Ie Scüidsw der Ziekte.
van er een paar lek gebrand waren, zno-
dat alle stoom den ketel uitmoest om1 ze
te kunnen repareer en.
'Dat gaf een oponthoud van vijftien
Wen. en al dien tijd dreven we s too mi
loos, doelloos en stuurloos ópi de groó-
te watervlakte.
In dien tijd kon er natuurlijk niet ge-
vischt -worden en daarom hadden de
matrozen noodgedwongen, een vrijen
dag en konden ze niet den rug! 'tegen
een stapeltje tó,uwwerk zoo eens lekker
lui tegen IieL zonnetje liggen knipoogen.
Voor een kennis, die m[ij om mogelijk
op- te visschen merkSvaardigehden van
den zeebodem vroeg, had ik de meder-
werking ran de matrozen ingeroepen en
ik móet eerlijk zeggen, dat ze hun 'best
gedaan hebben een zio,o interressant mo
gelijke cbllectic bij elkaar te brengen.
Toen ik 's 'morgens opstond werd' ik
aan dek (ontvangen als een kind dat
jarig is «jen naar zijn cadeautjes ge
bracht wórdt.
De geheele bevolking van het voor
schip' Wandelde mee -om van mijn blijde
verbazing te kunnen genieten bij' het
gezicht van alle vergassingen "die ze Is
nachts woor mij op het tuimel-raampje
van het achteronder gedeponeerd hid
den.
Er waren sluitsciieipjes, waarvan de
rose en witte inhoud zóó van den ban
ketbakker scheen te komen, er lagen
harde en zachte zeeplantjes, er lag een
zeemuis even groot en even grauw als
een landmuis maar met harde stekeltjes
inplaals van pootjes, er lagen kleurige
zandballen ,er lag een me!k-en~water-
kleurig langwerpig beest met lange, af
hardende zuigslangetjes, djat een inkt-
vischje bleek te zijn, er lag zelfs in een
emmer een levende kreeft, die den vol
genden djag spoorloos verdwenen was.
Ik fwas heel dankbaar en heel voldaan
en bewees dit door veel sigaren en een-
extra oorlam.
En omdat !t zoo,'n onverwachte feest
dag was, kwamen ze allemaal om me
heem zitten en kreeg ik de m'ooiste ge
legenheid eens over hun eigen leven,
hun Werk, hun verdiensten en hun voor
uitzichten te praten.
De beide laatste waren nu juist niet
erg schitterend en het was eigenlijk al
leen Cómelis, de jonge flegmatieke 'Eg-
mónjder i,die met voldoening- over zijn
beroep kop. spreken.
De anderen klaagden en in hun klagen
lag angst vóór de zee, -ontevredenheid
over het ruwe visschersleven en mach
teloosheid loim- zicli aan dat leven te
onttrekken. Als jongens van twaalf, der
den jaren al mee ter haringvangst ge
trokken, waren ze met vloeken en slagen
groot gebracht en nu werden ze in de
sleur van het oude voortgedreven, mach
teloos pmzich aan land een behoorlijke
broodwinning te verzekeren.
Hun arbeid was haast een machi
nale gewórden, altijd dezelfde grepen,
elke drie-euf-een-hali' uur weer „halen"",
net-uitbrengen en strippen.
In him verweerde handen stonden
de vingers krom als haken van het ge
durige klauwen in de net-miazen.
De mes-trek bij hel strippen, was een
geWiOiOnte-liaal geworden, liun voeten in
de zware zeemanslaarzen dansten en
sprongen van zelf- lusschew de kabels
en touwen die de stoomlier met krach
tige rukken, -over het smalle zijdek deed
schieten. I
Hun leven bestond niet uit dagen en
en nachten, werk- en Zondagen, zomer
en winter, hun leven was niets anders
dan een aaneenschakeling' van drie-en-
eept-halve uren en elke drie-ed-eien-half!
pur bestond uil halen, net-uitbrengen
en strippen.
In den tijd die er na het strippen
tot het begin van het volgende dirie-enp
een-half uur overbleef, waren zij' aan
hpn lot overgelaten.
