r»a^l
msrnm
VIRGINIA
CIGARETTES Jj
Beter voor de Gezond heid
ASWATH-LONDON
{Inecz. Mod.)
de wateren van het IJ, zoodat de me
nigte overal iets te zien en te bewon
deren had en zich den tijd niet ging doo-
den met doelloos gehos en gedrang in de
herbergen. En in de tweede plaats gelool
ik, dat de sportbeoefening der latere ja
ren oneindig veel heeft bijgedragen tot
een ordelijke feestviering, omdat door die
toenemende sport het begrip van disci
pline bij de massa is aangekweekt; de
sport-discipline heeft zeker méér kun
nen bereiken dan de discipline van den
militairen dienstplicht, omdat de eerste
zich vrijwillig Het aanbrengen en de an
dere als opgedrongen, gehaat was. Neemt
men met mij dien goeden invloed der
sport-discipline aan als factor van ver
edeling der massa, dan neemt men de
uitwassen van die sport, zooals de den
voetgangers tergende wegwedstrijden,
bokswetstrijden en zesdaagsche wielren
ners-dwaasheden in 's hemelsnaam op
den koop toe.
Daarnevens mag niet voorbij worden
gezien, dat de Amsterdamsche politie op
voorbeeldige wijze de goede orde gedu
rende die dagen, toen Amsterdam in
sommige deelen der stad van 's morgens
vroeg tot diep in den nacht één men-
schenmenigte was, heeft" weten te hand
haven. Zeker, zij had daarbij een groo-
ten steun aan de massa zelve, die zich
zeer gewillig binnen behoorlijke afzet
ting liet houden en dikwerf instinctmatig
gevoelde hoe ver zij kon opdringen zon
der kans te loopen door den sterken
arm of het nog sterkere paard achteruit
te worden geduwd, maar tóch, de politie
trad zéér behendig op. De maatregel om
's avonds b.v, de nauwe Kalverstraat
slechts van één kant voor het publiek
toegankelijk te stellen en aan het an
dere einde af te sluiten met een reus
achtig bord, waarop men las: „Verkeer
gestremd", heeft zeker heel wat onaan
genaamheden en gevaar voorkomen. Het
verkeer was uitnemend geregeld en als
de Amsterdamsche politie er thans, nu
het gewone leven zijn gang weer gaat,
er iets op weet te vinden om den voet
ganger evengoed tegen de gevaren van
het openbaar verkeer te beschermen, als
zij dat in de feestdagen wist te doen,
d.w.z. den armen-zwaaienden verkeers
regelaar, die zich alleen met trams, auto's,
handkarren e. d. bemoeit, te vervangen
door een, die den voetganger in bescher
ming neemt, zooals hij dien in de feest-
week in bescherming nam, dan zullen die
feesten nog een hoog-gewaardeerd blij
vend gevolg hebben. Want nu reeds is
weer de jakkerende slagersjongen met
de groote mand op zijn fiets een veel
grooter gevaar, dan het marechaussee-
paard of de auto was gedurende de feest
dagen.
Thans is de afbraak van al het moois
dat langs straat en gracht, langs open
bare en particuliere gebouwen ter ver
fraaiing en verlichting was aangebracht,
begonnen; de muziekkorpsen zijn ver
stomd en alleen het draaiorgel is ons ge
bleven. Maar blijven doet ook de her
innering aan een waardig gevierd feest,
waarop de Amsterdammers trotsch mo
gen zijn.
Thans eischt het dagelijksch leven en
bedrijf met al zijn beslommeringen der
tijden weder onze volle aandacht en ten
Stadhuize maar daarover een volgende
maal.
SINI SANA.
V
„Je denkt dal maai' dat weet ik nog
zoo zeker niet. Ik ben nog altijd je mees
teres en kan doen met je wal ik wil."
„Koe dat zoo?"
,Avijl je mij hebt gezegd, dat je mlijl
liefhebl. Ik kan HeMe in je oogen zien.
Ik ben wel een vrouw maar ik begrijp1
dal nu pas voor het eerst. Ja ik ben je
meesteres", zei zij met zelfvertrouwen.
