FEUILLETON,
So. 88.
Zaterdag 54 *>p*il 1923
166e .Jaargans
MIDDELBURGSCHE COURANT.
"Pit nummer bestaat uit DRIE bladen
EERSTE BLAD.
FASCISTISCHE STOKERS
IN NEDERLAND.
De heer Marchant heeft het noodig ©e-
aiht in eenige vragen aan den Minister
va* Justitie diens aandacht te vestigen
oji hel geschrijf van dr. Emile Verviers
in het Weekbl. „Katholieke Staatkunde"
v«n 5 April, -waarin een pleidooi wordt
gehouden voor „een radicale opruiming
in onder de instellingen èn onder de per
sonen van het tegenwoordig regime"
Het is waar dat in dat pleidooi krasse
uiklrukkingen voorkomen Zoo leest men
<cr o. a. in
„En ten slotte is het ons ook steeds
riUideBjker geworden, dat de gewenschte
veranderingen niet komen kunnen door
overreding en door de groote inassa
ie overtuigen ^boats' vele moderne demo
cratische Kathplieken meenen ,docik ook
dool getveldmiddelen, Het zwaard en tie
tuchtroede zullen ten laatste 'den door-
blag moeten géven.
Het is immers absurd te veronder
stellen, dat onze door en Idöor zieke
maatschappij weer gezond gemaakt zou
kunnen worden ,door alle mensehen te
overtuigen van het nut van saneerings-
maalregeien. Voordat op deze democra
tische wijze de laatste man overtuigd
2lob zijd, ware de heele maatschappij
reeds ten gronde gegaan.
Natuurlijk toag deze kordate gezond
making niet buiten leiding van de rede
plaats hebben. Het geweld mag) niet re
deloos zijd, anders bereiken we ave-
rechtsche resultaten, als in Rusland.
Doch naar onze smaak behoeft alleen
«ie kleine levenskrachtige kern overtuigd
te worden. De groote menigte heeft
deehts te volgen en te gehoorzamen.
Er. de kleine groep van democratische
nijdigaards en dwarsdrijvers moeten dan
lüSar naar Italiaonschen trant met een
eind hout bewerkt worden."
•De heer Marchanl vraagt of dit niet
valt onder de opruiing tot een strafbaar
feit, en of de regeering, die de Revolu
tie-Wet indiende, niet een strafvervolging
noodzakelijk acht, al heeft zij bij het
voorstellen van de revolutie wet gedacht
aait personen van andere staatkundige
richting dan deze schrijver.
IWe moeten echter zeggen dal wc
zUlk een aansporing van den heer Mar-
chant niet verwacht hadden, en dat we
zulk gedaas als het geschrijf in dat Ka
tholieke weekblad weinig meer waard
achten daü een schouderophalen. De toe
standen in Italië en Nederland, en dc
geaawtheid van de Italiaansche en de Ne-
deriandscbe bevolking verschillen nog ge
noeg, Öan dat we niet zoo erg1 bezorgd
zijn to or export van dat specifiek Ita
liaansche Pascistcnproducl naar ons land
Had de justitie uit eigen beweging)
dien dr Verviers op zijn vingers getikt,
dan z hu den wé dat vermeld hebben ais
teen rechtzaak, zonder meer f
'Maar hls door een p o 1 i t i e le pei'soon
°P_ vervolging wordt aangedrongen,
knjsl hel voor den rechter brengen van
dien s>eh rijver een karakter dat we er
niet eraaap zien toegekend. Vooral
omdat de meeste Katholieke leiders ze
ker niet zich met die oproeping van dr.
Verviers zullen vereenigen
BfNNENLANO
ZEVENGESTERNTE.
Roman door Margaretha Böhmf.
Naar liet Buitsdh door C M. do W.
(Geautoriseerde vectalmf).
51).
Lode wijk wendde hel hoofd af en ging
snel voorbij. Op dit oogenblik was het
"het hem voor 't eerst duidelijk dat Peter
Zeven'gesterate's laatste wilsbeschikking
een ruwe onrechtvaardigheid was tegen
over zijn naaste bloedverwanten. Het
tiende deel van het hem, Lode wijle Ze."
Vemresiernte, rechtmatig! toekomende erf
deel vali het reusachtige vermogen zou
voldoende geweest zijn om hem en 1711a
een behoorlijke positie te verschaffen.