Zij kónden dan als het dag was gaan
eten en als het nacht was gaan slapen
of omgekeerd.
En als het Zondag was konden ze
er aan clenken wat hun wouwen zouden
üloea en hoe hun kennissen aan land
nou in mooie confectiepakjes uit wan
delen zfo.uden gaan. -
Maar die gedachten waren nimmer van
lapgen duur, want als de vangst groot
was, bleef er pa het strippen nooit
veel tijd O.ver tot het net weer naar
fcOven moest en als de zeebodem wat
ruw, tie keiepj wat scherp1 waren en soms
den heelen net-zak in tweeën gescheurd
hadden, dan gipg in 'plaats van het bak
boord- bet stumboords-net over boord
en dan móesten ze allelpaal met klosjes
en piktpuw aan 't werk om' de gaten
te jrepareeren en het net vóór den vol
genden trek weer ïn orde te brengen.
En als dat eindelijk klaar was, waren
de drie-ean-ecn-half uurm' om '"en moest
er opnieuw gehaald en gestript worden.
Soms, als de zeebodem ruw bleef, was
ook het tweede net stuk.
Dan ging hel gerepareerde net over-
bp,ord en begon de herstellingjsarbeid van
voren af' aan bij het andere.
Zloo -(is het zware leven van den
visschermap. 'x
Hij draagt het berustend ,als de zon
schijnt, als Üe zee in een góede bui is,
maai- hij vloekt wel eens als hij' in kou
en storm, in r egen- en sneeuwvlagen.,
wapneer huizenhjooge golven het schip
heep en Weer smijten, uren lang zijn
zwaren arbeid rnjoet verrichten.
En als hij' doodmoe nauwelijks in zijn
wanne klooi, dool" een rauwen schreeuw
van den wacht-matroos in het liolst van
den nacht weer naar dek 'móet, omdat het
Weer tijd van „halen" is.
„Daar Wen je nooit aan," zei Klaas en
hij' vertelde boe ze bijl stevige vangst
op den keibodem waai' de netten scheur
den ,wel eens vijftig en zestig! uur faijha
onafgebroken .gewerkt hadden, lonafgebror
ken gewerkt hadden jop de been gehou
den door mokken sterke koffie. De ston
den ze ten slotte met de ruggen te
gen elkaar óm' niet om te vallen eau altijd
maai' eten en drinken onder liet werk
door, brood met koffie, tot ze tenslotte
machteloos op het dek in slaap vielen.
Elke drie-en-een-half uur had' een ma
troos pf de stuurman de wacht bij' het
stuurrad óp de brug miaar "als in dien
tijd het net vastliep- en scheurde, zöodat
het andere overboprd moest, dan telde
de wacht niet mee en stond je drie-enf-
eeni-half uur langer.
Npu was 't goed weer en het was vol
te houden al klaagde er een dat hij1 de
laatste zes en dertig uur maar twee
uur had kunnen slapen.
De verdienste hing- van de gpootte dei-
vangst af en d,at deed hen tóch ook al
weer blij zijn als er veel te strippen
viel, want er is niets treurigers dan hard
werken, weinig vangen en weinig'„Ver
dienen.
De stuurman 'kende alle geheimen
der verschillende verdiensten.
De schipper, zei hij', kreeg geep. vast
loon, maai- 4 |of 5 pet. van tie netto
bésfoffuming, hij zelf' ontving' f 85 per
-maand 114 pot. van de eerste f 4000 en
verder f 10 van elke meerdere F 1000
besplmmïn!g.
De machinist had iy2 pet. en f 100
per maand, de matrozen f .80 .per maand,
f '7i/2 per f 1000 van de eerste f;4000 en
van de rest 1/2 pet., dé tweede machinist
f 85 per maand', 1 pet. ran de eerste
f 4000 en s/j, pet. van de rest.
De kók en de tremlmter krijgen slechts
f 70 per maapd.
Dat is niet veel, maai' in 't visscliers-
bedrij'f kan 't niet meer lijden en 51e
zó-uden er nog van kupnen komen als
er niet een grjoot deel af moest als bij
drage in wat -de kok dagelijks schaft en
waarvpor ze in gelijke mate hun aan
deel hebben te betalen.
