leidt het eigenlijke overzicht in.
Dan komen achtereenvolgens aan de
beurt de uitbreiding en hel gezag in
Indië, de toeneming van onze bevolking;
do bevordering van de vruchtbaarheid
van den bodem, en al wat daaraan vast
zit; de bloei van de visscherij, en de
slageh die zij ondervond, de ontwikkeling
van den mijnbouw; „hoe de induMrio
haar vleugels uitsloeg en soms brand
de, ile invloed van eleclriciteil en olie
op 't verkeer, den handel vóór en in
<lch oorlog; de sociale beweging en de
sociale wetgeving; liet onderwijs en de
Wetenschap; en de kunst.
In do meeste dier hoofdstukken wordt
tevens ook verteld, hoe hot in Indië go
steld was en is op bet besproken ge
bied
Van 'al die dingen is veel te vertellen,
irat ons ais Nederlanders voldoening
r.r ïs veel in die kwarteeuw ?n ons Hand
gepraeMeörd
"*En de wijze waarop dr. te Linluun
zijn overzicht schreef heeft de goede
eigenschap, dat zij de gebeurtenissen be
spreekt met oen objectiviteit, die vooral
aan lijdgenoolen ook aveer eens leert"
dal er naast hun oorspronkelijke opvaJ-j
I inder zaken ook nog een andere
kijk kan beslaan Menigmaal troT ons
bij hot lezen de juistheid van korte op»
merkingen die de gebeurtenissen in hun
historisch verhand brachten
vs ani noe dik hel bock ook is, het ver
werkt 200'n berg van feiten, dat beknopt
heid eisoh bleef Maar juist in beknopt
heid bleef een juistheid van formulec-
ring "bewaard, die waardjeering vbrilient,
omdat er zoo'n veel ónivaljiende kennis
voor norxfig was.
BUITENLAND.
NAAlt IJSLAND.
(Nadruk verbodon)
XXIII (Slot;.
a /1». s.s. „Iris", 12—8'23.
„Every boy liore is a gentleman", zegt do
Engelsche generaal, die do heelo worold rond
gereisd heeft en nu voor 't eerst in Noor
wegen komt, en dit maakt het reizen hier
zoo boven alles aangenaam liet Noorsebe
volk heeft waardigheid en kalmte, bet kent
geen kruiperigheid, geen fooitjesgejnag, del
bagage is bijv. onder het vervoer per auto
begrepen en men weigert een aparte be-
looning voor op- en afladen. Geen geschreeuw
of gehaast aan stations, aanlegplaatsen of
bij het vertrek van auto's en rijtuigjes, kalm
en rustig gaal alles in zijn werk.
„Heeft het Noorsche volk nooit haast?"
is men geneigd te vragen, en do Noor dio
den tijd beeft on een praatje bij de auto
maakt, geeft er antwoord op: „Ja, wel de
gelijk kan hot haast hebben, bij vischvangsfi
en bij 't hooi binnenhalen werkt het souis
dagen en nachten achter elkaar, nyiar do
kalmte vortiest hot nooit." Die eigenschap
deed ook in IJsland zoo weldadig aan.
We moeten weg van Loon en afscheid
nemen van do Nurdfjord, waarlangs do auto
een heel oind rijdt om ons laugs het ötryns-
vand het gebergto in te brengen. Groen
blauw blijft het Strynsvand in de diepte
klinken, omringd door oen krans van mack-
tigo sneeuwbergenlang blijft hot zichtbaar,
tot op de hoogste hoogte die we bestijgen. Op
en neer gaat liet eerst door liet dal, meer
op dan neer, wij gaan over de Videdalself,
die 90 meter onder ons in een canon bul
dert, nu komen de windingen; steeds liooger
komt de weg, steeds schooner wordt het uit
zicht achter ons Heel in de hoogte lokt
een hotel: Videsaoler. In do kloof rechts
in de diepte ligt de sneeuw, er onder ruischjti
Ik durf wedden dit mr. Lendridge maan
denlang» met zijn machine hoeft omgc-
lóbd", antwo«ordde liijl opbeurend
„Dus je denkt niet, dat mijn verbe
tering van nul cn gecner waarde is?
„Ik iben er zeker van, dat er boel veel
goeds in is".
