FEUILLETON,
IK
B li VOEGSEL
hl
VAN
Vrijdag 27 Oct. 1922, No. 254.
eileötk. net en
verwarmingstoestellen
kinderzorg.
wa—ppiwui —mm m i,i w»
KUNST EN WETENSCHAPPEN.
lui mmm.mu*
WLN.DB
De gedachtemvi ssel ing in dit blad
ovér het gebruik van electrische verwar
mingstoestellen heeft ons nog eenige na
dere inlichtingen bezorgd die we, ter
juist inzicht in de liweste, hier nog
zullen meedeelen.
Aan een schrijven van een deskundige
op dit gebied ontleenen 'we het volgende:
„Bij het publiek zou de indruk kunnen
blijven hangen, dat Middelburg, en üus
ook Missingen, misgevatte spanningen
het (ben. Dit is in zooverre alleen waai-,
ctat het beter 220/125 als 208/120 had
kunnen züjn.
De voorgeschiedenis is ons bekend.
De heer Singels was offk de adviseur
van de gemeente Missingen. De lage
spanning van 120 is gekozen omdat het
in 1910—1912 alleen mogelijk whs voor
deze spanning goede metaaldraadlampen
le fatiriceeren.
Een voordeel is deze lage spanning
ook thans nog. Bereken maar eens wat
de gezamenlijke diensten per jaar zouden
moeten uitgeven aan lampen, indien ?le
liehtspanning bijv. 220 was; daartegen
over valt het eene of andere apparaat
dat de dienst (of de installateur?) mis
bestelt, verre in het niet.
DeMiddelburgers, c. c. „Een verbrui
ker maar een leek" moesten daartegen
over de lage spanning waardeeren, al
al was "het alleen maar uit een oogpunt
van veiligheid. De „klap" wordt meer
als verdubbeld als deze van '120 op 220
komt. Voor den gebruiker is de spanning-
niet anders dan te loven.,"
We kunnen hier nog" het volgende aan
toevoegen
Nu 't (gebleken is dat 't publiek onvol
doende bekend is met de wijze waarop
het net doeltreffend kan gebruikt worden
voor verwarmingsapparaten stelt de di
recteur van gemeente-bedrijven zich voor
tinnen eenigen tij'd een openbare lezing
te houden over dit onderwerp, speciaal
voor de huisvrouwen.
hoven alten, maar U wilt, hopen wij, het
middelpunt zijn, waarom allen zich met
liefde scharen, elkander steunende. Van
uit het middelpunt gaat uit de kracht
der liel'de, de liefde van Christus, die
leeft in het eigen hart. Er moet gevloch
ten een 'hand der liefde met allen, die sa
menwerken en met de kinderen samen.
De kinderen hebben meer dan anderen
noodig, (dat zij' voelen, dat men hen lief
heeft. Kinderzorg moet wezen één liefe
lijk Christelijk tehuis. Nadat den nieuw-
bënoemden was toegezongen Psalm 134
vers 3, kwamen de kinderen eu de ver
pleegsters en verplegers ter vergadering.
Ook zij werden toegesproken en hen werd
er op gewezen, dat het gewenscht is een
samenverlbdnden in éénen geest. De kin
deren zongen een paar welkomstliederen.
Hierna spi-ak mej. Willenis, hoofd van
hel meisjespaviljoen en bood den direc
teur en de directrice alle medewerking'
en steun aan, verzekerende, dat zij met
het geheele 'personeel gaarne wenscht®
samen te werken, altijd óp het oog heb
bende het heil -der kinderen. De heer
Nieuwdorp, een der verplegers, wenschte
evenzeer namens het personeel den loei
en mevrouw Middelkoop geluk bij hun
intrede in Kinderzorg. Ook hij wensch
te met alle verzorgsters en verzorgers
in een geest te arbeiden.
