ONDERWIJS.
HANDEL, NIJVERHEID EN
VISSCHERIJ.
ISADORA DUNCAN OVER SOVJETr
RUSLAND.
AFLOOP VERKOOPINGEN.
(Wordt vervolgd
Tooneel in staat stelden deze .voorstel
lingen te geven, zullen, naar wij vertrou
wen, door het publiek worden gewaar
deerd, zoodat wij gèlooveu, dat Middel-1
burg- in de reeks s uccessen niet de minste
wegen zal.
Zondagavond gaat „Woningnood", de
niet minder bekende klucht van Franz
Arnold en Ernst Bach, schrijvers van
„De SpaanscHe Vlieg". Pas kort geleden
nog viel dit stuk te Leeuwarden een
brilliante pers, en een overweldigend suc
ces ten deel. Avond aan avond was de
Schouwburg uitverkocht en de lach niet
van de lucht. Maar lot haar spijt kan het
Hofstad-Tooneel in Middelburg slechts
één opvoering geven, wanl Maandag 31
Augustus wordt Bruine Suiker herhaald.
- In de maand Augustus zullen door
het gezelschap van dr. De Gruyu:r „Het
Vlaamse. Volkstoneel twee openlucht-
voorstellingen te Sluis gegeven worden.
Op 15 Augustus zal worden opgevoerd
„De schelmstukken van Scapin", blijspel
van Molière en op 31 Aug. „Warenas" van
Hooft. In beide stukken zal de hoofd
rol worden vertolkt door dr. De Gruyter.
o
Middelburg en het kanteel
te Anholt
In een verslag, door J. v. Hogerlinden
in de Arnh. Courant gegeven van een
excursie der Arnhemsche Vereeniging
voor Oudheidkunde naar het interessan
te kasteel van den vorst von Salm Salmi
te Anholt, met zijn zeer rijke verza
melingen van oude kunst op ieder ge
bied, trof ons de volgende zin, die
ook hier wel aandacht zal vinden:
„Dan de kasten met porcelein en fayen-
ce, waarin het Chineesche en Japansche
een eere-plaats innemen. Prachtig werk,
dat de familie verkreeg door hare ver
bindingen met de Middelburger Ka
mer der O. I. Compagnie."
De ge w ij z i g de Arbeids
wet 1919.
B ijN. Samson is verschenen een tekst
uitgave v.an de dit jaar gewijzigde Ar
beidswet, waarbij ter vergelijking met
den vorigen toestand, de nieuwe tekst
cursief is gedrukt, terwijl de gedeelten
van de oude regeling, welke zijn ver
vallen, tusschen haakjes zijn geplaatst.
De tekst der wet word!», voorafgegaan
door de algemeene beschouwingen uil
de Memorie v. To el! op het vvijzigingS-
ontwerp, en uit de Memorie van Ant.,
benevens door de rede door Minister
Aalberse op 3 Mei j.l. gehouden in de
Tweede Kamer.
o
Nieuw Utopia, door
Bernard Canter, Uitg. van
Holkema en Warendorf.
Een fantastisch toekomstbeeld van
onze maatschappij.
Een Leidsch professor laat zich nar-
cotiseeren onder bijzondere omstandig
heden, die ten gevolge hebben, dat zijn
psychisch lichaam zijn stoffelijk lichaam
verlaat. In de wereld der zielen ontmoet
hij dan een oude geliefde, die hem daar
tot gids is, en die hem ook rondleidt over
de aarde een halve en een heele eeuw
later. Dan ziet hij hoe de vrouwen zich
ontwikkelen tot meesteres over de man
nen ,hoe de menschheid zich ctatworstelt
aan de overmacht van de intelligentie
en van de sexualiteit, en hoe er een
geslacht van de Harmonischen ontstaat,
die niet meer drinken, geen vleesch meer
eten, en alle hardheden en wreedheden
van onze samenleving hebben afgelegd.