Betty kon niet anders doen, dan
wachten, wal voor jonge menschen een
v in de moeilijkste dingen is. Des Zoni-
dag> na deze proef, kreeg zij tol haar ver
bazing bezoek van Julian Crosby Janet
rustic, zoodat Belly alleen in de salon
was toen hij binnenkwam
„Ik hoor, dal u dooi' uw verbetering
wel een streep kunt halen", begon, hij op
gewekt.
„Ik d.achl, dal u een beleefdheidsbe
zoek kwam brengen", zei zij koel.
„Neen, ik wou een gezellig praatje
maken. Hel hindert u zeker niet om Zon
dags over zaken te pralen."
„Ik wensch evenmin op een Zondag als
op een anderen dag mét u over zaken te
spreken".
„Ik ben werkelijk uit vriendelijkheid
gekomen k Wou u verhinderen oen
grool gedeelte van uw igjeld te verkwisten.
Indien ge ons tracht te bestrijden, kan
dal niet anders dan rampspoedig voor u
pfloopen. Ik geef toe, dat, locn we elkaar
den laatslen keer spraken, ik een beetje
bqpg voor „Churston»" was. Maar nu
ik Lendridge heb, geef ik geen knip van
mijn vingers om uw firma. En toch ge
loof ik nog n-llijd, dal we in vrede kunnen
leven en ben ik bereid grootmoedig te
wezen. Ik wil mei u spreken over een
combinatie der beide firma's. Of liever
nog
Hij stond op en keek op haar neer.
„Miss Churston, Betty Fens heb ik
je ten huwelijk gevraagd, lik! doe dat. weer,
Want ik heb je werkelijk lief".
het water, linka buldert de waterval.
Na Videsaéter gaat de weg al hooger;
men ziet voor hot laatst het Strynsvand,
men komt iu het sneeuwgebied, geen andore
planten meer dan mos en dwergwilgen, geen
ander water dan verborgen en geheimzinnig
bruisend onder de aiieeuw. Nu voert de
weg door of liever langs de sneeuw, niet de
blankscbijnende, zooals we ze in de vort©
op de berghellingen zien, maar stugge, horde,
onverzettelijke sneeuw, die als een muur
ter weerszij van ons pad staajt, soms meer dan
tien voet boog, die juist een doortocht laat
voor do auto, maar geen blik gunt op de om
geving En als we de sneeuwstraat door zijn,
komen we langs verijsde moren en besneèuw-
do rotsen, waar het grijsachtig lila van de
steen zoo schitterend harmonieert met de
witte sneeuw Dan zijn we op een vroolijko
hoogvlakte van hei en berken, daar staat het
aardige donkere hotel, waai- de construe,tie
der ronde balken ook van buitet) goed zicht
baar is, een hotel, dat aan een blokhuis in
de wildernis herinnert en dat van binnen
kleurig is van bont weefwerk cn gezellig
van modern comfort.
Auto's rijden af en aan, gezelschappen stij
gen uit, ook de bevolking trekt langs, vrou
wen in Noor-die kleederdracht op rijwielen
en ten slotte stapt uit eeu auto een Lap
in zijn kleurig costuum, de veelvervige muts
op het hoofd en bonte versiersels aan jas
en mouwen, eveneens kleurige schoenen cn
in zijn lachend gezicht liet korte pijpje, waar
uit hij smookt, ter wijl van allo kanten de
fototoestellen op hem gericht worden.
Lang blijven we niet op de frissclie hoog
vlakte van Grotli, we moeten weer door het
gebied van eeuwige sneeuw, waar bet water
gestremd blijft door ijsscbotsen, door de ver
starde wereld, waar de watervallen on rivie
ren hun oorsprong nemen Als een magi
sche sneeuwbui ebt, nobel van lijn, lokt daar
in de verte; de auto nadert, zijn voet rijst
uit het verstarde meer. .Strak en 6treng,
koud en bard 6taat de bergwand, geen
plantengroei, niets dau sneeuw en ijs.
Daar daalt de weg en voert uit het barre
sneeuwgebied plotseling naar een parkachtig;
paradijs vol bruisende waterstroomen en we
zijn blij ajs wij het water van de Geiranger-
fjord weer groen on glanzend te voorschijn
zien komen, als het water weer ziel en loven
krijgt en het stugge masker van ijs en
sneeuw heeft afgeworpen. Op zes K.M. he
melsbreedte daalt oen 17 K.M lange weg
bier 1000 Meter, in slingers ligt bij vóór
ons. Uiterst langzaam daalt de auto, overal,
is nu do vroolijkheid vtn brui-end water en
wuivende hoornen. „Slcaal!" voor Noorsche
ingenieurs en chauffeurs is men geneigd uit
te roepen als men veilig en wel in hotel
„Union" in Merok staat.
