FEUILLETON.
So. 176.
Zaterdag 28 Juli 1923
166" Jaargang
MIDDELBURGSCHE COURANT.
Dit nummer bestaat uit TWEE Bladen.
EERSTE BLAD.
Abonnementsprijs per kwar
taal:
op <le buitenwegen om Middelburg, en
voor de andere gemeenten, p. post f 2.50'
voor Middelburg en agentschap Vlis-
singen f 2.30;
weekabonnementen in Middelburg 18
cent per week.
Advcrte n t i n: 30 cent p. regel.
Ingezonden Mededeelingen: 50 cent p.
regel. Bi; abonnement veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen:
van 5—7 regels 12.50, elke regel meer
30 cent.
Kleine advertentiën niet
grooter dan vijf regels druks en waarbij
is aangegeven dat zij in deze rubriek
moeten geplaatst worden, 85 cent bij
vooruitbetaling. Advertentiën onder
brieven of bevragen bureau dezer cou
rant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent plus 2 cent voor
port per stuk.
Advertentiën moeten, willen ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
Aangesloten bij den Post-, Cheque- en
Girodienst onder no. 43255.
Mi NIEUWE
EERSTE KAMER.
We hebben d,u» een evenredig saalmge-
stelde Eerste Kamfer.
Maar wat hebben we d<aar eigenlijk
aan?
Toen indertijd de Grondwetsherziening
aan d,e orde was, die de mogelijkheid Van
een evenredig <saam!<5esl©lde Eerst© Ka-
toer zou geven, hebben we ook al ge-
lvraagt| wat voor nut hel kon hebben
oml van de Eerste Kamer een tweede po
litieke uitgaaf te nTakeh van de Tweede,
dpor invoering ook vioor haar van Evenr.
.Vertegenwoordiging, en door afschaffing-
van de speciale eischen van het lidmaat-
jfchap.
Moet dat geschieden om: te voorkomen,
Ü^t de Eerste Kamer een politifeke sa-
tofens tel ling zou hebben, welke het wer
ken zou kunnen beletten aan eén regee
ring, gevormd op grond van een meer
derheid in de Tweede Kamer?,
De praktijk is anders We gelooven
hiet dat ooit een regeering meer last
heeft gehad vah de Eerste Kamfer, dan
de coalitie-rcgeerünlg in de laatste twee
ijaar ondervond, eerst van een Eerste
Kamfer waarin dp coalitie een meerder
heid bad van 30—20; en toen van een
Eerste Kamfer waarin ze d.e formidabele
jnüeerderheid had vah 41 tegen 8. Nog
nooit zijn er zooveel wetsontwerpen door
den Senaat afgewezen alst in die periode.
Maar behalve dat: is hel werkelijk het
doel dat de Eerste Kamfer politiek pre
cies hetzelfde moet doen al de Tweed©?
iWe hebben indertijd al gezegd dat als
d&t het doel is, de Eersfee Kamfer ohs
©en volkomfen nutteloos instrument lijkt
fen dat men haar düti beter kan nf-
jsfehaffeh.
"Wij1 züjh echter niet voor een één-
Kamer.'delsel. We zien wel degelijk nut
0E CHURSTQNS.
ROMAN VAN PAUL TRENT.
Dit het Engelseh door A'.
Nadruh vtrboden.
20).
in een Eerste Kamfer, die de zaken nog
van uit een ander oogpunt bekijkt dan
de Tweede, En het zou ons het liefst
Zijn geweest, als dat bevorderd ware
door efen geheel andere wijie van sa
menstelling op niet-partijpolitiekcn grond
slag, met een keuze uit personen die
wel degelijk aan andere eischen zouden
mrelen voldoen als die der Tweede Ka
merleden. Waarbij we o.a. denkerr aan
de vertegenwoordiging van maatschappe
lijke groepen als werkgeversvfeircenigiu'-
geh, vakverbonden, wetenschap, gods
dienst enz.
Maar het is nu eenmaal niet zoo ge-
loopen. De democratische vloed van
heeft ook de Eerste Kamer genivelleerd.
We vreezen dat ook dit op den duur
hiel zal leiden tot versterking van het
;zag der Staten Generaal.