De heer ds. M. van Emipel, afgevaar
digde van de Herv. Gem1. Middelburg,
sprak namens de gemeenten in Zeeland,
die lid der vereeniging zijn. Spreker
wenschte het bestuur geluk en den nieu
wen directeur en directrice verzekerde
hij, dat Kinderzorg (gelijk in deze dagen
genoeg is gebleken) in Zeeland geliefd
is. De Zeeuwsehe gemeenten zullen blij
ven steunen. Hier in Middelburg, waar
men Kinderzorg zoo van nabij kent, weet
men :t 'bést hoe zegenrijk de vereeni
ging is en hier en in heel Zeeland "worden
vereeniging en stichting gedragen door 't
gebed.
Ten laatste sprak de heer Middelkoop
woorden van dank vpor de vriendelijke
ontvangst van bestuur, de clames, het per
soneel en de kinderen. Hij verzekerde,,
dat hij zich bewust was, dat God zijn
weg: naar Zeeland had gebaand, dat hij
jmet vreugde de taak op zich nam en al
Izijn krachten wilde besteden om- de kin
deren voor tijd en voor eeuwigheid ten
zegen Le mogen zijn.
Na het zingen van Psalm1 118 vers 7,
werd de samenkomst gesloten met dank
zegging.
Des avonds werden allen in Kindei-
zorg!, door de goede zorgen van het co
mité voor den Bazaar, onthaald en was
hel tooi- «booten en kleinen feest.
Woensdag we rei een 'buitengewone afge-
meene vergadering; gehouden van de ver
eeniging „Kinderzorg" te Middelburg,
waarin de installatie plaats had van den
nieuwen directeur en de directrice. Na
gebed en het zinjgjen van Gez. 194 1 en
5 en lezen van Psalm' 121, opende als
voorzitter ds. N. M. de Ligt de ver
gadering en heette allen welkom. Spr.
noemde het een blijde dagvotor „Kin
derzorg". Na het vertrek Van den heer
en mevrouw Van der SluijsMe ij er ging,
heef! het bestuur uit de vele sollici-
lanten 'benoemd tot direceur en direc
trice, den heer en imtevrouw Middelkoop—
Van der Mei}. Namens hel 'bestuur en 'de
dame.s van toezicht werd hen 't welkom
toegeroepen en des Heeren zegen toe-
gebeden voor hun mtoeilijken arbeid, dien
zij' op zich nemén en die vraagt hun
heele persoon mét Volle toewijding en
zelfopofferende [rouw. De heer en me
vrouw Middelkoop, die reeds lang in dit
werk bezig zijn geweest, kennen den ar
beid. 1" komt aldus do voorzitter, niet
VAN RENÉ BAZIN,
hid van de Fransche Academie.
5).
Zoekt gij den knecht Ik heb hem
meer dan een kwartier geleden hooren
weggaan-
Toen spoedde Marie zich naar huis.
Zij kleedde zich alsof zij naar de mis
moest maar vlugger en zei legen haar
móeder
Kleed Jeanne Marie aan als zij
v akker wordt. Ik moet naar Fouêsnant.
Ik wil Kerkudol nog zien. Des te erger
als ik den ander ontmoet
he moeder haalde de schouders op.
maar zij v, as gewoon te gehoorzamen
en zij verzette zich niet tegen den wil
van haar dochter, tenzij het de uitgaven
voor de. hocredrij betrof.
ezen keer verloor Marie geen tijd
en sneed alle tegenspraak af. In enkele
minuten had zij bijna jn een draf het
kasLanjebosch je en het kasteel Landébce
bereikt ,en Was door de dennebossehen
die er achter lagen gegaan en verder
langs de groote hofsteden die bijna een
dorp vormden en hij het 'domein hoor-
GEMEENTERAAD VAN VROUWE
POLDER.
In de Maandagmiddag gehouden
raadsvergadering van Vrouwepol
der, was afwezig de heer C. de Kroo.