Maar hij ziët ook dat ten slotte de ge
lijkheid van allen geen voorkeur meer
uitlokt, geen inspanning tot beter wor
den dan anderen, geen toenadering meer
ontwikkelt, zoodat het geslacht uit
sterft. En dan wordt de professor wak
ker en blijkt alles een narcose-droom te
zijn geweest.
Dat zou alles heel interessant hebben
kunnen wezen, een handig middel tot
een geestige kritiek op onze maatschap
pij; maar het is dat niet geworden. Het
gaat nog wel zoolang de schrijver ver
telt van de lotgevallen van den profes
sor. wanf daar zit nog actie in. Maar
Dokter Kincaid vatte de hem toege
stoken hand met stevigen druk en t,och
altijd eenige terughouding.
„Ja. ik ben het, en hoe maak jij liet?"
"Walter Corri trok hem' in den veel
gebruikten armstoel en ging zelf tegen
den schoorsteenmantel geleund, met een
glimlach op het gelaat, naar hem staan
kijken. r
„Hoe maak je het?" herhaalde dokter
Kincaid
„Goed Wanneer ben je gekomen?"
Gisterenmiddag?"
„Blijf je hier lang?"
„Een dag of twee, drie?"
„Een pijp?"
„Heb een sigaar. Ook een pro bee-
ren?1
„Dank je'
Ze staken op en Corri schoof voor
zichzelf een stoel naderbij.
„Wel, wat heb je voor nieuws?" ,rroeg
bij i
„Niets bijzonders. En jij?"
„Neen. Hoe maakt de moeder 't?"
,,'t Gaat nog al: ze is meegekomen."
„Zoo? Waar Logeer je?"
„In een hotelletje. Ze hjeeft me heel
wat opdrachten meegegeven..."
„Die je je n;et meer herinnert?"
„Eén er van wèljij moet haar komen
opzoeken."
„Dat zal ik heel graag doen."
wat de vrouwelijke gids hem laat zien
van de toekomst is louter verslag, altijd
maar weer een rapport, En dat heeft
het nadeel van alle rapporten, dat het.
taai wordt. Bovendien is voor dergelijk
werk, wil het interessant zijn, een socio
loog noodig, een sociaal maatschappij-
droomer, en dien vonden wë in dezen
schrijver niet.
Op Herten u t, door Wit-
1 liam J. Long. Uitg. W L. J.
Brusse's U. M.
Een hoekje, geheel gewijd aan beslui
pen, bespieden, bestudeeren en bejagen
van een groepje herten. En toch merk
waardig boeiend voor ieder die de na
tuur lief heeft. Het is een verhaal uit de
jonge jaren van Long, toen hij zelf nog
leerling was in de kunst van net waar
nemen van dierenleven. Maar 't pakt al
es en sterk den lezer als zijn latere wer
ken.
Suikerfreule, door Henri
van Wermeskerke. Uitg. L. J.
Veen.
Toen „Tropenadel" zoo'n enorm suc
ces had, is de schrijver er begrijpelijker
wijze toe gekomen zich nog eens aan
zoo'n onderwerp te wagen, en dat .weede
stuk „Suikerfreule" is s,inds 1918 al 300
maai opgevoerd. De malligheid hierin is
san denzelfden aard als in „Tropenadel"
nl. een platburgerjuffrouw, regelrecht in
een Indische omgeving geplaatst. En wie
z'ch dat herinnert van mevr. De Boer v.
Rijk gen:et blijkbaar ook van de lectuur
van d:l stuk. Zoo althans is hei te ver
klaren, dat van dit blijspel, dfit heel we-i-
n;g litteraire waarde bezit, reeds een
tweede druk verscheen.
De Familie Poggenpuhl,
door Th. Fontane. Elsevier's
Afg. Bibliotheek.
Het is ons èen raadsel wasirom de re
dactie van deze boekenserie de keus
heeft laten vallen op dezen roman. Er
;s uil de Duitsche litteratuur toch wer
kelijk wel iets béters voor te zetten aan
de Hollandsche lezers, dan dit onbetee-
kenend verhaal van een offeieisfamilie
irt het negentiende eeuwschie Pruisen.