Misschien niet dadelijk Want de
herkozen leden zullen waarschijnlijk de
traditie van onafhankelijkheid in ooi-deel
voorheden, wat iy>g bevorderd wordt
door hel gebrek aan discipline in de re-
geeringseoalilié.
Maar nis 't weer eens anders mocht
'vorden, hoe dan ook, dan voorzien we
van de regeeringsfracties in de Eerste.
Kamer een volgzaamheid, die heelemaal
niet verheffend zal wezen.
01 we dan het oddc stelsel van Eer
ste Kamer-verkiezing prefcreeren?
Neen, want het kan tot absurditeiten
leiden als de partij-verhouding in de nu
overleden Eerste Kamer
Maar dal is weer een andere kwestie:
en daaruit vloeit nog niet voort, dat we
ingenomen zijn met de zuiver partij
politieke samenstelling die er nu voor
in de plaats is gesteld.
BINNENLA N 0.
IN EN OM DE HOOFDSTAD.
xxxvr.
(Nadruk verboden).
—o—
Vacantie: staking; baldadigheid.
En zoo zit Nederland dan weder mid
den in de vacantie. Dc examens zijn afge-
oopen; eenige honderden oud-leerlingen
van hooger burgescholen en handels
cholen hebben het einddiploma ver
worven, voor zoover zij niet naar hooger
nrichtingen voor onderwijs gaan, ver-
noedelijk zonder te weten wat zij er in
deze benarde tijden mede doen moeten;
Je overgans- en toelatings-examens voor
illerlei inrichtingen van onderwijs zijn
achter den rug kortom, leeraren zijn
vrij, leerlingen zijn vrij, de rust-weken,
de uitgangs-weken, die voor velen bij
ange na geen rustweken zijn, zijn aan
gebroken.
En ongeveer op denzelfden dag, dat de
vacanties begonnen en velen de hoofd
stad wenschten te verlaten om elders,
binnen of buiten 's lands grenzen veran
dering of verpoozing te gaan zoeken,
meenden de chaufeurs der openbare ver
voermiddelen, die luisteren naar den
naam van taxi, of atax, of entam, of wat
dan ook, dat ook zij wat vacantie dienen
emen ze gingen in staking. Zulks
natuurlijk tot groot ongerief van hen, die
met groote stukken bagage naar het sta
tion wenschten te gaan.
In den goeden ouden tijd A. D. 1913
en vroeger zou het ongerief eener der
gelijke staking, gesteld al de auto zou
toén reeds het burgerrecht hebben ge
kregen, niet zoo héél erg zijn geweest,
want de goede oud-Amsterdamsche
„coupé met imperiale" zou uitkomst ge
bracht hebben, öf de degelijke ouderwet-
schc Amsterdamsche kruier zou dadelijk
zijn goede diensten hebben bewezen.
Maar thans de Amsterdamsche taxi's
zijn duur, vergeleken bij die in de groote
buitenlandsche steden, doch een rijtuig
met paard er voor is hier werkelijk niet
véél goedkooper en de Amsterdamsche
kruierDe goede tijd, toen ieder Am
sterdammer zijn kruier had, ,,bij wien hij
steeds was", cn die hem altijd voor het
doen van boodschappen op langen of
l^often afstand goedkoop bediende, is niet
meer. Er zijn nog Amsterdamsche kruiers,
zeer zeker, doch ze zijn niet meer van
den degelijken ouderwetschen-Amster-
damschen stempel, en de schrik slaat ie
mand om het hart als hij hun diensten
noodig heeft, want de prijzen, die zij dur
ven vragen voor hun diensten, doen ie
mand versteld staan. Wie dus de vorige
week ongedacht stond voor de noodza
kelijkheid zijn bagage door den kruier
station-waarts te zenden, omdat er geen
taxi's waren, begon zijn vacantie-reis ze
ker niet in de prettigste stemming.
De chauffeurs staken waarom? Om
dat degenen onder hen, die in dienst wa
ren der groote taxi-ondernerningen geen
plaats meer mochten innemen bij de auto
centrale, aangezien hun directies zich
daar niet meer bij willen aansluiten. Die
auto-centrale hier is een gemeentelijke
uitvinding, welke dateert van een jaar of
drie geleden. Toen hebben B. en W,, na
tuurlijk op advies der verkeerspolitie,
voorgesteld, en de Raad bekrachtigde dat
voorstel, dat de ondernemers in het taxi
bedrijf tegen zekere vergoeding staan
plaats mogen innemen bij, vanwege de
(emcente opgestelde telefoontoestellen.
