ilÉphe taral
FEUILLETON.
6 IJ VOEGSEL
VAN DE
■VAN
Zaterdag 11 Aug. 1923 no. 188
DE EEUW VAN
DE BENZINE.
Nu we door liet wegenpraatje in een
vorig nummer eenmaal begonnen zijn de
VrapigsLukken aan te slippen, verbonden
apn de plotselinge uitbreiding van licL
autoverkeer lokt hel er van zelT toe te
wijzen op1 nog andere gevolgen
De negentiende eeuw werd de e v v
van de stoom genoemd. We he'vb'M com
tijdje gedacht dat we d arna Ue eeuw,
vpn de eleetriciteil zouden krijgen. Ma r
het heeft er nu alles vpn. of we een e uw
van Benzine zullen ingaan.
Dank zij den oorlog, want we gelopven
niet dat het autowezen zich zoo ontzaglijk
zou hebben ontwikkeld voor hel psrac-
lisch gebruik, {wanneer niet de oprlog met
zijn geen kosten ontziende wenschen een
nieuwe wijze van gebruik had geopend
Na den oorlog zijn de vrachtauto's cn
autobussen, eerst met enkelen, maar al
heel gauw met zwermen over de landen
géti'okken. Fn We kunnen nog slechts
een vaag inzicht hebb'en. in de groote ver
anderingen die daarvan het gevolg' zidlen
zijn in het verkeerswezen.
Voogal ook omdat de goedkoope auto,
de Ford en de Citroen, meezwermen over
de wegen.
Wie nu. Ziet hoeveel personen per auto
bus ot eigen wagentje naar dc markt
steden tufien, beseft dat dit een groote
vermindering moet beteekenen voor het
reizigerpvervoer opi de spoor- en tram
wegen, waarvan de eersten een mil-
lioenentekort hebben, en de tweeden
reeds eenige jaren bijna alle noodlijdend
en zelfs voor een deel armlastig zijn ge
worden. Voelt men dat daaruit gevolgen
kunnen voortvloeien die nog niel zijn te
overzien?
Voor het oogenblik is er nog geen
sprake Vjan dat ze gemist kunneu worden
noch voor de groote frislanden, j>odh voor
bet goederenvervoer. De Zuid-Beve-
landsclie locaaispoorwegplannen zijin dan
ook doorgezet, juist met het oog op het
goederenvervoer en "het vervoer van rei
zigers voor verder weg. Maar piemand
kan betwijfelen dat de rol van spoor- en
tramwegen geheel anders zial worden.
De ral van het pasrd is ook al sterk
venn nderd. In de slralen van Londen en
Parijs, die Vroeger daverden onder 't ge-
klo.» van paardenhoeven, zijn die viervoe
ters nu uitzondering. En op de buileu-
wögea ook. We zagen ergens in Engeland
dal zoo'n uilzonderingspaard een bewijs
van zijn voorbijkomen had achtergelalen
op een gladde, schoone autobaan. Maar
al heel gauw was hel door een der om
wonenden als ieLs bijzonders gedepo-;
ueerd op een geraniumbed in z'ijh tuin.
Wat voor invloed die vermindering van
gebruik kan hebben op de paardenfok
kerij' kan Jechis de loekoms! uilmjaken,
waar dan mede zal blijken welken in
vloed daarop zal worden uitgeoefend
door de landbouw tractors (o,oik al weer
benzine),
Hel verkeer in de 'gvoole sleden heelt
al een groote wijziging1 door de autobus
sen 'ondergaan, en liet feit dat ze zonder
overlast door nauwe drukke -straten rij
den, die gieen tramrails kunnen velen,
heeft reeds dadelijk enkele verkeers
problemen opgelost. Dezelfde soepelheid
van beweging heeft ze lol hèt verkecris-
mid'iel gemaakt voor afgelegen streken
DE CHURSTONS.
ROMAN .VAN PAUL TRENT.
Uit het Engelseh door A. G.
NadruJa verboden.
27).
Mark legde het nieuwsblad, dat hij in
de hand had, op de bank neer en keek
liaar met een snellen onderzoekenden
blik aan.
Ja, zij \vfr- wal bleeker en zag er niet
zoo goed uit. Zou hij tegen baar spreken?
