FEUILLETON.
¥oof mij alleen»
rrm
Doisderdag 12 Jas. 1922, bo. 10
BIJV0E6SE
"VAN DE
VAN
Binnenland,
HET „PLAKKEN' VAN WjERKLOOZEN.
Nu er ziok> zorgwekkend velen werkloos
worden, is vanzelf de vraag nagr voren
gekomen: hoe moet het nu gaan met
het „plakken" van de zegels voor de invaj-
liditeits verzeker ing
De premie wordt betaald door den
werkgever, zegt de wet. Bij' een werk-
looze bestaat er echter geen werkge
ver. En diezelfde wet zegt. dat db arbei
der niet verplicht is premie te betalen
over een week. waarin hij niet heeft ge
werkt tegen loon. wegens ziekte, gebrek
aani werk of werkstaking.
Jawel: niet verplicht. Maar kan het
hem ook nadeel bezorgen, als er weken
voorbij' gaan, waarin voor hem' niet ge
plakt wordt.
.Wij hebben ohs voor een antwoord
lop die zeer belangrijke vraag gewend tot
een adres, waar mten dat weten kan.
En het ontvangen antwoord, dat we
hier tonder laten volgen, zij' ernstig ter
lezing aanbevolen aan talie
werklio o z en, en aan hen die werkloos
dreigen te worden.
Natuurlijk, zoo deelde men ons mee,
valt het voor een arbeider Idie slechts een:
uitkeering krijgt of in het geheel gfcen
uitkeering heeft, mloeilijk o(m! die premie
te betalen.
Evengoed echter als de premie voor 't
begrafenisfonds, het ziekenfonds, behoort
ook het zegel voor de Invaliditeitswet
tot de uitgaven, die gedaan moeten wor
den. Evengoed het begrafenisfonds en 't
ziekenfonds is de Invaliditeitsverzekering!
een voorzorg.
Oogenschijnlijk wel niet zoo dringend
als het ziekenfonds. I maners ziekte staat
altijd voior de deur. De Invaliditeitsver
zekering is echter even dringend noodig,
want djoor de Invaliditeitsverzekering is
men niet alleen zeker, dat men ouder
domspensioen krijgt, maar ook bd| invali
diteit wordt rente uitgekeerd. Bij over
lijden, ook al is de verzekerde in het
genot (van Ouderdom's- of Invaliditeitst-
rente, ontstaat recht op weezen- en we-
duwenrente. Bovendien kan de verze
kerde, indien hij invalide dreigt te wor
den, voor rekening van het Invaliditeitsi-
fonds verpleegd worden. Meermalen kost
zóón verpleging meer dan f 500. Maar
door die behandeling, hoe dluur ook, en
dikwijls diopr den verzekerde zelf niet
te betalen, is de invaliditeit voorkomen.
Indien de verzekerde recb,t op uitkee
ring zou hebben, indien hij invalide
was, dan krijgt het gezin gedurende het
verblijf in de inrichting een uitkeering.
Nu ja, zullen velen zeggen, ik word
geen 65, ik word niet invalide enz. Dit
zijnn natuurlijk dwaze praatjes. Duizen
den worden invalide. Somis heel jong
reeds.
Het kan geen kwaad na te gaan, wel
ke resultaten door de Invaliditeitsverzef-
keringen 1 December 1921 (2 jaar na
het in werking treden der wet) reeds
verkregen waren.
14806 ouderdomsrenten, d. z.
dus personen, voor wie zegels geplakt
zijn en op 1 Dec. 1921 nog in leven
waren:
iaarlijksche rente in totaal f2.219.984
848 loopen.de weduwelnrenten in
totaal f150.108.
2141 Ioopende w e e z en r e n te n in
totaal f 391.354.
terwijl 2773 persionen in een zie
ke n i 'n r i c h t i ng' waren of nog zijn op
genomen. De kosten hiervan zijn niet
nauwkeurig op te geven. In de h,önderelf
duizenden loopt dit al glauw.
Zooals uit het bovenstaande volgt, is
een invaliditeitsverzekering even drin
gend nóodig als het ziekenfonds. Even
goed als voor het ziekenfonds en het
begrafenisfonds elke week betaiald moet
wOrden, hoe moeilijk het dan ook dik
wijls is, evengoed moet elke week het
zegel lop ,de rentekaart geplakt worden.