De typeerng is niet kwaad maar het
boek zegt ons zoo bitter weinig. En de
vertab'ng van Jo de Wit is zeer leelïjk,
met akelig-lange zinnen vol germanis
men Ze krioelen ervan.
De verborgenheden van
Marseille, door Fmiie Zola.
Uiitg. Gebr. F. M. Cohens.
We dachten dat we zoo'n beetje uit
den tijd van ZoLa-bewondering waren af
raakt. De bovengenoemde uitgever kent
het Nederlandscihe publiek blijkbaar he
ter en gaf het vermelde werk in het licht,
vertaald door Angelica van Hest. Het is
zéker niet Zola's beste boek, maar als zijn
naam nog niet voldoende trekt, dan doet
die titel het wel
Het was de eerste roman die Zola
schreef als jongmensch van 26 jaar, en
er werd toen heel weinig aandacht aan
geschonken.
Dezer dagen herdacht mej. Masier,
onderwijzeres op de Nieuwe Sluis, ge
meente Bresklens, den dag, waarop
zij voor 40 jaren geleden, bij1 het onder
wijs in dienst trad. Van deze 40 wias
zij 36 jaren werkzaam1 te Nieuwe Sluis.
Van de leerlingen, oud-leerlingen en
ouders ontving zij vele blijken van be
langstelling. Vanwege de 'afd. „Volkson
derwijs" Breskens, ontving zij een bou
quet bloemen. N. Z. Ct.
O
De bezuiniging.,
In de gemeente Waddinxveen had het
bestuur eener Christelijke school planneD
gemaakt voor den bouw eener, inder
daad wel noodzakelijke, nieuwe school.
Een plan voor een school met zeven lo
kalen, met toren ongeveer een kleine
ton kostende, kon deswege niet de goed
keuring verwerven van den Inspecteur
van het I.. O. en de toren werd al
spoedig van hel bouwplan geschrapt. Dit
„Kom dan vanmiddag bij ons eten als
je geen afspraak hebt. We hebben een
eigen kanier en
„Dan kunnen we nog eens een hie
len boom opzetten! Wat doe je dan
op den daig?"
„Een paar dingen d;e niet veel' tijd in
beslag zullen nemlen, maar ik velde eer,t
hier aangaan. Wat zijn jou plannen?"
„Vóór twaalven rnbet ik er even uit,
maar in zoowat een uur kan ;k terug
zijn en dan kan ik verder zonder be-
bezwaar „niet thu;s" geven
„Dus dan kan je mee uit'"
„Ais je zoo lang wachten wilt?"
„Goed. Drommels, waar zitten je lu-
eifeis?"
„Lucifers houd :k er niet op na. Maar
gebruik The Timles."
„Weer echt een auiniigjhjeid van jout
Gooi me het bHad tnaar even toe."
Kincaid kreeg een vlammetje eu warm
de. zijn l'angje beenen bij het vuur. De
heeren zaten geno©gelijk in st'lte teroo-
ken.
„Wel", zei Corr, het zwijgen eindelijk
verbrekend, „hoe gaat het 'm het z:e-
ker.buis? Hoe toevalt hjet je daar?'
„Moeder is er minder mee ingenomen;
ze vindt het tjb^iis zoo vreeselïjk eenzaam
Ik dacht dat ze er binnen een paar
maanden wel aan wennen zou, ik kom'
toch ook zoo dikwijls bij haar als 'k kan;
bleef evenwel nog te duur, wijl bet
schoolbèsluur niet aannemelijk kon ma
ken, dat het voor de om plaats vragende
kinderen zeven lokalen zou behoeven.
Op grond van de bezwaren van het Ge
meentebestuur en van het School (gezicht,
heeft de Minister, aan wien het plan
krachtens het Slopwejje was toegezon
den, Ihans beslist, dal mei vijf lokalen
van ten hoogste 48 leerlingen moet
worden volstaan.
Conferentie over petroleum^
belangen in Rusland.
