FEUILLETON.
No. 273
Zatepdag 18 Novembei* 1922*
163" Jaargau*
Binnenland.
WFEST WAAKZAAM.
!>il nummer bestaat uit TWEE bladen
EERSTE BLAD.
Abonnementsprijs per kwar
taal:
op de buitenwegen om Middelburg, en
voor de andere gemeenten p. post f 2,50;
voor Middelburg en agentschap Vlis-
singen f 2.30;
weekabonnementen in Middelburg 18
cent per week.
Advertentiën: 30 cent p. regel.
Ingezonden Mededeelingen: 50 cent p.
regel. Bij abonnement veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen:
van 17 regels f 2.10, elke regel meer
30 cent. 1
Kleine advertentiën niet
grooter dan vijf regels druks en waarbij
is aangegeven dat zij in deze rubriek
moeten geplaatst worden,' 85 cent bij
vooruitbetaling. Advertentiën onder
brieven of bevragen bureau dezer cou
rant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent plus 2 cent voor
port per stuk.
Advertentiën moeten, willen ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
ZATERDAGS uiterlijk HALF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
Aangesloten bij den Post-, Cheque- en
Girodienst onder no. 43255.
JN EN OM DE HOOFDSTAD.
I.
Lezer, ik ben forens. Een paar jaren
jaren geleden toen ik behoorde tot die
deneu, die, woninglooiS. geworden, in de
hoofdstad geen onderdak konden vinden
tenzij zij bereid en financieel ïu staat
waren zich door sleulelgeld-azers, of door
•injens.chen, die een afgesleten inboedel
voor woekergeld aan den man hoopten
te brengen en dan zoo gloed zouden wil
len zijn een uitgewoond twee- of drie
hoog te verhuren, te laten „villen" in
die dagen, zeg' ik, toen voor ïnjij geen
woning te Amsterdam te vinden was, is
het Gooi mij gastvrijheid gaan verlee-
nen.
Dal wil zeggen, dat daar althans nog
wel iets te koop was en zoo werd ik fo
rens hetgeen fceleekent, dat ik dagelijks
tu'ischen Gooi en Am'sterdam heen en
weer mag reizen en de hoofdstad, die
«mij seen woning kon bieden, jaarlijks
een flink bedrag van mij vordert, hel
welk 'met den edelen naam forensen be
lasting wordt bestemlpeld zulks al
leen omdat ik daar .mijn hoofdbedrijf uil
oefen.
Maar de «bede zijde van dit forens-
ziju is, geweest dal ik Amsterdam nooit
zóó goed heb bekeken in de dagen toen
ik er hoofdbedrijf èn hoofdverblijf bei
den had. Dingen, waarop ik nooit ge
let had toen ik géén forens, was, vallen
inij nu op en geven mij aanleiding lot
overpeinzingen en het ïnaken van be
schouwingen. Bovendien ik heb nulee
ren zien en kan dagelijks bestudeeren
het leven dér hoofdstad zelve en bo
vendien dat van hetgeen er binnen een
dertigtal kilometers van verwijderd ligt;
van dat Gooi dat voor een groot deel
ver-Ainlsiterdamlmerd is en dat voor de
hcofddad hoe langer hoe mieer van
beteekenis zal worden. Gaat men niet
zwanger van het denkbeeld er een
„arbeiders-Amsterdam buiten Amster
dam' pp te 'bouwen, twintig duizend
woningen zelfs een plan waarover il<
later nog wel eens wat mjeer zal heb
ben te vertellen? Is, er geen Gooische
tranJkwestie, die Amsterdam even goed
raakt en waarover ,al zooveel te doen
was en nog te doen zal kousen Is het
du i geen voorrecht forens te zijn, wan
neer linen met lezers in de provinciën
zal hebben te keuvelen over Amsterdam
aangezien im(en daardoor ook om de
hoofdstad komt? i
Dm a ik ben forens en kom eiken
ochtend uit het Gooi Amsterdam' binnen
oin 's avonds weder de reis te doen in
tegenovergestelde richting en reeds het
gaan tusschen Centraal station en Dam
geeft ruimschoots stof om te beschouwen
en te overpeinzen.
