stelten zette.
Van de reis zij hief slechts kort
vermeld dat zonder stoornis „De Zeeuw"
weer 17 Mei 1820 behouden te Middel
tolurgj binnenviel, en doof tteze 'reis een
bate opleverde, die de aandeelhouders 79
■pCt. foezorgjde.
in "1821 heeft het schip nog een reis
reis naar West Indië en terug gemtaakt.
1) Uit de „Uitgaande Rekening blijkt
dat de expeditie was opgezet ingevolge
speciale vergunning van Z. M. den Ko
ning fctij diens besluit van 9 Juni 1816.
2) Hoe anders ging dat een kleine 50
jaren later, toen b.v. de Engelschp tliee-
Wipper „Sir Lancelot" in 89 etajalten
van Foschiow naai- Londen zeilde! De
naam van den kapitein verdient bewaard
te blijvenR. Robinspn.
i n ii e n i a n d.
UTT DE PERS.
De 5 1/2 pet. 1 e e n i n g
Amsterdam.
Over het niet-slagen dezer leening
schrijft het „Handelsblad":
„Onverwacht komt deze mededeeling
zeker niet. Voor de nieuwe 51/., pet. lee
ning van Amsterdam was een koers van
uitgifte vastgesteld van 96 pet., terwijl
de nieuwe 51/,, pet. leeningen van H. IJ.
S. M. en S. S. a 95 pet. werden uitge
geven, doch inmiddels tot 938/4 pet. wa
ren gedaald (gisteren wat beter op 94s/8
pet,).
Waar de Staat 5 pet. dividend garan
deert op de aandeelen onzer spoorweg
maatschappijen en de obligatiën, al heb
ben ze geen rechtstreeksche staatsga
rantie,' dus feitelijk beschouwd kunnen
worden als een papier, waarvan de rente
zoo zij niet uit het eigen bedrijf kan
worden gedekt, ten laste komt van den
Staat, was het niet te verwachten, dat
voor een nieuwe Amsterdamsche ge-
meenteleening door beleggers aanmer
kelijk meer zou worden betaald dan de
LANDBOUW.
deze onderhandelingen worden echter
zeer verminderd door de omstandigheid
dat bij de tot dusverre gevolgde handels
politiek het niet wel mogelijk ïs eenïgen
drang op economisch gebied op de be
trokken landen uit te oefenen.
De vraag, of het gewenscht is in deze
politiek wijziging te brengen, wenscht de
Minister hier ïnlusschen onbesproken te
laten.
I)e m o ei lij klheden van a ar dj-
appeluitvoer.
De (Minister van L., N. en H., a. i.
deep ,in antwoord ipp vragen van den
heer Braai 'betreffende het nemen van
maatregelen ter bevordering van den uit
voer van consum'pLie-aardappelen, het
volgende mede
Hel is den Minister alleszins bekend,
dal de aardappeloogst hier te lande zeer
ruim is en dal de productie dc behoefte
aanzienlijk overtreft. Dit laatste is echter
geen uitzonde ring, doch regel. Immers,
in de jaren vóór den oorlog1 bedroeg
de uitvoer van aardappelen gewoonlijk
30 lot 40.000 wagons jof 300 a 400 ïnilli-
oen K.G. 's jaars, terwijl daarnevens nog
[gemiddeld 60 tot 70 lnilïioen K.G. aardap
pelmeel, overeenkomende met 300—400
millioen K.G. aardappelen, werd geëx
porteerd.
Hel aanwezig zijn van een aanzienlijk
overschot is derhalve geenszins buitenge
woon. Abnormaal is dit jaar slechts het
ontbreken van een lotonend. afzetgebied'.
Dit is grootèndeels een gevolg van twee
omstandigheden, namelijk
a. den girooten oogst in de meeste
omringende landen, waarheen vroeger ge
regeld aardappelen in groote hoeveelhe
den werden uitgevoerd;
b. de verminderde koopkracht van imi-
ze groote afnemters, in hel bijzonder van
Duits chiand.
Ondertgeleekende is van mteening, dat
in deze omstandigheden do|or régeéringjs'r
maatregelen geen wijziging kan worden
gebracht.