Het noodlot scheen de gelegenheid aan
de jiahd te doen en liij wilde die niet
laten voorbijgaan. Mogelijk zou hij iets
kunnen zeggen, waardoor hij zijn doel te
eerder zou bereiken.
Maar een oogenblik weifelde hij' in het
volbxengen van z'ijh voornemen. Zij was
zoo diclit bij hem cn zoo bijzonder hiooi
doch de (uitdrukking van hfljar gezicht wa.s
houd en bijna ter.ugslootend. Zou de tijd
nooit aanbreken, dat zij liem zon aan-
kijken met oogen die van een stille lief
de spraken? Haar hand - niet lclciu maar
heel flink en goed gevormd wj.it 2ou bij
die gaarne in de zijde houden'!"
„Mag ik lot u spreken?" vroeg hij
•opeens.
Betty dacht zeer haastig na. Hoe moest
z'ij zich houden? Het zou dom en onnoo-1
met dunne bevolking. Immers er hoeft
geen speciale weg voor le worden aan
gelegd. i
Fn dan nog iels bijzonders; hel kleiu-
óednjtf kreeg ïu eens weer voel op een
^eoied waarop we gewoon wzren slechts
gr.jole, kapitoalkxachljge ondernemingen
le zien slagen. Het lijkt nu wel, vooral
in Holland en Friesland ol' ieder dorpje
voldoende heslaan oplevert voor een
eigen autobus, waarvan de ondernemer
zijn eigen chauffeur en repemteiir is. Na
tuurlijk zal moeien blijken of al die klei
ne ondernemers op den duur ook vol-
d, ende kunnen afschrijven om de snel-
loenemende slijtage le deldien en tón
slolle weer de wagen te vernieuwen.
Fn ook zal moeten blijken of hel toe
nemen vau dc vele concurrentie (wal we
dazrv;.n hier zien is slechts een klein
voorbeeld van wal over,al waar ic nemen
is) ten slotte niet fnuikend zal worden
voor het bedrijf. Maar als sociaal -ver
schijnsel is dat kleinbedrijf merkwaardig^
Maar liet is ook best mogelijk dat ten
sLtle liet belang van het reizend publiek
dwingt om orde te brengen in wat nu in
sonitmige streken al een chaos dreigt
te worden door concurrentie van velen
die zich van elkaar niets aantrekken,
o. a niel w,al de onderlinge aanslui
ting betreft, een bezwaar dal bijv. al in
Iioiland voelbaar wordt. Fn we voor
zien ook dal doy-overheid zich ten slolle
zal moeten gaan bemoeien met de waar
borgen voor de veiligheid van hel rei
zend publiek, zooals die overheid tUlIj
iramfers ook en zeer streng, doel voor
poor- en tramverkeer.
Die overheid zat vermoedelijk nog1 voor
heei wal meer kwesties komen le .slaan.
De motor- en rijwiel wel blijkt niet be
rekend voor liet auto-verkeer in zijn
[jong-sien vorm. Fn de plaatselijke over
heid die zijn ingezetenen tracht te be-
scnermen door speciale verordeningfap)
op zvva.arto, snelheid en banden, slii(il
telkens op de moeilijkheid dat zioo'nj
beperking van een doorgaand auto-ver
keer niet voor een enkele gemeente
kan worden ingevoerd, en daarom nieL
past in het stelsel van die motor- en rij-
wielwet. 1 i
Maar hel krachtigste zal zich aan den
Stent de noodzakelijkheid opdringen van
een reorganisatie van liet beheer onzer
Wegen. Ilel zwlure autoverkeer rijdt de
liool'droiules stuk, en als men dan roept
om dringend-noodig herstel, blijkt vaak
daL zco'u hoofdroute bij stukjes in on
derhoud is bij verschillende machten
provincie ,rijk, gemeenten en polders,
waarvan veie geen enkel belang heb
ben Liij '1 doorgaand verkeer.