Dit zegel is immers de premie voor de
invaliditeitsverzekering.
Elke niet geplatte zegel
heeft invloed o pi het eventueel
uitte keeren ren te bedrag.
Gewenscht is natuurlijk, dat de iarbei-
Ider blijft plakken in de lloonklasse,
waarin steeds geplakt werd'. Hij mag
echter gedurende de werkloosheid plak
ken een zegel van f 0.60, f0.50, f0.40,
f 0.30 of f 0.25.
Hetzelfde wat hierboven werd1 gezegd
vöor een werklooze, geldt natuurlijk ook
voor personen, die niet meer in loon
dienst zijn of meer dan 3000 ver
dienen. Zijn deze personen verplicht ver
zekerd geweest, dan kunnen zij de
verzekering vtoor eigen rekening Voort-1
zetten.
Vele, vooral gehuwde vrouwen, verge
ten dit zbo licht. Meestal uit lakschheid
vergeten zij te plakken. Is eenmaal het
jaar 'om, idlan zijn ze dikwijls niet in
staat de s'om te betalen of vinden, ze de
s|om te hoog. Zij' laten dan de verzeke1-
ring vervallen.
Diezelfde vrouw vindt het dan later
onbillijk, dat zij niet voor rekeniüg van
het Invaliditeitsfonds naar een sanatori
um kan en een andere vrouw, die de
verzekering heeft voortgezet, wel.
Er is echter niets onbillijks in.
Evenmin als een ziekenfonds een
n i e t-verzekerde op kosten van het zie
kenfonds laat behandelen, evenmin kan
een n i e t-verzekerde vtoor rekening van
het Invaliditeitsfonds behandeld worden
fof uit het Invaliditeitsfonds rente krijgen.
Ook het begrip, dat de eventueel uit
te keeren rente hoogstens f 3 zal bedra
gen. is olnj.uist.
Alleen krijgen de arbeiders gedurende
het overgangstijdperk minstens f 3.
Het bedrag dter rente is afhankelijk van
de betaalde premie en den duur der
verzekering.
Heel wat weduwen en weezen hebben
nu reeds een rente van f 3.60 per week,
terwijl de verzekering stoms nog' geen
jaar- bestond.
door ANDRÉ GORTHIS.
Geautoriseerde vertaling van !W. E. P.
28).
Op' de smalle trottoirs df de puntige
keien kwam ik Avignonsehe meisjes te
gen, van dat stoort, dat met haar donker
geverfde (oogten en rondjgfeschminkte
lippen tegen den eersten eten besten
Voorbijganger lacht en om liefde bedelt:
®ok liepen er bezadigde, deftige huis
moeders met groot kindergjevolg1; toeris
ten, vreemdelingen, Parisiennes ou/de
Engelsche misses 'met lichte reisoos-
tuums en gnoote schoenen, mager, uit
gedroogd en peinzend. Maar al de
drukte van deze opgewekte stad kon mij
toch geen afleiding geven. Het was, alsof
ik doo' een e genaar ig in m'jzelf-ge-
keerd-zijn niet goed de menschen en de
huizen rondom mij onderscheiddeen
da! gevoel bleef, toen *ip vveer In mijn
stille verblijf Was teruggekeerd p
moest vuur aanmaken, vleest braden,
frisch water halen uit de ptomp in den
tuin. Daar bleef ik een poosje dralen.
De hooge muren om mij heen maakten
den tuin somber en vochtig. Er.groei
de dfaar niet meer dan wat donkere boo-
I)E POLITIEKE PARTIJEN.
In een vrij druk bezochte vergadering
trad gisteravond voor de tweede maal
mej. S. C. Groot als spreekster alhier
op, ditmaal yoor 'de afd. Middelburg van
den Vrijz. Dem. Bond op de bovenzaal
van de sociëteit „de Vergenoeging".
De voorzitter ,de heer arts D. N. van
Gel deren, heette de aanwezigen wel
kom en sprak" de hoop uit, dat deze ver
gadering zou leiden tot een vermeerde
ring van het aantal leden.