Met een harts toch tel ijken kreet kwam
hij! naderbij en poogde haar in zijn armen
te nemen, maar Hij week haastig achfc-
teruit.
„Je vormde het plan mijn w!il te bre
ken '1 Is waar, mijn zaak is niet m|eer
to redden, maar jij hebt mij niet ge-'
ruineerd. Alleen mijn eigen dwaasheid
is daaraan schuld."
„Ik lieb daarop gerekend. Ik behoef
de niets anders te doen dan te wachten
c-n geduld te hebben."
„Dns je denkt, dat je langs tie geheele
linie gewonnen hebt?"
„Ja ten minste als ilt je liefde heb
gewonnen en jij je hand in de mijne, wilt
legigen."
„En mij tot je slavin veflilarenriep
5.ij met verachting-
„Neenen mij zeggen, dal je mij ook
liefhebt Ik verlang' een gelijke en geen
(slavin."
Betty zou niets liever hebben gedaan
dan toe te geven maar haar trots ver
bood haar dat. Hij was zloo zeker van
BUITENLAND.
BRIEVEN UIT BERLIJN.
Hot nieuwe Italië.
(Van onzen Berlijnschen correspondent.)
Venetië, begin September.
Voor de eerste maal, sedert de oorlog
de volkereneenheid verscheurde, be
sloot ik de Alpenketen over le trekken en
ni'n ziel te verkwikken aan de heilige
schoonheid van het land, dat eens, voor
het groote Europeesche onweer, ieder
voorjaar het doel van mijn verlangen
was. "Wanneer ik dit hier vertel, doe ik
hel werkelijk niet omdat ik me verbeeld,
dal dit feit op zichzelf mijne lezers zou
interessceren, maar omdat dit op het
oogenblik een typisch verscli|ij'nsel In
Italië is. de Duitscher, die ïn vroegere
hetere tijden steeds weer het loover-
rijk van de schoone kunsten,, de oer
oude cultuur en geschiedenis, de schoone
natuur en het vrije teven der Zuidelijke
landen opzocht, die zich, er geheel thuis
voelde, die de Italiaansche taal bewon
derde en beheerschle die vervolgens
tien jaren achtereen deze tafenis voor
j geest cn hart missen iuüest en die
nu gespaard en gespaard heeft tot hij
'eindelijk weer een blik in liet beloofde
land kon werpen.
Geen oorlog en geen ondermijnihgs-
werk van de heks politiek heeft onze
geestdrift voor Italië kunnen bekoelen.
Én lol onze groote blijdschap bemer
ken we dat ook de Italianen hun sym
pathie voor den Duitscher behouden
liehb'cn. De „Tedesco", met wiën kn'én
gestreden en tegen wien stagen gëtCverd
heeft, was eigenlijk altijd de Oostenrijker.
Tusschen lien waren oude kloven, die
zich niet lieten overbruggen Trentino,
Triësl. de heerschappij over de Adna
ta, chc Zee. Doch de Duitscliers en de
Italianen hebben eigenlijk nooit een za
kelijk conflict gehad, tot de oorlogs
waanzin alles door elkaar wierp Deze
bloedige episode echter is men nu hlj'na
vergelen Men wil ze vergeten En de
draden van de vroegere vriendschappe
lijke betrekkingen worden snel weer aan
geknoopt.
Zeker, als men den weg over heit
i gebergte neemt, wordt men nog dikwijls
'genoeg aan deze verschrikkelijke oor
logsjaren herinnerd. Men trekt hoog over
de rotsen en sneeuwvelden en vindt
in de majestueuze pracht der natuur
prikkeldraadversperringen en loopgraven.
Alen bestijgt het Slilfser Joch; en ziet
de puinlioopen van het platgeschoten ho
tel van de „Dreispraclienspitze". Men
maakt inet een gids tochten door hpt
gebied van de Orller en ontdekt in
het gletscherijs de mijngangen en schuil
plaatsen, die de Oostenrijkers hier en
do. Italianen ginds met behulp van dy
namiet in het koude kristal hjebbten ge
maakt. Vele duizenden meters bovenden
zeespiegel gapen de ronde granaatlrech-
lers. Vreeselijk, gruwelijk, onverbidde
lijk moet deze oorlog in het lipóggebergte
geweest zijn! Dan komt men over de
Brenner en ook de Duitscliers uit het
rijk, kan een eigenaardig' gevoel niet on
derdrukken. als hif in liet oude, Duit-
sche taalgebied tusschfen den Brenner-
j as en de streek ten Zuiden van Bozen
(waar werkelijk de Italiaansche bevol
king begint) de vreemde vlag ziet waaien.
