vies moeten uitbrengen. Op den duur
zsullen de verkiezingen voor de Kamer
wei degelijk politieke verkiezingen wor
den, dat is niet te voorkomen.
Men minest Qe ie stelled candidaten
eerst gelegenheid geven hun meeaing te
zeggen en zich over de verschillende
kwesties uit te spreken.
De voor z. meent, dat voor deze ver
gadering het klein bedrijf het voornaam
s»e is en vraagt of niemand tegen de ge
noemde candidaten is.
Dit blijkt niet het geval te zijn en wor
den de heeren Machgeels, Stofkoper, Olt-
hfoff en Leijdesdorff dus definitief gesteld.
De vóór z. vraagt of de vergadering
nw er zich mede kah vereenigen de vier
genjoemde candidaten vjoor hiet grootbe
drijf (over te nemen. Hij meent, dat de
vergjadering goed zal doen zich daar bij
neer te leggen. Het stellen van eigen
eandida(en zal een fiasco worden.
Op een vraag van den h eer Jer on i mus,
zegt de heer mr. D o o, r e n b o s dat in-
sdieai een lid van de Kamer tusschjenlijds
aftreedt of overlijdt, in ieder geval een
een nieuwe verkiezing moet plaats heb
ben.
De heer L. J. Mes meent, dat de MidT
denstaindsvereenigingen sterk genoeg zijn
ooi met eigen candidaten uit te koen;
mjaar er zitten in de o.ude Kamer mannen
van verdiensten, die hun tijd gegeven
h,ebben in belang van handel en industrie,
en deze mannen mag men niet ajlen op
zijde zetten. Dit geldt niet vtoor later,
dan wordt het een andere kwestie.
De v o, o. r z. achf dit de gezonde Jbasis.
De heer StOifkoper zegt, dat blijL
kens $e discussies, de heer Jerojnimns
alleen staat met zijn imperatief mandaat.
Spir. zegt, dat het de bedoeling is, dat
Handelsbelang en De Hanze ook zor
gen voor candidaat stellen der in de an
dere plaatsen te stellen candidaten.
Op voorstel van den voorz. wordt !deu
besturen van Handelsbelang en De Hanze
opgedragen in den geest van liet gespro
kene te handelen.
De heer Fokker vraagt of hij goed
begrepen heeft, dat de heer Jepoaiimlus
nu toch met andere candidaten zal kpr
men, wat de heer Jenotnimius niet ont
kent.
De heer Schult.e meent, dat als de
neer Jeronimus de verslageh in de cou
rant b,ad nagelezen, hij zou gezien heb
ben. dat de oude Kamer wel degelijk
op leemten en fouten inhei ontwerp-wet
hfeefl gewezen, niet alle zijn verbeterd
en spr is dan ook overtuigd, dat de nieur
we Kamers wel allereerst de wet en
het reglement zullen nagaan en zoo. uoo-
dig dp wijzigingen aandringen. Volgens
spr komt de heer Jeronimüs ach te raad
d-opr nu op de wet te gaan afgeven,
maar hij loopt te - veel vooruit op de
leemten, die in de practijk nog zullen
blijken. De leden zullen zelf het belang
hunner pnrtemonnaie niel uit het oog
verliezen.
De heer J erjonimjis heeft niet van
den heer Schulte gejhjoord hoe deze te
genover sprekers bezwaren staat. De wet
ÖJT de kamer van Koophandel is hem in
dertijd, toen het ontwerp verscheen, ont
gaan, dat was een foiut,, hjj wil zitóh
voor een tweede fout wachten.
De spoorwegtarieven.
Reeds bij de ingekotiieh stukken had
de heer S 10. f k o p e r herinnerd aan het
ter teekenimg neerleggen van lijsten om te
prptesteeren tegen de dure spoorwegtarie
ven en 't afschaffen dei' kilometerkhiTten
te Middelburg. Vlissingen, Gloes en Zie-
rikzee. Van Goes kreeg de secretaris
reeds 780 handteekleningen
Thjans deelde de voorzitter me
de. dat binnenkort een vergadering; te
Amsterdam zal worden gehouden om de
zaak nader londer het oog te zien en
werd op zijn worstel bij acclamatie de
heer Stofkoper aangewezen om namens
de vereeniging die vergadering bij te won
nein.