Daarna deed de heer Van Gelderen de
mededeelingen over de kwestie Mar-
chant-Van Beresteijn, die men elders in
dit nummer vindt.
Mejuffrouw Groot zeide, d|at het voor
dè vrouwen een mioeilijke tijd is, zij
moeten zich gaan afvragen hoe zij van
hrar stembiljet gébruik zullen maken.
Zij moeten zich toetsen aan de mannen,
de eenigfe leermeesters in de politiek.
De vrouwen zijn nog ongéschoold en
die het meest tot haar hart spreekt kan
haar winnen. Maar de vrouwen moeten
niet alles prijzen, wat de mannen haar
voorzetten. De miannen hebben zich ge
wend in groepen te gaan, die men politie
ke partijen noemt die samen brongen
hen, die eenzelfde beginsel hebben, dat
wil zeggen die het op de hoofdpunten
sens zijn, en die partijen hebben door
men, een magere laurierboom, klimop
en struikgewas. Maar ik dacht aan dïen.
vijgebóom, die tusschen de steenen was
gegroeid en al zijn kracht en zijb
mooie kleuren haalde uit een handjevol
aardeEn ik herhaalde bij mijzelf,
zóoals den vorigen dag:
,.Er is maar weinig noodig'... er is j
maar weinig noodig geweest."
Mijh overpeinzingen volgden nu wegten,, i
die ik nóg niet kendè en op enkele
Oogenblikken was er iets als een hel
lichl in mij, dat mij geheel in licht
.zette, heerlijke oogenblikken, waarvan
mijn grme verstand niets begreep.
Toen Fabien thuis kwam, kon ik niets
anders dóen dan zijn nabijheid dulden.
Dien avönd wachtte ik op hem, doodge
woon. Maar ik zag wel aian zij'n ver-
trókken gelaat, (dat het gevoel ven j
even-tot-rust-komen, die ik den vorigen j
dag en nog dien morgen bij hem had
iopgemerkt, alweer verdwenen was en
zijn starre smart was teruggekeerd. Ik
probeerde wat te zeggen; hij zweeg. Ik
Wilde zij'n hand nemen, hij trok die
ziorgvuldig terug. Maar mijh goede wil
liet zich nu niet meer ontmofidigfen.
Lagarde lag nu ver achter mij', zóoals
die stadjes, die blauwachtig vervagen
op oude schilderijen. Het scheen mij',
alsof de brieven, die Guicharde" mij dage
lijks sdhreef, niet vandaar kwamen en al
les wat mijh zuster mij schreef, behalve
hel huidige kiesstelsel de macht en den
invloed en daarom moeten de vrouwen in
een dier partijen plaats nemen. Spr. keurt
een afzonderlijke vrouwenpartij, die al
leen de feministische belangen behartigt
niet goed, zij zal niet staan op den poli-
tieken grondslag, evenmin als andere be
langen" partijtjes. Spr. noemt nu de drie
rechtsche partijen en de drie gróote liuk-
sche. Voor de R. K. vrouwen eu de
Protestantsch-Christelijke vrouwen, die
hun leven hieenen te moeten toetsenman
kerkelijke leerstellingen, zal de keuze niet
mloeilijk zijn, voor de vrouwen, die links
van de scheidingslijn staan is dit moeilij
ker. De vrijzinnigen hebben geen doigma,
m-aar volgen hun eigen vrije geweten. Spr.
is overtuigd, dat er veel meer vrijzinnige
Vrouwen zijn, dan rechtzinnige, als Zij
zich konden uiten, zij acht dit een ge
volg van de lange gebondenheid. De recht
'sche partijen hebben echter de Vrouwen
in haar macht. De vrijzinnige mannen!
hebben de vrouwen niet in hun macht,
dit is aan de eene zijde bun glorie,
maar aan de andere zijde een fout. Spr.
vertrouwt, dat alle aanwezige vrouwen
zich zullen aansluiten, maar de vraag
is bij welke partij. De Vrijheidshond wil
spr. hel eerste noemen, al heeft hij' de
jongste rechten, deze partij' staat het
dichtst bij de rechtsche, omdat zij conser
vatief is, al is het dan niet in haar geheel.