]>c Brenner heet nu officieel „Brennè-
ro", hel oer-Duitschp bergdorp Gossen-
jsass heel „Colle d'Isareo" (heuvel aan de
Elisack), liet bekoorlijke stadje Ster zing
met de in Duitschen bouwtrant opge-
trokken huizen, heet „Vipileno" omdat
do Bomeinen voor 2000 jaar daar in de
buurt een kplonie, genaamd Vipitenum,.
gevestigd hadden), dat alles wil er niet
liesl in Maar Zuidelijker verdwijnen deze
sporen weer en met open armen be
groet men het eigenlijke Italië, de oude,
lang ontbeerde geliefde.
II.er wacht ons echter een nieuwe ver
rassing. Het land heeft zijne schoonheid
«ngerept behouden, die glorierijker bloeit
dan ooit Maar toch het is anders gewor
den' Hel is volkomen gemetamorfo-
zeerd! Want in het geheele Ilaliaansche
volk leeft een nieuwe, sterke gezonde
zich zelf en zij wilde niet venifoderd wor
den. En toch hunkerde zij' er naar zich
in zijn armen te werpen en zijn lippen
op de hare te voelen.
„Wil je met me trouwen, Bejtty",
smeekte hij.
„Neen", antwoordde zij en wendde
zich af. „Me dunkt, we moesten over
iets meer belangrijks pralen. Hoe slaat
het met de verbetering in den nieuwen
motor? Voldoet die goed?" vroeg zij
'vrooliijk.
„Je moet met me trouwen. Ik heb
rodVeel geduld gehad. Langen lijd heb
ik aan niets anders gedacht dan aan jou.
En nu, lieveling, verlang ik je de mijne
te noemen
„Dan kun je blijven verlangen."
Zij sprak op verachtelïjken toon en
zette haar wandeling in de richting van
Ferliampton voort. Mark volgde langza
mer 'Al den lijd was hij overtuigd dat
zij van hem hield en ondanks zichzelf
moest hij haar onafhankelijkheid bewon
deren. Was zjjn mooi plan op een mis
lukking uitgeloopen? Oogenschijnlijl; had
hel daar veel van en toch kon hij dat
niet ge.looven.
„Betly", riep hij haar achterna, maar
zij/ vertraagde tiaar stap niet
Hij haalde h,aar in, maar liaar gelaèt'
schonk hem geen moed. Het leek hem'
daarom verstandiger niets meer te zeg-j
gen. Ilij had zoo lang1 geduld gehjad en
geest. Het draagt onmiskenbaar de stem
pel Van een geweldige algfemeené op-I
leving, zoodat juist hij, die het oude Italië
gekend heeft, niet over zijn verwachting
heen kan komen. Vroeger kwam men uil
Duitscliland, de bakermat van de orde,
hier in het Land van de klassieke wanor
de, verval, onrust en in Italië ontmoet
men de pijnlijkst© orde, stiptheid, cor
rectheid. Mijn hemtel, eertijds liep hier
geen trein zonder vertraging! men kon
er rekening mee houden thans komt hij
op de minuut laan. Vroeger moest men 'hij
iedere kleinigheid, die men kocht, han
delen en schacheren, lol men op den prijs
lcwam, dien het artikel waard was (waar.
bij men altijd nog een beetje bedrogen
werd) op liet oogenblik regeert de
"„vaste prijs"
Eens trof men overal in, de stralen
bedelaars in lompen en kreupelen, ar
moedige vrouwen en vuile kinderen aan,
nu zijn dat zeldzaamheden: geworden.