Op een vraag van den heer Fokker
zeide de heer Stofkoper, dat het dit
maal niet nilogelljk was den inhoud van
hel adres bekend te maken; men weet
«ogniet pf het een zelfstandig adres zal
worden of dat op de vergadering te Am|-
kniarsende voertuig bracht mij weer de
zelfden weg terug. Het was nog licht,
maar al gauw begon het donkerder te
worden. Fn hel heerlijke gevoel van ge-
liuk en tevredenheid, dat ik wilde vast
houden, en waarin ik alles wilde verge
ten, verdween meer en meer naarmate
ik hi'ij verder van het gelukkige huis
verwijderde. Ik trachtte het terug te hou
den, maar tevergeefs. Toen ik, wanneer
ik omkeek, de schaduw van het dal
tusschen de heuvels niet meer kon on
derscheiden, sloot ik de oogen
en keerde in gedachten terug 'naar het
paviljoen van de koningin. Ik was daar
nog, toen de keisteenjen van Avignon
het rijtuig vervaarlijk deden schudden
en ik wilde er hardnekkig blijven, terwijl
ik na op de markt uit hel rijtuig geslapt
te zijn, langzaam en verstrooid te voet
naar de rue des Trois Fan cons ging
Hel is een saaie straat en zij is slecht
verlicht. Ik vond het huis somber en
Öe trap bijna schrikwekkend. Ik deed
de deur open en zag eerst niets dan
een nog diepere duisternis. Fabie" is
zeker nog niet thuis, dacht ik. Maar
al dadelijk ontdekte ik zijn onbewegelijke
silhouet tegen het open venster.
„En vroeg hij met een graf
stem.
Ik vroeg op mijn beurt, alvorens hem
te antwoorden:
„Ben je uitgegaan vandaag?"
ste: diain besloten zal worden tot een adres
uit het geheele land, en of het ook niet
legen het opheffen der vacantiekaarten
zal ga.ua.
De hear J erpnim;us heeft geteekeind,
maar wijst er op, dat de Spoorweg Mijl
dan toch andere middelen mpet heb
ben om de tekorten, te dekken; anders
betalen de belastingbetalers liet, dus ook
zij, die niet reizen.
De heer Stoi'kooper wijst op Denei-
marken, Zwitserland en Engeland, waar
juist door verlaging der tarieven de uit
komsten veel beter werden.
Vo,or de veenstrekeö.
Ten slotte verdedigde de heer L. J.
M e s het medewerken der middenstan
ders inzake steun aan de veenstreken.
en wend besloten, dat de bieren G. W.
den Boer, C. Dpets, J. Wi. den O.ude en
L. Leijdesdprff de vereeniging in het
op te richten comité zulten vertegen
woordigen.
au inmimiwiiinHnii iiwa»mjaamnwiTinm»iiiiMiiiai
KUNST EN WETENSCHAPPEN.
Het Hollandsche
st r ij k k w a r l e t.
Had de griep soms zijn greep gedaan
naar enkelen vtan dit viertal? We hebben
Van hun vroegere uitvoeringen hier ter
stede herinneringen behouden aan veel
fijner spel dan we gister boorden. Toen
we gisteravond bij het eerste nummer,
ten strijkkwartet van Havdn, meermalen
ae verzorging in de afwerking misten,
befalten we ons ooi-deel nog opgeschort,
omdat Haydn's muziek vaalt niet diep
gaat, en het gemoed vrijwel onberoerd
iaat. De stemming zou wel bij het Beet-
lïoven-kwartet komen, dachten we. Eu
da,ann kwam ze ook. Maar niet altijd. En
in bet kwartet van Smetana. waren cl"
oogen blikken van ontstemming, wat bij
een teer spel als dat van een strijkkwartet
de stemming wegjaagt.
De herinnering aan 't mooie in vroe
gere uitvoeringen deed ons naar een oor
zaak zoeken vian 't minder goede uü,
We zullen dal maar op de griep schuiven.
Want er waren ook oogenblikken waarin
de oude gloed zich weer deed voeleu.