Berucht is in dat opzicht de toestand
op de voornaamste verbinding van het
centrum vpn Holland inaar liet Zuiden,
mar Belgic en verder, voor zoover be
treft lid traject Den IIaag-Deirt-ItO|lleiV-
daui-Dordt. De toestand van. den weg is
verbazend sleëhl. Mpar hel aantal onder
houdsplichtigen van dien weg is zoo groot,
dat er geen verbetering in te krijgen was,
en er ten sLotle een congres belegd moest
worden onder leiding vajQi de Toeristen
bonden om althans den grondslag le leg
gen voor een plan tol algeheele verbe
tering.
Trouwens: Wie Van Middelburg langs
den Nieuwen Vlissingschen weg naar Ylls.
singen rijdt, zal voelen dal die zes kilo
meier uit drie vakken beslaan, hij drie
verschillenden gemeenten; in onderhoud,
en ook zeer verschillend onderhouden!
Als de ontwikkeling vpn hel auto-ver
keer zoo doorgaat als nu, dan zal hel on
afwendbaar zijn om, althans voor de
lioofdroules, hel beheer over lange vak
ken in één liand le brengen, opdat het
doorgaand verkeer niet meer afhanke
lijk z'ij van de zuinigheid vpu de plaatse
lijke overheid.
Eu jJoo zijn we weer bij' de wegen-
kwestie gekomen, die hel auto-vraagstuk
beheerscht.
Ons blad is niel de plaats om uil voer ig'
over de technisOhe kwesties van weg-
dig zijn lomp te wezen.
„Als ,u iets belangrijks lieefl 0111 te
pralen", antwoordde zij luchtig.
.,MMoren?" vrioeg liij1.
„Die z'ij'n zeker belangrijk. Ik hoor, dat
u een nieuwe aan de markt wil bren
gen1 m
„Ja. Ik heb de schetsch bij me voor
de Luchlvaarlveree'niging1."
„Is er iets 'nieuws van belang aan
dien motor? Misschien is het onbes.chei-
deii dat le vragen."
„In het systeem is niets nieuws. Maar
ik geloof, dat 't een goede machine is,
een gr jote verbetering op mijli laatste..j.
U kijkt of het u verveelt; kan u een on
derwerp aangeven, dal meer belang in
boezemt?"
„Als u het niet onbeleefd vindt, dan
wou ik eens even de courant doorkijken.'
Hij knikte en nam de „Times" op. Bei
den lazen eenigen tijd, maar Betty was
de eerste, die het stilzwijgen verbrak."
„Waarom zijl ge naar „Crosb'vs" ge
gaan?" vroeg zijl 1
„Om den ko,st te verdienen."
Er zijn een massa andere plaatsen."
„Waarom zou ik niet naai* „Crosbys"
gaan? vroeg hij op' zijn beurt.
,,'t Is eenvoudig een kwestie van smaak
Mr. Crosby Was 'een concurrent vopi mijn
vader."
„En is een concurrent Van u".
„U heeft medegeholpen „Churstons"
vooruit le brengen. Mijn vader was
steeds vol waardeering over hetgeen gij
aanleg uit te weiden. Wat wfe in ons vorig
nummer opmerkten, is slechts een aan
stipping van enkele der vele factoren die
daarbij in aanmerking komen,
Maar tor voorkoming van misverstand
willen we ten slotte nog op één punt
de aandacht vestigen, n.l. op de beléekje-
nis van den aard der gebruikte banden.
Het is voor een weg-dek, zelfs vopr een
zeer goed bewerkt, glad dek, allesbe
halve onverschillig ol cr een auto meL
luchtbanden of met vaste banden over
rijdt Proefnemingen van de bekende ban-
denfabr.ek Michelin, in Uermout-Fenajid
wezen uit, dat een vrachtauto met lucht
banden 2 tol 3 maal minder schade
a An den weg veroorzaak! dan vracht
auto's met \asLe of volle banden bjj ge
lijke snelheid. Maar tevens bleek uit die
proefnemingen dal een z.g. pebouden
dekslag (lar-macndanij een veel grooler
weerstand bood dan een gewond sleen-
slagdeklaag.
Fn dal is dan weer een nieue raden
"Voor allen, die bij wegonderhoud be
trokken rijn, om voor wegen mei veel
autoverkeer ernstig le overwegen wal op
den duur de meest economische vegbe-
kleeding is. Die zal dan ook de beste
blijken voor de aan-wonenden.