Het zou verhinderd hebben dat Ulla zich
in Ue armen hoefde te werpen van den
gvrar en dat IngC zich ziek en stomp
werkte aan de schrijfmachine Hij' wenk-
een voorbij rijdend rijtuigje. Werktuige
lijk noemde hij het adres der ,Wil en
Rnrtnroode'' straal en het huisnummer
van zïju pension. Tien uur lang had hij
met geslapen Nu ci&hle de natuurhjaar
rethJen. Hij lag nauwelijks in bed of hij
viel in een loodz*waren slaap. Tegen den
middag kwam hij drie uur te taal op bel
kantoor. Aan het eind van den leertijd
nana men hel zoo nauw niet meer, te
mtecr daar de jonge Zevengesternte se
dert zijn reis met den heer White, een
wij voetje had bij den chef. De kassier
alleen ,een oude factotum der firma,
dreigde hem lachend met den ving'or'
IN EN DM DE HOOFDSTAD-
(Nadruk verboden)
Een stukje Ams terdams clie
journalistiek
Neen, er is niets bestendigs op "*"db
wereld, in de wereld der journalistiek
si eveumiii als bij iets anders Ddt
wordt thans bewezen door de geschie
denis met het dagblad „Het Nieuws van
den Dag", waarover de laatste weken
hier heel wat gesproken wordt. Het dag.
blad is verkocht, aan wien doet op het
oogenblik niets ter zake, maar het feit
reeds, afgescheiden van de vraag of het
blad zal blijveh voortbestaan en -zoo ja
in welken vorm, is een journalistiek
gebeuren van beleekenia in Amsterdam
allereerst en voor geheel Nederland- Im
mers, wie kan zich het „Nieuws" an-
dens denken dan in de handen van Funke
en van Santen of.vkn de afstammelingen
dier oprichters?
Wanneer men metischen ontmoet, die
zich de oprichting van hfet dagblad le
Amsterdam ;weten te herinneren, en voor.
al van dezulken, die bij de oprichting
van nabij betrokken waren, omdat zij
om welke reden dan ook, eem'g kapitaal
in die nieuwe „Kleine Courant" durf
den steken, kan men eerst goed verne
men, wat het oprichten van die cou
rant in die dagen te beteekenen had.
In dien üjd kende men eigenlijk maar
enkele kranten; voor de Amsterdammers
gold alleen liet „Handelsblad" en 'hij
ouderwetsche hoofdstad-bewoners de
oude „Amsterdamsche Courant", het la
tere „Geeltje" ook reeds sinds eenige
jaren ter ziele; voor menschen buiten,
Amsterdam waren daar als „groole" bla
den, de „Nieuwe Rotterdammer', „De
Oprechte Haarlemsche", het „Dagblad
v. Zuid-Holland en 's Gravenliage'
om het bij deze. nu maar le laten. En
daar zouden nu die twee mannen G. L
Funke en P. van Santen beginnen met
een nieuwe courant liéël veel ver
wachting hadden de buitenstaanders er
niet van.
Maar de oprichters wisten wel betel"
zij hadden kijk op him tijd, lupt dag
bladzegel, dat den groei der dagbladen
zoo lang had tegengehouden, was afge
schaft en zij vertrouwden dat het pu
bliek, en vooral de bewoners van het
platteland, niet vreugde zouden begroe
ten een courant die. hun in beloiopten
Vorm het gebeuren van den dag zou
mededeelen. Zóó staken zij van wal en
al dadelijk met succes, want in het op
richtingsjaar diende hel geluk hjun jour
nalistiek ondernemen, doordat het uit
breken van den Fraasch-Duilschen oor-
de behandeling voor de kranten da
nig deed toenemen. De „Kleine Courant"
kwam. zag en overwon, werd binnen en
kele jaren het blad dat men niet wilde
missen, zelfs niet naast zijn „grooter
lijfsprgaau", al ware het slechts vhji
wege de famïlieadvcrtenlies. En door zijn
nieuws, èn door zijn kleine annonces,
èn niet het minst door de mannen, die
de journalistieke leiding van het blad
achtereenvolgens hadden - een Simon
Gorter, later gevolgd dooi' h. de Ycer
den schrijver van den in dien lijd zoo
gezochlen „Trou-Ringh" en deze wéér
door dr Riller, den schrijver der „Pae-
dngogische fragmenten later opgevolgd
door dr Taston, werd het „Nieuws"
d e Nederlnndsche courant bij uitnemend
heid Funke en van Santen hadden
wèl goed gezien.