Reeds dadelijk is voor den forens
en het moet zulks nog meer zijn voor
den provinciebewoner of den vreemde
ling, omdat hij er niet dagelijks van „ge
niet" een genot over het stationsplein
te mogen wandelen! Zoo'n ideaal hoofd
stad plein, om|dal het nog zoo typisch
oud-Hollandsch is; niet geasphal'teerd,
nog zoo idyllisjch groote-keiachtig en dan
voor den ingang gestoffeerd met links-
en-rechts-spuwende of hun kelen schor
schreeuwende courantenvenlers en kinde
ren, die den van of naar het station g&an-
den reiziger vervelen met hun kwatta-
•eepen van vier om een kwartje. Zo,o
echt prettig' grople stadachiig, als men
aankomt tof vertrekt.
En als men dan over dat heerlijke
plaveisel eindelijk de brug voor hel sta
tion over is, een nieuw tafereel, het aan
schouwen waard, de breed-g'emanchet-
te, wit-gehandschoende politieagent, die
met ijver en volharding, welke bewon
dering wekken, hel verkeer regelt. Zijn
fraai gehandschoende rechterhand is na
genoeg steeds in beweging ooi er maar
voor te waken dat geen fiets tegen een.
tram1, of geen tram' tegen een au|p, geen
handkar legen een rijtuig zal botsen -
schitterend alléén, om den voetganger
bekommert de ordebewaarder zich liee-
lernaal niet. Of die al met levensgevaar
van liet trottoir bij bet Victoria-hótel
naar hel plantsoentje aan den anderen
kanL of omgekeerd mioet zien te komen
hel gaat hem' geen steek aan; hij moet
verkeer regelen, zorgen dat geen voer
lui» schade zal oploo.pen voetgangers,
ze moeten maar zien lioe ze terecht
komen. Zóó regelt men op pen der ge
vaarlijkste en drukste punten der hoofd
stad t verkeer lol „groot geriefvan forens
en andere soorten van vreemdelingen;;
zoo kan Wen het op sommige andere
punten der slad, bijvoorbeeld achter hel
Paleis 'bij het postkantoor, ook dagelijks
zien; prachtig!
Ik dien echter eerlijk te zijn en te
zeggen, dat men van overheidswege toch
eigenlijk wel inziet, dat over deze ver
keersregeling nog lang niet het laatste
woord is gesproken. De Amsterdamische'
burgervader heeft in een lange nota aan
den Raad, w!aarin hij uitvoerige mede
deelingen deed uit het aan B. en W.
ingediende rapport der verkcersineg;clings-
commissie, in Januari van dit jaar door
genoemd college benoemd, duidelijk te
kennen gegeven, dat die verkeersregel- I
ling voor verbetering vatbaar is. En zelfs
is men op het Leidsche Plein reeds proe
ven gaan nemen om heusch den voet-
g'anigier te beschermen en voor hem' het
rijdend verkeer even stop te zetten, wan
neer hjj geen kans ziet veilig de straat
'over te steken. Zeer prijzenswaardig na
tuurlijk, doch mén zpu zoo zegigen, dat
een zoodanige maatregel toch wel eerst
mocht worden toegepast 'blij den hoofd
ingang tot de stad ten 'bëhpeve vjan vreem
delingen met name provinciale mede-
VAN RENÊ BAZIN,
Lid van de Fransche Academie.
.16).
o-
Dc mannen trokken voorbij. De officier
gin:^ verder met vooruitgestoken stok
in versnelde pas nu de spieren en de
gewrichten door nieuwen toevoer van
bloed en door de beweging' weer lenig
waren geworden, hij liep zonder
aarze
len, als een reizig|er„ die eiken steen
en elke krom|mmg van den slechten we»
kent, waar men niet meer dan drie pas
voor zich uit kon zien en die andere
wegen kruist.
Halt daar!
Hel geluid klonk schril in den nacht
De officier bemerkte door het duis.ter
heen de punt van een bajonet, die als 'n
bliksemstraal voorbijschoot. De stem
herhaalde
Wie daar?
Frankrijk! De officiers wacht!