Aan de „Ag. Econ. Fin." wovdl uit
Nederland geseind, dat blijkens een offi-
c'eele mededeeling van het bestuur der
KGirnklïjke deze van plan is, binnenkort
een conferentie bijeen be roepen van be
langhebbenden bij de petroleum'ndastrje,
oni te bespreken, welke stappen, genomen
zouden kunnen worden, in het gemeen
schappelijk belang van alle petrolcum-
maatschappijen, die voor den oorlog in
Rusiand hebben gewerkt.
De „Ag. Econ." voegt hieraan toe, dat
,uit het feit, dat de directie der Konink
lijke bereid was, een dergelijks mede
deeling te doen, is af te leiden, dal de be
sprekingen, die reeds in den Haag heb
ben plaats gevonden, serieuze resultaten
hebben gehlad.
VERSCHILLENDE BERICHTEN.
Toen de heer v, d. S., te Wech-
terholt, met den kolf van zijn geweer
een konijn wilde doodslaan, ging het
schot af en kreeg hij een lading hagel
in de buik. Per aulo werd hij naar het
ziekenhuis te Zwolle vervoerd, waar hij
spoedig na aankomst overleed.
(N. R. Crt.)
(Reeds gemeld in een deel der oplage
van ons vorig numlmer).
o
GRENSMOEILIJKHEDEN.
Iemand uit den Haag, dr. R., vertelt het,
„Vad.", had in Duilschland zijn familie
bezocht en keerde naar ons land terug.
Daar er zooals zoo vaak,— geen kijk op
een slaapcoupé was, had de familie' hem
twee oude dekens medegegeven, opdat
hij tenminste daaraan nog wal zou heb
ben. Te Emmerik werd het grensgebied
bereikt. Dr. R. vroeg nog zekerheidsr
halve aan den conducteur, of hij die
twee dekens óók naar de visitatiezaal
moest meenemen, maar dat was niet noo
dig, zei Herr Schaffner. Dus bleven ze
achter. En werden ontdekt door een
douane-bfeambteDie nu overtuigd is,
dat de geneesheer deze dekens heeft wif-
len smokkelen. De dekens moesten ach
terblijven en dokter kreeg z'n vonnis
thuisgestuurd. Boete: 30.000 M. Zegge
dertigduizend mark plus 500 mark kos
ten, voor een paar oude dekens! Sub-
sidair 300 dagen achter slot en grendel.
Laat maar waaien! zeggen dadelijk
de lezers. La(ait 'ze ginder maar beboe
ten, nitsjewo!
Maar dat houdt in, dal dr. R. in geen
24 jaar over de grens kan komen om z'n
familie te bezoeken. Eerder verjaart het
niet!
De Duitsche douane houdt blijkbaar
niel van halve maatregelen.
EEN DURE MAN.
De B. Z. am Mittag had Vrijdag, naar
de Berlijnsche correspondent van het
Vad. meldt, het volgende berichtje:
De stad Breslau herbergt een man,
die in den volsten zin van het woord
een „schat in zijn boezem draagt". De
man, die op het oogenblik vier en veer
tig jaar oud is, was in het jaar 1907
slotenmakersknecht. Tijdens werkzaam
heden op het dak van een huis, werd
hij door een windstoot naar omlaag ge
worpen. Men nam den man voor dood
op en bracht hem naar de stedelijke kli
niek, waar de geneesheeren hem een
schedelbreuk en bijna totaal verpletter
de borstkas slechts één rib was heel
maar ze klaagt nog evenzeer als in het
begin. En 't is dan ook saai voor haar.
Ze is ook met sterk moet je deuken."
„Ja, dat weet ik."
„Vertel jij haar dan maar eens, dat
ik door den tijd inoo: carrère zal maken,
Wal'ly. Als ze daar maar in gelooft; dat
fleurt haar tenminste op."
„Maar dat doe ik altijd".