En thans het blad verkocht aan een
geheel nieuwe combinatie wat er ook
verder mede gebeuren moge, het is yvel
begrijpelijk dat het feit te Amsterdam
in en buiten de journalistieke wereld
druk „over de tong gaat", want de „Klei
ne Courantvan '1870 is het straks niet
meer de journalistieke geschiedenis
van Amsterdam heeft een nieuw feil
te boekstaven
Dat het „Nieuws' van den Dag" in de
latere jaren niet meer de aantrekkelijk
heid voor de provincie had, welke bet
blad vroeger genoot, is zeker voor een
zéér groot deel te wijten aan het feit
dat de lokalen provinciale bladen in
ons land op grooten vboruitgang mogen
wijzen De voornaamste bladen der
groole provinciale stecen, die zich in
vrocgeren tijd grootcndéels bepaalden tot
vermelding van hel nieuws der .plaats
waar zij verschenen, en vïm dat uit de
onmiddellijke omgeving daarvan, zijn met
de tijden medegogaan en zijn zulke
nieuwsbronnen, geworden, dat de plat
telander naast dat locale blad het
„Nieuws van den Dag uit Amsterdam
vaak hiel meer noodig had.
Amsterdam heeft in den loop der ja
ren, sedert het aanschaffen van hjet dag
bladzegel de ontwikkeling der journa
listiek hier te lande geweldig bevorderd,
op journalistiek gebied heel wat ver
.anderingen gezien Een en ander uil
die geschiedenis zal, naar ik mag ver
onderstellen, in veiband met het boven
staande, den lezers dezer aantcekenin-
gen uit de hoofdstad wel belang inboe
zemen.
Gelijk ik boven al herinnerde is de
oude Amsterdamsche Courant", die van
1619 dagteekende verdwenen, >pgeno-
men in hel dagblad „De Telegraaf Die
oude courant was jaren lang hel offi
cieel orgaan der geracnle geweest, tot
hel blad, nadat hot nog eenige jaren,
vooral door de „Pcnnekrassen" van den
heer Van den Berg, van zich had doen
spreken, naar dc Brakke Grond verhuisd
in de rij der kleine dagbladen een plaats
moest vinden, daarna nog eenige jaren
in de Regiulierbreeslraat bij het Munt
plein zijn zetel had en ten slotte, zoo-
als reeds met andere bladen liet geval
was geweest, zijn bestaan moest beëindi
gen
Een blad van be teekenis is geruimen
lijd geweest „Het Vliegend Blad", het
welk in. 1875 door den lieer M. E. de
Grauw opgericht, later door de firma van
Mogen en Co. voortgezet, een nieuwig
heid was op het gebied der Nederlaiid-
sche journalistiek, omdat het zijn cir
culatie meer zocht langs den openbaren
weg dan door de gewone abonné's, zoo
als de uitgroei der bladen in ons land
die kennen. De jongens van bel „Vliegend
Bladrenden op echte Londensche ma
nier met hun pakken couranten, vcrsch
van de drukpers, de stad in, het orgaan
luidkeels uitventende en met graagte hoo
pers vindende. Niet alleen omdat vooral
het op sensatie-dingen beluste publiek
in het blad vaak iets ran zijn gading
vond, maar ook omdat „Het Vliegend
Blad" zijn kolommen advei'tentiën van al
lerlei aangeboden betrekkingen had; da
gelijks verdrongen de mensclien zich vóór
het gebouw van het blad op de Marte
laarsgracht om het pas-uitgekomen or
gaan te bemachtigen met de nieuwe be
trekkingen-aangeboden lijst.
