FEUILLETON. Bel reel! op lel leven No/279 Z&teFitag US MdvembOT 1921« Voop mij alleen* 4 PINK PILLEN 1 6innenlan dL f) verkrijgt men door S3* i€4e Jaargang MIDDELBURGSCHE COURANT Bummer bestaat uit DRIE bladen. EERSTE BLAD. OVER DE 0|0RL0GSBEGR(P(0TING, Uit het (afdeelingsverslag der Tweede Jtainer pver de begrooting van oorlog:/ Verscheidene leden bepleitten ooit thans wederom op de beleende gronden de alge heel e opheffing van leger en vloot. Bij eiG.mtnjge leden die zich niet op dit stand punt van algeheele ontwapening stelden, bestond tegen het door de regeering ge voerde beleid eveneens ernstige bedenking Deze leden wezen erop ,d|a,t van een stre ven in de richting van bezuiniging uit de- «e begrooting weinig blijkt. Wil een wer kelijke bezuiniging to,t stand komen dan dient een algeheele vereenvoudiging der JSeger inrichting te warden aangevat en faifet kracht doorgezet. In de eerste plaats aau daarbij aan een zeer sterke inkrim ping van het beroepskader moeten wor den gedacht. De opleiding zou niet, zoo- flls thans geschied, moeten worden ge wijzigd, doch geheel stopgezet. Verschillende andere leden, die in de- ze begnooting het werk zagen van 's Mi nisters ambtsvoorganger, zouden, zoo de ze nogj deel uitmjaakte van het kabinet, met den meesten ernst tegen het hooge aindciifer zijn opgekomen. Zij erkennen, dat het voor den tegenwoordigen Mi nister niet mjogelijk wa^ nog vóór de in diening der begrooting dagrin ingrijpende Wijzigingen aan te brengen. Zij spraken achter de verwachting uit diat de Me- «njorie Vap Antwoord van een ernstisen wil Van den Minister tot het aanbrengen van belangrijke bezuinigen zoiu blijken. De leden, hier aan bet woord, hadden van bet Optreden v.ajn. dezen Minister groote verwachtingen. Zijl zagen in hem den bewindsmjain die eindelijk zal' tot stand brengen wat de Kamér vian al zijn voorgangers heeft verlangd, maar nogjniet heeft verkregen. Het valt naar hun mes- mhjg ook niet te ontkenïie dat olp den voet waarop de laatste Oorllogsbegrpptin gen zijn geschoeid, niet verder kan wor. den voortgegaan. Het eindcijfer, thans op bijna 74 millioen geraamd, zjal een be langrijke vermindering moeten onder gaan en de eenige weg daartoe bestaat in een besparing op de vredesorganisatie door: lp', reorganisatie Van het Depar. tement; 2o. inkrimping van het 'beroeps- personeel; 3o. reorganisatie van de sta ven, de intendance en den genees kundigen dienst in Idier voege, dat in vredestijd alleen maar kernen aanwezig zijn4f>. vereenvoudiging' van het wapen der genie en van de admini stratie; 5o. algeheele- herziening van de wet op het militair onderwijs; 60. ver andering der wijze van aanmaak van Mee ding- en uitrustingstukkenwelke in fa brieken zal moeten plaats vinden, en 7o. groote beperking van het bouwbedrijf door inkrimping1 van het aantal ingenieurs ®n opzichters hij1 de genie. Sommige leden gaven naar aanleiding hiervan als h,unne meening te ken. nen dat van dezen Minister evenmin als van zijn ambtsvoorgangers groote bezui nigingen zijn. te verwachten. Zij wezen daarbij op het wetsontwerp tot nieuwe regeling1 van den dienstplicht, waarvan de kosten veel hooger zullen zjjn dan van ©en regeling als Minister Ppp die voor stelde. Enkele leden betreurden het dat de regeering aan de lothaar gekomen ,wen- schen tot vermindering van contingent en inkrimping van het beroepspersoneel gevolg heeft gegeven. In elk geval diende geen tstap verder in deze richting ge daan. Zij bepleitten een algeheele reorga nisatie van de kaderopleiding en het in ruime mate verleenen van steun aan vak bonden van elke richting, welke zich toe leggen op vermeerdering van de ontwik- keling en beschaving van het militaire j personeel. j Ten slotte gaven sommige leden den1 wensch te kennen dat in den vervolge alle militaire /uitgaven zonder uitzonde ring pp de Oorlogsbegroptingj zullen wor den gebracht. GERENTE-BEZUINIGING. Te Eindhoven hebben jl. Zaterdag 36 arbeiders aan de gemeentewerken tegen; half Februari hem ontslag gekregen. In den Bpsch hebben B. en W. om een verhooging van het heffingspercentage H. O. tot 8—20 pCt. te vo/or kramen 0i.