„Zeker. Als ze jou dan ook gesproken
heeft, kijkt ze mlij een week lang vol trots
aan en kan maar niet ophouden te oe-
tuigen, wat een „alleraardigst jong-
mensch" ze dien tor. Corri vindt, en
hoe knap. Het eenige, dat ze op je
aan te mérken heeft is, dat je niet ge
trouwd bent."
„Ja? Dan moet je haar maar eens
vertellen, dat dit zeker komt, doordat
ik er, zooals de romanschrijvers dat noe
men, een „ideaal" op nahoud."
„Je maakt mij nieuwsgierig. Hoe en
wanneer heb je dat opgedaan?"
„Verleden jaar Een van mijn kennis
sen trouwde toen de „Baby" Ze was
'n uiterst liefhebbend dochter, hield heel
haar familie voor eenig en.
„En mijn ideaal is er juist een, die op
acht-en-jtwinfSgbjarigen leeftijd wijzer is
geworden. Die Man wel inziet, dat haar
moeder niet onfeilbaar is; dat haar
broers geen eerste autoriteiten zijn op
allerlei gebied en dat ..het gelukkig le-
gebleven constateerden.
De man, die mef de grootste zorgvul
digheid verpleegd werd en die niet de
geringste beweging mocht uitvoeren,
bracht niet minder dan vier en een half
jaar in de kliniek door. Toen besloten de
artsen te trachten den beklagenswaar
dige aan het maatschappelijke leven te-
rug te geven. Zij brachten hem in de chi
rurgische afdeeling van de kliniek, waar
men thans begon de gebroken beenderen
door metalen inrichtingen te vervangen.
Men zette hem een gouden plaat in den
schedel en ook de ribben werden stuk
voor stuk door gouden ribben met pla
tina hechtsels vervangen. Dit proces
duurde in liet geheel twee en een hall
jaar, waarna de slotenmaker volkomen
gezond ontslagen werd en werk vond
in een sigarettenfabriek.
Nu heeft de vakvereeniging tot welke
de verongelukte behoorde, indertijd een
bedrag ter beschikking gesteld, dat,
zelfs in aanmerking genomen den toen-
maligen stand van de Duitsche valuta,
groot moest worden genoemd. Het
meeste geld verslond, de reconstructie
van de borstkas, waarvoor een groote
hoeveelheid goud en platina noodig was.
De vakvereeniging stelde als voorwaar
de, dat de patiënt het geld te leen zou
krijgen en de familieleden moesten een
verklaring onderteekenen, waarin zij er
mede accoord gaan, dat het goud en het
platina in het lichaam van den patiënt
na diens dood weer aan de vakvereeni
ging vervalt. De man draagt dan ook op
het oogenblik een kolossaal vermogen in
zijn borstkas. Daarom is het begrijpelijk,
dat de vakvereeniging groot belang stelt
in het lot van dit dure lid. Niet dat zij
vreest, dat de man haar bedriegen zal,
doch zij weet, dat velen zich in den
tegenwoordigen tijd aangetrokken voe
len tot goud, zoodat er een mogelijkheid
bestaat dat hij vermoord wordt. Om
deze reden heeft de vakvereeniging voor
een zorgvuldige bewaking van haar
„pand" gezorgd.
EEN PSEUDO-TSARINA.
Een dame, vergezeld van een jongetje
en een meisje, meldde zich, zoo vertelt
de „Daily Mail", de vorige maand aan
het Hemelvaartsklooster te Penza, ruim
700 K.M. ten Z.O. van Moskou.
De dame, iemand van schoon uiterlijk
en blijkbaar voorname afkomst, deelde
de abdis mee dat zij de Tsarina was en
haar zoon en haar eenige aan de han
den der bolsjewiki ontsnapte dochter
had meegebracht. Het edele voorkomen
der vrouw maakte, dat de abdis stellig
geloofde met de ongelukkige vorstin te
doen te hebben, en zij hield haar drie
weken in het klooster verborgen.
Inmiddels had het gerucht de ronde
gedaan, dat de Tsarina en de jonge
Tsaar Alexis in het klooster waren, en
van uren in het land stroomde de boe
renbevolking toe om de vorstelijke
vluchtelingen de handen te kussen.