E11 eindelijk nog iets over het sproeien,
Writ we Dinsdag schreven over het ge
bruik van water uil ondergeloopen kel
ders, was de uiting van wal we meerma
len hoorden zeggen. Maar degenen die
dat zeiden, en wij zelf ook, hebben hel
mis gehad. Het is echter goed dat we
dal schreven- Wppl we hebben nu aanlei
ding om mee te deelen, dat dit water
le verontreinigd is voor dal gebruik. Ilel
is een broedplaats van bacteriën, en als
hel over de straal werd gesproeid, zou
den er dadelijk klaciiten komen 01 er den
slank, om nog maar niel te spreken over
andere mogelijke schadelijke gevolg{ea.
Zuiver leidingwater blijft het beste
sproeimiddel. Fr zijn wel andere midde
len (oplossing van chloorcaleium en ge-
emulgeerde wegen-olie.) maar die zijn ont
zettend duur, en hebben weer andere
bezwaren.
BINNENLAND.
IN EN OH DE HOOFDSTAD).
'XXXVIII
vh'adr;uk verbaden).
TOLHEFFING FN BFLEEFÜ1IF.ID.
In dezen tijd vpn bel jaar is Amsterdam
leeg, iels wal waarschijnlijk mei hcaamd
zou worden door den platllanUer, die,
werd liij zoo pardoes midden in dc 11a 1-
verslraal pcegezel, nilichl „stom 'be
duusd zou staan v;ui zoo'11 drukte. Al
les is nu eenmaal betrekkelijk op deze
wereld Wkil de een veel geld noemt,
noemt een ander allicht een bedroefd
klein beetje; wat dc een weinig acht,
verklaard de ander voor veel en wat de
plattelander een vol, en druk Amsterdam
zou noemen, noemt de volbloed Amster
dammer een leeg-geloopen, een saai Am
sterdam. Dal ledige Amsterdam is de
hoofdstad in Augustus, in Iliet hart der va-
canlies, met gesloten inrichtingen van
onderwijs; met kantoren, wam* geen per-
soneel compleet is; met stadskwartieren
zooals Heeren- en Keizersgrachten, voor
zoover deze ten minste nog bewoond wor
den door de „Amslerdamsche aristocra
tie" en de nieuwe deftige buurten achter
Leidsche Plein en achter Rijksmuseum,
waar men om liet andere huis door nbCr-
gelaleu gordijnen of „briefjes vpjl afwe
zigheid" op de deur, tol de wetenschap
komt dat de bewoners lijdelijk hun tenten:
elders hebben opgeslagen en door hun
afwezigheid is Amsterdam ledig.
Wat medebrengt dal er niels Ie doen
is, ook al zou 'mijn plattelander beweren'
„dat er héél wal te doen is, gezien al die
bioscopen en al die koffiehuizen" en al
tot den bloei der firraja heblt bijgedragen."
„LTw vader was een rechtvaardig cn
grootmoedig werkgever", merkte liij be
daard op. 1 1
„Waarom hebt ge u dan verbonden aan
de met „Churstons" concurrecrande fir
ma? U weel hoe scherp Me concurrentie
is geweest lusschen de "beide onderne
mingen."
„Ja", zei liij' aanmoedigend toen zij
aarzelde.
.„Bij „Churstons" hebt ge vele dingen
geleerd, die u nu in staat stellen „Cros
bys" te helpen tegen ons."
„Misschien Was dit de reden waarom
Crosby mij altijd trachtte oVer te halen
mij hiel hem te associeeren", zei Mark
nadenkend.
„Er zijn mannen, die zouden geaarzeld
hebben, om, na een firma verlaten, te
hebben, zich met een mededinger te'
associeeren", hield zij vol en hij zag met
belangstelling, dat zij boos werd.
„Er zijn dwaze mannen", beweerde zij
op spottenden toon.
„En mannen met een fijh gevoel van
eer-
„Sluit u de vrouVeh-'br niet bij' in
b'ij de mahuen
Zij beheerscht© zich met moeite.
