No. 106. Zaterdag 5 Mei 1923 FEUILLETON» 166° Jaargang. MIDDELBURGSCHE COURANT. Dit auknmer beslaat iUil TWEE Bladen. EERSTE BLAD. Abonnementsprijs per kwar taal: ©p de buitenwegen om Middelburg, en voor de andere gemeenten p. post 2.50; voor Middelburg en agentschap Vlis- ringen f 2.30; weekabonnementen in Middelburg 18 cent per week. Advertentiën: 30 cent p. regel. Ingezonden Mededeelingen: 50 cent p, regdl. Bij abonnement veel lager. Familieberichten en dankbetuigingen: van 17 regels f2.10, elke regel meer 38 cent. Kleine advertentiën niet grooier dan vijf regels druks en waarbij is aangegeven dat zij in deze rubriek moeten geplaatst worden, 85 cent bij vooruitbetaling. Advertentiën onder brieven of bevragen bureau dezer cou- •can't 10 cent extra. Bewijsnummer 5 cent plus 2 cent voor port per stuk. Advertentiën moeten, willen ze nog in ons blad van dienzelfden dag worden opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan ons Bureau bezorgd zijn. Aangesloten bij den Bost-, Cheque- en Girodienst onder no. 43255. PLAATSELIJKE KEUZE. Bet voorstel lot invoering van plaat selijke keuze inzake het verbod van kleinhandel in sterken drank, dal, ori door de heeren Rutgers en acht anderej leden van verschillende partijen der Tweede Kamér is ingediend, is hetzelfde dat in '21 door de Tweede Kamer werd aangenomen, maar door de Eerste Ka mer werd verworpen. XVat toen gezegd is, geldt ook nu. Alleen zullen de erva ringen elders een versterking hebben gegeven aan de meeningen vanbeide partijen "Wjij' (zelf hébben in '21 betreurd dal d< Tweede Kamer het voorstel aannam, en hel geprezen dat de Eerste het ver wierp En we Lopen ook nu dal hel voor stel niet het eindpunt zal halen, om dezelfde motieven die we toen aanvoer den Even een herinnering over den aard van het voorstel In de kwarteeuw, wiaarin dil denkbeeld in ons land naar voren werd gebracht, beell hel veel verandering ondergaan Vooral de aangevoerde bezwaren van ©taatferecbtelijken aard hébben er toe "geleid dal er een bijzondere Vorm aan werd gegeven, die op hel volgende neer komt: In onze Drankwei is bepaald, dal om de 5 jaar de regeering' het aantal ver gunningen in een gemeente kan ver minderen. mits op voorstel van den be trokken gemeenteraad Dat is de laatste maal geschied in 1920 en zal dus we derom moeten geschieden in 1925. Nu stelt het aanhangige ontwerp voor dat oulk een voorstel aan de regeering óók kan gedaan worden door de meerder heid van de ingezetenen, die dan ver mindering van hel aantal tot nul kan. vragen Wanneer een Vyftiende der kiezers! Iden wénseh daartoe uit, z,ou er een volksstemming in de (gemeente ©ver moe ten worden gehouden, en als dan drie vierden ervoor is, gaal zoo'n verzoek haar de regeering Hot denkbeeld lol zulk~cen regeling van de drankbestrijding is geboren uil de overweging dal een wettelijk verbod eerst dan kans Van opvolging heeft, 'wan* neer het den moreelen steun heeft van de instemming der meerderheid van de bevolking Waar inderdaad veel voor te zeggen is, maar Wat voor iedere wet geldt. Maar ons hoofdbezwaar b'üiten be schouwing latend de staatsrechtelijke be zwaren is dil dat een dwang, opge. legd door een meerderheid van mede burgers, van zóó'n geheel landeren aard is dann een dwangmaatregel, uitgevaar digd door een van onze weiten makende Staatsorganen (Kamers, Staten, Gemeen teraad', dat die dwöng dadelijk een veel hinderlijker karakter ktjgt en zelfs prikkelt tot verzet, met al de treurige gevolgen daarvan Wanneer een