Hel Departement van Landbouw, Nij-S^u"w ^eu.aemasen op
verheid en Handel lieefl zich op de hopg- tled' Maar gebeurtenissen
te gehouden van den stand van den aaiid-
appelooglsl en den handel in binnen- en
buitenland en daaromtrent berichten ge-
PlWlTheeft de regeering in gevallen, I g^mvOrkesl is Mj alle kenners sedert
dal buitenlandsehe regeeringen den in'Ij/"*611 algemeen tekend e maar zijl Wei-
voer van aardappelen telemtoeren, stap- derl ,n°s' veirc overtroffen door den ge
pen gedaan om' deze belemmeringen op- hVeld,§en mdrl*' die de Amsterdammers
geheven le kriigten. In dit veibmd kan 1hier. hebben. Mengelberg zelf
fje j is in Berlijn geen vreemde meer. Hij
II is 11 u n i a ïi d.
BRIEVEN UIT BEJRJLIJN.
Berlijn, 23 Oct.
De Berlijnsche Mengelberg-dagen.
De gastreis' van het Ainlsterdamsfohe
Conce r tget o li w o rkes t naar Hamburg en
Berlijn is tot één feest- en triomftocht
geworden Zij heeft een buitengewoon
groot succes opgeleverd voor de Holland-
sche kunst, evenals voor de gedachte van
de internationale uitwisseling op geestes
gebied. Toen hedenochtend op het sta
tion der 'Friedrichstrasse een extratrein
weg reed, die Willem Mengelberg en
zijn kunstenaarsschaar weer naar huis
zou brengen, werden er bijl het afscheid
zooveel groeien gewisseld en zakdoeken
gezWaaid, dal niten voelde: hier is een
hartelijke vriendschap gesloten. De roep
„Auf wiedersehen" klonk door de hal
met zijn grooten dirigent weer spoedig
in Berlijn zullen terugzien.
DR. MAX OSBOKN.
Ingezonden Stukken.
zijn klaarheid een voorbeeldeloos naast uit aller mond. En wij hopen en vertrou.
elkaar gaan en vermengen der meest ver- wen, dal wij het Concertgebouworkest
schillende steminen".
Met een zelfde geestdrift hebben zich
de andere Berlijnsche critici en bladen
geuit. Er is slechts één roep van be
wondering en dank, 'die overal tot uiting
komt. Slechts een prestatie van zoo bui
tengewoon grootscihe beteekeuis kon een
dergelijke gejuich doen opgaan. Met bij
zondere vreugde begroette men ook het
feit, dal Mengelberg ons verscheidene
scheppingen van Gustav Mahler bracht,
het „Lied von der Erde", én de eerste
symiphonie want als Mahler-vertolker
is hij rij ons in het bijzonder beroemd,
sedert hij bij zijn jubileum' twee jaar
geleden te 'Amsterdam Mahler's geheele
symphonische levenswerk uitgevoerd
heeft. De bijval, die opklonk,, gold lege-
lijk ook den builengewbnen eersten vio
list van het orkest., concertmeester Zim-
mermann, en den 'solisten, die Mengel
berg voor het „Lied von der Erde" me
degebracht had: mevrouw1 Gallier en de
heer Urlus.
Een feest- en triumftocht was het.
Daarmee zijh tegelijk de kunst-draden
tusscJhen de beide "buurvolken nauwer
aangeknoopt. Aan het begin van het eer
ste concert kwam) dat duidelijk tot uit
drukking. Op een "wensch van Mengelberg
verhief zich het geljëele orkest en staan-
Mijnheér de Redacteur,
.Met genoegen las ik in Uw Mad van
WoensdaiJ onder „Nagekomen Berichten"
dat op voorste! van den heer Adriaansen
zonder hoofdelijke stemming werd te-
sloten op den Directeur der Gem.-R.ed->-
nigjng «iet de zwaarste straf, nt. ontslag,
toe te passen.
Volkomen ben ik hel met de ziens
wijze van den Raad eens dat het niet
goed is, iemand voor een yerjgrijp, ook
al is dil zeer ernstig, direct voor zijn
geheele leven onmogelijk te maken en
hem: daardoor de kans te benemen zich
le 'beteren.
Doch wat mij bevreemdt in deze is.,,
dat dergelijke overwegingen pas naar vo
ren komen nu het een hojogjer ambtenaar
betreft.