Neen 't visschersleven was geen rijk-
makerij' en je hoefde 't opk niet te
beginnen 'o'm een rustigen ouden dag
te hebben. De meesten waren voor dien
tijd al voor de haaien en wie zijin ouden
dag haalde Icon van -de liefdadigheid)
leven.
De arbeidswet is er niet joo.or tlé
visschers.
ziin toestand zorgwekkend was en dat j eenige «ogenblikken later weer binnen
nien uit Petersburg de professoren zij had het masker weer vo,or en trachtte
Rauchfusz en Fiodrof had ontboden. In- te glimlachen tegen hen, die haar tege
moet traden. Maar ik had opgemerkt,
dat -de keizer, al pratend, z-oo- was gaan
zitten ,-dat liij de deur in het oog kon
houden ,en ik ving den blik vpl wan
hoop op, dien de keizerin hem van oen
tusschen ging alles
zijn gewonen gang;
de jachtpartijen volgden elkander op en
de gasten waren talrijker dan ooit. Eens
pp een avond speelden de groot-vorstin
nen Maria en Anastasia Nivolaievna in
'dè eetzaal, voor hun Majesteiten, liet ge- l drempel toewierp. Een uur later lieerde
-vplg en eenige gasten, twee kleine too-1 ik liuiswparts ,no.g geheel ontroerd door
neeltjes uit de B-ougeois gentilhonmie'j hetgeen ik had bijgewoond waardoor
Daar ik de functie van souffleur vervulde, i ni'ij eensklaps het dramla van -dit tweeledig
had ik mij verdekt opgesteld échter eeii j bestaan was geopenbaard,
scherm, dat levens dienst deed als cpu-j Intus-schen veranderde er niets aan den
lisse, en wanneer ik mij een weinig opzij' dngehjksehen gang van zaken. Alleen de
boog, kon ik op de eerste rij de kei-keizerin vertoonde zich steeds minder
zerin zien ziften, opgewekt en vriendelijkmaar de keizer ging niettegensiaande zijn
intend met wie naast haar zaten. I onrust vbort met jagen, en aan het diner
Toen de voorstelling' teneinde was, ver-zaten iedereen avond de gasten aan als
liet ik de zaal door den bediendenuit- i tc voren.
gang en stond een oogenblik later in del Den l7en October kwam professor F10-
gang voor de kamer van Alexis Nicolaie- j drof eindelijk uit Petersburg aan. Ik
viteh, Wiens kermen duidelijk tot mij zag hem dien avond terloops; hij zag er
doordrong. Op eens zag ik de keizerin j zeer bezorgd uit. Den volgenden dag
snel naderen ,met beide hauden haar lan-was kei de verjaardag van Alexis Nieo-
ge japon ophoudend, .die haar in het laicvitcb. Behalve een dienst in de kerk
locpen belemmerde. Ik drukte mij tegen was er geen enkel feestbetoon; ieder
den muur en zij ging langs mij heen, trachtte in navolging van hun Majesteiten
zónder m'ij te zien. Haar gelaat was ont-1 zijn angst te verbergen,
sleid en \erwrongen van angst. Ik lieerde Den 19en October was de koorts nog
in de zaal terug, waar de feestvreugde in honger gestegen: 38.7 's morgéns, 39 gr.
vollen gang was; lakeien in livrei gingen des avonds.
rona met ververschingeu, er werd ge- i De keizerin liet professor Fiodrof ge
lachen geschertst, het was het hoogte-1 durende het middagmaal bij zich o-ntbie-
pitnl van den avond. De keizerin kwam den. Zondag 20 October werd de toestand
Die is er viooa' de mensehen op het
land en nieuwsgierig pkndat ik vr® de
courant Was. informeerden ze naar de
zetters en drukkers, wat ze verdienden!,
hoe ze leefden èn werkten ell wanned;
ze vrijaf hadden.
Die hadden een leventje, d-achte® Ze.