gemeenteraad bepaalt dat op kermis- of lotingsdagen geen ster ke drank mag worden verkocht, voelen wij daarin een maatregel van openbare orde En dan zullen wij ons daar niet tegen verzetten, want die gemeenteraad is door ons gekozen o.a. met het doel te waken voor zaken Van openbare or de Wij hebben dan ook gesteund hel denkbeeld om tijdens de kermis het drankverbruik te verbieden Diezelfde ge meenteraad heeft ook thans het recht het aantal vergunningen in de gemeen te te verbieden Als hij dal niet doel, komt dat doordat de meerderheid der raadsleden het niet wil Stelt men nu in de plaats daarvan de meerderheid der ingezetenen, dan is een afschaffing van alle ver&unninlgen niet een kwestie van openbare orde, maar een gedwongen oplegging van een' ethische opvatting van een meerderheid aan een minderheid, een opvatting die niet betreft onze daden tegenover anderen, maar ons eigen pjarliculier le ven. Voelt ge er iets voor, door uw buurman te laten uitmaken, hoe ge le ven moet? Nog duidelijker wordt hel verschil wanneer men hierop let- als een ge meenteraad een besluit neemt, moet bij. verantwoordelijk als hij is voor de fi nanciën, er voor zorgen dal de uitgaven gedekt zijn; een meerderheid van kic zers, die zich voor afschaffing der ver gunningen verklaart heeft geen enkele verantwoordelijkheid voor de enorme sommen, noodig voor schadevergoeding aan de vergunninghouders. Dat zijn zulke overwegende principi- eele bézwaren, dat alleen reeds daarom Wij1 ernstig tegen invoering van dat stelsel waarschuwen De regeling van onze sa menleving blijve opgedragen aan onze daarvoor gekozen vertegenwoordigers, tiie teen kwestie van alle kanten hebben te bezien, en niet slechts van één zijde En daarnaast komen dan nog over: weggingen van anderen aard We meen jen niet béter te kunnen doen dan te hei halen wal We o.a opmerkten in '21: „We denken er niel aan, zoo schreven we toen, de vreeselijke gevolgen \an drankmisbruik te ontkennen Maar wel 'ontkennen we de juistheid van de bewe- wering. dat mJatig drankgebruik in het algemeen leidt lot misbruik. Op gevaar af van allerlei slechts verdacht te Worden, houden We vol dal er om standigheden zijn, van vermoeidheid, kjou Gd waarin bier of alcoholhoudende dranken niel de bevrediging geven van een matig gebruik Van Sterken drank of likeur. Als hel eenmaal zoo ver js, dat iemand, die ergens in een café gaat zit ten, zonder trek in koffie of chocolade omdat hij zoo 'gaat eten; zonder lust L een glas bier omdat hem dat te koud 'of te nat is, maai' zonder gelegenhjejid om een bittertje of een likeur te ner men, dan zal hij dat als een aantasting van de persoonlijke vrijheid sterk voe len En dan zal gebéuren Wat overal elders gebeurt dan zal er gezocht wor de nriaar een middel tot ontduiking, te eerder omdat er steeds sterke djrank zal zijn I miners alleen de kleinhandel wordt getroffen De groothandel en het ge bruik >n li'u's blijven beslaan Na dien tijd werd ons de voorspelling van drang tot drank-aanschaffing be vestigd door personen uil de Ver Sta len Zij verzekerden dat zij, en ook hun kenissen vroeger nooit drank in huis hadden. Maar sedert het begin van die drankverbodbeweging m Amerika had den zij, en al hun kennissen, steeds drank in huis, en gébruikten ze ook drank in huis, Wal ze vroeger nooit of zelden deden. De mensch is nu eenmaal zoo. En ook met een meerderhei|d!sstemming van de kiezers van een gemeente maakt inen hein niel beter. Vooral niel in ons land waar de ge meenten zoo dicht ineengegroeid