stelten zette. Van de reis zij hief slechts kort vermeld dat zonder stoornis „De Zeeuw" weer 17 Mei 1820 behouden te Middel tolurgj binnenviel, en doof tteze 'reis een bate opleverde, die de aandeelhouders 79 ■pCt. foezorgjde. in "1821 heeft het schip nog een reis reis naar West Indië en terug gemtaakt. 1) Uit de „Uitgaande Rekening blijkt dat de expeditie was opgezet ingevolge speciale vergunning van Z. M. den Ko ning fctij diens besluit van 9 Juni 1816. 2) Hoe anders ging dat een kleine 50 jaren later, toen b.v. de Engelschp tliee- Wipper „Sir Lancelot" in 89 etajalten van Foschiow naai- Londen zeilde! De naam van den kapitein verdient bewaard te blijvenR. Robinspn. i n ii e n i a n d. UTT DE PERS. De 5 1/2 pet. 1 e e n i n g Amsterdam. Over het niet-slagen dezer leening schrijft het „Handelsblad": „Onverwacht komt deze mededeeling zeker niet. Voor de nieuwe 51/., pet. lee ning van Amsterdam was een koers van uitgifte vastgesteld van 96 pet., terwijl de nieuwe 51/,, pet. leeningen van H. IJ. S. M. en S. S. a 95 pet. werden uitge geven, doch inmiddels tot 938/4 pet. wa ren gedaald (gisteren wat beter op 94s/8 pet,). Waar de Staat 5 pet. dividend garan deert op de aandeelen onzer spoorweg maatschappijen en de obligatiën, al heb ben ze geen rechtstreeksche staatsga rantie,' dus feitelijk beschouwd kunnen worden als een papier, waarvan de rente zoo zij niet uit het eigen bedrijf kan worden gedekt, ten laste komt van den Staat, was het niet te verwachten, dat voor een nieuwe Amsterdamsche ge- meenteleening door beleggers aanmer kelijk meer zou worden betaald dan de LANDBOUW. deze onderhandelingen worden echter zeer verminderd door de omstandigheid dat bij de tot dusverre gevolgde handels politiek het niet wel mogelijk ïs eenïgen drang op economisch gebied op de be trokken landen uit te oefenen. De vraag, of het gewenscht is in deze politiek wijziging te brengen, wenscht de Minister hier ïnlusschen onbesproken te laten. I)e m o ei lij klheden van a ar dj- appeluitvoer. De (Minister van L., N. en H., a. i. deep ,in antwoord ipp vragen van den heer Braai 'betreffende het nemen van maatregelen ter bevordering van den uit voer van consum'pLie-aardappelen, het volgende mede Hel is den Minister alleszins bekend, dal de aardappeloogst hier te lande zeer ruim is en dal de productie dc behoefte aanzienlijk overtreft. Dit laatste is echter geen uitzonde ring, doch regel. Immers, in de jaren vóór den oorlog1 bedroeg de uitvoer van aardappelen gewoonlijk 30 lot 40.000 wagons jof 300 a 400 ïnilli- oen K.G. 's jaars, terwijl daarnevens nog [gemiddeld 60 tot 70 lnilïioen K.G. aardap pelmeel, overeenkomende met 300—400 millioen K.G. aardappelen, werd geëx porteerd. Hel aanwezig zijn van een aanzienlijk overschot is derhalve geenszins buitenge woon. Abnormaal is dit jaar slechts het ontbreken van een lotonend. afzetgebied'. Dit is grootèndeels een gevolg van twee omstandigheden, namelijk a. den girooten oogst in de meeste omringende landen, waarheen vroeger ge regeld aardappelen in groote hoeveelhe den werden uitgevoerd; b. de verminderde koopkracht van imi- ze groote afnemters, in hel bijzonder van Duits chiand. Ondertgeleekende is van mteening, dat in deze omstandigheden do|or régeéringjs'r maatregelen geen wijziging kan worden gebracht. Hel Departement van Landbouw, Nij-S^u"w ^eu.aemasen op verheid en Handel lieefl zich op de hopg- tled' Maar gebeurtenissen te gehouden van den stand van den