&. voor gesteld: den vacantietoeslag in te trekken op de wedden van het gemeentepersloncel dal buiten de gemeente woonachtig is een standplaatsaftrek v,an 10 en 15 pCt. toe te passen; het administratieve perso neel in Ie krimpen en door invoering van een economische werkwijze en Ver lenging, van het aantal werkuren tot 7i/2 uur per dag en 4 uren op Zaterdag; het getal werkuren der gemeentewerMieden zoo op te voeren als de wet toestaat, waardoor een tamelijke personeelsvermin dering zal kunnen worden bereikt; voor overwerk gedurende 2 uren voor en na den dagelijkschen werktijd geen 25 pCt. hij slag meer uit te keeren en door inten siever arbeid te trachten het overwerk geheel jof althans groiotendeels onmjoodig te maken. Ter vermindering van de uitgaven wen- schen B. en W. de levering Vanrwater, gas en electrischen stroom1 dfo/or de bedrijven aan de gemeente tegen kostprijs te doen geschieden. De bedrijven behooren een winst op te leveren en de verliezen over de vorige bedrijf sj.ajren, dopr de gemeente do/or steunverleening gedekt, mloeten in de gemeentekas worden teruggestort. Even zoo zullen zij successievelijk moeten terugstorten betgeen de gemeente vo rige jaren ten onrechte vopr hen vo/or pensioenen aan personeel der bedrijven heeft betaald Vermindering van het aan tal ambtenaren en (of) werklieden is noodzakelijk, als het im|oet d(ö|or in gebruik neming van andere machines. Door André Qorthis. Geautoriseerde vertaling van ,W. E. p. KRASSIN.. De correspondent vVn het Hbld. te Berlijn bericht, dat, naar hij persoonlijk van een der rijksministers vernam, wien Krassin het had verteld, deze vertegen woordiger der Siovjet-regeering1 onlangs een visum gevraagd had naar Nederland, om een onderhoud te hebben met den heer KrölLer, mapr dat hem het visum geweigerd was. De correspondent knó|opte aan dit be richt de vraag vast, wat er toch wel •tegen zou zijn Krassin, die onlangs te Londen door Lloyd George in gehoor ontvangen is., toe te staan in Den Haag met den heer Kröller te gaan praten' Het blad heeft aan Builenland'sche Za ken inlichtingen gevraagd, èn daar verno men, dat inderdaad ongeveer vier maan den geleden een verzoek van Krassin om een pas visum' geweigerd is. Op de vraag van den medewerker Van het blad, ofe en nieuwe aanvrage een zelfde /ant woord zbu uitlokken, werd ontwijkend geantwoord, dat de heer Krassin zijn verzoek sindsdien nog niet herhaald had. UIT DE PERS Het voorbeeld der assignaten. De enorme daling van den koers der marken en kronen leidt van zelf de ge dachten naar de beruchte assignaten van de Fransclie revolutie. Naai- aanleiding van de publicatie in een Duitsch blad schreef Cevis (mr. van Gijh), in de N. Crt. het volgende, tér inlichting van hen, die willen weten, hoe het in Frankrijk' met de assignaten is afgelpopen en hoe toen de Staat zich verder gered heeft: Er werden met de „Planche aux As- signats", die, op 19 Februari 1796 plech tig werd verbrand, assignaten gedrukt tot een bedrag van bijha 45.6 milliard francs waarvan door diverse vernietigingen 9 8 milliard verdween en ten tijde der in wisseling 1.6 milliard in de staatskassen was, dus' in omloop waren 34.2 milliard francs. De assignaten werdentegen mandjats territpriaux ingewisseld op de basis van 30 frs. assignaten tegen 1 frc. mandlat territorial (dus niet tegen 30 o/0 maar te gen 31/3 °/o, terwijl ze wel' eens tot minder dan 14 gedaald waren). De coupures van minder jlan