Daar lokken de schemerlampen, daar bruist
de elf, daar waaien de hoornen, daar lonkt
do fjord Hier woont de kunstenaar, die heit
mooiste houtsnijwerk van Noorwegen maakjt,
een prachtig ameublement staat or van hem;
hier is nog ander weefwerk don elders, een
open weefwerk, luchtig en sierlijk. Hier leven
ook herinneringen aan het bezoek van onze
Koningin, die Merok bezichtigde en den
Gei ranger weg beklom en in Hellesylt ter
kerke ging.
Daar stoomt de boot door de geheimzin
nige Geirangerfjord, waar de watervallen het
fijnste weefwerk looveren tegen de harde
rot's en niets de sprookjesachtige betoovering
breekt
De fjorden worden meer" open, mot auto
en veerpont naderen we Molde, waar we in
eens weer in een natuur zijn, die op IJs
land lijkt. Niet de kleuren in geen enkel
land vindt men do kleuren van IJsland
teijug, geloof ik maar de vormen. Hier
ziet men ook do bergen in liun geheel op
rijzen en dalen, hier staat iedere berg op
zich zelf, zooals kinderlijke fantasie zich
denkt. Vnu Molde uit heeft men een eenig
panorama op do eindeloozo reeks anecuw-
„Ik gif u locn mij .antwoord. Dal is nog
hetzelfde, maai- pis mij opnieuw vraagt,
vrees ik, dat hel krachtiger zal wezen Ik
ben niet van plau met u of mot een an
deren man te trouwen".
„Je zult wet ander» praten als je ge
ruïneerd bent", zei hij boos, want hel
kwetste .Jijln ijdclhekl, dal hij versmaad
werd.
In dit oogenblik kwam Janet de kamer
binnen drentelen. Zij be groet tie Crosby
met een kort knikje.
„Geruïneerd... wie spreekt daarvan?"
vyoeg zij lakoniek.
„Ik. I" is een vrieudiu van miss Chur-
slon, waarom geelt u haar dus niet eens
een goeden raad'? Ik ben hier als een
vriend gekomen
„En zoo juist verklaarde u, dal u als
minnaar kwam", viel Bctly hem gebelgd
in de rede.
„Pas op dat je mij niet in een bit
leren vijand verandert', zei hij en liet
kostte hom moeite zijn kalmte niet te
verliezen".
„Vriend «of vijand, dat is mij precies
hetzelfde. Maar hoe het ook zij, mr.
Crosby, ik zie er de noodzakelijkheid
niet van in. dal er eenige relatie lusschen
ons zou beslaan', zei Betty koel en richt
te haar schreden naar de deur.
Crosby lachte Doo>aardig toen hij het
vertrek verliet. Hij beredeneerde bij zich
zelf, dal hij verkeerd had gehandeld met
dit bezoek te brengen, hij had moeten
wachten, totdat hij de zegepraal had be
haald. Maar hij had hel volkomen onnoo-
dig gevonden dit Betty haar mooi fortuin
zou verspillen. Als zij wat gezond ver
stand bezat, dan moest zij begrijpen dat
zij geen kans had legen Crosby le [winnen.
Het toeval wilde, dat hij Mark legen-
kwam en de twee mannen wandelden
samen op. De Laatste had natuurlijk aan
bergen van liet kustland. Hier is de in
gang van het schitterende Romsdal, hier zou
inen weer het land in moeten gaan en op
nieuw beginnen, maar de „Ilaakon Vit"
brengt ons tusschen de eilauden naar Ber
gen terug, waar de „Iris" wacht.
Niets beter dan een boot om uit te rusten
en zijn indrukken zich bewust te maken.
Iloe dankbaar zijn we dio beide sympathieke
volken wat nader te hebben loeren kennen,
het IJslandsche en het Noorsche, die zoo
veel gemeen hebben, al staat het Noorsch®
natuurlijk nader aan hot overige Europa;
dankbaar, die ondenkbaar scboone natuur te
hebben loeren kennen van beide landen, ver
schillend en verwant.