De prachtige gedragen inleiding van
het kwartet van Beethoven, die in zijn
r'jkdom van klank-schoonheid te sterker
trof na het oppervlakkiger werk van
Havdn, werd bijzonder mooi gespeeld,
en ook het Andante daarin was een lust
voor de ooren. En het viertal bleef zich
zeil zeker gelijk door de karakterisee-
r:ng van dat Beethovenkwartet waarvan
zulk een sterke opwekking uitgaat.
Trouwens ook in het Smetanakwactet
was dat uitbeelden van het ge voel s karak
ter van ieder der vier onderdeelen te
roemen, vooral wat het tweede deel (de
erheerlijking van den dans) betreft.
De toelichting die Smetana tot dit werk
schreef, als een 'beeld van zijn leven,
w as ,op 't prograinmja afgedrukt, als een
welkom hulpmiddel voor den toehoorders
oin een goed begrip van de bedoeling
te krijgen. Maar ook zonder dat, is «lit
kwartet te genieten om zijn prachtigen
klank, zijn rijke schakeering, en zijn hart-
stochtelijken gloed. En we kunnen helaas
niet zeggen ,dat de uitvioering ons in die
dingen alles heeft gegeven, wat we van
dit liertal hadden gehoopt te la oor en.
Zij hebben echter de overtuiging kun
nen meenemen ,dat het publiek hier hén
welgezind is. De opwekking om bijdragen
tot een huldebetoon naai' aanleiding van
hot 10-jarig bestaan van dit samenspel,
had tpl resultaat gehad ,dat hun ouder
toejuiching van het publiek een fraaie
krans werd aangeboden.
o
Natuur kun d; i g Gezelschap.
Lezing van prof. dr. H. R. Kruyl uit
Utrecht. De RJolloïdchemie en
hare moderne ontwikkeling.
Omstreeks 1860 heeft Graham de, uit
organische verbindingen bestaande, kol-
loïden onderscheiden vau de zooge
naamde kristalloïden, wier verschil daar
in bestaat, dat ze door diffusie dopr per-
kamentpapier, zoogenaamd dialyseeren^
vsn elkaar kunnen wórden gescheiden.
De kristalloïden gajm door het papier.
„Neen."
„Wat heb je gedaan?"
„Niets."
Den lieelen dag had in die kamer
een ziel in de diepste smart, alleen te
genover die vreeselijke herinneringen,
daarover gezucht, er mee geworsteld, ge
vochten om dat vreeselijke er ofider te
krijgen en hel liet zich niet overwinnen,
het bleef de sterkere. Er hoefde geen
woord gezegd te worden, het was zóó te
zien. Ztooals men bij hel binnenkomen
in de kamer van de Fabréjols het geluk
voelde, zoo voelde men hier de angst.
De benauwdheid kwam op mij aan; ik
werd er dloor' overmeesterd, bedwelmd
zooals door een slechten wijn, waarvan
men zich zou willen afwenden en die
toch zijn verderfelijken geur opdringt.
Hoe moest hij geleden hebben vandaag
en hoe ver was ik in dien tijd van hem
verwijderd! Ach, verder dan het huis
van de Fabréjols, niet waar, verder dan
het rijk Baux, waarvan Philipoe mij ver
teld had, verder nog 'dan Algiers
heel ver nog verder. En terwijl ik
de lamp aanstak, de tafel dekte en aan de
sombere kamer een vroolijker aanzien
trachtte te geven, voélde ik de behoefte
om te vragen„Vergeef mij 1"
Ik vereiat niet gauw die treurige te
rugkomst na den heerlijken dag. En ook
dezen keer ga if die wroeging over mijn
de kolloïden niet. Aan de theorie v,an
van 't Hof, die een verband leerde tus
schen diffusiesnelheid en molecuul groot
te, voldeden ze niet.
Nadat men echter ook onorganische
stoffen in het laboratorium in kolloïden
toestand had kunnen brengen en deze
met het ultramici-oscoop van Zsigmardy
fcestudeeren, bleek, dal men hier met,
ten opzichte van nopleculen, zeer groote
deeltjes te doen had, die in vlugge bewe
ging zijn en schijnbaar telkens tegen el
kaar bjotsen. Sedert heeft de 'kolloïdche-
mie een zeer snellen ojitwikkelingsgi.ng
doorgemaakt, dien men pli i logen e-
t i s c h zou kunnen noemen in verge
lijking met den logtogenetischen
van de algemeene scheikunde.