Na mededeeling der ingekomen stukken,
die allen voor kennisgeving werden aan
genomen, werd den heer C. Melis, daar
toe uitgenoodigd, de gelegenheid gege
ven tot toelichting van het door hem en
anderen ingediende bezwaarschrift te
gen het ontwerp-besluit tot afvoering
van den ligger der wegen en voetpaden
van het .„Gapingsche Pad". Na recla-
mante betooging, dat genoemd voetpad
z. i. voor de bewoners van den omtrek
van „Meiw'erf" onmisbaar is, werd, na
dat de heer Dobbelaar mede verklaard
had d'dt ook hij vóór het behoud van
het voetpad was, aangezien er zeer veel
gebruik van gemaakt wordt, met vijf
van de zes stemmen, de heer Dobbe
laar stemde tegen), besloten tot afvoe
ring van den ligger van „het Gapingsche
Pad".
M. a. s. werd op voorstel van B. en
W. besloten afwijzend te beschikken
op de volgende verzoeken van de Z.
Politiehonden Dresseer-Vereeniging en
den en kort daarna Was zij uitgekomen
op den straatweg, 'dicht bfij de laatste
huizen.
Zij had onderweg niemand onbnoet.
Dat kwam omdat i edereen naar het dorp
was; alle hofsteden, alle pachthoeven, de
kleinste hutten waren leeggestroomd voor
hel laatst vaarWel. Den vorigen dag wa
ren de zeelui vertrokken. Nu was hel
de beurt van de kolonialen. De kerkklok
luidde de mis van zes. uur. Er standen
groepen menschen voor alle huizen om
dat er uit elk huis minstens één man
vertrok, en "vrouwen, kinderen en ouden
van dagen liepen over en weer naar
elkaar toe zooals men dat ziet op het
oogenfclik als de processies zulen voor
bijgaan. De meesten hadden van meer
dan een (affscheid te nemen, verscheiden
i handen te drilleken, menig jong voor-
hoofd te kussen. De geheele lange straat
van Fouêsnant wemelde van een rumoe-
r'"c menigte. Anderen, het warén de
'vroomsten, waren in de kerk gegaan
én baden, maar een zelfde ge<?st bezielde
dit arme volk, een zelfde gedachte be-
heerschte hun bewegingen, li'un gangen,
hun blikken, hun liefkooz'ingen. hun ge
beden: „Dit zijn de laatste minuien die
w'ij samen zijn." Men trachtte moedig
te zijn, maar langzamerhand werkte de
vrees voor den voorfvluclitenden tij'd Ver
lammend op den moed en zag men ook
die oogen weenen, die zich lot nu toe
gedwongen hadden te lachen. Men zag
in de droevigste oogen niet altijd de
meeste tranen.
.van de Alg. Ned. Vereen. „Het Groene
iKruis" te Utrecht.
De Voorzitter deelde mee, dat de Vee-
en Vleeschkeuringsdienst Oostkapelle 1
November a.s. in werking treedt en dat
voor deze gemeente als centrale slacht
plaatsen zijn aangewezen, in de afdeeling
Gapinge de slachtplaats van C. van Mal-
degem en in de afdeeling Vrouwepolder
de slachtplaats van P. de Vos.
Gevraagd werd waarom in den kring
Oostkapelle de keuring niet kon geschie
den op de plaats waar geslacht wordt,
maar alles wat te slachten is en ge
keurd moet worden naar de centrale
slachtplaats gebracht moet worden, ter
wijl zulks in den kring Middelburg of
Vlissingen niet het geval is. De Voorzit
ter deelde hierop mede, dat zulks ook in
den kring Oostkapelle mogelijk is, doch
dat dan naast het hoofd van dienst een
hulpkeurmeester moet worden aange
steld, hetgeen weer meerdere kosten
met zich brengt. Op de vraag of die
meerdere kosten zoo zwaar zijn, ant
woordde de Voorzitter, dat de aanstel
ling van een hulpkeurmeester z. i. mo
gelijk is en zelfs in dezen aanbeveling
verdient, daar dan ook de jaarwedde
van het hoofd van dienst belangrijk kan
worden verlaagd.