Zooals we gezien hebben, is er in het
IJslandsche volk nog aardig wat van do
middelceuwöcko cultuur blijven leven; ook
van folklore meer dan in de brieven verteld
kon worden Maar de Edda, de mythologie,
op IJsland verzameld en bewaard, waarop
ik in mijn eersten brief doelde, daarvan zijn
noch in de volksverbalen, noch in 't dage-
lijlcsch leven meer sporen te vindon. Zelfs do
dagen van do week, die bij ons nog herinne
ringen aan Tyr, Odin en Thor bewaren, zijn
in liet IJslandsch door een al Ie behoedzame
priesterschaar veranderd in het nietszeggende
derde dag, middenweckag en vijfde dag. Zoo
zou men kunnen zeggen, dat er niets meer
van de Edda leeft dan do hamer van Thor,
die nu als swastika in de vlag van de IJs
landsche stoombootmaatschappij waait.
Toch: als we ons de eigenschappen der
Noordelijke volken nog eens gosd voor den
geest roepen, dan moeten wij zeggen, dat, in
zooverre do Edda nog leeft, de waarlijk wijze
wellovendheidslessen uit het Ilavamaal, een
der schoonste lioacren dor verzameling, niet
verloren zijn gegaan, maar hot gelieelo we
zen van de Noorderlingen hebben doortrok
ken. G. M.
EEN MORGEN, EEN MIDDAG EN EEN
AVOND TE DEAUVILLE.
(Van onzen Parijschen Correspondent.)
(Nadruk verboden.)
Deauville, 19 Aug,
Het aankomen le Deauville is altijd
weer een gebeurtenis v«ol vun de aange
naamste gewaarwordingen. Ge zijl, zeer
snel, door eèn weelderig groen landschap
gereden, een landschap dal sgreekl van
rijkdom en gezonde levens vreugde. Nu
streelt een frissche koelte uw gelaat ge
voelt de zee, lang voordat ge haar ziet,
en ge hebt den in,druk dal ge, zoo straks,
een paradijs gaal ontdekken,- Ge geniet
van de voorpret; ge hebt geen haast meer
nu ge hel doel nabij weel.
Plotseling rijdt ge Trouville binnen, cn
nauwelijks hebt ge de zoo heldere, schil
derachtige villa's opgemerkt, ol jge ont
dekt de havenGe kunt u niet voor
stellen, dat ge om vier uur nog thee
dronk aan de rue de Rivoli en dat ge uu
hier zijl en de Normandische Riviera
bewondert, waarop de ondergaande zon
liefkooze'nd haar laatste stralenbundels
rusten taal
Een aüto brengt u naar Deauville,
vroolijk, kleurig park van beeldige vil
la' te midden van groen en bloemen.
Een en al betoovering
Tusschen de tuinen en boomgroepen
ziet men blanke steen,en, omrankt door
klimmende geraniums of rozeni 'Punt
daken, amusant als die poppenhuisjes;
klaterende kleuren, groene luiken, gra-
naat-roode vensterkozijnen, grijze demV
portalen, lichl-geverfde hekken en. roode
pinnen. Elke villa heeft haar eigen
cachet, haar eigen teekening. Doch alle
zijn geboren uit eenzelfde architektoni-
sohe conceptie, en alle wedijveren met
elkander in gratie en bekoorlijkheid.
Zelfs de winkels en kantoren hébhen een
Betty loopen denken, en zich haar voor
gesteld zooals zij was op dien gedenk-
wanrdigen avond in Londen.
„Ik héb de mooie Belly een bezoek
gebracht", zei Crosby.
„Je bedoelt zeker miss Churston", ver
beterde Mark hem stuurs.
„Ik heb haar Betty genoemd en ik
meende Betty, 'k Zal haar toch ook zoo
noemen als zij laars. Crosby wordt
„Je Wilt toch niet zeggen
„ONeeIk zal moeten wachten
loldal het begint le knijpien. Op liet
oogenblik valt er niet met jjaar le re
deneeren".
„In den tusschentijd zou ik je raden
haar mis» Churston le noemen".
Mark sprak gebiedend en keek Crosby
vlak in hel gezicht.
„Ik zie nie|t ifn wat jou dat aangaat".
