So. 82.
Zaterdag 7 April 1923
188' Jaargang
Dit nummer bestaat tilt DRIE bladon.
EERSTE Bill).
Abonnementsprijs per kwar
taal:
op de buitenwegen om Middelburg, en
voor de andere gemeenten p. post i 2.50;
voor Middelburg en agentschap Vlis
singen i 2.30;
weekabonnementen in Middelburg 18
cent per week.
Advertentiën: 30 cent p. regel.
Ingezonden Mededeelingen: 50 cent p.
regel. Bij abonnement veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen:
van 17 regels f2.10, elke regel meer
30 cent.
Kleine advertentiën niet
grooler dan vijl regels druks en waarbij
h aangegeven dat zij in deze rubriek
moeten geplaatst worden, 85 cent bij
vooruitbetaling. Advertentiën onder
brieven of bevragen bureau dezer cou
rant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent plus 2 ceat voor
port per stuk.
Advertentiën moeten, willen ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
Aangesloten bij den Post-, Cheque- en
Girodienst onder no. 43255.
Wont deze wijziging is er geen van
zakjelijken aard, majar is er louter een
van politiekI
Men kent de geschiedenis van coalitie
misère als gevolg van de behandeling
der bioscoopwet de anti-rev. waren zeer
ontstemd, omdat een amendement-Rut
gers, bedoelende aan de gemeenteraden
de bevoegdheid te geven uit te maken
of er in een gemeente al of niet een
bioscoop mag worden geëxploiteerd, be
streden werd van Katholieke zijde en
dan ook met behulp van een deel der
Katholieken werd verworpen. Voorts wa
ren de Chr.-Hist. ontstemd, omdat een
amendement-Tilanus, strekkend om naast
de rijkskeuring ook een gemeentelijke
(kfcuring mogelijk te maken, eveneens
verworpen werd met behulp van Ka
tholieke slemmen. En eindelijk nog ge
beurde weer hetzelfde met een améndé-
mfent-Rutgers om aan de gemeentera-
bevoegdheid te geven het bioscoop
bezoek te verbieden aan kinderen beno
den een zekeren leeftijd.
Die ontstemming was zoo groot, dat
alle chr. hist. Kamerleden tegen stemden,
terwijl de meeste anti-rev. bij de stem
ming wegbleven, zoo dat het wetsont
werp werd verworpen
En zie, nu lcomt Minister "Ruys een
voudig met een nieuw voorstel waarin al
die toen verworpen amendementen 'zijn
OlM ITT IIET
SLOP TE KOMEN.
Wanneer het nieuwe öntwerp-bios-
«oopwet wordt aangenomen en daar
bestaat wel kans op dan kin het zich
voordoen, dat in alle gemeenten van
Zeeland de bioscoop geheel verboden
wordt, behalve in 'Vlissingen, omdat dit
meer dan 20.000 inwoners heeft, wat de
grenslijn voor dit gemeentelijk verbod
zal zijn.
Nu achten we de Vlissingers lioogl
Maar het is ons verre van duidelijk,
wöarom zij vrijelijk, mogen worden bloot
gesteld aan de „zedelijke en maatschap
pelijke gevaren van de bioscoop", ter
wijl in alle andere gemeenten van Zee
land de bioscoop-enthousiasten door pen
eventueele meerderheid van niet-enthou-
siasten in den Raad kunnen worden
gedwongen zich ran die liefhebberij te
spenen, of weldaarvoor naar Vlis
singen te gaan.
En stel dat ook! Middelburg nog be
vrijd blijft van dat verbod, dan bestaat
de mogelijkheid dat hier een gemeente,
lijke keuring wordt ingevoerd, terwijl
Vlissingen zichaan de rijkskeuring houdt.
En dan kan het gevaf 'zich voordoen,
dat de Middelburgers zich niet mogen
vergasten aan een door de rijkskeuring
fioedgekeurden film, tenzij ze naar Vlis
singen gaan, Wöar dat wel mag.
Bat zijn de dwaze consequenties van
de nieuwste veranderingen in een wets
ontwerp waartegen wjj in zijn oorspron
kelijke vorm reeds dit principieele be
zwaar hadden, dat het niet alleen voor
kinderen, maar ook voor volwassenen
een censuur invoerde, die den weg
opent voor een geestelijken dwang.