De ontwikkelingsstadia: morpliólogie,
systematiek, statica, en dynamica, xine-
tiek, die bij de algemeene scheikunde'
achtereenvolgens een tijdperk van 150
jaar innemen, verdeelen zich bij de kol-
lfcïdcihemie over ongeveer 15 jaar.
De kolloïden blijken te zijn de m i s-
ïsing link tusschen de suspensies van
affiltreerbare mikroscopische deeltjes en
de oplossingen mei moleculaire dispersie,
die gemakkelijk diffundeeren.
Dal de gouddeeltjes in een goudsol
zich niet vereenigen tot groote re moet
wjorden toegeschreven aam de electrische
ladingen die de deeltjes bezitten. Die van
de gouddeeltjes blijkt negatief te zijn, die
vsn ïjzeroxyd positief. Dit blijkt uit de
electrische kataphorese, dit is de be
weging der deeltjes naar auode of ka
thode naar gelang van hun lading, on
der den invloed van een electrisch veld.
Toevoeging van een electroliet, die dus
positief en negatief geladen ionen bevat,
neutraliseert de lading der deeltjes, waar
hij de valentie der ionen v,an zeer groe
ien invloed is, (een trivalent alumiaia-
ion werkt 500 maal zoo sterk als een
univalent natrium ion). Reeds wanneer Va
van de lading is verdwenen, heeft uit
vlokking plaats.
Hierbij speelt de Oppervlakte werking
een groote rol, immers de gezamenlijke
deeltjes hebben een zeier groot opper
vlak, dat in aanraking kiomt met dat van
de electi'olytisclie oplossing, in- welk op
pervlak nu de concentratie der ionen
grooter is dan 'binnen in de vloeistof,
want 'deze Concentratie doet de opper
vlakte spanning verminderen, waarnaar
steeds wordt gestreefd. Bedenkt men nu
dat (ohk de electrische lading der grond-
deeltjes niog op het tegengesteld geladen
ion een aantrekking uitoefent, dan is het
begrijpelijk, dat de neutralisatie spoedig
tot stand komt en uitvlokking volgt.
Kolloïde oplossingen zijn relatief sta
biel; ze blijven vele jaren onveranderd.
Merkwaardig zijn de onderzoekingen
van Langmuir, waaruit de verklaring
volgt van de electrische ladingen van vele
kolloïdaal zwevende deeltjes.
Uitgaande van hel feil, dal een olie
druppel zich zoio ver mogelijk o.ver een
wateroppervlak verspreid, mioet de laag
op zijn dunst de dikte van 1 molecuul
hebben, en (dit mag dus worden aangenor
men voor de dikte als de olie niet hel
geheele wateroppervlak bedekt. Kent men
nu de hoeveelheid en het oppervlak, dan
kent men ook de dikte en de uitgebreid
heid van elke molecuul.
Nu bleek, dat alle moleculen zich plaat
sen met het actief electrische deel naar
de zijde van het water d. i. dus met de
karbonj'Igroepwaaraan het door me
taal vervangbare watei's tof ion zit.
Stellen wij ons dus voor, dat oliedrup-
pels in water zweven en er wat toog
wordt toegevoegd, dan vormt zich zeep
d. \v. z. er vormen zich moleculen met
een karboiiylgroep, waarin de waterstof
door natrium is vervangen en al die mo
leculen zitten nu op de zeepdruppel «iet
een dubbellaag van electrische lading
naar buiten.
Het blijkt dal ook bij de adsorptie-
verschijnselen, die bij Katalysatoren de
versnelde reactie verklaren, ook die sland
der moleculen een rol speelt, want als
bij die adsorptie de moleculen hun elec
trisch geladen deel naar den verkeerden
kant gericht hebben wordt de reactie
verlangzaamd en p. v. versneld.
nalatigheid mij een heilzameu schok, ik
kreeg er weer de kracht dloor om in alle
kleinigheden oplettend te zijn. Ik werd
ei" dloor gesteund op dien moeilijken weg,
dien ik wilde vólgen, maar waarop ik
te vaak struikelde. En ik deed nog meer
mijn best om te verdienen, dat mij een
maal de verschrikkelijke bekentenis zou
wiorden gediaan, die toch alleen het be
gin van de redding! kon zijn.