Mij kwant ter oore dat indertijd aan
de Gemeentekas fabriek een stoker werd
ontslagen, vader van acht zeer jeugdige
kinderen en dus in vrij wat behoefüjger
omstandigheden verkeerende dan de Di
van het station. De Berlijnsche kunst-speelde het l D/uitsehe volkslied recteur der Gemeente-Reiniging, omdat
ïn, die verschenen waren om1 hun j «Deuts-chlana, Deutschland, über ales jpj ziel
vrienden, J
gasten vdarwtel te zeggen, riepen dit het en Ee' daarna het NederLandsche Wïl-
eerst en de Hollanders antwoordden m'et j helmus v °lgen staande hoorde het pu-
een vroolijk gezicht. J bliek toe, om na deze hulde aan de
Berlijn is ook overigens niet ann aan nationale gevoelens minutenlang te ap-
groote gebeurtenissen op muzikaal ge-
op kunst- en
gezel schapsconcerten als deze twee Men
gelberg-concerten hebben wij' zelden J)te-
leefd. De verwachtingen waren zeer hoog
gespannen, want de roep van het Concert-
prijs waarvoor de 51/, pet. obligatiën on-^rstehe roteerinS' in^ftelde °ploTsetinpe heeft i-e€ds"mteer hier gedirigeerd. Maar
reurfr0veerkriiöbirregri,in PP1'en H verhoogyan invoerrechten reeds we- eer3te, is ga-
beurze verkrijgbaar zijn. |der is verminderd: i leden, en ten tweede hadden wij1 zijn or-
Het is intusschen de vraag of het ge- DaarenleMen hebben sta boen hit de kest no® no,°!lt 'Seh(X)1'd- En dit was' nu
het belangrijkste: dat wte nu eens den
meentebestuur zich hieromtrent inder-
'daad illusies heeft gevormd. Zooals men
weet, heeft het aanvankelijk in de be
doeling gelegen, in verband met de mo
menteel gunstige kaspositie der gemeen
te, tot aflossing der 7 pet. leening over
te gaan, maar de uitgifte der nieuwe
conversieleening nog eenigen tijd te ver
dagen.
Op dit plan is men o. i. terecht terug
gekomen, omdat aflossing der oude 7 pet.
leening zonder gelijktijdige uitgifte der
ïieuwe tot gevolg zou hebben gehad, dat
beleggers, die eventueel tot conversie
bereid waren, hun geld inmiddels voor
andere doeleinden zouden hebben be
steed. Door den thans gevolgden weg
heeft de gemeente derhalve bereikt, dat
althans een deel der leening reeds da
delijk in vaste handen is gekomen.
Voor het emissie-krediet van Am
sterdam zou het beter zijn geweest, wan
neer dit met een grooter deel der le'e-
ïing ware geschied, hetgeen bereikt had
kunnen worden, wanneer men niet door
een hooger emissiekoers het onderste uit
de kan had willen hebben.
Intusschen rekent het gemeentebe
stuur, dat op het oogenblik het geld nog
niet noodig heeft, er blijkbaar op, dat
het wel zal gelukken de resteerende
obligatiën geleidelijk door verkoop ter
beurze te plaatsén, evenals zulks reeds
meermalen met goed gevolg is geschied.
De dalende richting van den rente
stand en bijgevolg de stijgende tendenz
voor beleggingswaarden over het alge-
Italiaansche regeering gedaan, om1 intrek
king te verkrijgen van het invoerverbod
van aardappelen, naar welk artikel in Ita
lië vraag schijnt le bestaan, niet tot liet
Igewcnschle 'resultaat geleid.
-0
belangrijkste
:genialen dirigent mei het geweldige 'in
strument. dat hij1 zich geschapen heeft, sa
menwerken zagen. Daarin was het over
weldigende gelegen van deze 'kunstge-
beurtenissen. Dat Was het wat den storm!
ide razernij van toejuichingen met name
na bet slot van het tweede concert
te voorschijn riep. Hel laatste werk,
dat uitgevoerd werd was Richard Strauss'
„Heldenleben", dat de componist eens
plaudisseerenKransen werden aangedra
gen met een oranjelint van 'de Holla nd-
-sche kolonie te Berlijn, mei de kleuren
rood-wif-Mauw van de vereeniging „Ne
derland in den vreemde". De Philhar-
mónie straalde eindelijk Weer eens
om het feestelijke karakter van den dag
aan le geven, in het volle licht van al
de kronen anders is mën spaarzaam,
en mag slechts een deel aangloeien. En
een schitterend, elegant ..publiek vulde teekent hoogachtend
zich liad vergrepen aan een weinig
brandstoffen. Ook bevreemdt liet mij,
dat niet een der raadsleden bij' de behan
deling dezer zaak zich dit en misschien
nog meerdere gevallen scheen te herin
neren, en trachtte ook dit ongedaan te
maken.