1 Voorwaarts naar het vereenigings-
punt!
De officier deed vier passen vooruil
en bleef opnieuw sbaan.
Carency
Pa speer..,. O, zijt gij het kapitein? Ik
herkende u niet.
landgenooiten
die uit minder drukke
plaatsen dan Amsterdam is, aankomen.
Zoo lang; dat niet is geschied, blijft de
armen-zwaaiende verkeersagent daar,
vóór de Stationspleinb'rug1, een vrij ver
makelijke en voor den Voetganger .al
thans overbodige verschijning, die el
ders nuttiger verkeerswerk zou kunnen
doen.
Immers, van het station het Damrak
opgaande is er meer opmerkwaardigs te
aanschouwen, iets wlat misschien in geen
andere rijks-hoofdstad is te zien het,
nu sedert een paar jaar reeds,dagelijks
„verkwanselen" van drie .groote Eur.o-
peesche rijken. Wissel-banken, waar roe
bels verkocht worden, een milljoen voor
drie gulden; Duitsche marken dui
zend voor iets meer dan een daalder
Hollandsch geldOostenrijksc'he kronen
voor een „krats", en lOipi het - breede
trottoir van 's miorgens vroeg tot laat
in den namiddag sjjiapheraars in het bank
papier van de drie on,gelukkig-ge worden
groot-miogendhéden; «ouden kalf-aanbid-
ders wat gaat hun het ongeluk van
drie volkeren aan, als ze n^apr eenige
guldens kunnen verdienen! Daar drente
len die valuta-handelaars heen en weer,
loerende op de pr.ooi, waaraan zij eeni
ge duizenden van hun papier kwijt raken;
den weg versperrende, evenals de groe
pen schippers aan den overkant hij de
Beurs; de straat bevuilende met hun
spuwen naar alle kanten, en met de
handen op den rug! naar die kwanselende
menschen kijkende of tusschen hen door
wandelende ,de Amsterdamische politie
agent, wien het niet in het hoofd schijnt
op te komen, dat hij daar juist verkeer
zou lupinen regjelen, «Jjojpf al die niets
doeners te gebieden door te loopen en
"cn niet den openharen weg onbegaan
baar te miaken voor burgers, voor wie,
zelfs in deze lijden van malaise, lijd
toch nog wel geld kan zijn. Er wordt
vaak over geklaagd, dat de Amsterdam
mer te veel afwijkt van het voor den
voetganger bestemde trottoir, ook de
bovengenoemde 'burgemcestersnola klaagt
daar over. Niel ten orechte. Maar het
Damrak hóéft aan beide zmlen 'breede
trottoirs, doch hoe vaak moét de voet
ganger er niet af en op. den rijweg heil
zoeken, omdat aan den eenen kant va
luta-sjacheraars, aan den .anderen kant
binnenschippers het voetgangerspad ver
sperren oï zóó bespuwd hébben, dat men
hel liefst mijdt. Als daar die gehand^
schoende Hermandad zich eens liet gel
den. Nu treedt hij slechts op. tegen een
mei eerlijken handel zijn brood-verdic-
nenden venter met fruit, die het waagt
even stil te staan op (den hoek eener
steeg als hij kans heeft iets te verkoor
pen de slenterende agent jaagt hen!
dadelijk met een „doorlpopen" op, maar
die sjacherende bende van het Diaimirak,
van den „ingangs-weg" der hoofdstad, magl
de straat versperren en rijken „verkwan
selen" en de straat 'bevuilen zooveel zij
wil, ongehinderd, niel oiplgéjaagjd.
Heusch, er is véél te zien, vjéjél op te
nrerken, véél te overpeinzen voor den
forens in de hoofdstad - dat zult gé zien,
als ge mij volgen wilt.
Sini sana.
KERKNIEUWS.
,-„D e oip vio ed in g v.an d «en Ve r-
lor en Zopn.
Over 'bovenstaand onderwerp sprak
Woensdagavond in «de Bogardzaal a 1 -
hier Ds. H. .Brouwer, gereformeerd
predikant te Heemstede, daartoe uifge-
nopdigjd door het comité voor Christelijke
Winterlezjngien.