„Haar vader was mijn grootste vriend
en ik zou gaarne zien, dat zijd dochter
met eerbied werd behandeld. dat is
alles".
„Heel goed, ïuaar daarom behoef je
niet zoo onaangenaam te zijn. Zij heeft
jou in elk geval niel al to best behandeld
en jij schijnt maar al le verlangend le
wezen, haar al het leed, dat zij jé heeft
aangedaan, betaald le zetten", zei Crosby
woest.
„Ik weet nog zoo zeker niet of zij mij
wel ooit eenig leed heeft gedaan. Iloe
het ook zij, ik wil niet, op welke manier
ook, met jou oVer haar praten - be
halve als het de firma betnefl."
„Je 'bent een man Lendridge Heb jij
hel mogelijk ook le pakken? Zij kan een
JietooVerende kleine duivelin zijn en je
Jicnt langen tijd veel met haar Samen
gfeKvfeéfst." i
„Als je het nog weer over haar hebt
dan sla ik je op je hoofd", zei Mark
heftig.
aantrekkelijke charme. Men zou zeggen
het zijn >ilons, luxueuse showrooms,
waar men zeldzame en ^eer schoon»
dingen verkoopen zou, in harmonie met
de omgeving, die hier gedistingeerder is
dan overal elders.
De uitgestalde voorwerpen zijn naet
dezelfde -- zoo schijnt het als die
welke men vindt in de stad waar men
woont, wadr men werkt, waar men zijn
zaken doel en hel geld verdient. Deze
oogslreelende stoffen achter,de spiegel
ruiten hebben een. coloriet en een dessin,
welke den blik, al te zeer gewend a an de
grijsheden van Parijs, trekken en boeien.
De bibelols zijn vol llantaisie; de kleinig
heden waarmee zich de Vrouwelijke IJdel
heid looit, nemen hier de allures aan van
zeldzaam speelgoed, gemaakt voor aristo
cratische poppen
Negen uur. De eetzaal van het
Casino is gevuld met een schitterend pu.
bliek, dal als in stormloop alle plaatsen
heeft bezet, Niet het kleinste tafeltje is
er meer le vinden, al was het voor een
prinses. Heel Parijs is hier, en ook heel
die cosmopolitische sjiek, die, gekomen
van Londen, New-York, Buenos-Ay res of
elders, in Frankrijk villegiatuurt. Er zijn
alle groote rijken, alle potentaten van het
business, "alle magnaten, alle nabobs en
alle schoone vrouwen. Ér zjjn hier, van
avond, de fraaiste parels op tie fraaiste
halzen. Er is alles wat een mode con-
sacreert en van de vermaardheid een on
derworpen slavin maakt.
Ginds, in een hoek, zit, rose van geluk,
een jonge vrouw in gezelschap van een
zeer eleganten, gedislingeerden héér. Zij
is een Engelsche hertogin, en baar echt
genoot is de erfgenaam van een Uistori-
schen naam. Die andere, die niet een
shimmy overslaat, overvloeiend van
vroóTijkheid, is een Amerikaansche inil-
liardaire. En dat kleine, gespierde, bruin
getinte vrouwtje daar, met een gebit als
een parel-snoer, ia een'Chileensche; den
gansehen dag wordt zij omzwermd door
een sloel van pretendenten. Twee fraaie,
ismellelooze burnous, sneeuw-blanke vlek
in 't veelkleurig feest, omhullen bekende
Marokijnen, neven van den Sultan. En
die kleine, eenvoudige, correcte man
netjes, met hun goed gesneden smokings
en hun 1 cokelende oogen acliler de
gouden brillen, zijn Japanners, leden yan
dc keizerlijke familie.
Tusschen dat alles, een maiélal be
kende "Franschen, aristocratische Pa-
rijzenaar.s, kopstukken van hel Parle
ment, den handel, bel bankwezen, tie
literatuur.
De eetzaal van het Casino te Deauville
is hel zeldzaamste mengsel v,an rassen,
elementen, fortuinen, levensopvattingen,
dat men zich droomen kan; een buitenge
wone collectie individuen, hierheen ge
trokken door de magische suggestie dezer
kust, zooals de muggen worden igelokl
door hel lamplicht.