Maar we gelooven niet dat de zake
lijke argumenten tegen deze malle nieu
wigheden ook maar eenige leans hebben
aangehoord te worden
fPILLETOH,
ZEVENGESTERNTE
Roman door Marg&rotha Böhmf.
Naar het Duitsdh door C. M. de W.
(Geautoriseerde vertaling).
47).
Inge sprong lachend in bed en tTok
de dekens over haaF ooren. ,,Wij zijn
in de maand Juni. Dus in de dagen der
rozen. Ptedicafies voor den vastentijd
hooren in een andel" seizioen thuis
Het was en bleef zonderling in c
ocgen der meisjes, dat df Morrison te-
3ensprak,dat hij een huis had in Steglitz
Male Mayer lachte spottend toen Maria
baar zei, dal hij in de Schlütcrstraal
woonde Male wist wel bctetr Een lante
van haar wps in Steglitz woonachtig en
de vrienden van die tante kende den
evenaar van het huis, waarin Morrison
kamers had. Daarbij kende hair Steglitz
den dwazen dokter. Indien hij niet be
trekkelijk goed betaalde dan zou de huis
baas hem er at lang uitgegooid hebben.
Wanl uil louter gierigheid hield hij geen
'bedienden, maar ruimde zelf 2ijn kamers
op t .Was waar, hij kwam heel dikwijls
des nachts niet thuis; hij had zeker nog
eea gelegenheid om te slapen in de
Of zou het niet zo» vlot met dat nieu
we voorstel afloopen?
Simple comme bonjour!
De linkerzijde, die tegen het wetsvoor
stel en tegen die amendementen was,
zal nu natuurlijk nog sterker zijn tegen
wetsvoorstel mèt die amendementen.
Maar veel meer dan tegenstemmen kan
zij niet doen.
Ja, misschien zal Minister 'Ruys min
der hooghartig dan bij de beraadslaging
van zjjn eerste ontwerp de denkbeelden
van de linkerzijde ter Zijde schuiven
als iets waar hij geen rekening mee
heeft te houden. Men zal "zichj herin
neren dat hij juist daarover een zeer
scherpe woordenwisseling had met den
heer Dresselhuijs, die terech/t voor een
andere opvatting van het pariemenfcairis-
tne opkwam.
Maar verder is het ceu kwestie van
onderling overleg der rechterzijde.
En nu zijn wo er zeer benieuwd naar,-
waf dMrvan Teretfit komt. fïet is zeer
wel mogelijk dat er een overeenstem
ming op dat punt tot Stand wordt ge
bracht, maar dan moeten er van katho
lieke zijde toch zonderlinge sprongen
terug worden gemaakt.
Aan katholieke zijde denken velen heel
anders over 3e bioscoop dan de Prote-s-
tantsch-christelijken. Dat fs bekend. En
wc gelooven ook niet dat de katholieken
het prettig zouden vinden wanneer in
een aantal protestantsche gemeenten door
een bioscoopverbod de mogelijkheid werd
weggenomen om daar de katholieke pro
pagandafilms to verloonen
Maar al die overwegingen z.ijn door
hen in de Kamer niet vermeld Nie
mand minder dan de heer Nolens zelf
kwam in het debat En hij voerde als
motief tegen de amendementen van tic
coalitiebroeders aan dat het bioseoopont-
werp zooals het oorspronkelijk luidde
het resultaat was van een compromis
in deze delicate lcwostie, en dat die
amendementen een buitengewone in
breuk maakten op dat compromis
Ra-Ra. is nu dif nieuwe voorstel óók
het resultaat van een compromis''
Zoo ja, dan is er óf bij het eerste
óf bij dit tweede compromis heel
zonderling gesclinrreld met de wederzijd-
sche meoningen Want dan zou toen op
zeer principieele punten zijn afgewezen
wat nu aanvaard werd
Zoo neen, wat zullen dan de katholie
ken doen die toen tegen die voorstellen
van de protestanten waren?
Of is dit nieuwe voorstel louter een
concessie aan de ontstemde bondgenoo-
ten ter bezwering Van een crisisstem-
ming die volgens de geruchten uit den
"Tïr.ag in kringen der regeeringsmeerder.
heid zou opkomen'
We zijn zeer benieuwd naar hetgeen
nog verder zal blijken.
BINNENLAND.
t IN EN OM DE HOOFDSTAD.