Spr. begint 'met in 'l licht te stellen de
verwarring en verwording! van onzen tijd
van nood, waarin een totale ommekeer
is te hespeuren van de verhoudingen, die
lol dusver algemeen golden. We be
ginnen hel te begrijpen, dal in onze 20ste
eeuw in T bijzonder een stuk historie
wordt doorgemaakt.
Herinnerend aan hel verleden tter laat
ste jaren, zegt spr. dat we daarin sterk
geleefd hebben, voor veel „jaren tegelijk,
dal de wereldhistorie in die jaren 'met
reuzensprong' is gegaan. Spr. waarschuwt
er 1 esgen onzen lijd niet al te belangrijk
le achten. De Volkenbond, waarvan men
het antwoord wachtte pp' den noodkreet
der wereld, stelde teleur.
Ook bracht de democratie, welker stre
ven er op gericht was, de afstanden te
doen verdwijnen, het ware antwoord
niel. Evenmin de omwenteling op' gees
telijk terrein, zich openbarend in rich
tingen als spiritisme, so'mnablulïsinete
lepathie enz.
Spr. Wijst op de Goddelijke opdracht
voor den gleloovige, in deze dagen ten
opzichte van hen, die twijfelmoedig zijn
over de vragen van dezen tijd1.
De rijpere jeugd van heden speciaal
werpt zich gaarne kritisch op die din
gen, welke hun van vroeger werden
overgeleverd. De opvoeding; kom'L in de
zen tijd met haar noodkreet. Om' iiets
te verstaan, hoe God handelt met deze
in nood verkeerende wereld; en hoe wij
te h andelen hebben met den mensch,
wil spr. trachten paedaigogisch te 'be
lichten in de gelijkenis van den verloren
zoon.
De jongste z.oon uit de gelijkenis, al-
dus spreker, draagt liet stempel diat aan
i veel menschen uit onzen lijd niel vreemd
is. Hij is onstuimig', als een jong! .paard,
dal zijn forsche kracht wil uitleven in
j de ruimte. Hij is een droomer, een pein-
zer, een idealist, die zijn illusies wil ver-
werkelijken en staken met het loopen in
j den tredmolen van het dagelijksehc le
ven. Hoe ernstig! des vaders opvoeding
ook is, ze kan niet uit het hart v'an den
zoon bannen de gedachte„de ruimte
in". Een sterke beproeving' voor dien
liefderijken vader, Idie zich tegen de
plannen van zijn zooin niet verzet. Vader
zwijgt in liefde. Hij weet het wel, dat
zijns zoons levensscheepje strak zal te
pletter loopen. Vader breekt niet met
zijn zoon, hij vloekt hem) niet, hij laat
hem gaan, in wijze liefde. Zoo d,oet ook
Men kan niet oplettend genoeg zijn
voor de verschijnselen van verzwakking
die zich bij kinderen tijdens den groei
zoo menigmaal voordoen. De omstan
digheden waaronder het kind het tijd
perk zijner vorming doormaakt, kan op
zijn heele leven van invloed zijn. Echter
kunnen de ouders zich daarbij veel be
zorgdheid besparen door nu en dan
hunne kinderen de Pink Pillen te doen
gebruiken.
Het onlangs voorgekomen geval met
de jongejuffrouw Laflaquière doet zien,
welk een merkwaardige verandering
door de behan
deling met de
Pink Pillen
wordt te weeg
gebracht bij
kinderen die
de groei ver
zwakt heeft.
„Mijn doch
tertje, dat 14
jaar oud is,"
schrijft ons
Mevr. Lafla
quière, bak-
kerin te Mey-
rals bij St. Cy-
prien (Dordo-
Bonspir Lépabd, je doet je plicht.
De nacht is kalm', hè?
Dat zou ik denken. Er zijn opgen-
fclik'ken, dat je zoudttn'eenen thuis te zijp
De enkele woorden sfemjde de drie
zielen Volkomen eensgezind. Maar nie
mand voegde er meer bij. De plicht ge
bood den een te blijven en den anderen
de ronde te vervolgen.