aaiid- appelooglsl en den handel in binnen- en buitenland en daaromtrent berichten ge- PlWlTheeft de regeering in gevallen, I g^mvOrkesl is Mj alle kenners sedert dal buitenlandsehe regeeringen den in'Ij/"*611 algemeen tekend e maar zijl Wei- voer van aardappelen telemtoeren, stap- derl ,n°s' veirc overtroffen door den ge pen gedaan om' deze belemmeringen op- hVeld,§en mdrl*' die de Amsterdammers geheven le kriigten. In dit veibmd kan 1hier. hebben. Mengelberg zelf fje j is in Berlijn geen vreemde meer. Hij II is 11 u n i a ïi d. BRIEVEN UIT BEJRJLIJN. Berlijn, 23 Oct. De Berlijnsche Mengelberg-dagen. De gastreis' van het Ainlsterdamsfohe Conce r tget o li w o rkes t naar Hamburg en Berlijn is tot één feest- en triomftocht geworden Zij heeft een buitengewoon groot succes opgeleverd voor de Holland- sche kunst, evenals voor de gedachte van de internationale uitwisseling op geestes gebied. Toen hedenochtend op het sta tion der 'Friedrichstrasse een extratrein weg reed, die Willem Mengelberg en zijn kunstenaarsschaar weer naar huis zou brengen, werden er bijl het afscheid zooveel groeien gewisseld en zakdoeken gezWaaid, dal niten voelde: hier is een hartelijke vriendschap gesloten. De roep „Auf wiedersehen" klonk door de hal met zijn grooten dirigent weer spoedig in Berlijn zullen terugzien. DR. MAX OSBOKN. Ingezonden Stukken. zijn klaarheid een voorbeeldeloos naast uit aller mond. En wij hopen en vertrou. elkaar gaan en vermengen der meest ver- wen, dal wij het Concertgebouworkest schillende steminen". Met een zelfde geestdrift hebben zich de andere Berlijnsche critici en bladen geuit. Er is slechts één roep van be wondering en dank, 'die overal tot uiting komt. Slechts een prestatie van zoo bui tengewoon grootscihe beteekeuis kon een dergelijke gejuich doen opgaan. Met bij zondere vreugde begroette men ook het feit, dal Mengelberg ons verscheidene scheppingen van Gustav Mahler bracht, het „Lied von der Erde", én de eerste symiphonie want als Mahler-vertolker is hij rij ons in het bijzonder beroemd, sedert hij bij zijn jubileum' twee jaar geleden te 'Amsterdam Mahler's geheele symphonische levenswerk uitgevoerd heeft. De bijval, die opklonk,, gold lege- lijk ook den builengewbnen eersten vio list van het orkest., concertmeester Zim- mermann, en den 'solisten, die Mengel berg voor het „Lied von der Erde" me degebracht had: mevrouw1 Gallier en de heer Urlus. Een feest- en triumftocht was het. Daarmee zijh tegelijk de kunst-draden tusscJhen de beide "buurvolken nauwer aangeknoopt. Aan het begin van het eer ste concert kwam) dat duidelijk tot uit drukking. Op een "wensch van Mengelberg verhief zich het geljëele orkest en staan- Mijnheér de Redacteur, .Met genoegen las ik in Uw Mad van WoensdaiJ onder „Nagekomen Berichten" dat op voorste! van den heer Adriaansen zonder hoofdelijke stemming werd te- sloten op den Directeur der Gem.-R.ed->- nigjng «iet de zwaarste straf, nt. ontslag, toe te passen. Volkomen ben ik hel met de ziens wijze van den Raad eens dat het niet goed is, iemand voor een yerjgrijp, ook al is dil zeer ernstig, direct voor zijn geheele leven onmogelijk te maken en hem: daardoor de kans te benemen zich le 'beteren. Doch wat mij bevreemdt in deze is.,, dat dergelijke overwegingen pas naar vo ren komen nu het een hojogjer ambtenaar betreft. Mij kwant ter oore dat indertijd aan de Gemeentekas fabriek een stoker werd ontslagen, vader van acht zeer jeugdige kinderen en dus in vrij wat