Altijd aan land eiken dag naar huis,
nóóit in angst voer hun leven en doof
de wet tegen te langen en- ,te ingespan
nen arbeid in bescherming genoimen.
Ze luisterden met groote oogen en
wonen allemiaal een haantje aan den wal
en dikke Piet s-lloeg op zijn dijen dat 't
klapte en beval zich aan bij de eerstvol
gende vacature van clief-krantenllooper.
Toen móest ik het vooronder zien en
we gingen er op een rijtje heen, plech
tig nis naar een begrafenis. We doken
in het zwarte trapgat, klommen een jjze-
ten ladder af en we zagen een hok voor
touwwerk en daarnaast een bok voor
menschen.
Om de kleine parallelogram;-vormige
ruwe tafel, naast het met ij-zerdrajad vast
gesjorde salamandertje was geen plaats
vopr alle zes bewoners.
In het midden stak een vierkante paai
btoven de tafel uit en in de ijzeren band-
ringen daarvan waren verroeste vorken
en lepels gestoken.
Rondom vertoonde de zijwand zes ope
ningen, telkens twee bo-ven elkaar en uit
die zes zwarte spelonken hingen de slip
pen van ruwe paardendekens. Drat waren
de kooien waarin zq' bij' dag en nacht
geheel gekleed een opgënblikje in slaap
vielen tot de schreeuw van den wacht-
hiatrojos ze weer paar dek joeg.
Het Vooronder was van elke luxe ver
stoken.
Het was een h-ok en dat vonden ze
allen, 'behalve C-ornelis, de Egmónder,
die vergenoegd rondkeek en 't wel een
„aardig kajuitje" vond.
En toch was 't hier nog heilig- bij wat
vele andere trawlers te aanschouwen -ge
ven en ook haringschepen, waar som
twee of drie jongens in dezelfde kooi ge
stopt worden.
De IJm. 201 'was nog- niet de slechtste
en de directie van de Centrale Visscherij
Maatschappij droeg haar mannen een
goed hart toe.
Dat merkte je, zei de slpum-an even
later op de brug, als je eens op het kan-
toior kwam.
Hij had japen lang viopr een andere on
derneming gevaren, zijn leven in kou en
storm gewaagd en als je dan [op 't kJantOjOjr
kwam, dan zag je de heeren lekker en
veilig achter de schrijftafels hun sigaar
tjes ronken en door een luikje werd je
nijdig toegsnauwd wat o,f je wou en wat
óf je eigenlijk -moosit, (a|l[s jenifcs anders
deed dan out je dikwijls mét levensgevaar
verdiende centen vragen.
Maar dat was nu anders. De directie
van de C. V. M. respecteerde het werk
van haar mannen en er Was daar altijd op
belangstelling en waardeering vjojolr je ar
beid te rekenen.
En toch, zon vertelde de schipper la
ter in de kajuit, waren -de arbeidsvoor
waarden in het heele vissóher ijbedrij f nog
treurig en zeker van je positie wps je
nooit. Als je een kleine vkngst had, een
ongelukje, een tegenslagje waar je dik
wijls niks aan doen kon, had de reeder
de macht je morgen op straat te zetten.
Zóó was je schipper en zóó koln je coop
matroos giaan. En aan de willekeur der
kantoren was het te danken ,dat een
matroos plotseling schipper klon zijn.
De maatstaf van je verdienste was
-de hoeveelheid visch die je binnen
bracht. Hoe meer viseh, hoe beter schip
per en daarom deed je altijd je uiterste
best om uit de zee te halen wat je maar
krijgen kon, daarom1 offerde je huiselijk
geluk, rust en gezondheid o-p om de vol
doening den heeren in IJmuiden toch
maar het succes van him ondernemidgf
te kunnen melden.
Van hulp vian eenige organisatie had
den de visschers niets te verwachten.