(Nadruk verboden)
o
XXI
De voorjaars-feestdagen en nog wat.
De Nederiandsche hoofdslad heeft
naast het vele aanlokkelijke, hetwelk zij
voor groot-stadbewoners bezit, dit legen,
dat zij geen omstreken, daaronder te
verstaan, geen onmiddellijk in de nabij
heid gelegen natuurschoon bezit, terwijl
het weinige, dat zij daarvan bezeten
heeft, door de uitbreiding naar alle kan
ten voor een goed de«l verloren is ge-
an.
Want, Amsterdam had vroeger om het
bebouwde gedeelte wel veel typisch Hol-
landscli moois. Toen de bouw langs den
Amstel zich nog niet veriler .uitstrekte dan
tot de Schollenbrug aan de Weesperzijde,
en tot de grens van het vroegere Nieu-
wer.Arastel aan den anderen kant ia
vroeger tijden de Utrcchtsche zijde, la
ter de Amsteldijk genoemd was het
heerlijk gaan langs de Amstclboorden Lot
„het Kalfje" en verder heen, of door
de meer, de Watergraafsmeer, het echt
Hollandsche polderland met zijn veel
gezochte buiten-tuinen.
Aan den anderen kant der stad had
het Tolhuis over het IJ zijn groote zo-
mer-atlracties; was het tuindersjand
achter den Overtoom o.ok iets eigenaar
dig Ilollandsch Maar aan alle zijden is
veel, of nagenoeg alles van dat mooie, dat
Amsterdammers zich van een vijf en
twintig, dertig jaren geleden nog herinne
ren kunnen, door de steeds verder gaan
de „bouw.woede" verloren geraakt. Wie
de stad niet uit wil, moet zich tevreden
stellen met de parken, waarvan ontegen
zeggelijk enkele geroemd mogen worden
en die wij als oasen tusjschen al die hui-
zenniassa'.\ niet gaarne missen zouden,
maar toch, wie van het buiten-zijn genie
ten wil, moet de stad verder uitgaan
Hagenaars, Haarlemmers, hebben in dat
opzicht boven de hoofdstad-bewoners
vóél voor het valt niet to loochenen.
Dan, allengs hebben de moderne ver
keersmiddelen de natuur dichter lot ons
gebracht - de spoorwegverbindingen
naar Haarlem en hel Gooi; de trams
naar Zandvoort en het Gooi, totdat het
enorme verkeer kwam op fietsen, op
motorbussen, in auto's Maar tot dusver
re zijn de verkeerswegen naar buiten
van Amsterdam uit, niet in verhouding
verbeterd Een lange, akelig-kale straat
weg ligt langs do in Hildebrand's lijd
beroemde Haarlemmer-trekvaari, die al
sedert jaren een niet langer noodza
kelijke waterweg schijnt tusschen deze
slad en Haarlem; de verbreeding ervan
is begonnen, doch hel werk gaat lang
zaam, te langzaam zou men zeggen. Waar
in deze tijden zóóveel schatten gelds
aan uitkeeringen voor werkloozen wor
den besteed, vraagt men zich af, waar
om liever dat geld niet aangewend om
hel in loon uit te betalen aan nog meer
werkkrachten, die dit verbreedingswerk
bespoedigen konden? Waarom ook niet
meer geld besteed tot bespoediging van
den aanleg van een flinkeai, breeden weg
naa»' Gooiland heen, opdat het moderne
verkeer niet langer behoeft te gaan over
een vreeselijk slechten weg van Amster
dam naar Naarden, waarop men zelfs
nog de brutaliteit, zou men bijna zeggen,
heeft om bij Muiden tol te heffen
Wie naar buiten wil moet zich echter,
als hij niet met den trein wil gaan, nog
met dergelijke wegen tevreden stellen
De voorjaars-feestdagen liggen achter
s, en de Amsterdammers zijn in hun,
honderden, duizenden misschien, naar
buiten geweest; hun „leeg geworden"
plaatsen werden op den tweeden Pnasch-
tlag ingenomen door andere duizenden,
naar de hoofdstad gekomen voor de nieu
we aantrekkelijkheid van onzen lijd, een
internationalen voetbalwedstrijd in het
Amsterdamsche Stadion, waarbij men
zich afvraagt, hoe het mogelijk is, dat
den daarvoor handen vol geld willen
offeren.