Vroeger werd men in hotel en resta.uanl
omringd door een leger van, sollicitanten
naar drinkgelld thans is overal het
stelsel ingevoerd, dat voor bediening tien
procent op de rekening geplaatst wordt,
en in de hotels hangen biljetten, waarop
te lezen staat, dat iedere bediende, dié
in weerwil hiervan „maucia", drinkgeld,
aanneemt, ontslagen wordt. Niemand, die
het Italië van vroeger kent, zou zoo iels
voor mogelijk gehouden hebben Er
lieerscht zindelijkheid. Er heerscht eer
lijkheid. Het komt bijna nooit meer voor,
dal men bij het wisselen van een bank
biljet te weinig of valseh geld terugont
vangt. De pakjesdragers, de aapjeslcoel-
siers, zelfs hier in Venetië de gondeliers,
hebben hun vaste tarieven en wee hem,
die een vreemdeling tracht af te zeilen!
De ambtenaren of de carbinieri he straf
fen hein zonder erbarmen.
Het is niet alteen het contrast met de
onzalige Duitsclie toestanden, die ons dit
alles zoo sterk doet gevoelen... het is hel
contrast met Liet Italië van vroeger. Hier
heeft inderdaad het succes van den oor
log, hel vertrouwen op de kracht van de
natie alle lagen van de bevolking ge.
toulerd. Het volk wordt zich van zijn
kracht en van de plaats, die hel thans
en in de toekomst onder de volkeren zal
innemen, bewust. Maar dat alleen heeft
dezen wonderbaarlijken ommekeer te-
weeggtebnveht.
Er komt nog iets bij: de weldadige
invloed Van hel strenge bestuur der „fas
cisten". Ilc wil over de politieke pro
blemen, die de fascistische beweging te
voorschijn geroepen heeft, absoluut niet
spreken. Docb dit staat vast: de orde,
strengheid en onbuigzaamheid, die liet
parool van de nieuwe heerschers in' Ilalië
zijn, hebben het geheele tand een ander
aanzien geschonken. Een organisatie van
een ijzeren maaksel is tot stand gekomen
en aeze houdt het volk in bedwang. Hel
is ongetwijfeld buitengewoon m-
poneerend. hoe zij te werk gaaf. Overal
ziel men de jonge soldaten van de fascis
tische „armee", die een soort vrijschaar
naast het staande leger vormt, zooats
vroeger de Garibaldijnen, in hun flat-
teerend uniform een zwart hemd, welke
kleur vastberadenheid, purileinsche
strengheid beduiden moet, een grijze
sportboerlc en beenWiudsels, liet geweer
dwars over den rug. Men behandelt hen
overal mtel den diepsten eerbied. Wel
zijn ze in hun soort fanatiek: wanneer
een der fascistische liederen gespeeld
wordt, die f.nel populair geworden zijn,
en iemand lioudl daarbij den hoed op,
kan men zeker zijn, dat een „zwarlhemd"
ter plaatse is, die dien hewusten persoon,'
den hoed van zijn hoofd slOat. Maar deze
jonge, nationale extragarde is tegelijker
tijd de 'beste beschermster van tucht en
orde. De heer en meester, Mussolini,
moet in zijn soort een genie, tenminste
een geboren leidsman van buitengewone
begaafdheid zijn. Ilel is geen kleinigheid,
een massa van millioeuen op die wijze le
hervormen! In enkele jaren heeft zich
voltrokken hier een ne&ionaal politiek
wonder.
En daarbij heeft toch het leven in dit
land Van zon en schoonheid niets aah be-
kon nog wel wat langer wachten. Met
inspanning begon hij gewoon te praten
en sprak over eenige plaatselijke aange
tegen reden Zij volgde zijn voorbeeld en
spoedig praatten zij samen alsof Zij niet
juist een hartstochtelijke scène hadden
doorgemaakt.
Mark vergezelde haar tot aan „The
Court" en wandelde toen langzaam nswr
huis terug. Mrs. Lendridge bemerkte, dal
hij in zich zelf gekeerd was, maar zei
toch in het eerst niets.
„Waar ben je geweest, mijn jongen?"
vroeg z'ij eindelijk.
„Ik heb gewandeld", antwoordde hij'
lakoniek.