Hopende dal deze regelen er toe zul
len bijdragen, in het vervolg ook wan
neer het 'betreft een lager ambtenaar, de
zelfde humane overwegingen te doen gel1"
den en mogelijk reeds begane onbillijk
heden Le herstellen. 1 1
U, Mijnheer de Redacteur, beleefd dank
zeggend voor de verleende plaatsruimte,
1* /-V ,vl4 K r, /Vrt Vv ^1-V» 4^. M d
de reusachtige z!aal lot in "de verste hoe
ken. In een loge zat op het tweede con
cert rijkspremier Elbert, naast den Ne-
derlandschen gezant te Berlijn, baron
Gevers ,de heer Roëll en de Duitsehe ge
zant le Den Haag hjaron Lucius von
Stoedten reeds dadelijk op den eersten
dag had de Rijkspresident Mengelberg
en hel geheele orkest mtet Je 'vooraan
staande Duitsehe autoriteiten en de Ber-
lijner kunstkringendes in^iddags op de thee
P. FRANCOIS.:
I>E SALARISSEN 1>ER LEERAREN.
Geachte Redactie,'
Dat er leeraren zijn wier salaris be
langrijk grooter is dan dat hunner colle
ga's, is een gevolg van de bepaling, dat
leeraren met een volledige betrekking
(19—24 lesuren) die aan 'twee onderwijs
inrichtingen zijn vertonden, boven hun
salaris een vergoeding! ontvangen van
f 800. Hierdoor is het mogelijk dat leer-
genoodigd en onze Hollandsehe gasten
zullen gaarne de gelegenheid begroet heb-areri) die aan twee s.
ben om op deze wijze de sympathieke-uren lesgeven, f 800 i
bOuw, Nijverheid en Handel mede, -dat orkest" gewijd had. Het vormde het hoog-
ook voorden oorlog telken iaren een be- tepmit van de twee avonden. Hier was
het laatste stadium van vervolmaking
der muzikale uitbeelding bereikt.,, Nooit
tevoren", zoo schrijft professor "Adolf
WeiszUlann, een der leidende Berlijh-
sche muziekcritici, ïn de „Berl. Ztg. am
Mittag', is dit werk met z'ijn gebruik
maken van machtige instrumentale mid
delen, m'et zijn dwingende kracht in zulk
een pracht Weergegeven. De finale heèfl
de Wonderbaarlijke eenheid van dit, in
zijh soort eenige orkest, en de kunst van
zijh leider zeer duidelijk aan het licht
getracht. Wat is Willem1 "Mengelberg?
Wat z'ijn orkest? De man is als leer
meester Van zïjh orkest zonder voorbeeld,
meen kan stellig tot gevolg hebben, dat|mBl he( Departement vajl Buitenlandsche
deze verwachting inderdaad zal wordensrhp Zakon' te bewerken, dat invoer be-
verweze ij j Jeminercndc bejialingen van andere lan-
Reeds gemeld in een deel der oplage den worden 'opgeheven tof verzacht,
-van ons vorig numtaër). 'Be kansen op een goed resultaat van
De feestelijke gebeurtenissen, die ingoede stap Worden gedaan, Zoowel Lp cte
Berlijn Ier gelegenheid van Mengeltcrgfsrichting van de zoo hoog .noodige bezui-
tezoek plaats hadden de vorige week nigjing als m die voor de billijkheid
Met dank Voor de plaatsing,
X.