Toen de koortsachtige levendigheid,
die de ontmoeting mei den heer Fabré-
jol Fahien korten tijd had gegeven, ver
dwenen was, werd hij nlog neerslachtiger.
Hij had maar enkele vage vragen gedaan
over mijn uitstapje naar Panipérigouste.,
en gedurende den langen Zondag', waar
op hij slechts aan zichzelf luid kunnen
denken, was al het overige hem vol
komen onverschillig geweest. Als er nog
sprake was van eenig gevoel van tevre-
te vinden.
Onze gemeenschappelijk wandelingen
waren hem een gewoonte geworden. Hij
werd ©nged'pldig, wanneer ik njet met
hem mee Icon gaan; als ik iets langer
tegen hem sprak, liet hij mij uitspreken
zonder mij dadelijk in de rede le vallen
of minachtend de schouders op te trek
ken. Een enkele maal ging hij 's mioijciens!
liever niet uit en bleef hij werkeloos in
zijn stoel zitten kijken, hoe ik ons dienst
meisje hielp de beide kamers in orde
brengen. Zijn pogen waren niet van mij
De organische kolloïden of emulsoïden
zijn niet ultroimicroseopisch te onderken
nen. De deeltjes zijn dus am'kronen. Het
opmerkelijke is nu echter, dat deze door
een electroliet niet uitvlokken, dus on
geladen blijven ze toch zweven. Dit moet
wouden toégeschreven aan de hydratatie:
een watermantel verhindert de vereeni
ging der deeltjes. Dit blijkt daaruit, dat,
wanneer uien door toevoeging van alcohol
óf ace ton heL water onttrekt en de
deeltjes dus—„drooglegt", de uitvlokking
door een electroliet tot stand komt.
In liet laboratorium van spreker heeft
di'. De Jong proeven op dit gebied met
agar-agar* veri-jcht, waarbij de viskositeit
reeds bij minimale toevoeging van elec
troliet zich bleek te wijzigen, terwijl nieu
we toevoeging geen invloed meer had.
Smoluchowski noemt dit het quasi-
v idee use ffect.
Spreker heeft zijn gehoor weten te
o vertuigen van de belangrijkheid der ont
dekkingen, die op dit gebied zijn gedaan,
een gebied, dal van groote beteekenis'
vóór de biologische wetenschap is, daar
'mmers bij mensch en dier de werkzame
sappen allen kolloïden zijn. Er Is zelfs
wel eens gezegd: ,,de kolloïdale toestand
is liet leven, de uitvlokking is de dood".
De aanwezigen toonden zich dankbaar
'voor de duidelijke boeiende voordracht.
VERSCHILLENDE 8EMCHTEN..
Toen de heer S. van li. Lo Gro
ningen bij zijn pachter, gemeente Leek,
kwam ter inning van de pachtsldm!,
groot f 1450, werd hij mei een revolver
gedwóngen een kwitantie te teekenen
zónder liet geld te ontvangen, De da
der werd gearresteerd, bekende en is
vooiioopig op vrije voeten gesteld.
Een onderwijzeres in een Hessisch
dorp had haar klasse een stukje laten
lezen, de drie wenschen getiteld, het be
kende verhaal van de drie wensclien die
iemand mócht uitspreken, meldt de N.
Rett. Gi't. Toen het stukje uitgelezen
was, lag er op de gezichten der kinderen
een ongeloovig lachje, als wilden zij zeg
gen: „Hoe kan iemand zoo iets doms
wenschen? De onderwijzeres liet hen
daarop opschrijven, wat zij zich wel zou
den wenschen, indien zij in zoo'n gele
genheid kwamen. Voor den oorlog had
zij een soortgelijke proef genomen en
een verzameling echt kinderlijke wensch-
jes ontvangen, vrij van school, een groo
te vijver met veel visch om den heelen
dag te kunnen visschen, enz. Nu was
het anders, en boden de wenschen der
kinderen een treffend beeld van de
droefheid der tijden. Het eene stakker
tje wilde eiken dag een heel glas melk
hebben, een ander zou zoo graag eens
een échte gesmeerde boterham krijgen.