Was ze dit maar, dan wias de keuze ruog
makkelijker. Naaist den Vrijheidsbond,
staat de Vrijz. Dem. partij, die ook vrij
zinnig is en niet socialistisch. Had de Vi.
D. zich ook in den V. B. opgelost, dan
zou dit voor het zuiver democratisch be
ginsel de dood zijn geweest. Om goed' na
te gaan wat de V. B. is', wijst spr. er op,
dat deze uit 7 partijen is ontstaan en
zij gaat de 'geschiedenis pa Van de voor
naamste dezer partijen. De Liberale Unie
werd in 1885 gesticht als bolwerk tegen
de anti-rev. partij, op aanstichting van
7 heeren. Later vielen de V. D. B. en de
Vrij liberalen af. Waarom spr. haai" hart
verpand heeft aan den weggetoopen zoon
is omdat deze sterk genoeg was om op
eigen beenen te staan. Omdat de Vrijz.
Dem doorvoeren wat zij! zeggen, om'dat
zij de democratie werkelijk beleiden, de
demócratie, die wil zeggen de medezeg-
ginigschap van het volk in zijn geheel. De
goede democraat is voorstander van alge
meen kiesrecht voor mannen en vrouwen
en de V. D. hebben vioo,r 20 jaar niet al
leen gezegd ,dat zij dit waren, maar zij
hebben het opk doorgezet. De S. D. A. P.
moest door de vrouwen gedwongen wor
den tot bet vrouwenkiesrecht en Troelstra
liep even voor de beslissinde stemming
weg. Het voorstel-Marchant heeft werke
lijk het vrouwenkiesrecht gebracht.
De bond van Vrij Liberalen werkte
volgens eigen inzicht, maar de Liberale
Unie hinkte .op twee gedachten. In 1913
was de concentratie geen verdoezeling
van beginselen, iedere partij behield vol
le wijheid, miaar men ging' alleen samen
voior het algemeen kiesrecht en de even
redige vertegenwoordiging. Dit moest
men wel doen onder het fingeerende
kiesstelsel, waarbij' zooveel stemmen ver
loren gingen. Na de invoering der E.. ÏV.
'ontstonden verschillende belangenpar--
t'ijtjes, waaronder spr. ook den Econo
misch en Bond rekent, mr. Treub zag zich
genoodzaakt stoen te werken met andere
belangen partijtjes, mlaar begreep ten
slotte dat dit zoo niet ging en nam' het
initiatief vtoor een gemeenschappelijke
partij, een groot vrijzinnig' blok. Zeven'
partijen gaven aan den oproep gehoor.
De V. B is een herhaling van de Liberale
Unie, bok diaar zullen conflicten komen
De V. B. telt iemand als mr. Drion, een
ocr-cbnservatief, die de vrouwenbewe
ging haat, maar ook een uiterst demoj
crale als mevr. Van Balen—Klaar.
De massa der vrouwen voelen zich lot
den V. B. aangetrokken, omdfat zij' denken
daar eenheid te vinden, dóch zij zullen
anders 'ondervinden. Ook de gezelligheid
van vergaderingen met thee en koekjes
trekt aan. Men vergete echter niet dat
de Conservatieve Vrij liberalen in den
Bond de lakens uitdeelen; mr. Dressel-
,1
huys, vroeger voorzitter der vrij'-libera-
len, is nu voorzitter van den V. B.
De V. B. tracht de wouwen te trek
ken met toezegging van economische,
maatschappelijke en sociale gelijkstel
ling met de mannen, maar de V. D, heb
ben dit reeds 20 jaar- in hun program
ma. De V. B. werd dfoor de vrouwen tol
die toezegging1 gedwongen, maar zij
hadden ze móeten wijzen op de V. D.
De heer Dresselhuys in unfair, als hij
zegt, dat er nu een partij! is; die voor
de vrouwen opkomt, die partij was
er reeds jaren. Hij vergeet te zeggen,
dat dit de partij is, die Kan, die wil
en die ook dóet. Zeker ook onder de
V. D. is wel eens loneenigheid, men.'
merkt dit thans, mia'ar nimmer is dit
beginsel.
Het Volk moet bewust deelnemen
aan de regeering.