Hel uitventen van het blad heeft later
ten gevolge gehad dat de andere bladen
in geval van belangrijke gebeurtenissen
vaak hun bulletins uitgaven, die meestal
met groote „hartelijkheid", doch men zpu
zeggen met weinig koopmansschap, gratis*
werden verspreid in koffiehuizen en si
garen winkels het waren wel eigenaar
dige dagen toen men het juist héél be
langrijke nieuws zoo maar voor niet weg
gaf 1
„Het Vliegend Blad kreeg later zijn
ooncurrennt in hel „Nieuwe Vliegend
Blad", dat in het „Nieuwsblad voor Ne
derland" een voortzetting vond, eerst in
de Warmoesslraat gedrukt werd, later
verhuisde naar het vroegere gebouvv
„Concordia" op den N. Z. Voorburgwal,
hetwelk vóór dien lijd een gezocht koffie
huis was en thans, in verbruik is van het
dagbiad „De Telegraaf „Vliegend Blad",
„Nieuwsblad van Nederlandde later
verschenen „Écho" zij' z,ijn alien ver
dwenen, eveneens het „Volksdagblad
dsat op den Kloveniersburgwal verscheen
en d,al dikwijls genoemd werd „de cou
rant van Van Hall", omdat de heer van
Hall, de bekende president-commissaris
van het Palcis voor Volksvlijt er financi-
ecle belangen bij had geen van die
bladen dier 7 g kleine pers heeft zich
in dp hoofdstad kunnen handhaven.
Groote bekendheid heeft eenige jaren
lang' gehad het „Dagblad de Amsterdam
mer". Aanvankelijk was in Ï879 opgericht
het weekblad van dien naam, hetwelk
thans nog, de bekende „Groene", weke
lijks verschijnt Het succes van dit blad
leidde er loe, dat het „Dagblad de Am
sterdammer" in 1883 ging verschijnen
Het blad had den eersten lijd onder dc
leiding van den heer de Koo een groote
beteekenis en het scheen dat lilpl onder
dc zich meer en meer baanM'ekcmlc
radjraal-libcralo beginselen een groole
toekomst zou hebben, le meer omdat
de lieer dc Koo ongetwijfeld een energiek
hoofdredacteur was en krachten van be
teekenis aan zijn staf wist (e verbinden 1
Doch, hetzij' dc heftige radicale beginse
len in hot blad, gepredikt, hel publiek
en de Amsterdammers van dien tijd af
schrikten, hetzij de financieele opzet voor
een courant in N'edprland al te groot
was geweest, het feit is daar, dat hel blad
zich in zijn aanvankelijk grooten vorm
;een blijvende plaats kon veroveren; hel
werd verkleind, kreeg' zelfs een concur
rent onder nagenoeg gelifkiuiden^en
naam en de geheele „Amsterdamsche
uitgave is ten slotte verdwenen na slechts
betrekkelijk klein aantal jaren te heb
ben bestaan.
Daarna heeft men in hel einde van
1891 gezien de oprichting van het dag
blad „De Telegraaf', daarna van ..Dc
Courant de geschiedenis van beide
bladen tot op dit oogenblik mag ik zóó
DE ECHTEik. li A fft,
OVERTREFT*»/
VAN jSMJ.A.D.
OUDS
l ALLES i« KWALITEIT
„Mannetje mannetje, je maakt ran den
nacht den dag. 't Wordt lijd dat je heen 1
;aa(." Een dergelijke gedachte stond op
iet gezicht van den chef te lezen, toen
iloze. terwijl hij hel hoofdbureau door
liep, Lodewijk aanzag; aan 2ijn ellendig
uiterlijk kon hij wel zien ,dal hij niet
veel geslapen had. Die inkoopsreizen
met vreemdelingen waren de pret voor
dc jongelui, dat wist hij wel en er was
een lichamelijk en geestelijk sterke na
tuur toe noodig om gezond te blijven
Kolberg was een vriend geweest van
Peter Zevengesternte. Hij had hem be
loofd zieti voor zijn neef to interessce-
ren; op den dag van Peter's dood had hij
nog gelegenheid gehad hem iels aange
naams te zeggen omtrent den jongen
man. Kolberg-s vriendelijk oordeel over
Lodewijk was zooals Peter's weduwe
bom bij gelegenheid meedeelde, zijh laat
ste vreugde geweest, die om zoo te zeg
gen, zijn sterfuur had verzacht. Bij Kol
berg's persoonlijk welgevallen in den jon
gen man kwam een zeker verantwoorde"
lijkheidsgevoel. „Ja ,de naweeën der ver
moeienissen van dc reis schijnen, zich
bij 11 te doen gevoelen. Zevengesternte",
zei, hij en keek op den scheurkalender.