Toen kwamen de bolsjewiki, en de
bezoekers alsmede de abdis werden ge
arresteerd. Er werd vastgesteld, dat de
schoone vrouw Claudia Polikartova
heette, en zij en haar dochter zijn thans
ter dood veroordeeld.
De abdis is met langdurige gevange
nisstraf gestraft.
Het volgend verhaal zou volgens een
correspendent van de „Daily Chronicle"
door Isadora Duncan, of mevr. Sergius
Yessenin, zooals zij sinds haar huwelijk
met den jongen Russischen dichter
eigenlijk moet genoemd worden, bij haar
terugkeer uit Moskou te Parijs gedaan
hebben.
Allen die ik gezien en gesproken heb,
waren menschen, die slechts revolutie
hadden gemaakt, door in de schoenen
van anderen te kunnen stappen.
Toen ik naar Moskou ging, dacht ik,
er iets moois, iets nieuws, een wonder
te zien. Eens slechts ben ik in contact
gekomen met autoriteiten. Dat was ter
gelegenheid van een avondfeest, waar
toe ik uitgenoodigd was, en waar enkele
huis" ook wel' voor verbetering vat
baar is."
„Je bent wijs als een van alle ban
den bevrijd weduwnaar
„Ik heb slechts mijn oogen den kost
gegeven", sprak Corri. „Die bewuste ken
nis, waar ik je zoo even van sprak, krjjgt
dan al een heel goede opvoeding. Zoo
is hij bijvoorbeeld op het oogenbb'k tot
nurse gepromveerddit hoort ook a' tot
de vete boetedoeningen van de secte,
waar hij zicjhj op het oogenbPk bij heeft
aangesloten. De „schat" zweeft altijd en
eeuwig :n dunne schoenen over natte
straten eu haalt zich daardoor urn ol
meer ernstige verkoudheden op den hals.
Hij zweert, dat je eerder den Himalaya
zoudl kunnen verzetten, dan dat je een
meisje van twintig jaar zoudt te or? a
zorg te dragen voor haar gezondheid. Ik
heb' mij dus vast voorgenomen, ouder te
zijn dan mlijn vrouw; en, daar zij acht
en twintig moet wezen, heb ik nog een
paar jaar den tijd. Dan zal ik haar mis
schien ook kunnen onderhjouden, wat nog
een tweede voordeel is. aan uitstel ver
bonden."
„Ja, dat lijkt mlij ook... Nu, ik be-
-Itoof je, dat ik haar de zaak zoo da
delijk mogelijk zal voorstelen."
„Doe dat. Eigenaardig toch, hè, dat
iedere vrouw het hjuwelijk bepleit voor
iederen man, behalve voor haar zoon".
- 'Lf1 i I,j__LLHAM
bosjewistische leiders aanwezig zouden
zijn.
Ik had een roode japon aangetrokken,
doch ik vond er alle gasten in avond-
kleeding, en de gesprekken conventio
neel en benepen. Men vroeg mij iets te
zeggen, een rede te houden, en het eeni
ge, dat ik kon zeggen, was; Ik zie, dat
'gij slechts uw oude bourgeoisie in alles
imiteert, en ook haar smaak en amuse
menten hebt overgenomen.
Ik bracht degenen die mij hoorden,
een werkelijken schok toe door deze
woorden, en ook door het costuum dat
ik droeg.
Dit was mijn eerste en eenigste ken
nismaking met de bolsjewistische So
ciety.
Door notaris J. L. van der Hirst
zijn gisterenavond publiek verkocht een
winkelhuis met pakhuis en erf, te Vtis-
singeu aan de Groote Markt),, ge th er kt
14, groot 1 a. 63 c.a. Kooper G. V'ssar te
V ssingen voor f 4443;-
een pakhuis en erf le Vlissingen, csa
de Schoolstraat, gemerkt 10, groot 80
c.a Kooper L. J. v. d Most te Ybssïugen
voor f 1512.
omftuHUM»* - a v
VERHOOGDE KEURGELDEN VOOR
VEE.