De V. Di wil ieder gelijke kans ge
ven op ontwikkeling, dat is geen phi-
lantrop'hie, maar een groot belang voor
geheel het Volk.
Men móet geen klasseverschil toe
spitsen, maar de verschillen lopheffeu1
mede d|oor een goede 'belasting naar
draagkracht. Inziake de medezeggenschap
der arbeiders zegt de V. B. dat het be
wustzijn daarvoor moet worden opge
wekt en dan nóg maar in daartoe ge-
eigende bedrijven kan wórden ingevoerd.
De V. D. meent, dat dat bewustzijn er
reeds is; niet móet die eerste de beste
toopjongen medezeggenschap hebben,
maar de bewuste arbeider móet worden
ingelicht en dóór geregeld' overleg móet
men tot een goede verstandhouding ko,-
men. Dit móet men niet overhaasten, zóor
als bij de invoering vau den 8-urend!ag is
geschied dóór toedoen van mr. Dres
selhuys. De V. D. wilde geleidelijke in
voering daarvian, maar niet op een slecht
gekozen tijd. Nu hun wenstih eenmaal
vervuld is, dienken zij er niet aan, mede
te werken aan terugtreden op den inge
slagen weg. Men mjbet nu de gevolgen'
van de overhaasting maar dragen.
Het schip van staat is lek en drijft nóg
maar op de waterdichte schotten, de
vraag is óp welke werf moet het schip
wórden gezet voor reparatie. Spr. meent
dat de beste helling is die van den Vrijz.
Dem. Bond, waar men wil trachten dóór
samenwerking van opd zooi mogelijk
nieuw te maken en het is zeker tóch een
echt vrouwenwerk om daaraan mede te
helpen. Ook de door de vrouwen zón ge-
Wens'dhte bezuiniging is bij de V. D.
in goede handen. Mr. Mar chant wilde opi
de militaire uitgaven krachtig bezuinigen
maar de V. B. liet hem alleen staan.
Spr. eindigde met een opwekking zoo
mogelijk nog staande de vergadering lid
te wórden van de afdeeling ran den V.
D. B.
Na de pauze kwiam Marijtje vertellen
waarom zij in de politiek gong'. Zij' wees
öp> de nooidige verbetering der bescher
ming van jionge meisjes, maar ook van
jóngens, op' het belang van' de vrouwen
bij de opvoeding, het onderwij's, de zui-
gelingenverziorging, den woningbouw.
Volgens Marijtje moet de vrouw haar
man, haar aardappels en haar politieke
partij zelf kiezen. De V. D'. is volgens
haar als eenheidswórst, de bestanddeelen'
zijn goed, maar zij' behooren niet bij' el
kaar". Toch kjan de V. B. voor de vrouwen
een goede leerschool zij'n, zij' zullen van
zelf merken er niet top hgar plaats
zijn. Spr. vergelijkt den V. B. met de-
sühoone slaapster in het bosch, die pver
20 jaar door de democratie zól wórden
wakker geschud, de V. D. is reeds
20 jaar Wakker. Een anecdote geeft spr.
ten slotte aanleiding er op te wijzen',
dat niet alleen geloof en ook niet al
leen göed werken den vooruitgang bevor
deren kan, beide moeten samengaan en
dit vindt men in den Vrijz1. Demi Bond!.
De Voorzitter dankte mej. Groot en
Marijtje, die beiden reeds applaus in
óntvangst hadden genomen, voor haar
leerzame voordracht en slopt hiermedje
de vergadering.
In de pauze gaven zich een viertal
nóg niet aangesloten vrouwen, als M pp.
KERKNIEUWS.
Ds. W. A. Dekker van Nieuw-
Beijerland zal Zondag 19 Februari a.s,
zijn intrede doen bij de Ned. Herv. kerk
te K r a b b e n d ij k e, na bevestigd te
zijh door ds. J. H. Vaandrager te Gögps-
kerke.
«i
Geref. Kerk.
Bedankt voor het beroep te Krab-
bendijke, dlopr ds. J. Wijincnga te Dron-
rijp.
KUNST EN WETENSCHAPPEN.
Uitvoering „Hosanna''.