een halve franc, werden tegen een tiende van hun bedrag jn mandats omgewisseld. Er zouden voor die manipulatie waiarsch'ijinl'ijk minder dan 1.5 milliard frs. pan mjandats' zijn noodig geweest, maar men ging ook van deze mandats dadelijk weer meer uitgeven, t. w. v/oor 2.4 milliard, die zoogenaamd ge dekt wpren door nationale goederen, ter waarde van ruim 5.7 milliard (plus nog voor 4.8 milliard pan z.aken waarvan de waaide minder zeker was). Het ging met de mandjats denzelfden, weg als met de assignaten. Spoedig wa ren zij op 21/2 van hun waarde gezakt. Door een machinatie van den Staat met de Compagnie de Dijlon, daarvoor opzette lijk opgericht, werd de koers nog verder naar beneden (tot onder 1 o/0) gewerkt en eindelijk werd in Februari 1797 be paald, dat de Staat zelf ze nog maar tot 1 0/0 van hun nominale waarde in be taling zo,u aannemen 'bij betaling van ach terstallige belasting', betaling op de gedwon gen leening en een paar nog komende termijnen vain de betaling van gekochte domeinen. Daarna zou de belastingbeta ling slechts in numerair (volwaardige munten) kunnen geschieden. Na 1 Maart 1797 zouden de mandats nog slechts op den voet :van 1 kunnen worden in gewisseld tegen bions waarmede men 'het in volwaardige munt te betalen, deel der koopprijzen van domeinen kon voldoe^ Volgens Marion heeft de inwisseling frs. 240.000 in numérair gevorderd, een bedrag dat wel zeer gering schjjint, waar 1 0/0 van 2.4 milliard 24 millioen is In elk geval' is echter juist zij'n op. merking, dat wie in 1791 frs. 3000 in as signaten (toen nog tamelijk volwaardig) van Iden Staat in 'betaling kreeg en ze zuinig bewaard had er per stot 1 Fr. in numérair voor kreeg in 1797. Een bank roet als nooit te voren vertoond. Hoe redde zich nu echter Frankrijk verder; hoe kwam men van een finan- s (Ingezonden Mediedeelinlg), 5). I 4?h-t?r kwam hét dienstmeisje [Adelaide, met de soepterrine en wij (gin gen aan tafel. Niemand had eigenlijk e' P® la™P bteef stoomen en gaf wei- rng hcht Door watalucht heen rooken we langzamerhand /ook de vochtige lucht van denude steenen en de oude pleister kalk, die te lang geen zon hadden ge had. De sterke rukwinden, die teven de «buren vielen, dreigden het armzalige huis te doen instorten. Het was alsof "in het geloei van den wind striemende riemen tegen pns sidderend gemoed werden ge zwiept. Soms-scheen het even le bedaren. Maar die stilte was nog benauwender, want wij voelden wel', dat de wind nog steeds op den loer lag, en zoodra hij uit gerust was, opnieuw zou uitschieten om fluitend en loeiend het huis te belege ren. We waren nu zoo overweldigd door moeheid, dat jve geen woord meer kon den zeggen. En toch moesten we er ons toe dwingen, want in die ondragelijke stilten in het gesprek waren we op het punt in snikken uit te barsten. „Morgen zal jullie zien", zei moedert, „hioe mooi het uitzicht is." De schande, die zij hier teruggevonden had, (nog levend na die dertig/ jaren, bracht hjaar in een toestand van koorts achtige agitatie; voor ons vreesde zij van alle ellende alleen het kwaad en wensch- te zij van alle geluk slechts 'dat goede, dat gegrond was op het geweldige alles' be slissende pordeel' van anderen. Haar woorden zeiden het ons: „Jullie leven moet voortaan zoo ern stig en ingetogen zijln, dat niemand ooit iets pp je te zeggen kan hebben. Het is natuurlijk uitgestoten, dat iemand hier er aan {zal denken jullie ten huwelijk te vragen. Je hoeft je dus niet om jon gelui te bekommeren. Je zult weinig plezier hébben, mijd arme kinderen, maar wanneer de menschen jullie Later eentmaal 'zullen achten, zooals ik zoo 'graag geacht had willen blijven, dan zul je toch gelukkig zijd." I Zpo hield zij niet op, pns dopr al' lijaar I woorden en door het /ontzettende van haar S/oorbeeld, een