Merkwaardig was wederom het bezoek
aan de oude Naardensche vesting op den
Goeden Vrijdag Typisch oud stedeke dat
Naarden, zooals het daar ligt, omsloten
door de vestingwallen, die den groei
ervan belemmeren. Men spreekt vaak
over de „doode" steden aan onze Zui
derzee Naarden is het „doode" stad
je van Gooiland Wie het plaatsje bezoekt
is er gauw uitgekeken; een paar oude
buizen herinneren door him nog oudere
gevelsteenen aan al de ellende, die men
hier doorstond In de bange oorlogslijden
der zestiende en zeventiende eeuw, hót
oude stadhuis heeft nog iets* beziens
waardigs voor het Comenius-museum,
herinneringen van den beroemd gewor
den paedagoog, die er leefde en werkte
en wien ter eere bij de Utreclitsehe
poort een gedenkteeken verrezen is,
maar veel is overigens van het vroegere
mooie oude niet bewaard gebleven. Naar
den slaapt binnen zijn aarden vesting
wallen; alleen de Gooische stoomtram,
die zich door de nauwe hoofdstraat
wringt, brengt er door zijn aanhoudend
bel-geljingel, eenige malen op den dag
wat eentonig „lawaai". Maar tweemaal
in het jaar ontwaakt Naarden eens im]
den zomer als het beroemd geworden
zomer.eoncert, eens sedert verleden
jaar voor het eerst - als op den Goeden
Vrijdag in de deflige oude groote kerk de
Nederiandsche Bach-Vcreeniging er de
„Matthaus-Passjon" doet uitvoeren Dan
is Naarden gedurende eenige uren „vol",
wanneer de scharen uit Amsterdam, uit
gansch de Gooische streek, zelfs uit tal
van ver gelegen steden, loeslroomen om
binnen de grootsche kerkruimten Ie ge
nieten van de meest aangrijpende kunst
De vorige week Vrijdag heeft deze
groote intocht in de oude stad weder
plaats gehad; t was eigenaardig te zien
hoe de burgers waren saamgeslroomd
bij den toegang lot de groote kerk om
het komen en enkele uren later weder
vertrekken van al die „groole-stad"
menschen le zien; zoo'n „echte" belang
stelling van burgers, die in hun klei
nen kring, zelfs in deze twintigste eeuw.
„nog niet veel gewoon zijn". De komst
van al die honderden te voet van het
Bussumsche spool weg-slaliiondat aanrij
den van honderden aulo's en fietsen, bet
.Schiütcrstraal.
,Hii' heefl zeker een geliefde daar
zitten. een zoogenaamde liaison', zei
Ulla, toen bij gelegenheid van een kort
bezoek, dal zij Inge bracht het onder
werp Morrison op het tapijt kwam. „Ik
verzeker je, hier in Berlijn ^gebeuren
dingen o dingen! De schrik zou je
om 'l hart slaan als je aan trouwen
denxt. wanneer men hoeri wat er hier al
zoo voorvalt."
Ulla zag er heel elegant uit in haaïl
chic zwart met wit geruit oostuum, den
groolen hoed met anjelieren gegarneerd
en den rooden parasol Den hoed en pa
rasol had zij den dat te voren van mevr.
Auerbuch cadeau gekregen O leve hemel
Telkens als mevr von Auerbach haar
man boos maakte en dat geschiedde!
vrij dikwijls dan wreekte de rit
meester zich door Ulla het hof te ma
ken. Verleden had mijnheer v. Auerbach
na een huiselijke scène, voor zijn \ri>uw
ecü bouquet mooie blauwe distels mee
gebracht en voo[r Ulla een bouquötje
rozen, dal hij haar toereikte met de
Wool den„Rozen voor bet roosje!" Dalt
had een kwaad dessert vo< r Ulla ten ge-
1 volgc geharf Maar nadat tnevFouw v
jA uerbach's woede bekoeld was, kwam
zooals gewoonlijk de reactie Dan gaf
zij Ulla cadeautjes en trachtte door hel
suikerbrood van dubbele beminnelijkheid
de voorafgegane zweepslagen te doenj
vergeten.
was iets merkwaardigs voor de stad.
vooral voor de Naardensche jeugd,
even half zes waren al de honderden
vreemdelingen cn de voerluigcn wede*
verdwenen - Naarden ging zijn rustig»
rust weder in, maar zijn ljoroemdheid
heeft 't thuis toch herkregen, niet dopr
ooriogsgeweld, doch door de veredelen
de verheven kunst, die men er in zijn
kerk onder Johan Schoonderbeek's bezie
lende leiding komt genieten.