De muziekvereeniging „Hpsanha" al
hier had bij haar uitvoering gister
avond in de Concertzaal te kampen niet
de griep. Naar we reeds vóór den aan
vang vernamen waren verscheidene lei
den van het kbor en van het orkest
buiten gevecht gesteld. En toen ds.
Jonker een openingswoord sprak, wam
dat zeer móeilijk te verstaan, door htet
voortdurend gehoest van alle kanten. De
sneeuwbui van gróote natte vlokken,
waarin de tocht naar de Con'certaaöl
was gemaakt, werkte hoorbaar na!
Gelukkig werd het geleidelijk minde»
tijdens de uitvoering, zoodat ongestoord
genoten kon worden van 't geen de ver-
eeniging Vopr üeze uitvoering in «tuxite
had genomen; en de praktijk een web-
sprekende aanvulling werd van de aan
sporing van ds. Jonker in zijn ope
ningswoord', om liefde tot de muziek
te kweeken, döor de kinderen lid to
dóen worden van een zang vereen iglng.
Er is gisteren onder leiding va» de®
heer Batten door het koor flink gezon
gen, en dóór het strijkorkest flink ge
speeld. Het gedeelte vóór de painre
werd ingenomen door een grooter werk
„Zion" van Gade, dat in den samenzang
menige moeilijkheid bezit, maar «Vmp
't algemeen goed werd ten gehooare ge
bracht. Van de kleine nummers na de
pauze had veel succes het „Lftchlted",
en werd blijkens het applaus zeer ge
waardeerd de „Hymne".
De kleinere nummers werden afge
wisseld door liederen van mevr. K.
BorRovers, en door eenigfe fluitsOifó»
van den heer A. van Resteren, beide®
uit Vlissingen, en beiden reeds •welbe
kend dóór hun bijzondere muzikale gaVe®
Üie bij de aanwezigen een hartelijk»
toejuiching vonden.
De zaal was tamelijk goed bezet. Zoo-
als men Weet kómt de bate ten gofeidte
aan het T. b. c. fonds Van de aKl.
Middelburg van het Chr. Nat. Vakver
bond.
B 0I e n I a n <i
hiaar aanhankelijkheid vtoor mijbleef mij
vreemd. Van mijn alledaagsch verleden
bleven alleen de beste uren pïij leven
dig en ik bedpel daarmee niet de ge
lukkigste, maar die uren van overpein,1-
zing, van inkeering tot zichzelf," waarin
men plotseling de kwelling voelt een ziel
te hebben, die naar iets beters en schoo
ners uitgaat. Ik had veel van zulke uren
gekend in mijn onderworpen kindsheid
en mijn eentonige jeugd. Die waren te
gelijkertijd mijh rijkdom' en mijh kwel
ling. Maai- de rampzalige inhoud van
m'ijh inwendig leven, stelde mij alleen
in staat die eischen te kennen, maar
niet ze te vervullen.
Dat dagelijksche zónt, dat ik noodig
had en dat sómmigen vinden in hun ge
loof en in hun godsdienst, en anderen
in hun wijs ge cage levensbeschouwing,
kon ik, in mijn eenvoud, alleen uit lief
de putten. Daarvan verwachtte ik alles;
ik verwachtte, dat die mijh eigenlijk le
ven zóu zijnen omdat ik in mijn liefde
bedrogen was, had ik eigenlijk geen be
staan meer. Hoe kwam hel dan, dat te-
genwóordig de langste en treurigste
uren iets Voor mij' hadden, dat ik niet
kende' Ik maakte of kreeg geen bezoe
ken. Ik had nauwelijks tijd om uit te
gaan. Ik werd geheel in beslag genomen
dóór mijh werkzaamheden als dienstbode.
Mijn handen zagen er ontoonbaar uit;
mijn duim -en Wijsvingers vertoonden
heele rijen zwarte gróefjes en spleetjés.
die ik er met geen mógelijkheid meer af
kon krijgen, en mijh haar, dat ik altijd
zoo mooi en zoo zacht vond werd nu
dof en knapte af, omdlat ik er niet meer
den nóodigen tijd aan besteedde. Ik zag
dat alles wel, maar al was die verwaar-
loozing van mijn uiterlijk een kwelling
voor me, het gaf me toch een voldaan
gevóel, .waarnaar ik verlangde. Het was
mij, alsof mlijh leven door een
sterke macht opgeheven was. En toch
deed ik hiets anders dan leven naast
een ellendigen stakkerd, met wieó ik
pas medelijden begon te krijgen.