Weldra kwam nu de officier na een
kromming, die onzichtbaar was in het
uitgehakte krijt in een stuk loopgraaf,
dat ongeveer tien meter lang was ten
waarvan de 'borstweringen bij bombar
dementen herhaaldelijk waren doorboord,
afgebroken pf deels vernield en nu ver
sterkt werden dopr een of twee rijen
zandzakken. Vijf mannen stonden onbe
wegelijk op het zoogenaamde schietblank-
je op den uitkijk en luisterden met ge
spannen o©ren. Een van hen, de sergejapt,
sprong op het geluid van voetstappen
van het bankje en kwam naar voren.
O, bent u het, kapitein?
,Ja Regnaud, geen nieuws?
Niel van beteekenis. Ik hpb zooeven
eenige salvo's laLen vuren op pioniers,
die ik aan de overzij hoorde. Daarna
mets meer.
Komaan, jongens, morgen wprden
jelui afgelost. Bpnsoirl Hp,udt goed de
wacht i
Hij' was nog niet ver toen hij weer
terugkeerde en op het bankje klom om1
de vlakte te overzien.
Quéveme ging zitten met het geweer
tusschen zijn beenen: hij kende den ge-
heelen omtrek.
Het eenige wat de mannen van de luis
terpost na zonsondergang; djo.cn 'konden
was, het hoofd ter hioiogte van de oude
voren van den akker brengén, niet over
eind igiaan staan op den vrpegeren bjoiuw-
g!rond, maar hun helm' en hun gezicht,
dal niel groioter leek dan een dia,as in
het leger er aan wagen en in de richting
van de vijandige linies turen. Eerst een
groot stuk onbebouwd land, dat lang
zaam glooide zonder een enkelen boom
en dat in den nacht gteheel effen leek,
daarachter een lange booig;viormjig|3 kam
vrij' duidelijk te onderscheiden in het
benevelde 'maanlicht ,als ware het de
horizon van de zee. Zoo, zouden onge
oefende «ogen het gezien hebben. Op
welken afstand wias die kan!? Tweehon
derd mieter? Vijfhonderd? Het btedriege-
•lijk schijnsel van den nacht zeide het
niet. De kapitein wist het wel. Hij be
speurde even achler den horizon een
witachtige onregelmatige zio.om, op en
kele plaatsen miet een paarl e moe rach li-
gen gloed: de Duitsche loopgraaf.
Achter hem lag nog; de vlakte, die daar
langzaam daalde, en geheel doorsneden
was van loopgraven en «peppels mtet krijt
achtige zandhoppen aaneengeschakeld in
het grauwe braakland. Het geheel deed
denken aan een eindeloos lang' mperas,
waarin heldere wateri rimpels onder het
maanlicht blinken, nu. eens wegsterven,
dan weer opleven in de schaduw vlan de
lage struiken. Overal islilte. Over,al ooigen
die zoeken geladen wapens, signalen.
Links in de verte steeg een vuurpijl op
uit de vijandelijk^ linies en verlichtte.
De officier kcpi zelfs den chaos' van de
Spaansche ruiters op den vloprgrond speu
ren, die de voorposten 'beschermden.
Op het oogenblik, dal de vlam; uitdoof
de, meende hij aan de andere zijde van
een overgebleven stuk groen weiland, be
zaaid met bommengaten eenige verdachte
schaduwen te zien. Twee schoten en
daarna een derde met een seconde tus
schenruim'te werden uil de tegenover ge
legen loopgraaf gelost. Men kon de fijne
vuurpijlen uit den loop van de geweren
zien komen, de kogels vlogen niet hoog
'boven de post. Toen nam de majesteit
van den Augustusnacht weer bezit van
haar domein: de aarde en de hemtel 'be
hoorden haar weer boe.
Niet voor lang.
Pierre, zei de kapitein, geef mé je
geweer.
De v'ijf mannen legden terstond a,ain,
wel wetende, wat hij ging doen.
Op mijn comtaando losbranden
Geeft vuur!
De zes (geweerschoten gingen tegelijk
en verbraken de duisternis en de rust
j Regnard, steek een vuurpijl af.
Een groote met een laadstok?