„Vandaag hebben wij den twaalfden. Ja"
En tot den procuratiehouder ,,Ts er iets
tegen den jongen man reeds nu verlof
te gevenNeen? Dan leunt u morgen ver
trekken U gaal loeli zeker eerst naar
huis. Komaan!" Mijnheer Kolberg gaf Lo
dewijk. de hand. „Ik weuscli u beter
schap. Rust maar eens goed uit. Maak
dat ge weer schitterende oogen krijgt
en een gezonde kleur voordat jgfe aan
boord gaat."
De paai- uren slaap dien morgen en
liet dagelijksch werk hadden Lodewijk's
opgewondenheid wat gekalmeerd. Toch
'oclde hij zich niet in staat na sluiting
a.i bel bureau naar zijn pension terug
le kot ren. Hij' was tot omvallens toe ver
moeid. loeli kon hij niet denken aan sla
pen Evenmin kon hij eten Ook hel stil
zitten in een café, waar hij in hel lezen
van oen courant afleiding hoopte le vin
den, was een kwelling voor hem. De
rampspoedige gebeurtenis van de vernie
tiging van zijn liefdesdroom hield zijn ge
dachte zoo zeer bezig, dat er geen plaats
was: voor andere belangen. Het doffe be
zwarende van zijn toestand bestond wel
dra daarin, dat zijn woede zich niet
zoozeer keerde legen de onmiddellijk
schuldigen als tegen een onbelangrijke
Minde macht. Te midden zijner oproe
rige gevoelens .bijna hier boven verheven
stond een duistere gewaarwording die
pleitte ten gunste van Ulla en White, en
die hom deed begrijpen ,dat hij zich in
den grond van do zaak reeds zelf de wei
nige vooruitzichten onder de oog had ge
bracht van zijn verhouding lol Ulla "er
«lal hel een kolossale onverstandigheid
was. zijn gevoelens alleen le volgen, die
hem aandreven met een revolver in den
zak naar Breslau te reizen cn kort en
goed zich recht le verschaffen en den
j inbreker in den tempel van zijn liefdes-
geluk le straffen. Dc heer White was niet
I eens laf of arglistig le werk gegaan Bij
1 een tg nadenken herinnerde hij zich tal-
rijue uitlatingen cn aanwijzingen, waaruit
duidelijk was op te maken, dal de Au-
straliêr er niet aan gedacht had hem hei
melijk bij Ulla tc verdringen. Mr White
had zelfs als een onverbiddelijk zaken
man slechts van de gelegenheid gebruik
Tngcz. Med.)
bekend achten, dat hel niet noodig is
daarover thans in bijzonderheden te tre
den - zij behooren tot de bladen van
hét oogenblik, die iedereen voldoende
kent
Wat voorheen „Het Vliegend Blad"
deed als een nieuwigheid voor Amster
dam, de couranten verkoop op straat
brengen, is in onze dagen iets zeer ge
woons geworden; nagenoeg alle bladen,
worden thans behalve aan dc kiosken
of op de perrons der spoorwegstations,
ook langs de straten gevent en uitge
schreeuwd - die gewoonte der journa
listiek is uit de groote buitenlandsdie
steden ook naar Amsterdam „overge
waaid Het nieuws' wordt nu de straat
opgebracht en gekocht en befaald zooals
elke andere „goede waar", die het geld
waard is en de tijd van gratis-bulletins
is voorbij Jammer echter, dat ook voorbij
is die bekendmaking buiten dc couranten
gebouwen aan den Voorburgwal te dezer
slede, van dc verkiezingsuitslagen voor
Kamer, Staten of Gemeenteraden op den
avond der verkiezingen. Dit waren ty
pische Amslordamüclje avonden als
mot name bij een Tweede Kamerverkie
zing - des avonds de menschen zich in
drommen van duizenden vóór dc gebou
wen der drjgbladen verdrongen en geest
driftig het belventl worden der uitslagen
uit de districten volgden. Die werkelijk
aardige avonden zijn uit de geschiedenis
der Amsterdamsche journalistiek voor
goed verdwenen, tenzij er een tijd mocht
komen, dat men de evenredige vertegen
woordiging, die door haar ingewikkeld
verkiezingssysteem aan dat avond-putbli-
ceeren een einde deed komen, wedér
zou gaan intrekken en het oude kiesstel
sel in eërc herstellen
De dwepers met dat „zoo eerlijke even
redig-vertegenwoordigend kiesstelsel" mo
gen hel al prachtig vinden, zelfs zij zul
len moeten toegeven, dal de aardige
zijde, de groole bclangstelling-toonende
zijde van het publiek voor de uitslagen,
ermede verdwenen is en de Amstoniain-
sche „Fleet Street" haar belangwekkende
en aardige uilslagavonden er door verlo
ren heeft, zonder dal er iets andor,-ty-'
piseh voor in de plaats is gekomen
De lijden zijn veranderd ook wai de
Amsterdamsche journalistiek en wat
daarmede verhand houdlhelrell maar
of daarom ook op dit gebied al die veran
deringen verbeteringen mogen genoemd
worden do lezer moge hel antwoord
zelf geven.