Degeen, die een taxi hebben wil, kan er
telefonisch een aan dien „stand" bestel
len en de eerste in de rij komt dan voor
gereden. Evenwel, er zijn menschcn, die
de voorkeur geven aan dergelijke huur
rijtuigen van een bepaalde maatschappij,
doch uit de rij mag de huurder die niet
bestellen, daar rijden zij uit volgens de
plaats, die zij in de rij innemen. Toen
nu de groote ondernemers genoeg van de
auto-centrale hadden, staakten hun
chauffeurs, omdat zij de kans liepen van
de „vrije staanplaatsen" of van de gara
ges uit besteld, geen behoorlijk loon te
zullen verdienen. De kleine ondernemers
hadden natuurlijk niets tegen de auto-
centrale, doch hun chauffeurs staakten
een paar dagen, alleen uit solidariteit
met hun vakgenooten. Thans vindt men
aan die auto-centrale-staanplaatsen al
leen de taxi's van de kleine ondernemin
gen; de chauffeurs der groote onderne
mingen houden nog de staking vol, zij
wenschen ook, dat de auto-centrale al
gemeen gehandhaafd zal worden. Niet
omdat zij dat instituut op zichzelf zoo
prachtig vinden, doch alleen omdat die
centrale hun eenige kans schijnt te zijn
om een behoorlijk aantal ritten te kun
nen maken en dus een naar hun eischen
voldoend weekloon.
Hoe 't conflict, hetwelk natuurlijk in
'n groote stad als Amsterdam en dat nog
wel in het reis-seizoen, ongerief veroor
zaakt, zal afloopen, is niet te zien. De
natuurlijke toestand zou zeker zijn, dat
elke taxi, die door de po3itie als vol
doende aan redelijke eischen zou zijn
goedgekeurd en bestuurd door een door
een commissie van deskundigen als erva
ren aangewezen bestuurder, op bepaalde
voorwaarden zijn plaats bij een telefoon
zuil zou mogen innemen en de huurder
zijn vrije keuze zou hebben. Evenwel, de
tans van „onaangenaamheden" bij die
stands om maar geen krasser woord
te gebruiken, zou dan vermoedelijk tel-
cens zeer groot zijn. De verkeerspolitie
:al dus wei aan de verordening in zake
de auto-centrale dienen vast te houden
en, óf de groote ondernemers zullen zich
daar ook weder bij moeten aansluiten,
öf er met hun chauffeurs iets op dienen
te vinden óm dezen een behoorlijk week
loon ook op de z.g. vrije staanplaatsen
e verzekeren. Sommigen wenschen terug
te keeren tot het oude stelsel van ver
pachting der staanplaatsen, maar aange-
zien dan natuurlijk dc meest-financieel-
krachtige maatschappij de beste punten
der stad bezet zou houden en voor dc
kleine ondernemers alleen de minder
waardige zouden overschieten, zou tegen
lat stelsel ook weder heftige oppositie
komen. Maar wal dan? Er schijnt in dit
.axi-verhuur-bedrijf een Salomo noodig,
die een stelsel weet te bedenken, dat
ieder bevredigen kan maar waar dien
te vinden?
Wie zich echter mocht verbeelden, dat
iet door die geheele of gedeeltelijke sta
ling van de taxi's in de Amsterdamsche
straten voor de voetgangers veiliger is
geworden, vergist 2ich deerlijk. Meer dan
anders kan men nu opmerken, dat het
niet zoo zeer de auto's zijn, die het ver-
<eer op vele drukke punten der stad on
veilig maken voor den voetganger, doch
dat die onveiligheid meestal veroorzaakt
wordt door de trams en fietsrijders. De
auto-bestuurders en ook de motorfiets
bestuurders zijn aan maximum-snelheid
gebonden door de wet en wagen het er
n de stad niet zoo spoedig op hun maxi
mum-snelheid te overschrijden.