Twee zusjes wenschten hun gesneuvel
den vader terug, een jongetje vroeg om
een nieuwe broek. Alleen een wildebras
wenschte zich een schommel, een mond
harmonica en een groole fabriek
In een electrischen trein van de
South London line werd een der reizi
gers, die had zitten slapen, aan een der
stations plotseling wakker, en wilde nog
uit de coupé stappen 'terwijl de Irein
reeds in beweging was. Hij miste het
perron en viel 30 voet naar beneden op
een binnenplaats. Zijn val werd echter
gebroken door een hoop stroodie daar
lsg voor de paardenstallen. Deze om
standigheid heeft waarschijnlijk zijn le
ven gered. Hij kwam er nu met een ge
broken Jalrm af, en een paar fiksclie
'builen lap zijn hoofd.
Toen dezer dagen mej. B. te Parijs,
waar zij met haar móeder woonde, naar
huis terug keerde, vond zij deze in een
dei' vertrekken dlood op den grond liggen.
Het gelaat van de plotseling overledente
was gedeeltelijk djoor ratten weggievre
ten.
Hel Parijsche Hof heeft onlangs
een boete van ongeveer f 500 en een
i.-tjtotj-mmtowmwrawrwir«|g»ii ixm wr pittiirtrrrxgr—i 7'i
af en eens maakte hij de opmerking
„Je vermoeit je te veel."
Een anderen dag kwam hij bijna opge
wekt thuis en liet mij twee dikke boe
ken zien, vuil van de slof en mei ver
schoten blauwe banden.
„Zie je", zei hij ik heb je raad ge
volgd, ik heb ze gevonden bij Ro.uma-
nille. Een beetje smoezelig, maal' voor
den halven prijs. Ze zijn over de oudhe
den uit de streek, en verbeeld je, voor
namelijk over medailles en aardewerk."
En het trof mij, dal hij nog eens zeide:
„Ik heb je raad gevolgd."
Dien r aad, die een van de eerste dagen
in slechte aarde gevallen was, had ik litem
den rvo,rig©n dag nog eens herinnerd en
Fabien h,ad zonder driftig te woj-den toe
geluisterd. Voortaan las hij eiken dag
een uur of twee. Hij wilde er belaugsteli-
ling in hebben, maakte zelfs enkele aan-
teekeiiingen en sclielsen voor dat fameuze
artikel, dat in Privas gedrukt zou worden.
Wel gebeurde het nog dikwijls, dat hij
het boek wegsmeet, zenuwachtig met zijn
pen op het papier zat te krassen en met
zijn ellebogen op tafel geleund zat zon-
du iets meer le willen uitvoeren. Maar
deze poging, dit begin van een zichzelf
dwingen, gaf mij eenzelfde gevoel van
vreugde, dat ik ondervonden had op
den dag dat hij teruggegaan was om den
gewonden landlooper le verzorgen. En
mijn vreugde was zoo groot, dat mijn
groote schadevergoeding' opgelegd aan
'n Parijsche a'ostuiniére die de model
len van een. groot modehuis had geko
pieerd.
o,——
BUREAUCRATIE.
De „Middenstander" van Utrecht sckr
onder dit hoofd
Dezer dagen kreeg een onzer ahoanés
ter incasso een lot in de Nederlandsche
staatsloterij,' waarop een hooge prijs ge
vallen was. Desgevraagd werd dloor hel
ministerie van financiën geadviseerd, het
lol per aangeleekend schrijven den di
recteur der Nederlandsche staatsloterij
in Den Haag toe te zenden, met verzoek,
hel bedrag te willen storten op giro
rekening.
Hoe verwonderd was onze abonjüé,
toen hij Maandag j.i. den aangeteelten
den brief ongeopend ter-ug kreeg, met
achterschrift: door den geadresseerde ge
weigerd.
Na onderzoek aan het ministerie
bleek, dat de directeur der Nederl.
staatsloterij aang'eteekende stukken, ter
voorkoming van abuizen, gemakshalve
maai' doorloopend weigert.
Aan het ministerie was men van dat
eigenmachtige optreden totaal onkundig.