SINI SANA.
gemaakt om een koopwaar ,dic toch
vroeg of laat in handen viel van een ge
ar credit eer den kooper .spoedig zeil' tc
nemen. Ulla was ook in den grond dei-
zaak niet schuldig. Niemand kon haar
kwalijk nemen, dal zij haar jeugd niet in
■indcIOGs wachten wou laten voorbij
gaan. Dc ongelukkige omstandigheden al
leen waren schuld, die hen dwongen nog
jaren lang le werken tot hij eindelijk een
noemenswaardige positie had verkregen.
Maar hel erkennen en toegeven van zijn
verstand kon hem niet redden van het
pijnigende liccn en weer geworpen wor
den door loom .haat en zelfverwijt. Fr
was slechts een uitweg om zich daarvan
te bevrijden lichamelijke en geestelijke
vordooring. Bij de blauwe Dora ot' bij
Mieze zou hij wel de noodige dosis mor
fine linden oin zich een tijdlang tot
dat do vermoeienis kwam en hem ont
nuchtering en rust gal onder nar
cose te houden Eenige flesschen cham
pagne waren ook geen verwerpelijk hulp
middel in zulk een geval Belofte aan
geheelonthouding? De Voorzienigheid
was liet eerst aan liet con
tract ontrouw geworden Wanneer
hel huis dal do mensch zich bouwt van
hoop en plannen voor de toekomst boven
zijn hoofd ineenstort .vallen tevens vele
idealen en ideale waardon in puin zoo-
dal hel ook op liet verbroken van oen
kieine belofte niet aankomt Doelloos
liep hij dc slralen door, Hel was nog le
vroeg 0111 ergens binnen te gaan. Eerst
om twaalf uur 's nachts begint hel nacht
leven in Berlijn le pruttelen, lo koken en
over te koken.
Op zijn doellooze wandeling was Lode
wijk Onder dc Linden lof aan het Slot
gekomen. On.;evecv tien pas voor hem
liep een jong meisj'e .alsof zij vluchtte
hot plein over, achtervolgd door een.
man die dringend tot haar sprak Lode
wijk lette met op het tweetal, een lichte
kroot wekte hom echter uit zijn halve be
wusteloosheid De vervolger van het meis
jc had haar bij den arm gepakt en fluis
teixle haar iet* in het ooi'. Zij trachtte,
van hem af te komen ,wij kwam echter
niet van hem af cn uitte een kreet vïm
angst >m hulp te vragen.
Lodewijk deed groole stappen en was
111 twee seconden hij hen „Nu", zei liij
dreigend en hief zijn stole op Do aan
1 va Hor uitte een paar gcmecue schetd-
woorden .liet dc jonge dame echter los
on week achteruit.
„Dank u wel", zei liet jonge meisje.
„Hel is ongeloofelijk dal men midden
in hel groote Berlijn in een drukke
buurt meer dan op een eenzamen land
leg aan onbeschaamde aanvUcu bloot
staat."
Lodewijk nam zwijgend zijn hoed af.
Bij hel licht der clcctrische booglan-
laarn zag hij dal zijn beschermelinge
een klein wit gezichtje had en nog'jong
was Een zeker je ne sais quoi kenmerlc-
te haar als iemand die lot een beteren
stand behoorde. Op een ander oogenblik
zou hij zich voorgesteld hebben Van
daag had hij geen zin in dergelijke avon
turen. Hij liep een eindje met haar mee
om haar huilen Ik.'reik le brengen van
haar vervolger.
Bij de eerste tramhalte bleef de onbe
kende daan
.Daar komt mijn tram aan Ik dank u
nog een', zeer". Weder nam hij zwijgend
zijn hoed af en liep langzaam voort Do