„Heb je iemand ontmoet in wie je be
lang stelde?"
..Miss Churston".
„Zij is zeker je belangstelling' waard.
Vergeef me mijn nieuwsgierigheid.
Mark... en het is niet alleen1 nieuwe
gierigheid. Het ïs meer bezorgdheid. Ileb
je met haar gesproken?"
„Wij hebben bet over allerlei dingen
gehad," antwoordde hlij ontwijkend.
„Heb je haar gevraagd je vrouw le
worden?" vroeg zij eenvoudig op den
man af.
Mark keek zijn móeder aan en zij glim,-»
lachte hem bemoedigend toe.
„Ik kan zien, dat iets je hin;der;l,
jongen. Het brein van een vrouw kan je
mogelijk helpen," imierkte zij' overre-
koorjijkheid en 'bonte veelzijdigheid ver
loren.
Op het Lido loopt juist het badseizoen
fen einde. Nog Wemelt het Van bezoekers
uit alle landen. Ook hier hoort men veel
Duitsch spreken doch niet door
Duitschers uit het rijk zelf, maar uit de
Oostenrijksche erflanden, uit de landen,
die in de -plaats van de vroegere Ilabs-
'burgscbe monarchie getreden zijn, uit
Hongarije, uit Polen, uit Joego-Slavië
slechts met de vlalula van deze staten zijU'
de prijzen van de reuze hotels op liet
Lido le hefcalen, hetgeen met de arme
rijksmark onmogelijk is. Maar het Duitsch
is de internationale taal van deze oor
spronkelijk Habsburgsche onderdanen ge
worden of gebleven Mijlen ver hoort
men het spreken in de eindelooze stralen
van „capannen", de stevig gebouwde
strandpaviljoentjes op het strapd, waar
de families den geheelen dag in hun bad
pakje rondloiopen, waar meh in dit luch
tige costuum ontbijt en thee drinkt, ten
nist, bobbelt en flirt.
In Venetië zelf echter wordt op liet
oogenblik bet begin van het herfstseizoen
gevierd, dal door schilderachtige feesten
wordt ingeleid. Eergisteren groote „sé-
renata" op het „Canal Grande Op bree-
de, door roeiriemen voortbewogen bar
ken, die tallooze schitterende lichten
dragen, bevinden zich orkesten, koor en
solisten. Duizende/n gondels schommelen
op hel donkere watervlak en vormeh
een gevolg, d,at zich in dén donkeren
nacht verliest.
Van de Riato glijdt de onafzienbare,
spooachtige stoet naar het Piazzetla. De
rijk versierde harolcfassade van de Santa
Maria Salula gloeit in rood Bengaalsch
licht- En door wonderschooiie stemmen
gezongen, bruisen de melodieën uit de
eerste akte van den „Troubadour" dooi
de sprookjesstad, terwijl de maan boven
het dogenpaleis uitkijkt.
Gisteren concert op liet Marcuspleiu,
waar honderdduizenden zich verdrongen
in de ruimte, die de heerlijkste van alle
feestzalen geleek. Plotseling geknéttér:
op de tinnen van de Campanile schitterl
wil vuurwerk, de Marcuskerk teekent
zich als een bleek droombeeld tegen den
zwarten hemel af, de duiven fladderen,
verschrikt in dichte zwermen om haar
Ooslersche pracht. Heden een roeiwed-
strijd en uit de vensters van de Pialazzi
hangen tapijten en kostbare gobelins en
zware zijden brokaten en bonte doeken
en vanen. Jubel en ïijkdom en kleuren
pracht en blijde levenslust rondom!
En bij al deze veelzijdige, goddelijke
(schoonheid orde, beschaving, gezon
de levenskracht, die alle leden van het
groote lichaam, dat Staat heet, door
stroomt dat is het nieuwie Italië! Een
wonder!' Dr. MAX OSBORN.