Projectors knetteren en overgieten de
parketvloer met een fosforesceei'end
schijnsel. Verkleed als een mooi Norman-
discli boerinnetje, op een ezel, komt
miss Marjorie Moss binnen. Haar danser
Fontana 'nAa~M haar,, als een op z'n Zon-
dagsch uitgedosdile boerenknaap
Bloemen worden geworpen van alle kan
ten.
Dan vlammen zacht-getinte lidlit-guir-
Iandes op. De jazz-biand breekt los, als
bezeten. En opeens ziet m'en In de ver
lichte ruimte danspai-en zich werpen,
elastisch als tennisballen, en beginnen te
steppen en le draaien. En beurtelings is
het nu een rood of een, blauw licht over
de steeds talrijker paren, die, opeenge
drongen, bibberen, glijden, wenden en
pleclilig voortbewegen in houdingén Van
Zijn vuisten waren gebald en hij zag
„(rood". Maar het zou noodlottig vvior
fijn plannen zijn, wanneer bij het mei
Crosby aan den slok kreeg en dus gelukte
het hem, na een uiterste inspanning,
zich te belieers'dien.
Crosby had zich niet erg op zijn gemak
glcvoeld, maar kWam lol de conclusie dat
Lendridge liet biet ernstig meende,
„Zooals je wilt, ouwe baas Maar er
beslaat geen rcdeb waarom jij je zoo
helsch moet opwindeta oVer niets. Ik zal
niet weer over haar s'prekeh. Di,f
is mijn 'weg, adieu!" zei Crosby- op te-
Inerigen tooU, (terwijl hij afsloég.
„Giftig klein 'beeslt", zei Mark woest,
't Was hatelijk dat Crosby zoo lichtvaar
dig sprak over de Vrouw die hij lief
had en Mark besloot op dat oogenblik
too spoedig' mogelijk met zijn werk^iever
te breken.
Toen liij zijn woning naderde, kwam
Sylvester naar hem toe eh de twee man
nén keken elkaar weifelend aan.
„Je hébl hef mis's Churston verleid",
zei Mark. i
„Ja, ik vond dal de eerlijkste manier
van handelen" antwoordde Sylvester
norsch.
„Juist Ik lioor, dal je de proeven
doel met den nieuwen mlotor."
„Ja", antwoordde Sylvester en zijn blik
drukte wantrouwen uit.
„'li Wil je niet uithooi-en", zei Mark
latehend.
„U zou dal ook niet klaarspelen. Eer
lijk gezégd, ik heb „Crosbys" nooit ver
trouwd."
„Je rekent mi) met hem! een le zjjn?
„Wel is ii dan niel hi) hem, sir?"
merkte Sylvester eenvoudig op.
„Ja, Sylvester, 'k Wil je iets in ver
trouwen 2&4lgten want ik kan er op aan
dal je h«l niet aan miss Churston ziult
tableauvivant, terwijl de jazz, in een
hoek, uitgelaten of nostalgieke wijsjes
hooren laat.
Maar geleidelijk wordt de stemming
vroolijker, ongebondener. De onvermoei
bare negers voeren haar Qp, zweepen
haar optot lieel de-zaal is als een
dolle sarabande, een kokende, deinende,
dnaaikolkende zee, aan de voelen' van
den man die, glimlachend, mét vol
doening, zijn werk aanschouwt. Want
door de rook dér blonde sigaretten zie ik
Cornuche, den koning yan Cannes en
van Deauville, te midden ian zijn hof
houding; en ik denk, dal hij tevreden is
Elf uur. Terwijl in het Restaurant
de waanzin steeds hartstochtelijker |ge-
sliculeert en lawaait, dWalen in de speel
zalen reeds' de gepassioneerden der he
vig» emotie. Een stilte als in een kerk
heerscht rond de tafels, waar zich bet
ritueel voltrekt Van tijd tot tijd ver
breekt de centonigp fel tein van een crou
pier de plechtige kalmte; doch even later
hoort men weer nog /slechts het malle
gjesliffer van bewogen jelons of verfr»m-
ünelde bankbiljetten.
Schoone vrouwen slenteren voorbij,
schijnbaar dedaigneus. Opeens spitsen zij
de ooren, blijven staan bij een tafel, zeg
gen „Banco I" met een bekoorlijke, mu
zikaal getimbreerde slem, en betalen of
innen, nadat de kaart gekeerd is, zonder
dat iets op haar gelaat teleurstelling
verraadt of vreugde.
