewusten persoon,' den hoed van zijn hoofd slOat. Maar deze jonge, nationale extragarde is tegelijker tijd de 'beste beschermster van tucht en orde. De heer en meester, Mussolini, moet in zijn soort een genie, tenminste een geboren leidsman van buitengewone begaafdheid zijn. Ilel is geen kleinigheid, een massa van millioeuen op die wijze le hervormen! In enkele jaren heeft zich voltrokken hier een ne&ionaal politiek wonder. En daarbij heeft toch het leven in dit land Van zon en schoonheid niets aah be- kon nog wel wat langer wachten. Met inspanning begon hij gewoon te praten en sprak over eenige plaatselijke aange tegen reden Zij volgde zijn voorbeeld en spoedig praatten zij samen alsof Zij niet juist een hartstochtelijke scène hadden doorgemaakt. Mark vergezelde haar tot aan „The Court" en wandelde toen langzaam nswr huis terug. Mrs. Lendridge bemerkte, dal hij in zich zelf gekeerd was, maar zei toch in het eerst niets. „Waar ben je geweest, mijn jongen?" vroeg z'ij eindelijk. „Ik heb gewandeld", antwoordde hij' lakoniek. „Heb je iemand ontmoet in wie je be lang stelde?" ..Miss Churston". „Zij is zeker je belangstelling' waard. Vergeef me mijn nieuwsgierigheid. Mark... en het is niet alleen1 nieuwe gierigheid. Het ïs meer bezorgdheid. Ileb je met haar gesproken?" „Wij hebben bet over allerlei dingen gehad," antwoordde hlij ontwijkend. „Heb je haar gevraagd je vrouw le worden?" vroeg zij eenvoudig op den man af. Mark keek zijn móeder aan en zij glim,-» lachte hem bemoedigend toe. „Ik kan zien, dat iets je hin;der;l, jongen. Het brein van een vrouw kan je mogelijk helpen," imierkte zij' overre- koorjijkheid en 'bonte veelzijdigheid ver loren. Op het Lido loopt juist het badseizoen fen einde. Nog Wemelt het Van bezoekers uit alle landen. Ook hier hoort men veel Duitsch spreken doch niet door Duitschers uit het rijk zelf, maar uit de Oostenrijksche erflanden, uit de landen, die in de -plaats van de vroegere Ilabs- 'burgscbe monarchie getreden zijn, uit Hongarije, uit Polen, uit Joego-Slavië slechts met de vlalula van deze staten zijU' de prijzen van de reuze hotels op liet Lido le hefcalen, hetgeen met de arme rijksmark onmogelijk is. Maar het Duitsch is de internationale taal van deze oor spronkelijk Habsburgsche onderdanen ge worden of gebleven Mijlen ver hoort men het spreken in de eindelooze stralen van „capannen", de stevig gebouwde strandpaviljoentjes op het strapd, waar de families den geheelen dag in hun bad pakje rondloiopen, waar meh in dit luch tige costuum ontbijt en thee drinkt, ten nist, bobbelt en flirt. In Venetië zelf echter wordt op liet oogenblik bet begin van het herfstseizoen gevierd, dal door schilderachtige feesten wordt ingeleid. Eergisteren groote „sé- renata" op het „Canal Grande Op bree- de, door roeiriemen voortbewogen bar ken, die tallooze schitterende lichten dragen, bevinden zich orkesten, koor en solisten. Duizende/n gondels schommelen op hel donkere watervlak en vormeh een gevolg, d,at zich in dén donkeren nacht verliest. Van de Riato glijdt de onafzienbare, spooachtige stoet naar het Piazzetla. De rijk versierde harolcfassade van de Santa Maria Salula gloeit in rood Bengaalsch licht- En door wonderschooiie stemmen gezongen, bruisen de melodieën uit de eerste akte van den „Troubadour" dooi de sprookjesstad, terwijl de maan boven het dogenpaleis uitkijkt. Gisteren concert op liet Marcuspleiu, waar honderdduizenden zich verdrongen in de ruimte, die