De tram levert natuurlijk niet zooveel
gevaar op door de snelheid op som
mige plaatsen is zij zelfs gedoemd tot een
treiterende langzaamheid doch het
feit, dat de wagens op een aangelegd
spoor moeten rijden, maakt dat zij in de
smalle straten der stad de ruimte van be
weging voor andere, voertuigen en voet
gangers vaak danig belemmeren. Zal eens
Ie tijd komen, dat de tramwagens in het
mde-Amsterdam even onmogelijk' zullen
geworden zijn als zij het reeds zijn in
iet hart van Londen b.v. en zij er uit
!ullen moeten verdwijnen?
Maar het groote gevaar voor den voet
ganger is geworden de fietsrijder, omdat
hij aan geen beperking van snelheid ge
bonden is en omdat er een soort fiets-
ijders zijn, met name degene, die men
daarop ziet met boodschapsmanden e. d.,
lie van de niet voor hen bestaande maxi-
num-snelheid gebruik maken, om te jak
keren wat zij kunnen en die op de druk
ke punten werkelijk een gevaar voor den
voetganger zijn geworden. Zij storen zich
aan niemand en hebben daarenboven nog
het recht om ongestraft stegen in te rij
den zooals die op hel Damrak b.v.
waaruit zc voor de openbare veiligheid
geweerd moesten worden; hun rennen is
werkelijk voor velen hunner baldadig-
leid geworden, waar legen door de poli
tie wel wat strenger diende te worden
opgetreden.
Er is hier al baldadigheid genoeg. On-
angs heeft de burgemeester der residen
tie in een brief aan de hoofden van scho
en m zijn gemeente een droevig tafreel
opgehangen van de toenemende straat
schenderijen aldaar. Wie dat stuk gele
zen heeft zal zich geërgerd, en als Hol
lander geschaamd moeten hebben over
de wandaden der Haagsche jeugd, vooral
imdat hij zeer goed weet, dat die jeugd
I .e Amsterdam en in andere steden al
geen haar beter is; op het gebied van
straatschenderijen heeft ons land helaas!
nog steeds een niet te benijden reputatie.
Aan wie de schuld? Met die vraag heb
ben zich in en buiten dc pers opvoed
kundigen en niet-opvoedkundigen al zóó
dikwijls bezig gehouden, zonder dat we
nog veel verder gekomen zijn op. den weg
naar verbetering. Er is beweerd, dat de
onderwijzers, vooral die der openbare
scholen, zich te weinig aan het inprenten
van beschaving gelegen laten liggen; de
juistheid daarvan heb ik niet kunnen in
zien, aangezien ik meermalen bij het uit
gaan van volstrekt-nict-openbare scho
len al even ongekuischte taal en straat-
kinderenmanieren opmerkte als bij de
jeugd, die uit de openbaie school kwam.
De zaak lijkt mij hopeloos zoolang de
baldadigheid niet vermindert bij de Ne-
derlandsche volwassenen. Zoolang men in
deze siad dagelijks zien kan hoe vol
wassenen op hun fietsen door de straten
jakkeren, zonder zich aan hun medemen-
schen te storen; zoolang men aanschouwt
dat langs-den-weg-bananen-ctende groote
menschen de schillen op straat smijten,
zonder er ooit een oogenblik over te
denken oi straks een ander mensch er
en leelijken val over kan doen; zoolang
de Amsterdammer, en allereerst de Am
sterdamsche vrouw, zich verzetten gaat
tegen de politie, als een agent ,,zoo'n
armen kwajongen" durft aanpakken; zoo
lang men zich spitsen mag op een „wal
gaat 't jou an!" en een vloed van scheld
woorden, wanneer uien iemand- op een
overtreding der welvoegelijkheid op den
openbaren weg of der politie-verorde-
ning durft wijzen zoolang in één
woord de ouderen hun: „straatschende
rijen" plegen, kunnen de Haagsche en
Amsterdamsche of ivelke burgemeesters
ook nog niet verwachten, dat hun schrij
ven aan hoofden van scholen véél uit
werking zal hebben en moet men niet
verbaasd zijn als de vreemdeling door
die toestanden op onze openbare wegen
Holland vaak mijdt maar hierover
heb ik later nog wel een en ander aan
te teekencn
SINI SANA.
vaRia.
R a in m e k e n s.
i II.