BEKENDMAKINGEN.
scholen slechts '19
- o- -j - - meer salaris oat-
persoonlij'kheid van het Duitsehe staats1- vangen dan hun collega's, die 24 uren
w hoofd en zijh vriendelijke gastvrijhedd geven aan één school. Door opheffing
van paarden deelt de Minister Van Land-j aan „Mengelberg en het Concertgebouw- nader 'e Ieeren kennen. j van de bovengenoemde bepaling zou 'een
tbuW', Nijverheid en Handel mede, da' uDc feestelijke ontenrV
ook voor den oorlog telken jaren een be
langrijk export plaats had. Deze uitvoer
vond hoofdzakelijk plaats naar Duitsch-
land. En hoewel in dit land feitelijk
groote behoefte aan paarden bestaat, is
het niet in staal hier le lande dieren
tegen eenigszins loonende prijzen aan
te koopen. Ook hierin kan door regee-
ringsmaalregelen geen' verbetering wor
den gebracht.
Overwogen is, of het mogelijk zou zijn,
van het aan het Duitsdhe Rijk verleende
crediet gebruik te maken voor den aan
koop van paarden. Het is gebleken, dal
de bepalingen van de ten aanzien van
het crediet gesloten overeenkomst niet
toelaten om het voor dit doel te ge
bruiken.
Voorts hpudt het Departement van
Landbouw, Nijverheid en Handel zich
zooveei mjogelijk op de hoogte van den
handel i n paarden in verschillende lan
den en sleunl hel pogingen om' den af
zei te bevorderen.
Eveneens tracht het in samenwerking
deelden -Wij: het programma reeds snede
verliepen buitengewoon opgewekt. De ont
vangst 'hij' baron Gevers', waarbij ololkl Prins
Hendrik der Nederlanden verscheen, ver-
eenigde de in Berlijn wénende Nederlan
ders rondom hun beroemden landgenoot.
Bij het diner, dat de Duitsch-Neder-
landsche Vereeniging Zondagavond gaf,
huldigden de Pruisisichc Minister Boe-
litz en de vroegere Duitsehe gezant te
den Haag1, de latere minister van 'buiten
DIENSTPLICHT.
l>e Burgemeester van Middelburg) brengt
ter Wjgemfeene kennis, dat ISAAC. DE
iWDLFF, lichting 1921, wejgjens theolo
gische studie, ter opleiding tot geesfcer
landsche zaken Rosen de Amsterdamtelie lijk ambt, is vrijgesteld voor den Üjd van
kunstenaars, terwijl Mengelberg zelf in twee jaren, door den Minister van Olor-
zijn hartelijke antwoordspeech mededeel-log, 23 October 1922, Afd. Dienstplicht,
evenals dit klanklichaam zelf z'onder voor-1 de ,dat het Concertgebouworkest voor de-Bureau Vrijstellingen,
beeld is. Mengtelberg, in de muziek ge-j ondersteuningskas van het Berlijnsche'; Tegen deze uitspraak kan binnen tien
boren, bezit de sterkste vereeniging van Philharmoniseh orkest een belangrijk Ire- i dagen na den dag dezer bekendmaking
versland en wilskracht. Zijn verstanddrag (een half millioen mark) had afge- in beroep- worden gekomen door
»V"~.te
en des avonds .op den goed gje.veegden
dansvloer vap Kcrjan. De hoornblazers,
bijgestaan door drie hjombardiers, lieten
de (gavotte en de wals dansen die men
daar „le bal" noemt.
Na twee dagen ging de 'bruid langs de
groene wegen, waar de deelnemers aan
den grooten (Oorlog en de kleine Bre-
lonsche paarden later doortrokken, den
weg op naar Chamlpdolent. Toen bedaar
de het rumbcr van de bruiloft zachtjes
aan en bleef er een jong huishouden
meer over dat den grond 'bewerkte en
zich niet mleer op de straat van Fouës-
nanl vertoonde dan Zondagsmorgens op
liet uur van den dienst.