behoefüjger omstandigheden verkeerende dan de Di van het station. De Berlijnsche kunst-speelde het l D/uitsehe volkslied recteur der Gemeente-Reiniging, omdat ïn, die verschenen waren om1 hun j «Deuts-chlana, Deutschland, über ales jpj ziel vrienden, J gasten vdarwtel te zeggen, riepen dit het en Ee' daarna het NederLandsche Wïl- eerst en de Hollanders antwoordden m'et j helmus v °lgen staande hoorde het pu- een vroolijk gezicht. J bliek toe, om na deze hulde aan de Berlijn is ook overigens niet ann aan nationale gevoelens minutenlang te ap- groote gebeurtenissen op muzikaal ge- op kunst- en gezel schapsconcerten als deze twee Men gelberg-concerten hebben wij' zelden J)te- leefd. De verwachtingen waren zeer hoog gespannen, want de roep van het Concert- prijs waarvoor de 51/, pet. obligatiën on-^rstehe roteerinS' in^ftelde °ploTsetinpe heeft i-e€ds"mteer hier gedirigeerd. Maar reurfr0veerkriiöbirregri,in PP1'en H verhoogyan invoerrechten reeds we- eer3te, is ga- beurze verkrijgbaar zijn. |der is verminderd: i leden, en ten tweede hadden wij1 zijn or- Het is intusschen de vraag of het ge- DaarenleMen hebben sta boen hit de kest no® no,°!lt 'Seh(X)1'd- En dit was' nu het belangrijkste: dat wte nu eens den meentebestuur zich hieromtrent inder- 'daad illusies heeft gevormd. Zooals men weet, heeft het aanvankelijk in de be doeling gelegen, in verband met de mo menteel gunstige kaspositie der gemeen te, tot aflossing der 7 pet. leening over te gaan, maar de uitgifte der nieuwe conversieleening nog eenigen tijd te ver dagen. Op dit plan is men o. i. terecht terug gekomen, omdat aflossing der oude 7 pet. leening zonder gelijktijdige uitgifte der ïieuwe tot gevolg zou hebben gehad, dat beleggers, die eventueel tot conversie bereid waren, hun geld inmiddels voor andere doeleinden zouden hebben be steed. Door den thans gevolgden weg heeft de gemeente derhalve bereikt, dat althans een deel der leening reeds da delijk in vaste handen is gekomen. Voor het emissie-krediet van Am sterdam zou het beter zijn geweest, wan neer dit met een grooter deel der le'e- ïing ware geschied, hetgeen bereikt had kunnen worden, wanneer men niet door een hooger emissiekoers het onderste uit de kan had willen hebben. Intusschen rekent het gemeentebe stuur, dat op het oogenblik het geld nog niet noodig heeft, er blijkbaar op, dat het wel zal gelukken de resteerende obligatiën geleidelijk door verkoop ter beurze te plaatsén, evenals zulks reeds meermalen met goed gevolg is geschied. De dalende richting van den rente stand en bijgevolg de stijgende tendenz voor beleggingswaarden over het alge- Italiaansche regeering gedaan, om1 intrek king te verkrijgen van het invoerverbod van aardappelen, naar welk artikel in Ita lië vraag schijnt le bestaan, niet tot liet Igewcnschle 'resultaat geleid. -0 belangrijkste :genialen dirigent mei het geweldige 'in strument. dat hij1 zich geschapen heeft, sa menwerken zagen. Daarin was het over weldigende gelegen van deze 'kunstge- beurtenissen. Dat Was het wat den storm! ide razernij van toejuichingen met name na bet slot van het tweede concert te voorschijn riep. Hel laatste werk, dat uitgevoerd werd was Richard Strauss' „Heldenleben", dat de componist eens plaudisseerenKransen werden aangedra gen met een oranjelint van 'de Holla nd- -sche kolonie te Berlijn, mei de kleuren rood-wif-Mauw van de vereeniging „Ne derland in den vreemde". De Philhar- mónie straalde eindelijk Weer eens om