VERSCHILLENDE BERICHTEN
Te Nijmegen veed een automobiel be
stuurd door P. 8., wonende te Aken, de
Q-rootessfcraat af. Plotseling werd de rem van
den auto deffect en het voertuig reed mot toe
nemende snelheid de hellende straat af. De j
chauffeur schreeuwde luid, ten einde de tal
rijke voetgangers te doen wijken. De inzit
tende Mevr. M. Badenbach, uit Aken werd
bevreesd en sprong met haar 3-jarig doch
tertje uit den auto. Het kind bekwam hier
bij een wonde aan het voorhoofd, welke won
de in het R.-K. ziekenhuis werd gehecht.
De auto kwam op de Waalkade tot staan.
Verdere ongelukken kwamen niet voor.
BURGERLIJKE STAND,
Middelburg.
Van 1214 Se.pt. -
Ondertrouwd: W. Vermeulen 25j. en
N. M. de Visser 21 j.; A. de Lange
28 j. en A. J. Poortvliet 26 j.
GetrouwdS. Westerterp 27 j. en
G. C, A. Romijn 27 j.
Bevallen D. S. Driessen geb. Pruijn
d., H. Leijdekker geb. Missel dL. E.
dend op.
Voor een man met Mark's tempera
ment was het niet gemakkelijk zijn in
tiemste gevoelens te openbareh. Maar
hij had werkelijk behoefte aan hulp en
dus deelde hij haar alles mee wat er
was voorgevallen. Mrs Lendridgte zeti
hierop in lifel eerst niets doch glim
lachte slechts in zich zelf,
„Je hebt toch zooveel van je vader,
Mark. Je liet het eenige achterwege
dat van kracht had kunnen zJijh. Spreek
don volgenden keer slechts over 6en
ding tegen Betty cn wet over niets an
ders dan over je liefde voor haar. Ver
geel het verleden verged t allés,
behalve, dat jullie een man en een
vrouw z'ijt, Noem liaar in je armen
niet met geweld maar liefderijk. Ivus
haai- op de lippen, zelfs als zij weerbar
stig sch'ijht Zij heeft je lief. Mark."
„Gelooft u dat?" vroeg hijl vurig.
„Ik weet dSt zeker en een vrouw
kan er over oordeelen."
„Z'ij heeft mij niet zeer aangemoedigd",
merkte hij ziuchfend op.
„Sommige vrouwen zijn zoo. Sommige
die het innigst liefhebben, loonen dan het
minst. Je hebt iets van mij in je karakter.
Tot dusver heb jij je in bedwang gehou
den, maar wanneer zij je Iaat gaan, zal
je Betty elk lief, leeder woordje toe
voegen, dat onze taai bevat", Jbeweerdé
zijl en zich over hem heen buigeted, kus-
Rivière geb. Haentjens Dekker d., C. de
Looff geb. v. Eenennaam d., A. Dinge-
raanse geb. Wouters z.
Vlieaingen.
Ygn 6 tot 12 Sept.
Ondertrouwd TL Paape 25 j. en G.
W. Huijssoon 23 j.; C. F. Elslander
22 j. en H. v. Son 23 j.F. J. M.
Weijens 26 j. en E. J. M. v. Dieren-
donck 25 j.J. de Jonge 25-j. en P.
D. Kloosterman 23 j P. C. Oorschot
28 j en J. P. Blokpoel 28 j.F. A. le
Reij 24 j. en E. v. Wallenburg 20 j.
GetrouwdM. v. d. Laan 24 j en
G. M. v. d. Buuse 20 j A. A. v. d.
Berge 26 j. en E. Janssen 25 j.; J. v.
d. Meulen 24 j. en T. L Herweg24j.;
J. Donia 37 j. en T. v. Spanje 28 j. y
A. Ham 46 j. en M. A. v, Hilst 40 j.;,
J. L.'W. ÏTolkers en R. A. Rademaker
26 j.
Bevallen C. W. v. Eenennaam geb.
Vermeulen d.; S. S. Deseijn geb. Deseijn
d.; J. Gillissen Yerscbage geb. Arde-
vrijn z. (levenl.).