goed gedrag vo/or te houden.... En ik begreep wel, dat die moraal van voorzichtigheid, die van laf onze jeugd ons heele leven regelde, in dit bekrompen stadje mijd angstvallig heid en mijn gedweeë natuur steeds meer zou "omklemmen De eerste dagen in Liagarde waren niet zoo treurig, als we gevreesd hadden. Al onze ramen hadden het uitzicht op de velden en we hadden het prachtige Land schap altijd voor ons. We vonden het heerlijk een tuin te hebben, die hoog bioven de vlakte Hag, en vanwaar we den weg konden zien, en, wat verder, de Rhone en de lange, kale heuvelrijen, die voortdurend van kleur veranderden. En ten slotte was de ontvangst, die ons ten deel viel van de zijde der eenvoudige burgerij, de omgeving', waarin mijn glroot moeder van moeders kant had verkeerd, niet vijandig; nieuws/gierig waren ze na tuurlijk wel'. Guicharde h|ad het heel juist opgemerkt, die treurige 'geschiedenis' was al zoo Lang geleden en zulk een onbespro ken gedrag was er op gevolgd! Maar moeder wilde toch liever niet uitgaan. Zij wende zich aan alleen 's Zon dag's ,uit huis' te komen, wanneer zij naar de vroegmis ging, eigenlijk omdat zij vond dat dat hoorde, want godsdienstig was zij' niet. Guicharde nam dadelijk de zorg vooï het l\uishpiuden op zich, besliste in alles en deed alles goed ook. Zij ging eiken morgen Imet ons dienstmeisje naar de markt en kwam' verder eigenlijk ook de deur niet uit. En ik ging in mijn eentje op ontdekkingstochten uit in de stad, niet in de nieuwe wijken, waar het witte raadhuis stond en de school met de gnoio- te vensters, dat vond ik alles leelijk; maar ik zocht bij' voorkeur het oude ge deelte met het plaveisel van puntige kei en^ de paleizen, waar kardinalen woon cieele debacle tot een geregeld finan- ciewezen en kon men zijn legers en bin- nenlandschen dienst weer behoorlijk be talen? Het antwoord luidt, 'doordat Na poleon met een bijna ongekleed leger den St. Bernard wist pver te trekken en de vij anden in Noord-Itaiië verraste en ver sloeg. Hij1 legde toen aan de Noord-I tali- aansche /steden, voor dien tijld ontzet tende, contributies op, welke hij deels naar Parij's en deels' naar de legers aan den Rijn, ,in de Alpen en tusschen Maas en Sambre zond, welke legers spoedig op hun beurt rijke buit wisten te behalen/. Een tweede bron van inkomen vormden de contributions bataves, de contributies aan Holland opgelegd door de Fr,ansche legers, die ons kwamen bevrijden(?) Daar op werd door Hamburgsche bankiers en Fransche hjuizen geM voorgeschoten. Vopr 6,200,000 gulden werd op die wijze ver. negpeieerd. Eindelijk deed de opbrengst der Belgische nationale goederen dienst (de waarde werd op frs. 100 millioen eraamd). Het gouvernement in nood werd bij al die negpeiaties flink gekne pen, imaar kreeg toch weer waardevol geld. Meer geordend beheer deed de rest om de Fransche staatsfinanciën weer Langzamerhand op orde te krijgen. Napo leon heeft het overige Europa nog ont zettend doen bloeden. Bij een decreet van 1810 werd de buit van zijln veldtoch ten tot zijn vrije beschikking gesteld bui ten de begrooting' om, welke hij trou wens ook vrijwel naar zijn verkiezing op maakte. Na het verdwijnen van assignaten en mandjats territoriaux is het zilver voor zoover niet in den loop der jaren ver smolten weder voor den dag gekomen en door aanmuntingen aangevuld. iX Eiseht Hollandsche verpakking en gebruiksaanwjjïing, (htm Med J VAN HUIS EN SCHOOL. III. Na de boodlschup, die buiten het eigenlijke doel van hare Wandeling om ging, zetten de beide onderwijzeressen haren inkoppen voprt Voor het school feestje en daar zij volgens hare oantee- keningen pok eenige bloeken vopr jon gens en meisjes moesten hebben, richt ten zij hare schreden naar de Lange Burg, naar den van pudls bekenden win kel der firma