Mijnheer de IledacLeur,
Wil U mij een klein plaatsje in Uw
blad afstaan, bij voorbaat mijn dank.
In de Middelb. Courant van 25 dezer
zie ik, dat de keurloonen van vee aan
merkelijk verhoogd worden. Er zal n.I.
geheven worden voor een rund en paard
f 2.50, een schaap en geit f 0.75.
Deze verhooging van keurloon kost den
slager f 200 tot f 600 per jaar, naar ge
lang zijn oihzet is. Het gevolg zal hier
van zijn, dat de slager dal op de consu
menten zal verhoogen. Dal de verhoog
de keiu'loonen door de nieuwe keurings-
wet gemotiveerd zijn, betwijfel ik niet,
maar waarom zorgt de gemeente dan niet
eerst, dal hier ter stede een gemeen-
t e slachtplaats komt, die aan alle mo
derne eisclien voldoet, voordat bovenge
noemde hoogere belasting' in werking
treed.
X.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Als zoodanig zijn aangegeven de navol
gende voorwerpen
a. op het bureau van politie:
Knipmes: ceintuur van een schort;
touw; ceintuur van een mantel; kinder-
portemonnaie2 huissleutels; sigarenaan
steker.
t). bij particulieren:
Damesmantel, C. van Dongen, Nieuw-
straat G 225; blauwe duif, A. Davidse,
Schroeweg V 32; huissleutel, Jac. Din-
g'emanse, Langeviele K 213; Plak brui
ne kousen, L. Labruvère, Hofplein E
292; portemonnaie, L. van den Berge,
Vischmarkt L 5; zilveren broche, M.
Wondergem, Korte Geere R 360; horloge
met ketting, 'A. Schot, Latijnsche School
straat D 30; glazenwasschersapparaat, J.
Fraanje, Noordsingel R 196; taschje met
inhoud, J. J. van de Vijver, Seisweg R
137: koperen moer van een rijtuig, La-
bruyère, Stadsschuui'; damesportemion-
naiè met inhoud, L. J. Corné, Seisweg
R 88; twee gekleurde matten, C. van
Loo, Dwarsstraat T 205g; handvat van
een rijwiel, F. Hercules, Reigerstraat A
117; portemionnaie met inhoud, F. Joosse,
Seisweg R 187; kinderportemönnaie niet
inhoud, H. Luidwïeler, Tuindorp Sou
burg: d amesparapluie, C. L. Hendrik-
se, Segeerstraat A 72; witte kindermiuts,
P. Ingelse, L. Breestraat O 150; zilveren
dameshorloge. N. Broodman, Klein Vlaan
deren M 143.
ni mutfii ui 'i111
„Maar daarvoor doet ze dan ook weer
dubbel moeite voor haar dóchter
„Is dat uit ervaring gesproLenf'
„Niet in den zin, zooals jij dat be
doelt; zélf ben ik geen partij, waar
jacht op gemaakt wordt, maar ik heb
genoeg van dergelijke dingen mteegemaakt
om1 er beu van te zijn. De vrienden zien
enkel de feestelijkheden, maar ik zie de
gevolgen."
„Er zijn erger dingen in de wereld»
dan een vrouw den pols te voeten I In
2eker opzicht zou ik zeggen, dat het een
verschrikkelijk ambt is: het Iaat geen
kriezeltje illusie meer over. Wat is eau
mOoie gelaatskleur nu nóg voor een man»
die kent al de oorzaken, die ze te voor
schijn roept. Als een meisje bloost, zie
je onmiddellijk een staalkaart van de
spieren, die dit bewerken."
„ik heb een dokter gekend, die be
weerde, hoe hjij nooit iets voelde voóT
een vrouw, die niet een ernstige ziekt#
had", antwoordde Kincaid. ,.,Hoe is datt
du samen te rijmen met jóuw theorie?
Gewoonlijk was ze teringacht'T."
„Vat jij dat?"
Electr drukkerij G. W. den BoeT, TtTburg,