„Uw vriendin, miss Forbes, heeft het
m'ij niet euvel geduid, dat ik mij met
Crosby heb vereénigd. Misschien kende
zlij de omstandigheden waaronder ik
„Churstohs" verliet."
„Ja, die heb ik haar verteld," zei zij
dat andere wat in zijn bescheiden „klein-
stad ol boerendorp steeds ontbreekt.
Nhetlemm, Amsterdam is ledig, in Am
slerdiun is niels le doen, dies blijt ik met
u, lezer, niet binnen zijn poot ten, doch
leid u vandaag op dezen uag naar het
„óm de hoofdstad' heen.
De poorten pit L kim nog gezegd,
want wij kunnen alsnog de ilaaitemniei -
pooi' „uit -gaan naar Amsterdam's gc
pochte dreven bij Haarlem, óf de Mujdei-
pooil uil, mijlen de Aleer dooi' ook d
ge.innexcerd Diemen langs en vei dei
Gooiwaarts heen. Geen po jrtwachtëidie
ons terughoudt 01 ons 0111 poor lei age ld
vraag L Daar zijn ei' niel zoo velen meer,
d e zich dal poorters- en bi uggengeld le
Am&Leid im herinneren kujtnen, maar cr
zijn er toch nog,
Dezer dagen lud ik een praatje met
een hoogbejaarde dame, Amslerdamsciio
van geboorte, uit Amsterdamsche lanii
Le gesproten. Ik ontmoette haar ergens
ui hel Gooi cn t was aüi-dig haai le
hooien vertellen hoe in liafti* jeugd, m
de vijftiger, zestiger jaren der vorigje
eeuw, zoo n reis naar liet Gooi toch altijd
nog een onderneming was. Zeker, ook
toen was de tijd der trekschuiten ai lang
voorbij, 'ina,ar toch. zóóver Amsterdam
uit was een reis, terwijl je nu meL spoor
en train en auto en fiets zoo'n uitstap niet
lelt. In haar Lijd was heL al merkwaar
dig wanneer je je a,ls jong meisje durlde.
wagen op de slads buitensingels tus;»ehea
Haarlemmer- en UtreclilsChe pooiden, nu'
Nassaukade en Stadhouderskade; toen er]
nog tol. en bruggelden bestonden dicht
bij Amsterdam. Hoe anders was dal nu
geworden en hoe benijdde deze meer'
dan tachtigjarige al die jongeren mui
heden, die op zoo'n fiets overal heen
konden gaan, het Gooi in, zonder eenige
belemmering langs den weg, lloe ge
heel anders wlas dat in haar jeugd.
En toch, er moge dan al héél veel
veranderd en verbeterd zijn in dc laatste
halve eeuw niettegenstaande al dal toe
nemend verkeer langs de wegen en hel
doorgedrongen besef dat góede ver
bindingsmiddelen tusschen de verschillen
de deelen des lands Iniel Sajnfd&rs dan jiuthg
kunnen zijn in velerlei opzicht, is hel wel
eigenaardig dat men nog lang niet vol
ledig gebroken heeft met liet heffen van
tolgelden.
.Automobilisten en motorrijwiel-be
stuurders, die b.v. tochten maken door
liet Gooi ik bepaal mij" nu maar Lol dit
deel des lands in de nabijheid van de
hoofdstad gelegen en dat daardoor voci'
de groote sladsmenschen zulk een groote
aantrekkelijkheid heeft zullen en kun-
lien gewagen van den last, dien zij" van de
tolheffingen hier te verduren liéb'lMïU.
Een tol bij Muiden, een lol bij Huizen,
een tol bij Blaricum, een lol bij Laren,
ecu tol bij de Yuursehc waarloc ze
Mie op le noemen, en wanneer wij het
geheele toMïj'slje van Nederland eens in
dit blad konden afdrukken, ik geloof dal
de lezer van verbazing de handen in el
kaar zou slaan.