Besloten werd het gemeentebestuur
van Oostkapelle te vragen alsnog tot de
aanstelling van een hulpkeurmeester
over te gaan.
Vervolgens deelde de Voorzitter mede
dat thans f 10.000 aan den toren in de
afdeeling Gapinge is verwerkt, en dat
de eerste termijn ad f5000 van de Rijks
subsidie is aangevraagd, en den uitvoer
der van het werk thans 's Raads mach
tiging afwacht om het werk voort te
zetten.
Nadat dit onderwerp in den breede is
besproken, werd m. a. s. tot voortzet
ting van het werk besloten.
De adressen van J. C, Sturm e. a.
houdende verzoek tot aanleg van een
voetpad naar het z.g.n. kokhuis en van
S. A. Goedbloed e. a. houdende verzoek
tot afvoering van het voetpad loopende
naar de Landschuurweg, werden ter na
der onderzoek in handen van B. en W.
gesteld.
De heer M. Arendse werd m. a. s.
herbenoemd tot lid der Plaatselijke Com
missie van toezicht op het Lager Onder
wijs.
In verband met de in werking treding
der Vleeschkeuringswet werd met in
gang van 1 November aan den heer C.
van Maldegem eervol ontslag verleend
als keurmeester van vleesch, zulks on
der dankbetuiging.
Vervolgens werd overgegaan tot ar-
tikelsgewijze behandeling van de ge-
meentebegrooting voor 1923, welke na
breedvoerige bespreking m. a. s, in ont
vang en uitgaaf werd vastgesteld tot
een bedrag van f 30.460.29) terwijl op de
begrooting de plaatselijke inkomstenbe
lasting f 1750.lager is geraamd dan
voor 1922.
Bij de rondvraag vroeg de heer Dob
belaar inlichting inzake den verhuur van
een woning in de afd. Gapinge, en be
sprak de heer Langebeeke de wensche-
lijkheid van de verplaatsing van een
lantaarn der straatverlichting in de afd.
Gapinge.
De Voorzitter verstrekte den heer
Dobbelaar de gevraagde inlichtingen en
zegde den heer Langebeeke toe, dat B.
en W. zullen onderzoeken of verplaat
sing van den door hem bedoelden lan-
aarn mogelijk is.
Hierna sluiting.
K i nde r de,uni j es u,it Groot
moeders Tijd, dotor Rie Cra
mer. Uit®. Wi. de Haan.
Een prentenboek voor de kleintjes, met
kinderversjes, die we allemaal kennen, en
knap geteekende plaatjes van Rie Cramer,
die de géooten bekijken met een gjti'mlaeh
om de aardige details, en die de kleinen
ook leuk vinden pan) de aardige voorstel
ling en de stevige kleuren. Want in dat
laatste opzicht wijkt opfc dit boek weer
sterk af van de vroegere, tè veel vei-
möoide prentjes van deze kunstenares.
Voor de kinderen van pnze lezers heeft
't boek nog dit voor, dat er ook Zeeuv-
sche kostuums in zijn gebruikt.
0
Parl.emj(e(ht en Kiezer,
Jaarboekje. Uitg'. Mart.
Nijhoeff.
V jor, den t waal den keer verscheen dit
jaarboekje, dat voor ons zelf een bron
van inlichtingen is, voor alles wat op
het politieke leven in ons land betrekking
heeft: op de Kamers en haar leden, op
de politieke partijen en liiirn programma's
op de vooi-stellen die bij de Staten Gene
raal aanhangig zijn, op de verkiezingen
en hun cijfers, op de Pri>v. Staten en hun
(s|afmjenstelling. En nu lezen we in een
circulaire van den uitgever dat het aan
tal inteekenaren niet groot genoeg is
pm zekerheid te geven van het voortzet
ten der reeks.