Vertelt ons de geschiedenis, dat op
i Sept 1556 Karei V met een groolfee
'looi van uit Raitimekcns voor goed de
Nederlanden verliet, latei' zouden om' of
op hel kasteel gewichtig historische fei
ten plaats hebben
In 1567 wilden verscheidene personen
an het Verbond der edeten een aanslag
op Walcheren doen. die ech'Jer mislukte.
Aan l hoofd stond Jan van Maraix. heer
an Toulouse en Pieter llaeck, \oormalig
baljuw van Middelburg De landvoogdes
Margaretha, die in plaats van hare tante
Maria die betrekking bekleedde, was mfel
het plan bekend geworden en had Wal
cheren doen versterken, voornamelijk
Zeeburg, omdat Middelburg hoofddoel
van den aanslag was- Toulouse cn Haeck
ivertoohden zich mei 3 'schepen voor
Rammekcns Zeeburg Daar de aanslag
verraden was en men dus op zijn hoede
was, moesten zij terugkeeren
Het voornaamste wapenfeit geschiedde
echter 6 jaar latei', in 1573, toen het
kasteel door de Geuzen werd veroverd,
en dit den val van Middelburg ten ge-
yolge had Ik schreef reeds dal do 350-
jarige herdenking van deze voorname ge-
„Ku'n je het ontkennen? Als je dat
künt, dan möet je het doen ter wille
Tan die and,ere persoon."
„Ik wil niets mfeer zeggen dan alleen
dit: <(at u. zich veel te veel met een
Anders zaken bembeit, miss", zei Julia
kortaf eh bewaarde daarop het stilzlw'ij1-
«en.
Betty was voor zich zelf overtuigd.
dat zij gelijk had mfet haar vermoedeh,,r w
dat Julia's1 nfetgezel niemand anders was;zaak van het ellendige gevoel waarvan zij
dan Mark. Een krachtige druk Van haarzich. zoo pijnlijk bewust Was?
-voet op den accumulator en dje au;to1 Toen zïj in bed lag, dpcht zij' over de
ï"eed «."nr-llOT- 7i'i flllllvlo l.lTri nrtl „Tl JZ- .1
een landweg verkoos te ontmoeten? Hij
had alle recht dat te doen, als hij dat
wehschte. Maar zij' was geheel uit haar
evenwicht en toen /.ij haar woning had
bereikt, begaf zijl zich regelrecht naar;
haar katafer.
Mark gaf voor de vrouwen niet le
ogen. Was hij een huichelaar, iemand,
die er dp voorkeur aan gaf zich met
intehschen af te geven, die niet tot zijn
stand behoorden? 't Was waar, dat Julia
heel knap was, een vrouw die de aan
dacht moest trekken van een zeker soori
mannen.
„Ik kan 't niet begrijpen", zei ze zich
ellendig voelend.
Dien avond gebruikte zij bijna niets
aan het diner en de frissche buiteninchlt
had haar toch eetlust móeten geven Zij
voelde 2ich hovehdj.cn zoo rusteloos
begreep Zij; zichzelf? Wat was de oor-
dig voorstellen. Ja, hel was een goed,neem den eerslen trein.'
gezicht een flink gezicht jzij.
aldus eindigde
„Erken ik een mededingster van JuliSi
Moyle te wezen1" vroeg zij zich zelf af
mfet een lach, die ietwat hysterisch klonk
Zij sprong het bed uit, deed een peig
noir aan en begon de kamer op en neer
te loopeh. Zij' had zich voorgenomen,
geen man invloed te laten uitoefenen op
haar leveh ,dat aan niets anders dan aap
den arbeid zou gewijd worden. Was zij'
Zoo zwak dat Zij daarin veranderde en
hog wel ter wille van zoo'n man'7 Het
was dwaas zich te verbeeldeh verliefd
te zijh. En als dat zoo was, dpn zou zij
de kracht hebben een dergelijk gevoel
deh kop in te drukken Bovendien mocht
Af ark Lehdridge haar bepaald niet lijden
Maar er volgde een slapelooze nacht'
feed sneller. Zij tuurde scherp 0m1 zich
heen, maar niet voordat de lantaars wa
ren bereikt, zag zij iemUnd en wel Mark
Lendridge, die snel in de rich ling van
Ce stad voortstapte.
„Dus "hij was 't", mómpelde zij bij
tichzelf.