het feestelijke karakter van den dag aan le geven, in het volle licht van al de kronen anders is mën spaarzaam, en mag slechts een deel aangloeien. En een schitterend, elegant ..publiek vulde teekent hoogachtend zich liad vergrepen aan een weinig brandstoffen. Ook bevreemdt liet mij, dat niet een der raadsleden bij' de behan deling dezer zaak zich dit en misschien nog meerdere gevallen scheen te herin neren, en trachtte ook dit ongedaan te maken. Hopende dal deze regelen er toe zul len bijdragen, in het vervolg ook wan neer het 'betreft een lager ambtenaar, de zelfde humane overwegingen te doen gel1" den en mogelijk reeds begane onbillijk heden Le herstellen. 1 1 U, Mijnheer de Redacteur, beleefd dank zeggend voor de verleende plaatsruimte, 1* /-V ,vl4 K r, /Vrt Vv ^1-V» 4^. M d de reusachtige z!aal lot in "de verste hoe ken. In een loge zat op het tweede con cert rijkspremier Elbert, naast den Ne- derlandschen gezant te Berlijn, baron Gevers ,de heer Roëll en de Duitsehe ge zant le Den Haag hjaron Lucius von Stoedten reeds dadelijk op den eersten dag had de Rijkspresident Mengelberg en hel geheele orkest mtet Je 'vooraan staande Duitsehe autoriteiten en de Ber- lijner kunstkringendes in^iddags op de thee P. FRANCOIS.: I>E SALARISSEN 1>ER LEERAREN. Geachte Redactie,' Dat er leeraren zijn wier salaris be langrijk grooter is dan dat hunner colle ga's, is een gevolg van de bepaling, dat leeraren met een volledige betrekking (19—24 lesuren) die aan 'twee onderwijs inrichtingen zijn vertonden, boven hun salaris een vergoeding! ontvangen van f 800. Hierdoor is het mogelijk dat leer- genoodigd en onze Hollandsehe gasten zullen gaarne de gelegenheid begroet heb-areri) die aan twee s. ben om op deze wijze de sympathieke-uren lesgeven, f 800 i bOuw, Nijverheid en Handel mede, -dat orkest" gewijd had. Het vormde het hoog- ook voorden oorlog telken iaren een be- tepmit van de twee avonden. Hier was het laatste stadium van vervolmaking der muzikale uitbeelding bereikt.,, Nooit tevoren", zoo schrijft professor "Adolf WeiszUlann, een der leidende Berlijh- sche muziekcritici, ïn de „Berl. Ztg. am Mittag', is dit werk met z'ijn gebruik maken van machtige instrumentale mid delen, m'et zijn dwingende kracht in zulk een pracht Weergegeven. De finale heèfl de Wonderbaarlijke eenheid van dit, in zijh soort eenige orkest, en de kunst van zijh leider zeer duidelijk aan het licht getracht. Wat is Willem1 "Mengelberg? Wat z'ijn orkest? De man is als leer meester Van zïjh orkest zonder voorbeeld, meen kan stellig tot gevolg hebben, dat|mBl he( Departement vajl Buitenlandsche deze verwachting inderdaad zal wordensrhp Zakon' te bewerken, dat invoer be- verweze ij j Jeminercndc bejialingen van andere lan- Reeds gemeld in een deel der oplage den worden 'opgeheven tof verzacht, -van ons vorig numtaër). 'Be kansen op een goed resultaat van De feestelijke gebeurtenissen, die ingoede stap Worden gedaan, Zoowel Lp cte Berlijn Ier gelegenheid van Mengeltcrgfsrichting van de zoo hoog .noodige bezui- tezoek plaats hadden de vorige week nigjing als m die voor de billijkheid Met dank Voor de plaatsing, X. BEKENDMAKINGEN. scholen slechts '19 - o- -j - - meer salaris oat- persoonlij'kheid van het Duitsehe staats1- vangen dan hun collega's, die 24 uren w hoofd en zijh vriendelijke gastvrijhedd geven aan één school. Door opheffing van paarden deelt de Minister Van Land-j aan „Mengelberg en het Concertgebouw- nader 'e Ieeren