zijn, dat groole kans is op tal van gevallen waarbij in de eene gemeente wel oe vergunningen zijn ingetrokken en in de aangrenzende en aangebouwde ge meente niet Men denke zich maar eens den toestand m Middelburg geen ver koop van drank, e» op l Zand wel We hopen dan ook dal de Tweede Kamer bij de behandeling meer aan dacht aan de ernstige bezwaren zal schenker, dan ze in '21 deed. en het' voorstel zal verwerpen ZEVENGESTERNTE, Rooaan door Margaretha Böhmf. Naar het Buitsoh door O. M. de Wi. (Geautoriseerde veetalfag). BINNENLAND. |I\ EN OM DE HOOFDSTAD XXV. ..Nadruk verboden Pers en Sport De eene journalistieke sen-.alio volgt de andere Nog maar veertien dagen ge leden kon ik over de geschiedenis dor Amsterdamsche dagbladpers een en an der in herinnering terugroepen naar aan leiding van hel orgaan van het „Nieuws ,van den Dag" in andere Jianden zonder dal aan de buitenwereld nog iels Ier oore was gekomen over hetgeen verder met dil eens zoo populaire Nederland sche dagblad gebéuren zou. Dienajan- gaandc is ook thans nog niets "uitgelekt, doch wel werd men verrast door liet aan de lezers reeds bekende plannen lol oprichting van een nieuw blad door Willem Broekhui,js, met Schroder van de Telegraaf als IIoofd-Rediacleur Wat heeft dat alles l"e beduiden Van waar die plotselinge kranten-agitatie in ons kleine land, alsof daar werkelijk nog geen kranten genoeg zijn, en dal in een tijd, die een en al malaise heet te zijn? Er gaan allerlei graatjes rond Ti ver deze geschiedenis, waaruit men zou kUnnen opmaken dat zich achter de coulissen journalistieke verwikkelingen hebben afgespeeld, die sensationeel reeds waren, vóór zij zich voor de oogen der buitenstaanders ontwikkelden tot dit be richt omtrent het nieuwe dagblad, maar de werkelijke aanleiding tot het geen te gebeuren staat, weten affeen de mgèwSjden ITel publiek fteeTt aTle reden om dén foop cfer gebeurtenissen maar kalm af te 'wachten, en aan te zien den krantenstrijd, die hieruit noodwendig volgen zal Want, hel heeft er allen schijn van dat het een strijd zal moeten worden tu^schen ,,De Telegraaf' en daar mede verbonden bladen en het nil-uwe Broekhuysorgaan en als dat inderdaad zoo zal blijken het geval te zijn, zal liet nog merkwaardiger wezen te zien wie uil flien strijd als overwinnaar zaf over Cfijven, want het is Cijkans ondenkbaar fftt in een laifTi met slechts enkele mil boenen inwoners beide bladen van de nieuwere school in de journalistiek om het zoo maar eens te noemen, zich op den duur zullen kunnen handhaven naast de twee beproefde andere groole organen in de Nederlandsclie kranten wereld. „NieuWe Rotterdammer" en „Handelsblad Misschien dat het Arasterdaniscbp pu bliek nog eens zal genieten van een sen salioneelen wedstrijd op journalistiek ge. Lied' en er een belangstelling voor den den dag zal leggen zóó groot als liet pleegt te toonen voor de internationale 'voetbal-wedstrijden' Want voor dien kamp op het voetbal veld loopen de Am sterdammers in hun duizenden en tien duizenden gaarne naar liet Stadion, daar ginds aan den Amstelveenschen weg .11. Zondag, niettegenstaande Jupiter Pliivjus al het mogelijke deed om bet genot le vergallen, is de slroom ménschen, die den kamp lussohen Belgen en Hollander» wilden genieten, weder verbazend ge weesl en als men die duizenden m alle mogelijke voertuigen naar het slrqdkamp zag trekken. whnneer men zag hoe gaarne zooveel en zooveel guldens voor een plaats Werden betaald, en het woord bezuiniging. allereerst op niel