We kunnen slechts dit zegjgen: dat
wie deel neeimt aan het politieke leven
in vereeni gingen, als belangstellende of
hoe dan ook, zich veel tijd béspaart,
wanneer hij in dit boek de dingen zoekt,
die hij anders slechts mét veel moeite
kaa op.poren, of die hij anders slechts bij
toeval te weten 'komt.
VERKEERSWEZEN, POST EN
TELEGRAFIE,
Opheffing van s t o p p 1 a a l|s e n.
Ter bezuiniging zullen ongeveer 50
stopplaatsen van de Neder1. Spoorwegen
worden opgeheven.
Eensklaps hoorde men fcöven het dorp
tromgeroffel en het geluid van een stem',
waarop eenige gemengde kreten ant
woordden. Toen bemerkte men een man,
een officier in uniform, van alle kan
ten omringd door groepjes mannen. Een
vaandel wapperde achter hem', gedra
gen door een gegradueerde van de ko
loniale infanterie.
Wie is de officier?
De 'kapitein.
Die gepensionneerd was? Hij had
imimers zulk een lief huis!
Het is zijn wensch te vertrekken.
Het is zijn plicht.
Ja, hij heeft weer diénst genomen.
Hij wil niet achter blijven' De oorlog-
roept hem op
De oorlog! En wat heeft hij al niet
achter clen rug
Reeds daalde de stoet tusschen de
huizen omlaag, twee hoorns bliezen, een
tamboer sloeg de trom. De officier aan
het hoofd van het kleine bataljon liep
de straal af en telkens voegden zich de
opgeroepen mannen van Quimper bij 9en
troep .die steeds aangroeide. Bij elke
schrede, een snel afscheid, snikken en
gewuif zopals bij het vertrek van de boo
ten. De meisjes zSvaaiden hun zakdoek,
zooals zij dat gezien hadden van dames
tij het havenhoofd. Als de troep voorbij
was, bleven de vaders méestal bij' de
deur staaD, de moeders en de vroiïwén
gingen in huis. Maar de jonge meisjes
en de heel jonge mannen, die nog niet
den leeftijd hadden van te moeten die
D e Ontwikkeling der 11 a-
liaansche Renaissance,
door dr. G. J. Hpogerwerff.
Ui tg. W'. J. Thieme en Cie, Zut-
phen.
Van uit Italië kwam de geeslesstroo-
mlinjg, die het middeleeuwsche Europa
overvloeide en er geleidelijk een and®i
soort s amenlevingj schiep met andere ge
dachten, andere 'begrippen, ander geloof,
andere kunst. Daartoe heeft nog méér
meegewerkt dan alleen die nieuwe gees-
tesstroomingen. Het histjOirisch-materialïs-
mé kan ook daar invloed van economi
sche factoren aanwijzen. Maar die gees-
tesstrooming was toch een van de merk
waardigste uitingen van die jaren van
ovepgang, en om1 haar goed te begrijpen,
moet men gaan naar het land vian haar
geboorte en haar ontwikkeling, naar
Italië.
Over die Italiaansche Renaissance zijn
er den laatsten tijd veel studie-werken
verschenen. Misschien wel als een onbe
wuste uiting van het besef dat ook wij
thans een bijzondere overgangsperiode
meemaken. Maar een Nederlandsch hóek
van den omvang en diepte als dit ernstige
werk van dr. Hoogerwerff 'bezaten wij
niet. De schrijver heeft jarenlang in Ita
lië vertoefd; ep in de omgeving van de
kunstschatten, overgebleven uit den Re-
naissance-tijd, heeft hij dit lijvige werk
geschreven. De kunsthistoricus, die zijn
werk versierde mét een 80-tal fraaie fo
to's van méerendeels minder bekende
kunstwerken, werd 'bij dien arbeid vafi
zelf een schrijver van staatkundige his
torie, van maatschappelijke ontwikkeling,
en van wetenschap, litteratuur en philo
sophic. j
Want in het roezige, in tal van kleine
staatjes verdeelde Italië, dat aan zijn
eigen ontwikkeling was overgelaten, toen
de groote machten der Middeleeuwen,
de Keizer en de Paus, elkander hadden
uitgeput, hebben al die dingen meege
werkt om dat nieuwe te doen ontstaan.