Zijh gróote smart trof mij dagelijks
meer; en eiken dag kwam tk zijh wan
hopige ziel iets nader. Dat was vooral
wanneer hij niet thuis was en zij'n hef
tige uitvallen of zijh kwaad humeur
er niet waren om scheiding tusschen
ohs te maken. Dan doorleefde ik met
hem dat vreeselijke oogenblik weer. De
angst, die hij' voor zichzelf gehad had.
benauwde took mij. Ik verweerde mij,
zboals hij het ook deed'. Ik ondervond,
hoe die pijn in iemands ziel kon vast
haken en zich niet weer liet uitrukken
En dan kwam hij Ihuis met zijn wan
hopig gezicht, en ik was in wanhoop,
dat ik hem niet kon zeggen, hoe ik
met hem geleden hadAltijd scheen
het tof hij mijn minste woorden betwij
felde. Na dien eersten keer, den dag van
onze aankomst, had hij niet meer ge
duld, dat er tusschen ons een woord
BRIEVEN UIT ROME.
(Nadrirk verboden).
Een terugvinden.
De trein sukkelde langzaam vpofd.
Aan alle kleine stations, wtaar hij stil
hield, stak Berto het hoofd buiten hek
raampje, keek rond alsof hiji er een
Bekende hóópte te zien en trok db»
weer met een ongeduldige bfevfejgSnj|
het venster op, dook dieper terug in
zijn hóek, raadpleegde zijh horloge eb
Overtuigde zich voor de zioioveelste keer,
dat er nóg wel een uur moest ver-
loopen, voor hij Rome bereikt had.
Twintig jaar was het nu al gelede®
sinds hij met zijn oom geëmigreerd wb»,
om een positie in Amerika te zóektent
Het was er hem góed gegaan; hij hlajï
er nu, een onbezorgd leven, een lier®
vrjouw en kinderen, maar dat verlange*
naar huis, naar zijn ouders ,naar alles
wat hij er op. zestienjarigen leeftijd
had achtergelaten, liet hem ai die jarfe®
niet los, het hing als een nevel voor
zijh bestaan en bij alles wat hem we
dervoer, was zijh eerst© gedachte: cfet
zal ik ze thuis vertellen; ik zal het
óver Lagarde gesproken werd! Hij' frons
te de wenkbrauwen, wanneer ik slechts
den naam van iemand uit Lagarde noem
de. Helaas! Hoe kon ik hem helpen,
zóólang hij dat stilzwijgen volhield e®
van mij eischte? En in mij kwam de
gedachte op, dat ik hem ertoe moest
brengen mij zijn geheim toe te vertrou
wen, zijh geheim, rijn wroegiug, zijh
groole ellende,eerste aarzelend
schichtig, tóen kalmer, en eindelijk
zioo sterk en zoo diep!Wat zouden
wij van ons leven maken, wanneer hij
alles gezegd zou hebben? Wat zou dó
boetedoening moeten zijh? Ik wist het
niet. Dat alles kwam laterMaar dicht
bij, diep in mij, ontstaan uit het beste
en meest hartstochtelijke van mijh wezen,
was nu voortdurend de wensdh, de be
hoefte, dat hij mij die bekentenis zou
doen en fdat hij iets tot rust zou
komen.
Ik kón niets zeggen, ik kon hem zelfs
niet door een blik beduiden, dat hy
spreken moest en dat mijh hart klaar was
om hem te steunen. Maar mijn bezorgd
heid was overal om hem heen en tracht
te hem vriendelijk tegemoet te komen.
Het waren kleine 'zórgem Het waren
nu en dan enkele Woorden, die niets in
hem, noch in mij raakten. In plaate
van mij neer te leggen bij1 dat vreeser
lijke stilzwijgen, dat over al onze maal
tijden hing, sprak ik .over wat ik tij
dens mijn uitgangen gezien had, óver