strikt noodzakelijke uitgaven, niel scheen te bestaan, moest men zich als oud-Am sterdammer wel onwillekeurig afvragen, .ar.akö die geweldige belangjslelling oor'de sport, en voor vooibal in de eer ste plaats, toch eigenlijk te danken is Wie zich een goede kSvart-eeuw terug. :an denken in liet Amsterdamsche leven toen de eenige sporlbelang.slelling. die eslond den in die dagen beroemde w iel- ijdeis gold, met name een Kiderler. en een Jaap Eden, maar overigens voor goede sport niel veel werd gevoeld en de belangstelling van overheidswege argior al héél bedroevend was, kan eersl goed opmerken hoe sedert de lijden •eranderd zijn Thans bij een voetbal wedstrijd in het stadion do tegenwoordig beid van ministers, gezanten, consuls, burgemeesters, wethouders de tijden zijn wel veranderd Hel is anders hij al die sportbeweging wel een eigenaardig verschijnsel dal hel van over de zee geïmporteerde voetbal spel men had immers in de eerste ja ren zelfs uitsluitend de Engelsche sport- termen zooveel meer ïn tel is dan een sport, die in ons waterrijk land eigenlijk nummer één voor ons Iloll.in- 62 Haar vroolijke ongebondenheid had haar op een Weg gevoerd, die Van. den veiligen nia a tscliappe lijken weg afvoert en uitloopt in kringeu waar het „kleine meiske", het „vriendinnetje" en de „lieve schatop hun plaats zijji. Zij voelde zichj ploteteling onaangenaam gegeneerd en verlegen Het luide lachen en praten van baar cavalier maakte haar zenuw achtig. Eersl had zij Dankwart Kayser met zichtbaar welgevallen in zijn aardig lachend gezicht gekeken en ziclü best ge amuseerd met zijn vroolijk gebabbel. Nu vond zij dat hij een onbeduidend gezichl had, zij vond zijn. grootspraak dwaas en zijn menigmaal geforceerde manier Van geestig le zijn, smakeloos. Onlwillig trok zij haar hand terug, toen h|ij die weer wou streelen. „U noemde uw grootvader straks Specerijen Kayser. Ik ben op de handelsschool geweest met een mevrouw KayjUer en haiar dochter, die een groote h an delzaak hadden in kruideniers- Ware* „O ja, tante Henny en mijn nichtje Mairike Kent u die? Dal vind ik aller aardigst!" „Ik had ze vast beloofd eens bij haar le kpmen. Er is helaas nog niets van ge komen". ,JDat zou nog kunnen. Mag ik u voor aanstaanden Zondag voor een koffiebe- zoek aanmelden'' Ze zullen het zeker zeer aangenaam vinden Ze hebben al heel weinig aan bun leven, die zielen'" „Ik wil er heel graag eens naar toe gaan. iWaar is de Frederiksgracht „Vlak achter de Hospitaalmarkt,markt een stukje Venetië, deze uithoek van Oud Berlijn. Als u dat nog niet kent is het hoog lijd dat u het verzuimde inhaalU Kent u tante Janne? Neen? Nog nief? Wie is dal? Mevrouw Marianne BesenL brader, geboren Kayser, mijn oud-tante de jongste zuster ran mijn grootvader en de oudste der levende Kayserinnen. Ik moe' u daarom bijzonder voorbereiden in du fevbnOe ornjïneele stuk van onze oo r ouders tgalerij daar tante Jamie's sympathie voor iemand, wie hel ook zij, zich steeds zoodanig uit, dat zij de be wuste persoon brutaliteiten of onbeleefd heden naar hel hoofd werpt. Vriende lijkheden en complimentjes uil tante Janne's mond zouden zoo> veel als vol ledige afkeuring! beteekenen ,,ïk zal er aan denken". Inge legde haar hland op hjaar glas om te verhin deren dat hij haar nog eens inschonk. „Zouden wij nu niet weggaan „Dadelijk. Nogmaals, op uw gezond beid, juffrouW Ingeborg' Zij knikte vluchtig, terwijl Dankwart Kayser den inhoud van zijn glas snel naar binnen stortte. De heer Bredenscheil lipd