O
EEN BRUTAAL HEER.
Gisterennacht heeft te Amersfoort een
allerbrutaalste inbraak plaats gehad.
Een individu had zich, «aar het
U.D. meldt, toegang tol de villa van den
heer T., aan de Nassaulaan 3, weten te
verschaffen, die benedteihVerdieping dfo.or-
ziocht en wat van zijn.' gading was, als. geld
en voorwerpen van waande, heeft hij in
beslag genomen.
Vervolgens Reed hij zich te goed aan
een stuk kaas, dat binnen zijn bereik
was en legde zich dpi de divan in de
eetkamer op de eerste verdieping ter
ruste.
Toen gistermorgen de dienstbode van
den heer T. in de keuken kwam, be
merkte ze a,an het wapperen van het
raamgordijn, diat een ruitje uit hel
raam ontbrak. Bovendien, bemerkte ze
een paar heerenschóenien in de keu
ken. Hierdoor verontrust ging ze den
heer T. roepen. Deze doorzocht de gehee
le verdieping en zag aan de wanoixie,
dat er inbraak had plaats gehad. Op
de eerste verdieping gekomen kwam in
de eetkamer de juist van zijn leger
stede opgestane ongevraagde gast op
hem toe en begon een worsteling met
liein. Al vechtende gingen ze naar bene
den" in de keuken. Ondertusschen had
de heer T. gelegenheid' de meid te yyaar-
sohuwen de hulp -der huren te gaan
inroepen. Ze gaf hierajan gevolg en had
de tegenwoordigheid van geest het keu
kenraam, (waardoor de inbreker binnen
gekomen was) in plaats van de deur
uit te gaan. zoodal tie dief daar geen
gelegenheid kreeg djoor deze laatste te
ontkomen.
In de keuken wist de inbreker uit
een der laden een groot broodmes te
bemachtigen, dat zijn tegenstander hem
wist te ontwringen. Daarna greep hij
een potlepel eu ander keukengereed
schap, waarmee hij den heer T. aan
hoofd en hand- verwondde. Intusschen
was een Üer buren van den heer T.,
de heer G., met een revolver voor het
keukenraam verschenen, zóodat hij het
gevaarlijke individu ïn bedwang Icon
houden, lei-wijl de heer T. de deur
opende en ide- revolver kon overnemen.
Inmiddels was de pülitie telefonisch
gewaarschuwd. Een ibogenblik trachtte
de dief nog door het keukenraam te
ontvluchten. Na van te voren gewaar
schuwd te hebben, maakte de heer T.
van de revtolver gebruik en schoot
den dier door het linkeronderbeen,
ztoódat de kogel ïn hel rechterbeen te
rechtkwam. Aldus builen gevecht ge
steld, gelukte het zónder moeite hem
tol de komst der 'politie in bedwang
te houden. Per poli tiebr an card, werd
hij naar het politiebureau vervoerd,
waar een nbodverband werd gelegd.
hart er vol van was.
Ik voelde tegenover Fabien niet meer
die gedwongenheid, waardoor ik niel wist,
wat ilc tegen hem zeggen moest. De
woorden kwamen nu vanzelfen hij ant
woordde mij nu oiok niet meer op dien
korten, onwilligen loon, die altijd elk
verder gesprek afsneed. Ik sprak hem
nooit over Lagarde, over ons vroeger
leven noch over hemzelf. Ik wist, dat
hij dat nog niet geduld zou hebben. Ik
probeerde ondanks mijn onwetendheid
buiten onszelf, boven onszelf gedachten
te vinden en hij vond het de moeite
waard er naar te luisteren en ze nu en
dan zelfs te beschouwen en tc bepra
ten. Niets deed hem g ed dan alleen
mijn tegenwoordigheid. En niets deed mij
meer goed dan hel gevoel, dat hij mij
zoo noodig had. En alléén met onze gro.or
le smart te midden van dat noezige, vroo-
lijke Avignon, dat sedert zoovele eeuwen
in zijn klokkencarillon zijn vreugde uit
zingt" over heel Provence, kwamen wij
van dag tot dag onbewust dichter en
dichter bij elkaar.
(Wordt vervolgd).
Elecfcr. Drukkerij G. W, den Boer, M'burg,