Oude dames, die eenmaal schoon wa
ren, of zeer jonge, die nog niet schoon
zijn geweest, wagen methodisch enkele
jetons van twintig; francs, en slaan op,
gelukkig, wanneer een „main" liuu de
begeerde winst heeft opgeleverd, of jam
meren over de onwilligheid van de veine
Serieuse lieeren vermaken zich mei haar
hartstocht of haar gebrek aan ervaring.
Hel is als een grool gezin, wnar men
elkander behandelt familiair en locli met
een exquize hoffelijkheid.
Elf uur, den volgénden ochlend.
Onder de hoornen, Welke het charmante
hoekje overschaduwen dat men de „poti-
nière" noemt, met de patisserie op den
Achtergrond, insftalleeren zich de bad
gasten achter de kleine ijzeren tafeltjes,
mei een porto of een cocktail. En alles
en iedereen gaal over de tong
Het is niet sjiek meer om in een mail
lol te baden. Sommigen slaan nu over
lol hel andere uiterste, en een juffrouw,
hier aangeduid als „la Sartelli", waudeli
liet water in, gehuld iu een zijden ja-
Ipon, en met lakschoentjes en al Iiaar
diamanlet,
Men exhibeert in Deauville trouwens
Vijf toiletten per dag; bijna zou men in
staat zijn, midden op den avond, lussclien
een tango, en een partijtje baccara, nog
Weer even naar boven te gaan om vtuj
robe te verwisselen.
Thans reeds, in dit ochtenduur, ziet
ge vrouwen, zoo gekleed, dal ge u af
draagt of ze misschien nog het toiljet
aan hebben, waarmede men haar gis
terenavond in het Casino bewonderd
heeft. Want men decollefeerl zich over
dag b'ijlna evenzeer als "s avonds. Er is
een algemeéne neiging naar nieuwigheid
en excentriciteit Nog immer vertoonen
vele vrouwen zich met een soort van
bultzak om het middel, en zelfs de capes
lalen zich niet op de vlucht drijven door
de warmte. Meer dan ergens anders er
kent men hier de juistheid der lyanieke
(slpreekwljs„II faut souffrir po'ur etre
belle", moet lijden wie mooi Wil zijn.
Dal lijden om de vreugde mooier le
,z'ijn dan uw vriendin - dat is het Wal
allen hier zich om het hardst getroosten,
en wal liet grootste genoegen is dezer
vacaniie na een jaar van spelen of van
hard werken. LEO FAUST.
cerorengen. Ik zou alles willen geven
wal ik bezit, als ik weer bij de oude
firma kon terugkomen
Sylvester keek nog' altijd wianlrouwend,
doch ploé-eling glimlachte hij'.
„Ik geloof, dal u gelukkiger bijl on>
zou wezen., sir", zei hij' .goed geluimd,
HOOFDSTUK XXVIII.
B«tly hield een beraadslaging met haar
bedrijfsleider, want er moest een be-
slisiin. over belangrijke zlaken genomen
worden
We liebbén wel eenig» bestellingen",
merkte Travers op, miaar eigenlijk torh
niel voldoende om de fabriek gjiande
le ho.iden. Ik ben ora de waarheid te
ze-glgen aan het cijferen gedaan u ver
liest op 't oogenblik vrij wat geld"
„Dat weel ik.
„De volgende week zullen veel van
onze mannen werkeloos zijV', ging' hij
voort.
„Ik heb gewacht om le zien hoe den
nieuwen motor zou uitvallen."
„Maar wij kunnen niel langer wachten
Het is Meeds moeilijker geworden be
stellingen voor onze machine te krijgen,
ze Us voor den I ageren prijs. Eerlijk ge
zegd, miss Churston, de toestand bevalt
me in '1 geheel niet".
„Eerlijk gezegd, raij ook niet We zul
len morgen weer nieuwe proeven ne
men. Sylvester scliij'nt zeer hoopvol le
wezen
„En als de proefneming niel voldoel?"
„Dan zlal ik mei hel fabi-iceeren van
den ouden motor voortgaan. Die zal
toch nog wel ergens aftrek vinden llel
zou fa taai zijn als we onze kundige werk
lui moesten laten gaan."
(Wiordt vervolgd.)
Blectr. Druikterg G. W. den' Boer, M'burg,