zijn stoel half omgedraaid en zat dus bijna geheel met zijn rug naar het tafeltje naast zich. Ofschoon hij druk met de andere lieren praatte en zich niet omkeerde, voelde Inge meer bij ingeving dan bewust dat hij op haar en haar metgezel lette en dat geen woord en geen gebaar van hen hem ontging. Dankwart Kuyser ging1 maar steeds voort over zijn familie le spreken. Tol voor zes weken had bij zijn tante inge woond. Zij was altijd als een moeder voor hem geewest en Mairike, zijn klein lief I zusje. Hij had veel aan die beiden te danken In lijden dal hij slecht bij kas was, gaf zijn tante hem tol in 'l onein dige uitstel van de betaling van zijn pen sïon en trok een dikke streep door meni ge. maandrekening. Na liet eerste groote suces van zijn Hcsperiden-appel had hij zich de luxe gepermitteerd van een eigen kleine wening. „Een verrukkelijk nes(j< juffrouw Ingeborg' Geheel naar stijl in gericht, dat verzeker ik u. Drie verlek ken, slaap eet en werkkamer, alles naar ontwferpen van professor Olbrich. Ik heb de heele rataplan voor een appel en een ei gekocht van een rijken sinjeur, die een reis om de wereld doet en zijn hui- houden zoolang hecfl opgedoekt ders moest zijn ik bedoel natuurlijk' het z'wemmen. unlkend mag niet worden dat in deze in dte latere jaren ook héél Wat verbeterd is D.,nk zij de onvermoeide propagan da van de Amsterdam'sche zwem clubs en de medewerking van bet gemeentel*- stjuur en particulieren, is reeds' heel wat gedaan Er zijn openbhre badhuizen verrezentwee groote overdekte bod en zweminrichtingen zijn m aanzyn ge roepen en ook gemeentelijke zwemin richtingen in openbare wateren zijn op gericht, maar de groole massa blijft voor de zwemsport, die met allen eerbied voor uw iievelingsbalmoet hel gezegd, heeren voetballers - toch oneindig meer nut heeft dan voetbal, volmaakt onver schillig Het wordt den kaatsten tijd wederom bewezen in de Amsterdam sche forensen stad, Bussum Daar is door het gemeentebestuur een sportpark geschapen, dal er volgen» alle sport-deskundigen wezen mag en die deskundigen hebben er onlangs bij de officieele opening danig den 'lof over gestoken, zóó goed is de inrichting dat de Gooiscbe sportliefhebbers zich' al in temalionale ontmoetingen droomen op hun terreinen en ik gun hun een ver twe/enlijking hunner illusies van gun scher harte Maar, in dalzelfde Bussum vormde zich een comité om de plaats te helpen aan ecu goede zweminrichting Het was reeds bewezen dat men er een uitstekend terrein voor zou kunnen vinden, gren zende aan het sportpark en de mogelijk heid van goed zw-em-water whs mede be wezen Restte het geld. het comité ging de trom roeren, vroeg detig duizend gul den, hiicen te brengen in aartdeelen van honderd gulden en onder-aandeelen, daarvan, whren die bijeen dan was er ge gronde hoop dal de gemeente datgene zou witten bijpassen dat nog noodig zou zijn Trots alle moeite heeft de com- missie het in een plaats, waar, zelfs in de.i- niatgise-tijden, het benoodigdc ka pitaal zeker bijeen te brengen zou zijn niet verder kunnen brengen dan acht duizend gulden Mij dunkt hier zijn fei ten, die spreken, Aan den cenen leant een gemeentebestuur dal een goed .sport park schept, en daarvoor veel lof ver werft, aan den anderen kant het parti culier initiatief dat voor een sport, die men in oen land als het onze wel numme» een zou denken, hopeloos te kort scbiel Of 'denkt dat „particulier initiatief" misschien - de gemeente zal het wel hcelemctal doen --'lil GltzeiT ljjd moeten de gemeente, of