De schippersbonden waren te verdeeld
er ging niet de minste kracht van uit
en hel gevolg was, dat de meesten weer
voor him organisatie bedankten.
steeds zorgelijker. Toich waren er aan
het dejeuner nog een paar gasten. Den
dag -daarop verzocht graaf Fréderiksden
den keizer, aangezien de koorts tot -39.6
gr. was gestegen en het hart van den tsa-
revitch zeer zwak was, bulletins te doen
u -1 ge venhet eerste werd dien avond
nog naar Petersburg verzonden. De tus-
tiisschenkomst van een der Iio-fdignilans-
sen, was dus no-odig geweest om den kei
zer te doen besluiten, den zorgwekken
de® toestand waarin zich de tsarevitch
bevond, te erkennen.
Waarom legden de keizer en de kei
zerin zich dezen afschuwelijken dwang
op 'Waarom terwijl zij slechts éénwen&ch
liadden, n.l. bij hun kind te mogen zijp,
hadden zij zich gedwongen olm glim
lachend onder hun gasten te verschijnen?
Het was omdat zij niet wilden, dat men
den aard van de kwaal, waaran de groot-
vio-rsl trio.' nopvolger leed, zou gissen, en
otmarJ. die'ziekte, zooals ik nu begreep, in
hun otngen het géwicht had van een
staatsgeheim.
In den ochtend van den 22sten Octo
ber was de temperatuur van hel kind
39.1 gr. Tegen den middag' verminderden
de pijnen ec liter langzamerhand en kon
den de doctoa-en tot een nauwkeuriger
onderzoek overgaan, waartegen de kleine
zieke zich tot dusver verzet had om
de onduldbare pijnen, die hij leec\.
's Namiddags te drie uur was er een
plechtige dienst in het wond, waaraan
Hij, de schipper ,w&s tevreden. Hij
had een goed kantoor en een best schip
waarop h^ nog lang hoopte te varen.
Als jongen was hij al ter haringvissche-
rïj gegaan, hij had zijn heele leven op bet
water gezworven, mjaar wennen deed het
toch eigenlijk nooit.
Elke reis was weer een nieuwe on
derneming mét al haar goede en slechte
kansen. Fn als je onder werd voelde
je te meer bet gemis vjan het familiele
ven en liep je te piekeren als je van huis
ging en er een zieke wa's- waar je ïu
de eerste tien dagen niets meer v'an
zou hoor en.
Hij, de schipper, had gr,oio,te kinde
ren, hij was Lalfo-oze malen uitgevaren
ren en toch bleef zijn vrouw, die zich
nu juist niet goed voelde toen hg weer
uitgevaren was, altijd angstig en telde ze
de dagen tot hg weer v|oor een oogen
blikje thuis kon zijn.
Er was een jaar geweest, dat hij" één
Zondag thuis was.
Vroeger was 't njog slechter, maar ook
nu is de reis nog te lang! vergeleken
bg het ©ogenblikje, dat je maar bij je
vrouw kunt zijn.
Wanneer je weinig vangt maak je
een lange reis en soms als je in Engeland
geschikt kolen kon krijgen, bunkerde je
daar en je ging opnieuw pp de vangst,
zonder een streepje van den vaderland!
s-chen grond gezien te hebben.
Maar met liet loon namen ze -genoe
gen om-dat ze begrepen, dat 't niet meer
lijden kan. Elke trawler, die op goed ge
luk in zee steekt, kóst een kapitaal aan
kolen, ijs, gages, verzekering loodsgelden
enz. en er mjoet al heel wat visch gevan
gen worden wil de teeederij winst kunnen
maken.
De onkosten worden zoo klein moge
lijk gemaakt, het leven aan boord is zoo
sober en eenvoudig als 't miaar kan en
je wint al een miatrops uit door er maar
één in de stuurhut te hebben.
De heele verantwoordelijkheid voor djat
kleine drgvende wereldje is voor den
schipper.
Hij is de almachtige, de aansprakelijke,
de miah die nopit rust heeft, die overal
bij is en van wiens durf en stuurmans
kunst straks het lot van de geheele be-
mlanning zal afhangen als storm en zee
het scheepje willen verbrijzelen. i
En hij is ook de raadsman, de steun en
toeverlaat vian zijn vaartgen-ooten.