Hoe had Pierre Quéveme het hart ge
wonnen van de dochters van de Lianio's
van Kerjan? Omdat hij haar zou ge
schaakt, hebben als men haar niet aan
hem gegeven had, omdat hij haar bijna
waanzinnig liefhad en oinldat hij behoor
de lol hen die mOn niet, kan -weerstaan:
een man geboren om te .bevelen en die
allen die hij ontmoet ,aan zich weel le
ketenen. Zij die hem maar eenmaal za
gen als hij goed in zijn humour was,
zeiden-„wat een aardige jongen!" Maar
zij die hem! goed kenden zeiden„wat
een duivelscjhe kerel!" Hij was van mid
delmatige lengte, eerdér klein, schraal en
sterk gespierd. Hij hield van wedding
schappen en van alles wat avontuurlijk
was. Hij had bruine oogten, die Voort
durend in beweging waren, een flinke
neus met strakke, slerk gebogen vleugels.
twee vegen van rossig haar hoven de lip
pen en de steenroode gelaatskleur van
een ouden zeerot. Wispelturig' van hu
meur, nu eens opvliegend, dan weer kal
meerend had hij oogenblik ken van tioo-
melooze drift, waarvöor hij 'heel handig
vergeving wist 1e vinden. Vleierig tegen
zijn zusters of zijn vrouw, voorkomend en
gedienstig jegens de mannen, zag men
hem nooit verlegen. Hij had de roep
van een inhn die voor alles le gebruiken
is en geen vrees- kent.
Oyer,al werd Pierre bijgehaald, hetzij
op de hoeve of .oj> een van de naburige
hofsteden als er ecu kar in de nnodder
was vastgemaakt en de hemel weet,
hoe diep de wagen spore11 in den winter
waren' of'o/in de hoogste takken van
de olmen te kappen, of hel riet te hersjel
ten, dat door den stohrnl was losgescheurd
o!' om een jong onhandelbaar dier aan le
spannen. Evenzoo ging hel op zee als de
'Sjtrowm bijna zoo snel was als de wind
of de ingang van de haven verborgen dooi
de- mist, z.oodra dé mannen van de boot
wisten dat Pierre Quéverne aan het roer
zat, waien zij geru-j.
Er va., een fotografie waarop hij naast
z'ijn vader Sjtönd -met zijn broer den pries
ter en zijn broer den zeéinfan. Hij was
een hoofd kleiner dan de anderen, maar
'geen van hen zou tnjët hem kunnen
vechten.
In het diepst van deze hartstochtelijke
ziel leefde het gevoel van eer een iiel
der oordeel om goed en kwaad van elkaar
eischt de nauwkeurigste blootlegging van
het werk, de scherpste objectiveering
van den klank, en zijh wilskracht rust
niet eer het doel fctereikt is. Het orkest
echter, dat zïjh leider in volkomen ver
eering volgt, is ook de nauwkeurigste
uitdrukking van zijn wtezen. Zijn klank,
door hel edele metaal van de blaasinstru
menten en het ras der spelers bepaald,
duldt niets nevelachtigs, en geeft door
te onderscheiden een geloof dal weinig
aangekweekt was, maar heilig, vast en
'tol opofferen gezind; een groote schat
die hij van de oude vaderen en nioeder?
van Bretagne had overgehouden. Hij
sprak niet over deze dingen, hij ver
stond ze, wat meer waard' was en hij
was vromer dan zijn vrouw i
Marie behoorde niet tot zulk een goed
ras. Zij had niet dezelfde lessen gekregen.
Het ontbrak haar niet aan verstand, cven-
(m'in aan hart, ook niet aan gevoel voor
orde, noch aan oordeel -over zaken, noch
aani den wensch om geacht te zijn, die
niel zonder gelukkige gevolgen blijft.
Maar mien had haar niet opgevoed. Zij
kende geen "dwang, geen regel, niet lipt
doel van het leven en het geluk van ande
ren. Zij had zichzelf lief boven alles -en
dat bedierf wal e.r goeds in haar was.
Men kon niet zeggen, dat zij in het dorp
Fouësnant of op de hofsteden vriendin
nen had. Zij had vleisters gehad, kame
raadjes, voor hel meerendeel getrouwd en
veraf of in de buurt gevestigd, gebon
den door nieuwe plichten en van naar
vervreemd tn!aar die niet hadden opge
houden met telkens weer des Zondags
tegen Marie, toen zij nog in den groei-
tijd was le 'zeggen: „Wat heb je toch
een mooi mutsje Marie! Wat mooi blond
haar! Hoe handig kan je het opmaken
Wat een mooi gouden kruisje! En wat
ben je toch een Imooi meisje!"