de heerlijkste van alle feestzalen geleek. Plotseling geknéttér: op de tinnen van de Campanile schitterl wil vuurwerk, de Marcuskerk teekent zich als een bleek droombeeld tegen den zwarten hemel af, de duiven fladderen, verschrikt in dichte zwermen om haar Ooslersche pracht. Heden een roeiwed- strijd en uit de vensters van de Pialazzi hangen tapijten en kostbare gobelins en zware zijden brokaten en bonte doeken en vanen. Jubel en ïijkdom en kleuren pracht en blijde levenslust rondom! En bij al deze veelzijdige, goddelijke (schoonheid orde, beschaving, gezon de levenskracht, die alle leden van het groote lichaam, dat Staat heet, door stroomt dat is het nieuwie Italië! Een wonder!' Dr. MAX OSBORN. VERSCHILLENDE BERICHTEN Te Nijmegen veed een automobiel be stuurd door P. 8., wonende te Aken, de Q-rootessfcraat af. Plotseling werd de rem van den auto deffect en het voertuig reed mot toe nemende snelheid de hellende straat af. De j chauffeur schreeuwde luid, ten einde de tal rijke voetgangers te doen wijken. De inzit tende Mevr. M. Badenbach, uit Aken werd bevreesd en sprong met haar 3-jarig doch tertje uit den auto. Het kind bekwam hier bij een wonde aan het voorhoofd, welke won de in het R.-K. ziekenhuis werd gehecht. De auto kwam op de Waalkade tot staan. Verdere ongelukken kwamen niet voor. BURGERLIJKE STAND, Middelburg. Van 1214 Se.pt. - Ondertrouwd: W. Vermeulen 25j. en N. M. de Visser 21 j.; A. de Lange 28 j. en A. J. Poortvliet 26 j. GetrouwdS. Westerterp 27 j. en G. C, A. Romijn 27 j. Bevallen D. S. Driessen geb. Pruijn d., H. Leijdekker geb. Missel dL. E. dend op. Voor een man met Mark's tempera ment was het niet gemakkelijk zijn in tiemste gevoelens te openbareh. Maar hij had werkelijk behoefte aan hulp en dus deelde hij haar alles mee wat er was voorgevallen. Mrs Lendridgte zeti hierop in lifel eerst niets doch glim lachte slechts in zich zelf, „Je hebt toch zooveel van je vader, Mark. Je liet het eenige achterwege dat van kracht had kunnen zJijh. Spreek don volgenden keer slechts over 6en ding tegen Betty cn wet over niets an ders dan over je liefde voor haar. Ver geel het verleden verged t allés, behalve, dat jullie een man en een vrouw z'ijt, Noem liaar in je armen niet met geweld maar liefderijk. Ivus haai- op de lippen, zelfs als zij weerbar stig sch'ijht Zij heeft je lief. Mark." „Gelooft u dat?" vroeg hijl vurig. „Ik weet dSt zeker en een vrouw kan er over oordeelen." „Z'ij heeft mij niet zeer aangemoedigd", merkte hij ziuchfend op. „Sommige vrouwen zijn zoo. Sommige die het innigst liefhebben, loonen dan het minst. Je hebt iets van mij in je karakter. Tot dusver heb jij je in bedwang gehou den, maar wanneer zij je Iaat gaan, zal je Betty elk lief, leeder woordje toe voegen, dat onze taai bevat", Jbeweerdé zijl en zich over hem heen buigeted, kus- Rivière geb. Haentjens Dekker d., C. de Looff geb. v. Eenennaam d., A. Dinge- raanse geb. Wouters z. Vlieaingen. Ygn 6 tot 12 Sept. Ondertrouwd TL Paape 25 j. en G. W. Huijssoon 23 j.; C. F. Elslander 22 j. en H. v. Son 23 j.F. J. M. Weijens 26 j. en E. J. M. v. Dieren- donck 25 j.J. de Jonge 25-j. en P. D. Kloosterman 23 j P. C. Oorschot 28 j en J. P. Blokpoel 28 j.F. A. le Reij 24 j. en E. v. Wallenburg 20 j. GetrouwdM. v. d. Laan 24 j en G. M. v. d. Buuse 20 j A. A. v. d. Berge 26 j. en E. Janssen 25 j.; J. v. d. Meulen 24 j. en T. L Herweg24j.; J. Donia 37 j. en T. v. Spanje 28 j. y A. Ham 46 j. en M. A. v, Hilst 