De vraag is zeker gewettigd zijn die
tolheffingen op openbare wegen nu wer
kelijk nog van onzen tijd en gerechtvaar-
digd? Degenen, die de tollen verpachten
en de pachters, die de tollen heffen,
zullen natuurlijk op die vraag toestem
mend antwoorden. „Gerechtvaardigd'
roepen zij misschien uit, „maar die gelden
zijn hoog noodig om de wegen in goeden
staat le houden en juist in dezen lijd, nu
die automobielen en de zware vracht-
(aiuto's vooral de wegen vaak 7.00 ver
havenen, is véél geld noodig. Fn dan
vraagt ge nog of die tolheffing wel ge
rechtvaardigd is en van onzen tijd!"
Het antwoord klinkt zofr oppervlakkig
bekeken erg overtuigend, en toch is lief
zulks. niet. De wegen in goeden slaail
houden uit de Lollen, 't mocht wat! Wie
eens „genieten" wil op de fiets en
hoeveel te meer kan hij dan „profitee-
ren" in een auto van den fclraaj'weg
bij Muiden, of van den straatweg tus
schen Huizen en Blaricum, waar tol ge-
met tegehzin.
„Eh ik ook," hernam hij vroolijk.
„Hoe durfde u haar die mee te dee-
!e!n?"
„Waarom niet? U heeft dat toch ook
gedaan Ik had niels gedaan waarover
ik mij behoefde te schamehIk lioop
dal hel ohderhoud voldoend® onderhou
dend is. Of zullen we een nieuw op
touw zetten? A propos, hoe vindt u Tra
vers? Ik ke'n hem als vliegenier ea hij
was in dat opzicht buitengewoon."
„Mr Travers is eeli uitstekend bedrijfs
leider."
„Ik vero!nderstel, dat hij zijn positie
kent. Dat is een uitstekende eigenschap
m een administrateur"
„Waarom u altijd te kort schoot," riep
zij woedeUd.
„Nu zulleli we van onderwerp veran
deren. Ik verlangde u nog eens woedend
te zién en mijn wensch is vervuld. Na-
dal ik „Churstons" had veriaten, vond
ik het leven een lijd lang heel tam."
Betty greep haar courant en hield die
voor haar gezicht om dén blos te ver
bergen, die haar wangen had ovei'togen
Het duurde eehigen tij'd voordat zij be
merkte, dal het blad ten onderstboven
was gekeerd, maar Mark's scherpe oogen
hadden die situatie opgenomen Zijn ge
zicht bleef echter ernstig en hij upm
ook zijn courant op Bij slot van toke
ning was zij toch maar een meisje en het
w'as lang haar te plagen Toen begon hij
te denken over het plan, dat hij! had ge
heven wordt, zal van liet besteden dier
tolgelden aan liet verbeteren der wegen
heel weinig gelooven en indien de ge
heven bedragen werkelijk voor die ver
betering 'worden aangewend, zijn zij blijk
baar zóó gering, dat er weinig mede kan
worden .uitgericht. Wil men auto's en
vooral vrachtauto's doen uieüe-belalen
voor het onderhoud der wegen, dan zal
men dat op andere wijze op hen dienen
le verhaten, doch in ellc geval „weg
met de tollen", die niet meer van onzen
lijd zijn; oen ergernis vool* hen, die door
een lolgaardersboom worden tegen ge
houden; een hinder en bron van last ook
voor den wielrijder, die zoo verstan
dig zijn degenen, die de lollen heffen,
gelukkig reeds geworden de lol niet
behoeft te betalen, maar daarom voor
zijn straf naast den tolboom moet pas-
seeren, óf, zoo hij niet beslist zeker
is van zijn zaak, moet afstijgen, óf tus
schen twee paaltjes precies door moet
rijden raakt zijn pedaal maar even een
dier paaltjes, dan heeft liij kans op een
Rilcnauw aan zijn rijwiel, of op lichamelijk
letsel, en onderlusschen staat de tol
baas bij zijn deur, of zit hij achter zijn
horretje zich te verkneukelen als zoo 11
wielrijder „last" heeft en mompelt ver
moedelijk: „Lekker als je maar lol
moest betalen, zou de böpm voor je
open gaan
Zoo SÏuit men thans nog, jaren en ja
ren na den jeugdtijd mijner tachtigjarige
vriendin ,nog openbare wegen af Voor
het verkeer, terwijl men ien nu komt
de zonderlinge tegenstelling - in de
laatste maanden, onder hel thans zoq
gaarne gebruikte en: misbruikte
motto „bezuiniging" op vele piailsen,
ook in hel Gooi, spoorweg-overgangen
die vroeger bij hel naderen van treinen
afgesloten werden, onbewaakt laat en
degeue, die op die plaatsen te voet in
een voertuig over dc spoorbaan moet
gaan, slechts door palen gewaarschuwd
wordt dal hij voorzichtig moet zijn en
zich zelf moet vergewissen dat geen trein
in aanWtehl is zoolang' tol op den een
of anderen dag een ernstig ongeluk hij
een dergelijken spoorwegovergang een
lid der volksvertegenwoordiging zal doen
opschrikken en deze dan den minister
van Waterstaat zal vragen wanneer aan
dien zonderlingen bezumigmgsniaalregel
een einde zal worden geni3akl.