Het is er gegroeid, in tegenspraak met de,
trouwens onjuiste, mlaar veel gehoorde
bewering, dat een periode van oorlog en
nen en de kinderen liepen met den stoet
meen en vormden aan weerszijden een
levendige bende die de soldaten de han
den toestaken en hen tij den naam rie
pen. Men hoorde: „Tol weerziens Jean!
Tot weerziens Pierre!" Stuur je ons een
briefkaart als je aan de grens bent? Kijk
ginds eens voor dat'raam, daar zit Jeanne
om jelui na te kijken. Kijk nu eens naar
rechts?"
Zij marcheerden voorwaarts, de tam
boer steeds trommelend„rataplan, ra
taplan
Naarmate de stoet voortschreed, was
er voor ieder huio even opstopping, zoo
als bij vloed langs de rotsen. Alle ge
zinnen bewogen zich om eenige onbe
weeglijke mannen heen, het waren de
ouden die den officier zagen naderen en
die zich niet door hun aandoening wil
den laten bcmeesleren. De jongeren van
het staande leger en van de reserve,
allen die het land gingen verladen, had
den reeds de militaire houding aange
nomen.
Ongeveer in het midden van het dorp,
naar links was een dichtere opeenhoo-
ping dan elders om vijf zonen van Has-
couët voorname boeren in het noorden
van de gemeente. Alle vijf omringden
den vader, die op een stoet zat en deed
alsof hij aan zijn uitgedoofde pijp trok
Vrouwen, bi oed ver wanten, kinderen be
wogen zich om de groep heen. De groot
vader liet het hoofd voorover hangen.
In stilte nam hij den officier op en
het vaf.ndel en de hoornblazers en het
onlusten geen geestesvruchten zow kan
nen voortbrengen.
De schrijver geeft eerst eenijge ze*v
lezenswaardige hoofdstukken over de toie-
teekenis en strekking der Renais^ata'ce,
over de verhouding van de kerk Jat de
nieuwe denkwijze en over het humknisme
dat haar inleidde. Dan volgt de eerste
ontwikkeling van de Renaissance onder
den invloed van de studie van de outde
G riek sch e werken
Maar de hoofdfoeteekenis van het werk
is gelegen in de schetsen van de ontwik
keling' die de Renaissance dooraniaakte
in de verschillende Italiaansche steden
met hun 'bonte hoven: in Florence onder
de Medici's, waar het humanisme zich
verder ontwikkelde, en de groiOte bouw
meesters en schilders hun wei-ken 'schie
pen; m!aar ook le Milaan, Mantua, IIrhino
en Rimini, waar Humanisme en Kunst
zulke merkwaardige persoonlijkheden
naar wren brachten; en ojofc te Ferrai'a,
waar in het bijzonder de hoiofsche dicht
kunst- lot groeten 'bloei kwam'.
Nog eens keeren we dan terug naar
het Florence onder Lorenzo di Medici en
dan eindelijk wordt een studie gegeven
van de wetenschap en kunst te Napete en
te Rome tot het einde der XVde eeuw.
Wat we hier zoo kort samenvatten, is
in werkelijkheid een lijvig boek vol fei
ten, maar helder verleid, en dan ook een
goed begrip igevend Van het samenhangen
de van die verscheidenheid.
„Dit boek jls niet geleerd, noch werd
het in het minst voor geleerden ge&lchre-
ven", zegt de schrijver in zijn voorre
de Hij gaf het uil „met het loutere doel
voor te lichten en, mócht het zijn, te
onderhouden.Dat Laatste dloet het ook,
vooral dpor zijn heldere uiteenzetting der
dingen.