Eerst zfette zij' Julia dicht bij' haar
huisje af en toen reed Zij woedend naar
huis. Welk recht had /'ijl zoo boos tc
1 omdat Mark een mooi meisje op
gebeurtenissen van dien namiddag na
Plotseling ging zij overeind zitten en be
gon woest te lachen.
Ja, Betty voelde zich wat eenzaam cij
zou gaarne haar vriendin tol gezelschap
hebben. Zij was tot de ontdekking ge
komen dat werk, al nam het hpar ook ge
heel in beslag, hjaar niet geheel voldeed.
Den volgenden morgen Irad zij vrij
laai met een zenuwachtig gevoel hel pn
vaalkantoor binnen
Mark was er nie'l, maar er lag 'een
briefje van hem op tafel, waarin hj)
mededeelde, dat hij naar de stad was ge-
^11 Bettv was de eerste die zich af
wendde
..Je kunt blijven' zei ze droogjev al
was haar eerste gedachte ook geweest hel
jenge meisje op slaanden voet Ie ont
slaan
Na den lunch kwam er een telegram
van Mark met de mededceling dat hij om
zes uur op het kantoor zou Zijd en miss
Churslon dan wensehte te spreken
t,,Ja, ik zal met hem spveken zei
zij tot zichzelf
De minuten schenen met ongeloofe
gaan om een beambte van de Luchtvaart-f lijKfe langzaamheid te verstrijken, iclkens
Vereeniging te spreken En ?;ij vatte'; keek zij ongelduldjg- op haar horloge,
het als een bcleediging: op, dat hïj ver-HOOFDSTUK XVII
trekken was zonder haar te raadplegen 1 Mark had een drukken dag in Londen
Een nauwkeurige kennisneming van de gehao Hij had een paar uren ingespan-
morgenpost bewees haar dal zijn bezoek jnen eepraat met den beambte van de
en toen Betty den volgenden morgen he-(noodzakelijk was, maar toch 'bleef het Luchtvaartvereenighv zonder te verkro
peden lrwam' om te ontbijten, Was zij j gevoel \an boosheid. Later op den mor-gen wal hij verlankrde 011 brul eindelijk
dof in haar hoofd en lusteloos. Zij wist gen liep zij de werkplaats door waar I een contract gesloten, dat hem zelf niet
hu niels: beters te doen dan in de fris-J vrouwen aan liet werk waren en merkte1 voldeed Toen hij ochfler hel gebouw
s'che lucht te gaan en daarin den gchce- Julia Moyle daar op I verliet troostte hij z.iclif met de gedachte,
leh Idag te blijven. Dus Vertrok zij Imet een, „,Je. hent teru^jekomeu. merkje zij dal het nog bel beste was wat had knn-
gevuld luhchmandje en reed vele mij- koel op. nen gedaan worden
leh ver. Het was laat toen zij vertrok 1 „Ja miss" 1 Bij lie! station gekomen om naar Fcr-
„Ik kan zoo'n zottin niet wezen," zei. Zij had zichzelf wijis gemaakt, dat hetv. „Ik kan niet toelaten dal mijn onder- hampton terug te keeren ,z.an bij Janet
heftig. Maar dezelfde vraag drong zich) geen ztijf voor Mark voelde, eerder een geschikten komen en gaan zooals hun Forbes op het perron.
!mfet vernieuwde kracht Weer aan hjaar op. l gevoel vah verachting was dan van lief-' dat goeddunkt." .„Dal Irefl", zei /ij vriendelijk .We
„Verliefd op Mark Lendridge Ik)de. j „Mc. Lendridge zei, dat ik mocht (e- kunnen nu mooi samen reizen'
haat en veracht hem.' j Zij krabbelde eeh briefje aan Janet, rugkomen Maar ik wil wel heengaan als ..Laai mij je met jo succes gelukwcn-
Dat zei ze telkens en telkens weerjwaarin zïj haar vroeg zoo spoedig móge-Ju liever niet heeft dat ik btijF', zei Julia schen", zei hjij hartelijk,
tot Izichzelf, doch zohder overtuiging.lijk bij haar te komteh logeeren. (bedaard. ..Dank je. Het is pirettig om M. B. B. S.
Zelfó nu kon zij zich zijn gezicht leven- „Pak je koffer, zend een telegram' en' De twee vrouwen keken elkaar „aan achter ie naam te kunnen zetten Nu zal