kennen. j van de bovengenoemde bepaling zou 'een tbuW', Nijverheid en Handel mede, da' uDc feestelijke ontenrV ook voor den oorlog telken jaren een be langrijk export plaats had. Deze uitvoer vond hoofdzakelijk plaats naar Duitsch- land. En hoewel in dit land feitelijk groote behoefte aan paarden bestaat, is het niet in staal hier le lande dieren tegen eenigszins loonende prijzen aan te koopen. Ook hierin kan door regee- ringsmaalregelen geen' verbetering wor den gebracht. Overwogen is, of het mogelijk zou zijn, van het aan het Duitsdhe Rijk verleende crediet gebruik te maken voor den aan koop van paarden. Het is gebleken, dal de bepalingen van de ten aanzien van het crediet gesloten overeenkomst niet toelaten om het voor dit doel te ge bruiken. Voorts hpudt het Departement van Landbouw, Nijverheid en Handel zich zooveei mjogelijk op de hoogte van den handel i n paarden in verschillende lan den en sleunl hel pogingen om' den af zei te bevorderen. Eveneens tracht het in samenwerking deelden -Wij: het programma reeds snede verliepen buitengewoon opgewekt. De ont vangst 'hij' baron Gevers', waarbij ololkl Prins Hendrik der Nederlanden verscheen, ver- eenigde de in Berlijn wénende Nederlan ders rondom hun beroemden landgenoot. Bij het diner, dat de Duitsch-Neder- landsche Vereeniging Zondagavond gaf, huldigden de Pruisisichc Minister Boe- litz en de vroegere Duitsehe gezant te den Haag1, de latere minister van 'buiten DIENSTPLICHT. l>e Burgemeester van Middelburg) brengt ter Wjgemfeene kennis, dat ISAAC. DE iWDLFF, lichting 1921, wejgjens theolo gische studie, ter opleiding tot geesfcer landsche zaken Rosen de Amsterdamtelie lijk ambt, is vrijgesteld voor den Üjd van kunstenaars, terwijl Mengelberg zelf in twee jaren, door den Minister van Olor- zijn hartelijke antwoordspeech mededeel-log, 23 October 1922, Afd. Dienstplicht, evenals dit klanklichaam zelf z'onder voor-1 de ,dat het Concertgebouworkest voor de-Bureau Vrijstellingen, beeld is. Mengtelberg, in de muziek ge-j ondersteuningskas van het Berlijnsche'; Tegen deze uitspraak kan binnen tien boren, bezit de sterkste vereeniging van Philharmoniseh orkest een belangrijk Ire- i dagen na den dag dezer bekendmaking versland en wilskracht. Zijn verstanddrag (een half millioen mark) had afge- in beroep- worden gekomen door »V"~.te en des avonds .op den goed gje.veegden dansvloer vap Kcrjan. De hoornblazers, bijgestaan door drie hjombardiers, lieten de (gavotte en de wals dansen die men daar „le bal" noemt. Na twee dagen ging de 'bruid langs de groene wegen, waar de deelnemers aan den grooten (Oorlog en de kleine Bre- lonsche paarden later doortrokken, den weg op naar Chamlpdolent. Toen bedaar de het rumbcr van de bruiloft zachtjes aan en bleef er een jong huishouden meer over dat den grond 'bewerkte en zich niet mleer op de straat van Fouës- nanl vertoonde dan Zondagsmorgens op liet uur van den dienst. Hoe had Pierre Quéveme het hart ge wonnen van de dochters van de Lianio's van Kerjan? Omdat hij haar zou ge schaakt, hebben als men haar niet aan hem gegeven had, omdat hij haar bijna waanzinnig liefhad en oinldat hij behoor de lol hen die mOn niet, kan -weerstaan: een man geboren om te .bevelen en die allen die hij ontmoet ,aan zich weel le ketenen. Zij die hem maar eenmaal za gen als hij goed in zijn humour was, zeiden-„wat een aardige jongen!" Maar zij die hem! goed kenden zeiden„wat een duivelscjhe kerel!" Hij was van mid delmatige