En onderlusschen mogen bestuurders
vau voertuigen in dezen tijd des jaars,
nu de groolestadsbewoners liet Duiten
zoeken ,lol betalen aan de nooit aan
cvermaal van beleefdheid lijdende tol
gaarders en kunnen de wielrijders zich
tusschen de paalLjes op liet vrije rijwiel
pad naast den tolboom doorwringen!
Van ambtelijke beleefdheid gesproken
- daarvan krijgen wij den laatste» lijd
te Amsterdam en in dc omliggende ge
meenten, ook een prachtig bewijs op be
lastinggebied Om enveloppen en loon
vcor adressenschrijven uil te sparen
/dus alweer vanwege de bezuiniging, een
andere reden ken. ik niet is men thans
700 wellevend geweest de aanslagen in
de personeele belasting buis aan huis 1e
doen bezorgen. Op zulk een biljet wordt
men 1volgt naam, zonder zoo vriende
lijk le zijn daarvoor de „heer" of „me
vrouw" of „mej." 1c hebben gedrukt
- verwittigd in die belasling le zijn aan
geslagen voor dit of dal bedrag. Nu zou
men zeggen dat de hoe-grootheid van
dal bedrag alleen den belastingschuldige
aangaat en mén dus beleefdheidshalve
het biljet zou insluiten in een envelop
pe. De belasting-ontvanger denkt cr an
tlers over het biljet wordt open en wel
wel in de brievenbus geslopl of aan de
I dienstbode ter hand gtesield, die dus
een kijkje krijgt op de hoegrootheid
van een schattige belasting, die haar
heer of mevrouw mag offeren aan den
fiscus. Alles vanwege de bezuiniging
.beleefdheid js toch maar alles 1 Een
maal cp dezen weg gekomen, zijn er nog
meer mlojyelijkheden, kan men straks de
aanslagen in de vermogens- en inkom'l
maakt. Hij was op 'het punt te trachten
haar te benadoelen en bel was vreemd
zoo weinig wroeging als hij daarover
gevoelde. Er kon een flinke vrouw van'
Belly Churston gemaakt worden, maar
hij meende, dat haar trots moest gebro
ken worden. Hij' had er niet het minste
vermoeden van, dat hij vele ran de ge
breken bezat, die hij 111 haar veroor
deelde, en dat hij een even ernstige les
noodig had als zij.
„Iioe maakt uw moeder liet?"
Betty had plotseling haar nieuwsblad
neergelegd en glimlachte lief toen zijl die
vraag deed
„Heel goed," antwoordde hij en nu
werd hij op zijn beurt zenuwachtig. De
verandering in haar wijze van doen was
ook 7,00 plotseling en zoo onverwacht.
„Ik ga haar eens opzoeken als ik terug
ben. U is toch maar heel gelukkig dat
u zoo'n moeder heeft"
„Dal heb ik ook hl lijd op prijs gestold",
antwoordde hij' ernstig.
„Ilc heb de mijne nooit gekend on
gelukkig Indien mijn moeder liad ge-
leefd, zou ik misschien een 'heel andere
vrouw zJij'n géworden. Er is zonweel dat
zij eeii meisje kan leeren. Maar ik had
een besten vader."
„Ik. kan den mijne niel herinneren. Er
is zooveel, dal hij een man kan leeren.
Wij hebbeh beiden veel gemist."
(Wordt vervolgd).