Daar is nog zoo'n eigenaardige plaat*
in het Gooi, daar bij de Zuiderzee, hel
dorp Huizen, ook al is het eigenaardige
daar van geheel anderen aard
Huizen en zijn bewoners hebben lanf
m een kwaden „reuk" geslaan, en hoe
wel de toestanden er in latere jare®
veel verbeterd zijn, laat de bevolking
zich er nog dikwijls van een raindei
gun&tigen kant kennen. Ik herinner mij
nog heel goed, dat men, jaren geleden,
als vreemdeling liever niet op zijn rij-
iel en zeker niet op Zondag Hui
zen moest bezoeken De bewoners wa
ren van de „stadslui" op die dingen
niet gediend sneden de fietsbanden stuk",
zochten ruzie met de bezoekers en bt>*
enal wanneer die den Huizer Zondag
kwamen ontheiligen door hun bezoek
Dat is gelukkig voorbij Sedert de Hui-
zer.boer of Huizer-visscher zelf peddeft
3e Huizer-„jonkvrouw" eveneens, is
het rijwiel veilig, ook op den Zondag,
maar onder elkander hebben die meo-
schen nog hun veeten, soms uit jaloe-
over hun schoonen, vaak onder in
vloed van den drank; voor den politie
rechter te Amsterdam worden nog me
nigen keer baldadigheden, huisvrede
breuk, en dergelijke, die zich te Huizen
afspeelden, behandeld, welke een eigen
aardig licht werpen op de begrippen
van zedelijkheid eener bevolking, die
betrekkelijk op zoo korten afstand van de
hoofdslad des lands gevestigd is
Voor wie het nooit mocht gezien heb
ben is de dsrgelijlcsche Huizoriinvasie te
Bussum een typisch gebeuren, dat men
in onzen modennen tiid niet meer ver
wachten zou Als ge zoo omstreeks acht
uur 's morgens bij het Bussumer spoor
wegstation staat en de tram uit Huizen
aankomt, dan ziet ge hoe eenige tier.
tallen Huizcr-vrouwen uit dat voertuig
stappen Ze zijn allen precies lietzelWe
uitgedoscht. Ze dragen, breed-geheupt, de
lange zwarte japonnen en bruine jak
ken met pofmouwen, op het hoofd de
kanten, aan beide zijden gevleugelde tu-
le-muts over het glad weggestreken haar,
dat achte1' op het hoofd in een klein khi-
wetje gewondeu is; ze /im stood* ge
tooid met een wollen gehaakten omslag
doek en de blauw-bonte werkschort, en
de zwart-gekousde voeten zijn steeds ge
stoken in ongehakte platte muilen- meest
al - als er maar óón donker klein wolkje
aan de lucht is zijn zij gewapend met
de schier onafscheidelijke parapluïe, wel
ke alle een haak als knop hebben, om
dat de vrouwen die dragen aan de «c-
de'" het gaan bijkans steeds, over de
borst gekruiste armen
Zoodra zij de tram hebben verlaten,
scheiden zij zich in groepjes van tweeën,
drieën of meer en sloffen hoorbaar en
langzaam Bussuni in naar hun „werkhui
zen." Want al die Huizer vrouwen zijn
werksters, die als dagdienstbode huw
diensten komen verrichten in de buizen
van Bussume'" cn ook van lïitversumsehe
mevrouwen, en in dezen, trot* „de Duil-
sche invasie", toch nog schaa'schen lijd
aan goed dienstpersoneel, halen zij uit
Bussum heel wat geld weg
Fr komen er s morgens toch zeker wel
Ulla was echt gedrukt. „JuHie hebt het
goed", beweerde zij „Als je met je
werk klaar bent. dan ben je baas over je
zelf. Je hoeft niemand naar de oogen te-
zien of de barometer op mooi weer
slaat of op storm. Lo heeft ook in acht
dagen al weer niet geschreven. Ach, ik
wou dal ik doen kon wat ik wou^
Mr. White en Lodewijk waren op dat
oogenblik op reis in Lotharingen. Mis
schien maakten zij nog een uitstapje naar
Parijs. Voer hel eind van Juli kon men
hen niet thuis verwatchten.