Hij is de man 'die het juiste woord op
de juiste plaats mioet spreken, hg is op
vele loggers de zieleherder en hg is over
al de dokter, die bij alle ©ngeokken met
zijn verbandkist verschijnt en aan wiens
medisch inzicht zijn vaartgenoolen zich
onv oorwaai'deigk onderwerpen.
Maar j uist op dat gebied vloeide -de
schipper zich niet heelemaal thuis en
toen de matroosi Kodde in de roef kwam
om een zwerenden duim' te laten verbin
den, heeft de sébipper m'g zijn medica
menten getoond, allemaal fes'chjes, gropi-
te en kleine met vreemde, latgnsche na
men, die ze geen van allen konden uit
spreken.
Maar er was gelukkig een lijst bij
waarop stond waarvoor het alles dienstig
was en het was alleen maai' jammer, dat
er op die ïgst geen cijfertjes gezet wa
ren, die ook op de fleschjes standen,
want" 11011 wist je eigenlijk nooit of je wel
het goede geneesmiddel te haddien had.
Overigens was de s-cheepsverbandkist
puik in orde, 200 gram geperste watten,
cam'briewindsels, snelverland mét schaar
splintertang, wonderolie, stopmiddelen,
pijnstillende-, hoest- en maagmiddelen,
boorwater, petroleum' mét groene zeep
voor ongedierte, lijnolie tegen brandwon
den alles z-opals het volgens de scheepwet
voor de visscbergvaartuigen is voorge
schreven.
Geen ziekenhuis, dachten ze, kon bet
beter hebben, want er waren mooie drie
kante doeken met gedrukte plaatjes er oip
en houtjes om je armen en beenen mee
te spalken.
Maar de schipper was er wat huiverig
v-oor.
Ieder zg'n vak en hij stond liever aan
Als men een jong meisje ontmoet,
dat niet vroolijk is, niet levendig, dat
over 'veelvuldige ongesteldheden klaagt,
geen eetlust heeft en slecht slaapt, dan
kan men zonder gevaar zich te vergissen
zeggen, dat is een jong meisje, dat de
eerste aanvallen van bleekzucht heeft te
doorstaan, die soort bloedarmoede, die
vooral bij kinderen voorkomt gedurende
den groei en die zoo gevaarlijk voor
hen is.
Die teekenen zijn Inderdaad de be
wijzen van eene verarming van het bloed,
die langzamerhand erger wordt, Men
moet in zoo'n geval handelen en snel
handelen. Het dreigen van de ziekte mest
een aansporing
zijn om onmid
dellijk op denoo-
dige tegenweer
te zinnen.
De behande
ling met de Pink
Pillen zal, mits
op tijd geschied,
het kwaad ver
hinderen en zal
in den regel zeer
spoedig hetphv-
sieke evenwicht
herstellen we-
Lucienne Pigeon gens de bijzon
dere eigenschappen dier Pillen als her-
nieuwer van het bloed en versterker der
zenuwen,wegens hun krachtige werking
op het samenstel van alle organische
functies. Voor de ouders, die te klagen
hebben over de gezondheid der kinderen
bestemmen wij onderstaanden brief, ons
met toestemming harer ouders, geschre
ven door de jongejuffrouw Luciinnk
Pigbon, wonende te Rozoy Bellevalle
(Aisne)
„Ik kom U met de grootste voldoening
mededeelen dat de Pink Pillen mij uit
stekende resultaten gegeven hebben.
Sedert drie maanden leed ik aan bloed
armoede, ik had steeds een zwaar hoofd,
sliep wein-g, at zonder eetlust en ik
had dikwqts neusbloedingen. Op raad
van eene vriendin nam ik de Pink Pillen.
Reeds bij de tweede doos gevoelde ik
mij beter, ik ben met de behaudeliBg
doorgegaan en ben op het oogenbiik
zeer gezond, ik slaap veel beter, mijn
eetlust is terug gekomen en mijn neus
bloedingen hehben opgehouden.