Ja, haast je. I
Hel geronk als van een blaasbalk, een
zware ropkwplk vervulden nu de luister
post. De vuurpijl steeg omhoog, beschreef
lang's den hemel een vonkenstreep, out
'brandde toen en nadat zij haar parachute
had ontvouwd, daalde zij zacht, als een
spiraal neer.
De officier naml hel terrein vppr zich
in oi,ogenschouw en verliet voldaan het
Mevr. Lailaquière.
gne, Frankrijk) had erg onder den
groei geleden. Zij at niet meer en klaag
de aldoor over hoofdpijn. Sedert zij de
Pink Pillen is gaan gebruiken, is zij heel
gezond en eet zij met smaak. Ik ben
er blijde om dat ik haar de Pink Pillen
heb laten nemen."
Dat de Pink Pillen zoo weldadig wer
ken bij kinderen die onder den groei
geleden hebben, komt doordat hunne
werking juist plaats heeft op een tijd
stip dat het bloqd groote behoefte heeft
om hernieuwd te worden en dat de
krachten onophoudelijk moeten worden
ondersteund. Bovendien worden de Pink
Pillen in het algemeen met succes ge
bruikt telkens wanneer verarming van
iet bloed en verzwakking der zenuwen
zich voordoen.
De prijs der Pink Pillen bedraagt f 1.75
de doos, f 9.de zes doozen, Zij worden
verkocht in het Hoofddépót: Nassaukade
314 ie Amsterdam. Eischt dit adres en
de Hollandsche gebruiksaanwijzing. De
Pink Pillen zijn ook te verkrijgen bij
alle goede apothekers en drogisten, o. a.
bij P. VAN DER SLUIS en N.V. C. A.
SCHULTE.
(Iugez. Med.)
God jegens den mensch, die met Hem
o'reekl, om' in de wereld een plaats in
le nemen. Hij brengt den mensch ook
aak in diepe wegen, uit louter liefde.
Vervolgens schilderde spr. 'den zo,on
in dc ruimte, Met zijn yeld smijtend',
krijgt hij vrienden, die met hem 'huiten
hel vaderhuis wat willen zijn. Hij verliest
zelfs uit zijn 'bewustzijn dal vaderhuis;
hij' werpt zich in de bruisende wellusten
des levens. Vader wacht, tuurt, wor
stelt met God viotoi- het behoud van zijn
kind. Trouw in zijn liefde tracht hij
dal ie redden. Oppervlakkig beschouwd,
lijkt de ellende van den zoon het ge Vol»
van 's vaders "ioegteven, van 's vaders
schielbankje. De Bodies waren gewaar
schuwd dat men de wacht hield op de
luisterpost Plard (genaamd naar een sol
daat, die in Februari was gedood).
De ronde ging: verder. De vier luister
posten werden bezocht. Zij kwamen pior
niers tegen die terug kwamen, anderei
die uittrokken met het houweel iop den
schouder.
Pierre was nu na,a,sl den kapitein ko
men loopen, die hem vroeg1: „Is het iwaarl,
dat je fluit speelt? Voor den duivel waar
heb' je clat geleerd
Toen de vierde post was nagezien, vóór
dat de loopgraaf van de „Put zonder wa
ter" onder handen werd genomen onn
vandaar naar het onderaards'Ch logies te
rug te keeren, gaf de kapitein Pierre een
wenk om bij hem1 op' het bankje aan hel
uiteinde van een verlaten loopgraaf le
;:aan zitten. Het lichi Was nu zeer vol
doende. Hij bestudeerde dat kleine mas
ker mei de rossige wenkbrauwen door
een diepen rimpel van elkaar gescheiden,
de oiogen die rustig eiken Mik weer
stonden, de mond mtet den vagen glim
lach zonder vroolijklieid, mtel een trek
van wantrouwen lege pover de chefs en
de manschappen, zo,o,'n dergelijke gte-
laatsv.orm en uitdrukking' wéren in het
voortreffelijke 7de 'van hel 2e niet te
vinden.
Je zegt, dal je op zee je muziek
heb'L geleerd.
'Wordt vervolgd.)