F. P. D'h u y, welke win kel wel veel jaren bestaat, maai- waar van de tegenwoordige eigenaar toch 'zlorgt met zijn tijd mede te gaan en steeds het nieuwste wat ïn boekwer ken gevraagd, wordt voorhanden voor handen te hebben, de zes boeken, die de dames moesten koppen, waren dan pok spoedig gevonden, terwijl nog en kele kleinere geschenken als spons- en griffeld|o(ozen wei-den gevoegd bij het te bezorgen pak. Toen de onderwijzeressen den win kel verlieten was het druilig weer ge worden en ieder ©ogenblik begon het een weinig te regenen, waarop' een harer zeide dat het dan nu blijkbaar eindelijk tijd werd de nieuwe paraplui, waarvoor zij van hare ouders met haar jaar dag in October geld. had gekregen, eens te gaan koppen, want anders zou zij met de kerstvaoantie nog zonder huis waarts keeren. Haar vriendin wist haar het goede adres te noemen en door de Burgemeester Takstraat en de Lombard- straat ging het mei vlugge passen naar de Noprdstraat 10m bij den heer A. Ge ens en (zulkeen aplders zoo nuttig, het laatste jaar haast overbodig regen den en veljdheeren met /prachtige, klin kende namen, die de armste menschen mij allen konden noemen, de kromme straatjes1 Imet gewelfde poortjes, waarin een gezicht met door den tijd gehavende lippen of een verweerde acanthusbl'oem gebeeldhouwd was, de nauwe- pleinen, de balkons v,an smeedijzer, die in hun vlecht werk initialen of spreuken vertoonden. Maar één keer toch, liep ik de heelë bui tenwijk door en ging langs „la Cloche", het landgoed van de Landargues, en ik zag tusschen 'het hek, de hoornen en de bloemen door het breede, groote huis, waar ik nooit zou binnengaan. Een anderen keer reed mevrouw Lan dargues, mijn grootmoeder, mij' rakelings voorhij in haar laag rijtuigje, getrokken door twee witte 'paarden. Ik zag ham- sneeuwwit haar, de hjarde pogen, h/aar kanten sluier.. En dat waren de eenige gebeurtenissen van mijh leven in Lagarde tot den dag, waarop ik voorh et eerst mijn neef Frans Landargues ontmoette. Ik had hem een paar keer uit de verte gezien, terwijl hij op de wandelplaats of langs de Rhönekudc liep; ik had ge hoord, dat hjij het was en ik kon hem her kennen; maar ik sprak eerst vier maan den na /onze aankomst met hem', op het plein, den dag' van de jaarmarkt. Bij' de fontein stond een geknotte plataan, die de zon vrij spel liet en het water glinster de zóó, dat het de oogen verblindde maar er omheen stonden groote hoo rnen en in de schaduw daarvan zaten de groen te verkoopsters, op kleine bank jes of op samengevouwen zakken met haar kleurige manden vopr zich. Een eind verder hadden de vreemd© kooplui' hun tenten en hun stellages opgesla gen, Rose en blauwe onderrokken ge streepte, gebloemde en gespikkelde blou ses, stevige hemden, helkleurige lin ten, ceintures met gespen, alles lag in bonte mengeling opgestapeld in de platte manden, die onbewegelijk hingen in de drukkende atmosfeer, alsof ze zwaar waren van warmte en mtooi weer. Er werden ook kettingen verkocht en bro ches, laarzen, linnen schoenen, messen, odeur.... Ik stuk het plein over dn de schaduw, een klein koeltje woei door hel dichte gebladerte. Er waren zóóveel (menschen en er was zóó'n gedrang# dat niemand dien dag lette op die dochter van Georges Landargues, die anders altijd door zooveel nieuwsgierige jblikken gevólgd werd. Ik zie haar nog vopr me, zooals ze daar op dien mor gen met haar gespikkelde japon en haar eenvou^ligen, ronden hoed over het plein liep. 't Schijnt mij, alsof ik het zelf niet was. Zij is niet geworden, wat ik nu ben, en dikwijls denk ik, on danks de jaren, die er tusschen lig gen, dat zij daar 'nog is, op een zon- nigen Julimorgen, te midden van een groote menigte menschen, die haar d,u-

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1921 | | pagina 1