Ik ben blij U de go^-de resultaten der
Pink Pillen te mogen mededeelen"
De prijs der Pink Pillen bedraagt
f 1.75 de doos, f 9.de zes doozen
Zij worden verkocht in het Hoofddépöt
Nassaukade 314 te Amsterdam. Eiseh
dit adres en de Bollandsche gebruiks
aanwijzing. De Pink Pillen zijn ook te
verkrijgen bjj alle goede apothekers en
drogisten, o.a. bij PAUL SLUIJS, N.Y.
C. A. SCHULTE.
't rcer dan als verantwoordelijk leiden
vian een operatie op te treden.
En de meester, die met een verknoei
den duim in DuiteciiLand in een zieken
huis gelegen had, begon een avontuurlijk
verhaal en vertelde hoe hg het als bed-
pat i ent aangelegd had de waakzaamheid
van de zusters te verschalken otni voor
een zieken kameraad in de straat van het
lazaret een fleschje cognac te gaan kno
pen.
Dat was een heel spannend verhaal
en ze luisterden er allemaal met groote
belangstelling naar, totdat de schipper
het nachtsein gaf, zgn pijpje uitklopte
en in zijn kooi kroop om nog even te kun
nen maffen eer Pietejoen zgn baard-
stoppelig gezicht o-ver den rand van 4*
een groot aantal boeren uit den omtrek
deelnam.
Sedert den viorigen avónd werd er
dagelijks tweemiaal gebeden voor liet lier-
stel Van den groiotvorsttroonopvlger. Daar
er geen kerk te Spala was, had men in
den aanvang van ons verblijf aldaar een
in bet park een tent opgeslagen waarin
een eenvoudig altaar zich bevond. Hier
l' bediende de priester s morgens en
's avtonds de mis.
j Na verloop- van eenige dagen, gedfur
j rende welke een góoote ongerustheid al
ler hprlen vervulde, was de aanval voor
bij' en nam liet kind in beterschap tóe.
Die beterschap- vorderde echter slechts
langzaam en men voelde hoe de bezorgd"
heid bleef heerscheu. Aangezien die toe
stand van den kleinen patient Voortdu
rend kundig toezicht vereischte, had pro
fessor Fiodrof uit Petersburg een van
zijn jonge assistenten laten komen, den
(chirurg Wladimir Dereveufkf» (1), die vanr
af dit oogenbiik als particulier genees-
i heer van het kind werd aangesteld,
j De dagbladen uit dien tijd hebben
veel over de ziekte van 3en tsai'ewitch
geschreven en de meest phantastische
Verhalen zijn daaromtrent in omloop ge
weest. Ik zelf heb eerst latei' de waar-
D Hij had deozelfden naam als de
Ópperbo 0tsman Derevenko, reeds eerder
vermeld, hetgeen tot veelvuldige ver
gissingen oanleiding gaf.
S heid gehoord: uit den mond van dokter
i Derevenko. Deze aanval was het gevolg
geweest van een val; in Biélovéje had
Alexis Nidolaievitch, toen bjj uit een
bootje wilde stappen, zijn linkerheup
gestooten tegen den rand van de boot
en dit had een vrij hevige inwendige
verbloeding veroorzaakt. Het ckind was
1 reeds weer aan de betere hand, toen.
t door een onvoorzichtigheid te Spala zijn
toestand opeens verergerde. "Een bloedr
gezwel had zich in, de lies gevormd
en het scheelde niet veel hieruit was
een. ernstige infectie ontstaan,
i Den 16en November kon men er toe
f overgaan het kind met groote omzichtig
heid maar zonder al te groot gevaar
■vóór instorting, van Spala naar Tsarkoier
Selo te vervoeren, waar de familie den
geheelen winter bleef.
De gezondheidstoestand van „Alexis
NicOlaievitch eischte voortdurend een
zeer speciale medische behandeling. Hit
had uit het ongeluk te Spala een tijde
lijke verlamming van de zenuwen in
het linkerbeen overgehouden, dat gedeel
telijk gevoelloos was en dubbel gevou
wen lag zonder dat het kind in staat
was het te strekken. Men móest dus-
trachten door massage en een orthopae-
disch apparaat, het been Langzamerhand
weer in normalen toestand te brengerf.
(Wprdt remold).