40 j.;, J. L.'W. ÏTolkers en R. A. Rademaker 26 j. Bevallen C. W. v. Eenennaam geb. Vermeulen d.; S. S. Deseijn geb. Deseijn d.; J. Gillissen Yerscbage geb. Arde- vrijn z. (levenl.). OverledenM. Bommeljé wed. van F. D. Köllmann 62 ,j„ A, Vreeke wedr van C. Steenbakker 76 j.; J. M. Lucieer wed. van Z. Cornells 61 j.; J. Willemse man van L. Janse 63 j. GEVONDEN VOORWERPEN. Als zoodanig zijn aangegeven de navol gende voorwerpen, welke terug le bef- komen zijn a. Op het Politiebureau Kleerenhanger, fantasiebroche, gra- veevbeiteltje, mantelband, dameshand schoen, mantelband, tabakspijp, kinder- portemonnaie. ketting waschmackine, kinderschoentje, sleuteltje, huissleutel, idem, knot sajet, paar dameshandschoenen. b. Bij particulieren .- Mantelband, Nederstraat 0 186jon genspet, Stelcetee, Koestv. K 193; kin- deravmband, Sierag, Vliss. str. K 51 hangertje van collier, J. Poortvliet, Vliss. bolwerk Q 301 zilv. broche met portret, C. Schou, Niewstr. G 228 regenjas» W. Roose, Sleperssingel Q 187 dames handschoen, A. de Wijze, 't Zand D 16b 'r gouden broche, W. Pieterse, Sckutters- hofstr. K 90a rijwiel, Brakmau, L. Delft j zilv. manchetknoop, Meijer, Zusterstr. I 240bos sleutels, L. Moeus, Hoogstr. I 142; buissleutel, A. de Vries, Smoors gang S 150huissleutel, Steutel, Ro- zenstr. W 236; kindermuts, ,1. Muller» Balans 59koralen armband, C. H. Leuvens, Boogardstr. D 53beertje (kinderspeelgoed), A. G. de Bruijn. Turf- kaai H 176; horlogeketting, C.Wroegop, Zachavias Jansenstr W 117 band van kinderwagen, F. Snijders, Dampoort O 20obhoedenspeld, gemonteerd, inge zette pareltje groote zwarte git, mej. P. Vinke, Verwerijstr, N 157akinderzak doek, P. C. v. Luijk, K. Singelstr. O 290 manchetknoop mei portret, A, A. de Rijcke, Kinderdijk P 105portemonnaie met inh., W. Kooman, N. Haven 1160; zilveren broche, juffr. Alberge, Gravenstr. 1 274etui® met inhC. Jongepier, Veersche weg S 260 grijze mantelband en stalenboekje, J. Dijke, Langeviele K 223rentekaart t/n Gillissen en bos sleutels, M. Kooman, Damp. singel T 179 een zak, C. Vermeulen, L. Breestr. O 197 zilv. armband, J. Zuidweg, Jas- mijnstr. W 164rijwielpomp, J. Janse, Houtkade No. 110, Vlissingenvulpen houder met potlood in veer, A. de Rijcke, A 25, Schoolplein Veere; stroohoed, J. J. Net, Dokstr. P 173. le z'ij hem hartelijk. „II; ga morgen naar de stad", kon- d'gde hij plotseling aan. „Je tobt nog over iets anders, behalve over Belty". „Niet bepaald tobben. Ik wil een stap doen, waarvan ik niet weet of die wel verstandig is. Ik neem een zeer grootê verantwoordelijkheid op mij?' „Wil je mij zeggen, wlaarin die beslaat?" „Nog niet moedertje". Marl; verkeerde in een zéér vér- stoorde gemoedsstemming, toen hij zich naar zijn kamer begaf. Hij voelde, dat hij' Betty dadelijk moest veroveren, eéu langer uitstel was ondragelijk. Zou hiji den raad van zijn moeder opvolgen? Ja, z'ij had altijd gelijk gehad. Oniniddelijk na zijn terugkeer uit Londen zou hij Betty, opz'oeken en voor zJijh 'liefde pleiten. Zijn moeder scheen vast overtuigd, dat z'ij van hem hjeld. In zij'n verbeelding; hield hlij haar in zijn armen en kuste haar, kuste h,aar telkens weer. Vol trots herinnerde hjij1 zich dat tegen spoed haar niet h;ad getemd. Had hl) Betly aan zijn wil wiileh onderwer pen? Indien dat zoo *was, wens'ehte hij dat niet langer. Hij hunkerde naar haar liefde en naar haar zooals zij' was. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1923 | | pagina 2