Den len Juli was dr. Morrison jarig.
Dc meisjes van het laboratorium, die er
achter gekomen waren, feliciteerden
hem Male Mayer gaf hem een klein zelf-
gehaakl beursje len geschenke, een der
anderen bloemen en een derde zei een
vers op, lang nicl onaardig, waaraan het
halve personeel erkende le hebben méé
gewerkt. Mtriison nam de hulde mei hij
hem ongewone humor aan en noodigdeJ
de geachte collega's uit met den chef
en zijn vFouw hem het genoegen te doen
den volgenden Zondag om een uur bij
hem aan huis in de Schlüters.Taat te ko
men déjeunccrcn. Allen waren sprake
loos ran verbazing, zij namen de uit-
noodiging; echter allen aan, dat zou een
zeldzaam pretje wezen I Dc verjaardag
was geweest op een Maandag. De aan
staande gebeurtenis, een déjeuner op dr.
Morrison's kamer vervulde het personeel
de peheele week door in alle vertrek
ken van hel vaccine-bureau, ract de vtoo-
lijkste verwachtingen en vermoeden*; er
kwam geen eind aan de carnavalsstem
ming
De werkelijkheid overtrof echter alle
veronderstellingen. Reeds de woning was
oen groote verrassing. Aan de straatzijde
drie elegante zitkamers. Muziek-, werk
en ontvangkamer Dan dc Berlijner eet
kamer en daarachter het „berenhok" een
niet al le groot vertrek, waarin men
een orisincelc beren verzameling vondDe
gezamenlijke kamers droegen door de
vele Oostersclie tapijten, gordijnen en
borduurwerken en een overdadige massa
kostbare snuisterijen, het stempel van
verfijnden smaak, die een verwonderlijk
conlrasl veirinde mei den wferkzamen
geest van vlen bewoner. Hier was dr. Mor
risen in zijn onberispelijke smoking trou
wens al een geheel ander mensch dan de
zenuwachtige onrustige bacterioloog, die
in zijn wijde laboratoriumjas tol welkom
mikpunt diende voor de goedkoope .Tap
pen zijner vrouwelijke collega's.
Op de gedekte tafel lagen naast ieder
dameseouverl een paar losse orchideeën;
en ceu groole bonbonnière Als voorge
recht wei'd een pyramide zilverachtig
grijze kavianriiroodjes op "stukjes ijs ge
presenteerd. Dan kwam een heerlijke
sihilpaahouillon zoo helder als goud, in
kleine zilveren kopjes, heel groote ver-
sche kreeften, een lendestuk, zoo taalsch
en sappig als een Hamburger volmaakte
kok slechts Icon klaar maken, jonge kui
kentje i zooals ze slechts groeien en ge
braden werden lang de Elbe. Perziken
la Molba en Alstcr zwaantjes van anan*
ijs Er werd Pommery gedronken en eea
oude, 2waro rqode wijn. die het bloed
ophitste en loom maakte in de voeten.
Alles bjj elkaar genomen het was een dé
jeuner san een rijken Hamburger wie*
voor zijn gasten niels te goed ts Hoewel
de kleine groom in bruine liverei de gla
zen steeds vulde, wou de rechte stem
ming niet komen. Zelfs de champagne
ïnsante de anders zoo bewegelijke ton
gen der jonge meisjes niet los Mal©
Mayer alleen liet zich niet uil hel veld
slaan „Sven Morrison i* een verdach
te sen! Hii heeft het achter de ruou*
fluisterde zij Maria toe. .Dik ah een
vuist zit het hem achter de motiv. En
die zaak van Steglitz is toch waar. Dat
weel ik stellig en zeker
Maria deed alsof zij dal gefluisterd niet
hoorde. In stilte verheugde het haar ver-
fmziend, aat Morrison hel sprookje van'
zijn gierigheid voof ed uit de wereld
vei dreven had
Dr Schilling on Inge waren ook uitge-
noodi"d. Inge zat tusschen den heer des
huizes on Maria's cher en jiraatte druk
niet haar beide brren. „Wie uw huis ziet
1 en u niet kent mijhheev Morrison zou
l nch eon heel verkeerde voorstcllinsj va*
'u msken" vei ze „De vele hloenie* e*