provincie, of ijk voor alles zorgen-' Best mogelijk, nog niet zoovele jaren geleden ech ter heette sporl al evenmin regeerings- zaak als leunst, thans wil men liefst al les uil den gemcenschaps-buidel halen: Ontkend mag bij dil alles niel dat de pers in deze niet geheel zonder schuld uilgaal en deze hel voetbalspel Zeker te lioog heeft aangeslagen tegenover ndere, met name tegenover de lypiseh- Ncdorlandsche sportspelen Wanneer men ziel hoe de groole dagbladen pogen bi lander de loef af le steken m kolomm'en druks over de internationale wedstrij den, waarbij schier elke beweging van el •n speler nauwkeurig wordt geboek staafd wanneer men leest levensbe schouwingen van alle deelnemers aan liet spel. als gold het mannen, die in de we reld van kunst of wetenschap de mensch- heid aan zich hebben verplicht, dat be hoeft hel geen verbazing te wekken, dat ..Ik wou nu wel naar huis gaan, mijn heer Kayser „Zooals u verlangt. Kellner. betalen! Bredenscheil deed alsof hij hfel vertrek an hel tweetal niel opmerkte, toch zou Inge er een eed op willen doen, dal hem ook nu niet de minste van liaar he wegingen ontging en hij zijn blikken liet gaan, baar en Danlcwarl Kayser achter na, toen zij naar den uitgang liepen Daar buiten stak Inge s cavalier zijn hand in haar arm en dirigeerde lijau naar de standplaats dor auto's. „Juffrouw Inge „Nu wat is er?" Komt u eens kijken in mijn klei koninkrijkIk zou zoo gaarne mijn mooie inrichting eens vertoonen Ja, juffrouw Inge? Ja? gaal u mee? Ik zet een kop koffie op mijn machine, dan laat ik u al mijn schatten zien en breng u veilij naar huis." „U meent liet zeker goed, beste Na poleon Maar ik moet u wel bedanken Ik wou naar huis, hel is al laai Ik moe morgen weer bijtijds aan het werk „Ach!" Hij hield h|öar hand vast en trachtte haar in de oogen te zien „Ach toe, ik smeek u!" „Bonsoir, mijnheer Kayser." „O wee, nu ben ik in ongenade geval len ook zei hij bepaald verschrikt en zijn aardig openhartig jongensgezicht he. trok geheel en al in boetvaardige rim pols Inge moest lachen of zij wilde of niel. „Neen mijnheer Kavscr! I' had Wechts een oogenblik - laat ik maar zeg gen vergiet Maar daarom nog geen ijandschap Goeden nacht en dank u vel" Zij wenkte een auto, slapte in en Wierp het portier achter zich loc. Nog oordal de jeugdige Schrijver van zijn verbazing bekomen was, zette de machi ne zicli m beweging. „Groet u tante en juffrouw Mairike voor mij' Ik kom Zon- Jag Ik zal nog even lelefoneercnriep zij uit hel raampje Inge groei te met de hand Dankwart Kayser zwaaide met zijn hoed. Hel volgend oogenblik zag zij hem niel meer Met een diepen zucht leunde zij achter over. De ontmoeting jnet Bredemcheit oiul zij vreeselijkei-dan zij" zich zelf wilde bekennen liet diende nergens toe zich. zelf wijs le maken dat zij niets gaf om; zijn opime Driemaal in haar leren had zij dien man onlmbel en telkensi was aan zulk een ontmoeting een om standigheid verbonfden die een duurza- men indruk bij haar achterliet Fatalis tisch aangelegde naturen zouden aan het toeval dal haar Bredenscheit steeds ont moeten op kritieke oogenblikken, de '<e- teekenis van een bestuur der voorzie nigheid of van het Noodlot gezien hleb- ben Inge was nog fatalistisch noch bij- geloovig; maar m dit geval was zij toch bijna geneigd het toeval als hel incog nito van een soorl Voorzienigheid te beschouwen. Misschien hadden deze ont moetingen toch ook haar goede zijden. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1923 | | pagina 1