Zij vleiden hjaar om met haar samen ge
zien le worden om met baar uit de kerk
staan. Gisteren, Zondag, des namiddags,? a. den ingjeschrevene, wien de uit
vond men tenslotte op het thee-uur bij' spraak geldt, of diens wettigen verte,gen-
Snevrouw Louise Wolff, de eigenaressewoordiger.
van het concertgebouw' Hermann Wolff,! b'. elk der overige voor deze gemeente
wier salon een middelpunt van liet ge- i voor dezelfde lichting) ingeschreven per-
ztelschapsleven van onzte stad is, alle j sonen of diens wettigen vertegienwaoiidi-
persoonl'ijkheden, die in cle Berlijnsche ger.
muziek- en kunstwereld naam hebben
om Willem' Mengelberg te huldigen. „Te
rugkomen! Terugkomen!" zoo klonk het
MiddelWung, 24 October 1922.
De Burgemeester,
P. DUMON TAK.
te gaan met zijn drieën of vieren gearmd
frisch, in de puntjes gekleed, getooid njoj
hun witte vleugels en linten die in den
wind wapperden door iedereen gegroet
Unet een glimlach waarin een sport dank
betuiging lag, omdat zij zoo jong waren
en bovendien landsvrouwen. Toch was
zij niet 'miooi. Dat zou le veel gezegd
zijn. Zij had een slanke buigzame ge
stalte, waar zij zeer trolsch op was, een
innemende bevalligheid een blanke, fiju-
govormde hals, dien de rond uitgesneden
kraag geheel vrij liet, een klein gezichtje
jmiet bewegtelijke trekken, waarop alle
«emOed.'j'bewegingen van een hooghartige
en gaarne spotachtige natuur te lezen wa
ren. Maai' de groene oogten waren niet re
gelmatig. Doorschijnend weliswaar en le
vendig en in citaat >o!m hem of haar die
zij hjad uitgekozen te betóoveren, ston
den zij wat le diclijt bij elkaar, lietgeen
■maakte, dal zij een beetje scheel zag!,
zoodot m}en zich afvroeg wanneer men
baar aankeek, 'met welk van haar beide
cogten 'men in gesprek was.
Tegen de Imaand April scheepte Pierre
zich in, deels om geld le verdienen maar
ook omdat de verandering hem beviel. Nu
eens Sardinevisscher, dan weer lonij-
nenvissscher of sleeper met het schrob"
•net al naar gelang van het jaargetijde,
bteoefende hij' alle beroepen op zee. Al
le booten trokken hem' aan mits zijl on
der goed commando stonden en goede
zeilers waren. Men vertrok van Concar-
neau of uil dc haven van Benodet of
van de kreek van la Forét, nu eens in
•Westelijke, dan weer in zuidelijke rich
ting) met de eenigszins verspreide vls-
sciherssvloot en wierp het schrobnet uit,
op den zandigen boden of de drijfnetten
om dc sardine te vangen, of den hengel
met het aas, beslaande uit den baard
van niasairen, dal de tonij-nen volgen
en waarnaar zij in hun vaart happen.
Men wist des morgens uiel waar men des
avonds zou slapen. Di'kwdj-ls w-as het op
zee onder de neergehaalde zeilen. Soms
ook in de havens of kleine schuilplaat
sen aan de kust, die men trachtteTe 'be
reiken. Men nam een ruslpjd van eenige
uren te Douarnenez in le Pouldu in
de kleine haven van hét eiland d'Yeu,
omringd van vischdrogerijen, te Croix
de Vie in de zanderijen van Olonne of
tusschen de 'klippen van dc Glenans, waar
alle nachten zooveel booten aanleggen
waar het diep geraas van de zee legen
de potsen in* geen enkel jaargetijde
zkvijigt, en waar zooveel steenen, zooveel
slroonien, zooveel gevaarlijke doorgangen
zijn en zooveel pMsvisschen zjjn. dat dte
visschers onder ellkaar zeggen „wie las
Glenans kent, die kent de geheele zee
Bij' Croix de Vie bleef mten dikwijls lig
gen, zonder de haven binnen le gaan. be
veiligd door de Roche de 'Pilours.. Men
was daar biet tien, twintig, dertig vïs,-
schersbooten voor een korten tijd bijeen
Voor minder tijd dan de nacht zou duren,
(Wordt vervolgd)