lengte, eerdér klein, schraal en sterk gespierd. Hij hield van wedding schappen en van alles wat avontuurlijk was. Hij had bruine oogten, die Voort durend in beweging waren, een flinke neus met strakke, slerk gebogen vleugels. twee vegen van rossig haar hoven de lip pen en de steenroode gelaatskleur van een ouden zeerot. Wispelturig' van hu meur, nu eens opvliegend, dan weer kal meerend had hij oogenblik ken van tioo- melooze drift, waarvöor hij 'heel handig vergeving wist 1e vinden. Vleierig tegen zijn zusters of zijn vrouw, voorkomend en gedienstig jegens de mannen, zag men hem nooit verlegen. Hij had de roep van een inhn die voor alles le gebruiken is en geen vrees- kent. Oyer,al werd Pierre bijgehaald, hetzij op de hoeve of .oj> een van de naburige hofsteden als er ecu kar in de nnodder was vastgemaakt en de hemel weet, hoe diep de wagen spore11 in den winter waren' of'o/in de hoogste takken van de olmen te kappen, of hel riet te hersjel ten, dat door den stohrnl was losgescheurd o!' om een jong onhandelbaar dier aan le spannen. Evenzoo ging hel op zee als de 'Sjtrowm bijna zoo snel was als de wind of de ingang van de haven verborgen dooi de- mist, z.oodra dé mannen van de boot wisten dat Pierre Quéverne aan het roer zat, waien zij geru-j. Er va., een fotografie waarop hij naast z'ijn vader Sjtönd -met zijn broer den pries ter en zijn broer den zeéinfan. Hij was een hoofd kleiner dan de anderen, maar 'geen van hen zou tnjët hem kunnen vechten. In het diepst van deze hartstochtelijke ziel leefde het gevoel van eer een iiel der oordeel om goed en kwaad van elkaar eischt de nauwkeurigste blootlegging van het werk, de scherpste objectiveering van den klank, en zijh wilskracht rust niet eer het doel fctereikt is. Het orkest echter, dat zïjh leider in volkomen ver eering volgt, is ook de nauwkeurigste uitdrukking van zijn wtezen. Zijn klank, door hel edele metaal van de blaasinstru menten en het ras der spelers bepaald, duldt niets nevelachtigs, en geeft door te onderscheiden een geloof dal weinig aangekweekt was, maar heilig, vast en 'tol opofferen gezind; een groote schat die hij van de oude vaderen en nioeder? van Bretagne had overgehouden. Hij sprak niet over deze dingen, hij ver stond ze, wat meer waard' was en hij was vromer dan zijn vrouw i Marie behoorde niet tot zulk een goed ras. Zij had niet dezelfde lessen gekregen. Het ontbrak haar niet aan verstand, cven- (m'in aan hart, ook niet aan gevoel voor orde, noch aan oordeel -over zaken, noch aani den wensch om geacht te zijn, die niel zonder gelukkige gevolgen blijft. Maar mien had haar niet opgevoed. Zij kende geen "dwang, geen regel, niet lipt doel van het leven en het geluk van ande ren. Zij had zichzelf lief boven alles -en dat bedierf wal e.r goeds in haar was. Men kon niet zeggen, dat zij in het dorp Fouësnant of op de hofsteden vriendin nen had. Zij had vleisters gehad, kame raadjes, voor hel meerendeel getrouwd en veraf of in de buurt gevestigd, gebon den door nieuwe plichten en van naar vervreemd tn!aar die niet hadden opge houden met telkens weer des Zondags tegen Marie, toen zij nog in den groei- tijd was le 'zeggen: „Wat heb je toch een mooi mutsje Marie! Wat mooi blond haar! Hoe handig kan je het opmaken Wat een mooi gouden kruisje! En wat ben je toch een Imooi meisje!" Zij vleiden hjaar om met haar samen ge zien le worden om met baar uit de kerk staan. Gisteren, Zondag, des namiddags,? a. den ingjeschrevene, wien