En die tekst wordt toegelicht drior de
reeds genoemde, zeer .bijzondere sleri®
platen, uitgezocht met het speciale doel
om! het geschreven betoog te ondersteu
nen, en, juist doordat ze slpeciaial uit
gezocht werden, een welkomie Afwisse
ling gevend van hetgeen men tjewoonlijk
als kunstwerken uit dien tijd ziet afge
beeld.
De uitgever heeft aap. 't uiterlijk van
dit werk een passende verzorging gege
ven.
0
s H a ï'f o Wi aj JUte r, door
S. Ulfers.
Uitg. D. van Sijn en Zonen, 11 otterdam
De naalm van den Schrijver zal on
getwijfeld hqenigeen doen denken aan
diens vorige horman „Oostloorn' WjaSs' dit
het leven van een predikant op een klei
ne achteraf gemeente in den achterhoek
van Gelderland; hier krijgen we, aÜs te
genhanger, de wedervaren van een predi
kant in een groote s|tad, Rotterdam. „Een
stil leven, zotoals een predikant dit te
Botlei-dalm wel eens doormaakt, noemt
de schrijver zelf zijn boek in een voor
lede. Het heeft den roïnjhióonm1, wiaar de
inhoud is historisch, in dezen zin dlajt
bijn. alles, wat verteld wordt gebeurd
is doch hier en daar, vroeger en later,
verspreid onder vele menschen.''
ZoK) is dit hoek inderdaad geworden
een verhjaal van een stuk leven, nergens
romuntisjch, of hevig .aangrijpend, zonder
ook een bepaalde zielenstrijd of zelf-over
winning, eenvoudig een greep uit het
vele, dat „een predikant doormaakt"'. De
predikant die uit zijn buitengemeente
komend ineens in die groote stad voor,
een volkswijk wordt geplaatst en veel
zonde ontmoet, zich dikwijls stoot. Maar
dL -.rdoor .gaat er ook een heerlijk frisscke
gecsl van dit boek uit; hét is uergena
zwiaar-op-de-h and-prekerig' nergens eigen-
gerechtigö-beleerderig'. Ds. Harm 'Walter
wordt ons s\ mpaihiek bij net begia eu
j blijft dit tot het einde en nog mfeer de
jonge vrouw, die hij in dit hoek krijgt.
Dechtine d" Al sart en waardoor deze ro-
j injsn een roanian wondt. Een prettig on
derhoudend, hier en daar geestig, mlaar
vooral een goed boek!
balaillon dal steeds, aangroeide en de ge
heele (menigte op den (wég. Hijf bleef onbe
wegelijk, maar toen hij, den kapitein zag
naderen is hij opgestaan en heeft het
militair saluut gemaakt met de hand
die de pijp vasthield en terwij'1 hij den of
ficier aankeek, heeft hij geen onnoorlige
woorden gezegd, maar het laatste vader
lijke bevel: „Nu genoeg gepraat^ jongens!
Het is uw beurt! Voorwaarts! Leve
Frankrijk''. En de vijf knappe jonge
mannen hebben hem1 verlaten.
Er kwam van de hofstede van Roehre
een rood paard recht voor den troep,
dat eerst naar rechts en toen naar links
uilWée'k om' voorbij' te komen en eindelijk
zijn ruiter dwong om te keeren en in
galop de richting van Quimper te kie
zen. Er was daar ook een eindje verder
dan de vïjï groote jongens van HaScouèt
in het huis van een fchkker een jonge
vrouw nog bedroefder dan de anderen,
die niemand toewuifde. Twee dienstmeis
jes uit het huis leunden met de ellebogen
op het vensterkozijn, maar zij hield zich
Wét achteraf en zij' stond tusschen béi
den in uitkijkende naar iemand, die
voorbij móest komenZij herkende hem',
trad wat naar voren en met haar heldere
slem, die men zoo goed kon hooren als
zij de mannen en vrouwen die over de
velden verspreid Véaren op het middaguur
verzamelde, riep zij
(Woedt vervollgld,.