OverledenM. Bommeljé wed. van
F. D. Köllmann 62 ,j„ A, Vreeke wedr
van C. Steenbakker 76 j.; J. M. Lucieer
wed. van Z. Cornells 61 j.; J. Willemse
man van L. Janse 63 j.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Als zoodanig zijn aangegeven de navol
gende voorwerpen, welke terug le bef-
komen zijn
a. Op het Politiebureau
Kleerenhanger, fantasiebroche, gra-
veevbeiteltje, mantelband, dameshand
schoen, mantelband, tabakspijp, kinder-
portemonnaie. ketting waschmackine,
kinderschoentje, sleuteltje, huissleutel,
idem, knot sajet, paar dameshandschoenen.
b. Bij particulieren .-
Mantelband, Nederstraat 0 186jon
genspet, Stelcetee, Koestv. K 193; kin-
deravmband, Sierag, Vliss. str. K 51
hangertje van collier, J. Poortvliet, Vliss.
bolwerk Q 301 zilv. broche met portret,
C. Schou, Niewstr. G 228 regenjas»
W. Roose, Sleperssingel Q 187 dames
handschoen, A. de Wijze, 't Zand D 16b 'r
gouden broche, W. Pieterse, Sckutters-
hofstr. K 90a rijwiel, Brakmau, L. Delft j
zilv. manchetknoop, Meijer, Zusterstr.
I 240bos sleutels, L. Moeus, Hoogstr.
I 142; buissleutel, A. de Vries, Smoors
gang S 150huissleutel, Steutel, Ro-
zenstr. W 236; kindermuts, ,1. Muller»
Balans 59koralen armband, C. H.
Leuvens, Boogardstr. D 53beertje
(kinderspeelgoed), A. G. de Bruijn. Turf-
kaai H 176; horlogeketting, C.Wroegop,
Zachavias Jansenstr W 117 band van
kinderwagen, F. Snijders, Dampoort O
20obhoedenspeld, gemonteerd, inge
zette pareltje groote zwarte git, mej. P.
Vinke, Verwerijstr, N 157akinderzak
doek, P. C. v. Luijk, K. Singelstr. O 290
manchetknoop mei portret, A, A. de
Rijcke, Kinderdijk P 105portemonnaie
met inh., W. Kooman, N. Haven 1160;
zilveren broche, juffr. Alberge, Gravenstr.
1 274etui® met inhC. Jongepier,
Veersche weg S 260 grijze mantelband
en stalenboekje, J. Dijke, Langeviele K
223rentekaart t/n Gillissen en bos
sleutels, M. Kooman, Damp. singel T
179 een zak, C. Vermeulen, L. Breestr.
O 197 zilv. armband, J. Zuidweg, Jas-
mijnstr. W 164rijwielpomp, J. Janse,
Houtkade No. 110, Vlissingenvulpen
houder met potlood in veer, A. de Rijcke,
A 25, Schoolplein Veere; stroohoed,
J. J. Net, Dokstr. P 173.
le z'ij hem hartelijk.
„II; ga morgen naar de stad", kon-
d'gde hij plotseling aan.
„Je tobt nog over iets anders, behalve
over Belty".
„Niet bepaald tobben. Ik wil een stap
doen, waarvan ik niet weet of die wel
verstandig is. Ik neem een zeer grootê
verantwoordelijkheid op mij?'
„Wil je mij zeggen, wlaarin die
beslaat?"
„Nog niet moedertje".
Marl; verkeerde in een zéér vér-
stoorde gemoedsstemming, toen hij zich
naar zijn kamer begaf. Hij voelde, dat
hij' Betty dadelijk moest veroveren, eéu
langer uitstel was ondragelijk. Zou hiji
den raad van zijn moeder opvolgen? Ja,
z'ij had altijd gelijk gehad. Oniniddelijk na
zijn terugkeer uit Londen zou hij Betty,
opz'oeken en voor zJijh 'liefde pleiten.
Zijn moeder scheen vast overtuigd, dat
z'ij van hem hjeld. In zij'n verbeelding;
hield hlij haar in zijn armen en kuste
haar, kuste h,aar telkens weer.
Vol trots herinnerde hjij1 zich dat tegen
spoed haar niet h;ad getemd. Had hl)
Betly aan zijn wil wiileh onderwer
pen? Indien dat zoo *was, wens'ehte hij
dat niet langer. Hij hunkerde naar haar
liefde en naar haar zooals zij' was.
(Wordt vervolgd).