de uit vond men tenslotte op het thee-uur bij' spraak geldt, of diens wettigen verte,gen- Snevrouw Louise Wolff, de eigenaressewoordiger. van het concertgebouw' Hermann Wolff,! b'. elk der overige voor deze gemeente wier salon een middelpunt van liet ge- i voor dezelfde lichting) ingeschreven per- ztelschapsleven van onzte stad is, alle j sonen of diens wettigen vertegienwaoiidi- persoonl'ijkheden, die in cle Berlijnsche ger. muziek- en kunstwereld naam hebben om Willem' Mengelberg te huldigen. „Te rugkomen! Terugkomen!" zoo klonk het MiddelWung, 24 October 1922. De Burgemeester, P. DUMON TAK. te gaan met zijn drieën of vieren gearmd frisch, in de puntjes gekleed, getooid njoj hun witte vleugels en linten die in den wind wapperden door iedereen gegroet Unet een glimlach waarin een sport dank betuiging lag, omdat zij zoo jong waren en bovendien landsvrouwen. Toch was zij niet 'miooi. Dat zou le veel gezegd zijn. Zij had een slanke buigzame ge stalte, waar zij zeer trolsch op was, een innemende bevalligheid een blanke, fiju- govormde hals, dien de rond uitgesneden kraag geheel vrij liet, een klein gezichtje jmiet bewegtelijke trekken, waarop alle «emOed.'j'bewegingen van een hooghartige en gaarne spotachtige natuur te lezen wa ren. Maai' de groene oogten waren niet re gelmatig. Doorschijnend weliswaar en le vendig en in citaat >o!m hem of haar die zij hjad uitgekozen te betóoveren, ston den zij wat le diclijt bij elkaar, lietgeen ■maakte, dal zij een beetje scheel zag!, zoodot m}en zich afvroeg wanneer men baar aankeek, 'met welk van haar beide cogten 'men in gesprek was. Tegen de Imaand April scheepte Pierre zich in, deels om geld le verdienen maar ook omdat de verandering hem beviel. Nu eens Sardinevisscher, dan weer lonij- nenvissscher of sleeper met het schrob" •net al naar gelang van het jaargetijde, bteoefende hij' alle beroepen op zee. Al le booten trokken hem' aan mits zijl on der goed commando stonden en goede zeilers waren. Men vertrok van Concar- neau of uil dc haven van Benodet of van de kreek van la Forét, nu eens in •Westelijke, dan weer in zuidelijke rich ting) met de eenigszins verspreide vls- sciherssvloot en wierp het schrobnet uit, op den zandigen boden of de drijfnetten om dc sardine te vangen, of den hengel met het aas, beslaande uit den baard van niasairen, dal de tonij-nen volgen en waarnaar zij in hun vaart happen. Men wist des morgens uiel waar men des avonds zou slapen. Di'kwdj-ls w-as het op zee onder de neergehaalde zeilen. Soms ook in de havens of kleine schuilplaat sen aan de kust, die men trachtteTe 'be reiken. Men nam een ruslpjd van eenige uren te Douarnenez in le Pouldu in de kleine haven van hét eiland d'Yeu, omringd van vischdrogerijen, te Croix de Vie in de zanderijen van Olonne of tusschen de 'klippen van dc Glenans, waar alle nachten zooveel booten aanleggen waar het diep geraas van de zee legen de potsen in* geen enkel jaargetijde zkvijigt, en waar zooveel steenen, zooveel slroonien, zooveel gevaarlijke doorgangen zijn en zooveel pMsvisschen zjjn. dat dte visschers onder ellkaar zeggen „wie las Glenans kent, die kent de geheele zee Bij' Croix de Vie bleef mten dikwijls lig gen, zonder de haven binnen le gaan. be veiligd door de Roche de 'Pilours.. Men was daar biet tien, twintig, dertig vïs,- schersbooten voor een korten tijd bijeen Voor minder tijd dan de nacht zou duren, (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1922 | | pagina 2